သူရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ နိုဝယ္မွာ သူ႕ထက္အရင္ႀကိဳေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဒါကိုသိေတာ့ နာနာက်င္က်င္ႏွင့္ ဟန္မေဆာင္နိုင္စြာရီမိေလသလား။ သူ႕ကိုဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲဟုဖုန္းဆက္ေမးသည့္ညက သူအမွန္ကိုမေျပာပဲေနခဲ့ရမွာ။
"ဏရီ မ်က္ႏွာလဲမေကာင္းပါလား ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္ ေနမေကာင္းဘူးလား ဏရီ႕ၾကည့္ရတာအားမရွိသလိုပဲ"
"တို႔ေနေကာင္းပါတယ္ နိုဝယ္ေကာ ဒီရက္ပိုင္းဘာေတြလုပ္ေနလဲ တို႔ဒီမွာမရွိတုန္း"
"ကြၽန္မ ဘန္ေကာက္ခဏျပန္ၿပီးေတာ့တစ္ရက္ေလာက္ပါပဲ ဒယ္ဒီႀကီးနဲ႕သြားေတြ႕ရတာ"
"ေအာ္"
အခုသူျမင္ေနရသည့္ နိုဝယ္မွာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအပြသားကို t shirt ခပ္ပြပြႏွင့္တြဲဝတ္ထားေလေတာ့ အကၤ်ီၾကားပုံၾကားထဲႏွစ္ျမဳပ္ေနဟန္။ ဒါေပမဲ့ သူျမင္ေတြ႕ခဲ့သည့္ နိုဝယ္က စကပ္အမဲအတိုႏွင့္ ဗိုက္သားမ်ားေပၚေနသည့္ခါးတိုအကၤ်ီေလးႏွင့္အတူ အေပၚမွ အမဲေရာင္ ကုပ္တစ္ထပ္ကိုထပ္ဝတ္ထားသည္။ ထို႔ျပင္ ယခုလိုမ်က္ႏွာခပ္ရွင္းရွင္းမဟုတ္ပါပဲ ခ်ယ္သထားသည့္ဟန္ပန္။ သူမျမင္ဖူးသည့္ ဏရီ႕ရဲ႕ပုံရိပ္ကသူ႕ကိုဝမ္းနည္းေစသည္။
"နိုဝယ္ တို႔ကိုဘာလို႔ခ်စ္တာလဲ"
"ဘာလို႔ခ်စ္တာလဲဆိုၿပီးအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြလိုလို႔လား ဏရီရဲ႕ ကြၽန္မ ဏရီ႕ကို ဏရီျဖစ္ေနလို႔ခ်စ္တာေလ"
"တို႔လဲ နိုဝယ္ျဖစ္ေနလို႔ခ်စ္တာနိုဝယ္ အဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္မကို နိုဝယ္မေျပာရေသးတဲ့ကိစၥေတြရွိေသးရင္အခုဖြင့္ေျပာလို႔ရတယ္ေနာ္ တို႔နားေထာင္ဖို႔အသင့္ပဲ"
"ဘာကိုေျပာရမွာလဲဏရီရဲ႕ ကြၽန္မမွာ ဏရီ႕ကိုဖုံးကြယ္ထားတာမရွိပါဘူး"
ဟုတ္ရဲ႕လားနိုဝယ္။ မင္းမ်က္ဝန္းေတြကေတာ့ မင္းေျပာတာရဲ႕ဆန့္က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတာ။ တို႔သိလာရတဲ့မင္းရဲ႕အေၾကာင္းေတြကအမွားေတြျဖစ္ေနပါေစလို႔တို႔အခ်ိန္တိုင္းဆုေတာင္းေနမိတယ္။
"နိုဝယ္"
"ဟင္ေျပာေလ ဏရီ ကြၽန္မနားေထာင္ေနပါတယ္"
"ဒီေန႕ေတာ့ အတူေနရေအာင္"
ထိုစကားၾကားေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို နိုဝယ့္မ်က္ႏွာမွာအၿပဳံးမ်ားျဖစ္ထြန္းလာခဲ့သည္။ တို႔မယုံခ်င္ဘူးနိုဝယ္။ တို႔ျမင္ခဲ့ရတဲ့နိုဝယ္က အခုလိုႏူးညံ့မႈရွိတဲ့သူမွမဟုတ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့အခု တို႔နဲ႕ေရာယွက္ေနတဲ့ နိုဝယ္က သူတို႔ေတြေျပာတဲ့ moon လဲမဟုတ္ဘူး little fox လဲမဟုတ္ဘူး ဒီတိုင္း ဒီတိုင္း တို႔ခ်စ္တဲ့နိုဝယ္။ တို႔ကိုခ်စ္တဲ့နိုဝယ္ျဖစ္ေနတာေလ။ တကယ္တို႔နားမလည္နိုင္ေတာ့ဘူးအခ်စ္ရယ္။ အခုလိုလိမ္ၿပီးေတာ့ေတာင္ တို႔အနားမွာရွိေနရတာဘာေၾကာင့္လဲ။ သာယာမႈရွိတုန္းခဏမို႔လို႔လား ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ေတြေျပာသလို အခ်ိန္တန္ရင္ တကယ့္ပုံစံအမွန္ေတြထုတ္မျပခင္ခ်ိဳသာမႈေပးေနျခင္းပဲလား။
အခ်စ္ရဲ႕ကိုယ္ခႏၶာေပၚမွာ တို႔လိုအမွတ္အသားေပးဖူးတာဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ားရွိေနခဲ့လဲအခ်စ္ရယ္။ အခ်စ္ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲမွာအတိအက်ဘယ္သူမ်ားရွိေနမလဲ တို႔သိခ်င္ပါရဲ႕။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ မယုံၾကည္လို႔မဟုတ္ေပမဲ့ တို႔ကိုယ္တိုင္စုံစမ္းမွတို႔စိတ္သက္သာယာရမွာမို႔လို႔ပါအခ်စ္ရယ္။
နိုဝယ္မသိေအာင္ မရိပ္မိေအာင္ အေနာက္ေနတိတ္တဆိတ္စုံစမ္းေစရန္အလို႔ငွာဆက္ပိုင္အား လူတစ္ေယာက္ငွားေစသည္။ ျပန္ရတဲ့ဓာက္ပုံေတြသတင္းေတြထဲမွာ တို႔မထင္ထားေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ တို႔ကိုအလုပ္ကိစၥဆိုၿပီးသြားတဲ့ေနရာက ေခ်ာင္က်က်ၿမိဳ႕အစြန္ကအိမ္တစ္လုံးျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ထိမ်ားလိမ္ထားဖို႔စိတ္ကူးသလဲ။ တို႔သာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကိုမသိခဲ့ရင္ ဘယ္အခ်ိန္ထိမ်ားတို႔ကိုဖုံးကြယ္ထားမလဲ။
ဒီေန႕မနတ္ေတာ့ နိုဝယ္အိမ္ကေနထြက္သြားကထဲက အေနာက္ကေနထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုၿမိဳ႕ျပင္ကအိမ္သို႔သြားတာကိုသိလိုက္ရေတာ့ မျမင္ကြယ္ရာကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနမိခဲ့တာ။ ဒီအခ်ိန္တို႔ကိုေတြ႕လိုက္ရင္ဘယ္လိုတုံ႕ျပန္မလဲဆိုတာကိုသိခ်င္မိသည္။ ၿခံေရွ႕ကားထိုးရပ္လိုက္ေတာ့ သူ႕အားမသကၤါသလိုျဖင့္ကားနားကပ္လာခဲ့သည္။
"ဘယ္သူလဲ ဘာကိစၥလဲ"
