ngayon pa lang maraming salamat sa lahat ng nag tyagang bumasa nito,, eto lang nakayanan kong update at ending nila lawrence at gavin...
dedicate itong chappter na to kila :
nina ines, sorolfassiralc, sarah halili madrid. trulalou_17, christinne garcia llusala, tiffany letran.. salamat sa inyo at di kayo nainip sa pag iintay
salamat din kay heavenangel, sa sis ko na si xynnecxia722, hunnybunch at sa iba pa di ko malahat kasi pinaka ayoko ng maraming authors note.. salamat guys sa mga pamahon na down na down ako andiyan kayo para sakin salamat talga...
ciel tol salamat sa lahat kahit saan andiyan ka sakin... gusto kitang murahin sana kasi naiiyak ako hehehe bsta maraming salamat sayo!
sa kamahalan ko... salamat sa inspirasyon salamat sa lahat wag kang mag alala di din kita tatantanan hahahaha i love u <3
epilogue
gavin's pov
"good morning mga mahal kong students, ready na ba kayo para sa test?" masigla kong bati sa grade 1 students ko, music teacher na ako ngayon at mag 1ng taon na din ako na nag tuturo dito, nung una sobrang nahirapan ako dahil di nman kasi ako sanay sa mga bata, wala din nman akong kapatid kaya siguro hirap na hirap ako na intindihin sila nung una
"opo miss gab" sabi ni renz pinakapaborito kong student, mabait siya sa lahat at matalino o sabihin na natin kaya ko siya paborito kasi kapangalan niya ung mahal ko, di ko tuloy maiwasan isipin ung ngyari nuon
>>>>>>>>flashback>>>>>>>>>
"GAVINNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN" napalingon ako sa tumawag sakin, kilalang kilala ko un boses na un
"danica" pag kakita ko pa lang kay danica tumulo na agad ung luha ko, asa likod kasi niya si mama at papa, kahit kailan talga napaka makasarili ko ni hinde ko manlang naisip na tawagan ung mga magulang ko para lang mag paalam at eto na nman ako handang iwan sila para puntahan ung taong mahal ko
"goodluck bessy, masayang masaya ako kasi alam ko eto na talga un, tapos na magiging masaya na kayo ni lawrence" oo pupuntahan ko na siya at magiging masaya na kami, bubuo na kami ng pamilya ung pamilya na matagal na namin pinapangarap, at sa wakas sa tagal ng panahon alam kong magiging mrs. peraz na din ako
"anak balitaan mo kami pag nag kita na kayo ni lawrence, mahal na mahal ka namin at masaya kami para sayo" sabi nga nila kahit gano pa kabigat o kadamot ung tadhana para sumaya ka meron pa din dahilan para lumaban ka, at eto ako ngayon sumuko man ako pero lalaban ako lalo na ngayon na kitang kita ko sa mga mata ng kaibigan at magulang ko na masaya sila sa disisyon na gagawin ko
"babalik ako papa kahit anong mangyari, mahal na mahal ko po kayo ni mama" inakap ko si mama at papa bilang pag papasalamat ko sa kanila kasi sa dami ng katangahan na ginawa ko nun at sakit na binigay ko sa kanila, hindeng hinde sila nawala sa likod ko, lagi silang nakasuporta sakin, mag kamali man ako alam ko na meron sasalo sakin para itayo ako ulit para lumaban
"dan si paul at sila mama ikaw muna bahala, 2 weeks lang 2 weeks lang" halos di ko masabi kay danica dahil iyak ako ng iyak, di nman ako nasasaktan pero naiiyak ako dahil ngayon ko lang naramdaman na lalaban ako na meron akong kakampi na meron blessings galing sa magulang ko
"goodluck gab"
ayan ung huli kong narinig kay mama at papa bago ako tuluyan sumakay ng eroplano, di nman mahaba ung byahe ko pero may kakaiba akong nararamdaman, takot na baka sa pag suko ko pala kay lawrence ay sumuko na din siya ng tuluyan, na baka nakayanan niyang umalis kasi tangap na niyang hinde kami para sa isa't isa
