Bonus Part - 4
နေသာရဲထက်က ဒီနေ့တော့ ပြုံးရွှင်နေသည်။ ဇော်ထက်ကလည်း နေသာရဲထက်နှင့် ချစ်ကြည်နူး တစ်တီတူးရတော့မည်ဖြစ်သည့်အတွက် စိတ်ပျော်နေရှာ၏။ ပြည်သာရဲထက်၏ အမွှေပေါင်း တစ်သိန်းခြောက်သောင်းလောက်ကို ခံနေရသူများဖြစ်သည့်အတွက် ဒီနေ့လိုနေ့မျိုးက သူတို့နှစ်ယောက်အတွက်တော့ တကယ့်ကို နိဗ္ဗာန်ပင်။
"ကိုကို... ဒီနေ့ ပြည်သာတို့မလာမှာ သေချာပါတယ်နော်"
"သေချာပါတယ်.. ဒီနေ့ ပြည်သာတို့က ရှိန်းရဲ့အိမ်မှာ အိပ်ကြမှာတဲ့"
"ပြီးတာပဲ"
"ပြွတ်... ကိုကို့ကလေးက ချစ်စရာလေး.."
"ကိုကိုနော်.. ဟွန်း"
"ဘာလဲကွာ.. ဒီနေ့လေးပဲ ကိုယ်တို့ ကြည်နူးရမှာလေ"
"သိပါပြီလို့.. ကိုကိုကလည်း"
ဒီနေ့က သီတင်းကျွတ်လပြည့်နေ့ ဖြစ်သည့်အတွက် ပြည်သာတို့က ထက်ကိုရှိန်းမိဘများအိမ်တွင် ညအိပ်ကြမည်ဖြစ်သည်။ မဟုတ်လျှင် အိမ်ခွဲနေကြသည့်ကြားမှပင် နေသာနှင့် ဇော်ထက်တို့ဆီလာကာ နည်းမျိုးစုံဖြင့် မွှေတတ်၏။
နေသာက ဇော်ထက်၏ ညအိပ်လေးကို ချွတ်ပေးလိုက်ပြီး အနမ်းတို့ကို စတင်လိုက်သည်။ ဇော်ထက်က နေသာ၏ အနမ်းများကို ပြန်လည်တုံ့ပြန်လာပြီး ချစ်ခြင်းတို့ဆီ ချီတက်မိကြသည်။ အတန်ကြာပြီးနောက် ခရီးပန်းတိုင်ဆီ နှစ်ယောက်လုံး ရောက်သွားကြတော့၏။ နှစ်ယောက်လုံးကတော့ မောပန်းလျှက်။
နေသာက အိပ်ပျော်သွားသည့် ဇော်ထက်ကို ပါးလေးကို နမ်းပြီး စောင်ခြုံပေးလိုက်သည်။
ထိုအခိုက် ထွက်ပေါ်လာသည့် တံခါးခေါက်သံ။
-ဒုန်း ဒုန်း-
တခါးခေါက်သံကြောင့် နေသာက မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်သည်။ အချစ်နယ်ကျွံပြီး ဇော်ထက်တော့ မောလို့ အိပ်နေရှာပြီ။ နေသာက သဘတ်ကို ခါးမှာပတ်ပြီး တံခါး ထဖွင့်ရသည်။ ဒီအချိန်ကြီး မာမီများ လာခေါ်လေသလား။ နေသာက ဆံပင်ကို လက်ဖြင့် သပ်တင်ကာ တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ တံခါးဖွင့်လိုက်သည့်အခါ တွေ့လိုက်ရသူက မာမီတော့မဟုတ်။
"ဟင်..."
တံခါးဝတွင် ရပ်နေသူက ပြည်သာ။
"ပြည်သာ... ဒီကို...ဘယ်လိုလုပ်ရောက်လာတာ"
"ပြည်သာက မဖြေ..."
ထို့နောက် လက်ထဲမှ တစ်ခုခုကို ထောင်ပြလေသည်။
"ဟင်... ဒါ .. ဒါ... ဘယ်လိုလုပ်"
"အဟီး ဟီး... ကိုကြီးတို့ ဘာမှမဘာရသေးဘူး မဟုတ်လား... လက်လွန်ကုန်ပြီလား.. ဘာလိုက်ရင်တော့ ဇော်ထက်ငိုရတော့မှာ"
"ပြည်သာ.. မင်း... မင်းကွာ.. ဒီလောက်မွှေရလား"
"အဟဲ.. မွှေတာမဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီးကလည်း... သားက ချစ်လို့ စလိုက်တာပါ"
"ဟမ်"
ထိုအချိန်တွင် အခန်းထဲမှ ဇော်ထက်၏ စူးစူးဝါးဝါးအော်သံက ထွက်ပေါ်လာသည်။
"ကိုကိုရေ... အီးဟီးးး ကယ်ပါဦး"
နေသာ အခန်းထဲ အပြေးဝင်လိုက်ရ၏။ ဇော်ထက်က စောင်ကိုလက်ဖြင့်တင်းနေအောင်ဆုပ်ထားရင်း မျက်ရည်များ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျနေရှာသည်။ ဝေဒနာတစ်ခုခုကို ခံစားနေရသည့်ပုံပင်။
"ဇော်ထက်.. ညီ.."
နေသာက ကုတင်ပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဇော်ထက်ကို ရင်ခွင်ထဲ ထည့်လိုက်ရသည်။ ဇော်ထက်ကတော့ ပြည်သာကိုလည်းမကြည့်ပါ။ တရှုံ့ရှုံ့နှင့်သာ ငိုနေရှာ၏။
ပြည်သာက Lube ဘူးလေးကို ကုတင်ပေါ်ပစ်တင်ပေးလိုက်ပြီး ပခုံးတွန့်ပြသည်။
"ဒါကို ဘယ်ချိန်က.. နေပါဦး.. မင်းတို့က ရှိန်းမိဘတွေ အိမ်မှာ အိပ်ကြမယ်ဆို..."
"ကိုကြီးနဲ့ ဇော်ထက် ဒါလေးလိုမယ်ထင်လို့ လာပေးတာလေ.. ကျေးဇူးမတင်ဘူးလား"
"မင်းကွာ..."
ပြည်သာရဲထက်က ငိုနေသည့် ဇော်ထက်ကို ပခုံးလေးနှစ်ချက်ပုတ်ကာ အခန်းမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ မျက်နှာတွင်တော့ အောင်နိုင်သူအပြုံး။
.......................................................
