Jungkook គាំងធ្មឹងកម្រើកខ្លួនមិនរួច ដើម.កក៏អួលណែនហាស្ដីមិនចេញ ដូចពាក្យដែលគេតែងនិយាយ របស់ដែលបម្រុងនឹងចាកចេញទោះឃាត់ឃាំងយ៉ាងណាក៏មិនអាចឋិតឋេរនោះដែរ ។ តើនាយពិតជាត្រូវដោះលែងមែនឬ?
«បែបនេះបងនឹងមានៈ ត្រឡប់ទៅវិញអោយបានពិតមែនហេស៎»Jungkook
«Jungkook បើសិនជាការលះបង់របស់ខ្ញុំដោយកាត់បេះដូងមួយចំហៀងនេះដើម្បីជួយលោកអោយរួចពីទោស ខ្ញុំនឹងមិនរារែកឡើយ»
«ប៉ុន្តែបងនឹងសម្លាប់ខ្ញុំដោយផ្ទាល់ដៃទៅវិញទេ Tae»រាងក្រាស់លេបទឹកមាត់ផ្សើមបំពង់ក ដកដង្ហើមធំហាក់ថប់ទ្រូងរកខ្យល់ដង្ហើមមិនឃើញ ។ Tae ជាជីវិត ក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំបំផុតត្រូវបានចាកចេញ តើនាយរស់នៅមានន័យអ្វី? ធ្វើជាមនុស្សគ្មានវិញ្ញាណឬ?
«...........»
«ok ខ្ញុំយល់ហើយ ទោះខ្ញុំព្យាយាមយ៉ាងណា និយាយបកស្រាយប៉ុន្មានហេតុផលទៀត ក៏វាគ្មានន័យដែរ ព្រោះចិត្តបងមិនបានចង់នៅជាមួយខ្ញុំ បើចឹងសម្រេចតាមបងចុះ ចំណែកខ្ញុំនឹងទៅប្រគល់ខ្លួនដូចដើម!!»
«អត់ទេ Jungkook!!»Tae រត់មកស្ទាក់រាងក្រាស់ដែលឆែវឆាវចង់ចាកចេញ តើនាយឆ្កួតឬ ដែលព្រមត្រឡប់ទៅរកសេចក្តីទុក្ខនោះ ?
«ខ្ញុំដោះលែងបងហើយ បងត្រូវការអីទៀត?»
«ខ្ញុំត្រូវការអោយលោកមានសេរីភាព!!»
«បើមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំកុំធ្វើដូចជាបារម្ភអី ឈប់ផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹមអោយខ្ញុំទៅ Tae»ដឹងទេថានៅពេលដែលយើងស្រឡាញ់មនុស្សម្នាក់ដោយឥតលក្ខខណ្ឌ ជាមួយនឹងការស្រឡាញ់ដ៏ងប់ងល់មួយ ទោះត្រឹមទង្វើតិចតួចក៏អាចអោយប្រុសម្នាក់នេះស្រឡាញ់គេដល់ឆ្កួតបានដែរ ម្ដេច Tae មិនយល់?
«ខ្ញុំ...»Tae អស់ពាក្យនឹងថ្លែងបានត្រឹមលេបទឹកភ្នែក សម្លឹងមើលភាពឈឺចាប់របស់គូស្នេហ៍ដែលបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ចំពោះមុខគេ ។ Jungkook កំពុងតែអស់់ជំនឿចិត្តមកលើគេហើយ តើពិតទេ?
កាយតូចចង្អើតជើងផ្សាភ្ជាប់បបូរមាត់ជាមួយរាងខ្ពស់ ប្រើកាយវិការជំនួសអោយសម្ដី គេមិនដឹងថាគួរនិយាយបែបណាដើម្បីអោយនាយយល់ពីបំណងរបស់គេឡើយ ។ ការថើបចេះតែជ្រាលជ្រៅរហូតដល់លិចលង់ទាំងសងខាង វាអាចជាការថើបគ្នាចុងក្រោយរវាងពួកគេទាំងពីរដែរទេ?
