ერთი ადამიანის ცხოვრებას რომ ჩავუღრმავდეთ ძალიან გაკვირვებულიც აღფრთოვანებულიც და სევდიანიც დავრჩებით.
ადამიანის სიცოცხლე ეს არის ერთადერთი რამ რასაც ვერასდროს ვერავინ გასცემს პასუხს.
რატომ?
ყველა სხვდასხვანაირად ვცხვოვრობთ ყველას სხვადასხვა აზრი გემოვნება და ასე შემდეგ.
რასაც ზოგჯერ ორ ადამიანს შორის კონფლიქტი მოჰყვება.
და აზრები ორად სამად ზოგჯერ ინდივიდუალურადაც კი იყოფა.
ამიტომ ეს ერთადერთი რამაა რასაც ვერასდროს დავადგენთ.
ყველა სხვადასხვანაირად ვცხოვრობთ ბოლოსდაბოლოს.
ყველა რაღაცით განსხვავებულები ვართ.
ასევე არის გრძნობები რომლებიც ძალიან არიან ერთმანეთში განსხვავებულები მაგალითად სიყვარული და სიძულვილი.
ეს ორი გრძნობა
ყველაზე სასიამოვნოა
ორგაზმზე უკეთესი და უფრო სასიამოვნოა. შურისძიება ან მისი შეყვარება ვინც ამას იმსახურებს.
მიყვარს, ალბათ ეს ერთი სიტყვა და შენი ცხოვრება შეიცვლება რაც არ უნდა იყოს. ეს ცალმხრივი თუ ორმხრივი მაინც იცვლება ცხოვრების ელფერი. ასე ხდება ზიზღის დროსაც, შეიძლება ეს დიდ სიყვარულშიც გადაიზარდოს ოღონდ აქ არის სიტყვა ,,შეიძლება"
შეიძლება არ შეგვიყვარდეს.
და შინაბერა დავრჩეთ სამუდამოდ.
(ღმერთმა გვაშოროს)
ბევრი კატეგორის ადამიანი არსებობს
ალბათ ამის დასახელება მერე თვისებების აღწერა, ოო ამას დიდი დრო უნდა.
მაგრამ ყველას შეუძლია ამოიცნოს თავის თავი. უბრალოდ დასახელება ხასიათის და უკვე იცი რომ ეს შენი ხასიათია და შენი პიროვნება.
ალბათ იტყვით ამან საიდან სად გადაუხვიაო, მაგრამ დასაფიქრებელია, ამართლა ძალიანაა საფიქრალი ამ თემაზე.
მიყვარს
როცა ასეთ რაღაცეებს ვუღრმავდები
ასეთი ცხოვრება აქვს ასევე ჯეონ ჯუნქუქს...
ცნობილ ჯეონ ჯუნქუქს. მაფიოზს რომლის ცხოვრება ძალიან შავ-ბნელია მისი შავი ცხოვრება იდუმალებითაა მოცული. ვერავინ ჩაუღრმავდება მის ცხოვრებას. მისი სიცოცხლე რაც კი უცხოვრია ტკივილი ტანჯვა წამება გულგატეხილობა,
შეიძლება ვთქვათ რომ ის უნდა შეგვეციდოს მაგრამ ის ხომ იგივეს უკეთებს სხვას?
არა მისი ბავშობა ძალიან მწარე მოგონება
მისთვის...
რთულია იყო ის ვინც არ გინდა, შენ ბავშვობა წარმოგიდგენია როგორც, ლამაზი თბილი მშობლები.
თითქოს მათ ძალიან უყვარხარ შენით ამაყობენ.
შენ გამოხვალ ის რაც გინდა, პოლიციელი ექიმი.
ბავშვობა შენთვის ერთი დიდი ბედნიერებაა მაგრამ სხვისთვის? გიკითხავს თუ როგორი მშობლები გყავს? გიკითხავს თუ იმ ღიმილის უკან რა იმალება?
ან რომ იკითხო ნამდვილ პასუხს მიიღებ? არა!
რადგან ჩვენ არ შეგვიძლია ისინი ვიხსნათ ვინც ამის მსხვერპლია.
ოჯახური ბულინგის...
მშობლები ეს ძალიან დიდი თავსატეხია მოზარდების ცხოვრებაში. შენ როდესაც გამოუვალ მდგომარეობაში როცა ხარ მათი იმედი გაქვს ასე არ არის?