ပြည်သာ ပြောပြသမျှ တဟားဟားရယ်နေသည့် ဒီးဒီး။ ဒီးဒီးနှင့် ရတုက ပြည်သာ၏ H & H Café လေးသို့ ရောက်ရှိနေကြခြင်းပင်။
"ဘာလို့ ဒီလောက်မွှေရတာလဲ ပြည်သာရယ်"
"ကိုကြီးက ရန်စလို့... ကျွန်တော်က ပညာပါးပါးလေးပေးလိုက်တာ.. ဒါတောင်မမှတ်သေးရင် ပညာထပ်ပေးမှာသိလား"
"ဟေ.. ကိုနေသာက ပြည်သာလေးကို ဘယ်လိုရန်စတာလဲ"
ပြည်သာရဲထက်က ပါးလေးကို ဖောင်းပြီး မျက်လုံးမှေးကာ ချစ်စရာအမူရာလေးလုပ်ပြသည်။ ပြီးမှ စကားဆက်ပြောသည်။
"H & H Café က ဈေးများတယ်.. ရုံးက ကော်ဖီထုတ်တွေကိုပဲ သောက်တဲ့"
"ဟေ"
"ကိုကြီးက သူရုံးမှာ ပြောနေတာလေ.. ဒါက ကျွန်တော့်စီးပွားရေးကို တုတ်နဲ့လာထိုးတာပဲ.. မဟုတ်ဘူးလား"
"နေသာက စတာ နေမှာပါ ပြည်သာရယ်.."
"ဘာနေနေဗျာ.. ကိုကြီးအဲ့လိုပြောပြီး ဆိုင်က ရောင်းအားကျသွားတယ်"
"ဟေ.. ဟုတ်လား"
"ဟုတ်တယ် မဒီးဒီးရဲ့.. ခုဆို တစ်ရက်ကို ခွက်ရေ (၃၀၀) ပဲရောင်းရတော့တာလေ... အဲ့တာ ကိုကြီးကြောင့်ပေါ့"
တစ်ရက်ကို ကော်ဖီခွက် (၃၀၀) ကတော့ နည်းလှသည့် ပမာဏမဟုတ်ပေ။ အရင်က ဘယ်လောက်များ ရောင်းနေရပါလိမ့်။ ထို့ကြောင့် ဒီးဒီးက မေးကြည့်ရတော့သည်။
"အရင်က ဘယ်နှစ်ခွက်ရောင်းရတာလဲ ပြည်သာ"
ပြည်သာရဲထက်က ခပ်ဆွေးဆွေး မျက်နှာထားဖြင့် သက်ပြင်းချကာ ဖြေသည်။
"(၃၀၁) ခွက်ပါ"
ဒီးဒီးခွက်ထိုးခွက်လန်ရယ်ပစ်လိုက်မိသည်။ ပြည်သာရဲထက်ကတော့ ပြည်သာရဲထက်ပါပေ။ ထက်ကိုရှိန်း တုန်နေအောင်ချစ်သည်ကလည်း ဖြစ်သင့်သည့်အရာပင်။ ချစ်စရာကောင်းသည့် အမူရာလေးများနှင့် ဒီးဒီးတို့ပင် အူယားရသည်အထိ။
ပြည်သာရဲထက်က နေသာ၏ လွယ်အိတ်ထဲမှ Lube ဘူးကို ထုတ်ယူကာ IO Code 10 ဂျယ်ဘူးကို ထည့်ပေးလိုက်သည်တဲ့။ အချစ်နလံထနေချိန် မသိသာသော်လည်း အတူနေပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ဆံပင်လိမ်းသည့် IO Code 10 အစွမ်းကြောင့် ဇော်ထက်ကြူကြူပါအောင်ငိုရတော့သည်။ သန့်ရှင်းရေး ဘယ်လောက်တောင်လုပ်လိုက်ရသည်မသိ။ ဇော်ထက်မှာ (၃) ရက်တိတိ ဆေးခန်းပြယူခဲ့ရသည်တဲ့။ သို့သော်လည်း အမွှေစိန်လေး ပြည်သာကိုတော့ စိတ်မဆိုးနိုင်ကြရှာ။ ပြည်သာရဲထက်ဘယ်လိုမွှေမွှေ အချစ်ပိုကြရသည်သာ။ ထိုအရာကတော့ ပြည်သာရဲထက်ပွေ့ဖက်ကာ မွေးဖွားလာသည့် ကောင်းချီးများထဲမှတစ်ခုဖြစ်လိမ့်မည်။
..........................................................................
စာရင်းလုပ်နေသည့် ထက်ကိုရှိန်းက ကုတင်ပေါ်မှ အကောင်လေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ နေ့လည်ကတိပေးထားပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသည့် ပြည်သာရဲထက်။
နေ့လည်က Myanmar Plaza ပတ်ရင်း Nike မှ အသစ်ထွက်သည့်ဖိနပ်တစ်စုံကို မရမက ဝယ်ပေးခိုင်းသည်။ အပေးအယူအနေဖြင့် ညကျရင် ကိုကို့စိတ်ကြိုက်ပါဟု ကတိပေးသော်လည်း အခုတော့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလေသည်။ ထက်ကိုရှိန်းက စာရင်းများကို လက်စသတ် သိမ်းပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည်။
အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်ဟု ထက်ကိုရှိန်းတွက်ထားသော်လည်း ပြည်သာရဲထက်ကတော့ တကယ်အိပ်ပျော်နေရှာ၏။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေသော်လည်း ထက်ကိုရှိန်းကတော့ လွှတ်ပေးရန် အစီစဉ်မရှိပါ။
ထက်ကိုရှိန်းက ပြည်သာရဲထက်၏ ချယ်ရီရောင်နှုတ်ခမ်းလေးများကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည့်အခါ မျက်လုံးတောက်တောက်လေးများ ပွင့်လာကြတော့၏။
"ကိုကို.. အလုပ်တွေ ပြီးပြီလား"
အိပ်ချင်နေသည့်အသံလေးကပင် ထက်ကိုရှိန်း၏ နှလုံးသားတို့ကို ပြုစားနိုင်လှသည်။
"ပြီးပြီ... ကလေးက အိပ်တော့မှာလား"
"အိုက်ယား.. အိပ်ပျော်နေတာလေ.. ကိုကို လာနမ်းလို့ နိုးသွားတာ"
"ဟုတ်လား"
"အွန်း.. ပြန်အိပ်တော့မယ်"
ထက်ကိုရှိန်းက မျက်လုံးမှိတ်သွားသည့် ထိုကောင်လေးကို ဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းတို့ကို သိမ်းပိုက်ပစ်လိုက်သည်။
"အင့်.."
