Քո ձեռքերով

«Մութ Կողմը»

-Որտեղի՞ց եք ծանոթ,-Միհրանը նայեց Էլենին հետո Գոռին:
-Վա՜յ ոնց կարող ենք ծանոթ չլինել Դիլիջանը փոքր քաղաքա իսկ մենք գրեթե հասակակիցներ ենք,-Էլեն
-Ոչ միայն դա մենք նաև նույն ԲՈւՀ-ում ենք սովորում,-Գոռ
-Հա ճիշտ ա մոռացել էի,-Էլենը ձևացրեց թե մոռացել էր դրա մասին:
-Հասկացա, Գոռ դու գնա վերև մենք արդեն սկսում ենք ճաշել,-Միհրանը եղբորը հրավիրեց ներս Գոռը պտտվեց,որ գնա բայց Էլենը ասաց
-Ձեզ բարի ախորժակ ,-Էլեն
-Մերսի, բա՞ Էլենը չի մնում ընթրիքի,-Գոռը հետաքրքվեց
-Չէ, ընկերուհիս պետք է գա Երևանից ես նրան եմ սպասում,-Էլեն
-Հակացա այդ դեպքում ցտեսություն,-Գոռը մտավ տուն
-Եթե ինչ-որ բան պետք լինի ինձ կասես,-Միհրան
-Հասկացա,-Էլենը անցավ փողոցը և
մտավ տուն

[Հիշեց մեկ տարի առաջ, համալսանում]

-Հետս արի հանդիպման մեկ անգամ ու վերջ,-Գոռ
-Գոռ ոչ,-Էլենը քայլում էր միջանցքով
-Ուրեմն հետդ կգամ դասի,-Գոռ
-Ինչ ուզում ես արա,-Էլենը սկսեց արագ քայլել
-Դու ինձ լավ չես ճանաչում,-Գոռը ասաց աղջկա հետևից
[Դասի ժամանակ ներս եկան փոքր երեխաներ]

-Կներեք կարելիա՞,-Երեխա
-Բալիկ ջան դու ո՞վ ես,-Հարցրեց դասախոսը, բայց երեխաները առանց մի բառ ասելու հերթով մտնան լսարան և ծաղիկներ դնում Էլենի կողքին
-Էլեն այս ի՞նչ բան է,-Դասախոս
-Ես...ես..բան..չգիտեմ թե ումից է,-Էլենը շփոթված նայում էր կուրսեցիներին
[Վերադարձ մեր օրեր]

-Հիմար ամենինչ փչացրեց,-Էլենը առաջացավ:

[Անցում դիմացի առանձնատուն: Հյուրասենյակում հավաքվել էին բոլոր ընտանիքի անդամները: Պապիկը նստել էր սեղանի գլխավերևում]

-Նարինե հարսանիքի համար ամենինչ պատրա՞ստ է,-Մուրադ Պապ
-Հա պապ ջան, մնացել է Տորթը դա էլ Երևանից կբերեն հարսանիքի օրը,-Նարինե
-Ես չգիտեի, որ դու հանդիպում ես Էմիլի աղջկա հետ Միհրան ջան,-Ասաց Գոռի մայրը
-Այդպես ստացվեց Կարին ջան,-Միհրանը ժպտաց
-Ամեն դեպքում զգույշ եղի,-Կարինե
-Կարո կնոջդ զսպի,-Մուրադ պապը նայեց հարսին
-Լռի էլի,-Կարո

-Ես չգիտեմ ինչ ա եղել անցիալում մեր ընտանիքների մեջ, բայց ամենինչ մնացելա անցիալում,-Միհրան
-Աստված ձայնդ լսի տղես,-Կարինե
-Գոռ իսկ դու ընկերուհի չունե՞ս,-Նարինե
-Ոչ,-Գոռը նայեց մոր և հոր կողմը
-Էլենը ասեց,որ ընկերուհին է գալիս Երևանից եթե կուզես ասենք ծանոթանաս հետը,-Նարինե
-Հա հարսնաքույրն է լինելու,-Միհրան
-Դե թող Գոռն էլ լինի ազատ բաշին և վերջ հաշվեք գործը արել են,-Արսեն

-Պապ ես շատ կուզեի, բայց արդեն Հայկին եմ խոսք տվել,-Միհրան
-Լավ եկեք ետ վերադառնանք մեր թեմային: Գոռ ընկերուհի չունե՞ս ,-Նարինե
-Չէ Նարինե, այդ ըտանիքից ոչինչ պետք չի մեզ: Դրանցը ծանոթությունը ին..,-Կարինեն չավարտեց միտքը
-Արի հետևիցս Կարինե,-Պապը վեր կացավ, Կարինեն և Կարոն ևս
-Դու մնա Կարո, ես իմ հարսիկի հետ առանձին կխոսեմ,- մտավ իր աշխատասենյակ

[Աշխատասենյակում]