pag dating ko sa bangkok agad akong pumara ng taxi para puntahan ung lugar kung saan nag sstay si lawrence, buti na lang din at malapit lang siya sa airport kaya agad namin nakita ung hotel na tinutuluyan niya
nung naayos ko na lahat ng gamit ko sa kwarto na nirentahan ko agad akong bumaba sa bar sabi kasi sa front desk na nag pa reserve daw dun ng table si lawrence kaya dun ko na lang plano mag pakita sa kanya, tutal mas gusto nman ni lawrence ung ganung eksena ung madaming tao, kaya ako nman gagawa nun sa kanya ngayon
umupo ako sa pinakamalapit na pwesto sa pinareserve nilawrence na pwesto at inintay ko siyang dumating, ung puso ko parang nag rarambol na nung umupo siya sa malapit sakin, alam kong hinde niya ako napansin dahil ang usok sa lugar at may kadiliman pa, pero hahanap ako ng chempo para makalapit ako sa kanya, kung tutuusin nga pwede nman na akong lumapit pero hinde ko alam kung ano ngyayari sakin at kinailangan ko tong gawin
nanlaki ung mga mata ko nung may umupong babae sa table ni lawrence, mukang mag kakilala sila kasi biglang umaliwalas ung muka ni lawrence nung nakita ung babae, kaya kahit wala akong planong uminom ng alak, nag order na lang ako at iintayin ko kung talaga bang huli na ung lahat para samin ni lawrence
"what??!!! di natuloy ung kasal ni gavin!!!" muntik akong mabilaukan nung narinig ko ung sinabi ni lawrence sa babae,
"kamusta siya? asan siya? i book mo ako ng flight bukas papatayin ko lang yang paul na yan!!!" tatayo na sana ako nung narinig ko at naintindihan ng puso ko ung gustong iparating ni lawrence, mahal niya ako, nag aalala siya sakin, kaya bago siya mag wala at makapatay ng tao, mag papakita na ako para mag paliwanag
" pero tama na din siguro na dito na lang muna ako hahahahaha" napaupo ako bigla nung nakita ko na pumatak ung luha sa mata ng taong mahal na mahal ko, di ko alam pero kahit anong pigil ko nararamdaman ko ung sakit na nararamdaman niya
"ayokong bumalik sa kanya na ganito ako, wala akong mukang ihaharap sa kanya, mahal na mahal ko siya pero pinababayaan ko siyang masaktan, wala akong kwentang tao" patuloy ni lawrence habang umiiyak
"alam mo lenny wala na akong ibang mamahalin pa kung hinde si gavin lang pero, hahayaan ko na lang muna siyang maging masaya, para din to sa sarili ko, kailngan ko to"
hinde ko na tinapos ung usapan ni lawrence at nung lenny na un, kung sino siya sa buhay ni lawrence hinde ko alam, alam ko lang mahal niya ako pero natatakot pa din siya, handa ko siyang ipag laban kaya nga andito ako para sundan siya pero tama siya..
baka kailngan ko din to, kailngan ko din mag isip
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>end of flashback>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"pass your paper kiddo's" kahit parang kumirot ung puso ko nung maalala ko na nman kung pano ko tinalukuran si lawrence nung asa bangkok ako, pinilit kong maging masigla sa lahat ng bagay, kahit napaka hirap mag paliwanag sa lahat ng tao kung bakit hinde ko nakita si lawrence dun ginawa ko pa din
aaminin ko hinde nman agad ako umuwi nung nalaman ko na hinde pa handa si lawrence lumaban kasabay ko, sinundan ko pa din siya kasi gusto kong malaman lahat, kung sino ba ung lenny na un sa buhay niya at bakit un lage niyang kasama habang asa bangkok siya
nalaman ko na lang na si lenny pala ung anak ng pinatay ng inaakala ni lawrence na tatay niya at si lenny pala ang may pinaka malaking tulong para maayos lahat ng problema namin nuon, pero kahit na naayos naman lahat bakit kaya naduduwag pa din si lawrence? hanggang nagyon kaya hinde pa din niya alam kung gano ko siya kamahal? na kaya ko kahit ako lang lumalaban para samin dalawa?
