បន្ទាប់ពីចំណាយពេលដើរផ្សារអស់យ៉ាងយូរទីបំផុតអ្នកទាំង២ក៏បានត្រឡប់មកវីឡាវិញជាមួយគ្នា...
"អ្នកប្រុស, សម្លៀកបំពាក់និងរបស់របរប្រើប្រាស់របស់អ្នកនាងខ្ញុំបានឲ្យគេយកទៅដាក់នៅបន្ទប់របស់អ្នកនាងរួចរាល់ហើយ" មេកា
"បាទ... " ថេនិយាយចប់ក៏ដើរចូលទៅក្នុងបាត់ទៅ
"ខ្ញុំអរគុណហើយអ្នកស្រីមេកា..." Moonie
"អ្នកនាងសំណាងណាស់ដែលមានអ្នកប្រុសទី៦ជូនទៅទិញរបស់របរប្រើបែបនេះ..." មេកា
"ហេតុអីទៅអ្នកស្រី" Moonie
"អ្នកដឹងទេថាគាត់កម្រដើរផ្សារណាស់... ព្រោះអ្នកនាងជូអុីនជាអ្នកច្នៃម៉ូតសម្លៀកបំពាក់ដូច្នេះសម្លៀកបំពាក់ទាំងអស់របស់អ្នកប្រុសគឺអ្នកនាងជាអ្នកកាត់ជូន... ពិសេសគឺឈុតអាវធំ..." មេកា
"Ohhhh, អញ្ចឹងបានជាឈុតរបស់គាត់កម្រមាន brand logo... " Moonie
"ត្រូវហើយ... " មេកា
"អ្នកស្រីមេកា... " អ្នកបំរើស្រីម្នាក់ក៏ដើរចូលមកខ្សឹបប្រាប់មេកាយ៉ាងតិចៗបំផុតឯ Moonie ឃើញបែបនេះក៏លាអ្នកស្រីមេកាទៅបន្ទប់របស់ខ្លួន
------------------
*តុក... តុក... តុក...*
"អ្នកនាង... នេះជាឈុតដែលអ្នកនាងត្រូវពាក់នៅថ្ងៃនេះ" មេកា
"ស្អាតណាស់... ឈុតនេះសម្រាប់ខ្ញុំមែនទេ???" Moonie
"ចាសអ្នកនាង... ថ្ងៃនេះអ្នកនាងត្រូវទៅក្រុមហ៊ុនជាមួយអ្នកប្រុសទី៦" មេកា
"មែនហើយ... ខ្ញុំមកកូរ៉េនេះឋានៈជាលេខាផ្ទាល់ខ្លួន... " Moonie
"អ្នកនាងរៀបចំខ្លួនចុះ... ហើយខ្ញុំក៏សុំបញ្ជាក់ពីពេលវេលាបន្តិច... អ្នកប្រុសទី៦និងចេញដំណើរទៅក្រុមហ៊ុននៅម៉ោង ៨ព្រឹកដូច្នេះអ្នកនាងអាចរៀបចំខ្លួននិងញុាំអាហារពេលព្រឹកនៅបន្ទប់ញុាំអាហារជាមួយអ្នកប្រុសបាន... អញ្ចឹងខ្ញុំសុំចេញទៅវិញហើយ... " មេកា
"ចាសអរគុណមេកា..." Moonie
---------------
ម៉ោង ០៧:០៤នាទីព្រឹក
"នេះជាទឹកអប់អីទៅ??? ក្លិនដូចជាពិបាកទទួលយកម្លេះ???" Moonie
*តុក... តុក... តុក...*
"ឆាប់ចូលមក..." Moonie
បន្ទាប់ពីទទួលការអនុញ្ញាតឲ្យចូលមកអ្នកកម្លោះថេក៏បានបើកទ្វាចូលមកស្រាប់តែភ្លឹកនិងនាងក្រមុំដែលកំពុងឈររើសទឹកអប់ក្នុងឈុត Business casual យ៉ាងស្រស់ស្អាត...
ប៉ុន្តែការភ្លឹកមួយនេះក៏ត្រូវបានបញ្ចប់ដោយសារនាងក្រមុំជាអ្នកដាស់សតិមកវិញ...
"លោកដល់ពេលត្រូវទៅក្រុមហ៊ុនមែនទេ???" Moonie
"នៅទេ... ប៉ុន្តែយ៉ាងមិចហើយ??? រួចរាល់ហើយមែនទេ??? បើរួចរាល់ហើយយើងទៅញុាំអាហារពេលព្រឹកទៅ..." ថេ
"ចាស... ខ្ញុំស្លៀកពាក់រួចហើយប៉ុន្តែខ្ញុំកំពុងរើសទឹកអប់... ទឹកអប់នីទីនេះច្រើនណាស់តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមិនចូលចិត្ត... ខ្ញុំចង់បានទឹកអប់មួយប្រភេទដែលមានក្លិនផ្កាម្លិះស្រាលៗ..." Moonie
"បែបនេះមែនទេ???" ថេហុចទឹកអប់ដបតូចមួយទៅកាន់នាងក្រមុំដែលឈរទល់មុខខ្លួន..
