@ពីរខែបន្ទាប់
មួយរយៈនេះ ជីមីន ក៏ទៅធ្វើការដែរ ព្រោះការងារច្រើន យ៉ុនហ្គី រត់មិនរួចទេ ។ ហើយ ជីមីន គេពូកែណាស់ទោះមិនធ្លាប់ធ្វើការងារខាងក្រុមហ៊ុនអស់នេះប៉ុន្តែបង្ហាត់តែបន្តិចគេក៏យល់ហើយធ្វើបានយ៉ាងល្អ ។ ក្រៅពី MIN GROUP ដែលជាក្រុមហ៊ុនផលិតស្រានោះ យ៉ុនហ្គី នៅមានក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តមួយទៀតដែលគេមានភាគហ៊ុនចំនួន៤០ភាគរយ ឯជុងហ្គុកមាន៣០ភាគរយ និង៣០ភាគរយទៀតជារបស់ម្ចាស់ភាគហ៊ុន១០នាក់ផ្សេងទៀត ។ នៅមិនទាន់អស់ទេ យ៉ុនហ្គី នៅមានផ្សារទំនើប ភោជនីយដ្ឋាន និងកាស៊ីណូមួយទៀត ហើយហាងផ្កានិងហាងកាហ្វេដែលជារបស់ជីមីននោះក៏ជារបស់គេដែលព្រោះ ជីមីន ជាភរិយារបស់គេនោះអី ។ បន្ទាប់ពីធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនហើយទើបទៅហាង ហើយមួយរយៈមកនេះ ជីមីន កាន់តែឆ្នាស់ឡើងខុសធម្មតា សូម្បីតែ យ៉ុនហ្គី និយាយជាមួយអ្នកបម្រើស្រីក៏ខឹងងរដែរ ហើយបន្ទាប់ពីខឹងភារកិច្ចបន្ទាប់គឺ យ៉ុនហ្គី ត្រូវលួងលោមរហូតបាត់មាត់ឈឹង ។
@YM of love
វាជាឈ្មោះហាងកាហ្វេនិងហាងផ្ការបស់ ជីមីន ដែល យ៉ុនហ្គី បើកឱ្យគេ ។ ហាងនេះមានភ្ញៀវចេញចូលឥតដាច់ព្រោះម្ចាស់ហាងស្រស់ស្អាតនិងរួសរាយរាក់ទាក់ណាស់ ។ ជាធម្មតាក្រោយចាកចេញពីក្រុមហ៊ុន យ៉ុនហ្គី ក៏មកហាងដើម្បីមកទទួល ជីមីន ទៅញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់ ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះនាយបានទិញវាមកតែម្ដង ។ ចូលមកដល់ខាងក្នុង យ៉ុនហ្គី ក៏និយាយជាមួយបុគ្គលិកស្រីម្នាក់គេគ្រាន់តែសួររករាងតូចប៉ុណ្ណោះ ។
@បន្ទប់ជីមីន
ចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់ឃើញ ជីមីន អង្គុយលើសាឡុងហើយកែវភ្នែករបស់គេសម្លឹងទៅ យ៉ុនហ្គី ទាំងសម្លក់ដូចចងគំនុំគ្នាពីជាតិណាមកយ៉ាងចឹង ប៉ុន្តែ យ៉ុនហ្គី ដូចជាមិនចាប់អារម្មណ៍ទេ ព្រោះគេកំពុងតែរៀបចំអាហារដាក់លើតុ ។
« មីន យ៉ុនហ្គី! លោកឯងមានស្រីក្បត់ខ្ញុំ!! »
« ស្អីគេ? មើលហៅប្ដី? សុទ្ធលោកឯងផង? » កំពុងតែរៀបចំអាហារសុខៗ ក៏មកថាឱ្យគ្នាថាជាមនុស្សក្បត់? ក្បត់អីគេ? ពីពេលណាមកលោកអើយ សាមីខ្លួនមិនទាំងដឹងរឿងផងនៀក?
