បន្ទាប់ពីនិយាយគ្នាចប់សព្វគ្រប់អស់ហើយអេណានាងលាជុងហ្គុកត្រឡប់ទៅវិញជុងហ្គុកក៏ចូលមកខាងក្នុងវិញ
« ម៉ាក់មកតាំងពីរពេលណា »ជុងហ្គុក
« ម៉ាក់មកមិញនេះទេចុះក្មួយអេណាមកមានការអីមែនទេកូន »លោកស្រីចន សួរទៅកូនប្រុសព្រោះគាត់មានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលសោះនៅសុខៗនាងក៏ស្រាប់តែត្រឡប់មកវិញហើយមកនិយាយស្និទ្ធស្នាលជាមួយកូនប្រុសរបស់គាត់ទៀត។
« អ៎រគឺអេណានាងចង់មកសុំទោលនៅរឿងកន្លងមកនឹងណាម៉ាក់តែពិននឹងទេ »ជុងហ្គុក
« ចង់សុំទោលនេះម៉ាក់ស្ដាប់ច្រឡំទេដឹងចុះនាងចង់សុំទោលរឿងអ្វីទៅ »លោកស្រីចន
« គឺរឿងដែលនាងសុំផ្តាច់ពាក្យណាម៉ាក់ »ជុងហ្គុក
« ចុះកូនចង់គិតយ៉ាងម៉េចទៀតចង់បន្តឬក៏បញ្ចប់ត្រឹមនេះម៉ាក់មិនបង្ខំកូនទេតែកូនត្រូវគិតឪ្យច្បាស់មុននឹងធ្វើអ្វីមួយកុំឪ្យសោកស្ដាយនៅពេលក្រោយ »លោកស្រីចន និយាយទៅកាន់កូនប្រុសឪ្យយល់ឪ្យច្បាស់កុំបានតែមួយឆាវហើយធ្វើវាទៅតាមអារម្មណ៍តាំងពីរថ្ងៃផ្តាច់ពាក្យនោះមកគាត់មិនសូវជាចូលចិត្តឬទុកចិត្តលើអេណាដូចពីមុននោះទេ
« បាទម៉ាក់កូនយល់ហើយ.មែនហើយម៉ាក់មានឃើញថេយ៉ុងទេម៉ាក់ »ជុងហ្គុក គេភ្លេចទៅថាមិនឃើញថេយ៉ុងតាំងពីអេណាមកដល់ឥឡូវពេលនេះនាងទៅវិញហើយទៅតែមិនឃើញគេទៀត
« ក្មួយថេយ៍នៅក្នុងបន្ទប់កូនគេទៅរៀបចំរបស់របរទុកដាក់ឲ្យកូន។ »លោកស្រីចន
« ចឹងហេសកូនទៅសិនហើយម៉ាក់ »ជុងហ្គុក
« ចា៎កូន »លោកស្រីចនតបទៅកូនទាំងញញឹម
*ក្នុងបន្ទប់
!! ក្រាក !!