ထက်ကိုရှိန်း၏ လည်တိုင်ကို ဖက်တွယ်ကာ အနမ်းတို့ကို တုံ့ပြန်လာသည့် ပြည်သာရဲထက်။ ထက်ကိုရှိန်းက ပြည်သာ၏ အပေါ်အောက်နှုတ်ခမ်းလေးများကို တလှည့်စီစားသုံးရင်း ညအိပ်အောက်သို့ လက်လျှိုကာ ချယ်ရီပန်းလေးများကို ခပ်ဖွဖွညှစ်လိုက်သည်။ ပြည်သာ၏ ငြီးငြူသံခပ်တိုးတိုးကြောင့် ရှိန်း၏ ညီငယ်ကလည်း နိုးလာသည်။
"ကိုယ့်ကို ခွင့်ပြုမယ်မဟုတ်လား ကလေး"
"အွန်း... ကိုကိုလိုချင်ရင် ကလေးက မငြင်းပါဘူး"
"အင်း.. ကိုယ်လိုချင်တယ်... ကလေး...ခွင့်ပြုပေးနော်"
"အွန်း...ကိုကို့သဘော"
ခွင့်ပြုချက်ရသည်နှင့် ထက်ကိုရှိန်းက ပြည်သာကို မှောက်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်၏။ ခေါင်းအုံးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်တွယ်ထားသည့် ပြည်သာ၏ လက်လေးများကို ငုံ့နမ်းလိုက်မိသည်။ ထို့နောက် တင်ပါးအိအိလေးများကိုလည်း နမ်းသည်။
ရှိန်းက ပြည်သာ၏ တင်ပါးကြားလေးကို လက်ညှိုးဖွင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည့်အခါ ပြည်သာက ခါးလေးကို ကော့ပေးသည်။
အတန်ကြာ ပွတ်ဆွဲပေးပြီးနောက် ရှိန်းက Lube သုံးကာ ညီငယ်ကို ပြည်သာ၏ ပန်းရောင်ဧရိယာလေးထဲ တိုးဝင်စေလိုက်၏။ နူးညံ့ပူနွေးလှသည့် အတွင်းသားလေးများက ရှိန်းအတွက်တော့ ကောင်းလွန်းလှသည့် ခံစားမှု။ ဘယ်တော့မှ ရိုးအီမသွားသည့် အထိတွေ့။
"အင့်.. ကိုကို..."
"ချစ်လိုက်တာ ကလေးရာ... နွေးနေတာပဲကွာ"
ရှိန်းက အစပိုင်းတွင် အသွင်းအထုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်း ခပ်မြန်မြန်လေး သွားမိသည်။
"အ့. အ့.. အ့... ကိုကို... အင့်.. အောင့်တယ်.. ဖြည်းဖြည်းလုပ်လေ"
"ကောင်းလား ကလေး..."
"အင့်... ဟင့်အင်း... မကောင်း... ဘူး....လို့"
ရှက်နေသည့်ပြည်သာက ခေါင်းခါပြီးဖြေသည့်အခါ ရှိန်းက ကျောလေးများကို ငုံ့ထွေးရင်း အသွင်းအထုတ်ကို ရပ်လိုက်သည်။
"နာလား... ကိုကိုတို့ ခဏလောက်နားကြမလား"
"ဟင့်အင်း... ကိုကိုနော် မယုတ်မာနဲ့.."
"ဟာ.. ကိုယ် ဘာလုပ်လို့လဲ ကလေးရဲ့..."
"ကိုကို တမင် ရပ်လိုက်တာမလား"
"ကလေးပဲ မကောင်းဘူးဆို... မကောင်းလို့ရပ်ပေးတာလေကွာ.. ဟား ဟား"
"ကိုကိုနော်..."
ထက်ကိုရှိန်းက ရယ်ရင်း ပြည်သာကို ပက်လက်အနေထားသို့ ပြောင်းပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရင်ဘတ်မှ ချယ်ရီပန်းလေးများကို ငုံ့ထွေးပြီး လျှာလေးဖြင့် ကစားသည်။ ပြီးမှ ဆက်နွယ်မှုတို့ကို ပြန်လည်စတင်လိုက်၏။
"အ့.. အ့... ကိုကို ကောင်းတယ်...အ့."
"အား... ကလေးရဲ့ အတွင်းသားလေးတွေကြောင့် ကိုကိုရူးတော့မှာပဲ"
"အွန်း.. ကလေးက.. ကိုကို့... အပိုင်... အ့..အ့"
"ကျပ်နေတာပဲကွာ.. ကိုကိုကလေးက သိပ်လည်းလှတယ်"
"အ့.. ကိုကို"
ပြည်သာ၏ လက်တို့က ထက်ကိုရှိန်း၏ ဗိုက်သားလေးများကို ထိတွေ့လာသည့်အခါ ခရီးကို ခပ်မြန်မြန်လေးသွားပေးမိသည်။
ပြည်သာက တစ်ကြိမ်ဟုသာ မှတ်ထားသော်လည်း ထက်ကိုရှိန်ကတော့ ထိုခရီးကို (၃) ကြိမ်တိတိသွားခဲ့လေသည်။ ထိုညက ပြည်သာရဲထက် အိပ်ရေးပျက်ခဲ့ရပါ၏။ သို့သော် ချစ်ရသူနှင့် အတူတူဆိုသည့် အခိုက်တန့်များကတော့ ကြည်နူးမှုတို့ ပြည့်နှက်လျှက်။
.........................................................
မော်ကွန်းက ကန်တော်ကြီးထဲတွင် ပြေးလွှားကစားနေသည့် ကလေးများကို လိုက်ကြည့်နေမိ၏။ မော်ကွန်းက ခုထိ အချစ်မရှာသေးပါ။ မော်ကွန်း၏ နှလုံးသားတို့က ဇော်ထက်ကို ညီလေးတစ်ယောက်လို မှတ်ယူလာနိုင်ပြီဖြစ်သော်လည်း မော်ကွန်း ချစ်ရမည့်သူတော့မတွေ့သေး။ မော်ကွန်းက အလုပ်အားလျှင် ဒီးဒီး၏ ကလေးများကိုခေါ်ကာ ကန်တော်ကြီးတွင် လာထိန်းပေးလေ့ရှိ၏။ ထိုရက်များဆိုလျှင် ဒီးဒီးနှင့်ရတုက ညားခါစစုံတွဲများလို အပျို၊လူပျိုလုပ်ကာ လည်ပတ်တတ်ကြသည်။ မော်ကွန်းကတော့ ကလေးများနှင့် အချိန်ဖြုန်းပေးတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဒီနေ့လည်း မော်ကွန်းတစ်ယောက် ကန်တော်ကြီးထဲရောက်နေရပြန်၏။
ဇော်ထက်က ကလေးများအတွက် ရေခဲမုန့်ဝယ်ရန် ရေခဲမုန့်ဆိုင်ဆီ လျှောက်လာခဲ့မိသည်။
ဆိုင်ထဲရှိ ရေခဲမုန့်ထည့်ထားသည့် Freezer လေးကို ဖွင့်ပြီး ရေခဲမုန့်လေးကို လက်လှမ်းလိုက်သည့်အခိုက် ဖြူဖွေးလှပသည့်လက်လေးတစ်ဖက်ကလည်း Freezer ထဲ ရောက်ရှိလာလေ၏။ လှလိုက်သည့်လက်လေး။
မော်ကွန်းမော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ လောကကြီးက ခေတ္တလောက်ရပ်တန့်သွားလေ၏။
"ဟင်"
မော်ကွန်းနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည့် ထိုကောင်လေး။ ငွေမှင်ရောင်ဆံပင်ခပ်အုပ်အုပ်လေးနှင့် မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများ။ ပန်းဆီရောင်နှုတ်ခမ်းလေးက မော်ကွန်းအတွက်တော့ အိပ်မက်ကမ္ဘာထဲရောက်သွားလေသယောင်။ ဒီလောက်လှသည့် ကောင်လေးက မော်ကွန်းရှေ့တွင် ရောက်နေလေသည်လား။
"အာ.. ညီ .. ဒါကို ယူမလို့လား"
မော်ကွန်းပြောလိုက်သည့်အခါ ထိုကောင်လေးက ရယ်သည်။ မော်ကွန်း ကြောင်အ' သွားမိသည်။
"မင်း ယူမလို့လား.. ယူလေ.. ကိုယ်က တခြားဟာစားလည်းရပါတယ်"
"ဟမ်.."