«.............»Jungkook ក្រសោបចង្កេះអង្ក្រងតបតស្នាមថើបដ៏ចុកចាប់ ចាក់ដោតអោយអារម្មណ៍របស់នាយក្ដុកក្ដួលរហូតដល់ហាមទឹកភ្នែកលែងបាន សម្រក់ចុះមកដំណាលនឹងរាងតូច ។ ចិត្តស្រឡាញ់ប្រាកដជាមិនអាចកាត់ផ្ដាច់ដោយងាយ តែនាយក៏មិនអាចឈរមើល Tae សម្រក់ទឹកភ្នែកបានដែរ វាប្រៀបដូចជាពុះហែកបេះដូងនាយយ៉ាងដូច្នោះ ។
«រង់ចាំខ្ញុំ...ខ្ញុំមិនបោះបង់ចោលលោកទេ Jung !!»Tae ផ្ដាច់បបូរមាត់ពោលពាក្យជាការសន្យា ស្របពេលដែលដៃក៏ជូតទឹកភ្នែកអោយអ្នកម្ខាងទៀតថ្នមៗ ។ Jungkook មិននិយាយស្ដីត្រឹមសម្លឹងមុខមូលក្រឡង់ទុកក្នុងការចងចាំរបស់នាយប៉ុណ្ណោះ ។
ក្រឹក~ក្រាក ភ្លាមនោះដែរទ្វារបន្ទប់នៅខាងក្រៅស្រាប់តែបន្លឺឡើងមួយទំហឹង ស្រដាស់អោយមនុស្សទាំងពីរភ្ញាក់ព្រើត ក្រលេកមើលគ្នាបន្តិច មុននឹងរហ័សចេញទៅមើលនៅខាងក្រៅ ។
«អ្នកប្រុស Jungkook អ្នកប្រុស Tae សូមអញ្ជើញទៅតាមពួកខ្ញុំ!!»ចេញផុតពីមាត់ទ្វាមិនទាន់ ក៏បង្ហាញក្រុមកងកម្លាំងពិសេសប្រាំនាក់ឈរចាំគេរួចជាស្រេចជាមួយនឹងម្ចាស់នៃ condo នេះ ។
«Jungkook!!»Tae ចាប់ផ្តើមភ័យញ័រមាត់ ក្រសោបកាន់ដៃជាមួយ Jungkook យ៉ាងណែន ។
«យើងមិនទៅ ពួកឯងត្រឡប់ទៅវិញទៅ»
«មិនបានទេ នេះជាបញ្ជាពីលោក Hanjung ...ពួកឯង»នាយជាមេក្រុម ងក់ក្បាលប្រាប់ទៅកូនចៅអោយចូលទៅចាប់បំបែកតែម្ដងពុំដូច្នោះកុំសង្ឃឹមថាពួកគេព្រមទៅ ។
«អត់ទេ ខ្ញុំមិនទៅទេ»Tae ខ្ញាំចាប់ដៃរបស់រាងក្រាស់ជាប់មិនលែង ខណៈដែលខ្លួនគេត្រូវមនុស្សប្រុសមាឌឌាំងម្នាក់ចាប់ទាញចេញ ។
«លែង!! ពួកអាចង្រៃ»Jungkook រើកញ្ជ្រោលមនុស្សប្រុសបីនាក់ចាប់សឹងមិនជាប់ បំបែកពួកគេចេញពីគ្នា ថ្វីបើដៃដែលក្ដាប់ជាប់នោះប្រលេះមិនចេញទាល់តែសោះ ។
«ហ្ហឹក...Jung»Tae យំញ័រខ្លួនទទ្រើកប្រឹងប្រើកម្លាំងដែលមានព្យាយាមតោងទាមនាយ តែគេមិនអាចឈ្នះមនុស្សបួននាក់ទៀតបានឡើយ ចុងក្រោយដៃទាំងទ្វេនៅតែត្រូវរលេស ប្រៀបដូចជាស្នេហារបស់ពួកគេនៅពេលនេះយ៉ាងចឹង ។
