ჰეიი მე ლილუ ვარ,ლილუ მილერი
ამერიკაში დავიბადე, დედა მალე გარდამეცვალა კიბოთი,მამაჩემი ამაზე არ მესაუბრება მეც არაფერს ვეუბნები ვიცი მისთვის რთულია ეს ყველაფერი,ცდილობს კარგი მამობა გამიწიოს და გამოსდის კიდეც, ის დიპლომატია და ყოველთვის გვიწევს ადგილის შეცვლა,ახლა მექსიკაში ვცხოვრობთ აქაურობას შევეჩვიე მეგობრებიც გავიჩინე,აქედან წასვლა არ მინდა,მაგრამ ერთ საღამოს მამაჩემი შემოდის ჩემს ოთახში
ახლანდელი დრო:
ჩემს ოთახში ვარ წამოწოლილი და მუსიკას ვუსმენ დღეს საკმაოდ გადავიღალე,უცებ ცალ ყურსასმენს მწყვეტს ვიღაც და მეც თვალებს ვახელ მამაჩემია,
მიკვირს ის არასდროს შემოსულა ჩემს ოთახში, მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ წასვლას ვაპირებთ...ოჰჰ არაა იმედია ისევ არ ვაპირებთ გადასახლებას
ლილუ:მაა რა ხდება?
ჯეისონი:როგორ ხარ,როგორი დღე გქონდა
ლილუ:დღეს ზედმეტათ გადავიღალე
ჯეისონი:კარგი შენ დაისვენე მანამდე კი რაღაცაზე მინდა დაგელაპარაკო
ლილუ:...
ჯეისონი:კორეაში უნდა გადავიდეთ
ეს საბოლოოა გპირდები...
ლილუ:რაა...არა...არააა მე არ წამოვალ,მე აქ მინდა,...აქ მომწონს,...ბევრი მეგობარი მყავს,იქ ვერ წამოვალ, თანაც მალე 17-ის ვხდები ჩემ თავს მე თვითონ მივხედავ...*ლილუ წამოდგა და იქეთ-აქეთ სიარული დაიწყო ნერვული შეტევა ქონდა ეს ხშირად არ ემართებოდა მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ ძალიან ნერვიულობდა და განიცდიდა*
ჯეისონი:ლილუ გთხოვ დამშვიდდი,ყველაფერი კარგად იქნე...
ლილუ:არაფერიც არ იქნება კარგად...შენ მითხარი რომ აღარ წავიდოდით,ახლა კი საპირისპიროს ამბობ...*ლილუმ თმაში შეიცურა ხელი და ოხრავდა, ჯეისონი წამოდგა და ჩაეხუტა,ეფერებოდა და ამშვიდებდა*
ჯეისონი:ჩემო პრინცესავ ეს ბოლო იქნება გპირდები,ის შენი სახლი გახდება საბოლოოდ
ლილუ:მაგრამ მე აქ მომწონს...
ჯეისონი:გთხოვ ამ ერთხელ გამიგე ეს ბოლო იქნება...
ლილუ:...
ჯეისონი:კარგი დუმილი თანხმობის ნიშანია გავიგე...დროა ბარგი ჩაალაგო ხვალ მივფრინავთ...ან მოსამსახურე პერსონალს დავუძახე...
ლილუ:არა იყოს მე თვითონ ვიზამ ,არ მინდა ჩემს ნივთებს უცხო შეეხოს
ჯეისონი:კარგი შენ როგორც გინდა ...ტკბილი ძილი...
*შემდეგ ლილუს შუბლზე პატარა კოცნა დაუტოვა და გავიდა,ლილუ კი დატოვა მარტოობაში...
⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️
მეორე დღე
ლილუს pov:
უკვე თვითმფრინავში ვზივართ და აფრენას ვაპირებთ,
აფრენისას თვალიდან უნებურად ცრემლი ჩამომივარდა,მეგობრებთან დამშვიდობებაც კი ვერ მოვასწარი,იმ ადამიანებთან რომლებმაც თავი შემაყვარეს...
ახლა რა იქნება...ვინ იცის...
უკვე კორეის თავზე ვართ...მამაჩემი ჩემს გვერდით ზის, ამჩნევს რომ მოვიწყინე
ჯეისონი:ლილუ ხომ მენდობი არა
*ლილუ უბრალოდ თავს უქნევს*
ჯეისონი:კარგი ახლა ახალ ცხოვრებას ვიწყებთ...
უკვე დავჯექით ჩასვლის დროა,
გარეთ ხალხი გველოდება,ძირითადად ისინი ვინც მამაჩემს იცნობს, სახელმწიფო პირები,
მე კი ეს პროცესი მეზიზღება მაგრამ წესები მარტივია...
