រាត្រីស្ងប់ស្ងាត់នាយតូចអង្គុយនៅវេរ៉ងដាតែម្នាក់ឯង នឹកគិតពីសម្ដីដែលគេបាននិយាយជាមួយនឹង Jungkook កាលពីថ្ងៃមិញ ។ ពេលនេះក៏យប់ណាស់ទៅហើយ Jiho នៅមិនទាន់ត្រឡប់មកវិញ ជាហេតុធ្វើឱ្យគេគេងមិនលក់ នៅមិនសុខ អង្គុយរង់ចាំផ្លូវរបស់គេត្រឡប់មកវិញ ។
«ហ្ហឹម...កុំពិបាកចិត្តអី ឯងសម្រេចចិត្តត្រូវហើយ»Tae ពោលឡើងផ្ដល់ជាកម្លាំងចិត្តអោយខ្លួនឯង ដែលស្មុគស្មាញរកគិតអ្វីមិនចេញ កាន់តែគិតគេកាន់តែគ្មានភាពក្លាហានដើម្បីនិយាយជាមួយ Jiho ។ Tae នៅបន្តអង្គុយចាំទាល់តែលឺសម្លេងឡានរបស់រាងក្រាស់មក ទើបគេរហ័សចុះទៅខាងក្រោម ។
«hyung...»ដំណើរស្របជាមួយនឹងសម្ដី Tae ចុះពីកាំជណ្ដើរមួយៗសម្លឹងទៅបុរសដែលដើរចូលមកដោយការហត់នឿយ ។
«Tae នេះនៅមិនទាន់ចូលគេងទេឬ?»
«ខ្ញុំនៅចាំ hyung !! នេះមានបានញុាំអ្វីឬនៅ ចាំខ្ញុំធ្វើអោយ»
«ក៏ល្អ បងកំពុងតែឃ្លានល្មម»ចេញពីកន្លែងភ្លាមក៏មកវិមាន មិនហ៊ានទៅផ្ដេសផ្ដាសនៅឯណាទេ និយាយរួម ជីវិតរបស់គេគឺមានតែការងារនឹងឯង ។
«បើចឹងទៅសម្អាតខ្លួនសិនទៅ ទម្រាំនឹងចុះមកវិញអាហារអាចនឹងឆ្អិនតែម្ដង»
«អ្ហឹម...»Jiho ងក់ក្បាលទាំងបញ្ចេញស្នាមញញឹមនេះបើស្រីៗឃើញច្បាស់ជាលង់ស្លាប់មិនខាន ។ នាយខិតមកជិតរាងតូចបន្តិចបម្រុងនឹងថើបថ្ងាសរបស់គេ ប៉ុន្តែ Tae បែរជាគេច មុននឹងបើកភ្នែកមើលមកគេម៉ក់ៗ ទើប Jiho ប្ដូរមកជាអង្អែលក្បាលគេជំនួសវិញ មុននឹងឡើងទៅបន្ទប់បាត់ វាមិនមែនជារឿងចម្លែកឡើយ សូម្បីតែពេលគេងមានម្ដងណាដែលថា Tae មិនបែរខ្នងដាក់នាយនោះ ។
«ហ៊ូ...បិះទៅហើយមុននេះ»Tae ដកដង្ហើមទាំងធូរទ្រូង តែពេលដែលងាកមកក៏ប្រទះភ្នែកនឹងក្មេងដែលមិនទាន់ចូលគេងកំពុងតែពួននៅក្នុងផ្ទះបាយ បង្ហាញទឹកមុខខឹងសម្បាមួយរំពេច ។ រាងតូចក្រវីក្បាលទាំងហួសចិត្ត សំដៅទៅបន្ទប់មួយទៀតដែលកំពុងតែមានមនុស្សប្រច័ណ្ឌខុសរឿង ងរង៉ក់អោយលួងទៀតហើយ ។
«មកធ្វើអីនៅត្រង់នេះ»Tae
«មុននេះគេចង់ថើបបង»Jungkook មិនបង្អង់ទាញចង្កេះមួយក្ដាប់មកអោបជាប់ ។ ខឹងណាស់ៗអម្បាញ់មិញអន្ទះសារ ស្ទើរតែស្រែកពីផ្ទះបាយអោយបងប្រុសចេញឆ្ងាយពីសំណព្វចិត្តខ្លួនទៅហើយ ។
«ប្ដីថើបប្រពន្ធមានអ្វីខុស»
«បងកុំមកបញ្ឆេះខ្ញុំ!!»
