Calvin POV:
“Anong nangyari sa'yo at bigla ka nalang nahimatay kanina habang kausap 'yung sa cellphone mo?” bungad ni Vincent pagmulat na pagmulat ko ng mga mata. I'm still in the office but lying to the sofa. I sat and massage my temple when it feel hurts.
Katherine voice was keep on echoing in my mind. All the things happened six years ago back. S-sino ang batang nakausap ko sa tawag kanina?
H-hindi kaya… I-it's that my son? B-but how come? If she aborted our child years ago before i left. Sinigurado kong wala na ang bata bago ako tuluyang lumisan.
“Arghhh! My head ache.” i said while pulling my hair. I hear Vincent giggled.
“Nangyari lang sa'yo 'yan matapos mong kausapin ang nasa tawag. Sino ba ang kausap mong 'yon? Si Katherine?” i let a big and deep sighed.
“N-no i-its not Katherine, but it was a little child boy, t-then i heard Katherine voice.” Sumandal ako sa sofa habang kagat-kagat ang pang ibabang labi.
“Then? You think it's your son? Hindi ba pina abort mo na 'yon before you left her?” Vincent said. I nodded at him at get my phone immediately.
“B-baka i'ts not my son Vin. Six years ago na ang nakalipas baka nasa apat, tatlo, o dalawang taon palang ang batang 'yon, p-pero h-his voice melt me. I-iba ang pakiramdam ko habang kausap ang batang 'yon. I need to clarify it.”
I dialed the phone number again and it rang mang times but no one answered it. I tried many attempts but at the last my phone number got block!
“Fuck this shit!” mura ko sa hangin dahil sa inis. Where si Katherine? I need to find her, gusto ko siyang makausap. I know she is in Canada, dahil sa gamit nitong numero ng telepono.
“Know the truth, Calvin. Ako na muna ang bahala kay Catherine. Chased her, alam ko namang mahal mo pa si Katherine more than you love Catherine.” sabay tapik ni Vincent sa balikat ko pagkatayo niya at naglakad papalabas ng office na 'yon.
Napakagat labi ako dahil sa sinabing 'yon ni Vincent. Halos mag dugo ang labi ko dahil sa pagkakakagat ko rito. Tama siya, i love Catherine but my love for Katherine is more. I still love Katherine natakot lang talaga ako ng malaman na buntis ito. Gusto ko siyang balikan, i want to go back to her after two years p-pero natakot ulit ako… natakot akong baka hindi niya ako tanggapin at ipagtabuyan dahil sa ginawa ko sa kaniya before alam kong mali 'yon. Maling-mali but i was just scared that time.
Everything i do was to have a sex with others when i lost her. Then i met Catherine, I met him because of Vincent. The first time i saw him i know there's different and something because i saw her as Katherine. Yeah, Mahal ko si Catherine pero dahil kay Katherine. Iniisip kong siya si Katherine.
I took my phone again when i stand up and dialed a number of someone friend.
“Hello, Cal! It's a miracle that you called me. So what do you need Mr. Suitarez?” Bungad ni Vlaiden nang sagutin nito ang tawag ko.
“Find Katherine Causerin, I know you know h—” i was cut by him.
“Yeah, I know her, who's the one who'll forget her? Your loviecakes but you command her to a—”
“Shut the fuck up, Vlaiden or else im gonna ambush you. Find Katherine Causerin asap! Name your price.” nagtatagis bagang kong sambit bago pinatay ang tawag at binalik sa bulsa ang cellphone.
Alam kong malalaman niya kaagad kung nasaan si Katherine. He is an agent and also hacker. He can hack everyone profile and background info using his laptop, but not it's not ordinary laptop or computer.
“Where are you going Calvin?” Tanong ni Harren ng makasalubong ko ito sa hallway ng Underground Fraternity namin. Harren is the President of our Fraternity. It has a lot position here on our Underground Fraternity. Consist of Founder, Co- Founder, President, assassin, And Leader of each group.
“Why? Wanna come with me? Let's have some drink!” pag-anyaya ko rito at inakbayan.
“Sure!” pag sang ayon nito at sumama sa'kin.
“I guess you have a problem” Sabat ni Harren while holding a glass of red wine on his hands and shaking his glass wine. I've been drinking alcohol wild and im feeling drunk already.
“Yeah, A big-big problem.” i said drunkly. I feel my head ache again because of alcohol in my body, it's driving me insane. My sight become dizzy, and it felt i want to vomit.