« ចាញ់ឱ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំ...ហ្ហឹកៗ មនុស្សក្បត់!!! » ជីមីន យំសស្រាក់ស្រែកថាឱ្យ យ៉ុនហ្គី ខ្លាំងៗ ។
« ពុទ្ធោអើយយ! មួយថ្ងៃៗរករឿងថាឯងមានស្រីចង់១០ដងហើយនេះ! » យ៉ុនហ្គី ញីសៀតផ្កាទាំងក្រពុលមុខព្រោះមួយរយៈមកនេះ ជីមីន កូរគេសម្បើមណាស់ ។
« ខ្ញុំនឹងលែងលះលោកឯង...អ៊ួក! » ដើមប្រយោគនិយាយយ៉ាងហំហានប៉ុន្តែមិនទាន់បានបញ្ចប់ប្រយោគរបស់ខ្លួនផងស្រាប់តែដោលរកក្អួតយកដៃខ្ទប់មាត់យ៉ាងលឿន ។
« អូនមិនស្រួលខ្លួនឬ? » យ៉ុនហ្គី សួរហើយទាញរាងតូចមកអង្គុយលើភ្លៅមាំរបស់ខ្លួនហើយទើបក្រសោបមុខតូចអង្អែលថ្ពាល់ប៉ោងថ្នមៗ ដោយក្ដីបារម្ភ ។
« អត់ទេ! អូនមិនឈឺអីទេ ប៉ុន្តែសុខៗស្រាប់តែចង់ក្អួត » ជីមីន និយាយតិចៗនិងលើកដៃឱបក យ៉ុនហ្គី វិញ ។
« បើចឹងញ៉ាំទឹកក្រូចច្របាច់នេះបន្តិចសិនទៅចាំញ៉ាំបាយតាមក្រោយ យល់ព្រមទេ? »
« យល់ព្រម! ប៉ុន្តែបងត្រូវបញ្ចុកអូន »
« បាទ » ឆ្លើយហើយក៏ចាប់ផ្ដើមបញ្ចុកអាហារដល់រាងតូចព្រមទាំងលើកគេមកអង្គុយលើភ្លៅមាំទៀតផង ។ បន្ទាប់ពីញ៉ាំហើយ ជីមីន ក៏ទន់ភ្នែកគេងលក់បាត់ដូចជាកូនក្មេងដែលញ៉ាំហើយគេងយ៉ាងចឹង ។
« ក្មេងខូច! សឺតៗៗ! » យ៉ុនហ្គី ទម្លាក់បបូរមាត់ថើបថ្ងាសរបស់រាងតូចនិងថ្ពាល់ទាំងសងខាងរបស់គេដោយក្ដីគ្រឺតខ្នាញ់ជាខ្លាំង ។
យ៉ុនហ្គី ដាក់រាងតូចឱ្យគេងឱ្យស្រួលបួលហើយទើបដោះអាវក្រៅរបស់ខ្លួនដណ្ដប់ឱ្យ ជីមីន បន្ទាប់មកទើបនាយទៅធ្វើការរបស់ខ្លួនបន្តទៀត ។ កែវភ្នែកសម្លឹងមើលរាងតូចដែលកំពុងគេងនោះសឹងតែមួយនាទីម្ដងព្រោះគេពិតជាចូលចិត្តមើលមុខមូលក្រឡង់របស់ ជីមីន ពេលគេគេងលក់បែបនេះខ្លាំងណាស់ ។
@មួយម៉ោងក្រោយមក
ជីមីន ភ្ញាក់មកហើយក្រោកអង្គុយទាំងមីងម៉ាំងព្រោះមិនទាន់អស់ងងុយប៉ុន្តែដោយសារតែគេឃ្លានទើបភ្ញាក់ ។ ក្រឡេកមកមើលក្នុងបន្ទប់គ្មាននរណានៅនោះទេ យ៉ុនហ្គី មិនដឹងជាទៅណាបាត់ហើយទេ ទុកឱ្យគេគេងតែម្នាក់ឯងគួរឱ្យខឹងពិតមែន ។
ជីមីន ចេញពីបន្ទប់ការងាររបស់ យ៉ុនហ្គី ហើយក៏ចុះមកជាន់ក្រោមទើបឃើញប្ដីរបស់គេកំពុងអង្គុយនិយាយជាមួយបុរសម្នាក់ទៀត ។ មើលតាមការស្លៀកពាក់របស់គេដូចជាអ្នកធ្វើការងារខាងរាជការយ៉ាងចឹង ។
« សួស្តី! »
« បាទសួស្ដី អ្នកប្រុសខាងនេះមានបញ្ហាអ្វីឬ? »
