បន្ទាប់ពីរឿងជុងហ្គុកនឹងអេណាផ្តាច់ពាក្យចប់សព្វគ្រប់អស់ហើយអ្វីៗក៏ល្អប្រសើរប៉ុន្តែអ្វីដែលមិនប្រសើរនោះគឺជុងហ្គុកតាំងពីគេមកពីមន្ទីរពេទ្យវិញគិតតែពីសម្ងំនៅក្នុងបន្ទប់មិនព្រមចេញទៅណាឬជួបអ្នកណានោះទេគេនៅតែមិនយល់ថាហេតុអ្វីមនុស្សដែលនាយស្រលាញ់ខ្លាំងថ្នាក់នេះបែរជាហ៊ានទៅចោលនាយទាំងដឹងថានាយស្រលាញ់នាងខ្លាំងថ្នាក់ណាហើយតែហេតុអ្វីនាងមិនយល់ពីចិត្តគេសោះខ្លះអញ្ចឹងឬស្រលាញ់គេពេលដែលគេជាមនុស្សដែលល្អគ្រប់សពមិនមែនជាមនុស្សពិការដូចពេលនេះ
< ជុងកូនដល់ម៉ោងញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់ហើយម៉ាក់ចូលទៅបានទេ >លោកស្រីចន
< បាទម៉ាក់ចូលមកចុះ>ជុងហ្គុក
< នេះកូននៅមិនទាន់ភ្លេចរឿងហ្នឹងទៀតហ្អេសឈប់គិតទៅកូនមនុស្សល្អជាងនាងច្រើនណាស់សំខាន់កូនត្រូវតែរឹងមាំខ្លួនឯងលំហាត់ប្រាណឱ្យកូនឆាប់ដើរបានកូនយល់ដែរទេ >លោកស្រីចន
< បាទម៉ាក់កូនព្យាយាមកូននឹងមិនគិតរឿងនេះទៀតទេតែគ្រាន់តែវាភ្លាមៗពេកកូនទទួលយកមិនបានព្រោះកូនស្រឡាញ់នាងខ្លាំងណាស់ >ជុងហ្គុក នាយឱនមុខចុះព្រោះមុននេះងាយនិយាយដូចអញ្ចឹងឱ្យតែនិយាយរឿងនេះគេមិនអាចធ្វើចិត្តបានព្រោះគេជាមនុស្សស្រីដំបូងដែលគេដាក់បេះដូងដាក់ចិត្តស្រឡាញ់
< បានហើយកូនម៉ាក់ថាកូនញ៉ាំបាយសិនចុះម៉ាក់នៅមានរឿងចង់និយាយជាមួយកូនទៀត >លោកស្រីចន
< មានរឿងអ្វីមែនទេម៉ាក់ >ជុងហ្គុក
< គឺរឿងពេទ្យមើលថែផ្ទាល់ខ្លួនខ្ញុំកូននោះអីហើយម្នាក់នោះកូនក៏ស្គាល់ដែរគឺក្មួយថេយ៉ុងនោះអីកូននៅចាំប្អូនបានទេពេលនេះបានក្លាយជាគ្រូពេទ្យហើយ >លោកស្រីចន
< គឺជាគេមែនទេម៉ាក់ខ្ញុំយល់ព្រមក៏បាន >ជុងហ្គុក គេក៏ឆ្លើយយល់ព្រមព្រោះយល់ដលម៉ាក់របស់គេដែលខំដើម្បីគេ
< នេះកូនព្រមហើយមែនទេចឹងចាំម៉ាក់ប្រាប់លោកគីមពីររឿងនេះចុះកូនញាំុំបាយចុះម៉ាក់មិនរំខានកូនទៀតទេ >លោកស្រីចន និយាយទៅកាន់កូនពេលគាត់សប្បាយចិត្តណាស់ដែលជុងហ្គុកព្រមទទួលយកអ្នកមើលថែបែបនេះ
< បាទម៉ាក់ក៏ដូចគ្នា >ជុងហ្គុក
______
ភូមិគ្រឹះគីម
< ថេយ៍ថ្ងៃនេះប៉ានឹងអ៊ំចនមកនិយាយរឿងកូនដែលត្រូវធ្វើជាពេទ្យមើលថែជុងហ្គុក >លោកគីម
< បាទលោកប៉ាកូនតាមតែលោកប៉ាទេព្រោះគាត់ក៏ជាមនុស្សដែលកូនស្គាល់ដែល >ថេយ៉ុង
< ចឹងបន្តិចទៀតគាត់មកដល់ហើយ >លោកគិម
< បងអូនបៀបចំរួចហើយ >អ្នកស្រីគីម
<ម៉ាក់មិចក៏មានម្ហូបច្រើនយ៉ាងនេះចុះប៉ាថាមានតែលោកអ៊ំចននឹងអ៊ំស្រីចនតើ >ថេយ៉ុង
< អ៎ក្មួយជុងក៏មកដែលនៅមានម៉ែដោះម្នាក់នឹងណាកូន >អ្នកស្រីគីម
< មែនហើយចុះកូនជីនទៅណាហើយមិចមិនឃើញចឹងបង >អ្នកស្រីគីម សម្លឹងរកមើលកូនប្រុសច្បងព្រោះតែមិនឃើញតាំងព្រឹកមកម្ល៉េះ
< គឺបងជីនគាត់ប្រាប់ថាមិននៅជុំញាំុំអាហារជាមួយគាត់យើងទេគាត់មានការរវល់ជាមួយអតិថិជនពេលរសៀលទើបគាត់មកវិញ >ថេយ៉ុង
< ចឹងបងនឹងកូននៅនិយាយគ្នាសិនចុះអូនទៅរៀបចំរបស់របរសិន >អ្នកស្រីគីម
< ចាំកូនជួយម៉ាក់នឹងបានឆាប់រួច >ថេយ៉ុង
< ចា៎តាមចិត្តកូនចុះ >អ្នកស្រីគីម គាត់ញញឹមដាក់កូនប្រុសយ៉ាងស្រស់
________
មួយសន្ទុះក្រោយមក
ឡានសេរីទនើបចំនួន3_4គ្រឿងបានមកចតនៅមុខភូមិគ្រឹះគីមថែមទាំងមានអង្គរក្សជាច្រើនអមមកជាមួយផងដែល
< ប្រហែលជាអ្នកស្រីចនមកដល់ហើយទេដឹងបងចាំអូនទៅមើលវិញ >អ្នកស្រីគីម
< សួស្តីអ្នកស្រីចមនមកដល់ហើយមកចូលមកខាងក្នុងសិនមកក្មួយជុង >អ្នកស្រីគិម
< ចា៎តោះបងកូនឆាប់ទៅ>លោកស្រីខន
< សួស្តីលោកគីមក្មួយថេយ៍អ្នកស្រីគីម>លោកស្រីចន/នឹងលោកចននិយាយព្រមគ្នា
< ជំរាបសួរលោកពូអ្នកមីងសួស្តីថេយ៉ុង >ជុងហ្គុក
< ចា៎/បាទលើដៃថ្វាយព្រះក្មួយ >ពួកគាត់ឆ្លើយព្រមគ្នាបើថេយ៉ុងវិញគេនៅឈរមើលមកជុងហ្គុកហើយក៏មានចម្ងល់ថាតើគេជាជុងហ្គុកមែនទេតែហេតុអ្វីក៏គេមិនប្រែប្រួលសោះចឹងគឺនៅដដែលមានតែគេទេដែលប្រែប្រួលព្រោះគេចេះតែធំទៅបើជុងហ្គុកវិញគឹនៅដដែល
< អេសថេយ៍កូនឆាប់ជរោបសួលោកពូអ្នកមីងទៅកូន >លោកគីម
< អ៎សុំទោលលោកប៉ាគឺកូនភ្លេចជំរោបសួលោកពូអ្នកមីងបងជុងហ្គុក >ថេយ៉ុង
< ចា៎នេះក្មួយថេយ៍ធំទៅស្រស់ស្អាតនៀកអ៊ំស្មានតែស្រីតើមិញនេះ >លោកស្រីចន
< អ៊ំស្រីសសើរពេកហើយ>ថេយ៉ុងតបទាំងអៀននឹងគាត់បើជុងហ្គុកវិញក៏មិនខុសពីរថេយ៉ុងមុននេះទេដែលនៅមើលមុខគេមិនឈប់សោះតែម្តងព្រោះគេច្រឡំមិញនេះស្មានតែថេយ៍ជាស្រីដូចលោកស្រីចននិយាយចឹង
< មែនហើយអាគីមរឿងនោះក្មួយថេយ៍ព្រមដែលទេ >លោកចន
< កូនថេយ៍គេមិនប្រកែកអីទេព្រោះគេយល់ព្រមហើយចាំតែឯងទេថាឲ្យកូនថេយ៍ទៅនៅថ្ងៃណា >លោកគីម
< ចឹងថ្ងៃនេះតែម្តងល្អទេកូនជុងគិតយ៉ាងមិចដែលកូន >លោកស្រីចន ងាកមកសួរកូនប្រុសដែលគិតតែពីអង្គុយមិននិយាយអី្វសោះតែម្តង
< ខ្ញុំតាមតែម៉ាក់ទេថ្ងៃណាក៏បាន >ជុងហ្គុក
< ចុះក្មួយថេយ៍វិញនោះយល់យ៉ាងមិចដែល>លោកចនសួរទៅថេយ៉ុង
< ខ្ញុំក៏មិនអីដែលតាមតែលោកប៉ានឹងអ្នកម៉ាក់ទេ >ថេយ៉ុង
< ចឹងសម្រាប់ថាទៅថ្ងៃស្អែកតែម្តងហើយណា >លោកស្រីចន ថាហើយពួកគាត់ក៏បន្តញអាហារយ៉ាងរីករាយតែម្តងនិយាយពីជុងហ្គុកវិញគេនៅតែលួចមើលមុខថេយ៉ុងជារឿយៗចំណែចថេយ៉ុងគេក៏មានអារម្មណ៍ថាមានអ្នកលួចមើលមកគេដែលតែខំធ្វើដូចធម្មតាដដែល
សូមរងចាំភាគត🙏😊
#ថេ អាន់