ထိုကောင်လေးက မော်ကွန်းကို အငယ်တစ်ယောက်လို သုံးလိုက်သည့်အတွက် အံ့ဩနေစဉ်မှာပင် အနားသို့ရောက်လာကြသူနှစ်ယောက်။
ထိုနှစ်ယောက်ကတော့ အခြားမဟုတ်။ ထက်ကိုရှိန်းနှင့် ပြည်သာရဲထက်ပင်။
ရှိန်းက မော်ကွန်းကို စတင်နှုတ်ဆက်လိုက်၏။
"မော်ကွန်း... ခုတလော နေကောင်းတယ်မဟုတ်လား... မတွေ့တာကြာပြီ"
"အာ.. ရှိန်း... အင်း.. ကောင်းပါတယ်.. ဒါနဲ့ ပြည်သာရော... ကော်ဖီဆိုင်လေးက အောင်မြင်နေတယ်လို့ ကြားတယ်"
မော်ကွန်းနှုတ်ဆက်လိုက်သည့်အခါ ပြည်သာက ရှိန်း၏လက်မောင်ကို ခိုတွဲပြီး ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ စကားတော့ ပြန်မပြောပေ။
မော်ကွန်းက ရှိန်းတို့ကို ထိုမျှသာ ပြောပြီး ဘေးမှ အလှလေးဆီ အကြည့်တို့ ပြန်ရောက်သွားသည်။ ပြည်သာက ထိုအရာကို ကြည့်ပြီး ပြုံးကာ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ရ၏။
"အာ.. ကိုမော်ကွန်း... သူက ကိုဖြိုးကျော်ထက်တဲ့... ကိုဖြိုးလို့ခေါ်တယ်..."
"ဟင်.. သူက ပြည်သာနဲ့ အသိလား"
"မဟုတ်ဘူး ကိုကြီးနေသာရဲ့ သူငယ်ချင်းပါ.. ကိုကြီးမအားလို့ ကျွန်တော်တို့က ကိုဖြိုးကို လိုက်ဧည့်ခံပေးနေရတာလေ"
"ဟမ်.. ကိုနေသာရဲ့ သူငယ်ချင်း.. ဟုတ်လား"
မဖြစ်နိုင်လိုက်တာ။ နေသာရဲထက်၏ သူငယ်ချင်းဆိုလျှင် နေသာရဲထက်နှင့် ရွယ်တူပေါ့။
"ဟုတ်တယ်.. ကိုဖြိုးက အသက်သာကြီးလာတာ ရုပ်က လိုက်မလာဘူးလေ.. မြင်သမျှလူတွေက ကိုဖြိုးကို ငယ်တယ်ပဲ ထင်နေကြတာ.. ကိုမော်ကွန်းလည်း ကိုဖြိုးကို ကလေးလို့ ထင်သွားတာမဟုတ်လား"
ပြည်သာပြောလိုက်သည့်အခါ ကိုဖြိုးက ပြည်သာ၏ ပခုံးကို လက်သီးလေးဖြင့်ထိသည်။
ထို့နောက် မော်ကွန်းဖက်လှည့်ကာ မိတ်ဆက်လိုက်၏။
"တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ညီ.. ကိုယ်က ဖြိုးကျော်ထက်ပါ... ပြည်သာနဲ့ ညီက အသိတွေပေါ့"
"အာ... ဟုတ်ကဲ့.. တက္ကသိုလ်တက်ရင်း သိကြတာပါ.. စီနီယာ ဂျူနီယာဆိုပါတော့"
လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လာသည့် အလှလေးကို မော်ကွန်း လက်ကမ်းကာ ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်ရ၏။ နူးညံ့လှသည့် အထိတွေ့လေးက မော်ကွန်းရင်ခုန်သံတို့ကို မွေးဖွားစေခဲ့ပြီ။
"ပြည်သာနဲ့ အသိဆိုတော့ ကိုယ့်ကိုလည်း ခင်လို့ရပါတယ် မော်ကွန်း.."
"ဟုတ်ကဲ့... ကိုဖြိုး.."
"ဒါဆို ကိုယ်တို့ ခင်သွားကြပြီပေါ့"
ပြည်သာရဲထက်က မော်ကွန်းကို ကြည့်ပြီး တစ်ခုခုကို သဘောပေါက်သွားရသည်။
"ကိုဖြိုးက စင်ကာပူမှာနေတာ ကိုမော်ကွန်းရဲ့"
"ဟင်"
မှိုင်ကျသွားဟန် မော်ကွန်းကြောင့် ပြည်သာက စကားဆက်ပေးလိုက်ရသည်။
"ဒါပေမယ့် ရန်ကုန်မှာ အပြီးလာနေတော့မှာလေ... ရန်ကုန်ကို သိပ်မကျွမ်းသေးဘူး... ကိုမော်ကွန်းအားတယ်ဆိုရင် ကိုဖြိုးကို ရန်ကုန်နဲ့ ရင်းနီးအောင်လုပ်ပေးဖို့အတွက် အကူညီတောင်းလို့ရမလား"
ပြည်သာ၏ စကားတို့ကြောင့် မော်ကွန်း၏ မျက်ဝန်းလေးများက အရောင်တလက်လက်။ အချစ်နဲ့ ထိတွေ့ရလျှင် အရာရာဟာ လှပတတ်သည်လား။
"အာ.. ရတာပေါ့... ကိုယ်ကူညီပေးပါ့မယ်.. ပြည်သာ"
"ဒါဆိုရင် ကိုဖြိုးကို ကိုမော်ကွန်းဆီ အပ်ပါရစေ"
"စိတ်ချပါဗျာ.."
ဤအရာက မော်ကွန်းနှလုံးသားတို့ ပြန်လည် နိုးထခဲ့ရာ ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ဆိုပါလျှင်....
............................................................................
ကန်တော်ကြီး တံတားပေါ်တွင် လျှောက်နေသည့် ရှိန်းနှင့် ပြည်သာ။ ပြည်သာက ရှိန်း၏ လက်မောင်းကို တွယ်ချိတ်ထားပြီး ဖြည်းဖြည်းစီလျှောက်နေသည်။
"ကိုကို.. ကလေးကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲ"
"ဘယ်လောက်လဲဆိုတာ ပြောပြလိုက်ရင် နည်းသွားမှာစိုးလို့ အတိုင်းအဆကို ပြောလို့မရဘူး ကလေးရယ်"
"ကိုကိုက စကားတတ်လိုက်တာ.."
"အဟင်းးး... သာလိကာအမွှေစိန် ပြည်သာလေးနဲ့အတူနေရတော့ ကိုကိုလည်း စကားတတ်လာတာဖြစ်မယ်"
"အဟီး... ချစ်တယ်နော်ကိုကို..."