« ថេយ៍ »ជុងហ្គុក ហៅថេយ៉ុងដោយសំឡេងស្រទន់ស្រាលព្រោះគេមើលទៅថេយ៉ុងដូចជាភ្លឹកៗៗអារម្មណ៍ដូចជាមិននៅក្នុងខ្លួនសោះតើនេះកំពុងតែគិតទៅដល់ណាហើយ
« ថេយ៍..ថេយ៍..ថេយ៉ុង..គីម ថេយ៉ុង » ម្តងនេះនាយស្រែកមួយទំហឹងតែម្តងភ្លឹកអីក៏ភ្លឹកយ៉ាងនេះហៅចង់បែកបន្ទប់ទៅហើយ
« ហាស៎..លោក..លោកហៅខ្ញុំមែនទេសុំទោលមិញនេះខ្ញុំមិនបានឮ »ថេយ៉ុង
« ត្រូវហើយខ្ញុំហៅចង់បែកបន្ទប់ទៅហើយ »ជុងហ្គុក
« សុំទោល..អឺក .គឺលោកនិយាយរឿងជាមួយនឹងអ្នកនាងអេណាចប់ហើយមែនទេ »ថេយ៉ុង
« ចប់ហើយពេលនេះនាងទៅវិញហើយ »ជុងហ្គុក
« អ៎រ.. »ថេយ៉ុងនិយាយថាក៏ងក់ក្បាលបញ្ជាក់ថាយល់ហើយជុងហ្គុកឃើញបែបនេះក៏អត់ឆ្ងល់មិនបានក៏សួរឡើង
« ឯងកើតអីហ្អេស »ជុងហ្គុក
« ខ្ញុំ..ខ្ញុំ....ខ្ញុំមានបានកើតអីឯរណាក៏ធម្មតាតើ »ថេយ៉ុងប្រញាប់ប្រកែកខ្លាចគេដឹងថាខ្លួនកំពុងគិតអ្វីលើគេ
« ហ្ហើយ...ថេយ៍ឯងជួយគិតខ្ញុំមើលតើខ្ញុំគួធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ »ជុងហ្គុកពេលនេះនាយពិបាកនឹងយល់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងណាស់ថាតើគេគួរយល់ព្រមតភ្ជាប់មិត្តភាពស្នេហារវាងគេហ្នឹងអេណាទៀតព្រោះអត់ព្រោះនៅសុខៗនាងក៏ស្រាប់តែនិយាយពាក្យនេះចេញមកធ្វើឪ្យគេពិបាកយល់
« លោកមានរឿងអីមែនទេ »ថេយ៉ុង
« គឺអេណានាងចង់ផ្សះផ្សារទម្លាក់ទំនងរវាងយើងនិងនាងម្ដងទៀតតែយើងមិនទាន់ដឹងថាយើងត្រូវគិតបែបណាព្រោះពេលនេះយើងក៏ចាប់ផ្ដើមបំភ្លេចនាងម្ដងបន្តិចម្ដងបន្តិចហើយ។តែហេតុអ្វីសុខៗនាងក៏ស្រាប់តែចេញមកម្ដងទៀត។ »ជុងហ្គុក
« រឿងនេះខ្ញុំក៏ពិបាកនឹងប្រាប់លោកដែរមានតែលោកខ្លួនឯងទេដែលត្រូវស្វែងយល់ពីចិត្តខ្លួនឯងនោះថាតើលោកនៅស្រឡាញ់នាងទៀតឬអត់ ? បើនៅលោកក៏បន្តព្រមបើកឱកាសឪ្យនាងទៅ »ថេយ៉ុង និយាយទាំងឈឺចុកៗអួលៗនៅទ្រូងខាងឆ្វេងតិចៗតើនេះគេមានអារម្មណ៍យ៉ាងម៉េចហ្នឹងអារម្មណ៍ស្រឡាញ់មនុស្សម្នាក់ហើយមែនទេ
« ហ្ហើយ » ជុងហ្គុក ពេលនេះនាយគិតអ្វីមិនចេញបានត្រឹមតែដកដង្ហើមធំ
*កាស៊ីណូ
« ចៅហ្វាយខ្ញុំបានឪ្យកូនចៅទៅកំទេចឃ្លាំងទំនិញរបស់លោកចនហើយទាន »នាយ ជេមី
« ល្អធ្វើឪ្យសម្រេចនឹងរង្វាន់ឪ្យពួកវា » ចាង អ៊ិន និយាយទាំងញញឹមចុងមាត់ថ្ងៃនេះគេកូនចៅរបស់ទៅបន្លំខ្លួនចូលទៅដាក់គ្រាប់បែកកំទេចឃ្លាំងទំនិញរបស់ជុងហ្គុក
« បាទចៅហ្វាយពួកខ្ញនិងធ្វើឪ្យបានល្អ »ជេមី
« អឺបានហើយឯងកុំភ្លេចមកទទួលយើងនៅឯក្លឹបផង »ចាង អ៊ិន
« បាទចៅហ្វាយ »ជេមី
*ក្នុងក្លឹក បន្ទប់VIP
« នេះបងចង់លេងមែនទែនហ្ហេស »អេណាបន្ទាប់ពីរនាងបានចាកចេញពីរភូមិគ្រឹះចនមកនាងមិនបានទៅផ្ទះរបស់នាងទេគេបានមកក្លឹកដើម្បីជួបនិងចាង អ៊ិននេះឯង
« មែនហើយយ៉ាងម៉េចអូនមិនចង់ឲ្យបងធ្វើវាមែនទេ »ចាង អ៊ិនសួរទៅកាន់នាង
« មិនមែនអូនគ្រាន់តែខ្លាចតើ »អេណា
« មិនបាច់ខ្លាចទេបងចេះរៀបចំហើយ »ចាង អ៊ិននិយាយបែបនេះហើយពួកគេក៏បន្តធ្វើរឿងនោះជាមួយគ្នារហូតដលពេលល្ងាចដល់ពេលដែលនាយជេមីមកទទួលល្មម
*ភូមិគ្រឹះចន
រឹុង..រឹុង..រឹុង..