"အဟင္း မင္းတို႔မမေလးကေတာ့ အခုလို တို႔ကို ရင့္ရင့္သီးသီးေျပာေနတာသိရင္ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ထင္လဲ"
မ်က္မွန္ခြၽတ္ခ်လိဳက္သည့္အခ်ိန္က်မွသာ ထိုေမးျမန္းသည့္လူကရွိန္သြားသည့္အေျခအေန။ ၾကည့္ရတာ နိုဝယ္ေၾကာင့္သူ႕ကိုသိေနမည္ျဖစ္ရမည္။ ေၾကာက္သည့္စိတ္ေကာ ရင္တုန္ေနသည့္စိတ္ေၾကာင့္ပါလက္မ်ားတုန္ေနေပမဲ့ ဟန္ကို႔ထားနိုင္ခဲ့သည္။ ကားဘီးမ်ားတလိမ့္ခ်င္းလိမ့္ကာ အိမ္စင္ဝင္းေအာင္ကို ေရာက္ေတာ့ တေလာကေတြ႕ဖူးသည့္ ella ဆိုသည့္မိန္းခေလးႏွင့္ ေယာက်္ားေလးတစ္ဦးကေရာက္ခ်လာသည္။
"သူရွိတယ္မဟုတ္လား"
ခ်က္ခ်င္းပင္ထိုသို႔ေမးခ်လိဳက္ေတာ့ ေဘးကသူႏွင့္သူမၾကားနိုင္သည့္ေနရာသို႔သြားကာစကားေျပာေနက်သည္။ ထို႔ေနာက္သူ႕ေရွ႕ျပန္ေရာက္လာက်သည္။
"ဟုတ္ကဲ့ ရွိေတာ့ရွိပါတယ္ ဒါေပမဲ့အခုေနေတြ႕ဖို႔မျဖစ္နိုင္ဘူးထင္တယ္ အမ"
"တို႔သိတယ္ တို႔သိတာမို႔လို႔ သူ႕ကို ဘာတစ္ခြန္းမွသြားမေျပာပါနဲ႕ အရင္ဆုံးတို႔ကိုသာ သူရွိတဲ့ေနရာကိုလိုက္ပို႔ပါ သူ႕ကိုတို႔မႏွောက္ယွက္ပါဘူး တို႔အသက္ကိုေတာ့တို႔ႏွေျမာတယ္ေလ"
ထို႔သို႔ေျပာလိုက္ျခင္းထဲသူ၏နာက်င္မႈမ်ားပါပါေစေလ။ ကိုယ့္အေပၚအခုေလာက္ထိလုပ္ရက္ေလျခင္းဟုေျပာကာ စိတ္နာခ်င္ေပမဲ့ စိတ္မနာရက္တဲ့အထိပဲအခ်စ္ရယ္။ တို႔မွာအသည္းကြဲဖို႔ရယ္ ႏွလုံးသားအပိုမပါလာဘူးကြယ္။
Ella ကပင္သူ႕အား နိုဝယ္ရွိသည့္ အခန္းေရွ႕သို႔လိုက္ပို႔ေပးခဲ့သည္။ အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္တာႏွင့္ သူမျမင္ခ်င္သည့္ျမင္ကြင္းကထက္ျမင္ရအုန္းမယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ တံခါးလက္ကိုင္ကိုေတာ့ ဆုတ္ကိုင္မိရက္သား။ တံခါးအားခပ္ဟဟေလးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ယခုနထိမၾကားခဲ့ေသာအသံမ်ားကိုၾကားလိုက္ရသည္။ တစ္ဖတ္က နာနာက်င္က်င္ေအာ္ေနသည့္အသံမ်ားအျပင္ အားပါပါႏွင့္ရိုက္နပ္ေနမႈမ်ား။ တစ္ခ်က္တခ်က္လဲ ဏရီ ဆိုသည့္သူ႕နာမည္အားၾကားေနရေသးသည္။
နာက်င္မႈမ်ားၾကားမွသူၿပဳံးမိေလသလား။ နိုဝယ္က အခုလိုအခ်ိန္မွာေတာင္သူ႕နာမည္ကိုပဲၿငီးျငဴေနသည္ေလ။ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္သည့္အနာမ်ားထဲမွ ေဆးခပ္ပါးပါးပါပဲ။
