Cigarettes မ်ားကိုသူဘယ္ႏွစ္လိပ္ေသာက္မိခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။ ကုတင္ေပၚကလူသားကေတာ့ ကမၻာႀကီးႏွင့္အဆက္အသြယ္ပ်က္ေနဟန္။ သူ ေဆးလိပ္ေသာက္တက္တာကို ဏရီ ျမင္သြားလို႔မျဖစ္ပါဘူးေလ။ ထို႔အတြက္ ေသာက္လက္စေဆးလိပ္တိုအျပင္ ကုန္ေနၿပီးသားမ်ားကို အမွိုက္ပုံးထဲေသခ်ာပစ္ရသည္။ ထို႔ျပင္ ေဆးလိပ္နံ႕ဆြဲေနမည္ဆိုး၍ သြားျပန္တိုက္ကာ အခန္းထဲအား သူသုံးေနက် ေရေမႊးျဖင့္လိုက္ျဖန္းရေသးသည္။ သူနဲ႕မွ နိုဝယ္အခုလိုလုပ္ေနမိတာ။
ဏရီအားျဖင့္ကိုက္ခ်လိဳက္၍ သူ၏ရင္ၫႊန့္နားကကိုက္ရာကအထင္းသား ဏရီနိုးလာရင္ဒါေတြမွတ္မိပါ့မလား။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဏရီေသာက္လိုက္သည္မ်ားထဲမွာ သူပဲသိသည့္ေဆးထည့္ထားတာေလ။ ေမႊ႕ယာထက္မွာ ေစာင္ကိုကိုယ္တစ္ပိုင္းအေနအထားျဖင့္ၿခဳံထားသည္က ဏရီ႕လိုအခ်ိဳးအစားလွသည့္သူအတြက္ကေတာ့ ေဘးလူကိုစြဲေဆာင္ေနသည့္နယ္။ သူကိုယ္တိုင္လဲပင္ပန္းေနၿပီျဖစ္၍ ဏရီရင္ခြင္ထဲဝင္ကာအိပ္စက္ခ်င္းကိုတံခါးေခါက္လိုက္ပါေတာ့သည္။
×
ဏရီနိုးတာေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကသူမကိုဖတ္ထားသည္ခံစားေနရ၍မ်က္လုံးမ်ားအလ်င္စလိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ၏ေရွ႕မွာျမင္ေနရသည္က နိုဝယ္၏မ်က္ႏွာျပင္။ ဘာျဖစ္ခဲ့သည္လဲဆိုတာစဥ္းစားဖို႔လုပ္ေတာ့ေခါင္းထဲေပၚလာသည္မ်ားက ဤအခန္းကိုေရာက္သည္အခ်ိန္မွေနာက္ပိုင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားကခတ္ေရးေရး အသိစိတ္ရွိေနသည္က နိုဝယ့္ကိုနမ္းမိသည္ကေနာက္ဆုံးျဖစ့ပါလိမ့္မည္။ အဲဒီ့ေနာက္ပိုင္းဘာေတြဆက္ျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာ ယခုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေနအထားၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္သိနိုင္သည္။ ခတ္ယို႔ယို႔ေလးျဖစ္ေနသည့္နိုဝယ္ bathrope ထို႔ျပင့္ထိုေအာင္မွျမင္ေနရသည့္အမွတ္အသားေတြ သူကိုယ္တိုင္သည္လဲ တကိုယ္လုံးကိုင္ရိုက္ခံထားရသလိုနာက်င္ေနရတာ။
နိုဝယ္ဖတ္ထားသည္ကိုေျဖးေျဖးျခင္းတိုးထြက္ၿပီးေနာက္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာမ်က္ႏွာသစ္ဖို႔လုပ္ေလသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွအဝတ္အစားေတြကိုၾကည့္ၿပီးညကအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုျခင္းစီဦးႏွောက္အသိစိတ္ထဲျပန္ေပၚလာရသည္။ ဘုရားေရ သူ႐ူးသြားတာလား။ နိုဝယ္နဲ႕သူမဘာေတြလုပ္ခဲ့မိတာလဲ။ ဒါအျပင္ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္နဲ႕သူမ။ ေခါင္းထဲမွာအေတြးပတ္ျခာလည္ေနခဲ့တာအခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုလာေခါက္သံၾကားမွလက္ရွိအေျခအေနကိုျပန္ေရာက္ေလသည္။
"ဏရီ ၾကားလား တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာလား"
"မဟုတ္..မဟုတ္ဘူး တို႔ထြက္လာခဲ့မယ္ေနာ္ ခဏေလး"
မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ၿပီးေနာက္အခန္းျပင္ထြက္လိုက္ေတာ့ အခန္းတံလားဝေရွ႕မွာ အကၤ်ီကပုခုံးတစ္ဖတ္က်ေနသည့္အေနအထားျဖင့္သူမကိုစိုးရိမ္ေနဟန္ရွိသည့္နိုဝယ္။
"ဟို အကၤ်ီက..."
