.... ငါးတစ်ကောင်လို
သွေးအေးနှုတ်ဆိတ်လွန်းတော့လည်း
ငါ့ရင်ထဲက စကားသံကို
မင်း ဘယ်ကြားနိုင်ပါ့မလဲ...
ဟန်ဆောင်ချုပ်တည်းရင်း
လူမသိ.. "သူ"မသိ
ကိုယ့်ပါရမီနဲ့ကိုယ် ထိရှလို့
ဒီရင်ဘတ်ထဲက
ပွက်ပွက်ထနေတဲ့ ဝေဒနာတွေ..
လူခြေတိတ်ဆိတ်
ကမ္ဘာမြေအိပ်ချိန်ရောက်မှ
တိတ်တဆိတ် ကြွေရလွန်းတဲ့မျက်ရည်
အနက်ရောင် ကြမ်းပြင်ထက်အိုင်ထွန်း....
"ချစ်တယ်" ဆိုတဲ့ စကားတစ်ခွန်းကို
မင်းနားလည်အောင် စာလုံးပေါင်းပြနိုင်ဖို့
ငါ.. မူကြိုကျောင်း ပြန်တက်ရဦးမယ် ။ ။
...... တေမိ .......
**************
ငယ်စဥ်တုန်းက ရေးခဲ့မိတဲ့ ကဗျာလေးတစ်ပုဒ်ပါပဲ။
ဒီဇင်ဘာဟာ အရင်ကလိုပဲ နှင်းစက်တွေကြားမှာ ချမ်းအေးလွန်းနေဆဲ...
တိတ်ဆိတ်လွန်းတဲ့ညည့်နက်နက်ထဲမှာ
နှလုံးသားဟာ
ဘယ်ဆီဘယ်ဝယ် မျှော်မှန်းတမ်းတရင်း
ရွပ်ရွပ်ချွံချွံ လွမ်းနေရပါသလဲ...
အဝေးဆီက မှုန်ပြပြ မာကျူရီမီးရောင်တွေက အလွမ်းတွေကို ပိုအရောင်လက်စေတယ်...
အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေတာတောင်မှ နွေးထွေးမှုမပေးနိုင်တော့တဲ့ ကော်ဖီခွက်ကလေးရယ်.. တို့ မင်းကိုလည်း အားနာမိပါတယ်...
လူတွေဝင်လာကြတယ်.. လူတွေထွက်သွားကြတယ်... ဘဝရထားကတော့ အစဥ်အမြဲ ဆက်လက်ခုတ်မောင်းနေဆဲ...
ဒီညလေးအတွက် အလိုက်ဖက်ဆုံး သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို တွေးမိတော့
ကိုအယ်ဖြူရဲ့ "ညနေကြယ်" က ခေါင်းထဲဝင်လာတယ်...
နှလုံးသားညွတ်ခွေကျလုမတတ်အောင်
မှိုင်းမြေ့ညို့ဆွေးနေတဲ့ သံစဥ်တွေ
တစ်စစီ ဖဲ့ချွေချနေတဲ့ ကျစ်လစ်သိပ်သည်းလွန်းတဲ့ စကားလုံးတွေ
..... ဟိုးအဝေးမှာငြိမ်သက်ဆဲ
ညနေကြယ်လေးတောက်ပနေ
တွေ့လိုက်တယ် ခဏလေးပဲ.. .. အိုး
တဖြည်းဖြည်းကွယ် မှုန်ဝါးဆဲ
ကြည့်နေစဥ်မှာပဲ လွင့်ပျောက်ကွယ်
နာကျင်စွာတွေးမိတယ်...
ဘာတစ်ခုမှ မတည်မြဲတဲ့ဘဝနဲ့
ငါပိုင်ဆိုင်ထားခဲ့တဲ့ ရင်ထဲက တည်မြဲတဲ့ အချစ်အတွက်... .................
********
ဒီလိုနဲ့ပဲ တစ်နှစ်ကူးပြန်တော့မယ်ကွယ်..
အနှစ်သက်ရဆုံး အစ်ကိုငှက် (ထူးအိမ်သင်) ရဲ့ ကဗျာစာသားလေးတွေနဲ့ပဲ နှုတ်ဆက်လိုက်ချင်ပါတယ်...
အိပ်မက်သည် သူ
သူသည် အိပ်မက်
အိပ်မက်သည် အသက် ဖြစ်စေ
ဆောင်းဦးလျှင် နှင်းကြွင်း၏
(သူ့အတွက် )
အချစ် ကြွင်းစေ
မြတ်နိုးခြင်း ကြွင်းစေ
မေတ္တာ ကြွင်းစေ ....
ချစ်ခြင်းအားဖြင့်
#25.12.2023
11:00 pm