Merhabalar...
Geç geldiğinin farkındayım, ama biraz anlayışlı davranıp desteklerinizi kesmeyin lütfen. Sizleri seviyorum.
Yakın zamanda görüşmek dileğiyle
Sınır;
777 Vote
777 Yorum
-
"J-jungkook! Yavaş nolursun diyorum, AH!"
Tırnakları yastığı çizerken kafasını sola çevirip boynunu öpen dudaklara yer açtı. Göz yaşları ondan habersiz akarken ara sıra gülüyordu.
"Tanrı aşkına kaburgan kırık değil mi senin! Bu ne güç!"
"4 ayda değiştim ve geliştim."
Ellerini tırnaklarını yatağa geçiren parmaklara sarıp saçlarını öptü. Her ne kadar altındaki bedenin ağlayışları, inlemeleri hoşuna gitse de zevkinin acıya dönüştüğünü hissedebiliyordu.
"AH! O-orası!"
"Çocuğu uyandıracaksın, bağırma."
"Bağırtma!"
Gülerek dudağını öpüp seri hareketlerini sertleştirdi. İnce belinin bile tirediğini hissediyordu. Eşi... Bambaşka bir seviyeydi.
"Aşkım! Ah! Acıyor Jungkook, bitir artık!"
"Siktir!"
Taehyung, hissettiği en sert harbelerden sonra eşinin içine geleceğini düşünürken öyle olmamış, kapalı gözlerinden dolayı göremese de yüzünde ıslaklık hissetmişti.
Üzerindeki beden yanına atılmış, derin derin soluklanırken kolunu üzerine atmıştı.
"Yüzüm... Mahvettin."
Parmakları yanağını bulurken yüzündekileri sildi.
"Güzelliğine güzellik geldi."
Koluna vurup gülerken ellerinden destek alarak oturmuştu. Taehyung, çekmeceden ilacını alırken gelen telefon sesiyle kaşlarını çattı. Saat gece yarısı sayılırdı, bu saatte gelen aramalar pek normal olamayabiliyordu.
"Bu saatte?"
"Babamın canı saçma sapan bir şey istemiştir."
Kıkırdayıp paketinden çıkardığı hapı yutup ardından su içti. En ufak hareketinde bedeni sızlasa da iç çamaşırını giyip yataktan kalktı.
"NE!"
İrkilerek arkasını döndü. Gözleri yüzü kireç gibi olan eşine bakarken endişeyle yanına ilerledi.
"T-tamam... Tamam geliyoruz biz."
"Noluyor?"
"Babamı doğuma almışlar!"
"Ne! Nasıl ya? Ama haftaya yapacaktı?"
"Bilmiyorum bebeğim, sancılanmış almışlar hemen."
"Ben duş alayım hemen. Sen de Arin'i uyandır, onu oyala sonra duş alırsın."
.....
"Gece gece ne oldu ki?"
"Sabahtan beri ağlıyordu huzursuzum diye. Ne uyudu, ne yemek yedi. Aniden sancılandı öyle."
"Girmeden önce görseydik keşke..."
"Görmemeniz daha iyi."
Jimin, gözlerini silip burnunu çekti. Kafasını dağıtmak için olsa gerek, babasının kucağında, emzik emerek elindeki ayıcığı tutan bebeğin elini tuttu.
"Güzelim... Ağlanacak bir şey yok, niye ağlıyorsun?"
"Babamı öyle görmek çok gücüme gitti. B-ben vardım sadece. Babam arabayı almak için gitmişti, acıdan bayıldı kucağımda."
"Oğlum... Telaştan fark etmesek de Taehyung'un doğumu da öyleydi. Abininde, seninde öyle. İkisi de çok iyi, korkma."
Sessizce onaylamakla yetinmişti. Arin'in gülerek oyuncağını sallamasıyla gülümseyip parmaklarını öptü tek tek.
Oyunu küçük bebeğin ağlamasıyla sona erdi. Arin, sızlanıp kıpırdanarak kollarını babasına uzatarak onu alması için bakmıştı bambi gözleriyle.
"Al bu şımarığı babası, seni istiyormuş."
"Güzel oğlum... Gel paşam."
Oğlunu alıp kokusunu soludu derin derin. Arin'in uzattığı oyuncağı alıp kucağında hoplattı eğlenmesi için. Amacında başarılı olmuş, oğlunun kıkır kıkır gülmesini sağlamıştı. 5 aylık olmak üzere olan bebekleri bir hayli şımarıktı.
"Baaa!"
Küçük parmağıyla duvardaki bebek resimlerini göstermesi herkesi güldürdü. Jungkook, tablonun yanına ilerleyip yakından gösterdi.
