မနက္အိပ္ယာနိုးလာေတာ့ ေလေအးတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ သူ႕အသားေတြခ်မ္းစိမ့္စိမ့္။ ညက အဲကြန္းကိုျပန္မေလ်ာ့မိခဲ့ေလျခင္းဆိုၿပီးေနာင္တရသြားရသည္။ သို႔ေပမဲ့ သူ၏ရင္ခြင္နားတိုးကာ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ သူ႕ျမင္ကြင္းေရွ႕ျမင္ေနရသည့္ နိုဝယ့္မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာအႏြေးဓာက္ကျပန္တိုးလာခဲ့သည္။ ဟုတ္သည္ ညကသူတို႔အတူကုန္ဆုံးခဲ့တာ။ အေပးအယူမွ်မွ်ႏွင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ယစ္မူးခဲ့က်တာ။ ေဘးပေရာဂမပါပဲသူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏စိတ္ဆႏၵသေဘာအတိုင္း။
နိုဝယ့္အေၾကာင္းကိုပိုသိခ်င္လာမိသည္လို႔ေျပာရင္ထူးဆန္းရာက်ေနမလား။ တကယ္အမွန္သူသိခ်င္ေနခဲ့ျခင္းပါ။ ညတုန္းကမွ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္လိုက္ရတဲ့ ခါးနဲ႕ဆီးခုံအဆက္နားမွာ ဘယ္ဘာသာစကားမွန္းေသခ်ာမသိတဲ့စကားစုတစ္စုကိုေတြ႕ခဲ့ရသည္။ သူဘာေၾကာင့္ထိုစကားလုံးကိုပဲစိတ္ဝင္စားေနသည္မသိ။ ဒါမွမဟုတ္ နိုဝယ္ ကိုယ္ခႏၶာေပၚမွာ တက္တူးရွိေနျခင္းကိုပင္ထူးဆန္းေနခဲ့တာလား။ သူကိုယ္တိုင္တက္တူးထိုးရတာဝါသနာမပါေပမဲ့ နိုဝယ္တက္တူးထိုးထားသည္ကိုေတာ့စိတ္ဝင္စားမိသည္။
တကယ္က သူအိပ္ယာထဲနိုးကထဲထိုအတိုင္းၿငိမ္ေနခဲ့မိတာ။ ဘာလို႔ဆို နိုဝယ္ကသူ႕လက္ေမာင္းကိုေခါင္းအုံးအိပ္ေနခဲ့တာေလ။ သူကိုယ္တိုင္လဲနိုဝယ္နိုးသြားမည္ဆိုး၍မထခ်င္ေသး။ ဒါေပမဲ့ ကုမၸဏီကသြားရအုန္းမည္မဟုတ္လား။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ အေတြးခတ္ေနတုန္း ရင္ခြင္ထဲကမိန္းမလွေလးကနိုးလာခဲ့ေလသည္။
"ေမာနင္း ဏရီ နိုးေနတာၾကာၿပီလား"
"ဟင့္အင္းမၾကာေသးပါဘူး"
ၿပီးေတာ့ သူဘာဆက္ေျပာရမလဲ။ ညကအဆင္ေျပလားေမးရမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဆက်ဆံရေး၏အဓိပ္ပါယ်ကိုမေးရမှာလား။ မနက္နိုးနိုးျခင္းဤကိစၥကိုေမးရင္ေတာ့ရိုင္းရာက်သြားမလား။ လား ေပါင္းမ်ားစြာေသာေမးခြန္းမ်ားကသူ၏အေတြးထဲမွာေတာက္ေလ်ာက္တန္းစီေနခဲ့တာ ကုတင္ေပၚ နိုဝယ္ငုတ္တုတ္ထထိုင္လိုက္မွသာ မ်က္ႏွာေတြပူၿပီး စိတ္နဲ႕ကိုယ္ျပန္ကပ္ခဲ့တာ။
"အဟင္း ဘာလို႔ရွက္ေနတာလဲ မေတြ႕ဖူးတာလဲမဟုတ္ဘူး"
သူမွဘာမွပင္မေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ နိုဝယ္အားအံၾသေနမိခဲ့တာ။ အသားေရကအရမ္းျဖဴတဲ့ဘက္ကိုမေရာက္ေပမဲ့ ဝင္းသည့္အသားေရေၾကာင့္ လည္ပင္းနားက အနီကြက္မ်ားက အထင္းသားျမင္ေနရသည္။ ကုတင္ေပၚကေန ဒီတိုင္းႀကီးထသြားတဲ့ နိုဝယ္က သူ႕ကိုဒီေနရာမွာရွိေနေသးသည္ဟုေကာျမင္ပါေသးရဲ႕လား။ ဒါေပမဲ့ သူအရမ္းသိခ်င္ေနသည့္တက္တူးကိုေတာ့သူသိခ်င္ေနပါေသးသည္။
"ဘာေမးခ်င္လို႔လဲ ေမးေလ နိုဝယ္ေျဖလို႔ရတာဆိုေျဖပါ့မယ္"
