រាងកាយរបស់ជេគស្ថិតនៅលើគ្រែរុញសម្ដៅទៅក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះដោយនីគីឲ្យពេទ្យជិត20នាក់មកព្យាបាលជេគ។ ក្នុងមន្ទីរពេទ្យជ្រួលច្របល់ គ្រាន់តែភរិយារបស់គេខាំអណ្ដាតសម្លាប់ខ្លួនសោះក៏ធ្វើឱ្យមន្ទីរពេទ្យរញ៉េរញ៉ៃបាត់ទៅហើយ។
គិតទៅអ្នកមានធ្វើអីក៏សមដែរ
"បើព្យាបាលភរិយារបស់ខ្ញុំមិនជាទេ ខ្ញុំនឹងប្ដឹងមន្ទីរពេទ្យនេះឲ្យរលាយតែម្ដង" នីគីឈរស្រែកសំឡុតបុគ្គលិកនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យទាំងគ្មានក្រែងរអា
"បាទខ្ញុំសន្យាថានឹងព្យាបាលឱ្យបាន" ដុកទ័រប្រចាំមន្ទីរពេទ្យនេះអះអាងនិយាយដើម្បីកុំឲ្យមានភាពចលាចលបន្តទៀត។
ការព្យាបាលបានបញ្ចប់ទៅនីគីអង្គុយកាន់ដៃភរិយារបស់ខ្លួននៅលើកគ្រែទាំងទឹកមុខមិនសូវជាស្រស់របស់ប៉ុន្មាន។
"បងមិនអនុញ្ញាតឱ្យអូនស្លាប់ឡើយ អូនមិនទាន់សងនៅទង្វើរបស់អូនធ្វើមកដាក់បងប៉ុន្មានឆ្នាំនេះឡើយ ដូច្នេះអូនគ្មានសិទ្ធិស្លាប់ឡើយ" នីគីក្រសោបប្រអប់ដៃស្រឡូនរបស់ភរិយាយខ្លួនដោយអារម្មណ៍បែបណាក៏មិនដឹង
"បំផ្លាញស៊ុងហ៊ុនទៅ...បំផ្លាញជីវិតវាទាំងមូលទៅ" នីគីងាកទៅនិយាយដាក់មនុស្សចំណិតរបស់ខ្លួនដែលឈរនៅក្បែរទ្វារនៃបន្ទប់របស់ជេគ
"បាទ!!" ផ្ទៃមុខសង្ហាៗឱនគំនាបបន្តិចមុននឹងចេញទៅ
"វាគឺជាដើមហេតុដែលធ្វើឲ្យសភាពរបស់អូនខ្លាចទៅជាបែបនេះ...ដូច្នេះបងគ្មានថ្ងៃឱ្យគេរួចខ្លួនឡើយ" នីគីក្រសោបដៃភរិយារបស់ខ្លួនមកថើបទាំងក្ដីស្រឡាញ់
"បើគ្រាន់តែធ្វើពុតជាស្រឡាញ់បង ក៏គ្មានអ្នកណាម្នាក់ត្រូវឈឺចាប់ដូចពេលនេះឡើយ"
ស៊ុងហ៊ុនអង្គុយលើកៅអីចិត្តសាស្រ្ដ កំពុងតែព្យាបាលជំងឺ។ ឆ្ងល់! សាន់នូបានវ៉ៃស៊ងហ៊ុនឲ្យសន្លប់មុននឹងបញ្ជូនមកមន្ទីរពេទ្យចិត្តសាស្រ្ដនៃទីក្រុងប៉ារីសប្រទេសបារាំង។
"ខ្ញុំនៅកន្លែងណា...?" ស៊ុងហ៊ុនពោលស្រាលៗ ពេទ្យនោះញញឹមបន្តិចមុននឹងឆ្លើយ
"សួស្តី...ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំគឺខៃជាគ្រូពេទ្យចិត្តសាស្រ្ដដែលត្រូវព្យាបាលលោកស៊ុងហ៊ុន" គ្រាន់តែឮបែបនេះភ្លាមស៊ុងហ៊ុនប្រញាប់រើបម្រាស់មុននឹងស្រែកខ្លាំងៗ