Agad-agad akong napatayo dahil sa namumuong pakiramdam sa lalamunan ko na gustong lumabas kaya napatakbo ako ng pasuray-suray patungo sa restroom at doon sumuka ng sumuka hanggang sa makaramdam ng hina. Umiikot ang pangin ko habang inaalalayan ang sariling maglakad palabas ng restroom.
“Are you alright Calvin?” tanong ni Harren ng makita akong naglakad ng pasuray-suray. “I think you're drunk, C'mon.” he guided me to walk. Nakapikit naman akong naglakad habang inaalalayan ni Harren. We've been drinking for an hour ngayon i feel drunk already.
Makirot ang ulong napabangon ako sa higaan habang hawak-hawak ang sariling ulo at napapapikit dahil sa sakit na nararamdaman. Umiiling-iling nalang ako sa sakit habang dahan-dahang umalis mula sa pagkakahiga.
T-teka nasaan ba'ko? Iniikot ko ang paningin habang inaalam ang lugar kung nasasaan ako. Humikab ako habang kinakamot ang ulo. Dinala pala ako ni Harren sa Underground Fraternity namin. Lumabas ako ng silid na 'yon.
Napakunot ang noo ko dahil sa mga nagtatakbuhang mga tauhan namin. Anong nangyayari? Bakit parang nagkakagulo? Nawala ang sakit ng ulo ko sa nangyayari.
“Henri what's happening?” takang tanong ko dahil sa curiosity.
“We already found where's Catherine, And now our team is going to ambush the place. The base of our enemy full of security we need to collaborat to attain our win.” Henri said and walked away, i followed him until i saw Vincent already prepared for the plan. Ready to go.
“Hey bro!” i called him. Tumingin naman 'to sa'kin. Bakas sa mukha nito ang pagkagusto na iligtas si Catherine. “I-i can't go with all of you, sorry.” saad ko't napayuko.
“I know Calvi. Don't worry, i'll make sure Catherine is safe, maililigtas ko si Catherine. At ikaw gawin mo na rin ang dapat mong gawin, Calvin.” Vincent tapped my shoulder. I nodded at him.
“Of course. Make sure she's safe and bring her back without any wound or bruise. Do everything to make her safe and alive and while me i'll make sure i'll pursue and chase her.” this time i tapped Vincent shoulder. And smiled to each other.
Katherine POV:
“Kanina pa 'yan ah? Hindi mo ba sasagutin? Sino ba 'yang tumatawag? Baka importante or may gustong sabihin lang 'yan.” naiimbyernang sambit ni Melay dahil sa cellphone kong tunog ng tunog dahil sa katatawag ng lalaking 'to.
“Block ko nalang nakakainis na eh,” dinampot ko ang cellphone kong nakapatong sa may lamesa habang hinahalungkat ang phone call settings.
“Sino ba 'yan? Bakit hindi mo sinasagot?” tanong ni Melay habang kumakain ng cupcake, kunot noo pa 'tong nakatingin sa'kin. Binalik ko naman sa lamesa ang cellphone ko dahil tapos ko nang i block ang phone number na'to. It was Calvin, calling me for unknown reason.
“Wala lang,” pagtanggi ko't kumuha narin ng cupcake na nakalapag sa lamesa. Calv is sleeping at the sala katabi ang aso naming alaga na si Aki.
“Ang sarap ng tulog ng anak mo oh,” turo ni Melay kay Calv habang mahimbing na natutulog. Napangiti naman ako dahil parang walang iniindang sakit ang anak ko. Parang normal na bata lang ito kung titingnan mo.
“Sasama kaba bukas?” tumungo ang attensyon ko kay Melay saka ito humarap sa'kin matapos kong tanungin.
“Saan?” takang tanong nito na nakakunot ang noo habang ngumunguya ng cupcake. I baked the cupcakes earlier bago matulog si Calv, busog ito kaya mabilis na naka tulog.
“Check up ni Calv bukas, baka gusto mong sumama?” i asked her. Hindi pa naman gaano kalala ang sakit ni Calv dahil nasa stage three na ang cancer ito, kaya pinapanalangin ko talagang huwag na sanang mas lumala pa ang sakit nito. At the young age Calv facing cancer stage three.
Dapat ay nasa Hospital si Calv at naka confine ngunit napansin kong mas lalong lumalala ang sakit nito roon, hindi kumakain at hindi man lang kumikibo kahit bantayan ko'to. Kaya pinayagan kami ng doctor nito na iuwi na si Calv.
Nang iuwi ko si Calv sa bahay ay naging maayos ang kalagayan nito, nag karoon ng ganang kumain at kumilos at mas gumaling 'to ng iuwi ko sa bahay. From stage three cancer to Stage two Cancer.