"တို႔ေမးခ်င္တာရွိေနမွန္းဘယ္လိုသိတာလဲ"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မနက္စာစားေနရင္း နိုဝယ္ကသူ႕အားအကဲခတ္ေနသလိုၾကည့္ၿပီးေနာက္ထိုသို႔ေမးလာခဲ့သည္။ မနက္စာဆိုသည္မွာလဲ ေပါင္မုန့္ေထာပတ္သုပ္ကို ၾကက္ဥႏွင့္ေၾကာ္ထားသည္သာ။ သူလုပ္တက္ေသာတစ္ခုတည္းေသာမနက္စာ။ ေသာက္စရာအေနျဖင့္ကေတာ့ႏြားနို႔တခြက္စီ။
"တစ္မနက္လုံး နိုဝယ့္မ်က္ႏွာပဲလိုက္ၾကည့္ေနတာေလ ဏရီ႕မ်က္ဝန္းေတြထဲသိခ်င္တာေတြတအားမ်ားေနတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႕ဆိုတာေတာ့သိတယ္"
"တို႔သိခ်င္တာက မင္း မင္းခါးနားကတက္တူးကိုသိခ်င္တာပါ"
"ေအာ္ ဘာမ်ားလဲလို႔ဏရီရယ္ တက္တူးထိုးတာကအဆန္းမွမဟုတ္ပဲ ဘာလို႔သိခ်င္ရတာလဲ"
"မနာဘူးလားဟင္ အဲ့နားဆိုေတာ္ေတာ္ေလးနာမယ္ထင္တယ္ တို႔တမင္ရည္႐ြယ္ၿပီးၾကည့္မိတာမဟုတ္ပါဘူး တို႔စိတ္ဝင္စားသြားလို႔ပါ နိုဝယ္ကိုယ္ခႏၶာေပၚမွာတက္တူးရွိေနခဲ့တာ တို႔ကအဲ့လိုမထင္ထားခဲ့ဘူးေလ နိုဝယ္အဲ့လိုေတြႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ အဲ့တာေျပာမွ နိုဝယ္ဘာေတြႀကိဳက္တက္တယ္ဆိုတာေတာင္ တို႔မသိခဲ့ဘူးပဲ"
"ဏရီကဘာလို႔နိုဝယ့္အေၾကာင္းေတြသိခ်င္ရတာလဲ ေနာက္ၿပီးအဲ့တက္တူးကဘာရယ္မဟုတ္ဘူးထိုးျဖစ္သြားတာ ငယ္တုန္းကသိတဲ့အတိုင္းေလစူးစမ္းခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ ဒီတိုင္း စကားစုေလးတစ္ခုပါပဲဂရိလိုေရးထားတာေလ အဓိပ္ပါယ်က Wait for the wisest of all counselors, time တဲ့"
သူနိုဝယ့္အေၾကာင္းသိခ်င္တာတအားမ်ားေနမိသည္။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ဆက္ဆံေရး သူထုတ္ေမးသင့္လား။ ေမးလိုက္လို႔သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကစိတ္ခံစားမႈေၾကာင့္သာယာမိတာပါလို႔ေျပာလာရင္သူခံစားရနိုင္သည္။ ဒါေပမဲ့သူသိခ်င္ေနမိပါသည္။
"နိုဝယ့္ကိုတို႔ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
"မပို႔ပါနဲ႕ေတာ့ ဏရီအလုပ္သြားရအုန္းမယ္မဟုတ္လား"
"ဒါေပမဲ့ တို႔စိတ္မခ်လိဳ႕ျပန္လိုက္ပို႔ေပးခ်င္လို႔ပါ"
"စိတ္မခ်ျဖစ္စရာမလိုပါဘူး ဘာလို႔ဆို နိုဝယ္ေနတာ ဏရီနဲ႕က ကြန္ဒိုတစ္ခုထဲမွာအတူတူေနက်တာေလ အလႊာမတူေပမဲ့ေပါ့"
သူထပ္အံၾသသြားရျပန္သည္။ ဏရီက ဒီကြန္ဒိုမွာအၿမဲမေနျဖစသည့္အတြက္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသိပ္စိတ္မဝင္စားနိုင္ပါ။ ထို႔ျပင္ ဒီလိုကြန္ဒိုမွာေနနိုင္သည့္အထိနိုဝယ္ကပိုက္ဆံရွိေနတာလား။ ဒါဆိုဘာလို႔ဟိုေနရာမွာအလုပ္လုပ္ရလဲဆိုတာသည့္ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာကေခါင္းထဲမွာေနရာတက်။
"အရမ္းအံၾသမသြားပါနဲ႕ နိုဝယ္လဲအံၾသေနတာ ညတုန္းကေတာ့ေျပာမလို႔ပါပဲဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီကိစၥထက္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥေၾကာင့္မေျပာျဖစ္လိုက္ဘူး နိုဝယ္လဲညကမွသိတာပါ ဒီကြန္ဒိုမွာဏရီေနမယ္မထင္ခဲ့ဘူးေလတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ၿပီးေတာ့ငွားေနတာေနာ္အပိုင္ထင္ေနမွာဆိုးလို႔"