ေျပာေျပာဆိုဆို bathrope ကိုေနရာက်ေအာင္လုပ္ေပးေတာ့ သူကိုက္ထားသည့္ဒဏ္ရာကအထင္းသား။ ထိုအရာကိုျမင္ေတာ့ ဏရီ႕နား႐ြက္ဖ်ားေတြရဲတက္လာရသည္။ မနတ္ေစာေစာ မ်က္ႏွာေျပာင္ရွင္းေနသည့္ နိုဝယ့္မ်က္ႏွာေလးကအျပစ္ကင္းစင္သည့္သူသဖြယ္။ ထိုကိစၥကို သူဘယ္လိုေျပာျပရမလဲ မွားသြားပါတယ္လို႔ေျပာရမလား။ မသိသလိုေနလိုက္ရမလား။
"ဟို ဟို ညကေလ ညကကိစၥကိုေတာင္းပန္ပါတယ္။ တို႔ တို႔စိတ္ကမသိလိုက္ပဲနဲ႕လုပ္မိသြားခဲ့တာ"
"မေတာင္းပန္ပါနဲ႕ နိုဝယ္ကိုယ္တိုင္မတားခဲ့မိလို႔ ျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥပဲ ဘာမွမျဖစ္သြားပါဘူး။
"တို႔ေျပာခ်င္တာအဲ့လိုသေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး အကယ္၍ နိုဝယ္ကဒီကိစၥကိုမေက်နပ္ရင္ တို႔ကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလို႔ရပါတယ္ မင္းစိတ္ေက်နပ္တဲ့အထိတို႔လုပ္ေပးမွာပါ"
"အဟင္း တကယ္ နိုဝယ္စိတ္ေက်နပ္တဲ့အထိလုပ္ေပးမွာလား"
ဏရီ႕နားအနားကပ္ကာ အသံခပ္တိုးတိုးျဖင့္ေျပာလိုက္သည္ကား ၾကက္သီးထဖြယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ကာေျပာလိုက္သည့္အသံအေနအထားမ်က္ႏွာအထားအသိုက ဏရီအဖို႔ေက်ာပါခ်မ္းေစသည္။
"ဘာ ဘာလုပ္ ေပးရမလဲဟင္။
"အဟင္း စတာပါ နိုဝယ္အဝတ္အစားထုတ္ေပးထားတယ္ ဝတ္ထားလိုက္ေနာ္ နိုဝယ္မ်က္ႏွာသစ္လိုက္အုန္းမယ္ ၿပီးမွ မနတ္စာစားက်မယ္ေလ"
"ေအာ္ အင္းအင္း"
ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္ေန၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ၿပဳံးစစႏွင့္ဝင္သြားသည့္နိုဝယ့္မ်က္ႏွာကိုေတာ့သူမျမင္လိုက္ပါ။ နိုဝယ္ထုတ္ေပးထားသည့္အဝတ္အစားမ်ားကိုလဲေနတုန္း တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကည့္ေနသလိုခံစားေနရ၍အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕အား႐ြန္း႐ြန္းေဝေသာအၾကည့္ႏွင့္ၾကည့္ေနသည့္နိုဝယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ၾကက္သီးထမိၿပီး ေက်ာပါခ်မ္းတက္လာျပန္သည္။
"ဘာ ဘာလို႔ၾကည့္ေနတာလဲဟင္ ၿပီးသြားတာၾကာၿပီလား"
"ၾကည့္လို႔ေကာင္းလို႔ လွလို႔ ညကေသခ်ာမျမင္လိုက္ရေပမဲ့ အခုလိုက်ေတာ့လဲ ဏရီကတအားလွတာပဲ"
သူမအနားကို တေျဖးေျဖးတိုးလာရင္း သူမတစ္ကိုယ္လုံးကိုအထက္ေအာက္ေ႐ြ႕လ်ားေနသည့္ နိုဝယ္အၾကည့္ေတြေအာက္မွာ အေရေပ်ာ္ရေတာ့မဲ့သူသဖြယ္။
"ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ရွက္ေနတာလဲ တကယ္ဆို နိုဝယ္ကမွရွက္ရမဲ့သူမဟုတ္ဘူးလား တကယ္ပါပဲ မသိရင္ သူ႕ကိုဟိုတယ္ေခၚၿပီးအနိုင္က်င့္တယ္ျမင္က်ေတာ့မွာပဲ ေျပာင္းျပန္ေတြသူအရွက္ပိုေနျပန္ပါၿပီ"
"ဒါ..ဒါေပမဲ့ ဟို.."
"ကဲပါ ဏရီၿပီးရင္ခဏေစာင့္ေနာ္ နိုဝယ္အဝတ္စားလဲလိုက္အုန္းမယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္သူဝတ္ထားသည့္ဝတ္႐ုံကိုခြၽတ္ခ်လိဳက္ေတာ့ ဏရီ႕မ်က္ႏွာရဲခနဲ။ ဏရီ႕စိတ္ထင္ အခုမွ နိုဝယ္ရဲတင္းလာလိုက္တာ မသိရင္။ ဏရီကိုရွိေနတဲ့သူလို႔ေတာင္ထင္ေသးရဲ႕လား။ ဏရီ႕ေရွ႕တင္အဝတ္အစားလဲေနခဲ့တာ။ ဏရီကထိုေနရာ၌ပင္ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ားေအးကာ ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးသဖြယ္။
"ရွက္ေနတယ္ဆိုၿပီးသူက်သဴမ်ားအဝတ္လဲတာၾကည့္ေနတာ ေက်ၿပီေနာ္ ဟင္းဟင္း"
ထိုအခါမွခ်က္ခ်င္းေက်ာေပးရပ္လိုက္ေတာ့ နိုဝယ္ရဲ႕ၿပီတီတီမ်က္ႏွာထားကိုဏရီျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ေသးသည္။ ထိုေကာင္မေလးစိတ္မ်ားလြတ္ေနသလား။ တစိမ္းတစ္ေယာက္ေယာက္ေရွ႕မွာသူမို႔ အဝတ္အစားမဲ့ေနတဲ့ကိုယ္ခႏၶာကိုျပရဲတာ။ ေနပါအုန္း သူကေကာ ဘာလို႔အခုေလာက္ထိအရွက္ပိုေနရသလဲ။ ႏွစ္ေယာက္လုံးကမိန္းခေလးအခ်င္းခ်င္းပါပဲ ပစၥည္းခ်င္းကအတူတူပါပဲ ဒါေပမဲ့။ မ်က္လုံးမ်ားကသူ႕ရင္ဘက္အားျပန္ငုံၾကည့္မိေလသည္။ သူႏွင့္နိုဝယ္ကြာတဲ့ေနရာေတာ့ရွိပါေသးသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အဝတ္အစားလဲၿပီးသည္ေနာက္ ဓာက္ေလွကားႏွင့္ပင္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းရာ ဆင္းသည့္တစ္ေလ်ာက္တြင္လဲႏွစ္ေယာက္လုံးတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။ မနက္စာစားေတာ့ ဏရီမွာ ေကာ္ဖီႏွင့္ကိတ္သာစားေသာ္လဲ နိုဝယ္ကေတာ့ နန္းႀကီးသုပ္စားေလသည္။
"ဒါနဲ႕ ဟိုအလုပ္မွာမလုပ္ေတာ့ဘူးလားဟင္ တို႔မင္းကိုအဲ့မွာလဲသြားရွာေသးတယ္ သူတို႔ကဘာမွေရေရရာရာမသိက်ဘဴးကြယ္"
"ဟုတ္မွာေပါ့ နိုဝယ္အေၾကာင့္သူတို႔မွေျပာခြင့္မရွိတာ"
ဏရီစိတ္ထဲထိုစကားအားမတင္မက်ျဖစ္ခဲ့ရေပမဲ့ ဘာမွေတာ့ထပ္ၿပီးထိုအေၾကာင္းမေျပာခဲ့ပါ။
"ဏရီက နိုဝယ့္ကိုဘာလို႔လိုက္ရွာေနရတာလဲ"
"ဟို ဒီတိုင္း မင္းက႐ုတ္တရပ္ႀကီးအဆက္အသြယ္မရေတာ့လို႔ေလၿပီးေတာ့.."