ჩვენ ყოველთვის გვაქვს მშობლების ზურგი. არააქვს მნიშვნელობა ეს კარგი იყოს ან ცუდი. შენთვის იტყვი რომ ,,ასეც არ გამიმეტებენ მაინც ვეყვარები და დამიცავენ" მაგრამ ისმის კითხვა "ამას მართლა გააკეთებენ?"
ეს ხომ შენი ოცნება რომ მათ უყვარდე? კარგით რა ეს ხომ სისულელეა, რეალობას უნდა დაუბრუნდე და უნდა მიხვდე რამდენად კარგია ის და რამდენად ცუდი შენთვის და არა ვიღაცისთვის!
ადრე ყველას წარმოედგინა ცხოვრება ვარდისფერი და პონი გაგაღვიძებდა ყოველ დილით დედა საუზმეს გაგიკეთებდა, მამა მერე გეთამაშებოდა არასდროს მოიწყენდი მათთან
მაგრამ..
მაგრამ..
მაგრამ.. არის ეს საშინელი სიტყვა მაგრამ არიან ისინი ისეთები როგორიც წარმოვიდგინეთ ჩვენს პატარა ცხოვრებაში?!
არა!
ამას ვიღებთ პასუხად! საშინელი ცხოვრება რომელიც შავ-თეთრია განა ვინმეს შეუძლია რამე ერთი განსხვავებული ფერი შემოიტანოს?
ნუთუ შეიძლება?
კი...
მაგრამ ეს როდის მოხდება?
როდემდე უნდა ვიყო საშიში და დაუნდობელი?
სანამ მთავარი რამ არ გეწვევა!
რა?
სიყვარული!
***
JEON JUNKOOK POV:
არასდროს მდომებია ამ მაფიურ საქმეში ვყოფილიყავი! ეს ჩემი ნება მართლა არ იყო მინდოდა მეც როგორც სხვას ისეთი ბედნიერი ვყოფილიყავი ჩემს მარტასთან ერთად...
ალბათ არ იცით ვინ იყო ის.
ის ჩემი პირველი სიყვარული იყო.
ჩემი პირველი და უკანასკნელი სიყვარული, მე ის ძალიან ძალიან მიყვარდა, არ მეგონა თუ მას ასე გამიქრობდნენ ამ ცხოვრებიდან. მართლა არ მეგონა თუ ამას გააკეთებდნენ, მაგრამ როგორც ხედავთ გააკეთეს, და ის ჩემს გვერდით აღარაა! ეს მტანჯავს ეს ორმაგ ტკივილს მაყენებს! გესმით? მაგრამ არა თქვენ ამას ვერასდროს გაიგებთ! თქვენ იმას ვერასდროს გაიგებთ მე ახლა რას ვგრძნობ! მე ის მიყვარდა! მაგრამ... მაგრამ ის წავიდა რადგან მე მასთან დავაშავე. ძალიან მაგრამ მე ძალიან ვნანობ! მართლა ძალიან ვნანობ.
მე ხომ ძალით არ მინდოდა?! ყველანაირად შევეცადე რომ ორივე გადამერჩინა.
ყველაფერი სულ თანიდან რომ დავიწყოთ, საშინელი მოსაყოლია მაგრამ უნდა გავაკეთოთ, ყველაფერს ფარდა უნდა ავხადოთ. ასე ამ ტყუილ ცხოვრებაში ვერ გავაგრძელებ ცხოვრებას. მირჩევნია ვილაპარაკო იმაზე რაც 10 წლის უკან დავმარხე ეს საშინელებაა
ათი წელი გავიდა იმ საშინელი ამბიდან. ათი საშინელი წელი უამრავი ღამე დღე, საათი წუთი, წამი და მე ეს არ მავიწყდება ან როგორ? როგორ უნდა დავივიწყო?! მარტა აჰ მარტა მგონი იცით რომ მე ის შემიყვარდა.. თან როგორ შემიყვარდა... ძალიან მთელი არსებით შემიყვარდა, და ის ჩემი იყო ის ჩემი შეყვარებული იყო, ჩვენ ერთმანეთი ძალიან გვიყვარდა ერთმანეთის გარეშე წუთი და წამი არ შეგვეძლო. ერთ დღეს მამამ გამომიცხადა რომ ცოლი მოყავდა, დედა... დედა ორი თვის გარდაცვლილი იყო.
