ဒယ္ဒီမွသူ႕အားအိမ္တြင္းမွာပဲေျခခ်ဳပ္ထားသည့္ အေတာအတြင္း စိတ္တအားက်ဥ္းၾကဳပ္ေနရတယ္။ ထိုအတြက္ အတက္နိုင္ဆုံးသူလိမ္မာေအာင္ေနျပရသည္။ သူဘာလုပ္လုပ္ ဒယ္ဒီကအျပစ္မဆိုသည္ေၾကာင့္သာဤကဲ့သို႔အခြင့္အေရးရေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ လျပည့္ဝန္းဆိုသည့္နာမည္ေအာက္တြင္ေနထိုင္ရင္း သူ၏ဆႏၵမ်ားကိုခ်ိဳးနိုမ္ခံထားရသည္ဟုခံစားရရင္ ေျပာင္းလဲရန္ကိုယ္တိုင္ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ ပထမဆုံးဒယ္ဒီႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းျပန္ဆိုင္သည့္အခါ စိတ္ထဲေပၚလာသည့္ သူ၏ၾကည့္လက္စ ဂရိဇာက္လမ္းရွည္တစ္ပုဒ္ထဲမွ နိုဝယ္ ဟုေသာဇာက္ေကာင္အမည္ကိုအမွတ္ရလိုက္၍ ထိုနာမည္အားေျပာင္းလဲရန္ဆုံးျဖတ္ခဲ့ေလသည္။ ထိုသို႔ေျပာင္းလဲျခင္းကိုလဲဒယ္ဒီ မွ တစ္ခြန္းမျပစ္မဆိုလာ။ ထိုအတြက္ပင္အံၾသရေသးသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဒယ္ဒီျငင္းမည္ထင္ခဲ့သည္ေလ။ ထိုနာမည္က ဒယ္ဒီႏွင့္သူပထမဆုံးစေတြ႕ခဲ့ၿပီး သူ႕အတြက္ေပးခဲ့သည္နာမည္တစ္ခုဆိုတာ။ ထိုသို႔ေျပာင္းလဲျခင္းကိုလဲဒယ္ဒီ မွ တစ္ခြန္းမျပစ္မဆိုလာ။ ထိုအတြက္ပင္အံၾသရေသးသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဒယ္ဒီျငင္းမည္ထင္ခဲ့သည္ေလ။ ထိုနာမည္က ဒယ္ဒီႏွင့္သူပထမဆုံးစေတြ႕ခဲ့ၿပီး သူ႕အတြက္ေပးခဲ့သည္နာမည္တစ္ခုဆိုတာ။
သူ၏အခြင့္အေရးမ်ားအကုန္တခုမက်န္ျပန္ရေသာ္လဲ ေျပာင္းလဲသြားသည္မ်ားကေတာ့ သူ႕ေဘးနားမွာ လူႏွစ္ေယာက္ပိုလာျခင္းပင္။ အရင္ကအေဝးကေနသာဒယ္ဒီေစာင့္ေရွာက္ခိုင္းသည့္သူမ်ားသာရွိေပမဲ့ယခုတြင္မႈ ေဘး၌အနီးကပ္ေနရန္အလို႔ငွာလူႏွစ္ေယာက္ရွိေနခဲ့သည္။ ေတာ္ေသးသည္က တစ္ဦးကေယာက်္ားေလးျဖစ္ေန၍ေနရာတကာေတာ့လိုက္၍မရခဲ့ပါ။
လက္ရွိသူေရာက္ေနသည္ကား ကလပ္တစ္ခု။ ဒယ္ဒီ့အရိပ္အာဝါသေအာက္၌မရွိေသာတစ္ခုတည္းေသာကလပ္။ ေဂးဘားဟုေျပာလွ်င္ပိုမွန္နိုင္ပါသည္။ အၿမဲလိုလိုလာေနသည့္သူ႕အတြက္ထိုေနရာက သူ႕အားမသိသူမရွိပါ။
"ေဟး တစ္ေယာက္ထဲလား အေဖာ္လိုေသးလား"