"ကိုကိုက ပိုလို့.. ပိုလို့ချစ်ရပါတယ်ကလေးရယ်.."
ကန်တော်ကြီးရေပြင်နောက်ခံနှင့် ကောင်လေးနှစ်ယောက်တို့၏ နှုတ်ခမ်းတို့ကတော့ ထပ်တူကျလျှက်။ နေဝင်ဆည်းဆာအလှက ပြည်သာရဲထက်၏ အလှနဲ့ တန်းမယှဉ်နိုင်သည့်အတွက် ရောင်စဉ်များကို သိမ်းကာ အနောက်အရပ်ဆီ ငုပ်လျှိုးသွားတော့၏။
(ဒီအပိုင်းလေးမှာတော့ မော်ကွန်းအတွက် ကြင်ယာလေးရှာပေးလိုက်ပါပြီ။ မော်ကွန်းတစ်ယောက်တည်း အထီးကျန်မှာစိုးတို့ စာဖတ်သူလေးတွေ ဝမ်းမနည်းနဲ့တော့နော်။ ရှိန်းနဲ့ ပြည်သာ ၁၈+လေးထည့်လိုက်ပါတယ်။ သဘောကျရဲ့လား။ ရှိန်းနဲ့ ပြည်သာတို့ကို ချစ်ပေးကြလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင်။)
Collab with Author Nion.
Mahuyar
30.10.2023
(Zawgyi)
Bonus Part - 4
ေနသာရဲထက္က ဒီေန႔ေတာ့ ၿပဳံး႐ႊင္ေနသည္။ ေဇာ္ထက္ကလည္း ေနသာရဲထက္ႏွင့္ ခ်စ္ၾကည္ႏူး တစ္တီတူးရေတာ့မည္ျဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္ေပ်ာ္ေနရွာ၏။ ျပည္သာရဲထက္၏ အေမႊေပါင္း တစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္းေလာက္ကို ခံေနရသူမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ ဒီေန႔လိုေန႔မ်ိဳးက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို နိဗၺာန္ပင္။
"ကိုကို... ဒီေန႔ ျပည္သာတို႔မလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္ေနာ္"
"ေသခ်ာပါတယ္.. ဒီေန႔ ျပည္သာတို႔က ရွိန္းရဲ႕ အိမ္မွာ အိပ္ၾကမွာတဲ့"
"ၿပီးတာပဲ"
"ႁပြတ္... ကိုကို႔ကေလးက ခ်စ္စရာေလး.."
"ကိုကိုေနာ္.. ဟြန္း"
"ဘာလဲကြာ.. ဒီေန႔ေလးပဲ ကိုယ္တို႔ ၾကည္ႏူးရမွာေလ"
"သိပါၿပီလို႔.. ကိုကိုကလည္း"
ဒီေန႔က သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ ျဖစ္သည့္အတြက္ ျပည္သာတို႔က ထက္ကိုရွိန္းမိဘမ်ားအိမ္တြင္ ညအိပ္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ မဟုတ္လွ်င္ အိမ္ခြဲေနၾကသည့္ၾကားမွပင္ ေနသာႏွင့္ ေဇာ္ထက္တို႔ဆီလာကာ နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ေမႊတတ္၏။
ေနသာက ေဇာ္ထက္၏ ညအိပ္ေလးကို ခြၽတ္ေပးလိုက္ၿပီး အနမ္းတို႔ကို စတင္လိုက္သည္။ ေဇာ္ထက္က ေနသာ၏ အနမ္းမ်ားကို ျပန္လည္တုံ႔ျပန္လာၿပီး ခ်စ္ျခင္းတို႔ဆီ ခ်ီတက္မိၾကသည္။ အတန္ၾကာၿပီးေနာက္ ခရီးပန္းတိုင္ဆီ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေရာက္သြားၾကေတာ့၏။ ႏွစ္ေယာက္လုံးကေတာ့ ေမာပန္းလွ်က္။
ေနသာက အိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္ ေဇာ္ထက္ကို ပါးေလးကို နမ္းၿပီး ေစာင္ၿခဳံေပးလိုက္သည္။
ထိုအခိုက္ ထြက္ေပၚလာသည့္ တံခါးေခါက္သံ။
-ဒုန္း ဒုန္း-
တခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ေနသာက မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕လိုက္သည္။ အခ်စ္နယ္ကြၽံၿပီး ေဇာ္ထက္ေတာ့ ေမာလို႔ အိပ္ေနရွာၿပီ။ ေနသာက သဘတ္ကို ခါးမွာပတ္ၿပီး တံခါး ထဖြင့္ရသည္။ ဒီအခ်ိန္ႀကီး မာမီမ်ား လာေခၚေလသလား။ ေနသာက ဆံပင္ကို လက္ျဖင့္ သပ္တင္ကာ တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ တံခါးဖြင့္လိုက္သည့္အခါ ေတြ႕လိုက္ရသူက မာမီေတာ့မဟုတ္။
"ဟင္..."
တံခါးဝတြင္ ရပ္ေနသူက ျပည္သာ။
"ျပည္သာ... ဒီကို...ဘယ္လိုလုပ္ေရာက္လာတာ"
"ျပည္သာက မေျဖ..."
ထို႔ေနာက္ လက္ထဲမွ တစ္ခုခုကို ေထာင္ျပေလသည္။
"ဟင္... ဒါ .. ဒါ... ဘယ္လိုလုပ္"
"အဟီး ဟီး... ကိုႀကီးတို႔ ဘာမွမဘာရေသးဘူး မဟုတ္လား... လက္လြန္ကုန္ၿပီလား.. ဘာလိုက္ရင္ေတာ့ ေဇာ္ထက္ငိုရေတာ့မွာ"
"ျပည္သာ.. မင္း... မင္းကြာ.. ဒီေလာက္ေမႊရလား"
"အဟဲ.. ေမႊတာမဟုတ္ပါဘူး ကိုႀကီးကလည္း... သားက ခ်စ္လို႔ စလိုက္တာပါ"
"ဟမ္"
ထိုအခ်ိန္တြင္ အခန္းထဲမွ ေဇာ္ထက္၏ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္သံက ထြက္ေပၚလာသည္။
"ကိုကိုေရ... အီးဟီးးး ကယ္ပါဦး"
ေနသာ အခန္းထဲ အေျပးဝင္လိုက္ရ၏။ ေဇာ္ထက္က ေစာင္ကိုလက္ျဖင့္တင္းေနေအာင္ဆုပ္ထားရင္း မ်က္ရည္မ်ား ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေနရွာသည္။ ေဝဒနာတစ္ခုခုကို ခံစားေနရသည့္ပုံပင္။
"ေဇာ္ထက္.. ညီ.."