"miss gab nag tatanong po ung kuya ko kung may boyfriend ka na daw po" O_O ako yan nung biglang may lumapit sakin na isang studyante at ganyan ang tanong sakin, kakaiba na mga kabataan ngayon -_-
"oo meron na" nakangiti kong sagot
"sayang sabi pa nman ng kuya ko mahal ka niya" bigla akong napangiti nung nakita ko na nalungkot ung batang lalaki sa harapan ko, naalala ko kasi nun na ganyan itchura ko kada sasabihan ako ni lawrence ng di kita crush,
"ikaw talagang bata ka lika kumain ka muna" sabi ko sa bata na mukang iiyak na -_- di ko nga kilala ung kuya niya tapos mahal pa ako -_-
"kasi ate mahal ka talga niya,, ang ganda mo nga dun sa picture niyo sa wallet niya, kaso ang panget nung asa likod mo" hinde ko alam pero biglang parang meron sumuntok sa dibdib ko nung narinig ko ung sinabi ng bata, di ko siya kilala at lalong lalo na ung kuya niya pero bakit ako may pix sa kanya?
paul's pov
napangiti ako nung nakita ko si gavin na lumabas sa gate ng school nila, date namin kasi ngayon, pero wag niyo nalang bigyan ng malisya, oo mahal ko pa din siya pero alam ko na, at tangap ko na haggang dito na lang kami.
masaya nman na ganito kami gaya naman ito ng dati ang pinagkaiba nga lang ngayon hinde na ako umaasa na balang araw makikita ako ni gavin bilang lalaki at hinde isang kaibigan.
sabi ko nun sa sarili ko na mas maswerte pa din ako kay lawrence kasi kami ni gavin hinde pwedeng mag break, wala nman kasing break ups ang magkakaibigan
"kanina ka pa babe?" ngumiti na lang ako bilang sagot ko kay gavin, gaya ng dati maganda pa din siya, ung buhok niya curly pa din, pero kahit alam mo na ginagawa na niya ang lahat para lang sumaya siya, alam mo at mapapansin mo na meron pa din kulang
"kailan ka ba uuwi sa inyo paul? hanggang ngayon ba tinitiis mo pa din si papa mo? nag paliwanag na nman siya db?" napakunot ung noo ko nung biglang nag salita si gavin habang papunta kami sa isang restaurant, matagal tagal na din pala akong hinde umuuwi sa bahay, oo aaminin ko na may galit pa din ako sa papa ko, kahit pa sinabi niya sakin na ung annie na secretary lang ng nag papangap na tatay ni lawrence ung may pakana at nag utos ng lahat sa kanya, ang hinde ko lang maintindihan bakit siya nag sunod sunuran sa taong hinde nman niya kilala
"gab pls" maiksi kong sagot, ayoko un pag usapan, ayokong balikan, para kasi akong natutunaw na kandila sa kahihiyan pag naalala ko kung bakit napakalungkot ni gavin ngayon, kung bakit hinde niya makasama ung taong mahal niya
"ano ginagawa nila dito gab!!!!!!!!!" halos pasigaw kong sabi kay gavin nung nakita ko si papa sa pwesto na pinareserve ko para samin ni gavin,, hinde pa kasi ako handa na mag patawad, oo at napatawad na siya ni gavin at pamilya niya pero ako hinde, hanggat hinde ko naiintindihan lahat hindeng hinde ko mapapatawad si papa
"panahon na paul, kailngan niyo to, para sakin pls paul?" napatitig ako sa mata ni gavin na parang iiyak na, alam ko nman na mabigat sa loob niya na nakikita niya akong ganito, alam ko na kahit konti minahal din niya ako pero dahil mahal ko siya kaya ako nagagalit nang ganito ngayon
alam kong ayaw ng katawan ko pumunta kung asan si papa pero nung naramdaman ko ung kamay ni gavin sa balikat ko parang meron sariling buhay ung mga paa ko para mag lakad papunta kung asan ung taong gusto kong makausap nun pa pero takot na takot ako
"alam ko date niyo to, gusto ko lang mag paliwanag paul anak" alam ko matapang ako, alam ko kay gavin lang ako nakakatangap ng sakit pero sa pag kakataon na to aaminin ko nasasaktan ako na makita ung tatay ko na nahihirapan, ang sakit sa dibdib, para akong sinampal at sinabi sakin kung gano ako kawalang kwentang anak
"nasilaw kasi ako sa malaking perang inooffer nila sakin paul, maniwala ka man o hinde, hinde ko sila kilala at wala akong alam sa plano nila kay gavin at lawrence, nung sinabi nila sakin na kailngan ko lang mag pangap na may ari ng kompanya, pumayag ako madali un para sa malaking halaga" titig na titig ako sa mga mata ni papa habang nag sasalita siya, hinde ko alam pero naawa ako sa papa ko, kung kanina lang sinasabi ko na hinde ko siya mapapatawad pero nagyon aaminin ko kahit di ko pa alam lahat napatawad ko na siya
"kaya ako pumayag nun sa kasal niyo ni gavin kasi paul alam ko na mahal mo siya, wala un kinalaman sa lahat, para un sayo kasi mahal na mahal kita anak....." sabay ng pag yuko ni papa ang pag tayo ko sa upuan para akapin siya, hinde ko man naiintindihan lahat ngayon pero alam ko na wala siyang ginawang masama sa babaeng mahal ko
gavin's pov
pag upo ko sa kama ko naramdaman ko na naman ung lungkot, lungkot na matagal ko ng tinatakbuhan, lungkot na kahit tinago ko ng matagal na panahon talgang di ko maiwasan na maramdaman..
