Tae ក្រោកចេញទៅតែម្នាក់ឯងដើម្បីទៅនិយាយទូរស័ព្ទ ចម្ងាយរាងឆ្ងាយគួរសម ល្មមលែងលាន់សម្លេងបាស់ទើបគេលើកទទួល ៖
«ហាឡូ Jiho hyung!!»
«Tae នៅឯណា?»Jiho សួរដោយសម្លេងរៀបស្មើ កាលបើមកដល់វិមានបែរជាបាត់ប្រពន្ធ សួរលោកស្រី Jeon គាត់ក៏ប្រាប់ថាគេមកហ្វីលីពីនជាមួយ Jungkook នាយក៏រហ័សទាញទូរស័ព្ទទាក់ទងមកគេភ្លាម ។
«គឺ...គឺខ្ញុំនៅ នៅហ្វីលីពីន hyung មានអ្វីហេស៎?»Tae ឆ្លើយទាក់រដាក់រដុបហាក់គ្មានភាពក្លាហានដើម្បីនិយាយជាមួយស្វាមីទាល់តែសោះ ត្បិតថាអារម្មណ៍ខុសឆ្គងចេះតែវាយលុកប្រព័ន្ធប្រសាទរបស់គេរហូត ។
«ហេតុអីទៅមិនប្រាប់បង?»
«ព្រោះខ្ញុំគិតថា hyung នៅបន្ទាយទើប...ទើបមិនចង់រំខាន ម្យ៉ាង ខ្ញុំមកតែមួយសប្ដាហ៍ប៉ុណ្ណោះ»Tae កែវភ្នែកក្រឡេបក្រឡាប់ ញ័រដៃកាន់ទូរស័ព្ទសឹងមិនជាប់ បើនាយនៅតែសួរបន្តគេច្បាស់ជាគាំងស្លាប់មិនខាន ។
«មិនមែនមិនចង់ប្រាប់បងទេហេស៎ ព្រោះបងមិនសំខាន់គួរតែ Tae ប្រាប់?»
«មិនមែនចឹងទេ hyung កុំយល់ច្រឡំអី ខ្ញុំខ្លាចថារំខានការងាររបស់ hyung ពិតមែន មិនបានន័យថាខ្ញុំទុក hyung មិនសំខាន់ទេ»
«ហឹសៗ យ៉ាងណាបងក៏ជាប្ដី Tae ខលប្រាប់ជាដំណឹងមិនហៅថារំខានទេ កុំអោយតែទៅបាត់ស្រមោលបែបនេះ ទើបធ្វើអោយបងបារម្ភ»Jiho សើចឡើងព្រោះតែស្ដាប់ដឹងនូវសម្លេងស្លាស្លន់របស់រាងតូច គ្រាន់តែញ៉ោះលេងសោះក៏ភ័យដែរ ។
«ខ្ញុំសូមទោស ខ្ញុំគ្មានបំណងចង់លាក់ពិតមែន ប៉ុន្តែហេតុអ្វី hyung ស្រាប់តែខលមកខ្ញុំបែបនេះ»មុននេះគេសឹងតែធ្មឹងកម្រើកខ្លួនលែងបានទៅហើយ នៅពេលដែល Jiho ហៅខ្លួនឯងថាជាប្ដី តើអារម្មណ៍មួយនេះវាយប្រហារគេខ្លាំងប៉ុណ្ណា?
«ព្រោះតែនឹក!!»
«ហាស៎...»គេស្ដាប់ច្រឡំដែរទេ ឬនេះមិនមែនជា Jiho ដែលជាអ្នកនិយាយ?