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ နိုဝယ့္အေၾကာင္းကိုအရင္ကထပ္ပိုၿပီးစိတ္ဝင္စားေနခဲ့မိတာ။ သူ႕ကိုၿပဳံး၍ေျပညေနသည့္နိုဝယ့္မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ သူမသိသည့္ သူအမည္မေဖာ္နိုင္သည့္အေငြ႕အသက္ေတြပါေနခဲ့တာ။ သူ႕အားထိုမ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ပင္ညို႔ယူေနတာ။ သူ႕ေရွ႕တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းျဖင့္ေပၚေပၚလာတက္တဲ့ နိုဝယ္ကိုသူစိတ္ဝင္စားေနမိခဲ့တာ။
ဏရီက ၁၃လႊာမွာေနေပမဲ့ နိုဝယ္က၉လႊာမွာေနခ်င္းျဖစ္သည္။ အထဲကိုလိုက္ပါအုန္းအားမဖိတ္ေခၚေတာ့လဲ သူဘာမွမတက္နိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ နိုဝယ့္အားလိုက္ပို႔ေပးၿပီးေနာက္ သူ႕အလုပ္ကိုတန္းသြားခဲ့ေလသည္။ ဏရီကားေလး ထြက္သြားတာကို မွန္အကာမွေန နိုဝယ္မ်က္စိတစ္ဆုံးၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းထပ္မွာခပ္ေရးေရးေလးအၿပဳံးတစ္ခု။
"အား..လြယ္လိုက္တာ အဟြန္း.."
ဏရီကြန္ဒိုကထြက္လာၿပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္းတိုသလို ဆက္ပိုင္ကိုဖုန္းဆက္ၿပီးေနာက္ နိုဝယ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္အေၾကာင္းမ်ားကို အေသးစိတ္ရွာေဖြခိုင္းေလသည္။ ယခင္ကသူသိထားသည္မ်ားထပ္ပိုၿပီးတိက်ေသခ်ာသည့္အခ်က္အလက္မ်ားကိုသူသိခ်င္သည္။ သူ႕ျမင္ကြင္းထဲေပၚေပၚလာၿပီး တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းျဖင့္ သူႏွင့္ပတ္သက္သည့္ေနရာမ်ားကို မေျပာမဆိုေရာက္လာသည့္နိုဝယ္သည္အရမ္းမထူးဆန္းေပဘူးလား။ အကယ္၍ သူႏွင့္စီးပြားၿပိဳင္ဘက္တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ားခိုင္းသည္ဆိုလွ်င္ဟူေသာအေျခအေနကိုေတြးမိခဲ့ရသည္။ ထိုသို႔အေျခအေနမ်ားျဖစ္လာခဲ့လွ်င္သူႀကိဳတင္ျပင္ဆင္နိုင္ရန္အလို႔ငွာအတြက္လား ဒါမွမဟုတ္ နိုဝယ္မျဖစ္ပါေစနဲ႕ဟူေသာစိတ္ခံစားခ်က္ေၾကာင့္လားသူမသိခဲ့ပါ။
ညေန ကုမၸဏီကအျပန္ အိမ္ကိုျပန္ေတာ့ ညဘက္ႀကီးထြက္သြားသည့္အတြက္ဒယ္ဒီဆူတာအေတာ္ေလးခံလိုက္ရသည္။ မာမီကလဲသူ႕အားေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္မျဖစ္ေစရန္ေျပာဆိုေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သူေနရာကြန္ဒိုအားျပန္ခဲ့ပါသည္။ အရင္ကြန္ဒိုကသူတစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္သည့္အခါမွသာသြားေပမဲ့လဲဒီေန႕မွာေတာ့သူကြန္ဒိုကိုသာျပန္ခ်င္ေနမိသည္။ မနက္ကနိုဝယ္ေၾကာင့္ပဲလားဒါမွမဟုတ္ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာင့္ပါပဲလား။ ဏရီအခန္းထဲဝင္လာေတာ့ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားရသည့္အတြက္ အခန္းတိုင္းကိုလိုက္ၾကည့္မိခဲ့သည္။ ဘာမွေရေရရာရာမေျပာင္းလဲသြားခဲ့ေပမဲ့သူ႕စိတ္ထဲ မတင္မက်ျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္လဲ ဘာမွမသကၤါသည္ကိုရွာမေတြ႕၍ စိတ္လန္းေစရန္အလို႔ငွာေရခ်ိဳးဖို႔သာလုပ္ပါေတာ့သည္။