«និយាយពិតតើ មើល៌ លែងទៅ ខ្ញុំត្រូវធ្វើអាហារអោយ Jiho hyung »Tae រើចេញពីការអោប មកបើកទូរទឹកកករកបន្លែសាច់ដើម្បីធ្វើអាហារ ព្រោះថ្មើនេះអ្នកបម្រើទៅផ្ទះក្រោយវិមានអស់ហើយ ។
«Tae...»Jungkook មិនព្រមនៅតែតាមរងូវៗក្បែរត្រចៀករបស់ Tae ទាំងអោបចង្កេះគេពីក្រោយ ។
«យ៉ាងម៉េចហ្នឹង!! មិនទៅគេងទេហេស៎ ហើយមុននេះចុះមកធ្វើអី»
«មករកទឹកផឹក តែបែរជាមកជួបទិដ្ឋភាពដ៏ព្រៃផ្សៃទៅវិញ»
«ហឹម?ព្រៃផ្សៃ?»Tae ទម្លាក់របស់ចុះពីដៃបែរមកប្រឈមជាមួយរាងក្រាស់ទាំងចង់អស់សំណើច ទិដ្ឋភាពមុននេះអាក្រក់ណាស់ណាទៅទើបធ្វើឱ្យអ្នកប្រុសតូចម្នាក់នេះគិតថាព្រៃផ្សៃ ។
«មែន ព្រោះវាប្រហារបេះដូងរបស់ខ្ញុំ»Jungkook ពេបមាត់ចូលតួកម្សត់ទាំងចង្អុរមកកាន់ទ្រូងខាងឆ្វេងដែលមានដុំសាច់តូចមួយលាក់បង្កប់អារម្មណ៍របស់គេនៅទីនេះ ។ Tae សើចឡើងទាំងហួសចិត្ត សឹមចង្អើតជើងអោប.ករាងក្រាស់ផ្សាភ្ជាប់បបូរមាត់ជាមួយគេភ្លាមៗ ។ មើលទៅសម្ដីលួងគ្មានប្រសិទ្ធភាពទេ ។
«អ្ហឹម...»មិនអោយសៅម៉ង Jungkook ហើបមាត់ទទួលយកសាច់បបូរមាត់ដ៏ទន់ល្មើយមកបឺតជញ្ជក់ ខណៈដែលដៃអោបរឹតកាយតូចច្រឡឹងស្ទាបអង្អែលទាំងពេញចិត្ត ។ Tae បណ្ដោយឲ្យគេថើបខ្លួនទាំងមិនហាមឃាត់ទាល់តែនាយព្រមដកមាត់ចេញដោយខ្លួនឯង ។
«ហ្ហឹម...បានហើយនៅ ប្រយ័ត្នមានគេមកឃើញមិនល្អទេ»
«បងធ្វើអោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ហើយ»
«អារម្មណ៍ស្អី មនុស្សចម្កួត ឆាប់ទៅគេងទៅ ខ្ញុំត្រូវធ្វើអាហារអោយ Jiho hyung »Tae រុញកាយមាំចេញមិនអោយក្បែរខ្លួន បើហ៊ានតែបណ្ដោយផុងខ្លួនម្ដងទៀតឥឡូវមិនខាន ។
«ក៏បាន តែហាមមិនអោយគេប៉ះបងទេ ខ្ញុំហួងហែង»Jungkook ញាក់ចិញ្ចើមព្រើល ដៃនេះរកតែបន្លំប៉ះគេ តែត្រូវ Tae វាយចេញ ។
«នៅមិនទៅទៀត»
«សឺត~ good night អូនសម្លាញ់!!»Jungkook ឆ្មក់ថើបថ្ពាល់គេបន្តិចទើបដើរចេញយ៉ាងសង្ហា ទុកអោយនាយតូចមុខក្រហមអៀនខ្វេរតែម្នាក់ឯង ។