ဆက္ၿပီးနားမေထာင္နိုင္တဲ့အဆုံး ထိုေနရာမွ လွည့္ထြက္လာခဲ့လိုက္ၿပီးေနာက္ ေအာက္ထပ္မွ ဧည့္ခန္းဆိုဖာ၌သာထိုင္ေနခဲ့သည္။ ဘယ္အခ်ိန္မွတင္းလာမည္မွန္းမသိတဲ့သူကို ရင္နာနာနဲ႕ေစာင့္ေနခဲ့မိတာ။ တို႔ကို႐ူးတယ္ေျပာလဲခံရမွာပဲအခ်စ္ရယ္။ တို႔မွမင္းကိုစိတ္မနာနိုင္ပဲ။ အခုခ်ိန္ တို႔ကိုအသနားခံရင္တို႔ခြင့္လြတ္မိအုန္းမွာပဲထင္ပါရဲ႕။
ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္နိုင္စြာ ဆိုဖာမွာပဲထိုင္ကာေခါင္းကိုေနာက္မွီထားၿပီးမ်က္လုံးမ်ားကိုမွိတ္ထားမိေလသည္။ နာရီသံမ်ားကတစ္ခ်က္ခ်က္ႏွင့္ကုန္ဆုံးေနသည္။ အခ်စ္ကိုတို႔ဘယ္လိုမ်ိဳးရင္ဆိုင္ရမလဲအခ်စ္ရယ္။
"Ella ငါ့ကိုသံပုရာရည္တစ္ခြက္ေဖ်ာ္ေပး အေပၚကတစ္ေယာက္ကိုရွင္းလိုက္ေတာ့"
အခုထိသူ႕ကိုျမင္ဟန္မရွိသည့္ နိုဝယ္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးမ်ားဆက္ခနဲပြင့္လာခဲ့သည္။ ေလွကားေပၚမွ ေလွကားေဘးေဘာင္အားလက္တစ္ဖတ္ကကိုင္ၿပီးက်န္လက္တစ္ဖတ္ကေခါင္းမူးေန၍ေခါင္းကိုကိုင္ထားသည့္ဟန္။
"ဟို နိုဝယ္..."
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဘယ္မွာလဲ သံပုရာရည္"
အသံတျဖည္းျဖည္းက်ယ္လာသည့္ နိုဝယ္ကစိတ္မရွည္ေတာ့မွန္းသိသာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သက္ျပင္းအသာခ်ကာ ထိုင္ေနရာမွထၿပီးေနာက္ လူလုံးထြက္ျပရန္ျပင္လိုက္ပါေတာ့သည္။ နိုဝယ့္ေဒါသႏွင့္တိုလွ်င္ ella ဆိုသည့္တစ္ေယာက္တစ္ခုခုျဖစ္ေတာ့မည္ေလ။
"ဘာေတြအဲ့ေလာက္ထိေဒါသႀကီးေနရတာလဲ နိုဝယ္ ေအာ္ေမ့လို႔ moon အာ ေနာက္တစ္မ်ိဳးရွိေသးတာပဲ little fox အဟင္း တို႔မသိေသးတဲ့ အခ်စ္ရဲ႕မ်က္ႏွာဖုံးေတြကအမ်ားသားပဲ"
သူ႕အသံၾကားသည္ႏွင့္ ေဆးအရွိန္ႏွင့္မူးေနေသးသည့္ နိုဝယ့္မ်က္ဝန္းမ်ားကမယုံနိုင္စြာသူ႕အားၾကည့္လာသည္။ ထို႔ျပင္ ella ကိုတလွည့္ ဏရီ႕အားတလွည့္ျဖင့္။ ဒါတို႔သိတဲ့နိုဝယ္မ်ားဟုတ္ပါေလစ။
အခုခ်ိန္မွာေခါင္းထဲမွာဘာမွမရွိ တစ္ကိုယ္လုံးမလႈပ္နိုင္ေတာ့ပဲ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းကသက္မွတ္အဆင့္ထက္ေက်ာ္လြန္ေနသည္။ စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ပဲလား ဏရီ႕ကိုျမင္လိုက္ရတဲ့အတြက္ပဲလား ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းေသြးမ်ားက ေျပာင္းျပန္စီးဆင္းေနသလိုခံစားေနရသည္။ ဒါသူအျမင္မွားေနတာမျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာကို သူသိမွရမည္။ ေခ်ာက္ကမ္းပါးက ျပဳတ္က်သည့္ခံစားခ်က္ဆိုတာဒါမ်ိဳးႏွင့္ဆင္တူသည္လား။