Lahat gagawin ko para sa anak ko, hindi gaya ng ama niyang iresponsable. Pinalaki ko si Calv mag isa habang patuloy na nag aaral para sa kinabukasan ng magiging anak ko.
“Sure! Para naman masamahan ko rin ang inaanak ko sa pagharap niya para sa treatment niya bukas.” napangiti ako kay melay.
Lumipat ako rito sa Canada noong iniwan ako—kami ni Calvin at dito ako nanganak at pinalaki ang anak ko mag isa ng hindi alam ng parents ko. Tinago ko rin sa kanila ang anak ko dahil tulad ni Calvin, ganoon din ang sasabihin nila sa'kin ayokong ipalag-lag ang anak ko. Si Calv na nga lang ang lakas ko, ayoko nang mawalan pa ng isang anak.
Ayoko na…
“Oh? Anong oras alis natin Kath?” Melay asked habang pinapalitan ko ng damit ang anak. Excited si Calv ngayon dahil ngayon lalabas ang result ng cancer test niya. Hoping na sana gumaling na ang anak ko ng tuluyan.
“Pagtapos kong bihisan si Calv, mag papalit nalang ako ng damit maayos naman ang suot kong pajama kaya okay na'to.” saad ko't tumayo matapos palitan ng damit ang anak. Ginulo ko pa ang buhok nito bago pinagpagan ang damit.
Dinig ko naman ang mahinang pagtawa ni Melay. Tinaasan ko naman ito ng kilay habang nakangusong nakatitig dito. “Iba talaga kapag may anak kana, wala ka nang arte sa mga susuotin mo, parang dati ang pili mo sa damit ah. Hindi ka nga lumalabas ng bahay niyo ng naka pajama o kahit nakasuot ng T-shirt 'di mo magawa, ang kailangan esthetic ang suot mo.”
“Aanhin mo pa ang mga 'yan ngayon. Ang importante ang anak ko, okay nang mag mukhang manang, 'di na naman sa'kin bagay ang mga damitan ko before. Hindi na'ko kasing sexy tulad ng dati hindi na rin makinis ang hita ko para mag suot pa'ko ng paldang sobrang ikli.”
“Sabagay,” pag sang ayon nalang ni Melay.
“Come to your auntie, i'll change my clothes and after that we're leaving.” saad ko sa anak ko at ginulong muli ang buhok nito, ngumiti naman ito sa'kin na nakapag pagaan ng loob ko. Mabilis itong tumakbo papalapit kay Melay, sinalubong niya naman ang anak ko.
Umakyat na'ko sa itaas saka nag palit ng damit bago kami umalis ng bahay.
“Where are you going?” tanong ni Ate Coilen paglabas namin ng bahay. Nakatambay ito sa bakuran ng bahay nila habang nant-trim ng mga halaman nito. She smiled when she saw Calv.
“Hospital for Calv treatment.” sagot ko. Humarap ito sa'min.
“Really? Be brave Baby Calv!” saad nito bago kami nag paalam na aalis na saka kami sumakay ng sasakyan. Inalalayan ko naman ang anak na sumakay ng sasakyan bago sumakay sa harapan.
“Sino nga pala ang nag aalaga kay Calv kapag wala ka?” Melay driving the car, siya ang nag reprisinta na mag drive habang mag isa naman si Calv sa backseat at busy sa paglalaro ng cellphone ng tita Melay niya.
“Iniiwan ko kayna Ate Coilen si Calv kapag may pasok ako o kaya kapag may lakad ako.” sagot ko. Kapitbahay namin si Ate Coilen siya ang tumulong sa'kin ng pumunta ako rito sa canada na mag alaga kay Baby Calv anak niya rin kasi ang nag paanak sa'kin kaya malapit kaming mag ina sa maginang 'yon. Ang anak naman nitong isang obygyne si Ate Heighli. They are both Canadian.
“Sino? 'Yung babae kanina?” i nodded at her.
Ilang minuto ang itinagal bago kami nakarating sa Nessassiliah Hospital kung saan nag u-under go treatment ang anak ko.
“Are you okay Baby?” i asked my son while guiding it to go down outside of the car. He shrugged his head and smiled at me, kaya napangiti na rin ako.
“Mommy and auti is here okay,” singit ni Melay at naupo kapantay ni Calv saka pinisil ang pisnge. “Let's go?” hinawakan naman nito ang kamay ng anak ko saka naunang naglakad. Isinara ko ang pinto ng sasakyan bago ako sumunod sa kanilang dalawa. Mas mukha pang nanay si Melay kesa sa'kin habang kasama niya si Calv.
