STELL'S POV
"Anong iniisip mo?" Tanong sakin ni Pablo. Nakayakap sya sakin mula sa likud habang nakapatung ang ulo nito sa balikat ko. Andito pa rin kami sa rooftop dahil gusto pa daw nyang magpahangin.
"Iniisip ko kung san ka galing nong nawala ka?" Kumalas ako sa pagkakayakap ni Pablo at saka ako humarap sa kanya. "Hanggang ngayon ay di ka pa rin nagkukwento ng nangyari sayo. San ka ba galing? Bakit ka nawala? Pano ka nawala? Subra subra akong nag alala sayo Paulo. Natakot. Akala ko hindi na kita makikita ulit." Sunod sunod na tanong ko.
Pablo smiled and scooped my face up in his hands. The erratic pounding in my heart tripled when he placed his lips on my forehead and down to my nose. But before I could say anything his lips crashed on mine. In no time he started moving his lips and I did the most obvious thing, I kissed him back.
Pablo wraps his one arm around my waist while his other hand is on my neck to pull me closer to deepen our kiss. He slipped his tongue inside my mouth devouring every inch of my mouth. He then started nibbling my lower lips. I also sucked his tongue and nibbled his lips.
I pulled away from him as we both were breathless. My cheeks were tainted pink from such a hot make out.
"Cute." Pablo whispered to my ears and pulled me closer for a hug.
"Aba Bagnas nakakarami ka na ng halik ah. Partida hindi pa tayo." Sita ko sa kanya pero pabiro lamang. Bahagya ko pa syang tinulak upang makita ang muka nya. Pero nang tignan ko sya ay bilang nasa babaeng anyo na ito.
"Te--teka? Bakit ang bilis mong nagtransform?" Nagtatakang tanong ko sa kanya. Naguguluhan ako.
"Ano bang pinagsasasabi mo. Kanina pa babae ang anyo ko." Nakakunot noong sabi pa nito.
"Hindi,....teka teka. Wait. Naguguluhan ako." Kumalas ako sa pagkakayakap sakin ni Pablo at saka bahagyang lumayo sa kanya.
"Stell. Ano bang problema?" Naiinis na tanong nito na para bang ako ang may mali.
"Hindi ka ba nasaktan? Hindi mo manlang naramdaman na nagtransform ka?"
"Ano bang sinasabi mo? Ang gulo mo. "
"Ikaw nga tong magulo." Naiiling kong sabi.
"Ewan sayo. Kurutin ko yan ilong mo eh." Naka irap na ani nito. Ako naman ay tiningnan lang sya ng masama habang di pa rin ako makapaniwala sa mga nangyari.
"Oo nga pala, may itatanong pala ko sayo. Sana wag kang magalit." Malumanay na sabi nito na hindi makatingin ng deretso sakin.
"Ano nanaman yun Bagnas?"
"Ahm---Stell!!" Panimulang sabi nito pero di na ko sumagot.
Lumapit sakin si Pablo at agad na ipinulupot ang braso nito sa aking leeg. Awtomatiko naman na yumakap ako sa bewang nito. "Can I ask you a favor?"
"Ano nga yun?" I rested my forehead to her forehead at saka ko sya ni-nose to nose.
Napangiti naman ito sa ginawa ko.
"Can you take me? " He bit his lower lip.
"Where?" I ask in confused?
"I want you Stell. Would you Fuck me?" What na FUCK. My eyes got wide as saucers.
"Gago ka ba Pau? Ano ba yang pinagsasasabi mo?" Mabilis akong kumalas sa pagkakayakap namin sa isa't isa.
"Fuck me, Stell." Siryoso ba sya?
"No."
"Okay, I'll ask Ken na lang siguro." Sabi ni Pablo na kala mo ay napakadali lang ng hinihingi nito.
"What the hell Pau? Are you out of your mind?"
"I'm serious Stell. If you can't fuck me, then I'll ask other's na lang. I'm sure they will gladly help."
Anak ng tipaklong.
"Malamang, ganyan ba naman kaganda ang ipa-fuck nila. Sinong di tatanggi." Inis na sabi ko.
"Then why don't you do it?" She said in annoying voice. "Akala ko ba gusto mo ko?"
"Sinong may sabi sayo na gusto kita?"
"Tsk, ewan----"
"Mahal kita. Magkaiba yun." Putol ko sa sasabihin nya.
"Yun naman pala eh. Bakit ayaw mo?" Namumulang sabi nito.
Ang cute. 🤏 Sarap ibulsa.
"Are you in heat or something? Why so desperate Paulo? Saka dito sa rooftop talaga, Pablo?" Inis na tanong ko.
"Anong gusto mo? Dun sa unit ko, eh andon ang family ko."
"No,... Di tayo gagawa ng baby. Di pa nga tayo eh."
"Ang arte mo." Bulyaw ni Pablo sakin.