-Ինչ ա՞ եղել: Սեղանի շուրջ լավ ակնարկներ էիր անում ,-Պապ
-Լավ եմ անում: Մեկը պետք այդքան ամենինչից հետո դու ո՞նց ես թույլ տվել այդ միությանը,-Կարինե
-Ինչ եղել անցել գնացել ա,-Պապ
-Էտ ձեր համար է անցել-գնացել, ես չեմ կարող մոռանալ մի կնոջ ով ամուսնուս սիրուհին է եղել,-Կարինե
-Մի անհեթեթ խոսի,-Պապ
-Դրանց ազգը անբարո ազգ ա ինչ մերն ա դա էլ աղջիկը պետք է լինի,-Կարինե
-Չափերդ անցնում ես,-Պապ
-Պապա ես քեզ անսահման հարգում եմ, բայց մի անկնկալիր, որ ես կմոռնամ այդ կնոջ ով լինելու փաստը,-Կարինե
-Դու ինքդ քո խանդով ստեղծել ես տեսարաններ որոնք չեն եղել իսկ ինչ վերաբերվում ա այդ կնոջը ուրեմն լավ կին չես եղել, որ ամուսնուդ աչքը դուրսն է եղել,-Պապը կանգնեց մոտեցավ հարսիկին

-Եթե տառ անգամ լսեմ կզրուցենք այլ կերպ ինձ մի զայրացրու, իսկ հիմա կգնաս կնստես շունչդ անգամ չեմ ուզում զգալ,-Պապ
-Հասկացա,-Կարինեն կանգնեց
-Ասա Կարոն թող գա,-Պապ

[Կարոն ներս մտավ և փակեց դուռը իսկ հայրը կանգնած էր իր դիմաց]

-Կանչել էիր պապ,-Կարոն կուլ տվեց թուքը
-Հա',-Պապը գոռաց և ձեռնափայտով հարվածեց որդու որովայնին
-Դու տղամարդ ես բա՞, քեզ քո կինը չի հարգում,- Պապը շարունակում էր գոռալ
-Պապ իհարկե հարգում ա,-Կարոն զսպում էր իրեն
-Հիմա'ր, անպետք  մարդ ես դու: Ամենհարցում ես դու տխմար,-Մուրադը նայում էր որդուն այնպիսի զզվանքով կարծես իր թշնամին էր:
-Կնոջդ զսպի հակառակ դեպքում ես կզբաղվեմ այդ հարցով,-Մուրադ

[Գիշեր էր: Միհրանը դուրս եկավ տանից և շարժվեց դեպի անտառ]

-Բաց թողեք ինձ խնդրում եմ,-Լսվում էր տղամարդու ձայն
-Լռի',-Թիկնապահը տեսավ Միհրանի մեքենան մութ անտառում այն միան էր այդ
-Պարոն Միհրան բարի գալուստ,-Մյուս թիկնապահը մոտեցավ
-Որքան ա՞ կրվել խաղատանը,-Միհրան
-50հզր$,-Թիկնապահ
-Փող չունի չէ՞,-Միհրան
-Հա մոտը 100$ փողա, ոչ տուն ունի ոչ մեքենա: Էս իր տղենա սա էլ կինը վարձով են ապրում Երևանում,-Թիկնապահը ցույց տվեց լուսանկարները
-Ընտանիքիս մի կպեք ես կփակվեմ,-Տղամարդ
-Ոնց պետք ա փակվես հլը ասա,-Միհրան
-Ես կաշխատեմ կտամ,-Տղամարդ
-Տաքսիա քշում,-Թիկնապահը ավելացրեց
-Կուզե՞ս գործ, որ արագ մարես պարտքդ,-Միհրան
-Հա՜ ես ամենինչին համաձայն եմ,-Տղամարդը վախեցած էր
-Կուզե՞ս խորհուրդ, երբեք մի արա քայլեր որոնց համար պատասխանատու չես,-Միհրան
-Այսինքն,-Տղամարդ
-Ասա թող տղերքից մեկը գնա կնոջ հետևից,-Միհրանը նայեց թիկնապահներից մեկին
-Կնո՞ջս, ինչի՞ մի սպանեք էլի,-Տղամարդ
-Ինչ սպանել կարող ես գիտես քո համար ստեղ կինո ա: Կինդ նույնպես կաշխատի,-Միհրան
-Իմ կինը աշխատումա բայց,-տղամարդ
-Շատ գեղեցիկ կին ունես կուղարկենք նրան Դուբայ ու արագ մի 1-2 տարում պարտքդ կփակի,-Միհրանը ժպտաց և գնաց իսկ տղամարդը գոռգռում էր լացելով:

[Միհրանը նստեց մեքենան և ստացավ հաղորդագրություն Էլենից]

-«Բարի գիշեր» նայած ում համար Էլեն նայած ում համար,-Միհրանը քշեց և հեռացավ

[Երեկոյան: Հարսանիքի օրը: Հարսանյաց սրահ մտավ Էլենը արյունոտ զգեստով և ձեռքերով]
-Հարսանիքը չեղարկվում ա,-Էլենը լացելով

[Մեկ օր առաջ: Գիշեր էր, Էլենը ընկերուհու հետ իր ննջարանում էր]

-Վաղը կտեսնեմ այդ քո Միհրանին,-Լիկա
-Չմոռանաս Գոռի մասին իրեն ջնջում ենք: Ցույց չտաս զզվանքդ Միհրանը չգիտի իր մասին,-Էլեն
-Բայց դու հասկանում ես,որ պետք է ասես նրան: Դուք վաղը ամուսնանում ենք,-Լիկա
-Կասեմ հարսանիքից հետո,-Էլեն

[Առավոտ: Էլենը հեռախոսից ջնջում էր իր նկարները Գոռի հետ բջջայինից]