"Senin gibi bebekler babacığım. Çok güzeller değil mi?"
Gözleri babasını bulurken başını omzuna eğip baktı. Emziğini hızlı hızlı emiyor, babasından onı mutlu edecek bir cümle bekliyordu.
"Ama benim oğlum daha güzel tabii ki!"
Çığlık atıp ayaklarını sallayarak gülmesi herkesin içindeki korkuyu alıp götürmüş, saf mutluluk vermişti.
Aniden tüm gözler, açılan ameliyathane kapısına dönmüştü. Yoongi, kucağındaki küçük bebekle yanlarına gelmiş, dolu gözleriyle gülmüştü.
"Gördüğüm en güzel kız."
"Tanrım..."
Dae, kollarına bırakılan bebeği gördüğünde gözünden gelen yaşın akmasına izin vermişti. Tüy kadar hafif bedenini kaldırıp kokusunu içine çekti. Ailesinde ne zaman kız çocuğu gördüğünü hatırlamıyordu. Mucizevi gibiydi.
"Süt gibiii! Bembeyaz."
Taehyung, kıkırdayarak yerinde zıpladı. Diğerlerinin önüne geçip bebeğe bakmaya çalışıyor, gördüğünde ise mıncırmamak için zor duruyordu.
"Saçları sarıya benziyor, ama tipi dae babam! Efsane bir şey olur bu."
"Hayatım sakin ol artık."
"Olamam!"
Gülüşmeleri tartışmalar ameliyathane kapısının ikinci kez açılmasıyla son buldu. Herkes sedyenin etrafına toplanırken, Taehyung fırsattan istifade babasının elindeki bebeği aldı.
"Arin'le evlendireyim mi seni kız?"
"Nasılsın baba? Çok acıdı mı?"
"Hayatım... Nasıl hissediyorsun?"
"Nasıl geçti?"
"Sakin olur musunuz..."
Açmakta bile zorlandığı gözleriyle gülümsemiş, elini kaldırarak gürültüyü susturmaya çalışmıştı. Ellerini tutan eşiyle gözleri buluştu.
"İyisin?"
"İyiyim... Kızımızı gördün mü?"
"Gördüm... Çok güzel, aynı senin gibi."
"Jungkook ve Jimin'in karışımı gibi."
"Sen iyisin, yorma kendini artık."
Alnından öpüp doğruldu. Sedyenin gidişini izlerken dolan gözlerini silip onu izleyenlere baktı. Gözlerini silmek pek işe yaramamıştı sanki, çünkü iki bebeği de tutan Taehyung hariç diğerleri sıkıca sarılmış, yeniden duygulanmasına neden olmuşlardı.
.....
Taehyung
"Güzel bebeğim, baban çalışıyor aşkım, her zaman yanımızda olamaz ki."
Ağlamaya devam eden bebeğimi kucağıma alıp göz yaşlarını sildim. Arin 5 aylık olmuştu, haliyle Jungkook ne kadar istemese de Dae babamın bırakmasıyla şirkete geri dönmüştü. Ancak bu babasına aşık olan oğlum için çok kötüydü.
Her dakika ağlıyor, Jungkook gelmediği sürece asla susmuyordu.
"Peki... Cicilerimizi giyip babamıza gidelim."
Arin'in odasına girip oğlumu bez değiştirme masasına yatırıp dolaptan mor tulumunu, çoraplarını ve mor ayakkabılarını aldım. Kıyafetlerin aynısı bende de olduğu için aynı olacaktık oğlumla.
"Babamıza sürpriz yapalım, yemeği de birlikte yeriz."
Kıyafetlerini ve ayakkabılarını giydirdikten sonra yumuşak tarakla ipek saçlarını taradım. Aniden hapşuran bebeğimin burnunu silip öptüm.
"İyi yaşa balım."
Oğlumla birlikte odamıza gelip odadaki beşiğe bıraktım. Oyalanması için oyuncaklarını da yanına koyup giyinmeye koyuldum.
Jungkook gündüzleri sürekli arardı ama bugün aramamıştı. Aramadığına göre fazlasıyla meşguldü, sürprizimiz ona iyi gelecekti.
"Babaya güzel kokalım..."
Parfümü sıkıp dudağımı parlattım biraz. Jungkook parfüm sıkmamı istemese de bugün nedensizce içimden gelmişti.
Hazırlandığıma emin olduğumda Arin'in çantasını alıp evden ayrıldım. Bizi şoför götüreceği için arabada annemi aramaya karar vermiştim. Arin süt içerken aramıştım bile.
