გაბრიელი
-რა ჯანდაბას აკეთებდი ? -ვკითხე და მის ქაფიან სხეულს დავაჩერდი.
არ ვიცი აქ რის იმედად გამოვყევი მაგრამ რაღაც მისკენ ძლიერად მექაჩებოდა. კარი ღია იყო შეიძლებოდა მელოდა კიდეც.. მელოდა კი?
-აქ როგორ შემოხვედი ? -მთელ ხმაზე იკივლა და ინსტინქტურად წყლის შხეფები შემომასხა.
აბაზანის ქაფის ქვეშ მისშიშველ სხეულს მშვენივრად ვხედავდი. სრულყოფილს, ლამაზს და მორცხვს.
ის საკუთარ თავს ეფერებოდა იმის შემდეგ რაც დაინახა? რა ჯანდაბაა... დარწმუნებით ვერ ვიტყვი მასაც ვუნდოდი თუ არა მაგრამ ახლა მხოლოდ ერთ რამეზე ვფიქრობდი 'მის გაჟიმვაზე აქვე წყალში 'და ეს მთელს გონებას მიბინდავდა.
-კარი ღია იყო -ვუთხარი და მან დანანებით მოჭუტა თვალები, ესეიგი არ მელოდა.
-რა გინდა გაბრიელ ? დაბრუნდი შენს გარყვნილ წვეულებაზე და შემეშვი თუ შეიძლება. -მისი მკაცრი და მგძნებარე ხმა... ერთი წამითაც თუ დავინახავდი რომ ვუნდოდი უკან არ დავიხევდი.
-გესმის ჩემი? -ისევ მკაცრად შემომხედა და მეც გამოვერკვიე ფიქრებიდან.
-ამ მდგომარეობაში გინდა საუბარი?
-კარგი, ამოვალ ორონდ შებრუნდი! -მიბრძანა.
-იცი ისედაც ყველაფერს ვხედავ აზრი არ აქვს.-ჩავიცინე და მორიგი წყლის შხეფი მივიღე.
შევბრუნდი და ისიც ამოვიდა. გლუვი თეთრი კანი, გრძელი ლამაზი ფეხები.. დიდი ზომის მკერდი რომელიც მგონი ადრე არ შემიმჩნევია ამხელები თუ იყო.. უნაკლო უკანალი.. ყველაფერს სარკეში ვხედავდი და მგონი აქ ჩამოსვლა ცუდ აზრად მეჩვენებოდა, რამდენ ხანს შევიკავებდი მასთან თავს? ღრმად ჩავისუნთქე და როგორც კი თეთრ ფუმფულა ხალხათში გაეხვია შევბრუნდი.
ჩემი ამღვრეული მზერა მის დაბნეულ თვალებს შეეჩეხა და მივხვდი მიხვდა რომ სარკეში ყველაფერი დავინახე და თვალები ამარიდა.
უხერხული სიჩუმე პირველმა მან დაარღვია.
-მოკლედ, ბოდიში თუ ხელი შეგიშალე იმაში რასაც აკეთებდი.
-რატომ მოხვედი წვეულებაზე?! -შევაწყვეტინე რადგან მეტი აღარ შემეძლო. თუმცა ტონი ვერ გავაკონტროლე რაზეც მისმა გაბრაზებულმა პასუხმაც არ დააყოვნა.
-იცი რას გეტყვი? შენ ჩემი სურვილის საწინააღმდეგოდ წამომიყვანე საქართველოდან. აქ გაურკვეველი მომავლის იმედით გავიჭედე და წარმოდგენაც არ მაქვს რა მელის. -უკვე ყვირილს უმატებდა და ჩემსკენ გაბრაზებულ ნაბიჯებს დგამდა. უკან უკან დავიხიე მივუშვი სადამდე გამოაჩენდა თავის პატარა ბრჭყალებს. კედელთან მიმიმწყვდია.
-შენ იმასაც არ მეუბნები აქ რა ჯანდაბა მინდა. ამის მაგივრად ერთობი რაღაც ზღვარგადასულ წვეულებაზე და არც სიამოვნებას იკლებ! მე კი აქ მშიერი უნდა გამეთია ღამე? ეს სამართლიანია?! ბევრს ვითხოვ?!
თვალები სიბრაზისგან უელავდა.მის ასეთი გაბრაზებულ და აღზნებულ მდგომარეობაში ნახვა ძალიან მსიამოვნებდა.
-შენს ოთახში ვახშამი დაახლოებით 10 სთვის გამოვგზავნე მაგრამ კარი არ გაუღე. რაექნათ შემოენგრიათ ?
- ფაქტია რომ მშიოდა და ამიტომ გეძებდი.
-დადაიკმაყოფილე შიმშილის გრძნობა? - ჩემმა ორაზროვანმა ნათქვამმა თვალები დაუწვრილა და ღრმად ამოისუნთქა.
-კი ნაწილობრივ..- ტონი შეურბილდა და მივხვდი ისიც ორაზროვანი იყო.