-Աղջիկներ արթնացեք, Հարսի Շորը դիզայները բերեց,-Լուսինե
-Մամ ես հուզվում եմ,-Էլեն
-Ամենինչ լավ կլինի, դու սիրում ես այդ տղամարդուն: Կնայես աչքերի մասին ու կասես «այո» դա շատ հեշտ է երբ սիրում ես,-Լուսինե
-Ինչա՞ եղել,-Արթնացավ Լիկան
-Քնի հա՜,-Էլենը բարձը նետեց դեպի Լիկան

[Դիմացի առանձնատանը իրարանցում էր: Երկրի լավագույն վարսահարդարները և դիզայններները տան մեջ էին]

-Պարոն Միհրան վերջ դուք պատրաստ եք,-Ասաց Վարսահարդարը
-Փեսան ընտիր ա, ինչպես նաև ազատ բաշին,-Ասաց Հայկը
-Ինձնից շատ ես ուրախ,-Միհրան
-Հա բա, մտածում էի ես քեզնից շուտ կամուսնանամ,-Հայկ
-Սա եկեք ուղղեմ,-Դիզայները մոտեցավ Հայկին
-Ես գնամ Սուրճ խմեմ,-Միհրան
-Գոռը չկա՞,-Հայկ
-Պետք է եկած լիներ,-Միհրան
[Գոռը մեքենայի մեջ քնած էր անտառում]
-Ես չեմ կարող գնալ այդ հարսանիքին,-Գոռ
[Հարսանիքը սկսվեց: Զույգը եկեղեցում երդում տվեց լինել միասին որից հետո տան շեմին կոտրեցին ափսեները և կերան մեղրը]
-Տղեդ ուրա՞,-Կարո
-Չգիտեմ տուն չի եկել,-Կարինե
[Արդեն Երեկո էր: Բոլորը ռեստորանում էին]
-Ամենինչ շատ գեղեցիկ է,-Նարինե
-Իրոք բոլորը շատ գոհ են,-Պապը ժպտում էր
-Հեսա կգան արդեն,-Արսեն
[Դռների դիմաց]
-Հեսա մեզ կկնաչեն,-Միհրանը Էլենին
-Արագ շպարս թարմացնեմ ու գամ,-Էլենը իջավ ներքև լոգարան
-Էլեն,-Գոռը մոտեցավ
-Գոռ բարձրացի վերև,-Էլենը մոտեցավ լոգարանի դռանը
-Դու չես ամուսնանա իր հետ,-Գոռը հանեց դանակը
-Գոռ ինքդ էլ գիտես, որ ես անզոր եմ,-Էլեն
-Ես գիտեմ, դրա համար կօգնեմ քեզ,-Գոռ
[Միհրանը լսեց Էլենի ձայնը]
-Օգնեցե՜ք Միհրա՜ն,-Էլենը գոռում էր
-Էլե՜ն,-Միհրանը արագ իջավ ներքև
[Ռեստորանում]
-Դիմավորեք մեր հարսին և փեսային,-Հանդիսավարը ասաց և ծափահարությունների ներքո Էլենը վազելով մտավ Հարսանյաց սրահ արյան մեջ:
-Հարսանիքը չեղարկվում ա,-Էլեն

-Էլեն ինչա՞ եղել,-Նարինեն վազեց Էլենի մոտ շնչակտուր կնոջ սիրտը ուզում էր կրծքից դուրս գալ կարծես:
-Բալես այս ում արյուննա,-Լուսինեն զննում էր աղջկան,որ հասկանար դստեր արյունն է դա թե ոչ:
-Միհրա՞նը,-Ասաց Հայրը
-Վազի՜ Վազի՜ Արսեն,-Նարինեն լացելով
[Էլենը կորցրեց գիտակցությունը]
-Կարո գնացինք արագ,-Պապը դուրս եկավ
-Նարինե հանգիստ,-Կարինե
-Ի՞նչ հանգիստ տղես չկա,-Նարինե
-Լիկա ջուր բեր սեղանի վրայից,-Լուսինե
[Լիկան մոտեցավ Էլենին իսկ Հայկը վազեց դուրս: Տղամարդիկ իջան ներքև և տեսան արյան հետքեր իսկ մուտքի մոտ արյան լիճ]
-Սա ում..,-Մուրադը բռնեց սիրտը
-Արագ գտեք տղուս,-Արսեն
-Ես գնամ տեսնեմ տեսախցիկները ինչ են ֆիքսել,-Կարո
[10 րոպե առաջ]
-Գոռ Հանգիստ ես անզոր եմ հասկացի ու գցի դա ձեռքիցդ: Ես քեզ հետ չեմ գա,-Էլենը քայլ արեց դեպի Գոռը
-Ես գիտեմ դրա համար ես ինքս այս անգամ հարցը կլուծեմ,-Գոռը դանակով կտրեց երակները
[Միհրանը լսեց Էլենը ճչոցը]
-Օգնեցեք, Միհրան,-Էլենը գոռաց
[Միհրանը և իջավ ներքև արագ]
-Էլեն...Էլեն...ինչա եղե...,-Միհրանը տեսավ Հատակին Գոռին արյան մեջ
[Միհրանը մոտեցավ]
-Էլեն արի ստեղ արագ,-Միհրանը մոտեավ
-Ես..ես վախենում եմ արյունից,-Էլեն
-Էլեն արա են ինչ ասում եմ Գոռը կմեռնի,-Միհրանը գոռաց
[Միհրանը Էլենի զգեստից մի հատված պատռեց փորձելով կապել վերքը որ կանգնեցի արյունահոսությունը իսկ մյուս ձեռքը իր գոտիով կապեց]
-Մեքենաս գնա արագ բացի,-Միհրան
-Հ՞ը,-Էլենը նայում էր ձեռքերին որոնք արյան մեջ էին
-Էլե՜ն մեքենա'ն,-Միհրանը կրկին գոռաց
-Ես վախենում եմ,-Էլենը լացելով նայեց Գոռին ուն աչքերը կիսափակ էին
-Էս ինչա եղել,-թիկնապահը եկավ
-Արագ գնա մեքենան բեր,-Միհրան
-Գոռը ողջ կմնա՞,-Էլենը կակազելով
-Գնա վերև ասա,որ հարսանիքը հետաձգվում ա քենից օգուտ չկա,-Միհրանը գրկեց Գոռին և տարավ դեպի իր մեքենան
-Պարոն Միհրան եկեք,-Թիկնապահը բացեց ետևի դուռը
-Բռնախցիկում պետք է դեղատուփ լինի տուր ինձ,-Գոռը նստեց Գոռի հետ մեքենան
-Գոռ աչքերդ չփակես լսում ես,-Միհրանը արյան մեջ էր
[Էլենը ուշքի եկավ, բոլորը գոռում էին և լացում չհասկանալով թե ուր է Միհրանը]
-Էլեն խոսի ուրա՞ Միհրանս ուրա՞ տղաս ,-Նարինե
[Ներս եկավ Հայկը]
-Միհրանի հետ ամենինչ կարգինա արյունը իրենը չի,-Հայկ
-Փառքդ շատ տեր իմ,-Նարինե
-Կասեք ում ար...,-Էմիլի ձեռքը բռնեց Էլենը հայրը լռեց
-Հայկ Գոռը..Գոռը ողջա՞,-Էլենը կանգնեց վերջին ուժերով
-Ի՞նչ..Ինչ Գոռ իմ Գոռը,-Կարինեն նայեց Էլենին

