HİKAYEYE GEÇMEDEN ÖNCE BU BÖLÜMÜ KİTABI İLK BÖLÜMLEDİĞİM ZAMAN OKUYUP OYLAYIP YORUM ATAN zeze_2949VE YarenBolu'YA HİTABEN YAZIYORUM KEYİFLİ OKUMALAR 🫶🏻💗
Eve vardığımızda yemek için sipariş verdik , bende sipariş gelene kadar albaya bugün hakkında rapor veriyordum.
Sipariş geldikten sonra hepimiz yemek yiyip uyuduk. Yarın haftasonu olduğu için erken kalkmamıza gerek yoktu. Uyumadan önce annemi arayıp onunla konuştum.
Sabah gözümü telefonun sesiyle açtım. Baktığımda bilemediğim bir numaraydı.
-"Alo."
-"Alo, merhaba Görke hanımla mı görüşüyorum."
-"Evet siz kimsiniz?"
-"Ben Mardin ***** Hastanesinden arıyorum. Sizin doğduğunuz yıllarda sanırım bebeklerle ilgili bir karışıklık olmuş bunun doğruluğunu ölçmek için hastanemize gelip kan vermenizi istiyoruz."
-"Ne karışıklığı ne diyorsunuz siz?"
-"Bugün buraya gelme şansınız varsa herşeyi başhekimimiz tarafından daha detaylı bir şekilde öğrenebilirsiniz."
-"Tamam gelicem."
Diyip telefonu kapattım.
Ne diyorlardı bunlar, ne saçmalıyorlardı ben istek sonucu oluşan bir çocuk bile değildim ne diyorlardı bunlar.
Karışıklık olduysa nolcaktı onlara göre olan bu hatayı görmek için mi dna testi yapmak istiyorlardı.
Onlar için küçük gelen bu karışıklık benim hayatımı alt üst etti.
Çocukluğumu elimden aldı farkındalar mıydı?
Hoş karışıklık olmasa bile bana isteyerek, heyecanla, mutlulukla, huzurla bakan bi anne baba faktörü olmayacaktı.
Düşüncelerden sıyrılıp kafamı kaldırdığımda timin odam da olduğunu ve bana merakla baktığını gördüm.
Onlara olan biteni anlattım.
-"Ne karışıklığı kızım anlamadım bişey."
-"Bende anlamadım gidip öğrencem işte."
-"İyi hadi gidelim."
-"Kuzey haklı bizde gelicez."
-"Olum gelmeyin siz ben giderim."
-"İzin aldığımızı hatırlamıyorum gelicez dedik gelelim mi demedik."
-"Valla ilk defa Ali'ye katılıyorum. Kardeşiz olum biz yanında olmayacaksak niye varız."
Normalde çok duygusal biri değilim ama geçmişi düşünüp üstüne bu sözleri duymak direk gözlerimi sulandırdı.
Bunu fark eden tim gelip sarıldılar, akmak için direnen gözyaşlarımı tutamadım ve ağladım
Ben sakinleşince onlarda çekildiler burnumu çekip,
-"İyiki varsınız lan harbi."
&"Sende güzelim."
Sarılmayı bırakıp evden çıktık.
Taksiye binip söylenilen hastaneye doğru yol aldık. Taksi hastanenin önünde durunca ücreti ödeyip indik.
İçeri girdiğimizde danışmaya başhekimin odasını sordum.
Tarif ettiği şekilde gidince odayı bulduk.
Kapıyı çalmadan önce bizimkilere baktım.
Savaş güven vermek istercesine göz kırpınca ona gülümseyip kapıyı çaldım içerden "gel" sesini duyunca içeri girdik.
İlk olarak görüş açıma orta yaşlarında güzel bi kadın girdi. Sonra başhekimin masasının önündeki sandalyelere bakınca mert, annesi ve yanında 4 adam daha vardı. Mert'e şokla bakıyordum ama onda aynı duygu yoktu.
Hepsinde değişik bir duygu vardı tim ve Barış dışında görmediğim o duygu özlem
Başhekim söze girdi
"-Hoşgeldiniz çocuklar buyrun gelin oturun."
Bizimkilerle Vildan Hanımın(Başhekim) gösterdiği yere oturduk.
-"Evet ,Görke hanımda geldiğine göre tekrardan anlatabilirim. Sizin doğduğunuz yıllarda bir bebek daha yani Nil hanım doğmuş. Fakat hemşirelerin yaptığı bir hata sonucunda karışıklık meydana gelmiş. Hastane olarak yapılan hatanın farkındayız ki o zamanki hemşireleri bulup dava ettik bu konuda içiniz rahat etsin."
Cidden bu muydu o kadar yaşadığım zamanın,acının tek açıklaması bu muydu?
İşte böyleydi hayat herkese her zaman gülmüyordu.
Ama bir yandan da şükrediyordum çünkü eğer öyle bir şey olmasaydı şuan ki gibi güçlü bir kadınım olamazdım, her anımda yanımda olan kardeşlerime sahip olamazdım.