"ဏ ဏရီ ဒီကို ဘယ္လို"
"တို႔အကုန္သိၿပီးၿပီ အဲ့တာေၾကာင့္အခုထပ္လိမ္မယ္ဆိုရင္ တို႔ကိုယ္တိုင္မင္းကိုသတ္ပစ္နိုင္ေလာက္တဲ့အထိေဒါသထြက္မိလိမ့္မယ္"
"ကြၽန္မ ကြၽန္မေျပာတာနားေထာင္ပါအုန္း ဏရီ ဏရီ"
"တိတ္စမ္း မင္းစကားေတြငါမၾကားခ်င္ဘူး နိုဝယ္ ငါကေတာ့ယုံၾကည္လိုက္ရတာ ခ်စ္လိုက္ရတာ အခုငါျပန္ရလိုက္တာဒီလိုမ်ိဳးေတြလားနိုဝယ္ေျပာစမ္းပါငါ့ကိုေျပာစမ္းပါ"
Ella က အလိုက္သိစြာ သူတို႔စကားစေျပာကထဲကထိုေနရာမွေရွာင္ေပးေနၿပီး အိမ္ေတာ္ရွိတျခားသူမ်ားကလဲ ေရွာင္ေပးေနက်ပါသည္။ ဒါ Ella ေျပာထား၍ျဖစ္မည္။
"ဘယ္ကေနစၿပီးလိမ္ထားတာလဲဟင္ ေျပာပါအုန္း ငါ့အေပၚဘယ္အရာေတြကအမွန္တရာေတြလဲ ဘယ္ဟာေတြက အလိမ္အညာေတြလဲဆိုတာ မင္းအေဖေျပာတဲ့အခ်ိန္ထိငါကေလ အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုမဟုတ္ပါေစနဲ႕လို႔ဆုေတာင္းေနခဲ့တာသိလား မင္းအေဖသာမေျပာရင္ ငါကဘယ္အခ်ိန္ထိ လိမ္ညာခံေနရအုန္းမွာလဲ ေျပာစမ္းပါ အဲ့ပိတ္ေနတဲ့ပါးစပ္ကေနေျပာစမ္းပါ"
"ကြၽန္မ ကြၽန္မေတာင္းပန္ပါတယ္ ဏရီရယ္ ကြၽန္မတမင္လိမ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး ဏရီ႕ကို ကြၽန္မခ်စ္လြန္းလို႔ လုပ္ခဲ့မိတာပါ"
သူ႕အားဒူးေထာက္ေတာင္းကာသူ႕ေျခေထာက္အားဖတ္တြယ္ေတာင္းပန္ေနသည့္သူက ယခုနတုန္းကလူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူမွမေတြးထားတဲ့နည္းနဲ႕ဆက္ဆံေနတဲ့သူတဲ့ေလ။
"ခ်စ္လို႔ဟုတ္လား မင္းမွာခ်စ္တက္တဲ့ႏွလုံးသားေကာရွိရဲ႕လား နိုဝယ္ လူတစ္ေယာက္အသားနာကိုမွ စိတ္အာသာေျပတဲ့မင္းက ငါ့ကိုခ်စ္တယ္တဲ့လား အဟား လူေတြၾကာရင္ေလွာင္ရီေနပါအုန္းမယ္ ခ်စ္တယ္ဆို တစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႕အစားထိုးသာယာနိုင္တယ္ေပါ့ဟုတ္လား ခ်စ္တယ္ေျပာၿပီး တစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ ဆက္ဆံေနတယ္ေပါ့ဟုတ္လား မင္းရဲ႕ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကိုငါေၾကာက္တယ္ ငါေလ ငါေလနင့္ကိုမုန္းလိုက္တာနိုဝယ္ရာ"
"ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း ဏရီ ကြၽန္မကိုမုန္းလို႔မရဘူးေနာ္ မမုန္းရဘူးေနာ္ မမုန္းလိုက္ပါနဲ႕ဏရီရယ္ ကြၽန္မေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္မဝန္ခံတယ္ ဏရီနဲ႕စၿပီးေတြ႕စုံမႈကထဲက ကြၽန္မဖန္တီးခဲ့တာေပမဲ့ ကြၽန္မဏရီ႕ကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္ကေတာ့အစစ္အမွန္ပါ ေနာက္ၿပီး အခုလိုလုပ္မိတာကလဲ ကြၽန္မ ကြၽန္မမေကာင္းတာပါဏရီရယ္"
"ဘာလို႔ ဘာလို႔သူတို႔မွလဲဟမ္ ငါနဲ႕ေတာင္မလုံေလာက္ဘူးလားနိုဝယ္ မင္းေျပာစမ္းပါ ငါတစ္ေယာက္လုံးနဲ႕မလုံေလာက္နိုင္ေအာင္ မင္းရဲ႕လိင္စိတ္ျပင္းထန္မႈကအဲ့ေလာက္ေတာင္လား သူမ်ားသားသမီးကိုအဲ့ေလာက္ထိနိုပ္ဆက္ရမွမင္းကစိတ္ခ်မ္းသာတာလား"
ဒါေတြကဘာလို႔ျဖစ္လာလဲဆိုတာနားလည္နိုင္ေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွာ နိုဝယ္ျဖစ္ေန၍လက္မခံနိုင္ပါ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္က သူတစ္ပါးနဲ႕ကုတင္ေပၚမွာေပ်ာ္ပါးေနတာကိုဘယ္သူကလက္ခံနိုင္မွာလဲ။ ဒါေတာင္သာမာန္မဟုတ္တဲ့အေျခအေနနဲ႕ေလ။
နိုဝယ့္မ်က္လုံးမ်ားအားရင္ဆိုင္နိုင္ရန္အားအင္မရွိ။ ရင္ဆိုင္လွ်င္သူေပ်ာ့ညံ့သြားမွာသိသည္။ ႏွလုံးသားကိုအနိုင္ယူရန္ ဦးႏွောက္ကိုအလုပ္ေပးထားရမည္။ ေပ်ာ့ညံ့၍မရပါ။
"ငါနဲ႕မတြဲခင္ ငါနဲ႕မသိခင္ မင္းဘာသာဘာျဖစ္ေနေနငါဂ႐ုမစိုက္ဘူး ဒါေပမဲ့ အခုစိတ္နာရတာကေလ နာက်င္ေနရတာက ငါနဲ႕ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ငါတစ္ေယာက္ထဲနဲ႕မလုံေလာက္နိုင္တဲ့မင္းစိတ္ကိုပဲ ငါစိတ္နာတာ ႐ြံတာ မုန္းတာ"
"ဏရီ ကြၽန္မကိုႀကိဳက္တဲ့အျပစ္ေပးပါဏရီရယ္ ကြၽန္မကိုေတာ့မမုန္းလိုက္ပါနဲ႕ဏရီရယ္ ကြၽန္မ ကြၽန္မရွင္မရွိရင္ေသသြားလိမ့္မယ္ဏရီရဲ႕"
"ဟားဟား ရီလိုက္ရတာ နိုဝယ္ရယ္ တို႔မရွိရင္မင္းမေသနိုင္ပါဘူး မင္းမွာမင္းကိုစိတ္ေက်နပ္ေအာင္လုပ္ေပးနိုင္တဲ့သူေတြရွိတယ္ေလ မင္းတစ္ခုခုလုပ္ရင္ေတာင္ေျဖရွင္းေပးမဲ့သူကေနာက္မွာအဆင္သင့္ မင္း တို႔မရွိလဲ မင္းေနနိုင္ပါတယ္ တျခားဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး တို႔ေလတအားစိတ္ပင္ပန္းေနၿပီ တို႔ကိုလြတ္ေပးစမ္းပါ နိုဝယ္ရယ္ တို႔ေလ မင္းကိုျမင္ရင္ တို႔ကိုယ္တို႔ မသတီဘူး မင္းရဲ႕ညစ္ပတ္တဲ့အစိတ္အပိုင္းေတြနဲ႕ပတ္သက္မိတာကိုေတြးမိတိုင္း တို႔ကိုယ္တို႔ပါ႐ြံတယ္ ဒါေၾကာင့္ တို႔ကိုမေသေစခ်င္ရင္ တို႔ကိုလြတ္ေပးပါ တို႔ကိုမင္းဆက္ဆံေနက် သူေတြလို slave တစ္ေယာက္လိုမ်ား မင္းလုပ္ခိုင္းတိုင္းလုပ္မဲ့သူထင္ေနသလားဟင္ နိုဝယ္ ေျပာစမ္းပါ"