"lawrence" mahina kong tawag.. baka kasi sakali na pag nabangit ko ung pangalan niya marinig niya ung gustong iparating ng puso ko.. na hanggang ngayon hinhintay ko siya na balikan ako kahit na alam ko na malabo na yun, na hanggang ngayon siya lang ung kaya kong mahalin pero hinde niya ako kayang ipaglaban
bakit kaya ganun alam ko nman na nag mamahalan kami pero bakit hinde kami pwede? nakakatuwang isipin na matagal ko ng tanong yan sa sarili ko pero hanggang ngayon hinde ko pa din makuha ung sagot
"gabbbbbbbbbbb bumangon ka diyan at may batang iyak ng iyak hinahanap ka" O_O bigla akong napatayo nung narinig ko ung boses ni mama, sino na nman kayang bata un? at bakit umiiyak?
pag labas ko ng kwarto nakita ko si mama na mukang hinde nman nag aalala pero ung kabong ng dibdib ko sobrang lakas dahil natanaw ko ung bata, siya ung nag sasabi sakin na mahal ako ng "kuya" niya na hinde ko nman kilala
"ohhhh tahan na bakit? pano mo nalaman ung bahay namin? ano ba pangalan mo?" sunod sunod kong tanong sa bata, eh kasi nman di ko nman talga siya kilala at tuwing makikita na lang niya ako ung "kuya" niya ung sinasabi niya sakin -_-
"ate ung kuya ko,, ung kuya ko halika tulungan mo kami" napakunot ung noo ko kasi bigla akong hinatak nung bata, si mama naman nakangiti lang samin na kala mo alam niya lahat ung ngyayari, weird lang
"teka teka saan ba tayo?" huminto ako sa pag lalakad kasi nman diba sino ba nman sasama sa bata na di mo kilala tapos eeeeeeeeeeeeeeee basta iba pakiramdam ko
"ung kuya ko ate nahulog daw siya tulungan mo" nahulog??!!! saan nman un nahulog? at bakit nman ako ung atawagin kung nahulog un? ang tanga nman niya sa kapatid pa niya umasa
"eh bakit hinde na lang sa doctor niyo siya dalhin? asan ba mama mo? papa mo?" nakapamewang kong sabi sa bata na hanggang ngayon hinde pa rin sinasabi ung pangalan niya,, eh kasi nman gusto ko nman talga tumulong kung hinde ko lang nararamdaman tong kakaiba na meron sa dibdib ko tutulong talga ako
"ate nman e waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh" napatakip ako sa tenga ko nung nag simula na nman umiyak ung bata,, tsssssssssss kalalaking tao iyakin at ang sakit pa sa tenga
"o siya tara na nga ang ingay mo umiyak bata!"
habang nag lalakad kami nung bata di ko maiwasan na wag maalala si lawrence, ang dami kasi halos sa nadaanan namin na may sign board na "wag iwanan ang mahahalagang bagay kung ayaw mong mawala" naisip ko tuloy na siguro nga hinde ako mahalaga kay lawrence kasi hinayaan niya akong mawala e, kasi ako ginawa ko nman lahat samin, kinalimutan ko kung sino masasaktan ko bsta mapag laban ko lang siya pero wala
"BAHAY NIYO YAN??!!!!" halos pasigaw kong sabi dun sa bata, pano ba nman kasi sa tapat kami ngayon ng bahay nila lawrence >_< ang hirap nman kasi umiwas kung lahat na lang pinapaalala sayo kung gano mo siya kamahal, nakakainis
"ay hinde po ate hahahaha kinabahan po ba kayo?"