Evet bunlara sahip olamazdım ama benim çocukluğum elimden alınmıştı.
Benim geçmişim elimden alınmıştı.
Daha oyun yaşındayken şiddetle tanışmıştım.
Şimdi kim bunun hesabını verebilirdi ki kim benim kaybolan çocukluğumun hesabını verebilirdi.
Peki istenmeyen bir bebekken niye gözlerinde özlem vardı?
Beni bu düşüncelerden ayıran Vildan Hanımın sesi oldu
-"Test için kan almamız gerekiyor. Fakat Nil Hanım ve Görke Hanımın ailesi nerde acaba?"
Mert'in yanında olan sanırım abisi konuştu.
-"Nil'i 3 sene önce kaybettik."
-"Başınız sağolsun. Görke Hanım peki siz?"
-"Ben üvey annemle yaşıyorum. Yetimhaneye verildim anlayacağınız üzere o yüzden kim olduğunu bilmiyorum."
-"Anladım dilerseniz kan verme işlemine geçelim."
&Tamam
Mehmet beyle kan vermek için arka tarafa geçtik.
Onu incelemeye koyuldum. Çok ciddi duruyordu, duygularını belli etmiyordu. Ona bir kez daha bakınca onunda beni incelediğini gördüm eee mesleğim sağolsun bende duygularımı belli etmiyordum.
Kan alma işlemi bittikten sonra Vildan Hanım,
-"Sonuçlar 4 saate çıkar."
Diyince hiç kimseye bişey demeden odadan çıktım bizimkilerde arkamdan geliyordu. Bahçeye çardağa doğru geçtik.
-"Siz geçin ben birini arıyacam."
-"Sanki kimi arıyacağını bilmiyoruz."
-"Sizene be."
Diyip başka bir banka geçtim telefonumu çıkartıp onu aradım. Telefon iki kere çaldı ve sesi duyuldu nasıl da özlemişim.
-"Güzelim?"
-"Efendim."
-"Napıyorsun?"
-"Neler oldu neler hepsini anlatıcam ama önce sen müsait misin?"
-"Sana her zaman müsaitim."
-"Nerdesin?
-"Mardin'deyim ilk görev yerim doğu da çıkacaktı biliyorsun staj içinde doğuyu seçtim ve Mardin çıktı."
-"Yaa bende Mardin'deyim."
-"Biliyorum"
-"Nasıl yaa."
-"Senin burda görevde olduğunu duyunca burayı yazdım."
-"Ya nerdesin şuan sana çok ihtiyacım var?"
Derken ilerde bir silüet gördüm hastanenin kapısının önünde.
-"***** Hastanesindeyim sen neredesin?"
-"Şuan gördüğüm kişi lütfen sen ol."
-"Ne?"
Diyip etrafına bakındı ve göz göze geldik çok özlemiştim.
Telefonu kapatıp direk yanına koştum. O da bana doğru geliyordu.
Bizimkiler önlerinden koşarak geçtiğim için arkamdan sesleniyorlardı. Ama hiçbirine cevap vermedim.
Sonunda ona varınca direk kollarımı boynuna sardım ve sıkı sıkı sarıldım o da aynı şekilde karşılık verdi.
-"Çok özlemişim be kızım."
-"Bende."
-"Lan senin ne işin var burda?"
Ali'nin sesi gelince geri çekildim.
-"Hoşbulduk kardeşim hoşbulduk."
Bu hallerine gülerken Ali'yle sarıldılar. Sonra diğerleriyle de sarıldılar.
-"Ya olum ben seninle anne karnındayken de aynı yerdeydim görev çıkıyor ayrılıyorum diyorum yine burnumun dibinde bitiyorsun."
-"Bi kere şuan senin için değil benim için burda dimi Barış?"
-"Tabikide güzelim. Sen varken bu Savaş salağı kim?"
Barışın lafı biter bitmez Savaş kafasına saplağı geçirdi.
-"Lan sormayı unuttum sizin hastanede ne işiniz var?"
-"Oturalım anlatcam."
Dedim çardağa geçip oturduk. Olanları anlatmam bittikten sonra Barış,
-"Ne olursa olsun güzelim her zaman yanındayım unutma bunu. İsterse gerçek ailen olsunlar ya da olmasınlar biz her zaman yanındayız."
-"Biliyorum"
diyip sarıldım.
4 saat boyunca Barışla özlem giderdik. Ve annemi arayıp olayları anlatmıştım.
4 saat dolunca Vildan Hanımın odasına çıktık ve beklemeye koyulduk şuana kadar karşı tarafla hiç diyaloğa girmedik gerçi bu umrumda bile değildi.
Vildan Hanım elinde zarfla odaya girdi.
Evettt bu kadarrr yorum yapmayı ve oylamayı unutmayınız lütfennn şimdiden teşekkürler 🫶🏻💗