უნდა გაიღიმო,მაგრამ არა ისე რომ ზედმეტი ყურადღება მიიქციო
თუ რამეს გკითხავენ მხოლოდ მაშინ უნდა უპასუხო
⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️
როგორც იქნა სახლის გზას დავადექით,ცოტა ხანში მანქანა დიდ სახლთან გაჩერდა
ღმერთო რამხელა სახლია
ჯეისონი:მოგწონს
ლილუ:წავა რა წინა უფრო
მომწონდა
ჯეისონი:კარგი რა ვიცი რომ მოგწონს,ხომ იცი ვერაფერს გამომაპარებ სახეზე გეტყობა
*ლილუ ამაზე უბრალოდ თვალებს ატრიალებს*
ჯეისონო:კარგი ახლა მიდი გაიქეცი და ოთახი აარჩიე ნივთებს კი დაცვა ამოგიტანს
*ამ სიტყვების თქმა და მე თავგუდმოგლეჯილი გავრბივარ,სახლი გარედან დიდი ჩანს მაგრამ არც იმხელაა,ყველაფრის დათვალიერებას სულ რაღაც 10 წუთში მოვრჩი და საბოლოოდ ოთახიც ავარჩიე ისეთი როგორიც შემეფერება ყველაზე დიდი,ოთახს ვათვალიერებდი როცა უკნიდან ხმები გავიგე შევბრუნდი და ვიღაც დაცვა იდგა,როგორც ჩანს ახალია,აქამდე არ შემიმჩნევია ვერც კი შევამჩნიე ისე მივაშტერდი
ბოლოს კორეულად მითხრა რაღაც მაგრამ ვერც ეგ მივხდი, მერე კი უსიტყვოს გავიდა
ღმერთო სულელი ხარ ლილუ სულელი თითქოს ბიჭი აქამდე არ გენახოს,კარგი რაც არის არის
ამის შემდეგ ბარგის ამოლაგება დავიწყე,დროც მალე გავიდა
⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️⬜️⬛️
ქვემოთ ჩავედი მამაჩემი ტელეფონზე საუბრობდა ვერ შემამჩნია ამიტომ წავედი და სუფრასთან დავჯექი რომელსაც პერსონალი შლიდა, როგორც ჩანს ისინიც კორეელები არიან,ყველას ერთნაირი სახე აქვს
ცოტა ხანში სუფრაც გაშალეს და მამაჩემიც მოვიდა
ჯეისონი:აბა როგორ მოეწყე ოთახში
ლილუ:მშვენივრად,მაგრამ ძველი ოთახი მერჩივნა
ჯეისონი:...კარგი კიდევ რაღაც უნდა გითხრა...მოკლედ ერთ ორ დღეში წვეულებაა მაღალი საზოგადოების პირები იქნებიან...
ლილუ:გთხოვ ის არ თქვა რაც მე მგონია...
ჯეისონი:და კი შენც უნდა წამოხვიდე,ხომ იცი მნიშვნელოვანი რომ არ იყოს არ გეტყოდი
ლილუ:ოღჩ არააა
ჯეისონი:...რა?
ლილუ:ო ღმერთო ჩემო არააა
ჯეისონი:კარგი ამაზე დაწვრილებით მერე ვისაუბროთ ახლა ვჭამოთ
*მამა შვილი ჩუმათ მიირთმევდნენ ბოლოს ჯეისონმა დაარღვია სიჩუმე*
ჯეისონი:ახლა არდადეგებია სკოლა ორ თვეში იწყება,მგონი ჯობია კორეულის შესწავლა დაიწყო
ლილუ:ხოო...
*სიტყვა გამიწყდა როცა შევამჩნიე როგორ შემოსულა ახალი დაცვა ოთახში,მამაჩემს რაღაც უთხრა კორეულად მანაც თანხმობა მისცა,მე კი ისევ ისე გამიშეშდა თვალი მასზე,როგორც ჩანს შეამჩნია და მანაც შემომხედა,დავინახე ჩემი სახის დანახვისას როგორ ჩაისმირკა, ეხლა მივალ და ვცემ,ამ სიტყვების გაფიქრება და მისი წასვლა ერთი იყო, როგორც ჩანს მამაჩემმა შეამჩნია ეს*
ლილუ:დაა მამაა... ახალი დაცვა გვყაავს?
ჯეისონი:ოუუ რა ხდებაა,ხომ არ მოგეწონა?
ლილუ:რააა, ფუჰ არაა, ხო არა რა მომეწონა, ვინ თქვა,ხო, ხო არა, არაა...
ჯეისონი:აჰაა ანუ მოგწონს მიდი მომიყევი
ლილუ:მამაა გაჩერდიი
*დიახ ეს მამაჩემია რომელსაც სურს რომ ყველაფერი მოვუყვე ჩემი სასიყვარულო ისტორიიდან მაგრამ მე შეყვარებულიც კი არ მყოლია,მან ეს არ იცის და არც ვეტყვი,მასთან ასეთ რამეებს ვერ ვისაუბრებ ის ხომ კაცია*
ჯეისონი:კარგი კარგი არაფერს ვამბობ*იცინის და ხელებს მაღლა სწევს*
*ცოტა ხნის შემდეგ*
ჯეისონი: ისე კარგი ბიჭია
ლილუ:მამაააა...
*ლილუ გაბრაზებული წამოდგა მაგიდიდან და ოთახში წავიდა*
ჯეისონი:იმედია ერთად დარჩებით...
*ლილუ კიბეებზე ადიოდა როცა მამამისის სიტყვები და ხმამაღალი სიცილი შემოესმა*...
⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️
ესეც პირველი თავი
იმედია მოგეწონებათ🫶🏻👽