«Tae...»សម្រែក Jungkook លឺខ្ទរដូចខ្លាក្រហឹមបន្លឺឡើងដោយភាពឈឺចាប់ កាលបើ Tae ត្រូវគេចាប់ចេញទៅស្របដោយទឹកភ្នែកសស្រាក់ ឯនាយក៏មិនអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅពីសម្លឹងមើលគេចាកចេញប៉ុណ្ណោះ ។
@ វិមាន Jeon
Jungkook ត្រូវបានក្រុមប៉ូលិសនាំចូលមក បីដូចអ្នកទោស ឆ្ពោះមកកាន់បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវដែលមានមនុស្សចាស់កំពុងតែឆោឡោនៅមិនស្ងប់ ។
ដឹប~ ឃើញមុខកូនប្រុសសឹងមិនទាន់ Mr.Jeon ស្ទុះចូលទៅវាយកូនមួយទំហឹងដៃ ដួលក្រាបនឹងឥដ្ឋភ្លាមៗ ។
«Jungkook!!»គ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើលសឹងមិនជឿនឹងភ្នែក ជាពិសេសមនុស្សចាស់ទាំងពីរដែលជរាទៅហើយនោះ ។ Mrs.Jeon រហ័សចូលទៅលើកកូន ដោយ Jiho ជាអ្នកឃាត់ឪពុក ។
«អាចោលម្សៀត បង្កតែបញ្ហា តើពេលណាទើបឯងមានខួរចេះគិតខ្លះ ? ម្ដេចក៏ចិញ្ចឹមបំបង់បាយយ៉ាងនេះ»
«បានហើយលោកបង ហេតុអ្វីក៏និយាយបែបនេះ?»Mrs Jeon ស្រែកបកទៅវិញទាំងទ្រូងឆេះឆួល ។
«ឬក៏មិនពិត កាន់តែធំឆ្អឹង ប្រដៅលែងស្ដាប់ហើយ បើ.តទៅយើងនឹងត្រូវរលាយដោយសារឯងដែរទេហាស៎»
«Hanjung ឆាប់ឈប់ភ្លាម!!»លោកតា Jeon ស្រែកមួយវ៉ាសអោយរាងចំណាស់រាងស្ងាត់បន្តិច ប៉ុន្តែក្រសែភ្នែកនៅចង់ហុតឈាមកូននៅឡើយទេ ។
«ឈប់បន្ទោសកូនខ្ញុំបានហើយ Jungkook គេគ្មានកំហុស កូនខ្ញុំគេមិនបានខុសទេ!!»Mrs.Jeon ព្យាយាមប្រកែកការពារកូន ត្បិតថា Jungkook លែងតបស្ដីគិតតែពីឈរមួយកន្លែងដូចមនុស្សគ្មានសតិ ។ រំពេចនោះដែរ Tae ក៏ចូលមកព្រមគ្នាជាមួយទឹកភ្នែកហូរមិនទាន់ដាច់ ប៉ុន្តែប្រហែលជាត្រូវឈឺសាច់ម្ដងទៀតហើយ ។
«ផាច់~អ៊ូយ...»Mrs Jeon មិនបង្អង់ស្ទុះវាត់មួយដៃទៅលើថ្ពាល់នាយតូចបង្កជាស្លាកស្នាមម្រាមដៃយ៉ាងច្បាស់ ។
«ដោយសារតែឯង កំហុសគ្រប់យ៉ាងគឺមកពីឯងតែម្នាក់គត់ ក៏ព្រោះតែឯង Kim Taehyung ទើបគ្រួសារយើងក្លាយជាបែបនេះ តើហេតុអីទៅ? ហ្ហឹកៗ»Mrs Jeon កញ្ជ្រោលបម្រុងនឹងចូលទៅវាយគេបន្ថែមតែ Jungkook រហ័សចាប់គាត់មុន ចំណែកលោក Kim ក៏ចូលមកឈរពាំងពីមុខកូន ដោយប្រពន្ធគាត់ជាអ្នកចូលទៅអោបលួងលោមគេ ។