"အဲ့လိုမေျပာနဲ႕ဏရီရယ္ ကြၽန္မရွင့္ကိုခ်စ္တာပါ အျဖဴထည္သက္သက္ရွင့္ကိုခ်စ္ရတာပါ ကြၽန္မေလ ရွင့္ကိုနည္းနည္းေလးမွေတာင္အပြန္းပဲ့မခံနိုင္တဲ့သူပါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့သူတို႔ေတြနဲ႕မႏွိုင္းလိုက္ပါနဲ႕ေနာ္ သူတို႔ေတြအတြက္ ကြၽန္မက ခိုင္းေစသူဆိုရင္ ကြၽန္မရဲ႕ ခိုင္းေစသူက ဏရီပါ ဏရီရဲ႕ ကြၽန္မႏွလုံးသားရဲ႕ပိုင္ရွင္သခင္ကဏရီပါဏရီရယ္"
"အခုလိုအေျပာေတြကိုသာအရင္ကစိတ္နဲ႕ဆိုတို႔ၾကည္ႏူးေနမိပါ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ေလ ႐ြံတာထက္ပိုတယ္ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ေျပာတာပါ တို႔ကိုလုံးဝမေနာက္ယွက္ပါနဲ႕ တို႔ဘာလုပ္လုပ္မင္းနဲ႕မသက္ဆိုင္ဘူး အကယ္၍ အခုကေန ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလို႔ မင္းတားၿပီဆိုတာနဲ႕ ဒီမွာေတြ႕လားဓား ဒီဓားနဲ႕ကိုယ့္လည္ပင္းကိုယ္ထိုးပစ္မွာ အဲ့ဒီအခ်ိန္က်မွ တို႔အဆိုးမဆိုပါနဲ႕ တို႔ကလုပ္မယ္တိုျဖစ္ေအာင္လုပ္တက္တာ မင္းသိမွာပါ"
Ella စီက ဓားေတာင္းလိုက္တာ မွန္သြားသည္။ အခုလိုၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တာ သူ႕အားဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ သူကတကယ္ခ်စ္တယ္ဆို သူ႕ခ်စ္တဲ့သူ သူ႕ေရွ႕မွာကိုယ္တိုင္အဆုံးစီရင္တာသူၾကည့္ရက္ပါ့မလား။ ခ်စ္လဲခ်စ္တယ္ စိတ္လဲနာတယ္ ေတာင္းလဲေတာင္းပန္ပါတယ္။ တို႔အရမ္းမြန္းၾကပ္ေနၿပီ ဘယ္လိုမွခြင့္မလြတ္ေပးနိုင္တဲ့ကိစၥျဖစ္ေနခဲ့လို႔။
"ကြၽန္မေတာင္းပန္ပါတယ္ အဲ့ဓားကိုေတာ့ ခ်လိဳက္ပါေနာ္ မတားနဲ႕ဆိုမတားေတာ့ပါဘူး အဲ့ဓားကိုေတာ့ခ်ထားလိုက္ပါေနာ္ ဏရီ႕စကားနားေထာင္မွာျဖစ္လို႔ အဲ့ဓားကိုအေဝးလြတ္ပစ္လိုက္ပါေနာ္"
ဓားႏွင့္လည္ပင္းကိုေထာက္ကာေျပာလိုက္သည္ေၾကာင့္ ဒူးေထာက္ေနရာမွခ်က္ခ်င္းပင္ထကာ သူ႕လက္ထဲကဓားကိုလြတ္ခ်ဖိဳ႕ေျပာေနသည့္ နိုဝယ္မ်က္လုံးမ်ားကကဏာမၿငိမ္စြာ။ ဏရီဆိုသည့္သူ႕ကိုေတာ့ နိုဝယ္ကအဆုံးရႈံးမခံနိုင္ဘူးဆိုတာသူေသခ်ာေပါက္သိေနသည္ေလ။
