ავტორის pov:
მეორე დღეს გიომ მოგებული თანხა უპრობლემოდ ჩაითვალა და უსაზღვრო სიხარულით და თავდაჯერებულობით სავსემ მის ხარჯვას მიჰყო ხელი.
სახლში თითქმის არ ჩერდებოდა ზოგჯერ დასაძინებლადაც არ მიდიოდა. სულ მეგობრებთან ერთად იყო ხან ერთ კლუბში, ხან მეორეში, ელენაც კი გადაავიწყდა რომელსაც მოგებული არანაკლებ ეკუთვნოდა. თუმცა რა იცოდა რომ უცაბედად გამდიდრებულს ბედი სხვა რამეს უმზადებდა.
და ერთ საღამოს როდესაც არც გიო და არც დედა იყვნენ სახლში, მოულოდნელად დაუპატიჯებელი სტუმარები ეწვივნენ ელენას რომელიც ტელეფონზე საუკეთესო მეგობარს ეჭორავებოდა.
-ხო და იმ დღის შემდეგ არსად გამოჩენილა - უთხრა ყურმილში თაიას.
-როგორ არც სახელი გკითხა, არც ტელეფონის ნომერი გამოგართვა ?
-არა, ხომ გეუბნები ეს ბიჭი ჩემს ცხოვრებაში არსაიდან გამოჩნდა და გაქრა.
-იმ რესტორანში რომ მისულიყავი? იქნებ ისევ შემთხვევით შეხვდე.. სახელს გკითხავს, შენც გაიგებ ვინ არის..
-გაგიჟდი ? ეგღა მაკლია მაგას დავუწყო ძებნა.
-ოხ, რაიყო თავს ისე მოაჩვენებ ვითომ მორიგი შემთხვევითობა იყო.
-არა, არა, არ გამოვა, ტეხავს, ეგრევე მიხვდება. თან ძალიან სხვანაირი ტიპია აი მომთხოვნი და თავის ჭკუაზე რომ გატარებს ისეთი. და არც კი ვიცი მინდა კი ეგეთი?
-ჰაჰაჰ კოჭებსაც რომ დაგიხვრიტავს ისეთი?-გადაიკისკისა თაიამ.
-ხოო, თან ძაან სტრანი ტიპია, ცოტა საშიშიც და მგონი კარგიც არის რომ არ გავიცანი.
-ნუ ფაქტია რომ მოეწონე.
-მაგრამ რათგინდა, შეიძლება ვეღარასოდეს ვნახო.- ამოიოხრა ელენამ და უჯრიდან დამალული სიგარეტი ამოაძვრინა, მოუკიდა და ფანჯარასთან გააბოლა.
-ერთი ის ვიცი რომ შენი თამასა მაგრად აიწია მაგ ბიჭის შემდეგ.
-ჯობს ღრუბლებიდან ჩამოვიდე ეგეთები რეალურ ცხოვრებაში ვინმე თავისნაირს იპოვიან და ჩემნაირ უბრალო სკოლის მოსწავლეზე არ დახურდავდებიან.
-ეგრეც ნუ იტყვი, ეხლა გიოს წყალობით ხომ გაქვთ ოჯახში ფული? სტატუსიც შეგეცვლება.
-ნუ მაცინებ თაია, ერთი საღამო იყო გიომ თავისით დაგვპატიჟა რესტორანში იმის მერე სახლში წესიერად არ გამოჩენილა და არც მოვუკითხივარ. დედამ კიდევ ამიკრძალა არაფერი აყიდინო, ეხლა შეყვარებულს ხელი უნდა სთხოვოს და ქორწილის ხარჯი ექნებაო,მერე თაფლობის თვისო, მერე სახლს იყიდის რომ ცალკე გადავიდნენო და ნორმალურად ცხოვრებაც ხომ უნდათო.
-ერიჰააა, რაიყო ნატაშკა გიოს გამდიდრებას ელოდებოდა რომ გაყოლოდა ?
-აზზე არ ვარ, თან მგონი ჩემ სარძლოს დიდად არ ვევასები.
-არ გკიდია? გადავლენ ცალკე და არ შეგაწუებენ.