«ម៉ាក់...ហ្ហឹកហឺ»Tae ពោលហៅអ្នកជាម្ដាយក្មេកដោយការសុំអភ័យទោស ប៉ុន្តែគាត់មិនសូម្បីមានភាពមេត្តា ។
«យើងស្អប់ឯងណាស់ មិនគួរណាយើងយកកូនប្រសារដូចជាឯងមកជាន់ក្នុងផ្ទះទាល់តែសោះ»
«មានរឿងអី ហេតុអ្វីធ្វើដល់ថ្នាក់នេះ? តើកូនខ្ញុំខុសដល់ថ្នាក់ណាទៅ»Mrs.Kim
«ឬអ្នកមិនឃើញ? កាលដែលគេបាត់ពីមង្គលការនៅថ្ងៃនៀក បង្កើតជាចលាចលដល់គ្រប់គ្នា វត្តមានរបស់គេមានតែបញ្ហាដល់គ្រួសាររបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ»
«អ្នកដូចជាប្រមាថកូនខ្ញុំពេកហើយ!!»សម្ដីរឹងកំព្រឹសបន្លឺឡើងរបស់ Mr.Kim បញ្ជាក់ពីការមិនពេញចិត្ត
«បញ្ឈប់ទៅម៉ាក់ ខ្ញុំជាអ្នកទទួល គ្រប់យ៉ាងខ្ញុំជាអ្នកបង្ក កំហុសគ្រប់យ៉ាងជារបស់ខ្ញុំ បើចង់ដាក់ទោស ក៏ធ្វើមកលើខ្ញុំតែម្នាក់មកចុះ»Jungkook
«អត់ទេ Jungkook ម៉ាក់មិនព្រម!! ហេតុអ្វីកូនព្រមទទួលខុសជំនួសគេ...ដោយសារតែក្មេងម្នាក់នេះទើបធ្វើអោយកូនត្រឡប់ទៅវេទនានៅបន្ទាយទាហាន ឬកូនមិនចាំហាស៎?»Mrs.Jeon យំសសឹករៀបរាប់ពីទុក្ខសោក តែក៏ធ្វើអោយមនុស្សចាស់ទាំងពីរភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ដែរ ។
«ពុទ្ធោ ចៅ Kook!! ម្ដេចក៏ក្លាយជាបែបនេះចៅ»លោកយាយ Jeon ស្លុតមិនតិច ស្រឡាញ់ណាស់ ថ្នមណាស់ ការពារមិនអោយគេដើរជួបផ្លូវចាស់ តែគាត់នៅតែមិនអាចជួយគេបាន ។
«ជាស្នាដៃរបស់ឯងហេស៎ Hanjung!!»លោកតា Jeon
«ខ្ញុំដាក់ទោស ព្រោះតែគេធ្វើខុស បើមិនពត់ខ្លះ គេច្បាស់ជាព្រហើនកោងកាចលែងស្ដាប់បង្គាប់មិនខាន»
«បងកុំចេះតែនិយាយ ហ្ហឹក ព្រោះតែ Kim Taehyung ទៅវិញទេ បើមិនដោយសារតែគេចិត្តអប្រិយ មកទាក់ទង Jungkook ទាំងដែលខ្លួនមានប្ដីហើយនោះ កូនខ្ញុំក៏មិនត្រូវមកពិបាកដែរ»
«អ្នកនិយាយស្អី កុំមកបង្ខូចឈ្មោះរបស់កូនខ្ញុំ»Mrs.Kim
«បើចឹងក៏សួរកូនអ្នកដោយខ្លួនឯងទៅ ថាគេបានធ្វើស្អី? ជិតដល់ថ្ងៃរៀបការបែរជាមកប្រាប់ថាស្រឡាញ់គ្នាជាមួយ Jungkook !! តើទំនុកចិត្តរបស់គ្រួសារខ្ញុំនៅឯណា ? ពួកយើងខំអាណិតស្រឡាញ់ តែគេបែរជាបោកប្រាស់ លួចលាក់ជាមួយប្អូនប្រុសប្ដី មិនគិតថាវាគួរអោយអាម៉ាស់ទេឬ?»