"ព្យាបាលជំងឺស្អី?ខ្ញុំត្រូវតែជួយភរិយារបស់ខ្ញុំ" សង្កត់ន័យនៅលើពាក្យថាភរិយាធ្វើឲ្យខៃជ្រួញចិញ្ចើមបន្តិច
"លោកមានភរិយាដែរឬ?តាមទិន្នន័យដែលសាន់នូផ្ញើមកឲ្យខ្ញុំលោកដូចជាគ្មានភរិយាឡើយ ជាកំលោះដែលនៅលីវ" ស៊ុងហ៊ុនខ្ទប់ក្បាលបន្តិច នៅក្នុងខួរក្បាលរបស់គេពេលនេះគឺនឹកឃើញតែមុខជេគម្នាក់គត់។
"ភរិយារបស់ខ្ញុំតែគេមិនបានរៀបការជាមួយខ្ញុំទេ...ខ្ញុំ...ឈឺក្បាលណាស់" ខៃចាប់បានទិន្នន័យដែលមាននៅក្នុងខួរក្បាលរបស់ស៊ុងហ៊ុនពេលនេះ...ម្នាក់នេះជា...
ស៊ុងហ៊ុន ផាកពិតប្រាកដ!
"ភរិយាដែលលោកនិយាយនោះគឺជាភរិយារបស់លោកនីគីឬ?" រំលឹកដល់នីគីធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនហូរទឹកភ្នែក
"ខ្ញុំចាំបានថាពេលដែលខ្ញុំក្លាយទៅជាMr.Park ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យគេហូរទឹកភ្នែកដោយសារខ្ញុំ ខ្ញុំបានទុកគេចោល!" ស៊ុងហ៊ុននិយាយផងស្រែកយំផងដូចជាមនុស្សឆ្កួត សាន់នូដែលឈរមើលពីក្រៅកញ្ចក់ញញឹមតិចៗ
"ខ្ញុំសង្ឃឹមថាខៃនឹងអាចព្យាបាលលោកជា ហើយដណ្ដើមយកមនុស្សដែលលោកស្រឡាញ់មិននៅក្នុងរង្វង់ដៃវិញឲ្យបាន" សាន់នូញញឹមខ្សោះៗហើយឱនទៅមើលកដៃមានរបួសតែមានបង់រុំ
"នីគី!" សាន់នូបន្លឺឈ្មោះនេះស្រាលៗ ខួរក្បាលគិតទៅដល់ពេលមួយដែលយើងគ្រប់គ្នាមិនដឹង...
"ថ្ងៃស្អែកខ្ញុំនាំឯងទៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំ" នីគីជក់បារីបណ្ដើរនិយាយបណ្ដើរបែបហីៗ
"បងជេគគ្មានថ្ងៃស្រលាញ់លោកទេ" សាន់នូតបបែបខ្សោះៗ
"ភ្នាល់គ្នាទេ? បើខ្ញុំចាញ់ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញអាម្សៀស៊ុងហ៊ុននោះ តែបើឈ្នះខ្ញុំនឹងលែងលះភរិយាយរបស់ខ្ញុំ" សាន់នូសើចចំអកល្បែងភ្នាល់គ្នាឆ្កួតឡប់របស់នីគី
"ភ្នាល់គ្នាឆ្កួតឡប់ស្អីលោកចាញ់ក៏ដោយឈ្នះក៏ដោយក៏រលាយតែទាំងអស់ហ្នឹង!!" សាន់នូសើចចុងមាត់ គិតមើលទៅទោះបីជាគេចាញ់ក៏ដោយឈ្នះក៏ដោយក៏អត់មាននរណាបានទទួលផលប្រយោជន៍អីដែរ មានតែរលាយនិងរលាយ
"ចឹងភ្នាល់ដាក់អី?"