[Հիվանդանոցում]
-Տղես ուրա՜,-Գոռալով եկավ Կարինեն
-Հանգիստ Կարին,-Կարոն գրկեց կնոջը
-Ինչ է եղել, ինչի՞ ես այդպես ասում,-Կինը հրկեց ամուսնուն
-Ուրեմն մահացելա՞ հա՞: Գոո՜ոոռ,-Կարինեն գոռաց
-Հանգիստ Կարինե իմ թոռան կյանքին ոչինչ չի սպառնում,-Պապ
-Վիճակը կայուն ծանրա,-Միհրանը դուրս եկավ պալատից
-Ի՞նչ,-Կարինեն պտտվեց դեպի Միհրանի ձայնը և տեսավ տղայի սպիտակ վերնաշապիկը, որն արդեն կարմիր էր:
-Սա իմ երեխայի, Գոռիս...,-Կինը չկարողացավ շարունակել միքտը: Նա ձգվեց դողացող ձեռքով դեպի Միհրանի վերնաշապիկը:
-Պապին չի ստում Գոռի կյանքին ոչինչ չի սպառնում,-Միհրանը բռնեց Կարինեի ձեռքը չթողնելով դիպչել վերնաշապիկին:
-Շուտով մեր տղան ոտքի կկանգնի: Միհրանը և Էլենը օգնել են Գոռին,-Կարոն մոտեցավ
-Միհրան ճիշտ կլինի դու տուն գնաս լոգանք ընդունես և Էլենի հետ լինես աղջիկը շատ էր վախեցել,-Հայկ
-Ճիշտ ես: Ինձ տուն տար,-Միհրան
[Պապը նստած էր պալատի դիմաց]
-Ճշտեք թե ինչի է նման բան արել: Այդ Հայկը ասեց,որ սրահի տեսախցիկները չեն աշխատել: Թշնամիներ, պարտքեր չգիտեմ ինչ բայց ճշտեք,-Պապ
[Միհրանը եկավ տուն: Առանձնատան բակում նստած էին կանայք]
-Տղես ես ինչա վիճակդ,-Նարինեն վախեցել էր
-Էլենը ուրա՞,-Միհրան
-Ձեր ննջարանում ա: Վրան հալ չկա հանգստացնող եմ տվել,-Նարինե
-Լավ լոգանք ընդունեմ իջնեմ խոսենք,-Միհրան
[Միհրանը մտավ տուն և բարձրացավ իր ննջարան: Էլենը նստած էր մահճակալին: Տղան մոտեցավ և նկատեց ձեռքերին դեռ մնացել էր չորացած արյան հետքերը: Անջատեց գիշերալամպը և գնում էր դեպի սենյակի լոգարանը]
-Միհրա՞ն,-Էլենը արթնացավ
-Ոնցա՞ Գոռը,-Էլենը մոտեցավ, երբ տղան միացրեց լոգարանի լույսը նկատելով արդեն կարմիր վերնաշապիկը կանգ առավ: Միհրանը նայեց Էլենին հետո իրեն հայելու մեջ:
-Շապիկը,-Միհրանը հանեց այն իր հագից նետելով լվացքի արղկի մեջ:
-Վերջ, ամենինչ անցիալում է: Գոռի կյանքին ոչինչ չի սպառնում,-Միհրանը մոտեցավ և Գրկեց Էլենին
[Էլենը զգաց Միհրանի մարմնի ջերմությունը լսելով իր ամուսնու սրտի բաբախն ,որն կարծես թե հանգստացնում էր իրեն]
-Ես ինձ մեղավոր էի զգում,-Էլենը ուղղեց դեմքը ականջը հենելով տղայի սրտից մի քիչ աջ:
-Ամենինչ անցիալում է,-Միհրանը երկու ձեռքերի ափի մեջ վերցրեց Էլենի սառած մեջքը գրկելով նրան:
-Գիտեմ,-Էլենը փակեց աչքերը զգալով իրեն ապահով առաջին անգամ ողջ երեկոյի ընթացքում:
[Միհրանը ժպտաց և զգաց իր մեջքին Էլենի սառցե ձեռքերը]
[Հիվանդանոցում Գոռը բացեց աչքերը]