«បងនឹក Tae!! នឹកក្មេងពូកែសម្ដីរបស់បងនោះអី ខំស្កាត់មកវិមានទាំងយប់ថានឹងបានជួប ប៉ុន្តែគេបែរជាគេចមុខរត់ទៅហ្វីលីពីនទៅវិញ»Jiho
«អឺក...គឺស្អែកពួកខ្ញុំត្រឡប់ទៅវិញហើយ»Tae
«Tae និយាយទូរស័ព្ទជាមួយអ្នកណា ហេតុអ្វីយូរម្ល៉េះ!!»ដោយបាត់រាងតូចមិនឃើញគេចូលទៅខាងក្នុងវិញ Jungkook ក៏ក្រោកមកតាម តែសម្លេងនាយមុននេះធ្វើឱ្យអ្នកម្ខាងទៀតបានលឺដូចគ្នា
«ជា Jungkook ឬ?»ស្ដាប់សម្លេងដូចប្រហែលទើបសួរបញ្ជាក់ ឯ Tae ធ្វើខ្លួនមិនត្រូវ ខណៈដែលរាងក្រាស់ស្រាប់តែមកអោបចង្កេះគេពីក្រោយ ។
«បាទ...ប៉ុណ្ណឹងសិនចុះ hyung ចាំជួបគ្នាថ្ងៃស្អែក»
«មិនរំខានទេ ថែខ្លួនផង ស្អែកបងទៅទទួល»
«អ្ហឹម»Tae គ្រាន់តែក្រហឹមជាការផ្ដល់ចម្លើយ មុននឹងប្រព័ន្ធទូរស័ព្ទត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ ។ រាងតូចទម្លាក់ទូរស័ព្ទចុះ ព្រមជាមួយនឹងទឹកមុខតានតឹង គេមិនដឹងថាគួរប្រឈមជាមួយ Jiho បែបណាឡើយ ។
«សឺត...មុននេះនិយាយជាមួយអ្នកណា»Jungkook លមុខមកថើបថ្ពាល់នាយតូចទាំងចាប់សង្កេតដឹងពីភាពមិនប្រក្រតីរបស់គេ ។
«គ្មានអីទេ Jiho hyung គ្រាន់តែខលមកសួរនាំធម្មតា»Tae បែរមកប្រឈមនឹងរាងក្រាស់វិញ សម្លឹងមុខនាយម៉ក់ៗ ។
«ប្រាកដហើយហេស៎?»
«Jungkook ចង់នៅជប់លៀងបន្តទេ បើចឹងខ្ញុំត្រឡប់ទៅវិញមុន ព្រោះងងុយហើយ ចង់គេង»Tae បង្វែរសាច់រឿង ព្រោះមិនចង់ឆ្លើយ ណាមួយគេលែងមានអារម្មណ៍សប្បាយទៀតហើយ ទោះអោយសើចក៏ចេញមកទាំងបង្ខំ ហត់នឹងជីវិតដ៏សែនរញ៉េរញ៉ៃមួយនេះណាស់ គេចង់សម្រាកដើម្បីឲ្យខួរក្បាលឈប់គិតពីបញ្ហាអស់នេះ ។
«បង ok ឬអត់? ចាំខ្ញុំជូនបងត្រឡប់ទៅវិញក៏បាន»Jungkook ចាប់ផ្តើមមិនស្រួលជាមួយនឹងទឹកមុខរបស់ Tae ដែលស្ងៀមស្ងាត់មិនស្រដីលេងសើចដូចជារាល់ដង ។
«ប៉ុន្តែកម្មវិធីមិនទាន់ចប់នៅឡើយទេ ខ្ញុំអាចទៅវិញខ្លួនឯងបាន»
«អត់ទេ ខ្ញុំជូនបងទៅ ឆាប់មក»Jungkook មិនសូញសាញទាញដៃរាងតូចដើម្បីទៅយករបស់របរដែលនៅនឹងតុ ។
«aww នេះលោកបងចង់នាំគ្នាទៅណា»
«មានការ ពួកឯងផឹកចុះ ចំណែកលុយចាំយើងជាអ្នកចេញ ទូទាត់ពេលទៅដល់កូរ៉េ»Jungkook ស្រដីចប់ក៏កាន់ដៃ Tae ចាកចេញតែម្ដង ។ ពួកគេមកដល់សណ្ឋាគារវិញ ម្នាក់ៗមិនស្រដីអ្វី រៀបចំខ្លួនឡើងគេង ដោយយប់នេះ Tae មិនបានរង់ចាំអោយរាងក្រាស់មកអោបឡើយ គេទម្លាក់ខ្លួនគេងបែរខ្នងសម្ងំដើម្បីឲ្យឆាប់លង់លក់ ។
«..................»Jungkook ស្ងប់ស្ងាត់សម្លឹងទៅកាយតូចពោពេញដោយកង្វល់ រាងក្រាស់ឡើងទៅលើគ្រែដាក់ខ្លួនគេងទាំងមិនហ៊ានរំខាន Tae សម្លឹងផែនខ្នងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ទាំងគិតមិនយល់ តើមានរឿងអ្វីកើតឡើងចំពោះទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេ? មិនបានឈ្លោះគ្នា ប៉ុន្តែហាក់ដូចជាឆ្ងាយគ្នាខ្លាំងណាស់ នាយមិនចូលចិត្តអារម្មណ៍ល្ហល្ហេវបែបនេះឡើយ ។ Jungkook សន្សឹមៗលូកដៃទៅអោប Tae ពីក្រោយ ជ្រប់មុខនឹងកញ្ជឹង.ករបស់គេ ស្របពេលដែលទឹកសន្សើមស្រាប់តែហូរចុះមកទាំងមិនដឹងខ្លួន ។
កុំថាឡើយតែ Jungkook សូម្បីតែ Tae គេសម្ងំយំយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ដូចគ្នា មិនអោយរាងក្រាស់ដឹង សុខចិត្តធ្វើពុតជាគេងដើម្បីកំបាំងទឹកភ្នែកដែលកំពុងតែស្រក់ ។ ម្ដេចក៏លឿនយ៉ាងនេះ ពេលវេលាកន្លងមកហាក់ដូចជាខ្លីខ្លាំងណាស់ មេត្តាអោយពួកគេបានក្បែរគ្នាយូរជាងនេះបានទេ ?