"လြမ္းေနလို႔လား"
ေသြးကငယ္ထိပ္ေစာင့္တက္သကဲ့သို႔ ေခါင္းပါႀကိမ္းသြားရသည္။ ဒီေကာင္မေလးသူ႕အားေတာက္ေလ်ာက္အေနခတ္ေအာင္စကားကိုတစ္မ်ိဳးေျပာေနတာ။ တကယ္ဆိုသူလဲသက္ဆိုင္သည္ကို ဏရီပဲရွက္ေနရတာ။ လြမ္းေနတယ္ဆိုေပမဲ့ အခုလိုႀကီးထုတ္ေျပာဖို႔သူသတၱိေတာ့မရဲေပ။ ဒါေပမဲ့ ညတုန္းကသူအသိစိတ္ေပ်ာက္ေန၍ေျပာမိတာျဖစ္နိုင္ပါသည္။ ဒါကိုနိုဝယ္ကအတင္းလိုက္စေနခဲ့တာ။
ထိုသို႔ဘာေၾကာင့္လိုက္ေျပာေနသာ္လဲဟုေမးေတာ့ သူအယ့အားစရသည္ကေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလို႔တဲ့ေလ ရွက္သြားသာ့္အျပဳအမႈက။
"အဝတ္စားေတြကိုဘယ္လိုလုပ္မလဲတစ္ခါထဲယူသြားမလား"
မဟုတ္ေသးပါဘူး သူတမနက္လုံးအဲ့ကိစၥေတြပဲေျပာေနမွာလား။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ညကသူဝတ္တဲ့အဝတ္ေတြကျမင္ရက္စရာမွမရွိပဲၿပဲသြားသည္က။ ယူစရာဆိုလို႔ေနေရာင္ေသြးရဲ႕အေပၚထပ္တစ္ခုပဲရွိတာ။
"ထားလိုက္ပါေတာ့ တို႔ဝတ္လာတဲ့အေပၚထပ္ပဲျပန္ယူသြားလိုက္ပါ့မယ္ ဟိုဝတ္စုံကေတာ့လြတ္ပစ္လိုက္လဲကိစၥမရွိဘူးျပန္လဲဝတ္လို႔မရေတာ့ဘူးေလ"
ေခါင္းတစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္သူေျပာသည္ကိုေထာက္ခံသည့္အလား။ သို႔ေသာ္ စားလက္စကိုေတာ့စားၿမဲပင္။
"နိုဝယ္လိုက္ပို႔ေပးရအုန္းမလား"
"ရတယ္ အိမ္ကိုေခၚထားတယ္ တို႔ကားက ကုမၸဏီမွာထားခဲ့တာေလ မေန႕ကကိုေနေရာင္ေသြးကားနဲ႕ပဲ dinner ပြဲတစ္ပြဲတက္လိုက္ေတာ့"
"ဒါဆိုမေန႕ကဝတ္လာတဲ့အေပၚထပ္ကသူ႕ဟာလား"
"အင္းဟုတ္တယ္ေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
နိုဝယ့္မ်က္ခုံးမ်ားတြန့္ခ်ိဳးသြားခဲ့တာကိုသူျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ပါေသးသည္။ ဘာျဖစ္သြားခဲ့ရျပန္ၿပီလဲ။ သူလဲဘာမွမလုပ္ပါပဲနဲ႕။ အိမ္ျပန္ဖို႔ကားေပၚတက္ခါနီးေတာင္ နားနားကပ္ကာ ေျပာသြားသည့္စကားက သူျဖင့္မရွက္သည့္အတိုင္း။ မေန႕ကအခ်ိန္ေလးကိုတကယ္ျပန္ေရာက္ခ်င္ပါတယ္တဲ့ေလ။ ေသခ်ာတယ္ နိုဝယ္ရွက္ေၾကာပ်က္ေနခဲ့တာ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မေန႕ကအေျခအေနေၾကာင့္သူအဆူခံရေပမဲ့ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူးဟူ၍ကတိမ်ားေပးခဲ့ရသည္။ သူအေမျဖစ္သူဝင္ေျပာေပးခဲ့သည္လဲပါမည္ေပါ့။ စိတ္မ်ားလန္းသြားေစရန္အလို႔ငွာေရၾကာၾကာေလးခ်ိဳးမိေတာ့ က်န္းမာေရးကအခ်က္ျပသည္။ ႏွာေခ်မိေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေဆးႀကိဳေသာက္ထားရပါေသးသည္။ သူဖ်ားရင္ရက္ရွည္ျဖစ္တာ။
သူႏွင့္နိုဝယ္ကိစၥကဘယ္ကဘယ္လိုစမိခဲ့မွန္းမသိေပမဲ့ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကိုသူဘယ္သူ႕ကိုရင္ဖြင့္ရမည္နည္း။ တမိုးေအာက္ ဒဏၰာရီ က မိန္းခေလးတစ္ဦးႏွင့္တစ္ညတာကိုကုန္ဆုံးခဲ့ရသည္ဆိုသည္ကိုေလ။ ဒယ္ဒီသိသြားလွ်င္သးအသက္ေပ်ာက္မည့္ကိစၥျဖစ္ေနရတာ။ သူငယ္ခ်င္းေလးတစ္ေယာက္ရွိတာသူ႕အားေျပာျပန္ရင္လဲေကာင္းပါ့မလား။ ထိုကိစၥႏွင့္အိပ္ေရးပ်က္ေနရတာ။ ထိုကိစၥကိုပဲေခါင္းထဲစြဲေနမိတာ။ နိုဝယ္ဘာေဆးမ်ားသူ႕ကိုခတ္ထားပါသလဲ။ ႏွစ္ရက္ရွိတာေတာင္ထိုအေၾကာင္းေတြေခါင္းထဲကမထုတ္နိုင္ခဲ့တာ။ ေသခ်ာတာ ကာရကံရွင္ႏွင့္ေတြ႕ဖို႔လိုအပ္ေနသည္။
တီ..တီ..တီ။
ဖုန္းကဝင္ေပမဲ့ လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာတယ္လီဖုန္းမွာသက္မွတ္ခ်ိန္အတြင္းျပန္လည္ေခၚဆိုျခင္းမရွိပါသျဖင့္ႏွင့္သာ။ ထိုေန႕ကထဲက နိုဝယ္ႏွင့္သူအဆက္အသြယ္မလုပ္ျဖစ္တာ။ သူစားၿပီးနားမလည္လုပ္ခံရတယ္ဆိုရေအာင္လဲ တကယ္တမ္းစားခံလိုက္ရတာသူမွမဟုတ္ခဲ့တာ။ ဒါကိုဘာလို႔အခုလိုစိတ္ထဲမတင္မက်ဘဝင္မက်ျဖစ္ေနရသည္လဲ။
တီ..တီ..တီ။
၆ႀကိမ္ေျမာက္ဖုန္းေခၚဆိုျခင္း။ တကယ္ဆို သူ႕ဘက္က ၂ ႀကိမ္ဖုန္းဆက္၍မွမကိုင္လွ်င္ထပ္မဆက္ေတာ့သည့္လူစားမ်ိဳး။ အခုက နိုဝယ္ဆက္လာသည့္ဖုန္းနံပါတ္စိမ္းကိုပဲထပ္ထပ္ေခၚမိေနတာ။
"ဟယ္လို"
"ဟယ္လို နိုဝယ္လားတို႔ပါ ဏရီ"
"အင္း သိတယ္ ေျပာေလ"
သူပဲစိတ္ထင္ေနရသည္လား နိုဝယ္စကားေျပာတာတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသေယာင္။ တစိမ္းဆန္သည့္အသံအေနအထားေၾကာင့္ပါပဲလား။ အနည္းငယ္ေမာဟိုက္ေနသည့္အသံေၾကာင့္ပါပဲလား။ သူ၏မ်က္ခုံးမ်ားက အေတာ္ေလးတြန့္ခ်ိဳးေနပါၿပီ။