"တို႔ေလမင္းကိုအခုခ်ိန္မွာေတာင္စိတ္ထဲမွာေလ ဆူးနင့္ေအာင္ခ်စ္ေနေသးလို႔ တို႔ကိုယ္တို႔အရမ္းမုန္းမိတယ္ ဒါေၾကာင့္တို႔ေတြေနထိုင္တဲ့အရင္လိုသီးျခားကမၻာမွာပဲေနက်ရေအာင္ တို႔မ်က္စိေရွ႕ဘယ္ေတာ့မွထပ္ေပၚမလာပါနဲ႕ တို႔မင္းကိုခြင့္မလြတ္ဘူးနိုဝယ္ တို႔အေၾကာင္းေတြမစုံစမ္းပါနဲ႕ အကယ္၍စုံစမ္းတာသိတာနဲ႕ တို႔ခႏၶာေပၚမွာအမာ႐ြတ္တစ္ခုထင္ေနေစရမယ္ မင္းသာတို႔ကိုတကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ဒီေလာက္ေတာ့လုပ္ေပးနိုင္မွာပါေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ ဒီေနရာက တို႔ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ထိတစ္ဖဝါးမွမခြာပါနဲ႕ တို႔ေတာင္းဆိုတာပါ"
ခ်လြမ္..။
ေက်ာခိုင္းၿပီးလွည့္ထြက္သြားရတာလဲမလြယ္ဘူးနိုဝယ္။ တို႔ရင္ထဲမွာလဲ ႏွလုံးသားကိုမီးစနဲ႕ထိုးေနသလိုပါပဲ။ မင္းေရွ႕မွာဒါေနာက္ဆုံးရွိေနျခင္းပါပဲ။ တို႔ကိုယ္တို႔ျပန္ရွာေဖြဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့မယ္နိုဝယ္။ မင္းမရွိရင္မေနနိုင္တဲ့သူမဟုတ္ပဲ မင္းမရွိလဲေနနိုင္တဲ့သူျဖစ္ေစရမယ္။
ဏရီတို႔ကားထြက္သြားၿပီးမၾကာပါ ထိုအိမ္ထဲ၌ ေအာ္သံခပ္က်ယ္က်ယ္မွာထြက္ေပၚလာၿပီး ဝုန္းဒိုင္းက်ဲသည့္အသံမ်ားကမဆိုင္းမတြထြက္ေပၚလာသည္။ ဒါကိုၾကည့္လွ်င္ နိုဝယ္ဘယ္ေလာက္ထိေဒါသထြက္ေနမလဆိုတာၾကည့္ရင္သိနိုင္သည္။
"ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲ အား..သြားက် အကုန္လုံးသြားက် ငါ့ေၾကာင့္ငါအသုံးမက်လိဳ႕ ငါအသုံးမက်လိဳ႕ ဏရီထားသြားတာ ငါ့ေၾကာင့္"
သူ႕ကိုယ္သူအျပစ္တင္ရင္း အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနသည့္ နိုဝယ္အား ella ႏွင့္ iris မွာ ခ်ဳပ္ထားၿပီးစိတ္ၿငိမ္ေဆးထိုးလိုက္ရသည္။ ဒါနိုဝယ္စိတ္ေဖာက္သည့္အခ်ိန္အေရးေပၚအသုံးျပဳရန္ ဒယ္ဒီႀကီးကိုယ္တိုင္မွာၾကာထားသည့္ၫႊန္ၾကားခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။
အခန္းငယ္တစ္ခုအတြင္းမွ တေနရာထဲသို႔စိုက္ၾကည့္ေနသည့္မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ကုတင္ေပၚမွာ ႀကိဳးမ်ားႏွင့္ခ်ဳပ္ကာ စိတ္ၿငိမ္ေဆးထိုးထားရသည့္မိန္းခေလးတစ္ဦး။
ဘယ္အရာေတြကမ်ားသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာမွားယြင္းေနခဲ့ပါသလဲ။
×
tbc
trollZ