მე? მე არაფერი მითქვამს მამა და შეიძლება გავუგოთქო. მეც კაცი ვარ და შეიძლება მეც იგივე სიტუაციაში აღვმოჩდეთქო და დავთანხმდი.
მან მეორე დღესვე მოიყვანა ქალი და მისი შვილი, აბა გამოიცანით ეს ვინ იყო დიახ მარტა. მასაც არ ჰყავდა მამა და სამწუხაროდ და ასევე საბედნიეროდ ჩვენმა მშობლებმა ერთმანეში გაიცნეს და შეუყვარდათ კიდეც. მაგრამ ჩვენ ისევ ერთად ვიყავით, როცა თვრამეტი წლის გავხდით მშობლებს ყველაფერ ვუთხარით ისიც კი ვუთხარით რომ ერთმანეთი ძალიან. გვიყვარდა და მალე შვილი გვეყოლებოდა.
მათ გაუკვირდათ მამა გაბრაზდა ამის გამო მცემა, ხოლო ლიზა ტიროდა. და მარტას საყვედურობდა როცა ის არაფერ შუაში იყო. მაგრამ მათ გაგვიგეს და ჩვენ ერთად ბედნიერები ვიყავით ცალკე სახლშიც კი გადავედით საცხოვრებლად...
მაგრამ. არ მეგონა თუ ასეთ დღემდე მოვიდოდი.
სამშობიაროდან როცა ვბრუნდებოდით მე ჩემი ოჯახით და შვილით მე ვაჟი მყავდა.
ჩვენ ავარია მოგვივიდა სადაც მანქანა მდინარეში გადავარდა მე შევძელი და მარტა გადავარჩინე, მაგრამ ჩვენი შვილი ვერა...
ძალიან ვნანობ ძალიან მინდა რომ იმ დროში დავბრუნდე და გადავარჩინო მინდა ჩემი შვილი აქ მყავდეს დღეს ხომ მისი დაბადების დღეა ის ახლა ათი წლის გახდებოდა. მაგრამ მე მოვკალი ის მე წავართვი მას სიცოცხლე, მას შემდეგ დავკარგე მარტაც...
იმ ამბის შემდეგ ძალიან საშიში გავხდი ჩემს წარსულზე მხოლოდ იუნგიმ იცის და ჯიმინმა, ჩემი წარსული დიდი ამოუცნობი რამაა და დედაჩემი ნამდვილი დედაჩემი ის ჩემთანა და უსაფრთხოდ. გაგიკვირდათ არა?
მამამ თავი მომაჩვენა ვითომ დედა მოკვდა მაგრამ მას გადამალული ყავდა ახლა კი დედა ჩემთანა და თან უსაფრთხოდ. მამა კი ჯოჯოხეთშია თავის სიყვარულთან ერთად! მარტა? არ ვიცი ქმარი ყავს და მგონი შვილიც. ის ბედნიერია და თან ძალიან. ის ხომ მაფიოზის ცოლია,
მაგრამ არ ვიცი რომელის.
მაგრამ ის ვიცი რომ მე არადროს შევიყვარებ ისე როგორც ის მიყვარდა!
***
NIKI'S POV:
სახლში როგორც კი მივედი იქ თეჰიონი და ივი დამხვდა ივი აშკარად ნამტირალები იყო ხოლო თეჰიპნი შეშინებული.
- მადლობა ღმერთს მოხვედი_თქვა თეჰიონმა და ფეხზე წამოდგა
- რამე მოხდა?_ვიკითხე დაბნეულმა
-ტიროდა რა არ გავაკეთე მაგრამ მას შენთან უნდოდა_თქვა აღელვებულმა და ივის გახედა რომელიც ცრემლებს იწმინდავდა
-კარგი მე მივხედავ_ვთქვი და იმისკენ წავედი.
ბავშვი მალე დავაძინე და ახლა თეჰიონს მივუბრუნდი, მართლა არ მსიამოვნებს მისი სახე აქ.
ჩემს სახლში.
-არ აპირებ წასვლას?_ვიკითხე უამოციოდ და თეჰიონს კარისკენ ვანიშნე.
-ნიკი რაღაცაზე მინდა ვილაპარაკოთ_ თქვა სერიოზულად და მიმანიშნა რომ მის წინ დავნჯდარიყავი.
-მალე თქვი ოღონდ შენი ნერვები მართლა არ მაქვს_ ვთქვი და მის წინ დავჯექი
-მე მას მოვუვლი და სითბოს მზრუნველობას არ მოვაკლებ, მაგრამ მინდა რაღაც იცოდე_ცოტახანი პაუზა გააკეთა_ მე ცოლ-შვილიმყავს._ არ ვიცოდი რა მეთქვა ჩხუბს ხომ არ დავუწყებდი რომ ვაიმე მე უნდა შემიყვაროთქო? როგორც გააკეთე ეს ბავშვი ისე გამაზრდებინეთქო? არა მას ამის სრული უფლება აქვს როგორც მე.
-ძალიან კარგი, და მე ეს უნდა ვიცოდე?_ ვიკითხე ისევ იგივე სახით
-მე ასე ჩავთვალე საჭიროდ რომ გცოდნოდა_ ამოიოხრა და წავიდა დამშვიდობების გარეშე.
მეც რა უნდა მექნა ავდექი და დავწექი ჩემი გოგონას გვერდით ხვალ დიდი და საშინელი დღე მელოდება რადგან ხვალ ხომ გასაუბრებაა სამსახურის თაობაზე რომელიც ბატონ ჯეონ ჯუნქუქს ასე უნდა..(😒)
***
დილით როგორც ყოველთვის ივი მაღვიძებს, მისი პატარა ხმით, დღეს რადგან ბაღი არაა...
რა? დღეს ხომ ბაღი არ არის! ეხლა რა უნდა ვქნა ივი გასაუბრებაზე უნდა წავიყვანო? არარსებობს!
-დედა დედა დედა
-ვდგები საყვარელო_ ჩავიბურტყუნე და ავდექი, ძალიან კარგი ცხოვრება მაქვს ამის დედაც...
მეც მივწესრიგდი და ივისაც ჩავაცვი
ხელი მოვკიდე და გავედით სადაც დაგვხვდა დაცვა რომელიც ჩვენ გველოდებოდა.
-აქეთ წამოდით ქალბატონო_თქვა ბოხი და უემოციო ხმით და ჩვენ წინ წავიდა
-დედა სად მივდივართ.?_იკითხა დაბნეულმა ივიმ
-დედიკო სამსახურს იწყებს კარგო_ვთქვი ღიმილით
-მერე რა ესენი აქ ლატომ არიან?_გაბრაზეს ჩემი გოგო.
-ამათ ყურადღება არ მიაქციო, ისინი არაფერს დაგიშავებენ_ ამაზე თითქოს კითხვისნიშნით ვიკითხე მართლა არაფერს დაგვიშავებენ?
ჩვენც ჩავჯექით მანქანაში და დაველოდეთ სანამ ოფისამდე მივიდოდით. მთელი გზა ხმა არცეთს არ ამოგვიღია. და ბოლოს მივედით დიდ შენობამდე კარგი რა ამაზე უკეთესიც კი არ წარმომედგინა მისი შენობა მაგრამ ძალიან დიდია.
ჩვენც გადმოვედით მანქანიდან და პირდაპირ შენობაში შევედით როგორც გავარკვიე ჯეონის კაბინეტი 49 სართულზეა. ჩვენც შევედით ლიფტში და ავედით 49 სართულზე.
-დედა დავიღალე_ამოიბურტყუნა ივიმ
-მეც_ მეც არანაკლებ დაღლილი ვიყავი არამედ საქმიდ არამედ მოწყენილობით.
-აი მოვედით_ ვთქვი მე და ჯეონის კარზე დავაკაკუნე.
-შემოდი_ გაისმა მეორე მხრიდან ჯეონის ბოხი და სერიოზული ხმა მეც ნელა შევაღე კარი და შევედი.
-ნიკი..._თითქოს ენა გადაყლაპა ალბათ ეს ივის დანახვაზე იყო.
-----------------------------------------------------------
ჰეი გილოცავთ შობას💗 დაესწარით მრავალს მიყვარხართ ძალიან🤍 ესეც ახალი თავი დავოუთეთ💗
ლავიუ💞