«ឆឹស អាក្មេងមិនទាន់គ្រប់អាយុ»Tae ញីថ្ពាល់ខ្លួនឯងខ្លាំងៗទាំងខាំមាត់ខាំក រៀបចំរបស់របរធ្វើអាហារប៉ុន្មានមុខទុកអោយ Jiho ។ Skip ~
«រួចរាល់ហើយ»Tae លើកអាហារមកដាក់លើតុព្រមជាមួយនឹងទឹកមួយកែវរួចជាស្រេច ស្របពេលដែល Jiho ចុះមកល្មម ។
«បានអ្វីហ្នឹង ឆ្ងុយដល់ហើយ»បុរសមិនចេះមុខស្ងួត ចុះមកជាមួយស្នាមញញឹមលើមុខជាប់ចូលមកអង្គុយទាំងសម្លឹងទៅអាហារដែលនៅលើតុ ។
«មិនច្រើនទេ មួយនេះជាអាហារសុខភាពញុាំពេលយប់មិនធ្វើអោយប៉ះពាល់ទេ នៅស៊ុបមួយចាននេះទៀត ខ្ញុំរំងាស់វាមិនបានយូរឡើយ តែរសជាតិអាចនឹងឆ្ងាញ់ដូចដើមព្រោះវាជារូបមន្តប្រចាំគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ធានាថាមិនធ្វើអោយ hyung ខ្ជាក់ចោលទេ»Tae រៀបរាប់ទាំងចង្អុរបង្ហាញម្ដងមួយចាន ខណៈដែលរាងក្រាស់ក៏ចេះតែតាមសម្លឹង មុននឹងសើចឡើងមកជាមួយនឹងសម្ដីរបស់គេ ។
«ពូកែបែបនេះនរណាបានធ្វើប្រពន្ធសំណាងស្លាប់ហើយ»
«អឺក...ខ្ញុំថា hyung ញុាំសិនទៅ ចាំនិយាយទៀត»Tae ធ្លាក់ទឹកមុខមកជាញញឹមមិនសម មើលទៅ Jiho ទាំងក្រែងចិត្តទើបអង្គុយស្ងៀមផឹកទឹកដោះគោក្ដៅៗ រង់ចាំទៅខាងលើជាមួយគេ ។
«ក៏បាន បើ Tae ងងុយអាចឡើងទៅគេងមុនចុះ បងរំខានច្រើនហើយ»
«អត់ទេៗ មិនរំខានទេ ខ្ញុំចាំបាន hyung ញុាំទៅ ប្រយ័ត្នអាហារត្រជាក់នឹងលែងឆ្ងាញ់មិនខាន»Tae ប្រកែកញាប់មាត់ទាំងក្រវីដៃញាប់ស្អេក ម៉េចនឹងអាចរំខាននោះ នេះអាចជាការបម្រើលើកចុងក្រោយដែលគេតបស្នងទៅនាយសម្រាប់អំពើរល្អកន្លងមកនេះ ។
Taehyung មិនព្រមក្រោកទៅណារង់ចាំទាល់តែគេញុាំរួចទើបប្រមូលចានទៅលាង ដោយមាន Jiho ចាំជួយនឹងបបួលគេជជែកពីនេះពីនោះកុំអោយស្ងាត់ ។ Tae ចេះតែស្ទាក់ស្ទើចង់និយាយពីរឿងនោះ ប៉ុន្តែគេខ្ជាក់ពាក្យទាំងនោះមិនចេញទាល់តែសោះ ។
«Jiho hyung !!»មកដល់បន្ទប់វិញ Tae ក៏ដាច់ចិត្តហៅនាយម្ដងទៀត ជំនះភាពខ្លាចរបស់ខ្លួនអោយបាន ។
«មានអ្វីឬ?»