"Dünyanın en güzel annesiyle mi görüşüyorum?"
"Fındığım... Nasılsın?"
Boğuk sesi yüzünden garip hissetsem de sakin kalmaya çalıştım.
"Hasta mısın? Sesin çok kötü geliyor."
"Üşütmüşüm. Sonra arasam olur mu?"
"Olur... Ara ama meraka düşürme beni."
Kapatacağım sırada annemin sesiyle tekrar kulağıma yasladım telefonu.
"Taehyung..."
"Güzel annem, söyler misin artık?"
"Yanıma gelme, kimseye de söyleme olur mu?"
"Söz veriyorum. Söyle hadi."
"Hamileymişim... D-düşürdüm bebeği."
.....
Kafam o kadar dalgındı ki.
Tüm yol boyunca kısacık süren aptal telefon konuşması aklımdan çıkmamıştı. Annemlerin çocuk düşündüğünü biliyordum. Ama annem Arin'e bakmama yardım ettiği için erteliyordu. Telefonda ise hamile olduğunu bilmediğini, kanaması ve karın ağrısı olduğu için hastaneye gittiğinde öğrendiğini söylemişti.
Yanına gitmek için ısrar etsem de kabul etmemişti. Kafasını toplaması için bir şey diyememiştim ben de. Ama başım çok ağrıyordu, kalbim sızlıyor gibiydi.
"Eh!"
Dudağıma değen el yüzünden irkilip gözlerimi sildim.
"Efendim bebeğim? Özür dilerim unuttum seni."
Eğlenmesi için kucağımda zıplattıktan sonra emziğini verip zincirini yakasına taktım. Neşesi yerine geldiğinde tekrar cama döndü bakışlarım.
Arin tekrar sızlanmaya başladığında gülümseyip tüm dikkatimi ona verdim. Olan olmuş havasında olmam gerekiyordu, kimsenin elinden bir şey gelmezdi.
"Babaya gidiyoruz güzel bebeğim. Sabret."
Çok sürmeden şirkete geldiğimizde arabadan inip şoförün gitmesini bekledim. Jungkook'la döneceğim için burada kalmasına gerek yoktu. Bu yüzden oğlumun bebek arabasını da almamıştım. Jungkook'un arabasında yedeği vardı.
Babasına yaklaştığını anlamıştı sanki. Kucağımda hareket etmeye çalışıyor, şirkette gördüğü herkese bağırarak bakışlarını üzerine çekmeye çalışıyordu, başarılıydı da.
"Hoş geldin Arin!"
Ona el sallayan ablalarına kıkırdayıp utanarak boynuma yasladı başını. Bu son mutlu dakikalarıydı. Muhtemelen Jungkook'un kucağına gider gitmez uyuyacaktı.
Jungkook'un odasının olduğu kata çıktığımda dikkatimi çeken ilk şey, Jimin'in sekreter masasında başka birinin olmasıydı. Odaya girmeden önce kızın yanına yürüdüm.
"Seni tanıyamadım?"
Beni tanıyor, ama gelmemi beklemiyor gibiydi. Bu halleri iyice şüpheye düşürürken konuşmasını bekledim.
"E-evet efendim. Yeniyim."
"Jimin nerede?"
"Burada değil."
Başımı sallayarak onayladıktan sonra odaya ilerlerken en ara yanıma geldiğini bilmesem de koluma dokundu. Sinirlerim geriliyordu.
"Bay Jeon'un misafiri var. Kimse rahatsız etmesin dedi."
"Jungkook benden rahatsız olmaz."
Peşimden gelip beni durdurmaya çalışması onu öldürme isteğimi daha da körüklüyordu. Kocamın asistanının değiştiğini yeni öğreniyordum, bunun üstüne bu kız hiç hoşuma gitmemişti.
"Durur musunuz!"
"Kes sesini!"
Kucağımdaki oğlum ağlamaya başladığında daha da boka sarıyordu her şey. Kapı, biraz sert açtığımdan olsa gerek duvara çarptığı için gür ses yaymıştı. Ellerim Jungkook'un masasına yaslanmış adamı gördüğüm an tiremeye başladı.
Arin'in çığlıkları kulaklarımı delerken gözlerim eşimin ellerinin üstünde duran eller yüzünden seğirdi.
"Noluyor burada?"
-
Arkadaslar hazir miyiz ortaligin aminakoymaya
TAHMİN TAHMİN TAHMİN
FİKİR FİKİR FİKİR
Kucuk kiza hâlâ isim bulamadik... Ona da bisiler
Bu sefer sınır geçmeden bölüm atmayacağım... Özür dilerim ama boşa emek veriyor gibi hissediyorum