#ថ្ងៃថ្មី
អ្នកដែលទៅហ្វីលីពីន កំពុងតែធ្វើដំណើរមកប្រទេសកំណើតវិញ ។ ចំណតចុះចតសន្សឹមៗមកលើទឹកដីកូរ៉េ ។ ពួកគេអូសវ៉ាលីមកខាងក្រៅដើម្បីរកយានជំនិះត្រឡប់ទៅវិញ តែថា Tae ប្រហែលជាមានអ្នកជូនហើយ ។
«Tae ខាងនេះ!!»Jiho ស្រែកហៅទាំងបក់ដៃទៅកាន់នាយតូចដែលដើរមកជាមួយគ្នីគ្នារបស់ Jungkook ជាហេតុធ្វើឱ្យ Tae គាំងធ្មឹង ស្នាមញញឹមដែលសើចដាក់រាងក្រាស់មុននេះក៏ប្រែជារលុបទៅវិញ ។
«Jiho hyung?»Tae សម្លឹងទៅអ្នកដែលមាននាមជាស្វាមីដែលកំពុងតែឈរក្បែរឡានញញឹមមកកាន់គេយ៉ាងស្រស់ ។ Jungkook មើលទៅអ្នកជាបងប្រុសទាំងមិនដាច់ចិត្តលែងដៃរបស់ Tae តើដល់ពេលហើយឬ? ដែលនាយត្រូវប្រគល់គេអោយទៅម្ចាស់ដើមវិញ ។
«Jung...»Tae ហៅរាងក្រាស់តិចៗស្រដាស់អោយនាយភ្ញាក់ពីការភ្លឹកហើយព្រមលែងដៃរបស់ខ្លួន ។ Jungkook បែរមកសម្លឹងរាងតូចទាំងចិត្តមិនដាច់ តែក៏មិនអាចឃាត់ ទើបព្រមប្រលែង Tae អោយគេដើរទៅរកបងប្រុសរបស់ខ្លួន ។
«hyung ហេតុអ្វីមកទទួលខ្ញុំបាន ក្រែងត្រូវរវល់នៅបន្ទាយឬ?»Tae សំដៅមករក Jiho ទាំងប្រឹងញញឹមធ្វើខ្លួនធម្មតា ព្រោះមិនចង់អោយគេសង្ស័យ
«ប្រាប់ហើយតើថានឹក ទើបមករក ហើយនេះបានទៅដើរលេងឯណាខ្លះហាស៎»
«មិនច្រើនទេ នេះ hyung មកចាំខ្ញុំយូរឬនៅ?»
