Yani sen elmayı seviyorsun diye
Elmanın da seni sevmesi şart mı
Tahir olmakta ayıp değil
Zühre olmakta.
Hatta sevda yüzünden
Ölmekte ayıp değil
-nazım Hikmet.
⚔️
Mağarayı aydınlatan ateşten gözlerini ayırmıyordu Gonca. Alaaddinin de ondan bir farkı yoktu.
Bedenindeki sızılardan ötürü bir bir döküyordu göz yaşlarını. Bacağındaki yaralar mühürlenmiş ti uyandığında.
Kanlı mendilinin içinde sakladığı papatyası , Alaaddinden çaldığı o kağıt , birde iki tane kırılmış ok parçaları vardı baş ucunda
Ne diyeceğini ne yapacağını bilmiyordu.
Konuşmaya çekiniyordu ama sormadan da edemedi.
"Gece çökecek birazdan Alaaddin Ali. dikkat çekmez mi ikimizin de bir anda ortadan kaybolması." Buz gibi bakışları kendisine döndü.
"Ne o Süleyman bey peşine düşer diye mi korkarsın." Bakışlarını yeniden ateşe çevirdi.
"Düşebilir çünkü..." Utancından mı korktuğundan mı bilinmez tamamlayamadı cümlesini.
"Çünkü ne Gonca ! Ne münasebetle senin peşine düşebilir o herif. Kim ki o " suallerine vereceği cevaptan korktuğu için sustu Gonca.
"CEVAP VER" Diye bağırdı bir anda.
"Sözlüm. Dün gece istediler beni Alaaddin." Buz gibi bakışları öyle bir süzdü ki kendisini. Yakıştıramamış gibi , iğreniyor gibi.
Yazıklar olsun der gibi baktı gözleri lakin dili lâl oldu kendisine.
"Mecburdum" fısıltısını kendisi bile zor işitti.
Gözlerini tekrardan Ateşe çevirdi Alaaddin.
"Kalk Gonca. Uç pazara götüreyim seni. Sözlü bir kadın daha fazla yanımda tutmak yakışmaz bana."zor bela kalktı yerinden Gonca.
Mağradan çıkan Alaaddinin peşinden gitti tökezleyerek. Sol ayağına fazla yüklenmemeye çalışıyordu.
Atını bağladığı ağaca verdi yükünü nefes nefese. Kendi atına binmeye hazırlanan Alaaddinin bakışları kendisini buldu.
Derin bir nefes alıp yaklaştı yanına. "Dayanasın ver yükünü bana aynı ata binelim."dedi Alaaddin sakin bir sesle.
"At yorulmaz mı ?" Diye sordu Gonca.
"Diğer atın yularını da elinde tutarım oda bizle gelir. Gerektiğinden fazla ara veririz çok dinleniriz. İçin rahat olsun harap etmem atı." Dedi Alaaddin.
Önce Gonca arkısından da Alaaddin bindi ata.
Alaaddin diğer atın yularını tutuyor. Gonca da bindikleri atı kontrol ediyordu.
Yavaş yavaş dinlene dinlene vardılar uç pazara. Tek kelam etmediler birbirlerine. Hava kararmış gece çökmüştü çoktan.
Uç pazara girdiklerinde ikisininde dikkatini eli pusatlı Alplar ve karşı karşıya duran Süleyman bey ve Yakup bey çekti.
Önce Alaaddin indi attan sonra Goncaya uzattı kollarını inerken yardımcı olmak amacıyla. Gonca da onu geri çevirmedi ve verdi yükünü Alaaddine.
Attan indiğinde istemeden de olsa sol bacağına yüklenmiş canı epey yanmıştı.
Acıyla yüzü buruşunca Alaaddin endişeyle kolunu beline dolamıştı.
Tereddütle baktı kollarında olduğu adama ama karşılık olarak daha da beli sıkılınca ona ayak uydurarak Yakup beye doğru ilerlemeye başladılar.
"Nedir bu vaziyet Gonca'm iyimisin sen de hele ne oldu" Yakup bey endişeyle tuttu kızını.
"Eyiyim babam eyiyim. Küffarın eseridir bu. Alaaddin bey sağolsun kurtardı beni onların elinden." Söylediği yalanı sürdürmesi için beklentiyle baktı yanı başında ki adama.
Kendisine ters bir bakış atıp Yakup bey'e döndü Alaaddin. "Öyle olmuştur ya. Amma içiniz rahat olsun ağır yarası yoktur şükür"dedi.
"Var olasın Alaaddin bey. Sağolasın." Dedi Yakup bey.
Alaaddinin gözlerindeki utancı , pişmanlığı sade Gonca gördü. Yanan kendisinin canıydı ama ızdırabı sade kendisi çekmiyordu. Alaaddinin içi gidiyordu kendisine baktığında farkındaydı Gonca bunun.
"Sol tarafın hep harap olmuştur kızım . Omzunda ki yara , kolundaki kırık yetmezmiş gibi birde bacağındaki yara." Burukça gülümsedi Gonca babasının söylediklerine karşı.
"Haklısın bey babam yaram hep sol tarafımdadır. Kanadıkça kanar durmaz hiç" Goncanın dediklerini bir Alaaddin anladı.
Sıyrıldı Sevdasının kollarından sığındı bey babasına. Ciğerlerine nüfus eden kokuyu soluyamayınca aldığı nefes ağır geldi ruhuna.
"İyi misin Gonca hatun. Var mıdır bir şeyin" Süleyman beyin sesi bıçak gibi yarmıştı sakin ortamı. Alaaddinin Süleyman beye dönüp sivri dilini tutamadığından herhalde konuştu asabice.
"Eyidir Süleyman bey. Yarası varsa da sardım ben. Sözlenmişsiniz deyu duydum. Benden sana bir dost nasihati olsun sahip çıkamayacağın bir hatunu hanene gelin deyu almaya kalkma" bir iki adım atıp yaklaştı Süleyman beye. Fısıldadı tehdikâr bir tonda "Zararı büyük olur bilesin"
Süleyman bey dudaklarını aralamış bir şeyler söyleyecekken Gonca girdi araya.
"Geç olmuştur Alaaddin bey. Bu gece otağmızda misafir olasın." Geç olmamıştı amma Goncanın aklına başka bir bahane gelmemişti çıkacak olan kavgayı bastırmak için.
"Öyle olsun Gonca hatun. Yaralarına da bakarım hem. Benden başka tabibe gerek kalmaz" Süleyman beyin gözlerine baka baka üstüne basarak söylemişti 'benden başka' derken.
Otağa doğru yol aldılar yavaşça. Goncayı zorlamamak için Yakup bey de Alaaddin de yavaş adımlar atıyorlardı.
Süleyman bey arkalarında kalmış, Alplar dağılmıştı. Anladı Gonca herkes kendisini bulmaya çıkacaktı.
⚔️
"De hele nasıl koyardın o notları odama. Kimdir çalıştın ? " Bir yandan bacağını sarıyor bir yandan da suallerini sıralıyordu Alaaddin.
"Kendim koyardım. Çaşıtım yoktur saraya girecek olan bir araba ayarlar sonra halleder işimi çıkardım rahatça saraydan amma bu sefer ani hareket ettim. Akıl edemedim Osman beyin giriş çıkışlara baktıracağı." Goncanın uykusu geldiğinden emanet bir sesle konuşuyordu.
Yemekler yenmiş herkes otağına çekilmişti amma Gonca ağrıdan uyuyamamış son çare Alaaddini çağırmıştı. Üstünde her zaman olduğu gibi beyaz gecelikleri , başında başlığı değil ince bir tülbent vardı.
"Oy Gonca hatun oy." Diye iç çekti Alaaddin. Tam bir şeyler demeye hazırlandı ama Goncanın düzene giren nefeslerinden anladı ki uyudu Kadın.
Derince baktı sevdasına, onca yarasına kırığına rağmen dimdik duran hala kaya gibi sert olan sevdasına.
"Nasıl olacağız biz seninle Gonca'm ne yapacağız nasıl yapacağız" diye dert yandı
Bacağını sarıp yorganını kapattı üstüne. İçinde ki dürtüye engel olamadan tam anlından öpmek için eğilmişti ki onun başkasına bir sözü olduğu düştü aklına.
Sanki Gonca kor bir ateşmiş gibi uzaklaştı ondan hızla. Çıktı otağından onun kokusunu solumak kendisine iyi gelmemişti aylardır susan yüreği şimdi bas bas onun adını haykırır olmuştu.
O
Çok yaman idi. Yüreğine ağır gelen sevdası onu kor ateşlerde yakıyor kül ediyordu.
Tezinden onun için hazırlanan otağa gitti. Girdi buz gibi döşeğine vakit kaybetmeden. Aklını talan eden onca düşünceye rağmen yüreğinin sesini ninni edindi kendine. Uyudu saatlerce
⚔️
"Ben gayrı müsadenizi isteyeyim Yakup bey. Sağolun misafir ettiniz beni dün gece." Kahvaltı sofrasındaki o gergin havadan sonra Alaaddin bey müsade istemişti.
Süleyman bey ve Alaaddin beyin sofralarının karşılıklı olmasından ötürü Gonca sürekli onlara bakıp durmuş. En küçük ters bir sözde araya girerek kapatmıştı üstünü.
"Müsade senindir Alaaddin bey. Yine bekleriz hep bekleriz."dedi Yakup bey memnuniyetle.
"Ben seni yolcu edeyim Alaaddin bey."
Diye araya girdi Gonca. Annesinin uyarıcı bakışlarına maruz kalsada umursamayıp gitti Alaaddinin peşinden.
Atlara doğru giderken konuşmaya başlamıştı Gonca. "Moğol belası püskürtülmüşmü. Kayıp varmıymış."dedi.
"Yoktur Gonca hatun. Gelen haberlere göre hiçbir kayıp verilmeden def edilmiştir bu bela başımızdan"dedi Alaaddin bey.
Atların oraya varmışlardı. Hiç vakit kaybetmeden bindi atına Alaaddin.
Tam uç pazarın çıkışana yönelecektiki bir anda kendisine baktı. "Gonca hatun"dedi.
"Hı" diye anlık bir cevap verdi Gonca.
"Vârolasın yaptığın hata ettiğin iyliğin üstüne kapatmasın. Sen olmasaydın ahvalimiz nice olurdu bilmem. Soğlasın" Aldığı teşekkür ile beraber Kalakaldı Gonca.
Sade küçük bir tebessüm ile karşılık verdi.
Sonrasında Alaaddin arkasına bile bakmadan gitmiş. Gonca da ardından bakmıştı hasretle.
⚔️
Nasılsınız efenim iyisinizdir inşallah.
Yorum ve oylarınızı bekliyorum.
Alaaddin biraz biraz yumuşuyor gibi ha.
Hoş yumuşasa ne olur kız sözlendi çoktan.
Alaaddin yarayı kendisi açtı kendisi sardı :)
Yazım ve imla hatalarım olduysa af ola:)
1120 kelime
:)