«ខ្ញុំសុំនិយាយរឿងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយ hyung បន្តិចបានទេ»
«ជារឿងសំខាន់? នេះក៏យប់ដែរហើយ ចាំស្អែកបានទេ Tae អាចនឹងនឿយហត់»គេបម្រើនាយច្រើនយ៉ាងនេះ ម្ដេចនឹងដាច់ចិត្តឃើញគេតានតឹងមកអង្គុយរៀបរាប់ប្រាប់នាយទៀតនោះ គេគួរតែសម្រាកទើបល្អ ។
«មិនអីទេ ខ្ញុំ...ខ្ញុំគេងក៏បាន»ចុះឡើងៗគេនៅតែសូញសាញ Tae គេចពីក្រសែភ្នែករបស់រាងក្រាស់ឡើងទៅគេងលើពូកទាំងក្រឡុំភួយជិតត្រឹម.ក ។ Jiho ខ្ជិលដេញដោលឡើងទៅគេងក្បែរគេ មុននឹងបិទភ្លើង បម្រុងនឹងដាក់ក្បាលដល់ខ្នើយទៅហើយ Tae បែរជាបម្រះខ្លួនបែរមករកនាយមួយទំហឹង មុននឹងពោលឡើង ៖
«ខ្ញុំគេងមិនលក់ទេ ខ្ញុំត្រូវការនិយាយឥឡូវនេះ»គេតឹងទ្រូងណាស់ បើមិនបានដោះស្រាយក្នុងយប់នេះគេប្រាកដជាត្រូវបញ្ឈរភ្នែកទល់ភ្លឺទៀតមិនខាន ។
«ok!ok! បងចាំស្ដាប់ Tae មានអ្វីក៏និយាយមកចុះ»Jiho អស់វាចាមានតែបើកភ្លើងដើម្បីចរចាជាមួយរាងតូចដែលក្រោកអង្គុយធ្វើភ្នែកភ្លឹសៗហាក់មិនស្ងប់ក្នុងចិត្តបែបនេះ ។
«គឺ...»Tae ធ្វើភ្នែកក្រលេបក្រឡាប់មិនដឹងថាគួរចាប់ផ្ដើមពីត្រង់ណាមកមុន ។ បំផ្លាញ់ទឹកចិត្តមនុស្សបរិសុទ្ធម្នាក់ ដូចជាឃោរឃៅខ្លាំងណាស់ ។
«គឺយ៉ាងម៉េច...សម្រេចថាអូនមានរឿងអ្វី? ឬ Tae មានអ្វីលាក់បង?»
«ខ្ញុំមិនចង់លាក់ hyung ទេ គ្រាន់តែខ្ញុំគ្មានភាពក្លាហានក្នុងការនិយាយ បើធ្វើទៅហើយ hyung អាចនឹងស្អប់ខ្ញុំដែរទេ?»
«មានអ្វីក៏និយាយមក បងចូលចិត្តមនុស្សត្រង់ ទោះឈឺក៏ប្រសើរជាងធ្វើមនុស្សល្ងង់អោយគេបោកបានដែរមិនអញ្ជឹង មនុស្សបងចិត្តទូលាយមិនប្រកាន់ច្រើនទេ»Jiho ប្រឹងស្រដីអោយគេធូរចិត្ត ពុំដូច្នោះ Tae ប្រាកដជាអេះអុញហើបមាត់លែងរួចមិនខាន ។
«ហឹម គឺខ្ញុំ...ខ្ញុំសួរ hyung ប៉ុន្មានថ្ងៃមកនេះមានលួចស្រឡាញ់...ខ្ញុំឬអត់?»
«ហឹស បើមិនអោយបងស្រឡាញ់គ្រួសារ ស្រឡាញ់ប្រពន្ធកូន តើអោយបងទៅស្រឡាញ់អ្នកណា?»Jiho ហាក់អស់សំណើចលើកដៃញីសក់របស់រាងតូចដូចជាកូនក្មេង ឯ Tae ក៏នៅស្ងៀមទាំងធ្វើមុខមិនសម ។
«ចុះបើខ្ញុំប្រាប់ថា ខ្ញុំមិនបានស្រលាញ់ hyung ! តើ hyung នៅតែចង់រៀបការជាមួយខ្ញុំទៀតដែរទេ?»
«បងដឹង! បងដឹងថា Tae គ្មានចិត្តមកលើបង... កែវភ្នែក ពាក្យសម្ដី ព្រមទាំងកាយវិការ ជាកញ្ចក់ឆ្លុះអោយបងឃើញមករហូតថា Tae ចាត់ទុកបងជាអ្វី? បងមិនបង្ខំបើសិនជា Tae មិនព្រមបើកឱកាសទទួលយកបង បងអាចនឹងគិតម្ដងទៀតពីរឿងនេះ»Jiho ចាប់ដៃស្រឡូនមកក្រសោបដោយអង្អែលថ្នមៗជាការលួងលោម មិនអោយគេពិបាកចិត្ត ។
«ខ្ញុំសូមទោស ដែលមិនអាចតបស្នងអំពើរល្អរបស់ hyung ដោយស្នេហា ព្រោះ-»
«ព្រោះ Tae មានមនុស្សដែលត្រូវស្រឡាញ់រួចហើយ»Jiho ស្រដីកាត់ខណៈដែលផ្ទៃមុខនៅតែបង្ហាញស្នាមញញឹមដែលលាក់បង្កប់នូវភាពឈឺចាប់ ។ (smiling is better than explaining.)