ေနသာက ကုတင္ေပၚဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေဇာ္ထက္ကို ရင္ခြင္ထဲ ထည့္လိုက္ရသည္။ ေဇာ္ထက္ကေတာ့ ျပည္သာကိုလည္းမၾကည့္ပါ။ တရႈံ႕ရႈံ႕ႏွင့္သာ ငိုေနရွာ၏။
ျပည္သာက Lube ဘူးေလးကို ကုတင္ေပၚပစ္တင္ေပးလိုက္ၿပီး ပခုံးတြန႔္ျပသည္။
"ဒါကို ဘယ္ခ်ိန္က.. ေနပါဦး.. မင္းတို႔က ရွိန္းမိဘေတြ အိမ္မွာ အိပ္ၾကမယ္ဆို..."
"ကိုႀကီးနဲ႔ ေဇာ္ထက္ ဒါေလးလိုမယ္ထင္လို႔ လာေပးတာေလ.. ေက်းဇူးမတင္ဘူးလား"
"မင္းကြာ..."
ျပည္သာရဲထက္က ငိုေနသည့္ ေဇာ္ထက္ကို ပခုံးေလးႏွစ္ခ်က္ပုတ္ကာ အခန္းမွ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ ေအာင္ႏိုင္သူအၿပဳံး။
.......................................................
ျပည္သာ ေျပာျပသမွ် တဟားဟားရယ္ေနသည့္ ဒီးဒီး။ ဒီးဒီးႏွင့္ ရတုက ျပည္သာ၏ H & H Café ေလးသို႔ ေရာက္ရွိေနၾကျခင္းပင္။
"ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေမႊရတာလဲ ျပည္သာရယ္"
"ကိုႀကီးက ရန္စလို႔... ကြၽန္ေတာ္က ပညာပါးပါးေလးေပးလိုက္တာ.. ဒါေတာင္မမွတ္ေသးရင္ ပညာထပ္ေပးမွာသိလား"
"ေဟ.. ကိုေနသာက ျပည္သာေလးကို ဘယ္လိုရန္စတာလဲ"
ျပည္သာရဲထက္က ပါးေလးကို ေဖာင္းၿပီး မ်က္လုံးေမွးကာ ခ်စ္စရာအမူရာေလးလုပ္ျပသည္။ ၿပီးမွ စကားဆက္ေျပာသည္။
"H & H Café က ေဈးမ်ားတယ္.. ႐ုံးက ေကာ္ဖီထုတ္ေတြကိုပဲ ေသာက္တဲ့"
"ေဟ"
"ကိုႀကီးက သူ႐ုံးမွာ ေျပာေနတာေလ.. ဒါက ကြၽန္ေတာ့္စီးပြားေရးကို တုတ္နဲ႔လာထိုးတာပဲ.. မဟုတ္ဘူးလား"
"ေနသာက စတာ ေနမွာပါ ျပည္သာရယ္.."
"ဘာေနေနဗ်ာ.. ကိုႀကီးအဲ့လိုေျပာၿပီး ဆိုင္က ေရာင္းအားက်သြားတယ္"
"ေဟ.. ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ မဒီးဒီးရဲ႕.. ခုဆို တစ္ရက္ကို ခြက္ေရ (၃၀၀) ပဲေရာင္းရေတာ့တာေလ... အဲ့တာ ကိုႀကီးေၾကာင့္ေပါ့"
တစ္ရက္ကို ေကာ္ဖီခြက္ (၃၀၀) ကေတာ့ နည္းလွသည့္ ပမာဏမဟုတ္ေပ။ အရင္က ဘယ္ေလာက္မ်ား ေရာင္းေနရပါလိမ့္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီးဒီးက ေမးၾကည့္ရေတာ့သည္။
"အရင္က ဘယ္ႏွစ္ခြက္ေရာင္းရတာလဲ ျပည္သာ"
ျပည္သာရဲထက္က ခပ္ေဆြးေဆြး မ်က္ႏွာထားျဖင့္ သက္ျပင္းခ်ကာ ေျဖသည္။
"(၃၀၁) ခြက္ပါ"
ဒီးဒီးခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္ပစ္လိုက္မိသည္။ ျပည္သာရဲထက္ကေတာ့ ျပည္သာရဲထက္ပါေပ။ ထက္ကိုရွိန္း တုန္ေနေအာင္ခ်စ္သည္ကလည္း ျဖစ္သင့္သည့္အရာပင္။ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ အမူရာေလးမ်ားႏွင့္ ဒီးဒီးတို႔ပင္ အူယားရသည္အထိ။
ျပည္သာရဲထက္က ေနသာ၏ လြယ္အိတ္ထဲမွ Lube ဘူးကို ထုတ္ယူကာ IO Code 10 ဂ်ယ္ဘူးကို ထည့္ေပးလိုက္သည္တဲ့။ အခ်စ္နလံထေနခ်ိန္ မသိသာေသာ္လည္း အတူေနၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဆံပင္လိမ္းသည့္ IO Code 10 အစြမ္းေၾကာင့္ ေဇာ္ထက္ၾကဴၾကဴပါေအာင္ငိုရေတာ့သည္။ သန႔္ရွင္းေရး ဘယ္ေလာက္ေတာင္လုပ္လိုက္ရသည္မသိ။ ေဇာ္ထက္မွာ (၃) ရက္တိတိ ေဆးခန္းျပယူခဲ့ရသည္တဲ့။ သို႔ေသာ္လည္း အေမႊစိန္ေလး ျပည္သာကိုေတာ့ စိတ္မဆိုးႏိုင္ၾကရွာ။ ျပည္သာရဲထက္ဘယ္လိုေမႊေမႊ အခ်စ္ပိုၾကရသည္သာ။ ထိုအရာကေတာ့ ျပည္သာရဲထက္ေပြ႕ဖက္ကာ ေမြးဖြားလာသည့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားထဲမွတစ္ခုျဖစ္လိမ့္မည္။
..........................................................................
စာရင္းလုပ္ေနသည့္ ထက္ကိုရွိန္းက ကုတင္ေပၚမွ အေကာင္ေလးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ေန႔လည္ကတိေပးထားၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည့္ ျပည္သာရဲထက္။
ေန႔လည္က Myanmar Plaza ပတ္ရင္း Nike မွ အသစ္ထြက္သည့္ဖိနပ္တစ္စုံကို မရမက ဝယ္ေပးခိုင္းသည္။ အေပးအယူအေနျဖင့္ ညက်ရင္ ကိုကို႔စိတ္ႀကိဳက္ပါဟု ကတိေပးေသာ္လည္း အခုေတာ့ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေလသည္။ ထက္ကိုရွိန္းက စာရင္းမ်ားကို လက္စသတ္ သိမ္းၿပီး ကုတင္ေပၚတက္လိုက္သည္။
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္ဟု ထက္ကိုရွိန္းတြက္ထားေသာ္လည္း ျပည္သာရဲထက္ကေတာ့ တကယ္အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာ၏။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ္လည္း ထက္ကိုရွိန္းကေတာ့ လႊတ္ေပးရန္ အစီစဥ္မရွိပါ။
ထက္ကိုရွိန္းက ျပည္သာရဲထက္၏ ခ်ယ္ရီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ငုံ႔နမ္းလိုက္သည့္အခါ မ်က္လုံးေတာက္ေတာက္ေလးမ်ား ပြင့္လာၾကေတာ့၏။
"ကိုကို.. အလုပ္ေတြ ၿပီးၿပီလား"
အိပ္ခ်င္ေနသည့္အသံေလးကပင္ ထက္ကိုရွိန္း၏ ႏွလုံးသားတို႔ကို ျပဳစားႏိုင္လွသည္။
"ၿပီးၿပီ... ကေလးက အိပ္ေတာ့မွာလား"
"အိုက္ယား.. အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေလ.. ကိုကို လာနမ္းလို႔ ႏိုးသြားတာ"
"ဟုတ္လား"
"အြန္း.. ျပန္အိပ္ေတာ့မယ္"
ထက္ကိုရွိန္းက မ်က္လုံးမွိတ္သြားသည့္ ထိုေကာင္ေလးကို ဆြဲယူၿပီး ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို သိမ္းပိုက္ပစ္လိုက္သည္။
"အင့္.."