သူ၏အေၾကာင္းအားသိေနသည့္သူျဖစ္၍ေထြေထြထူးထူးေျပာေနစရာမလို။ လက္ထဲေရာက္လာသည့္အခန္းေသာ့တစ္ခ်ာင္းကိုၾကည့္ၿပီးမဲ့ၿပဳံးတစ္ခုျဖစ္သြားရသည္။ ဤေဂးဘားလာလွ်င္ ပိုင္ရွင္ Nick သည္အၿမဲလိုလိုဖန္တီးေပးသည့္သူ႕အတြက္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေလးတစ္ခု။ သူဘယ္လိုေၾကာင့္ဒီပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့ရသည္ဟုျပန္စဥ္းစားလွ်င္ဘယ္အခ်ိန္ကထဲစခဲ့သနည္း။ ဒယ္ဒီဖုံးကြယ္ထားသည့္သူ၏သ႐ုပ္အမွန္ကိုသိရွိသြားသည့္အခ်ိန္ကထဲကလား။ ဒယ္ဒီ့အရိပ္အာဝါသေအာက္ကေနထြက္ေျပးရန္စဥ္းစားခဲ့သည့္အခ်ိန္ကထဲကလား။ စိတ္ထြက္ေပါက္ရွာဖို႔ဤဘားကိုစေရာက္ခဲ့သည့္အခ်ိန္ကလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ဘဝတစ္ခုလုံးကိုလက္ခုပ္ထဲကေရလိုေဆာ့ကစားသြားတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္ေတြ႕ခဲ့သည့္အခ်ိန္ကလား။ ေသခ်ာတာသူ႕စိတ္ေတြအေရာင္စြန္းခဲ့တာအခ်ိန္တစ္ခုၾကာေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
လက္ထဲမွေသာ့ႏွင့္အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္သည့္ေနာက္မွ ေတြ႕လိုက္ရသည့္အလင္းေရာင္မွိန္ျဖျဖရွိေနသည့္အခန္း။ အခန္းကုတင္ေဘး၌ ေတြ႕လိုက္ရသည့္ပစၥည္းမ်ားကိုၾကည့္ၿပီးမ်က္ႏွာ၌အၿပဳံးျဖစ္ထြန္းလာခဲ့သည္။ ထိုပစၥည္းမ်ားအတြင္းမွ ေရဆူေဆးျပားပုံစံဗူးထဲမွေဆးႏွစ္လုံးကိုထုတ္ၿပီးေဘးကဝိုင္ခြက္ထဲသို႔ထည့္လိုက္သည့္အခါ ဆူပြတ္လာသည့္ဝိုင္ခြက္။ ထို႔ေနာက္ သူတစ္ဝက္မွ်ေသာက္ၿပီးသည့္အခါ သူ၏ေဘးကုတင္ေပၚ၌ထိုင္ေနေသာသူ႕လုပ္သမွ်ကိုတစ္ခုျခင္းလိုက္ၾကည့္ေနသည့္ေကာင္မေလးကိုေပးကာေသာက္ေစလိုက္သည္။ ထိုဖန္ခြက္ထဲမွအရည္မ်ားကုန္သြားသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ ျပင္းရွရွအနမ္းမ်ားကသူတို႔ႏွစ္ဦးၾကားဝင္ေရာက္လာပါေတာ့သည္။
ခ်ဳပ္ကိုင္ျခင္းခံထားရသည့္နီရဲရဲလက္မ်ားကိုလဲလွစ္လ်ဴရႈခဲ့သည္။ ေက်ာဘက္ကအနီေရာင္မွအညိုေရာင္ေျပာင္းေနၿပီျဖစ္ေသာရိုက္ခံထားရသည့္အခ်ိဳးရာမ်ားကိုလဲလွစ္လ်ဴရႈခဲ့သည္။ လည္ပင္းအစ္မတက္ညစ္ထားမိသည့္သူ၏လက္အသြယ္ကိုလဲသတိမထားမိခဲ့။ အနားတမ္းထိုးသြင္းေနမိသည့္အစိမ္းအသက္သက္ခံစားခ်က္ကိုလဲသူမသိ။ သူသိတာသူ႕ပုံေဖာ္ထားသည့္ေကာင္မေလးကိုသူ႕မ်က္စိေအာက္မွလူးလြန့္ေနသည့္ခံစားခ်က္ကိုသူႏွစ္သက္ေနခဲ့သည္။ ပါးစပ္အားခ်ည္ႏွောင္ထားသည့္သားေရပတ္မွပစၥည္းတစ္ခုေၾကာင့္ဝူးဝူးဝါးဝါးသာၾကားေနေပမဲ့ သူျပဳလိုက္တဲ့လႈပ္ရွားမႈတိုင္းမွာလည္ပင္းအေၾကာပါမက်န္တင္းရင္းကာသူေပးတဲ့နာက်င္မႈသာယာမႈကိုခံစားေနရသည့္ထိုေကာင္မေလးအားသူသေဘာက်ေနခဲ့တာ။ မဟုတ္ဘူး နာက်င္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့တုံ႕ျပန္မႈကိုသူႏွစ္သက္ေနခဲ့တာ။ သူ႕ဘက္က လႈပ္ရွားမႈအားလုံးရပ္တန့္လိုက္သည့္ေနာက္ၿငိမ့္က်သြားသည့္ေကာင္မေလး။
"ေပ်ာ့လိုက္တာ"
အသက္ရႈေနေသးလားဟူ၍ႏွာေခါင္းနားလက္ေခ်ာင္းေလးကပ္ၾကည့္ေတာ့ အသက္မွ်င္မွ်င္ေလးမွ်ရႈေနေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုတင္ေဘးခုံတင္တင္ထားသည့္ဖုန္းကိုယူကာ ဆက္ေနက်ဖဳန္းနံပါတ္တစ္ခုအားေခၚဆိုၿပီးေနာက္ သူ၏အခန္းထဲဝင္လာသူ သူႏွင့္အရပ္အေမာင္းခပ္ညီညီေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေရာက္လာခဲ့သည္။
"ၾကည့္လုပ္လိုက္ေတာ့ မ်ားသြားတယ္ထင္တယ္"
ဒါသူဘယ်လိုအဓိပ္ပါယ်နှင့်ပြောသည်ဆိုတာကိုသိနေသည့်အလား ေခါင္းတစ္ခ်က္သာၿငိမ့္ေလသည္။ သူကေတာ့ခုနကခြၽတ္ထားသည့္အဝတ္အစားမ်ားကိုျပန္ဝတ္ၿပီးေနာက္ထိုဘားႏွင့္ေဝးရာကိုသာထြက္လာခဲ့ေလသည္။
"အဲ့ဒီေကာင္မေလးေသသြားေလာက္မယ္လို႔ထင္လား"
ကားေနာက္ခန္းမွေန၍အျပင္ဘက္အားေငးရင္းစကားဆိုလိုက္ေတာ့ အေရွ႕ခန္းမွာကားေမာင္းေနသည့္သူကသူ႕အားေနာက္ၾကည့္မွန္မွတစ္ဆင့္ၾကည့္ေလသည္။
"အကယ္၍ေသသြားရင္ေတာင္ ဦးေလးခြန္လုံက မမေလးအတြက္ရွင္းေပးမွာပါ"
ဟုတ္တာေပါ့ ဒယ္ဒီႀကီးကသူ႕ဘက္ရွိေနသည့္သူပဲဟာ။ သူဘာေတြလုပ္တယ္ဘယ္ကိုသြားတယ္ဆိုတာဒယ္ဒီႀကီးမသိတဲ့အခ်ိန္မွမရွိခဲ့ပဲ။ အခုတစ္ေခါက္ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ခဲ့လဲဆိုတာေသခ်ာေပါက္သိေနမွာပါပဲ။ သူကသာဒယ္ဒီ့အရိပ္အာဝါသေအာက္ေနေျပးဖို႔ႀကံ႐ြယ္ေနခဲ့တာ။ အဲ့ဒီ့ဒယ္ဒီ့အရိပ္ေတြကပဲသူ႕ကိုကာကြယ္ေနခဲ့တာ။
ထိုရက္မွစၿပီး သူထိုဘားသို႔ထပ္မသြားခဲ့ပါ။ ဒယ္ဒီႀကီးအနားေနကာ ဒယ္ဒီ့မ်က္စိေအာက္တြင္ ဒယ္ဒီခိုင္းသမွ်တေသြမတိမ္းေဆာင္႐ြက္ေနမိသည္။
"သမီး အခုတေလာအျပင္သြားတာလဲမေတြ႕ပါလား ဘာစိတ္ညစ္စရာေတြရွိေနလို႔လဲ"
"သမီးအဆင္ေျပပါတယ္ဒယ္ဒီရဲ႕ ဒီတိုင္းဘယ္မွမသြားခ်င္ယုံပါ"
"ဒီရက္ပိုင္းဒယ္ဒီ့အလုပ္ေတြကိုကူလုပ္ေပးေနေတာ့ ဘာလိုခ်င္လဲေျပာေလ ဒယ္ဒီျဖည့္စည္းေပးမယ္ သမီးအတြက္"
"အခုေတာ့ ဘာမွမလိုခ်င္ေသးဘူးဒယ္ဒီ အကယ္၍သမီးလိုခ်င္လာၿပီဆိုေျပာပါ့မယ္"
အလုပ္ဆိုတာ ဒယ္ဒီႀကီးကအစိုးရဝန္ထမ္းလူႀကီးမ်ား၏လုံၿခဳံေရးကိုတာဝန္ယူထားရသည့္အလုပ္မဟုတ္ပါပဲ တျခားအလုပ္ျဖစ္သည္။ ထိုအရာကေတာ့ ဒယ္ဒီပိုင္ဆိုင္သည့္ကလပ္မ်ား၏ေငြေၾကးစီမံခြင့္မ်ားကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနခ်င္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုကလပ္မ်ားကဟန္ျပသာသာျဖစ္ၿပီး ထိုအထဲမွာကာစီနိုမ်ားမွရရွိသည့္ေငြေၾကးဟုေျပာလွ်င္ပိုမွန္နိုင္သည္။ ထိုင္းေျမမွာေနေပမဲ့ ဒယ္ဒီပိုင္သည့္ကလပ္မ်ားကထိုင္းေျမတသိခုထဲမွာပဲရွိေနတာမဟုတ္တာကေတာ့ေသခ်ာသည္။ ေငြေၾကးပမာဏမ်ားက ကလပ္တစ္ခုထဲကစီးဆင္းသည့္ေငြမ်ားမဟုတ္သည္ကိုခေလးသြားေမးရင္ေတာင္သိနိုင္သည့္အေျခအေန။ ဒါေပမဲ့ဘယ္သူကဒယ္ဒီ့အားအေရးယူျခင္းရွိမည္နည္း။ ထိုသူမ်ားကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒယ္ဒီႏွင့္လြတ္ကင္းသူမ်ားမပါခဲ့တာ။
အလုပ္ကိစၥတစ္ခုႏွင့္ဖူးခတ္ေရာက္ေနတုန္း သူ႕အတြက္ကံၾကမၼာကဖန္တီးေပးသည့္အေျခအေနတစ္ခုႏွင့္ႀကဳံလိုက္ရသည္။ သူ႕ဘဝမွာပထမဆုံးျဖစ္ေပၚလာသည့္ခံစားခ်က္ျဖစ္မလား။
"အာ့"
"Oh! sorry sorry I'm so sorry ေတာင္းပန္ပါတယ္ တို႔မျမင္လိုက္လို႔ အယ္ဗမာစကားနဲ႕ေျပာေနမိတယ္ငါလဲ"
"ရပါတယ္ ကြၽန္မနားလည္ပါတယ္"
"အာ ဟုတ္ကဲ့ တို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေထာင့္ေကြ႕ဆိုေတာ့မျမင္လိုက္မိဘူး အလုပ္ထဲပဲအာ႐ုံေရာက္ေနေတာ့"
ေနကာမ်က္မွန္ေအာက္ကေန သူႏွင့္တိုက္မိသည့္အမ်ိဳးသမီးကိုေငးေမာၾကည့္ေနခဲ့မိတာ။ နားထဲေရလွိုင္းရိုက္ခတ္ခံေတြ ငွက္ကေလးမ်ားတက်ီက်ီေအာ္သည့္အသံမ်ားသာၾကားေနခဲ့ရသည္။ သူ႕ေရွ႕လက္ေဝ့ရမ္းျပမွသာအသိစိတ္ျပန္ကပ္ခဲ့ရသည္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား တစ္ခုခုမ်ားထိခိုက္မိသြားေသးလားဟင္"
"မထိခိုက္ပါဘူးရပါတယ္"
တူတူတူ။ တူတူတူတူ။
ဖုန္းလာသည့္အသံေၾကာင့္စကားေျပာပ်က္သြားရၿပီး သူလဲအဆင္ေျပေၾကာင္းေျပာၿပီးထိုေနရာမွထြက္လာၿပီးေနာက္ ထိုအမ်ိဳးသမီးထြက္သြားေတာ့ေနာက္ကေနလိုက္ၾကည့္ေနခဲ့မိသည္။ ဖုန္းေျပာေနရင္းၿပဳံးေနသည့္သူကိုၾကည့္ရတာ သူ႕ရင္ထဲၾကည္ႏူးေနမိသည္။ ဘယ္သူနဲ႕မ်ားေျပာေနလို႔အဲ့ေလာက္ေပ်ာ္ေနရသနည္း။ အဲ့ဒီ့ဖုန္းေျပာသူေနရာကိုယ္သာျဖစ္လိုက္ခ်င္မိသည္။ ဒါပထမဆုံး တစ္စိမ္းတစ္ေရာက္အေပၚျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္သူ႕ရဲ႕မနာလိုမႈတစ္ခု။
သူ႕ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕မွ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သူ႕အနားကိုဖိုင္္တစ္ခုႏွင့္ေရာက္လာေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားေခါင္းခ်င္းဆိုင္ကာေျပာေနသည့္ကိုၾကည့္ရင္း သူ႕ေဘးမွေကာင္ေလးကိုအျမင္မၾကည္။
"နိုဝယ္ ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ Client ကေရာက္ေနၿပီ"
"Iris ငါ့ကို ဟိုမွာရပ္ေနတဲ့မိန္းခေလးအေၾကာင္းစုံစမ္းေပးစမ္းပါ သူေဘးနားကသူနဲ႕ဘယ္လိုပတ္သက္ေနလဲဆိုတာေကာပဲ"
ခုနကတိုက္မိသြားတဲ့ေကာင္မေလးကိုအေဝးတစ္ေနရာမွၾကည့္ရင္းေျပာဆိုေနခဲ့သည္။ နိုဝယ္ဘာေတြႀကံစည္မည္ဆိုတာမသိပါပဲနဲ႕။
"သူနဲ႕မ်ားတစ္ခုခုျပႆနာရွိလို႔လား ဦးေလးကိုေျပာလိုက္မယ္အဲ့တာဆို"
"မဟုတ္ဘူး နင္ေျပာတာတစ္ခုမွမဟုတ္ဘူး ဒီအတိုင္းသူ႕အေၾကာင္းသိခ်င္လို႔ ဒီကိစၥ ဒယ္ဒီမသိေစနဲ႕ သိသြားရင္ မေန႕ညကသတိေမ့သြားတဲ့တစ္ေယာက္ေနရာမွာနင္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္"
တစ္ပတ္ၾကာသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ထိုမိန္းခေလးအေၾကာင္းသိရွိခဲ့ရသည္။ ျမန္မာျပည္က ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းတစ္ခု၏အေမြဆက္ခံရမည့္သမီးတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း။ ဖခင္၏ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြက္ငယ္စဥ္ကထဲက ေနထိုင္ခဲ့ရသူျဖစ္ေၾကာင္း။ မိသားစုအေၾကာင္းေသခ်ာမသိရေပမဲ့ လုပ္ငန္းလုပ္သည့္ေနရာ၌ေစ့စပ္သူျဖစ္ၿပီး သက္ဆိုင္သူမရွိေၾကာင္းပါသိလိုက္ရ၍သူေပ်ာ္ေနမိခဲ့သည္။
"နာမည္ကလွသားပဲ ႐ုပ္ကေလးလိုပဲ ဒဏၰာရီ ဒဏၰာရီ အဟင္း ကြၽန္မေတာ့ရွင့္ကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေနမိၿပီ ကြၽန္မရဲ႕ ဒဏၰာရီ"
×
tbc
trollZ