-Էլեն արի հետս,-Միհրանը Էլենի ձեռքից բռնած մոտեցավ լվացարանկոնքին սկսելով լվանալ կնոջ ձեռքերը:
-Գոռը մտավ սրահ ու ուղղակի արեց դա,-Էլենը ասաց կամաց
-Մոռացիր դա,-Միհրանը ասաց շարունակելով լվանալ Էլենի ձեռքեր տաք ջրով:
[Էլենը նայեց Միհրանին]
-Ի՞նչ ես նայում,-Միհրան
-Ուղղակի դու մի քանի օրվա մեջ երկու կյանք փրկեցիր,-Էլենը ժպտաց:
-Վերջ,-Միհրանը սրբիչով չորացրեց Էլենի ձեռքերը
-Ես պետք է լոգանք ընդունեմ,-Միհրան
-Իհարկե,-Էլենը դուրս եկավ փակելով լոգարանի դուռը
[Հիվանդանոցում Պապը և Հայրը Գոռի հիվանդասենյակում էին]
-Գոռ թոռնիկս ինչու՞ ես նման բան արել,-Մուրադ
-Ես չեմ ուզում խոսել դրա մասին,-Գոռ
-Դու պետք է ասես,-Մուրադ
-Պապ..նոր է ուշքի եկել: Թող մնա հետո,-Կարո
-Լավ, բայց դու ինձ ասելու ես թե ինչու... Իմ թոռը չի կարող նման թուլամորդ քայլ անել,-Մուրադը դուրս եկավ պալատից
-Իսկ հիմա ինձ ասա Էլենն ա չէ՞ պատճառը,-Կարո
-Հա, առանց Էլենի ես կյանք չունեմ,-Գոռը ասաց և թեքեց հայացքը
-Այդ աղջիկը Միհրանի օրինական կիննա,-Կարո
-Նա իմ սիրելին է,-Գոռ
-Սիրելին էր: Խելքդ գլուխդ հավաքիր նա արդեն ամուսնացած կին է:,-Կարո
[Միհրանը դուրս եկավ լոգարանից սրբիչով փաթաթված կիսամերկ]
-Էլեն ես շորերս վերցնեմ հա՞,-Միհրան
-Ես չեմ նայում,-Էլենը փակեց աչքերը
-Իդեպ ես քեզ զանգում էին: Ես չեմ նայել թե ով էր ուղղակի ձայնը անջատեցի,-Էլեն
-Կարող ես արդեն բացել,-Միհրանը արդեն տաբատով էր և ընտրում էր վերնաշապիկը:
-Կարող էիր պատասխանել վերջի վերջո իմ կինն ես,-Միհրան
-Ամենդեպքում դա քո հեռախոսն է,-Էլենը մոտեցավ պահարանին
-Սա քեզ կսազի,-Էլենը ցույց տվեց մուգ կապույտ վերնաշապիկը
-Լավ,-Միհրանը այն փորձեց և սկսեց կոճկել կոճակները
-Արի քեզ օգնեմ,-Էլենը ձեռքը դրեց Միհրանի ձեռքի վրա
-Վերջի վերջո ես քո կինն եմ,-Ավելացրեց Էլենը
-Լավ,-Միհրան իջեցրեց ձեռքերը
[Երկու օր անց: Առավոտյան]
-Գոռին այսօր դուրս են գրում,-Միհրան
-Բա դու ինչի՞ չես գնում,-Նարինե
-Մամ ես երկու օր է այնտեղ եմ ասեցի մի առավոտ էլ ձեզ հետ լինեմ,-Միհրանը ձեռքը դրեց Էլենի ձեռքին
-Ասեցին դեպրեսիայի մեջ է եղել դրա համար այդ քայլին է դիմել,-Նարինե
-Մամ Փակենք այդ թեման եկեք երեքով նախաճաշենք,-Միհրան
[Տան դարպասները բացվեցին ներս եկան Պապը, Գոռը ,Կարոն և Արսենը]
-Պապա ջան բարի գալուստ,-Նարինեն վեր կացավ
-Նարինե տան աշխատողներին ասա ,որ Գոռի համար ննջարան պատրաստեն: Այսօրվանից իմ թոռը ինձ հետ է ապրելու,-Մուրադ պապ