«ម៉េច...ម៉េចក៏ hyung ដឹង?»Tae គាំងអណ្ដាតក្រលាស់សឹងមិនរួច សម្លឹងទៅបុរសចំពោះមុខទាំងភ្ញាក់ផ្អើល ។
«បងគ្រាន់តែនិយាយលេង តែក៏ជាការពិត!! បងអាចទាយបានដែរទេថាគេជាអ្នកណា»
«hyung...ខ្ញុំ»
«បើ Tae គ្មានមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ Tae ប្រហែលជាទទួលយកបងមកយូរហើយ ស្នេហាគ្មាននរណាអាចបង្ខំបាន ហើយក៏មិនអាចកំណត់បានដែរថាក្ដីស្រឡាញ់មួយនោះនឹងនាំមកនូវក្ដីសុខឬក៏ទុក្ខ បងគ្រាន់តែចង់ប្រាប់ Tae ថាកុំតានតឹង ទោះបី Tae ផ្ដល់ឋានៈអោយបងជាអ្វីក៏បងព្រម»
«hyung ខ្ញុំសូមទោស»Tae ស្រវាអោបអ្នកម្ខាងទៀតទាំងយំសស្រាក់រកហាមឃាត់មិនទាន់ ។ បុរសម្នាក់នេះល្អពេកហើយ ប៉ុន្តែគួរអោយស្ដាយដែលគេមិនអាចទទួលក្ដីស្រឡាញ់របស់នាយ ។
«មិនអីទេៗ កុំយំ ចាំបងទៅនិយាយជាមួយនឹងលោកប៉ា ប៉ុន្តែអាចនឹងពីរទៅបីថ្ងៃទៀតបងមិនហ៊ានសន្យាទេ អាស្រ័យលើលោកប៉ាគាត់ទំនេរថ្ងៃណា»
«តាមសម្រួលទៅ hyung ខ្ញុំមិនបង្ខំទេ»Tae លែងចេញពីការអោបទាំងជូតទឹកភ្នែកដូចជាកូនក្មេង មុននេះក្ដុកក្ដួលពេកទើបហូរលឿនបែបនេះ ។
«ចុះ Tae អាចប្រាប់បានទេថា គេម្នាក់នោះ...ជាអ្នកណា?»
«គឺ.....»Tae អេះអុញគេចពីក្រសែភ្នែករបស់ Jiho ។ មកសួរត្រង់ៗបែបនេះអោយគេឆ្លើយបែបណា ។
«មិនអីទេ បើ Tae មិនចង់ប្រាប់ក៏មិនអីដែរ កុំស្មុគស្មាញអី ឆាប់គេងទៅ ថ្ងៃស្អែកមានភារកិច្ចត្រូវធ្វើបន្តទៀត»
«អត់ទេ ខ្ញុំមិនចង់លាក់ hyung ទៀតឡើយ ខ្ញុំតែងតែមានអារម្មណ៍មិនគប្បីចំពោះ hyung មករហូត ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើជាមនុស្សអាត្មានិយមទៀតទេ គ្រាន់តែសង្ឃឹមថា hyung មិនស្អប់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ»គេបំផ្លាញ់ទឹកចិត្តរបស់នាយមកច្រើនហើយ ស៊ូប្រាប់ដោយផ្ទាល់ប្រសើរជាងអោយ Jiho ដឹងដោយខ្លួនឯង ពេលនោះពួកគេប្រាកដជាពិបាកប្រឈមមុខដាក់គ្នាមិនខាន ។
«ម៉េចនឹងអាច? Tae គ្មានកំហុស បងទើបជាជនទីបីដែលចូលទៅជ្រៀតជ្រែកស្នេហារបស់ Tae ពេលនេះបងមិនអោយ Tae ទើសទាល់ទៀតដែរ ពួកយើងអាចធ្វើជាបងប្អូនដូចពីមុនបាន តើពិតទេ?»
«hyung នឹងខឹងខ្ញុំទេ បើសិនជាខ្ញុំប្រាប់ថា គេម្នាក់នោះជា... Jungkook!!»(shock 🙂)
To be continued
Lie Naa