សំឡេងទូរស័ព្ទរ៉ូរបស់ជុងហ្គុកបន់ឮឡើងទើបនាយយកមកមើលទើបដឹងថាគឺជាលេខរបស់លី អានដែលជាជំនិតរបស់ខ្លួន
( អាឡូ )ជុងហ្គុក
( អាឡូ..ចៅហ្វាយពេលមាននេះរឿងធំហើយ )លីអាន
( មានរឿងស្អីឯងម៉េចក៏មិនឆាប់និយាយមក )ជុងហ្គុក
( គឺនៅឃ្លាំងជំនិយមានគេលួចដាក់គ្រប់បែកចៅហ្វាយជំនិយត្រូវខូចខាតអស់ពាក់កណ្ដាលពេលនេះចាប់បានគ្នាពួកវាទាន )លីអាន
( ចុះដឹងទេអ្នកណាបាញ់ជូនពួកវាមក )ជុងហ្គុក
( នៅទេទានតែពេលនេះខ្ញុំយកវាទៅបន្ទប់សួរចំឡើយហើយទាន់ចៅហ្វាយចង់មកដោយផ្ទាល់ដែលទេទាន់ )លីអាន
( បន្តិចទៀតយើងទៅដល់ )ជុងហ្គុក
( បាទចៅហ្វាយ )លីអាន
« ហ្ហើយ »ជុងហ្គុកពេលនេះនាយស្មុគស្មាញណាស់ណានៅរឿងផ្ទាល់ខ្លួនណានៅរឿងការងារពេលនេះនាយពិតជាគិតអ្វីមិនចេញទេ
« យ៉ុនស៊ូរៀបចំឡានយើងទៅឃ្លាំងទំនិយ »ជុងហ្គុក
« បាទចៅហ្វាយ »យ៉ុនស៊ូ
« លោកចង់ទៅណាមែនទេ »ថេយ៉ុងសួរពេលដែលឃើញនាយដូចជាប្រញាប់ទៅណាក៏មិនដឹង
« យើងមានការត្រូវទៅខាងក្រៅបើអ្នកម៉ាក់លោកប៉ាសួររកប្រាប់ពួកគាត់ផង »ជុងហ្គុក
« អេ៎លោកតែនេះល្ងាចហើយដល់ពេលដែលលោកត្រូវញអាហារហើយ »ថេយ៉ុង
« ទេយើងមិនឃ្លានទេពេលនេះនៅឃ្លាំងទំនិយយើងកំពុងមានបញ្ហា »ជុងហ្គុក
« ចឹងខ្ញុំទៅដែល »ថេយ៉ុង
« មិនបានទេវាមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់ឯងទៅមិនបាន »ជុងហ្គុក ប្រកែកភ្លាមៗពេលថេយ៉ុងសុំទៅជាមួយនាយដែលទីនោះវាគ្រោះថ្នាក់ណាស់
« ខ្ញុំទៅបើលោកមិនឪ្យខ្ញុំទៅក៏លោកមិនបាច់ទៅដូចគ្នា »ថេយ៉ុង
« ហ្ហើយក៏បានតែបើជួបរឿងអ្វីកុំបន្ទាប់យើងឪ្យសោះ »ជុងហ្គុក
« ទៅចឹងថាប្រញាប់ហ្ហេស »ថេយ៉ុង
សូមរងចាំភាគត☺️🙏
សរសេរដោយ:ថេ អាន់