"နိုဝယ္မအားဘူးလားဟင္ တို႔ေနာက္မွျပန္ဆက္လိုက္မယ္ေလ"
"ဟုတ္တယ္ မအားေသးလို႔ ၿပီးမွျပန္ဆက္လိုက္မယ္ ဒါပဲေနာ္"
တစ္ဖတ္ကဖုန္းခ်သြား၍ေၾကာင္အအႏွင့္က်န္ေနခဲ့ရသူကဏရီ။ သူတကယ္ႀကီး တစိမ္းဆန္ေနတယ္ခံစားေနရတာေလ။ ထိုအျပဳအမႈေၾကာင့္ပဲ ဏရီစိတ္ထဲဝမ္းနည္းေနမိသေယာင္။ တစ္ခုခုစိုးရိမ္ေနသေယာင္ခံစားေနရတာ။ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ညစာစားတာေတာင္ခံတြင္းမေတြ႕သလိုျဖစ္ေန၍ ဒယ္ဒီကေတာ့သူ႕အားစူးစမ္းေနခဲ့တာ။ တကယ္ကညေနကသူ႕ဖုန္းကိုခ်သြားသည့္နိုဝယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနခဲ့ရတာ။
ညဘက္မအိပ္ခင္လက္စသတ္ရမည့္အလုပ္file မ်ားကိုစစ္ေနရင္း ဖုန္းဝင္လာလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နိုဝယ္။ စိတ္ကေတာ့စိတ္ဆိုးေနေသးေပမဲ့ လက္ကအလိုလို ကိုင္ၿပီးေနၿပီျဖစ္သည္။
"ဏရီ တို႔ပါ တို႔အခု ဏရီတို႔အိမ္နားမွာ"
"ဟင္ အိမ္နားမွာဟုတ္လား"
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ျပတင္းေပါက္နားသြားၿပီးလိုက္ကာဖြင့္ၾကည့္ကာ ဟိုဟိုဒီဒီရွာေဖြလိုက္ေတာ့ လမ္းမီး မွိန္ျဖျဖေအာက္မွာတစ္ေယာက္ထဲမတ္တပ္ရပ္ကာဖုန္းေျပာေနသည့္မိန္းခေလးတစ္ဦး။ ခ်က္ခ်င္းပင္ အကၤ်ီလက္ရွည္ကိုထပ္ကာ ကားေသာ့ယူၿပီးအိမ္ေအာက္ေျပဆင္းေတာ့ ေလွကားရင္းမွာ သူ၏မိခင္ႏွင့္တည့္တည့္တိုးေလသည္။
"သမီးငယ္ ဒါဘယ္သြားမလို႔လဲဒီပုံစံနဲ႕"
ဟုတ္လဲဟုတ္သည္ေလ ညဝတ္အကၤ်ီကိုမွအႏြေးထည္ေလးပဲထပ္ထားၿပီးအလ်င္စလိုျဖစ္ေနသည့္သူမပုံကေမးလဲေမးခ်င္စရာျဖစ္ေနခဲ့တာ။
"ဟို သမီးကိတ္မုန့္စားခ်င္လာလို႔ေလအဲ့တာေၾကာင့္"
"အခ်ိန္ကျဖင့္၉နာရီထိုးေတာ့မယ္သမီးရယ္"
"ကားနဲ႕သြားတာပဲျမန္ပါတယ္မာမီရယ္ မၾကာဘူးခဏပဲေနာ္ အာဘြား"
မလုပ္စဖူးလုပ္လိုက္သည့္အျပဳအမႈေၾကာင့္ေလွကားရင္းမွာသူ႕မာမီကေတာ့ မတ္တပ္ေလးက်န္ခဲ့တာပါပဲ။ အေရးႀကီးတာ နိုဝယ္အနားအရင္ေရာက္ဖို႔အေရးႀကီးတာေလ။ ၿခံထဲကကားစက္နိုးေတာ့ ၿခံေစာင့္ဦးေလးကခပ္ျမန္ျမန္တံခါးဖြင့္ေပးေလသည္။ ေသခ်ာတယ္ မနက္က်သဴအဆူခံရအုန္းမယ္ဆိုတာ။ နိုဝယ့္အနားေရာက္ေတာ့ ၿပဳံးယုံသာၿပဳံးျပေနသည့္နိုဝယ္အားကားေပၚတက္ခိုင္းၿပီးေနာက္ထိုေနရာမွထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ သူပဒထင္မိတာလား နိုဝယ္မ်က္ႏွာကပင္ပန္းေနတဲ့ပုံေပါက္ေနတာေလ။
"ဒီအခ်ိန္ႀကီးဒီနားဘာလာလုပ္တာလဲ"
"နိုဝယ္ေျပာတယ္ေလျပန္ဆက္သြယ္လိုက္မယ္ဆိုတာ"
"ဒါနဲ႕ တို႔ဒီမွာရွိတာဘယ္လိုသိတာလဲ ဒီေန႕ဒီမွာမအိပ္ပဲ တို႔ကြန္ဒိုမွာဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"ဒီလိုပဲခန့္မွန္းၿပီးလာလိုက္တာပါပဲအခုေတာ့တိုက္ဆိုင္လို႔ေတြ႕ရၿပီပဲဟာဘာေတြစိုးရိမ္ေနတာလဲ"
ပုံမွန္ဆို ဏရီက သူ၏ကြန္ဒိုမွာပဲေနသည္။ တစ္ပတ္ တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္သာအိမ္သို႔ျပန္အိပ္ျဖစ္ခဲ့တာ။ မာမီ့ကိုလဲလြမ္းတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မာမီတစ္ေယာက္ထဲပ်င္းေနမည္ဆိုးေသာေၾကာင့္။ ဏရီဒီတိုင္းကားေမာင္းလာခဲ့တာ ဒါေပမဲ့ဘယ္ကိုေမာင္းရမည္မသိ။
"တို႔ဘယ္ကိုေမာင္းေပးရမလဲဟင္ ဟိုေန႕ကဟိုတယ္ကိုပဲလိုက္ပို႔ေပးရမလား"
"ဟင့္အင္း ဏရီ႕ကြန္ဒိုကိုေမာင္းေလ နိုဝယ္လိုက္ၾကည့္ခ်င္လို႔ ေနာ္"
ရင္ထဲထိတ္ခနဲ။ ဒါေပမဲ့ ထိုအေတြးမ်ားကိုခ်က္ခ်င္းေခါင္းထဲကထုတ္ၿပီး ကားေမာင္းသည္ကိုသာအာ႐ုံစိုက္ထားရသည္။
"ဒါဆို ခဏေလးေနာ္ တို႔ မာမီကိုအိမ္ျပန္မလာေတာ့ဘူးဆိုတာဖုန္းဆက္လိုက္အုန္းမယ္ မဟုတ္ရင္ေစာင့္ေနမွာဆိုးလို႔"
မာမီ့ကိုဖုန္းဆက္ကာအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာၿပီးေနာက္ ဒီနေ့ညကွန်ဒိုမှာဲအိပ်ဖြစ်မည်ဖြစ်ကြောင်းပြောတော့ သူ၏လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ မာမီကေျပာဆိုေနခဲ့ျပန္သည္။ တကယ္ကို လင္နဲ႕မယားလိုက္လဲလိုက္ပါတယ္။ သူ႕ကိုဆို ဆူမယ္ဆိုတာပဲသိက်တာ။ သူလုပ္တာကလဲမဟုတ္ေနေပမဲ့ေပါ့။
ကြန္ဒိုေရာက္ေတာ့ သူ၏အခန္းအားဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ သူ႕မယ္ေနာက္ကေနသာလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
"ဟို တို႔ကိုေျပာစရာတစ္ခုခုမ်ားရွိေနလို႔လားဟင္"
"နိုဝယ္ကေတာ့ေျပာစရာမရွိပါဘူး ဒါေပမဲ့ ဏရီကေတာ့ နိုဝယ့္ကိုမ်ားေျပာစရာရွိေနမလားလို႔ေလ"
"ဟင္ တို႔ကဘာေျပာစရာရွိရမွာလဲဟင္"
"ဒါဆိုေျပာစရာမရွိပဲ နိုဝယ္ဖုန္းမကိုင္မခ်င္းဆက္လိုက္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား"
အိုးမလုံအုံပြင့္ဆိုတာဒါမ်ိဳးလား။ ခ်က္ခ်င္းသလို နိုဝယ္ကိုေတာင္ေစ့ေစ့မၾကည့္နိုင္ေတာ့အား။
"နိုဝယ္က နိုဝယ္လိုပဲ ဏရီလဲခံစားေနရမယ္ထင္တာ ၾကည့္ရတာ နိုဝယ္အထင္မွားသြားတယ္ထင္တယ္"
"ဟင္ တို႔က တို႔ကဘာခံစားေနရမွာလဲ"
"အင္းတစ္ခုခုေပါ့ ဥပမာ နိုဝယ္နဲ႕အတူေနခ်င္ေနသလားေပါ့"
ႏွစ္ရက္ေလာက္အဆက္အသြယ္ပ်က္ေနၿပီးမွ လူကိုအေပၚစီးကေနေျပာဆိုၿပီးမွ လူေရွ႕ေရာက္လာၿပီးေျပာတဲ့စကားက ဘာတဲ့။ ေသခ်ာတယ္ နိုဝယ္တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာ။ ဒါမွမဟုတ္ သူကိုယ္တိုင္တစ္ခုခုျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ဘာလို႔ဆို သူတို႔အတူထပ္ေနျဖစ္လိုက္က်ျပန္ၿပီေလ။ ဒီတစ္ခါေတာ့အသိစိတ္ရွိေနပါရဲ႕နဲ႕သူ႕စိတ္ကိုသူမတားမိတာ။ တားဖို႔လဲမလုပ္ခ်င္ေတာ့တာ။ သူဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာသူကိုယ္တိုင္သိဖို႔လိုအပ္ေနတာ။ အခုခ်ိန္သူလိုခ်င္ေနတာ နိုဝယ္ဆိုတာကိုသိဖို႔လိုအပ္ေနတာ။ ဒါမွမဟုတ္ ထိုသို႔ျဖစ္ေအာင္ နိုဝယ္ကပဲတမင္သူ႕အားတြန္းလိုက္ဆြဲလိုက္လုပ္ေနခဲ့တာ။ နိုဝယ္ႏွင့္စေတြ႕ခ်ိန္ကထဲက သူဟာက်ရႈံးေနခဲ့ရတာ။ ထိုျငဴစူစူမိန္းခေလးတစ္ေယာက္စီမွာ။
အသိစိတ္ရွိေနသည့္အခ်ိန္က်မွသာ နိုဝယ္ အစိတ္အပိုင္းအားလုံးကိုသူျမင္ေတြ႕ခံစားေနမိတာ။ ခါးစပ္နားကဘယ္ဘာသာစကားနဲ႕ေရးထားမွန္းမသိတဲ့စာတန္းခပ္ရွည္ရွည္တက္တူးကိုသေဘာက်ေနမိတာ။ ဒီတစ္ႀကိမ္ကေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ေက်နပ္စြာတိုးဝင္မိခဲ့တဲ့နိုဝယ့္ေထာင္ေျခာက္ျဖစ္ေနခဲ့တာ။ ယစ္မူးဖို႔ေကာင္းစြာကိုပင္သူဟာစြဲလမ္းမိၿပီးက်ရႈံးသြားခဲ့ရတာ။
×
tbc
trollZ