« លោកជាប៉ូលិសឬ? » ជីមីន សួរបែបនេះព្រោះតែបុរសម្នាក់នេះមិនបានពាក់ឯកសណ្ឋានជាប៉ូលិសទេប៉ុន្តែនាយស្លៀកពាក់ខោអាវធម្មតាតែនាយមានកាតសម្គាល់ខ្លួនទើបគេសួរបញ្ជាក់ ។
« បាទ ពិតមែនហើយ »
« ចឹងបើខ្ញុំចង់ប្ដឹងលែងលះប្ដីខ្ញុំ ត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ? » មិនសូញសាញច្រើន ដឹងថាគេជាប៉ូលិស ជីមីន ក៏សួរឡើងភ្លាម ។
« តើប្ដីរបស់អ្នកប្រុសជានរណា? អាចហៅគាត់ឲ្យមកជួបខ្ញុំបានទេស្រួលខ្ញុំធ្វើការ » ដំបូងក៏រៀងភ្ញាក់ផ្អើលបន្តិចដែរ ប៉ុន្តែបើមើលតាមរូបរាងរបស់ ជីមីន យកប្ដីសក្ដិសមបំផុតហើយ ហាសហា ។
« ប្ដីខ្ញុំមកដែលទេតើ គឺអាពូមួយអង្គុយទល់មុខលោកនឹងហើយ ប្ដីខ្ញុំ! » ជីមីន និយាយទាំងសម្លក់សម្លឹងទៅកាន់ យ៉ុនហ្គី ។
« ហ្អាក?? » លោកប៉ូលិសភ្ញាក់ផ្អើលមិនស្ទើរទេ ហើយយ៉ុនហ្គីរៀបការពីពេលណាមកលោកអើយ?
« ក្មេងឈ្លើយ! ទៅវិញត្រៀមតែបំពង់កស្រែកទៅ » យ៉ុនហ្គី គ្រឺតនឹង ជីមីន ជាខ្លាំងមិនដឹងជាកើតអីទៀតហើយ រកតែលែងប្ដីនឹង ចាំមើលណារកលែងចុះឡើងៗ នឹងពោះប៉ោងទៀតឥឡូវហើយ ឱ្យតែពូកែសុំលែងម្ដងនេះយកមួយគូតែម្ដង ។
« សម្រេចថា...? »
« គេនិយាយលេងទេ អស់កិច្ចការហើយលោកអាចអញ្ជើញទៅវិញបានហើយបើមានអ្វីមិនស្រួលខ្ញុំនឹងទាក់ទងទៅខាងលោកភ្លាម កុំបារម្ភអី »
« បាទ ពួកយើងពិតជាអរគុណដល់លោកមីនខ្លាំងណាស់ដែលយល់ព្រមសហការជាមួយពួកយើង »
« សហការរីករាយ » អ្នកទាំងចាប់ដៃគ្នារលាក់តិចៗ មុននឹងលោកប៉ូលិសចាកចេញទៅ ។
« បាទ ខ្ញុំលាទៅវិញសិនហើយ » បញ្ចប់ប្រយោគ លោកប៉ូលិសក៏ចាកចេញទៅ ។
« សម្លក់សម្លឹងអី? កើតអីមករកលែងប្ដីនឹង? សួរដូចឆោតអូនលែងស្រឡាញ់បងហើយឬ? » យ៉ុនហ្គី សួរទៅរាងតូចទាំងចងចិញ្ចើមព្រោះគេមិនសប្បាយចិត្តពិតមែនទោះ ជីមីន គ្រាន់តែធ្វើលេងយ៉ាងណាក៏ដោយក៏គេមិនពេញចិត្តដដែល ។
« បងឯងទុកអូនចោលឱ្យគេងម្នាក់ឯង? »
« ពុទ្ធោ អូនសម្លាញ់ បែបនឹងសោះខឹងបងដែរឬ? បងមានការនិយាយជាមួយប៉ូលិសទើបចុះមកចោលអូន សុំទោសណាកូនក្មេង ពូសុំទោស សឺតៗ » យ៉ុនហ្គី លើកកាយតូចដែលធ្វើមុខក្រញូវដាក់ខ្លួននោះមកដាក់លើភ្លៅរបស់គេហើយទើបនិយាយលួងលោមនិងថើបថ្ពាល់ក្រពុំខ្សឺតៗ ជាការយកចិត្ត ។
« ហិហិ! អូនបាត់ខឹងហើយ ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះបងត្រូវនាំអូនដើរផ្សារទិញអីវ៉ាន់ណា »