"Tigilan mo ko sa pantitrip mo. Di ka nakakatuwa." Inis na sabi ko.
Tsk, nag aaway nanaman kami. Parang kanina lang ay ang lambing namin sa isa't isa dahil kakagising lang nya. Idagdag pa na naguguluhan pa ko sa biglaan na transformation nya. Tapos bigla nyang isisingit na mag Fuck daw kami.
Hibang ba sya? Kaya ba nya ko kiniss?
No.
Hindi ko gagawin yun sa babaeng anyo nya.
Hindi ganon kababaw yung love ko sa kanya at hindi rin yun ang habol ko.
Kung gagawin man namin yun, ang gusto ko is yung kami na and with love. Hindi yung natripan lang nya cos she's in heat or something.
Pero bakit nga ba bigla syang nagyaya ng ganon?
"Ewan sayo. Sabihin mo na lang na ayaw mo." Tinalikuran na ko ni Pablo at akmang iiwan na nya kong nang pigilan ko sya sa kanyang braso.
Pero nang oras na dumampi ang palad ko sa balat nya ay bigla itong napasigaw. Sa taranta ko na agad ko syang hinarap sa akin upang malaman kung anong nangyari sakanya pero maslalo lang lumakas ang pagdaing nito sa kung ano man ang masakit sa kanya.
"Pau anong nangyari? Anong masakit?" Nag aalalang tanong ko. Agad na tinabig ni Pablo ang kamay ko na nakahawak sa kanya.
Oh God, anong ginawa ko.
Nanlalamig ang mga kamay ko nang makita ko kung pano bumakat ang palad ko sa braso ni Pablo.
Subrang pula nang mga marka na nasa braso nito na animo ay pinaso. Dumaing si Pablo sa sakit at wala akong magawa. Agad akong napaatras sa takot ko na baka masaktan ko nanaman sya.
Pero sa paghakbang ng aking paa ay biglang binalot ng apoy ang katawan ni Pablo. Napaluhod pa ito habang sumisigaw.
Natigilan ako.
Nanlaki ang mata ko sa takot habang pinanonood ko si Pablo na nasusunog.
"PAU--PAULO." Anas ko.
Damn, ano bang ginagawa ko?
Nang matauhan ako ay di na ko nagdalawang isip na lapitan si Pablo. Sinubukan kong patayin ang apoy gamit ang jacket na suot ko pero walang nangyayari. Panay pa rin ang pag iyak ni Pablo sa sakit at dinudurog non ang puso ko.
Bakit ba napaka walang kwenta ko? Wala akong magawa.
"STELL TULUNGAN MO KO. MASAKIT." Umiiyak na sigaw ni Pablo.
Paulit ulit kong pinagpagag ang apoy sa katawan ni Pablo pero walang nangyayari.
"STELL TULONG."
Sunod sunod na pumatak ang mga luha ko nang hindi ko magawang tulungang si Pablo. Gustohin ko mang ulamis para tumawag ng tulong pero di ko magawa. Natatakot ako na baka sa pagbalik ko ay hindi ko na maabutang buhay si Pablo.
Kaya naman nagdisisyon na lang akong yakapin si Pablo at hayaan ang sarili ko na masunog kasama sya.
Nang akmang yayakapin ko na si Pablo ay bigla namang may malakas na pwersa ang tumulak sakin papalayo kay Pablo. Tumilapon ako sa sahig at napahiga.
Kahit nasaktan ako ay pilit na bumangon ako para muling lapitan ang sumigaw pa rin na si Pablo. Pero sa pagtayo ko ay may kung ano nanamang pwersa ang humila sakin dahilan para ako ay madapa. Pilit kong inaabot si Pablo kahit alam kong malayo ito sa akin.
"STELL." Muling sigaw ni Pablo.
"PAU." Nanghihinang anas ko. Sinubukan kong labanan ang pwersang pumipigil sakin pero naubos na lang ang lakas ko ngunit di ko pa rin magawang makakawala.
"Aaaaaaahhhhhhhh." Nakita ko kung paanong ang kaning apoy na bumabalot kay Pablo ay napalitan ng makapal na usok. Pagkatapos ay dahan dahan nitong kinuha si Pablo.
"No., hindi.... PAAAAUUUUU." Sigaw ko nang unti unting kunin ng makapal na usok si Pablo.
"PAULOOOOOO-----" Umiiyak na sigaw ko. Napabalikwas ako ng bangon. Pagtingin ko sa paligid ay nasa kwarto na ako ni Pablo.
Anong? Bakit?
Panaginip?
Pero bakit parang totoo?
Asan si Pablo?
Gulong gulo ako. Hindi ko alam kung totoo o panaginip.
Hinanap ng mata ko si Pablo pero wala na ito sa higaan nya. Tanging ako lang ang nandito.
Nakaramdam ako ng takot at kaba.
Asan sya? Bakit ako ang nakahiga dito?