[Էլենը խուճապի մեջ էր,բայց փորձում էր հանգստություն պահպանել]
-Բարի Գալուստ,-Միհրան
-Առողջություն քեզ,-Էլեն
-Մերսի,-Գոռը նստեց սեղանի շուրջ Էլենի դիմաց
-Ես ուզում եմ,որ իմ ընտանիքը այսպես միշտ հավաքած լինի իրար գլուխ,-Մուրադ
-Ես ուզում եմ գնամ վերև,-Էլենը ասաց Միհրանի ականջին
-Լավ,-Միհրան
-Ձեր թույլտվությամբ,-Էլենը մտավ տուն:
-Էս մեր հարսիկը ինչ-որ բանից դժգոհ ա՞,-Մուրադ
-Պապի ջան ուղղակի լավ չի զգում իրեն,-Միհրան
[Ներս եկավ Կարինեն]
-Օ՜ ընտանիքով հավաքվել եք,-Կարինեն մոտեցավ սեղանին
-Կարինե հիմա դրա ժամանակը չի,-Կարո
-Իսկ ես տանը ձեզ էի սպասում,-Կարինե
-Ես եմ որոշել: Իմ թոռը ապրելու է ինձ հետ քանի որ, դուք չեք հետևում նրան,-Մուրադ
-Նա երեխա չի, հասուն երիտասարդ ա,-Կարինե
[Միհրանը մտավ տուն: Մուրադ նայեց հարսին]
-Ես ուզում եմ մնալ այստեղ,-Գոռ: Կարինեն լռեց:
[Ննջարանում]
-Էլեն ի՞նչ եղավ քեզ,-Միհրանը ներս եկավ
-Միհրան ես չեմ կարողանում քո պապիկի հետ մի տարածքում լինել: Օդս չի հերիքում,-Էլենը բացեց պատուհանը
-Ուզես թե չուզես մենք մի տան մեջ ենք,-Միհրան
-Այս տան պատերը ինձ խեղդում են,-Էլեն
-Մնա ննջարանում: Ես ասել եմ,որ լավ չես մինչև ես կգամ,-Միհրան
[Գիշեր էր, առանձնատանը բոլորը իրենց ննջարաներում էին: Էլենը գիրք էր կարդում,երբ ներս եկավ Գոռը]
-Մենք պետք է խոսենք,-Գոռը փակեց դուռը
-Դուրս գնա,-Էլեն
-Էլեն դու չես էլ պատկերացնում ուր ես ընկել,-Գոռ
-Սա այն դժողքից լավ է քան որտեղ ինձ թողել էիր,-Էլեն
-Միհրանը ու մերոնք այդքան էլ բարի չեն,-Գոռ
-Գոռ հերիքա խառնես մտերքս: Գնա' թե չէ ես կգոռամ,-Էլեն
-Ես քեզ ուզում եմ օգնել: Միհրանը խելագար ա,-Գոռ
-Ի՞նչ ես խոսում: Ցնդաբանություներդ քեզ պահի,-Էլեն
-Միհրանը քեզ ցույց կտա իր իրական դեմքը շատ շուտով,-Գոռ
[Անցում Միհրանին: Նա Ավտոտնակի դռները փակեց]
-Մի 30 րոպեից դռները կբացեք էլ ողջ չի լինի մեր ընկերը,-Միհրանը հանեց ձեռնոցը
-Պարոն շատ լավ էիք մտածել,-Թիկնապահ
-Իհարկե, վարորդը քնել է և Աղծխաթթու գազից թունավորվել ,-Միհրանը գնում էր
-Իսկ կնոջը ինչ անեմ,-Թիկնապահ
-Ուղարկի Դուբայ եթե սիրունա,ամուսնու պարտքերի փոխարեն,-Միհրանը նստեց մեքենան
-Հասկացա,-Թիկնապահ
[Անցում ննջարան]
-Միհրանը անգամ ճանճին չի նեղացնի,-Էլեն
-Դու սխալվում ես սիրելիս,-Գոռը մոտեցավ
-Ես սեփական ձեռքերով քեզ նվիրեցի նրան,-Գոռ
-Էլեն բալես...,-Ներս եկավ Նարինեն տեսնելով նրանց միասին կանգնած:

[Էլենը խառնվեց իրար]
-Գոռ ի՞նչ ես անում այս ժամին այստեղ,-Նարինե
-Ես եկել էի ներողություն խնդրեի: Ես իմ խնդիրներով անգամ նրանց օրը փչացրեցի-Գոռ
-Գոռ վերջացրու տղաս,-Նարինեն մոտեցավ
-Ես ասացի, որ եղածը եղած է,-Էլեն
-Ուղղակի,որ առավոտյան Էլենը չմնաց նախաճաշին կարծեցի ես եմ խնդիրը,-Գոռ
-Գոռ ես ինձ մի փոքր լավ չէի զգում,-Էլեն
-Լավ փակեք թեման: Էլեն հագնվիր իջի Միհրանը քեզ է սպասում մեքենայի մեջ,-Նարինե
-Ես գնամ,-Գոռը գնաց փակելով իր ետևից դուռը:
[Էլենը մեքենայի մեջ էր]
-Ու՞ր ենք գնում,-Էլեն
-Երևան,-Միհրան
-Երևա՞ն,-Էլեն
-Հա՜ մի երկու գործ կա ասեցի քո հետ գնամ: Տեղից իրար քիչ ենք տենսում, իրար մասին ոչինչ չգիտենք,-Միհրան
-Ճիշտ ես,-Էլեն
[Անցում Գոռի տուն: Մայրը և Հայրը վիճում էին]
-Ես ուզում եմ որ իմ տղան չապրի քո վայրենի եղբորդ ու հորդ հետ: Քո հոր ստվերը անգամ չեմ ուզում տեսնել որդուս վրա,-Կարինե
-Այդպես էս արել ,որ մոր փեշից դուրս չի եկել, գնաց առաջին իսկ խնդրի դեպքում..,-Կարո
-Սիրածովդ տարված չլինեիր մի գուցե Գոռը բացի մորական սիրուց մի քիչ հորից տղամարդկություն կսովորեր,-Կարինե
-Ես հոգնել եմ քեզ ասելուց իմ ու Լուսինեի մեջ ոչինչ չի եղել,-Կարո
-Կարող ա չի եղել, բայց քո աչքը միշտ էլ իր վրայա եղել,-Կարինե
-Գիտես քեզ Աստված պատժում ա քո տղով: Էտ կնոջ հետևից էնքան բան ես խոսացել, որ Գոռը գնաց ու իր աղջկան սիրահարվեց,-Կարոն ասաց և հասկացավ որ գործեց իր կյանքի ամենամեծ սխալներից մեկը:
-Ի՞նչ: Ի՞նչ ասացիր,-Կարինեն նստեց աթոռին շոկից
-Չէ, ասա որ ստում ես,-Կարինե
[Կարոն լռում էր]
-Դրա համար էլ մնաց առանձնատանը,-Կարինե
-Ես դրա համար էի դեմ,-Կարո
-Լավ բա ո՞նց դարձավ այդ աղջիկը Միհրանի կինը հենց հիմա Պատմի Կարո,-Կարինե
[Էլենը ճանապարհին քնել էր: Միհրանը նայեց Աղջկան և ժպտաց]
-Գոռը չի կարող Էլենին ետ բերել երբեք,-Կարո
-Դու ճիշտ ես քո պատմածից հետո հաստատ Էլենը Գոռին չի ների,-Կարինե
[Առանձնատան բոլորը քնած էին, բայց Պապիկի ննջարանում դեռ լույս վառ էր]
-Վաղը պետք է մեկնես Ռիգա Արսեն այդ գործը մենակ դու կարող ես լուծել,-Մուրադ
-Լավ Պապ ջան,-Արսեն
-Վաղը գիշերը թռիչքդ է: Հանդիպես ում հետ,որ պետք ա մեր հոլդինգի համար դա կարևոր է,-Մուրադ
[Նարինեն դռան ետևում ականջ էր դնում]
-Լավ,-Նարինեն բարձրացավ իր ննջարան
[Արդեն ուշ գիշեր էր, Նարինեն բացեց ավտոտնակի դռները]
-Սա Արսենի մեքենան է անցի գործի,-Նարինեն ցույց տվեց մեքենան
[Տղամարդը մտավ ներս]

[Առավոտ, Երևան]
-Բարի լույս,-Էլենը արթնացավ շքեղ հյուրանոցի համարում:
-Միհրա՞ն,-Էլենը նկատեց,որ ամուսինը իր հետ չի քնել
-Միհրա՞ն,-Էլենը սկսեց շրջել համարով: Նա նույն հագուստով էր:
-Էլեն ինչի ես գոռում,-Մեկ այլ ննջարանից գոռաց Միհրանը:
-Ես ինչի՞ եմ դրսի շորերով քնել-,Էլեն
- Խորը քնած էիր ստիպված գրկաց քեզ բերեցի համար: Շորերդ էլ թույլ չտվեցի ինձ հանել,-Միհրան
-Հասկացա, կարող էիր արթնացնել,-Էլեն
-Հիմա կարող ես դուրս գալ ուզում եմ փոխվեմ իջնենք նախաճաշի,-Միհրան
-Դու մե՞րկ ես քնել,-Էլենը տարօրինակ հայացքով նայեց Միհրանին
-Ինձ շատ հետքրքիրա ինչի՞ց ենթադրեցիր,-Միհրան
-Դե վերևդ բան չկա ու այնպես ասեցիր ես մտածցի...,-Էլենը ասաց և Միհրան շրջեց ծացկոցը Էլենը փակեց աչքերը
-Էս Ներքնազգեստով եմ,-Միհրանը կանգնեց ողջ հասակով մեկ և պտտվեց
-Տե՜ս ես մերկ չեմ,-Միհրան
-Տեսա՜ գրվածն էլ տեսա Clavin Klein,-Էլեն դուրս եկավ ննջարանից և ավելացրեց «Այլասեռված»
-Էէէ՜ ես լսում եմ քեզ ու դեռ ես էլ այլասեռվածն եմ հա՞: Լավ էլ արագ կարդացիր, տռուսիկիս գրվածը,-Միհրան
-Ֆու Միհրանը: Ես չեմ գալիս նախաճաշի,-Էլենը գոռաց մյուս ննջարանից
-Ոչինչ մի արի,-Միհրանը հագնվեց և դուրս եկավ համարից:
[Էլենը լվացվեց լոգանք ընդունեց և նույնպես իջավ հյուրանոցի ռեստորան նախաճաշելու տեսնելով Միհրանին մի երիտասարդ աղջկա հետ խոսելուց]
-Միհրան,-Էլենը զայրացած
-Էլեն,-Միհրանը ժպտաց
-Մեզ չես ծանոթացնի՞,-Էլենը նայեց աղջկան
-Ես Անին եմ,-Անի
-Իսկ ես Միհրանի կինը,-Ցույց տվեց մատանին
[Միհրանը քթի տակ ժպտաց]
-Միհրան արի նախաճաշենք դրսում,-Էլեն
-Մեզ մոտ շատ լավ անգլիական նախաճաշ են տալիս,-Անի
-Անի ջան դու լեզվիդ ես տալիս,-Էլեն
[Միհրանը փռթկաց]
-Անի վերջացրու անհարմար ա,-Միհրանը ավելացրեց
-Հետո մենք հայեր ենք: Մենք Հայկական նախաճաշ կանենք,-Էլենը մտավ Միհրանի թևը
-Գնացինք,-Էլեն
-Մեզ կներեք,-Միհրանը ծիծաղելով ասաց և դուրս եկան
-Ինչ ես ծիծաղում, մեկ ժամում նոր կին քեզ գտար,-Էլեն
-Դու սխալ հասկացար,-Միհրան
-Բոլոր տղամարդիկ նույնն են: Ձեզ կարծես թե նույն արտադրամասում են արտադրում,-Էլեն
-Էտ աղջիկը հյուրանոցի մենեջերն էր,-Միհրանը ծիծաղելով
-Հա՞,-Էլեն
-Հա այնպես որ կատաղածի պես հասար էտ խեղճ աղջկա վրա ,-Միհրանը շարունակեց ծիծաղել
-Ես ձեզ, որ տեսա՜ ու՜ֆ լավ բան չստացվեց,-Էլեն
[Միհրանը մոտեցավ Էլենին և ականաջին ասաց]
-Փաստորեն դու ինձ խանդեցի՞ր,-Միհրան

