Poyraz....
-Beyefendi eşiniz karnından yaralanmış halde geldi. Elimizden geleni yaptık ama Malesef başınız sağ olsun. Bebeği kurtaramadık annemiz iyi narkoz altında yoğun bakımda ilerleyen saatlerde durumda bir değişiklik olmazsa odaya alacağız. İyi akşamlar.
Doktor gitmişti ama ben hala şoktaydım.
Ada hamileydi haberi varmıydı? Ya da bana söylememişmiydi....
Mehmet baba omzuma dokunup....
-Poyraz daha gençsiniz yine olur oğlum üzülme şükür Ada iyi Allah bize bağışladı. Dediğinde.
Hiç tepki veremiyordum uzaktaki bir noktaya sabitlenmiştim, annemi görmesemde arkarkamda ağlama sesini işitiyordum.
Mehmet baba kendi çocuğu yaşıyor diye mutluydu. Ama ben
haberim olmayan bir bebek için ne hissedeceğimi şaşırmış haldeydim.
Dinçer omzumu sıkıp...
-Poyraz hadi gel az hava alalım dediğinde. Felç olmuş gibi ilerledim.
Hastane'nin bahçesinde birer sigara yaktık bir birimize bakıp.
- Sence haberi var mıydı? Bana söylemeye mi korktu, ya da istemiyordu habersiz aldıracak mıydı ne sence Dinçer ne.
-Yapma Poyraz Ada seni seviyor neden bebeğimize kıysın bence haberi yoktu, olsa senden neden gizlesin.
-Haberi yoksa uyandığında yıkım yaşıyacak. Nasıl olmuş? Nasıl vurulmuş bilgi aldın mı? olayın şokundan düşünemedim sormayı.
-Polis evi bastığında Erdem Ada'nın şakağına silah dayamış nehirden botla kaçmaya kalkmış Ada elinden kurtulmuş polise doğru koşarak kaçarken, Erdem Ada diye bağırmış o sırada Ada ona dönmüş ve Erdem ateş etmiş. Ada karnından vurulup yere düşmüş tabi polislerde Erdem'i vurmuş.
-Öldümü?
-Evet.
-O kansız köpek ölmeseydi keşke ben onu eziyet ederek öldürseydim. Bu arada Rüstem den haber varmı???
- Rüsteminde hesabı bir saate biter abi sonrası selamet. Yengemde iyi oldummu süt liman herşey.
-Takipte kal mektup karakola gönderildi değilmi?
-Hepsi eş zamanlı olacak takipteyim merak etme sen yengemin yanında ol abi.
Dinçerle biraz daha konuştuktan sonra içeri girdim Mehmet Baba Perihan anne, annemler hala Ada'nın yoğun bakım ünitesi'nden çıkartılıp odaya getirilmesini bekliyorlardı. Ben dışarıdayken Meltem ve Mercan gelmişti yüzleri bembeyazdı gerçekten üzülmüş görünüyorlardı. Yanlarına gidip annelere bir şey yiyip yemek istemediklerini sordum. Kimse birşey istemedi.
Meltem koluma dokunup.
-Poyraz az konuşalım mı? dedi.
Kafamı sallayıp yol gösterdim.
Kordonun kenarına doğru yürüdük Meltem bana bakarak...
-Poyraz Erdem vurularak öldürülmüş ama elinde benim görüntülerim var her şeyden önemlisi bana bunu yapan adamda da görüntüler olduğunu düşünüyorum.
Bu konuda bana lütfen yardım et gözüme uyku girmiyor...
-Meltem İçin rahat olsun.
Ne Erdem'in elinde bir görüntü var, ne de sana bunu yapan adamın elinde bir görüntü var.
Bundan sonra Erdem diye bir sorun yok. O adamın elinde ki görüntüleri imha ettik. Ayrıca
o adam da asla karşına çıkmıycak çünkü Erdem onu öldürmüş bu sır ikimizin arasında gömülüp gidecek.
Onun için artık için rahat olsun.
- Sana nasıl teşekkür etsem az sana borçlandım.
-Bana borcun falan yok.
-Zaman çok Poyraz illa sana bir yardımım olacaktır. Bir duanı alacağım.
-Meltem benim Ada'nın iyileşmesinden başka bir duam da yok. O yüzden dua et kardeşin bir an önce iyileşsin.
Annemin Poyraz diye seslenmesiyle kafamı ona döndürüp hızla yürümeye başladım.