Pinunasan ko ang mga luha ko na patuloy pa ring tumutulo.
Kailangan kong hanapin si Pablo.
Akmang bababa na ko sa kama nang bumukas ang pinto sa CR at iniluwa non si Pablo.
"Pau." Anas ko.
"Gising ka na pala." Lumapit sakin si Pablo at saka umupo ito sa tabi ko.
"Totoo ba to? Ikaw ba talaga yan? Hindi na ba to panaginip?"
"Stell." Agad na pinunasan ni Pablo ang mga luha ko na sunod sunod na palang tumutulo. "Tsk, bakit ba ang iyakin mo?" Naiiling na sabi nito. "You passed out kanina habang umiiyak. Pinag alala mo ko. Sabi nila mama baka over fatigue daw kasi hindi ka daw natutulog at kumakain kakabantay sa akin. Totoo ba?"
"Pau." Yun lang ang tanging nasabi ko habang pinapanood ko ang magandang ngiti na nakarehistro sa mga labi nito.
"Opo, ako nga po."
"Paulo."
"Bakit po?" Malambing na sabi nito. Di pa rin ako makapaniwala na nasa harap ko sya.
Abot langit ang pag aalala ko sa kumag na to. Akala ko totoo na yumg panaginip ko.
"Pablo." Agad kong niyakap si Pablo at niyakap din ako nito pabalik.
"Shisssh., tahan na. Andito na ko." Alo nito sa akin. Umiiyak nanaman kasi ako.
Maslalo kong hinigpitan ang yakap ko sa kanya sa takot ko na mawala sya ulit sa akin.
Di ko kaya.
Di ko makakaya yun.
"Stell ayos ka lang?" Tumango lang ako sa tanong ni Pablo at saka ko binaon ang aking muka sa leeg nito. "Napaka baby mo talaga. Ang laki laki ng katawan mo tapos iyakin ka." Biro nito.
"Kung alam mo lang kung gano ako nag alala sayo.
Tapos nanaginip pa ko na may kumuha daw sayo. Tinatawag mo ko pero wala kong magawa.
Napaka hina ko Pau. Ni hindi manlang kita magawang protektan." Kumalas si Pablo sa mga yakap ko at humarap sa akin. Pinunasan nito ang mga luha ko.
"Hindi ka mahina Stell. Malakas ka. Malakas ka kasi ikaw ang lakas ko. Sayo ako humuhugot ng lakas ng loob para lumaban." Huminga ng malalim si Pablo at saka ito ngumiti. "Nong mga panahong takot na takot ako kasi hindi ko alam kung nasan ako. Ikaw yung naging liwanag ko. Muka mo lagi ang iniisip ko. Ngiti mo yung nagpapatatag sakin.
Sabi ko non sa sarili ko na lalaban ako kasi gusto pa kitang makita. Gusto pa kitang makasama. Mayakap at mahagkan." Pablo kissed my forehead at napapikit na lamang ako. Inabot ko ang dalawang kamay nito na nakahawak sa pisngi ko. Maiinit ito. Init na nagpapatunay na hindi na ko nananaginip. Na kasama ko na talaga sya. Hawak nya ko habang hawak ko sya.
Nang idilat ko ang aking mga mata ay ang nakangiting Pablo agad ang aking nakita.
God please, ibalato mo na sakin sya.
"Sabi ko noon na pag okay na ang lahat at gusto mo pa rin ako ay ako na ang manliligaw sayo." Ani ni Pablo.
Katulad sa panaginip ko ay bumaba ang halik ni Pablo papunta sa ilong ko. Pagkatapos ay bahagya nyang inangat ang muka ko upang magtama ang aming mga paningin.
Nang titigan ko sya sa kanyang mga mata ay may kakaibang kislap akong nakita. Punumpuno ito ng pagsuyong kay tagal ko nang hinihintay.
Lukas ang kabug ng dibdib ko, subrang lakas na animo'y gustong gusto na nitong kumawala sa loob ko. Pakiramdam ko ay tumigil na rin sa pag ikot ang mundo.
"Stell, hindi ko na kaya pang hintayin yun. Hindi ko na gagawin yun." Mahinang anas ni Pablo pero sapat lang para marinig ko.
Napapikit ako.
Mali ba ang basa ko sa mga mata nya?
Alam ko.
Nararamdaman ko na pareho kami ng nararamdaman.
Bakit ayaw na nya?
Napakagat ako sa pang ibaba kong labi dahil pakiramdam ko ay maiiyak na ako?
Pinaglalaruan ba ko ni Pablo?
Napatungo na lamang tuloy ako at hinintay kung ano man ang susunod na sasabihin nito.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Gusto kong maging tayo na. Maging tayo na Stell."
****
AUTHOR'S NOTE:
Pasensya na po sa matagal na pag update. Nabusy si author., sana magustuhan nyo po. 🥰