“You want me to come with you inside?” tanong ko sa anak habang nakaluhod sa harap nito para magpantay kami. U-umpisahan na ang treatment para sa anak ko, kada treatment kasi ng anak ko'y sumasama ako sa loob ng room para gabayan at bigyan lakas ang anak.
His first time treatment melt my heart actually. How he tired and need his father. Noong nalaman kong may Cancer ang anak ko grabe ang takot at kaba ko dahil sa takot na baka mawalan ng anak sa ikalawang pagkakataon. Gustong-gusto kong tawagan noon at lumapit kay Calvin ng makita ko 'to sa canada, kasama ang kakambal nito at ang isang babaeng kay ganda.
Masaya siya sa buhay niya habang ang anak niya mismo'y nag dudusa na dapat ay sa kaniya nalang napunta. Ngunit kahit anong gawin ko'y hindi mangyayari 'yon. Mas pinili ko nalang na mas itago pa ang anak namin sa kaniya, baka ipagtabuyan niya lang kami.
“No need na mommy! Im a big boy, right? I can manage my self mommy!” mayabang at proud na asta ng anak ko kaya napatawa nalang ako. Tunay ngang malaki na ang anak ko. Kinurot ko ang ilong nito at hinalikan sa noo.
“Alright! That's my baby boy! Good luck!” sambit ko't pinaglapit ang aming mga ilong saka kinuskus sa isa't-isa. Nagpaalam na siya at pumasok sa loob ng silid.
Kumaway pa siya ng makita kami sa salamin ni Melay habang nakahiga siya. Kita namin mula sa labas si Calv dahil salamin lang ang harang nito at ang kaunting nakatabig na kurtina.
“Kamukhang-kamukha talaga ni Calv ang tatay niya.” biglang sambit ni Melay habang napapailang-ilang. Sa totoo lang sa bawat nakikita ko ang anak ko naaalala ko si Calvin kaya Calv din ang ipinangalan ko kay Calv.
“Sinabi mo pa,” pang sang ayon ko at bumuntong hininga at pinag cross ang mga kamay.
“Kaya siguro hindi mo malimut-limutan si Calvin?” mahina namang natawa si Melay habang nakatitig kay Calv na inuumpisahan ng i examine ang katawan nito. Mahina ko namang nahampas si Melay sa braso nito but she's right.
Hanggang ngayon alam kong mahal ko parin si Calvin matapos ang lahat ng ginawa nito sa'kin pero natatakot akong tanggapin siyang muli sa buhay ko. Mahal ko siya pero ayoko nang makapasok siyang muli sa buhay ko. Natatakot ako sa maaring mangyari ang maaaring magiging hantungan ng lahat.
“T-teka nga Restroom lang ako.” paalam ko kay Melay dahil sa tiyan kong sumakit bigla. Marami kasi akong nakain kanina at ilang araw na rin akong hindi dumudumi, kinain ko rin pala kanina ang hindi naubos na pagkain ni Calv, sayang naman kasi kung itatapon ko.
“Sige, bilisan mo ha! Baka hanapin ka ni Calv pagtapos nito.” dinig kong saad ni Melay pagtalikod ko rito. Nakahawak naman akong naglalakad papunta sa restroom.
Pagpasok na pagpasok ko palang sa Restroom ay walang katao-tao kaya nakapag bawas ako ng marangya at walang istorbong pumasok sa loob. Dito pa talaga ako sa Hospital inabutan. Masakit parin ang tiyan ko kahit tapos na'ko mag withdraw. Mukhang may hindi ata ako magandang nakain.
Lumabas na'ko mula sa restroom habang nakahawak parin sa sariling tiyan at iniinda ang sakit nito. Ano ba'ng nakain ko't ang sakit ng tiyan ko. Mukhang hangin ang laman ng tiyan ko, kaya nananakit ito.
Dahan-dahan akong naglalakad sa hallway ng hospital habang nakakapit sa tiyan para mabawasan ang sakit. Isang bulto naman ng lalaki ang biglang humarang sa harapan ko. Tindig palang nito'y pamilyar na pamilyar sa'kin.
“K-Katherine?” isang boses ng lalaki ang tumawag sa'king harapan. Ang lalim ng boses nitong nagpatindig ng mga balahibo ko't nagpakaba ng aking dibdib. Dahan-dahan naman tumingala ako sa lalaking nasa harapan ko habang nangi-nginig ang buo kong katawan.
“C-calvin?” utal kong tawag sa pangalan nito, na nanlalaki ang mga matang hindi makapaniwala sa nasasaksihan sa nakikita. Tila nanlamig ang buo kong katawan at nanigas ako sa kinatatayuan habang mabilis ang bawat pag pintig ng dibdib ko.