-ხო ეგ მაგარი პლიუსი აქვს გიოს გამდიდრებას. -ჩაიცინა ელენამ და ამ დროს კარზე ზარის ხმაც გაისმა.
-მოიცა მგონი დედა დაბრუნდა ადრე, უნდა წავიდე თაი გკოცნი - ტელეფონი საწოლზე მოისროლა და სიგარეტის კვამლს დაუწყო განიავება.
ზარი ისევ განმეორდა და ელენამ ორ სრულიად უცხო ტიპს გაუღო კარი.
ვინ გნებავთო არც დაასრულებინეს ისე შემოიჭრნენ კარში და გიოს დაუწყეს ძებნა.
-სახლში არ არის და თქვენ ვინ ხართ? -ხმის ტონში შიში გაუჩნდა გოგონას.
-ძველი მეგობნები. მე მაღალოს მეძახიან , ამას მსხვილოს. სასიამოვნოა შენი გაცნობა.
-გიოსგან რაგინდათ ?
- მოგვენატრა და მოვაკითხეთ-ჩაეცინა ერთ ერთს
- მევალეები ხართ ხომ?
-შეიძლება ეგეც იქვას.- უპასუხა მსხვილომ და იქაურობა მოათვალიერა.
-სახლში არარის ხომ გითხარით, გადავცემ რომ ეძებდით.
-დაურეკე და მოვიდეს, ჩვენ არსად გვეჩქარება.
ელენა შეცბუნდა, მიხვდა საქმე კარგად ვერ იყო. ხელის კანკალით აიღო მობილური და გიოს ნომერი აკრიფა. სპიკერზე ჩართო და გასუსული დაელოდა.
-არ იღებს ხომ ხედავთ..
-კიდევ დარეკე სანამ არ აიღებს ან არ მოვა მოვიცდით.
ელენას შიშმა დაუარა და გულში ლოცვა დაიწყო გიოს ყურმილი აეღო. ნახევარი საათი გაუჩერებლად არეკინეს და ბოლოს ძლივს გაიეგს გიოს ხმაც.
-რატომ ამაფეთქე ელენა რადგან არ გპასუხობ ესეიგი არ მცალია! -გაისმა გიოს ღრიალი.
-გიო აქ ... -და ტელეფონი ხელიდან მაღალმა გამოსტაცა, ელენას სიტყვა გაუწყდა.
-მადლობა რომ პატივი დაგვდე და ყურმილს უპასუხე-ჩაიცინა კაცმა
-ვინ ხარ ? ჩემ დასთან რაგინდათ ?-აყვირდა განერვიულებული გიო. კაცი კი ოთახიდან გავიდა და გარეთ გაუბა საუბარი ამიტომ ელენას არაფერი გაუგია. იჯდა და ელოდებოდა ძმის მოსვლას, რომელმაც ნახევარ საათში სახლის კარი შემოაღო და დაფეთებულმა შეხედა ჯერ დას და როცა დარწმინდა მისთვის არაფერი დაეშავებინათ კაცებს მიუბრუნდა.
-რახდება გიო ? -წამოხტა შეშინებული ელენა.
-ჩვენთან ერთად უნდა წამოვიდეს -ირონიულად დაამშვიდა მსხვილმა -უფროსს მასთან საუბარი სურს.
-არაკაცური საქციელია პატარა გოგოების დაშინება და მაგით ჩემი დაშანტაჟება! -იყვირა გიომ.
-ჭკვიანად რომ მოქცეულიყავი და პირველ დაძახებაზე მოსულიყავი სახლში არ დაგადგებოდით. ახლა კი წამოდი, წამოდი. -ორივე გვერდით ამოუდგნენ და ძალით წაიყვანეს მანქანისკენ.
-გიოოო! -იყვირდა ელენამ და გაეკიდა.
-არ ინერვიულო და დედას არაფერი უთხრა, მალე დავბრუნდები. -ესღა მოასწრო გიომ და მანქანაში ჩაჯდა.
გამიზიარეთ თქვენი აზრები თუ როგორ მოგწონთ მოვლენების განვითარება 🫶🏻