-Ada odaya alınmış kendindeymiş.
Odaya doğru hareket ettim.
Kapı açıktı herkes yatağın etrafındaydı. Denizin omzuna dokunup müsaade istedim.
Deniz yatağın başından açılınca Adanın yüzünü gördüm.
Beyazdı halsizdi kolunda serum, burnunda hava borusu vardı.
Beni görünce kollarını bana sarılmak ister gibi kaldırdı.
Ona doğru eğildim ve anlını öperek ellerini tutdum.
Titriyordu.
Sessizce bakışıyorduk
Doktor odaya girip..
-Pardon ama burası çok kalabalık hemen odayı boşaltın. Sadece yanında bir kişi refakatçi kalsın diğerleriniz bekleme odasına ya da lütfen hastane kantine insin ameliyattan yeni çıkmış bir hastanın odası bu kadar dolu olmaz. Dediğinde herkes sırtımı okşayıp Ada'ya görüşürüz dedi ve odadan çıktı.
Doktor Adayı kontrol etti ve sorular sordu, Ada kısık bir sesle cevaplar verdi,sonrada ona bebeği kaybettiğimizi söyledi.
Ada kaşlarını çatıp şok bir ifadeyle doktora bakarken. Ada'nın göz kenarlarından aşağı doğru süzülen sicim gibi yaşlar gözüme çarptı hemen gözyaşlarını sildim.
Doktor odadan çıktı Ada bana bakarak kısık sesle.
-Ben bilmiyordum Poyraz bilsem onu korumak için canımı verirdim.
Diye ağlamaya başladı ona sarıldım.
-Hiştt tamam güzelim tamam, doktoru duydun henüz bir yumurtaymış canlanmamış bile olan oldu sen kurtuldun , yaşıyorsun şükürler olsun. Allah bize yine bebek verir o melek oldu gitti. Düşünme iyi olmaya bak.
-O ne oldu Poyraz.
-Polisin açtığı ateşte ölmüş.
Şimdi bunları düşünme uyu,ben anneleri eve yollayıp hemen geliyorum.
Odadan çıktım bekleme salonunda duran herkesi eve gönderdim.
Odaya döndüğümde
Ada uyuyordu koltuğa oturup onu izlerken saat'e baktım.
Saat 1'e geliyordu ayağa kalkıp hastane camından manzaraya bakarken telefonum titremeye başladı.
Ekranda Dinçer yazıyordu. Hemen odadan çıkıp telefonu açtım.
* Dinçer güzel haberler ver.
*Abi paket tamam yerine ulaşmış kargo mesajı geldi.
*Tamamdır Dinço sabah görüşürüz.
Derin bir nefes aldım, umarım o Rüstem şerefsizi çözülür tüm çete çöker bende biraz rahat ederdim.
Odaya döndüm koltukta içim geçmiş.
Hemşirenin sesinle Ada ya sorduğu sorulara uyandım.
Gözlerimi ovuşturup karımın başına dikildim.
-Canım iyimisin?
Sesi daha gür daha iyi çıkıyordu.
-İyiyim. Acıktım.
Hemşire...
-Ada hanım az sonra kahvaltınız gelecek dedi.
Odadan çıktı kahvaltılar geldi. Ada suratını ekşitti güldüm.
Annemin kahvaltılarından sonra çok boş bir menüydü ama çay bile bana yeterdi o derece boğazıma kadar dolu gibiydim.
-Mızmızlık yok iyileş ben sana krallara layık Sofra kurduracağım şimdilik bunlarla idare edeceksin.
Ada'ya kahvaltısını ettirdim. İlaçlarını içti. Baya iyi gözüküyordu.
Ona baktım ve.
-Aşkım iyiysen kendini yormadan olanları bana anlatırmısın???
ADA....
-Oda da oturmuş bekliyordum.
Birden Erdem içeri girmek için kapımı zorladı açılmayınca ateş etti ve kapı açıldı, sinirle yüzüme bakıp üzerime gelip koluma yapıştı, polisin evden ellerini kaldırıp çıkması konusunda ki anonsunu duydum ama Erdem aldırış etmeden beni yan balkondan Nehir'e doğru sürüklemeye başladı.