ထက္ကိုရွိန္း၏ လည္တိုင္ကို ဖက္တြယ္ကာ အနမ္းတို႔ကို တုံ႔ျပန္လာသည့္ ျပည္သာရဲထက္။ ထက္ကိုရွိန္းက ျပည္သာ၏ အေပၚေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို တလွည့္စီစားသုံးရင္း ညအိပ္ေအာက္သို႔ လက္လွ်ိဳကာ ခ်ယ္ရီပန္းေလးမ်ားကို ခပ္ဖြဖြညႇစ္လိုက္သည္။ ျပည္သာ၏ ၿငီးျငဴသံခပ္တိုးတိုးေၾကာင့္ ရွိန္း၏ ညီငယ္ကလည္း ႏိုးလာသည္။
"ကိုယ့္ကို ခြင့္ျပဳမယ္မဟုတ္လား ကေလး"
"အြန္း... ကိုကိုလိုခ်င္ရင္ ကေလးက မျငင္းပါဘူး"
"အင္း.. ကိုယ္လိုခ်င္တယ္... ကေလး...ခြင့္ျပဳေပးေနာ္"
"အြန္း...ကိုကို႔သေဘာ"
ခြင့္ျပဳခ်က္ရသည္ႏွင့္ ထက္ကိုရွိန္းက ျပည္သာကို ေမွာက္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲခြၽတ္ေပးလိုက္၏။ ေခါင္းအုံးကို ခပ္တင္းတင္း ဖက္တြယ္ထားသည့္ ျပည္သာ၏ လက္ေလးမ်ားကို ငုံ႔နမ္းလိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ တင္ပါးအိအိေလးမ်ားကိုလည္း နမ္းသည္။
ရွိန္းက ျပည္သာ၏ တင္ပါးၾကားေလးကို လက္ညႇိဳးဖြင့္ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည့္အခါ ျပည္သာက ခါးေလးကို ေကာ့ေပးသည္။
အတန္ၾကာ ပြတ္ဆြဲေပးၿပီးေနာက္ ရွိန္းက Lube သုံးကာ ညီငယ္ကို ျပည္သာ၏ ပန္းေရာင္ဧရိယာေလးထဲ တိုးဝင္ေစလိုက္၏။ ႏူးညံ့ပူေႏြးလွသည့္ အတြင္းသားေလးမ်ားက ရွိန္းအတြက္ေတာ့ ေကာင္းလြန္းလွသည့္ ခံစားမႈ။ ဘယ္ေတာ့မွ ႐ိုးအီမသြားသည့္ အထိေတြ႕။
"အင့္.. ကိုကို..."
"ခ်စ္လိုက္တာ ကေလးရာ... ေႏြးေနတာပဲကြာ"
ရွိန္းက အစပိုင္းတြင္ အသြင္းအထုတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ေနေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း ခပ္ျမန္ျမန္ေလး သြားမိသည္။
"အ့. အ့.. အ့... ကိုကို... အင့္.. ေအာင့္တယ္.. ျဖည္းျဖည္းလုပ္ေလ"
"ေကာင္းလား ကေလး..."
"အင့္... ဟင့္အင္း... မေကာင္... ဘူး....လို႔"
ရွက္ေနသည့္ျပည္သာက ေခါင္းခါၿပီးေျဖသည့္အခါ ရွိန္းက ေက်ာေလးမ်ားကို ငုံ႔ေထြးရင္း အသြင္းအထုတ္ကို ရပ္လိုက္သည္။
"နာလား... ကိုကိုတို႔ ခဏေလာက္နားၾကမလား"
"ဟင့္အင္း... ကိုကိုေနာ္ မယုတ္မာနဲ႔.."
"ဟာ.. ကိုယ္ ဘာလုပ္လို႔လဲ ကေလးရဲ႕..."
"ကိုကို တမင္ ရပ္လိုက္တာမလား"
"ကေလးပဲ မေကာင္းဘူးဆို... မေကာင္းလို႔ရပ္ေပးတာေလကြာ.. ဟား ဟား"
"ကိုကိုေနာ္..."
ထက္ကိုရွိန္းက ရယ္ရင္း ျပည္သာကို ပက္လက္အေနထားသို႔ ေျပာင္းေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ရင္ဘတ္မွ ခ်ယ္ရီပန္းေလးမ်ားကို ငုံ႔ေထြးၿပီး လွ်ာေလးျဖင့္ ကစားသည္။ ၿပီးမွ ဆက္ႏြယ္မႈတို႔ကို ျပန္လည္စတင္လိုက္၏။
"အ့.. အ့... ကိုကို ေကာင္းတယ္...အ့."
"အား... ကေလးရဲ႕ အတြင္းသားေလးေတြေၾကာင့္ ကိုကို႐ူးေတာ့မွာပဲ"
"အြန္း.. ကေလးက.. ကိုကို႔... အပိုင္... အ့..အ့"
"က်ပ္ေနတာပဲကြာ.. ကိုကိုကေလးက သိပ္လည္းလွတယ္"
"အ့.. ကိုကို"
ျပည္သာ၏ လက္တို႔က ထက္ကိုရွိန္း၏ ဗိုက္သားေလးမ်ားကို ထိေတြ႕လာသည့္အခါ ခရီးကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလးသြားေပးမိသည္။
ျပည္သာက တစ္ႀကိမ္ဟုသာ မွတ္ထားေသာ္လည္း ထက္ကိုရွိန္ကေတာ့ ထိုခရီးကို (၃) ႀကိမ္တိတိသြားခဲ့ေလသည္။ ထိုညက ျပည္သာရဲထက္ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ရပါ၏။ သို႔ေသာ္ ခ်စ္ရသူႏွင့္ အတူတူဆိုသည့္ အခိုက္တန႔္မ်ားကေတာ့ ၾကည္ႏူးမႈတို႔ ျပည့္ႏွက္လွ်က္။
.........................................................