"បើលោកអាចយកឈ្នះចិត្តបងជេគបាន ត្រូវដោះលែងគ្រប់គ្នា មិនត្រូវធ្វើឱ្យនរណាម្នាក់ឈឺចាប់ឡើយ តែបើលោកចាញ់លោកត្រូវតែលេងលះបងជេគមកឲ្យបងស៊ុងហ៊ុនវិញចុះ ខ្ញុំសុខចិត្តរៀបការជាមួយនឹងលោក លោកចង់ធ្វើបែបណាដាក់ខ្ញុំក៏បាន" សាន់នូញញឹមខ្សោះៗ
"កុំញញឹមដាក់ខ្ញុំ...និយាយការពិតទៅឯងស្អាតណាស់...ស្អាតរហូតដល់ពេលដែលយើងដេកជាមួយឯង យើងអាចភ្លេចមុខភរិយាយរបស់យើងបាន" សាន់នូជ្រួញមុខ
"តែពេលលោកដេកជាមួយខ្ញុំលោកហើយឈ្មោះប្រពន្ធរបស់លោករហូត"
"ខ្ញុំធ្វើបែបនេះដោយសារតែខ្ញុំខ្លាចធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍ឯង" នីគីស្រែកអស់សំឡេង ដោយសារតែដឹងថាអម្បាញ់មិញខ្លួនឯងនិយាយអីទើបនីគីគេចមុខសាន់នូ
"ធ្វើឱ្យខ្លួនលោកស្រឡាញ់ខ្ញុំមក ស្រឡាញ់ខ្ញុំមកនឹងធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាលេងមានបញ្ហា ឆាប់ស្រឡាញ់ខ្ញុំមក" សាន់នូតបទៅវិញធ្វើឲ្យនីគីភាំងបន្តិច
"ធ្វើជាលង់ស្រឡាញ់ឯង?" នីគីសម្លឹងមើលកែវភ្នែកស្រទន់ៗរបស់សាន់នូទាំងយើងមិនដឹងឡើយថាពួកគេកំពុងតែគិតអី។ហើយចរចាអ្វីជាមួយគ្នាបន្ត។
ត្រឡប់មកដល់បច្ចុប្បន្ននេះវិញ នីគីអង្គុយក្រសោបដៃភរិយាពិតមែនប៉ុន្តែក្នុងចិត្តរបស់គេទទេសស្អាតតែម្ដង
"បងគួរតែបោះបង់ចិត្តស្រឡាញ់អូនល្អទេ?" នីគីនិយាយជាមួយរាងកាយដែលសន្លប់ស្ដូកស្ដឹងមិនអាចវាចារ
"ហេតុអីអ្នកដែលបងលង់ស្រឡាញ់ដំបូងមិនមែនជាគេ? ហេតុអ្វីជាអូន?" នីគីងើបឈរបន្តិចមុននឹងសម្លឹងមើលទៅទីក្រុងប្រទេសកូរ៉េនាពេលរាត្រីទាំងទឹកមុខស្ងប់ស្ងាត់
"បើចង់បានគូស្នេហ៍មួយដែលយល់ចិត្តគ្នា គ្រាន់តែចង់បានគ្រួសារតូចមួយដែលស្រឡាញ់គ្នា គ្រាន់តែចង់បានភរិយាល្អមួយដែលអាចចែករំលែករឿងក្នុងចិត្តជាមួយគ្នា តើការចង់បានរបស់បងខុសឬ?" នីគីនិយាយម្នាក់ឯងសើចចម្អកខ្លួនឯង គេពិតជាមិនដឹងពិតមែនថារាល់ថ្ងៃនេះខ្លួនឯងកំពុងតែធ្វើអីឱ្យប្រាកដ។
បើអាចថយពេលវេលាទៅក្រោយ សូមឱ្យអ្នកដែលបងលង់ស្នេហ៍ដំបូងមិនមែនជាអូន។