napakunot ung noo ko sa sinabi nung bata sakin, tapos bigla na lang siyang tumakbo kaya sinundan ko na lang siya, kaya ang peg namin ngayon takbuhan -_-
"hoy bata bakit ang daming tao sa inyo -_-" hinde ako sinagot nung bata pero patloy lang siya sa pag hatak sakin papasok, may mga tao akong nakikitang pamilyar sakin, high school friends, gusto ko silang lapitan para kamustahin at mag tanong kung ano meron pero hinahatak lang ako nung bata, ung paa ko parang wala ng lakas parang gusto ko ng huminto kung asan siya pero para siyang may sariling buhay na lumalakad na lang kung saan ako dapat
hinde ko alam kung ano ngyayari pero biglang namatay ung ilaw tapos may spot light na tumutok sa hagdan, gustong gusto ko umalis pero hinde ko alam kung bakit pati isip ko at puso ko kinakalaban ako sa pag kakataon na to
"lawrence" nag unahan pumatak ung luha ko nung nakita ko si lawrence na dahan dahan na bumababa, asa likod niya si paul, si mama at papa si danica si trina at princess, ung muka niya mas gwapo kaysa nuon, mas matured, ibang iba na kung tutuusin pero ng reaction ng puso ko ganun pa din walang pinag kaiba walang pinag bago, talagang kanya lang
"ayyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy" sigaw ng lahat yan nung biglang nahulog sa hagndan si lawrence,, ok na sana e slow motion na ung moment biglang nahulog pa -_-
"ahahahahahaha sorry,,, baba naman talaga ako e,, NAKITA KO LANG SI GAVIN NAHULOG NA NMAN AKO"
lawrence's pov
inayos ko lahat ng to para sa pag kikita namin ulit ni gavin,, alam ko na din lahat na sumunod siya sakin sa bangkok, nakakataba ng puso kasi kahit ako sa sarili ko alam ko na mahihirapan akong mahalin ang kagaya ko na duwag at hinde kayang ipag laban ung nararamdaman ko, pero si gavin kahit minsan hinde ko naramdaman ni sinuko niya ako
nung asa bangkok ako inisip ko talgang mabuti kung babalik pa ba ako kay gavin,, alam ko sa puso ko na mahal na mahal ko siya kaso talgang natatakot ako na baka masaya na siya ngayon at kung sakali na babalik ako, masaktan ko na nman siya
pero kahit ata anong gawin ko, kahit na tadhana na siguro kalaban ko para sa pag mamahal ko sa knya wala na akong pakielam kasi alam ko sa sarli ko na sa kanya lang ako sasaya at matatahimik
pag uwi na pag uwi ko pa lang dito una ko ng kinausap si paul, sinabi ko sa kanya na handa na ako sa lahat, na hanada na akong lumban kahit pa patayan para kay gavin, nung una kala ko magagalit siya pero laking tuwa ko na siya mismo ang katulong ko para makausap ung pamilya ni gavin at makahingi na din ako ng tawad sa kanila
"ahahahahahaha sorry,,, baba naman talaga ako e,, NAKITA KO LANG SI GAVIN NAHULOG NA NMAN AKO" sabi ko yan sa totoo lang di naman talga ako mahuhulog dapat, sinadja ko lang kasi ayoko na ng iyakan, gusto ko ng baguhin lahat, gusto ko na sumaya na lang si gavin, kasi kahit may kalayuan siya sakin, alam ko na umiiyak na nman siya, sabagay kahit nman ako nung una ko siyang nakita sa school nun na kumakain, di ko mapigilan na wag maiyak,, napaka hirap kasi na ang lapit niya sayo pero hinde mo siya maakap angs akit lang
"sundan mo na tol" mahina pero nag palakas ng loob kong sabi ni paul sakin nung nakita ko na lumabas si gavin sa bahay,, inaasahan ko na man talga na galit siya sakin pero kagaya ng dati lahat gagawin ko kahit wala ng pag asa lalaban na ako ngayon
"para kang bataaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!" sigaw ko yan habang hinahabol ko so gavin