ဏရီရဲ႕လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကို မ်က္ကြယ္ကေန ၾကည့္ေနသည့္ သူလဲရွိပါသည္။ ဏရီရဲ႕အိမ္ခန္းေနရာတိုင္းကိုျမင္ရသည့္အေနအထားေပါင္းစုံမွေန ဏရီ႕အား screen ေပၚကေနၾကည့္ေနသူကတျခားသူမဟုတ္ နိုဝယ္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
"Grace ေကာဘယ္လိုေနေသးလဲ"
ထိုစကားသံေၾကာင့္ နိုဝယ့္ေရွ႕မွာထိုင္ေနသည့္ႏွစ္ေယာက္မွာတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္မိသြားၿပီးေနာက္ နိုဝယ့္ကိုျပန္ၾကည့္ေတာ့ မဲ့ၿပဳံးတစ္ခုကစီးႀကိဳေလသည္။
"ငါမသိဘူးထင္ေနခဲ့တာလား ဒယ္ဒီႀကီးနဲ႕အေပးအယူလုပ္ထားလို႔သာ Grace ကိုငါဘာမွမလုပ္တာ သူ႕ကိုလဲေျပာလိုက္ပါ ငါလာေတြ႕အုန္းမယ္လို႔ Nowl ဆိုတဲ့မိန္းမကိုသူကလာၿခိမ္းေျခာက္ခ်င္ေနတာ"
"ငါတို႔နင့္ကိုမေျပာပဲေနခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး ဒယ္ဒီႀကီးကမေျပာနဲ႕ဆိုလို႔မေျပာပဲေနခဲ့တာပါ"
"ေတာ္ၿပီ ဘာမွမၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး အကယ္ငါ့အေၾကာင့္တစ္ေယာက္ေယာက္က ကလပ္မွာလာစုံစမ္းေနရင္သာ ျပႆနာမရွိေအာင္လုပ္ထားပါ ဒဏၰာရီကို ငါအပိုင္မရမခ်င္း ငါ့ကိစၥမွာဝင္ရႈပ္တဲ့သူေတြမရွိရေလေအာင္"
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ၾကည့္ေနတဲ့ screen ကိုပိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ထိုေနရာမွထြက္သြားခဲ့ေလသည္။ သူစကားေျပာေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ထိုေနရာမွာက်န္ခဲ့ပါသည္။ အခန္းေရွ႕တစ္ခုအေရာက္မွာ နိုဝယ္ရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္တံခါးေနာက္ကြယ္မွာေတြ႕ရမည့္အေျခအေနအတြက္စိတ္လႈပ္ရွားေနဟန္။ တံခါးဖြင့္လိုက္သည့္ေနာက္ျမင္လိုက္ရသည္က သံႀကိဳးမ်ားႏွင့္ခ်ည္ႏွောင္ျခင္းခံထားရသည့္ မိန္းခေလးတစ္ဦး။ ထို႔ျပင္သူ၏မ်က္လုံးမ်ားကိုလဲ မျမင္ရေလေအာင္ ဖုံးအုပ္ထားေလသည္။
"တို႔ကိုေမွ်ာ္ေနတာလားအခ်စ္ကေလး"
နိုဝယ္ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ထိုသံႀကိဳးမ်ားႏွင့္ခ်ည္ႏွောင္ျခင္းခံထားရသာ့္ေကာင္မေလးမွာၾကက္သီးမ်ားထသြားခဲ့ေပမဲ့ေခါင္းတစ္ဆက္ဆက္ၿငိမ့္ေနခဲ့သည္။ ဒါကိုပင္ နိုဝယ္ကိုယ္တိုင္ကသေဘာက်စြာ။
"ဒါဆို မေန႕ကမၿပီးသြားတဲ့ဇာက္လမ္းေလးျပန္ဆက္ရေအာင္ တို႔ဒီေန႕စိတ္ေပ်ာ္ေနလို႔"
ထိုေကာင္မေလးအနားသြားကာ နိုဝယ္ကုတင္ေပၚထိုင္လိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုထိုေကာင္မေလးက ကုတင္ေအာက္ဆင္းကာ မျမင္ရေပမဲ့ ဒူးေထာက္ထားၿပီး နိုဝယ္အားေမာ္ၾကည့္ေနခဲ့ေလသည္။ နိုဝယ့္မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာေတာ့ ထိုသို႔အျပဳအမႈမ်ားကိုသေဘာက်ေနခဲ့ၿပီး အၿပဳံးမ်ားကမရပ္တန့္ခဲ့ပါ။
×
tbc
trollZ