-Խա՞նդ,-Էլենը կրկնեց իսկ Միհրանը հայացքով ասաց այո
-Դա իմ դերն է լինել խանդոտ կին,-Էլեն
-Փաստորեն լավ էլ դերասանուհի ես,-Միհրանը թույլ ժպտաց նայելով Էլենի աչքերի մեջ
-Հիշի Միհրան կանայք շատ լավ դերասաններ են,-Էլենը առաջացավ
-Ու՞ր,-Միհրան
-Պարոն ձեր մեքենան,-դուրս եկավ մեքենայից հյուրանոցի աշխատակիցը
-Մերսի, բայց հետ տար Parking ,-Միհրանը գումար տվեց աշխատակցին և վազեց Էլենի հետևից
-Ու՞ր,-Միհրան
-Քայլում եմ-,Էլեն
-Քաղաքը չգիտես ուր ես գնում,-Միհրան
-Տառերը գիտեմ հաստատ չեմ կորի իմ երկրում համել սա կենտրոնն է այսպես ուղիղ դուրս եմ գալիս հրապարակ ,-Էլեն
-Արի գնանք նախաճաշենք ես քաղցած եմ,-Միհրան
-Ես էլ եմ քաղցած,-Էլենը տեսավ Մետրոյի նշանը պտտվեց դեպի Միհրանը մոռանալով, որ իբր նեղացել էր:
-Միհրա՜ն արի իջնենք մետրո էլի՜,-Էլեն
-Մետրո՞, այնտեղ ուտելու բան չկա,-Միհրան
-Ես չեմ եղել երբեք մետրո, արի՜ իջնենք: Որքան եկել ենք Երևան մետրոյից չենք օգտվել,-Էլեն
-Արի՜,-Միհրան
[Էլենը բռնեց Միհրանի ձեռքից իջնելով մետրո]
-Մեզ Երկու հատ ժետոն,-Միհրանը հանեց քարտը, որ վճարի
-Տղա ջան փող տուր սա քո համար սուպերմարկետ չի,-Աշխատող
-Լավ,-Միհրանը հանեց 20,000 դրամանոց
-Երիտասարդ ձեռք ես առնում, ինձ մանրադրամ տուր վայ,-Աշխատող
-Չունեմ,-Միհրանը ժպտաց
-Ի՞նչ ես ժպտում ուրեմն տաքսի կանչի, ես զդաչի չունեմ,-Աշխատող
-Առ ախպեր անցի,-Երիտասարդը տվեց 2 հատ ժետոն
-Մերսի ախպերս,-Միհրանը ձեռքի մեջ դրեց թղթադրամը
-Էլեն գնացինք,-Միհրան
[Նրանք իջան մետրո: Էլենը խորը շունչ քաշեց և ասաց]
-Զգում ես էս հոտը,-Էլեն
-Դու իրո՞ք մետրո չես եղել,-Միհրան
-Ըհը առաջին անգամն ա,-Էլենը տեսավ Մետրոն
-Նայի՜ աաա՜,-Էլենը պտտվեց և գրկեց Միհրանին
-Մերսի շատ,-Էլեն
[Անցում Դիլիջան]
-Դե ես գնացի մի շաբաթից կվերադառնամ,-Արսենը ճամպրուկը դրեց մեքենայի մեջ
-Հա բայց այսպես անսպասելի ուր ես գնում է՜,-Նարինե
-Ես գնացի,-Արսենը նստեց մեքենան և շարժվեց
[Արդեն Դիլիջանից դուրս եկավ մեքենան]
-Մնաց Բարով Արսեն,-Նարինեն ննջարանում
[Արսեն արդեն Դիլիջանի պտտույտների մոտ էր երբ ցանկանում էր թուլացնել արագությունը հասկացավ ,որ արգելակները չեն աշխատում]
-Էս ինչ եղավ,-սկսեց ազդանշան տալ դիմացի մեքենային
-Գրողը տանի',-Շարունակում էր ազդանշան տալ բայց դիմացի մեքենան չէր հասկանում իսկ Արսենի արագությունը ավելանում էր:
-Գրողը տանի՜,-Արսենը պտտեց ղեկը հարվածելով այլ մեքենայի և ընկավ ձորը: