ពេទ្យតូចម្ចាស់បេះដូង

ភាគទី 2__ខ្ញុំមិនត្រូវការពេទ្យផ្ទាល់ខ្លួនទេ

បន្ទាប់ពីមើលថែជុងហ្គុកហើយអ្នកស្រីចនក៏ត្រឡប់មកភូមិគ្រឹះវិញមួយនឹងអេណាដែលតាមទៅមើលគាត់ពេលដែលគាត់សន្លប់

< ម៉ាក់អរគុណកូនហើយណាអេណាដែលមកមើលថែម៉ាក់ត្រឡប់មកពីរបរទេសមិនទាន់បានចូលផ្ទះផងមកត្រូវលំបាកដោយសារម៉ាក់ទៅហើយ >លោកស្រីចន

< មិនអីទេម៉ាក់អ៊ំខ្ញុំពេញចិត្តនឹងធ្វើវាស្រាប់ទៅហើយព្រោះតែទៅមុខទៀតខ្ញុំនឹងក្លាយជាកូនប្រសារក្នុងផ្ទះនេះ > អេណានាងនិយាយឱ្យតែរួចពីមាត់ពេលនៅមន្ទីរពេទ្យនាងមិនសូវចង់នៅប៉ុន្មានទេពេលដែលដឹងថាជុងហ្គុកត្រូវក្លាយជាមនុស្សពិការនាងបានគិតថានាងនឹងត្រូវរៀបការជាមួយមនុស្សពីការអញ្ចឹងឬវាមិនអាចទៅរួចទេនាងមិនអាចនៅមើលតែមនុស្សពីការអស់មួយជីវិតទេ

< ចា៎កូនម៉ាក់សប្បាយចិត្តណាស់ដែលកូនមិនស្អប់ខ្ពើមកូនជុងដែលជាមនុស្សពិការបែបនេះ  >លោកស្រីគាត់សប្បាយចិត្តណាស់ព្រោះគិតថានាងស្រឡាញ់កូនគាត់ចេញពីចិត្តពិតមែន។មិនគិតថាគេនោះជាមនុស្សពីការឬក៏អត់តែការពិតនាងគ្រាន់តែនិយាយឲ្យរួចតែពីមាត់ប៉ុណ្ណោះ

< ចា៎ម៉ាក់អ៊ំខ្ញុំគិតថាលាម៉ាក់អ៊ំទៅសិនហើយប៉ាម៉ាក់ប្រហែលជានៅចាំផ្លវូខ្ញុំហើយនៅរឿងបងជុងជួបគ្រោះថ្នាក់ទៀតខ្ញុំមិនទាន់បានប្រាប់ពូកនៅឡើយទេ >អេណា

< ចា៎កូនទៅចុះ >លោកស្រីចន

___________

ខាងមន្ទីពេទ្យ

< ខិត..ខិត..ទឹក..ទឹក >ជុងហ្គុក គេបានដឹងខ្លួនហើយលោកចនឮបែបនេះប្រញ៉ាប់យកទឹកមកឲ្យគេតែម្តង

< ជុងនេះកូនដឹងខ្លួនហើយហ្អេនេះទឹកកូនមួយៗណាចាំបន្តិចណាប៉ាគ្រូពេទ្យសិន >លោកចន

មួយសន្ទះក្រោយមក

< កូនខ្ញុំគេយ៉ាងមិចហើយលោកដុកទ័រ >លោកចន

< អ៎បាទគឺលោកជុងគាត់ទើបតែដឹងខ្លួនចឹងហើយវានៅមិនទាន់ល្អប្រសើរនៅឡើយទេប្រហែលពីរបីថ្ងៃទៀតគាត់នឹងមានកម្លាំងដូចធម្មតាហើយរឿងមួយទៀតដែលខ្ញុំចង់ប្រាប់លោកចនគឺគួរតែរកអ្នកមើលថែផ្ទាល់ខ្លួនឲ្យលោកជុងហ្គុកមួយទៅលោកចនព្រោះវាជាការល្អដលលោកជុងផងដែល >លោកដុកទ័រ

< ខ្ញុំអរគុណលោកដុកទ័រច្រើនណាស់រឿងនេះចាំខ្ញុំសួរកូនប្រុសខ្ញុំសិនថាគេនឹងព្រមឬអត់ព្រោះគេមិនចូលចិត្តភាពរញ៉េរញ៉ៃ >លោកចន

< បាទមិនអីទេលោកចនខ្ញុំឲ្យជាយោបល់ដែលលោកពីព្រះបាទងាយស្រួលបានលោកដែលចឹងខ្ញុំអស់ការហើយខ្ញុំសូមលាលោកចនសិនហើយលាហើយលោកចន >លោកដុកទ័រ

< បាទលាហើយលោកដុកទ័រ > លោកចន

ក្រាក.ទ្វារបើកឡើងបណ្ដាលឱ្យឃើញអ្នកជំងឺដែលគេកនៅលើគ្រែលោកឃើញកូនប្រុសកំពុងតែគេងគាត់ក៏មិនចង់រំខានក៏ដើរចេញទៅវិញទៅ

_______

ភូមិគ្រឹះចន

( អាឡូបងថាមិចកូនជុងដឹងខ្លួនហើយមែនទេចា៎អូនទៅឥឡូវនេះហើយ )លោកស្រីចនគាត់ពិតជារំភើបណាស់ពេលឮថាជុងហ្គុកដឹងខ្លួនវិញ

( មែនហើយអូនពេលនេះដលម៉ោងបងប្រជុំហើយអូនមកឲ្យលឿនមក )លោកចន

( ចា៎អូនដឹងហើយ) លោកស្រីចន

< ម៉ែដោះឆាប់រៀបចំរបស់របរមកពេលនេះកូនជុងដឹងខ្លួនវិញហើយណា >លោកស្រីចន

< មែនហ្អេលោកស្រីខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់លោកស្រី >ម៉ែដោះ

< មែនហើយម៉ែដោះខ្ញុំក៏ចឹងដែលចឹងយើងឆាប់រៀបចំទៅ >ថាហើយលោកស្រីចននឹងម៉ែដោះក៏រៀបចំអីវ៉ាន់យ៉ាងប្រញ៉ាប់តែម្តង

_________
មន្ទីរពេទ្យ

ក្រាក..សំឡេងបើកទ្វារធ្វើឲ្យអ្នកដែលគេងលើគ្រែពេទ្យងាក់មើលថាជាអ្នកណា

< ជុងកូនយ៉ាងហើយមានឈឺត្រង់ណាទេកូន >លោកស្រីចនគ្រាន់តែចូលមកដលភ្លាមក៏សួរយកតែម្ដងរកតែនាយឆ្លើយមិនទាន់

< ពុទ្ធោអើយម៉ាក់បើម៉ាក់សួរញាប់យ៉ាងនេះ >ជុងហ្គុកនាយសើចនឹងម៉ាក់របស់នាយ

< អ្នកប្រុសរបស់ម៉ែដោះឃ្លានទេចាំម៉ែដោះរៀបចំអាហារជូន>ម៉ែដោះ

< បាទឃ្លានណាស់នឹកអាហារស្នាដៃម៉ែដោះណាស់>ជុងហ្គុកនាយស្រលាញ់ម៉ែដោះប្រៀបដូចជាម្ដាយទី 2 អញ្ចឹងអត់ពីរនាក់ស្រីចនគឺម៉ែដោះនេះហើយដែលមើលថែគេស្រឡាញ់គេដូចជាកូនអញ្ចឹង

< នៅតែជ្រលើមដូចក្មេងដដែលអ្នកប្រុសរបស់ម៉ែដោះ>ម៉ែដោះ

< នេះភ្លេចម៉ាក់ហើយមែនទេមើលចុះនិយាយតែពីរនាក់>លោកស្រីចន

< អូហូ ម៉ាក់កុំធ្វើមិចចឹងអី>ជុងហ្គុក

< មែនហើយជុងប៉ារបស់កូននឹងរកពេទ្យមកមើលថែកូនផ្ទាល់ខ្លួនណា> លោកស្រីចន

< ខ្ញុំមិនត្រូវការអ្នកមើលថែផ្ទាល់ខ្លួនទេ>ជុងហ្គុកនាយមិចង់ឲ្យអ្នកណាមកមើលថែគេទេគេអាចចាំដល់ថ្ងៃវះកាត់បានហើយអ្នកដែលនាយចង់ឲ្យមកមើលថែនាយនោះគឺមានតែអេណាទេជាមនុស្សស្រីដែលនាយស្រលាញ់អស់ពីបេះដូងតែតាំងពីនាយជួបគ្រោះថ្នាក់មកមិនដែលឃើញនាងមកមើលនាយម្តងណាទេ

< ម៉ាក់ចុះអេណានោះខ្ញុំមិនទាន់បានជួបនាងនៅឡើយទេ>ជុងហ្គុក

< កូនអេណាមែនទេថ្ងៃនេះប្រហែលជាគេរវល់ទេដឹងកូនទើបមិនបានមកកូនដឹងទេថ្ងៃដែលកូនជួបគ្រោះថ្នាក់ដំបូងនាងភ័យខ្លាំងណាស់កូនដឹងទេ>លោកស្រីរៀបរាប់ប្រាប់ទៅកូនប្រុស

< ចុះម៉ាក់គិតថាអេណានាងព្រមរៀបការជាមួយមនុស្សពិការដូចជាខ្ញុំទេ>ជុងហ្គុក

< កូនកុំគិតអញ្ចឹងអីម៉ាក់គិតថាអេណានាងជាមនុស្សល្អនាងមិនគិតដូចជាកូនគិតទេ។ជឿម៉ាក់ទៅកុំគិតច្រើនអី។កូនសម្រាកយកកម្លាំងចុះ។ម៉ាក់ទៅសិនហើយយប់បន្តិចម៉ាក់និងប៉ាត្រឡប់មកវិញកូនសម្រាកចុះណា>លោកស្រីចន

< បាទម៉ាក់ក៏ដូចគ្នា>ជុងហ្គុក

សូមរង់ចាំភាគត🙏☺️

#ថេ អាន់