«មិនយូរទេ... អេ៎ Jungkook មិនទៅជាមួយគ្នាទេហេស៎»ឃើញអ្នកជាប្អូនតម្រង់ទៅកន្លែងផ្សេងក៏ពោលសួរ ធ្វើឱ្យ Jungkook គាំងដំណើរ បែរមកតបស្ដីទាំងដៀងភ្នែកមើលទៅរាងតូច ។
«ទេ!!»Jungkook តបតែមួយម៉ាត់ក៏ចាកចេញទៅជាមួយគ្នីគ្នាទាំងមិនងាកក្រោយ ទុកអោយ Tae ឈរមើលដំណើររបស់គេ ទាំងពោលពាក្យសូមទោសមិនដាច់ គេដឹងថារូបភាពទាំងនេះវាយប្រហារផ្លូវចិត្តនាយខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែគេគ្មានជម្រើសឡើយ ។
«ហឹម បើចឹងពួកយើងទៅៗ»Jiho បែរមកប្រាប់ Tae វិញ រួចក៏លើកវ៉ាលីរបស់រាងតូចដាក់ឡាន មុននឹងចាកចេញទៅជាមួយគ្នា ។
#វិមាន Jeon
ទីនេះហាក់ស្ងប់ស្ងាត់ព្រោះតែគ្មាននរណានៅ តាមធម្មតាលោកស្រី Jeon តែងតែចេញទៅជាមួយស្វាមីជាញឹកញាប់ ឬក៏ជួនកាលគាត់មានធុរៈនៅខាងក្រៅនឹងឯង ។
«Tae ចង់ងូតទឹកសម្រាក ឬក៏ញុាំអ្វីសិនទេ បងប្រាប់អោយចុងភៅធ្វើអោយ»
«ខ្ញុំចង់សម្រាកសិន មកពីឆ្ងាយអស់កម្លាំងណាស់»
«អឹម បើចឹងគេងសិនទៅ ចាំថ្ងៃបន្តិចបងមកទទួល Tae ទៅកន្លែងការងាររបស់បង»
«កន្លែងការងាររបស់ hyung?»Tae ផ្ទួនពាក្យរបស់នាយទាំងមិនយល់ពីបំណងរបស់គេចង់ធ្វើអ្វីអោយប្រាកដ ។
«មែនហើយ ពេលទៅដល់ Tae នឹងដឹង ពេលនេះបងមានការបន្តិចសិន សឹមថ្ងៃត្រង់បងមកទទួល»
«បាទ!!»Tae ញញឹមមិនសម ឯ Jiho លេងសក់គេបន្តិច ក៏ដើរចេញទៅខាងក្រៅបាត់ ។ នាយតូចទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយទៅលើគ្រែទាំងវិលវល់ បែងចែកមិនត្រូវថាគួរធ្វើបែបណា គេសឹងតែឆ្កួតទៅហើយ ។
«Jungkook!!»គ្រាន់តែនឹកដល់អ្នកកម្លោះភ្លាម គេក៏រួសរាន់ទាញទូរស័ព្ទខលទៅនាយ កាលបើ Jungkook មិនបានត្រឡប់មកវិមានវិញឡើយ មិនដឹងថានាយទៅនៅឯណាទេពេលនេះ ។
«ហេតុអីទាក់ទងមិនបាន»Tae ព្យាយាមម្ដងហើយម្ដងទៀតនៅតែមិនអាច ព្រោះតែរាងក្រាស់បានបិទទូរស័ព្ទបាត់ទៅហើយ ជាហេតុធ្វើឱ្យ Tae កាន់តែនៅមិនសុខ ឆ្លេឆ្លាកាន់ទូរស័ព្ទជាប់នឹងដៃ ។
«ពេលនេះលោកនៅឯណាទៅ Jung »Tae អស់ជម្រើសមានតែអង្គុយវិញ គេបារម្ភណាស់ខ្លាចនាយធ្វើអ្វីផ្ដេសផ្ដាស តែក៏មិនអាចចេញទៅតាមបាន ព្រោះតែ Jiho នៅទីនេះ ។ ជម្រើសចុងក្រោយគឺមានតែផ្ញើសារប៉ុណ្ណោះ ។
*Jung នៅឯណា ហេតុអ្វីខ្ញុំខលមិនទទួល
*កុំភ្លេចមើលថែខ្លួនឯងផង សម្រាកអោយបានច្រើន ស្អែកនេះលោកត្រូវទៅរៀន