იქ ზევით ჩემთვის დივანზე ვიყავი გადაწოლილი როდესაც მისი მზერა დავიჭირე, მხოლოდ ისღა შემეძლო ელენა წარმომედგინა ჩემს წინ იმ ქალის მაგივრად ვისაც არც კი ვიცნობდი. თვალი არ მომიშორებია ისე გავათავე. ამის შემდეგ აქ ჩემს წინ დგას და ვიცი ხალათის გარდა არაფერი აცვია..
-არ გინდა გაბრიელ - მგონი ჩემს აზრებს კითხულობს.
-და იქნებ მინდა ელენა -ახლა მე ვდგავ წინ ნაბიჯს, ის კი უკან იხევს, ტრიალდება რომ გამექცეს მაგრამ ხელს მაჯაში ვავლებ, ვიჭერ და ჩემსკენ ვიზიდავ. თვალებში მიყურებს, მზერა ურბილდება მაგრამ მებრძვის მანამ სანამ ქამარი არ ეხსნება და ხალათი მის ნახევარ სხეულსაც ვერ ფარავს.
პატარა ბიჭივით მიჩქარდება გული. მორჩა თავს ვერ შევიკავებ. მაშინვე ძლიერად ვუბიძგებ ჩემსკენ და როცა მთელი სხეულით მეჯახება მის სახეს ხელებში ვიჭერ და დაუფიქრებლად ვკოცნი. ხალათს ვაძრობ და ისე რომ კოცნას არ ვწყვეტ ნელნელა საწოლისკენ მიმყავს. წინააღმდეგობას არ წყვეტს თუმცა ისიც ისეთი დაჟინებით მკოცნის რომ ამ გაბრძოლებას არ ვიმჩნევ და საწოლზე ვაგდებ. ზევიდან ვექცევი, მის ჯერ კიდევ ნამიან სხეულს მკლავებში ვიქცევ და ვცდილობ მთლიანად შევიგრძნო.
ვკოცნი ტუჩებში, კისერზე, ყელში ...
მის მკერდს ორივე ხელით ვზელ, შემდეგ ნაზად ვკოცნი ჯერ ერთზე, შემდეგ მეორეზე და ნელნელა ძლიერად ვწოვ თავებს. ელენა ამაზე მთლად გიჟდება და ხმამაღლა ოხრავს. ხელს დაბლა ვუცურებ, ფეხებს შორის და დიახ! ის ისეთი სველია და ისე ვუნდივარ მისი სხეული ვერ მალავს ძლიერ სურვილს.
რატომ არ წყვეტს წინააღმდეგობას?
უცებ ხელებს ზურგზე მხვევს, ზევით ქვევით დაასრიალებს და როცა ვფიქრობ ისიც მზადაა დამნებდეს, ჩემი ქამრიდან იარაღს იღებს და პირდაპირ სახეში მიმიზნებს.
ფუ შენი! როგორ დამავიწყდა იარაღის დატოვება..
-რა ჯანდაბას აკეთებ?- ვკრთები ამ მოულოდნელობისგან და გაოცებული დავყურებ თმაგაწეწილ, თვალებანთებულ, შიშველ ლამაზმანს ჩემი იარაღით ხელში სასხლეტით ჩემსკენ...
-არ გაინძრე თორემ გესვრი! ღმერთს გეფიცები გავაკეთებ.-ღრმად სუნთქავს და ნმკერდი სწრაფად აუდ ჩაუდის.
-ნელა გაწიე ეგ სათამაშო არარის, ელენა ოდესმე თუ გჭერია იარაღი?! -ვუყვირი და ნელა ვშორდები მის სხუელს.
-შენ დამპირდი, დამპირდი რომ ჩემი სურვილის საწინააღმდეგოდ არაფერს იზავდი -ისიც დგება საწოლიდან და სააბაზანოსკენ ისე მიდის ისე რომ იარაღი ჩემსკენ აქვს დამიზნებული
-მეგონა შენც გინდოდა რა ჯანდაბაა?!
-შეიძლება მინდოდა მაგრამ არ გენდობი. და სანამ ჩემს ნდობას არ მოიპოვებ შენთან ვერ დავწვები!
-კარგი გასაგებია. გნებდები, არაფერს ვიიზავ დღეს!
-დამპირდი.
-რა ვქნა ?
-დამპირდი რომ დაგიჯერო!
-ჯანდაბას გპირდები. მაგრამ იცოდე შენი ფეხით მოხვალ ჩემს საწოლთან!
-იოცნებე! -მიყვირის და იარაღს საწოლისკენ აგდებს. სწრაფად შერბის სააბაზანოში და კარს კეტავს.
მოთხოვნიდან გამომდინარე დაგეგმილზე ადრე მომიწია დამედო ეს თავი (ალბათ კორექტირებებს მალე შევიტან ). მოკლედ გამიზიარეთ აზრები გკოცნით <3