Zaten silahı şakağıma koymuştu polislerin dur silahını bırak ateş edeceğiz diye uyarılarına aldırış etmeden beni sürüklüyodu o sırada bir anda dengesini kaybedip ayağa kaydı. Ben de hızlan polislere doğru koşmaya başladım arkamdan Ada diye bağırması ile kafamı yana döndürüp ona doğru baktım o sırada ateş etti ve sonrasını bilmiyorum gözünü açtığımda buradaydım.
- Tamam aşkım az sonra polis gelip ifade istiycek aynı ifadeyi hastane polisinede anlat geç detaylandırma uğraşmayalım.
3 HAFTA SONRA....
POYRAZ....
Hastaneden çıkıp evimize geldik.
Ada'nın ailesi benim ailem hep bizdeydi Ada gayet iyi durumdaydı hatta olayların akışından dolayı bebeği kaybetme durumu onu hiç etkilememiş gibiydi. Artık Ada ile bu evde yaşayacağımız için. Eve bir yardımcı almamız gerekliydi.
Annem bir tanıdığımızın kızını bize yardımcı olarak işe aldı.
En azından gündüzleri ben işteyken aklım Ada da kalmazdı.
Son doktor kontrolünden sonra herkes evine döndü Ada ile nihayet baş başa kalmıştık.
Bir akşam işden döndüm kapıyı yardımcımız açtı.
Selamlaştık içeri girdim.
Ada..
Salonda oturmuş bişeyler bakıyordu. Arkadan gidip ona sarıldım birden yerinden sıçradı ve....
-Poyraz ne yapıyorsun ödümü kopardın.
-Kapı sesini duymayacak kadar neye daldın acaba.
-Mezuniyet için elbise bakıyorum bu hafta sonu tören var okulda.
-Hayatım git bir yerden al internetten işin ne?
-Alacağım tabi'de model bakıyordum.
- Yemek hazırmı kurt gibi açım?
-Şey bilmem ki Şule Hanım ne yaptı.
Ada Şule Hanım diye seslendi. Yardımcımız mutfaktan gelip.
-Buyrun Ada Hanım.
-Yemek hazır mı?
-Hazır masaya buyrun servisi yapıyım.
Masaya geçtik gayet güzel bir sofra kuruluydu. Ada koyulan yemeğe öyle bir daldı ki ona baka kaldım...
-Sen bütün gün evdeydin birşeyler yemedin mi?
-Yoo kola içtim cips yedim..
Gözlerimi kısıp Ada'ya baktım.
Yardımcımız tatlı servisini de yaptı yedik sofradan kalktık.
Akşam saat 7'ye geliyordu. Salonda ben iş anlaşmaları na bakarken, Ada da elbise peşinde İnternet sörfü yapıyordu.
Şule Hanım salona gelip.
-Ada Hanım başka bir emriniz yoksa çıkabilirmiyim.
-Ada duymadan önüne bakmaya devam etti kadın ikinci kez sordu ve... Ada
-Ne şey bana dönüp baktı.
Gözlerimi kırptım.
-Tabi Şule Hanım teşekkürler dedi.
-Yardımcımız iyi akşamlar diyerek gitti.
Leptop'u kapatıp Adaya baktım.
-Ada!!
-Hım!!
-Ada!!!
-Efendim dedi ve yüzüme baktı.
-Yardımcıdan memnun değil misin?
-Yoo nerden çıktı bu.
-Evden bir habersin kadına kafanı kaldırıp cevap vermiyorsun eğer istemiyorsan başka birini bulalım.
-Poyraz saçmalama sadece aklım biraz karışık bu ara etrafıma adapte olamıyorum.
-Peki Ada dedim bir kaç saat karşılıklı koltuklarda oturduk saat 11civarı Adaya dönüp.
-Aşkım hadi yatalım mı?
-Sen git ben az sonra gelirim dediğinde
Odaya çıktım soyunup yatağa girdim Ada ile eve geldiğimizden beri karı koca ilişkimiz yoktu. Ben canını yakarım diye uzak duruyordum o da her gece beni yanağımdan öperek iyi geceler diliyerek arkasını dönüp uyuyordu.
Saat neredeyse 12'ye geliyordu ama, Ada hala odaya gelmemişti. Üzerime tişörtümü giydim, salona geldiğimde Ada iki büklüm olmuş koltukta uyuya kalmıştı.
Onu kucakladığım gibi odamıza getirdim, yatağa yatırırken boynumdan öpmesiyle irkildim kafamı kaldırdığımda burun burunaydık.
Adanın dudakları, dudaklarımı bulduğu an ateşe düştüm gibi öpüşmeye başladık.