*កុំបោះបង់ក្ដីស្រមៃរបស់ខ្លួនឯងណា Jung លោកបានសន្យាជាមួយខ្ញុំរួចហើយ
*ខ្ញុំរង់ចាំលោកនៅវិមាន
Tae អង្គុយផ្ញើសារពីមួយខ្សែទៅមួយខ្សែ សង្ឃឹមថាអ្នកម្ខាងទៀតនឹងបានឃើញ មុននឹងផ្ញើមួយប្រយោគចុងក្រោយ បញ្ជាក់ពីអារម្មណ៍ពិតរបស់ខ្លួន ៖
*អូនស្រឡាញ់បង
រាងតូចទម្លាក់ទូរស័ព្ទចុះ មុននឹងដាក់ខ្លួនគេង ព្យាយាមប្រាប់ខ្លួនឯងថាមិនអី គេអាចស៊ូទៅបាន គេនឹងសម្ដែងឆាកល្ខោនមួយនេះរហូតដល់ទីបំផុត ។
ប្រហែលជាម៉ោងមួយ Jiho ក៏បានមកទទួលគេទៅបន្ទាយទាហានដែលជាកន្លែងនាយកាន់កាប់ជួរកងទ័ព ដើម្បីណែនាំរាងតូចអោយគេឯងបានស្គាល់ ។ មួយវិញទៀត នាយចង់ចំណាយពេលវេលាជាមួយនឹង Tae ក៏សាកបើកចិត្តទទួលយកគេដូចគ្នា ។
ឈានមកដល់ពេលល្ងាច គ្រប់គ្នាក៏បានត្រឡប់មកវិមានវិញដើម្បីជួបជុំញុាំអាហារ ទោះរវល់យ៉ាងណាក៏ត្រូវឆ្លៀតពេលផ្ដល់អោយគ្រួសារខ្លះដែរ ។
«យ៉ាងម៉េចហើយកូន kook ទៅប្រកួតនៅទីនោះមានបញ្ហាអ្វីឬអត់»លោកស្រី Jeon ស្រដីសួរទៅកូនពៅដែលស្ងប់ស្ងាត់ គិតតែឈ្ងោកមុខញុាំបាយមិននិយាយអ្វីមួយម៉ាត់ ។
«ធម្មតា ខ្ញុំមិនបានទៅបង្កបញ្ហានោះទេ»Jungkook ឆ្លើយតបទាំងមិនងើបមុខ ។ ពិតណាស់កាលដែលនាយព្រមមកវិមានវិញក៏ព្រោះតែសាររបស់ Tae ហ្នឹងឯង ។
«ល្អហើយ កុំអោយយើងឈឺក្បាលទៅដោះស្រាយ»លោក Jeon ឡកឡើយតាមទម្លាប់ ប៉ុន្តែលើកនេះ Jungkook បែរជាមិនតបត ធ្វើដូចមិនលឺអ្វីដែលគាត់និយាយយ៉ាងចឹង ។
«បងចេះតែយ៉ាងម៉េចហ្នឹង?»
«បងគ្រាន់តែដាស់តឿនតើ...»
«ត្រូវហើយប៉ា ការងារដែលប៉ាដាក់មក ខ្ញុំបានសម្រុកធ្វើរួចអស់ហើយ អាចនឹងសល់ពេលទំនេរច្រើន ចំណែកឯកូនទាហានដែលទើបនឹងប្រឡងចូល ខ្ញុំក៏បានចាត់ចែងហើយដែរ»Jiho រហ័សស្រដីប្ដូរប្រធានបទ ខ្លាចផ្ទុះតុបាយទាំងកណ្ដាលយប់ ។ ខណៈដែល Tae ចេះតែលួចសម្លឹងទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់របស់ Jungkook ដែលអង្គុយជិតលោកស្រី Jeon នោះ ។ យូរៗម្ដងក៏ចាប់អារហារអោយនាងតូច Irin ដែលគិតតែអង្គុយញុាំមិនហ៊ានលូកមាត់ ។
«បន្ទាន់ទៅណា? ប៉ាមិនបានប្រញាប់ទេ ធ្វើការតាមសម្រួលទៅប្រយ័ត្នបាក់កម្លាំងឈឺ ម៉ាក់ឯងស្ដីបន្ទោសថាប៉ាធ្វើបាបកូនទៀតមិនខាន»
«បងកុំមកទម្លាក់កំហុសអោយខ្ញុំ!!»លោកស្រី Jeon
«ត្រូវតែបន្ទាន់ ព្រោះខែក្រោយនេះ ខ្ញុំគិតច្បាស់ហើយ ថាខ្ញុំនឹងរៀបការជាមួយ Tae!!»
«ផាំង~មិនបាន!!»
To be continued
Lie Naa