« យល់ព្រមបាទ! » ឮរាងតូចដាក់សំណើមក យ៉ុនហ្គី ក៏យល់ព្រមយ៉ាងលឿន គេមិនដែលជំទាស់នឹងរាងតូចស្រាប់ហើយ ព្រោះស្រឡាញ់ទើបថ្នាក់ថ្នមទាំងកាយទាំងចិត្ត ។
« ចឹងពួកយើងទៅឥឡូវនេះបានទេ? »
« តោះទៅ! » មិនបដិសេធថែមទាំងក្រោកឡើងហើយបី ជីមីន ទៅឡានទៀតផង ។ ក្រៅពី ជីមីន គេមិនខ្វល់ពីអ្វីទាំងអស់ មិនថាអ្នកឃើញពួកគេចង់និយាយពេបជ្រាយបែបណាក៏គេមិនខ្វល់ បើឱ្យគេឮផ្ទាល់ត្រចៀកម្នាក់នោះនឹងគ្មានដង្ហើមដកបន្តទៀតនោះទេ ។
@ភូមិគ្រឹះមីន
មួយល្ងាចដែល យ៉ុនហ្គី កំដរ ជីមីន ដើរផ្សារត្បិតថាដើរមួយល្ងាចប៉ុន្តែអីវ៉ាន់របស់ ជីមីន បន្តិចប៉ុណ្ណោះព្រោះគេមិនមែនជាមនុស្សដែលចាយវាយខ្ជះខ្ជាយនោះទេ ។ គេទិញតែរបស់សំខាន់ដែលត្រូវការជាចាំបាច់តែប៉ុណ្ណោះ ហើយអីវ៉ាន់ខ្លះត្រូវ យ៉ុនហ្គី បង្ខំឱ្យយកក៏មាន ។ អ្វីដែលពិសេស ជីមីន ចាប់អារម្មណ៍នឹងកម្រាលពូកថ្មីដែលមានពណ៌ក្រហមគេក៏ទិញមកប្ដូរកម្រាលចាស់នៅផ្ទះក៏មានដែរ ប៉ុន្តែភាគច្រើនសុទ្ធតែជាពណ៌ក្រមៅ ពណ៌ប្រផេះ ជាពណ៌ដែល យ៉ុនហ្គី ចូលចិត្តប៉ុន្តែ ជីមីន មិនសូវចូលចិត្តពណ៌អស់នឹងនោះទេ ។
« ម៉ាម៉ា ដេតឌី មកវិញហើយឬ? » ជីយ៉ុន រត់ត្រុយមកពីណាមិនដឹង ខ្លួនសុទ្ធតែសាប៊ូ ទទឹកជោកតាំងពីក្បាលដល់ចុងជើង ។
« ក្រូចខ្វិច ម៉េចទទឹកជោកចឹងកូន? » ជីមីន
« ខ្លួនសុទ្ធតែសាប៊ូកូនលេងអី? »
« កូនទើបតែលាងឡានជាមួយពូវីនហើយនឹងណាបាទ ចឹងកូនទៅប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ហើយ » ថាហើយរត់ទៅបន្ទប់គេបាត់ ចំជាយ៉ាប់មែនកូននេះ គេចូលចិត្តនៅក្បែរ វីនណាស់ ។
« បងនៅទីនេះហើយ អូនយកកម្រាលពូកទៅប្ដូរសិនខ្លាចមិនត្រូវ »
« ឱ្យអ្នកបម្រើធ្វើទៅ! »
« អត់ទេ អូនចង់ធ្វើខ្លួនឯងវិញ បងនៅក្រោមនឹងហើយ » ជីមីន ថាហើយក៏ឡើងទៅខាងលើ ប៉ុន្តែប្រុសចាស់ក៏ឡើងមកតាមគិតថាគេនៅខាងក្រោមម្នាក់ឯងសុខឬ? នៅក្បែរប្រពន្ធទៅគ្រាន់បានលូកលាន់ប្រពន្ធខ្លះ ។
« ចាំបងជួយ! ដាក់ហើយចាំសម្ភោធមើលក្រែងលោកម្រាលពូកថ្មីវាមិនសក្តិសមនឹងគ្រែរបស់ពួកយើង! » យ៉ុនហ្គី និយាយខ្សឹបៗ ក្បែរត្រចៀករាងតូចធ្វើឱ្យគេព្រឺសម្បុរខ្ញាក ។
« មីន យ៉ុនហ្គី មនុស្សចាស់ឆ្កួត! »
ខានសរសេរម៉ានថ្ងៃឡើងភ្លាវ😭