«បានហើយម៉ាក់ Tae មិនពាក់ព័ន្ធ!!»Jungkook
«អត់ទេ ថ្ងៃនេះម៉ាក់ត្រូវតែនិយាយ... លោកប៉ា អ្នកម៉ាក់ មើលចៅប្រសារដ៏ល្អរបស់អ្នកទាំងពីរទៅ ថាគេអាត្មានិយមប៉ុណ្ណា !! គេមកពង្វក់កូន Kook ធ្វើអោយកូនខ្ញុំជាប់ឃុំមកមិនចេះតិចថ្ងៃ ដើម្បីតែការពារគេម្នាក់ បើមិនស្រឡាញ់ Jiho ទេ តើព្រមចុះអេតាសុីវិលដើម្បីអី? ឯងជាមេបញ្ហាប្រាកដណាស់ Kim Taehyung!!»Mrs.Jeon ឈរចំពោះមុខមនុស្សចាស់បកស្រាយប្រាប់អស់សេចក្ដី ។
«គ្មាននរណាបង្កបញ្ហាអោយនរណាទេ តែមកពីការយកកំហឹងមកដោះស្រាយទើបជាបញ្ហា!! ក្ដីស្រឡាញ់នរណាហាមបាន បើដឹងថាក្មេងស្រឡាញ់គ្នា ម្ដេចមិនផ្សំផ្គុំ ចាំបាច់អីធ្វើអោយរឿងប្រែជារញ៉េរញ៉ៃ?»លោកតា Jeon សម្លឹងមុខកូនប្រសារស្រដីម៉ាត់មិនស្ទាក់ស្ទើរ ។
«លោកប៉ា...»Mrs Jeon
«យើងស្គាល់ចៅ Tae តាំងពីក្មេង យើងមើលមនុស្សមិនដែលខុសទេ តែលើកនេះអាចជាកំហុសរបស់យើងដែលសម្រេចចិត្តបង្ខំអោយគេរៀបការ ព្រោះតែចង់បានគេជាចៅប្រសារខ្លាំងពេក យ៉ាងណាសម្ព័ន្ធមិត្តរវាងគ្រួសារទាំងពីរក៏ជ្រាលជ្រៅណាស់ យើងមិនចង់អោយវាផ្ដាច់ដោយសារតែបញ្ហាតូចមួយទេ»
«ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនត្រូវការគេទេ!!»
«ម៉ាក់ Jungkook »លោកយាយ ហៅដោយការតឿន
«បើចឹងខ្ញុំក៏សុំអនុញ្ញាតយកគេត្រឡប់ទៅវិញដូចគ្នា កន្លែងដែលជិះជាន់មិនផ្ដល់តម្លៃដល់គ្រួសារខ្ញុំ... ខ្ញុំក៏មិនត្រូវការនៅអោយគេប្រមាថដែរ»លោក Kim
«Kim ធ្វើចិត្តអោយត្រជាក់សិនទៅកូន!!»លោកយាយ
«ខ្ញុំអរគុណដែលកន្លងមកអ្នកទាំងពីរផ្ដល់ក្ដីសណ្ដោសប្រណៃដល់គ្រួសារខ្ញុំ ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងយក Tae ត្រឡប់ទៅវិញ លុបលាងកេរ្តិ៍ឈ្មោះដែលមិនល្អ ចំណែករឿងគូស្រករ ខ្ញុំសុំផ្ដាច់ត្រឹមនេះ រវាងត្រកូល Kim និង Jeon មិនអាចក្លាយជាខ្សែស្រលាយគ្នាដាច់ខាត កូនខ្ញុំបែបណា ខ្ញុំជាអ្នកច្នៃគេដោយខ្លួនឯង អ្នកគ្មានសិទ្ធិប៉ះពាល់គេឡើយ»Mr.Kim ស្រដីយ៉ាងម៉ត់ចត់ ទុកជាការដាស់តឿន មនុស្សគាត់មានហេតុផលណាស់ ប៉ុន្តែកុំប៉ះគ្រួសាររបស់គាត់ ទោះបីជាត្រូវស្លាប់ក៏គាត់ត្រូវតែការពារ ។
«កូនប្រៀបដូចជាកែវភ្នែក ឪពុកម្តាយណាក៏ស្រឡាញ់ បើមិនពេញចិត្តម្ដេចមិនប្រគល់ Tae អោយពួកខ្ញុំវិញ? ខ្ញុំស្ដាយបំផុតដែលទុកចិត្តអ្នក ចាប់ពីពេលនេះ ខ្ញុំសុំមិនស្គាល់ពួកអ្នកទៀតទេ»Mrs.Kim ខាំធ្មេញអត់ធ្មត់ គាត់ឈឺណាស់នៅពេលដែលឃើញសភាពកូនបែបនេះ ។ Mr.Kim នាំកូននឹងភរិយាចាកចេញទាំងមិនស្ដាយស្រណោះ ខណៈដែល Tae ចិត្តមិនដាច់ មើលទៅគូស្នេហ៍ដែលសម្លឹងគេមិនដកភ្នែក ។ នេះជាថ្ងៃដែលគេខ្លាចបំផុត ។
To be continued
Lie Naa