ეს ცხოვრება ილუზიაა? უბრალოდ ამ კითხვის პასუხი არავინ იცის, ეს ცხოვრება ყოველთვის ილუზია იყო არის და იქნება. ყველა ვცხოვრობთ მცირე ან ხანგრძლივი დროით. ან საერთოდ ცოცხალმკვდარი ვართ.
სიცოცხლე ეს ერთადერთი საჩუქარია ღმერთისგან რომელიც არაფრის სანაცვლოდ მივიღეთ, და ჩვენ იცი რა გვევალება? ხო ეს სიცოცხლე და ეს დრო სწორად გამოვიყენოთ. და არა ტყუილ უბრალოდ. ვიყოთ კარგები და ვაკეთოთ კარგი.
მაგრამ რა მოხდება თუ ცხოვრება ისე არ ახდენს ეფექტს ჩემთვის რომ ვიყო კარგი? და ვარ ცივსისხლიანი. ბოროტი და ეშმაკის განსახიერება. ამ შემთხვევაში დამნაშავე მაინც მე ვარ?
ესეთი არის სწორედ ჯეონ ჯუნქუქი მას არ აქვს ცხოვრებაში კარგი გადატანილი. მისი ცხოვრება შავ-თეთრია.
უბრალოდ ის ასეთია ცივსისხლიანი, დაუნდობელი. მას არ აინტერესებს არაფერი.
***
მზე ამოდის უკვე თენდება, ნიკი და ივი ისევ საწოლში არიან, მზის სხივები კი მათ სახეებემდეც აღწევს.
თვალებს ჭუტავს ნიკი. შეაწუხა მზემ ივი კი ზურგით წევს და თავი დედის გულზე უდევს. ნიკის აშკარა არ უნდა გაღვიძება მაგრამ კარის ხმა ამის საშვალებას არ აძლევს, ნელა დგება ივის თავზე კოცნის, და ოთახს ტოვებს...
ნელა უახლოვდება კარებს და ფიქრობს ასეთ დროს ვინ უნდა იყოს? დილის რვა საათზე. კარის სახელურს ნელა წევს და კარს ფრთხილად ახელს, და ხედავს იმას ვისაც ახლა ნამდვილად არ ელოდა.
- გაგაღვიძე?_ იკითხა მისი ბოხი და სექსუალური ხმით.
-არა_ თავი გაათქნია, და კარი ფართოდ გააღო_ აქ იდგები?_ და გვერდით გაიწია
დიდი სხეული შევიდა ოთახში და იქვე სკამზე ჩამოჯდა. შემდეგ კი ნიკის მიუბრუნდა:
- ივის სძინავს?_ იკითხა თეჰიონმა და ნიკის შეხედა
- ხო_ ისიც შევიდა სამზარეულოში_ ჩაი ან ყავა?_ იკითხა და გახედა თეჰიონს.
- წვენი თუ გაქვს_თქვა ბოხი ხმით
- კარგი_ ისევ შებრუნდა ნიკი სამზარეულოში, თეჰიონისთვის წვენი ივისთვის ფაფა და თავისთვის ყავა გააკეთა.
- აუ შენი წვენი_ თქვა და წინ დაუდო თავისი ჭირით წვენი.
- გმადლობ_ თავს უქნევს, ივი კი მის წინ ჯდება.
- რატომ მოხვედი?_ ეკითხება ცივი ხმით
- არ შეიძლება ჩემი შვილი ვნახო?_ კითხვას კითხვით პასუხობს თეჰიონი
- შაბათ- კვირა შევთანხმდით მგონი და დღეს პარასკევია!_ ეუბნება და კალენდარს აწვდის თეჰიონს
- ნიკი..._ ცოტახანი პაუზას აკეთებს თეჰიონი_ გთხოვ ეს დღე ჩემთან გამოუშვი ივი_ მუდარის თვალებით უყურებდა.
- წადი!_ თქვა მკაცრი ხმით
-ნიკი... გთხოვ_ ისევ ის თვალები
- კარგი 6 მერე მოგიყვან_ თქვა და სხვა მხარეს შეიხედა.
- ბაღი?_იკითხა თეჰიონმა
- დიახ!_თქვა მკაცრად
-კარგი მაშინ_ თქვა და ფეხზე წამოდგა
თეჰიონი წამოდგა ფეხზე და დატოვა ოთახი, ივი კი იდგა და ფიქრობდა, რა მოხდებოდა რომ თეჰიონს იგი არ ენახა, ახლა ასეთ დღეში ხომ არ იქნებოდა ნიკი.
მისაღებ ოთახში დგას და კარისკენ იყურება უკვე ორი წუთია, მაგრამ ამ სიჩუმეს პატარა გოგონას ხმა არღვევს...
- დედა!_ ნამძინარევი ხმით ამბობს ივი და დედასკენ მიდის.