"bulok na yan lawrence" natawa ako ng marahan nung sumagot si gavin, sabagay nasabi ko na pala sa kanya to nuon
"mamatay ako pag wala kaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa" sigaw ko ulit pero napahinto ako bigla kasi huminto din si gavin sa pag takbo, humarap siya sakin tapos ang sama ng tingin niya -_- para niya akong papatayin
"eh bakit buhay ka pa ngayon? eh ano ngayon kung bata ako? eh ano ngayon kung wag iiwan ung mahahalagang bagay kasi mawawala?" napaatras ako kasi sinusuntok ni gavin ng marahan ung balikat ko habang nag sasalita siya, alam ko nasasaktan siya, gustong gusto ko siyang akapain kasi miss na miss ko na siya
"bakit buhay pa ako? kasi di ka nman nawala dito" hinawakan ko ung kamay ni gavin at tinapat ko sa puso ko
"bata ka kahit umabot ka pa ng 100 kasi di ka pa si mrs. lawrence perez" kahit kakasabi ko pa lang na ayokong umiyak, eto umiiyak na nman ako sa harap ng babaeng mahal na mahal ko
"uulitin ko bagay ka sakin, sakin lang" tinanggal ni gavin ung kamay niya sa dibdib ko tapos bigla niya akong sinampal, parang naalog ung utak ko sa lakas ng sampal niya sakin,, ang sakit sa muka pero tangap ko un kahit masakit din sa puso ko, andito ako ngayon kahit pa araw araw niya akong sampalin di ko siya iiwan, hnde na ulit
"gab ok na ngayon na crush mo ako di na ako sasagot ng DI KITA CRUSH" nakangiti kong sabi habang pinupunasan ko lung luha ko, nilakasan ko din ung pag kakasabi ko kasi nag lalakad na siya palayo sakin
"ayoko nga" ewan ko pero napangiti ako bigla nung nag salita si gavin, unti unti na din nag lalabasan ung ga bisita na sumunod samin
"kasi gusto ko pa din marinig ung DI KITA CRUSH" eh ano ngayon kung madaming tao? eh ano ngayon kung umiiyak siya? wala akong pakielam bsta ang alam ko lang sa sinabi na un ni gavin sakin tinatangap ulit niya ako, kahit pa ako ung pinaka malaking gago sa mundo tangap niya ako!!!
alam ko na madami pa kaming pag dadaanan ni gavin, alam ko din sa mga una na binigay na pagsubok samin ni gavin ako ung sumusuko agad kahit pa ako ung lalaki samin dalawa, bsta ang alam ko lang ngayon nararamdaman ko na mahal ako ni gavin at mahal ko din siya,, un na lang ang gagawin kong tapang ko para lumaban para samin
napakadaming dahilan para hinde na ako mahalin ni gavin sa simula pa lang pero laking pasasalamat ko na kahit si lawrence lang ako isang gavin ung binigay niya sakin,,,
tapos na ung problema namin sa pamilya sa lahat tapos na lahat...
pero alam ko na hinde pa din tapos ung pag subok ng tadhana samin...
pero tadhana lang siya....
si gavin at lawrence kami..
subok na kaya wala ng kahit sino pa ang makakapag hiwalay samin...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
para kay angelica may sales mahal na mahal ka daw ni cedric bunda.. ang sweet niya kasi sabi niya sakin hinanap pa daw niya ung fb ko para lang sabihin na lahat ng ginagawa mo at kung saan ka sasaya andun din siya... kung dadating daw ung panahon PAPAKASAL ka daw ba sa kanya????
madaming madami sana akong sasabihin sa inyo kaso baka mas mahaba pa ung sasabihin ko kaysa sa update ko -_-
bout sa book two o book 3 nito pag iisipan ko pong maige sa totoo lang may plano na ako kaso hinde ganito kahaba.. kailngan ko lang i give up ung nilalaro ko para ipag patuloy ko to... dont worry kasi naisipan ko na wattpad ang tunay na nag mamahal sakin... dito mas nararamdaman ko ung respeto ng tao sakin kaysa sa pinili kong mundo dati :)