"មែនហើយ... ក្លិនបែបនេះហើយ... លោកទិញវានៅទីណា???" Moonie
"ក្លិនបែបនេះ??? អ្នកនាងធ្លាប់ប្រើវាមែនទេ???" ថេ
"ខ្ញុំមិនចាំទេ... ប៉ុន្តែខ្ញុំដូចជាធ្លាប់ប្រើវា... តែមិនដឹងថាទិញនៅទីណាទេ..." Moonie
"មិនអាចទេ... ក្លិនបែបនេះមិនមានលក់ទេ... ដូច្នេះអ្នកនាងមិនអាចប្រើវាបានទេ..." ថេនិយាយទាំងទឹកមុខសោះកក្រោះទៅកាន់នាងក្រមុំដែលឈរចំពោះមុខខ្លួន...
"អ្នកប្រុស... អាហារពេលព្រឹករៀបចំរួចរាល់ហើយ" អ្នកបំរើស្រីដើរចូលមកកាត់ចង្វាក់
"តោះទៅញុាំអាហារពេលព្រឹកទៅ" ថេនិយាយចប់ក៏ដើរចេញទៅ...
"ចាស.."
---------------------------
#ក្រុមហ៊ុន
"នេះជាតុការងាររបស់នាង..." ថេ
"នៅក្នុង office របស់លោកបែបនេះមែនទេ?" Moonie
"មានបញ្ហាអីមែនទេ???" ថេ
"អត់ទេ, ប៉ុន្តែ..." Moonie
"មាត់ថាអត់ទេប៉ុន្តែមានរឿងអី???" ថេ
"ប៉ុន្តែខ្ញុំឧស្សាហ៍មើល K-drama ភាគច្រើនគេឲ្យលេខានៅខាងក្រៅបន្ទប់" Moonie
"អ្នកនាងពិតជាពូកែមើល K-drama មែន ..." ដេនិយាយចប់ក៏ដើរទៅតុធ្វើការរបស់ខ្លួន... មិនយូរប៉ុន្មានសម្លេងបើកទ្វារក៏បានបន្លឺឡើងស្របពេលអ្នកទាំង២ខាងក្នុងនិយាយគ្នាចប់បានបន្តិច
"សូមស្វាគមន៍ការត្រលប់មកវិញបងប្រុស" ជុងគុក
"នេះជាកាហ្វេស្វាគមន៍របស់ឯង" ជីមីន
"ខ្ញុំប្រាប់ហើយថាខ្ញុំផឹកកាហ្វេលាយទឹកដោះគោ៨០ភាគរយ ហើយកាហ្វេតែ២០ភាគរយប៉ុណ្ណោះ... មិនមែនកាហ្វេសុទ្ធបែបនេះទេ" ថេ
"មែនហើយ... រស់ជាតិនេះរបស់បងទី៣ទេ... ខ្ញុំចេះច្រឡំទៅកើត" ជីមីន
"មានរឿងអី??? មុននេះយើងលឺឯងនិយាយពីយើង???" យ៉ុងគី
"នៃកាហ្វេបងយកទៅ... ព្រោះមិនមែនជាចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំទេ..." ថេ
"អរ... នេះគឺ moon...សួស្ដី" យ៉ុងគី
"ចាសសួស្ដីអ្នកប្រុសទី.... អឺ..." Moonie
"មិនចាំបាច់ងើបឈរសួស្ដីទេ... នៅគ្នាឯងធម្មតាៗបានហើយ... ហើយទៀតខ្ញុំជាអ្នកប្រុសទី៣, ឯគេជាអ្នកប្រុសទី៥,៦,៧" យ៉ុងគី
"ចាសខ្ញុំចាំហើយអ្នកប្រុស..." Moonie
"ហៅខ្ញុំបងប្រុសទៅ... មិនចាំបាច់ហៅអ្នកប្រុសអីទេ..." ជីមីន
"អញ្ចឹង..." Moonie
"បងប្រុសជុងគុក... ហៅបែបនេះស្និតជាង..."ជុងគុកនិយាយមិទាន់ចប់ស្រួលបួលផងក៏ត្រូវថេដេញចេញមកទាំង២ទាំង៣...
~~~~ To be Continued ~~~~