- გისმენ ჩემო ერთადერთო_ ძალდატანებით გაუღიმა.
- მშია_ ცხვირი აბზიკა ივიმ
ნიკიმ გაიცინა და სამზარეულოში შეიყვანა ივი...
***
ჯეონი ბოლთას ცემს, ამას კი ჯიმინი უყურებს, თითქოს არაფერი აწყნარებს და ვერც დააწყნარებს...
- გავანადგურებ! მის სუსტ წერტილს მოვძებნი და გავანადგურებ!_ ბოლო ხმაზე იღრიალა ჯეონმა
- ჯუნქუქ! დაწყნარდი გთხოვ! მოვა დრო და მას გავანადგურებთ!_ აწყნარებდა განერვიულებული ჯიმინი
- მე თუ ეს არ გავაკეთო ჯეონ ჯუნქუქი არ ვიყო, ამ ყველაფერს სისხლად ვადენინებ!_დაიღრიალა და რაც მაგიდაზე იყო ყველაფერი გადაყარა
ახლა ჯეონი საშინლად იყო.
***
ექვსი საათიც დადგა, ნიკიმ ივის მოკიდა ხელი და გაიყვანა. მართალია მას არ უნდოდა რომ ივი თეჰიონთან მისულიყო მაგრამ, სხვა შანსი არ ჰქონდა...
- დედა ეხლა მამასთან მივდივართ?_ იკითხა ივიმ
ნიკი კი ადგილზე გაშრა ხმის ამოღება არ შეეძლო ორი წლის ბავშვმა საიდან იცოდა რომ თეჰიონი მამამისი იყო?
-ხ..ხო_ უთხრა ხმის კანკალით და ნაძალადევად გაუღიმა..
ივი სიხარულისგან ადგილზე ხტოდა. ისინი ახლა ავტობუსის გაჩერებასთან იდგნენ და ელოდებოდნენ თეჰიონ ივის ,,მამიკოს"
და აი ისიც გამოჩნდა თეჰიონიც, ივი სიხარულისგან ტაშს უკრავდა..
- აი მეც მოვედი_ თქვა თეჰიონმა და ივი ხელში აიყვანა
- მამიკო_ თქვა ივიმ და ხელი მოხვია, მთელი ძალით ეხუტებოდა...
- მამას პრინცესა_ თქვა და ლოყაზე ნაზად აკოცა..
ნიკიმ ყველაფერი მოუყვა ივიზე როდის იძინებს როდის უნდა აჭამოს და ასეშემდეგ...
თეჰიონი კი წავიდა ივით ხელში...
***
Junkook's POV:
გაბრაზებული გავდივარ სახლიდან, არ მაინტერესებს არაფერი, ისედაც ეს თეჰიონი...აჰჰ ეს თეჰიონი საშინელება მინდა მივიდე და ჩავაძაღლო! მაგრამ ეს ომის დაწყებას ნიშნავს, ხოლო ომი მე არ მიყვარს! და არც ახლა მინდა ომი...
მაფია მგონი ეს ერთადერთი რამაა რაც მიყვარს, ცოტა რამ ჩემი თავის შესახებ? არარის საჭირო.
მანქანაში ვზივარ და სახლიდან გავდივარ. შეიძლება ვინმე მოვკლა
~~
- გისმენ იუნგი_ გაბრაზებული ხმით თქვა ჯეონმა
- სასწრაფოდ მოდი ერთი გემი ჩაძირეს!_ ნაპერწკლებს ყრიდა იუნგი
- აჰჰ ამის დედაც_ შეიგინა ჯეონმა და გზას გაუდგა_ მოვდივარ!
~~
ეს გზა და ეს საცობი! ამის დედაც! ყველაფერი ჩემს საწინააღმდეგოდა!
ჩემთვის ვარ ფიქრებში გართული არ მაინტერესებს არაფერი გარდა კიმ თეჰიონისა...
და აი ისიც ვნახე პატარა ბავშვით ხელში, უღიმოდა და მგონი მივხვდი სადაც დავარტყამ, მას შვილი ყავს და მე ეს არ ვიცოდი, მის შესახებ ყველაფერს გავიგებ...
მოემზადე კიმ თეჰიონ! ახლა იწყება ნამდვილი ჯოჯოხეთი...
ჩემთვის ვაკვირდებოდი თეჰიონს როცა გვერდით გავიხედე და დავინახე გოგონა..
მას ლურჯი კაბა ეცვა არც მომდგარი და არც ნაზი ის ისეთი ლამაზი იყო მისი ქერა თმა და მისი ოკეანის ფერი თვალები, ის ძალიან ლამაზია. მართლა ძალიან ლამაზია...
მაგრამ ის ავტობუსში ჯდება და მიდის მაგრამ მე ვასწრებ და მას ფოტოს ვუღებ ის ჯდება და მიდის...
------------------------------------------------------------