ေမာ္ကြန္းက ကန္ေတာ္ႀကီးထဲတြင္ ေျပးလႊားကစားေနသည့္ ကေလးမ်ားကို လိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။ ေမာ္ကြန္းက ခုထိ အခ်စ္မရွာေသးပါ။ ေမာ္ကြန္း၏ ႏွလုံးသားတို႔က ေဇာ္ထက္ကို ညီေလးတစ္ေယာက္လို မွတ္ယူလာႏိုင္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေမာ္ကြန္း ခ်စ္ရမည့္သူေတာ့မေတြ႕ေသး။ ေမာ္ကြန္းက အလုပ္အားလွ်င္ ဒီးဒီး၏ ကေလးမ်ားကိုေခၚကာ ကန္ေတာ္ႀကီးတြင္ လာထိန္းေပးေလ့ရွိ၏။ ထိုရက္မ်ားဆိုလွ်င္ ဒီးဒီးႏွင့္ရတုက ညားခါစစုံတြဲမ်ားလို အပ်ိဳ၊လူပ်ိဳလုပ္ကာ လည္ပတ္တတ္ၾကသည္။ ေမာ္ကြန္းကေတာ့ ကေလးမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေပးတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီေန႔လည္း ေမာ္ကြန္းတစ္ေယာက္ ကန္ေတာ္ႀကီးထဲေရာက္ေနရျပန္၏။
ေဇာ္ထက္က ကေလးမ်ားအတြက္ ေရခဲမုန႔္ဝယ္ရန္ ေရခဲမုန႔္ဆိုင္ဆီ ေလွ်ာက္လာခဲ့မိသည္။
ဆိုင္ထဲရွိ ေရခဲမုန႔္ထည့္ထားသည့္ Freezer ေလးကို ဖြင့္ၿပီး ေရခဲမုန႔္ေလးကို လက္လွမ္းလိုက္သည့္အခိုက္ ျဖဴေဖြးလွပသည့္လက္ေလးတစ္ဖက္ကလည္း Freezer ထဲ ေရာက္ရွိလာေလ၏။ လွလိုက္သည့္လက္ေလး။
ေမာ္ကြန္းေမာ့ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ေလာကႀကီးက ေခတၱေလာက္ရပ္တန႔္သြားေလ၏။
"ဟင္"
ေမာ္ကြန္းႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားသည့္ ထိုေကာင္ေလး။ ေငြမွင္ေရာင္ဆံပင္ခပ္အုပ္အုပ္ေလးႏွင့္ မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးမ်ား။ ပန္းဆီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးက ေမာ္ကြန္းအတြက္ေတာ့ အိပ္မက္ကမာၻထဲေရာက္သြားေလသေယာင္။ ဒီေလာက္လွသည့္ ေကာင္ေလးက ေမာ္ကြန္းေရွ႕တြင္ ေရာက္ေနေလသည္လား။
"အာ.. ညီ .. ဒါကို ယူမလို႔လား"
ေမာ္ကြန္းေျပာလိုက္သည့္အခါ ထိုေကာင္ေလးက ရယ္သည္။ ေမာ္ကြန္း ေၾကာင္အ' သြားမိသည္။
"မင္း ယူမလို႔လား.. ယူေလ.. ကိုယ္က တျခားဟာစားလည္းရပါတယ္"
"ဟမ္.."
ထိုေကာင္ေလးက ေမာ္ကြန္းကို အငယ္တစ္ေယာက္လို သုံးလိုက္သည့္အတြက္ အံ့ဩေနစဥ္မွာပင္ အနားသို႔ေရာက္လာၾကသူႏွစ္ေယာက္။
ထိုႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အျခားမဟုတ္။ ထက္ကိုရွိန္းႏွင့္ ျပည္သာရဲထက္ပင္။
ရွိန္းက ေမာ္ကြန္းကို စတင္ႏႈတ္ဆက္လိုက္၏။
"ေမာ္ကြန္း... ခုတေလာ ေနေကာင္းတယ္မဟုတ္လား... မေတြ႕တာၾကာၿပီ"
"အာ.. ရွိန္း... အင္း.. ေကာင္းပါတယ္.. ဒါနဲ႔ ျပည္သာေရာ... ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးက ေအာင္ျမင္ေနတယ္လို႔ ၾကားတယ္"
ေမာ္ကြန္းႏႈတ္ဆက္လိုက္သည့္အခါ ျပည္သာက ရွိန္း၏လက္ေမာင္ကို ခိုတြဲၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ စကားေတာ့ ျပန္မေျပာေပ။
ေမာ္ကြန္းက ရွိန္းတို႔ကို ထိုမွ်သာ ေျပာၿပီး ေဘးမွ အလွေလးဆီ အၾကည့္တို႔ ျပန္ေရာက္သြားသည္။ ျပည္သာက ထိုအရာကို ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးကာ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရ၏။
"အာ.. ကိုေမာ္ကြန္း... သူက ကိုၿဖိဳးေက်ာ္ထက္တဲ့... ကိုၿဖိဳးလို႔ေခၚတယ္..."
"ဟင္.. သူက ျပည္သာနဲ႔ အသိလား"
"မဟုတ္ဘူး ကိုႀကီးေနသာရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါ.. ကိုႀကီးမအားလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ကိုၿဖိဳးကို လိုက္ဧည့္ခံေပးေနရတာေလ"
"ဟမ္.. ကိုေနသာရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း.. ဟုတ္လား"
မျဖစ္ႏိုင္လိုက္တာ။ ေနသာရဲထက္၏ သူငယ္ခ်င္းဆိုလွ်င္ ေနသာရဲထက္ႏွင့္ ႐ြယ္တူေပါ့။
"ဟုတ္တယ္.. ကိုၿဖိဳးက အသက္သာႀကီးလာတာ ႐ုပ္က လိုက္မလာဘူးေလ.. ျမင္သမွ်လူေတြက ကိုၿဖိဳးကို ငယ္တယ္ပဲ ထင္ေနၾကတာ.. ကိုေမာ္ကြန္းလည္း ကိုၿဖိဳးကို ကေလးလို႔ ထင္သြားတာမဟုတ္လား"
ျပည္သာေျပာလိုက္သည့္အခါ ကိုၿဖိဳးက ျပည္သာ၏ ပခုံးကို လက္သီးေလးျဖင့္ထိသည္။
ထို႔ေနာက္ ေမာ္ကြန္းဖက္လွည့္ကာ မိတ္ဆက္လိုက္၏။
"ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ ညီ.. ကိုယ္က ၿဖိဳးေက်ာ္ထက္ပါ... ျပည္သာနဲ႔ ညီက အသိေတြေပါ့"
"အာ... ဟုတ္ကဲ့.. တကၠသိုလ္တက္ရင္း သိၾကတာပါ.. စီနီယာ ဂ်ဴနီယာဆိုပါေတာ့"
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လာသည့္ အလွေလးကို ေမာ္ကြန္း လက္ကမ္းကာ ျပန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရ၏။ ႏူးညံ့လွသည့္ အထိေတြ႕ေလးက ေမာ္ကြန္းရင္ခုန္သံတို႔ကို ေမြးဖြားေစခဲ့ၿပီ။
"ျပည္သာနဲ႔ အသိဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုလည္း ခင္လို႔ရပါတယ္ ေမာ္ကြန္း.."
"ဟုတ္ကဲ့... ကိုၿဖိဳး.."
"ဒါဆို ကိုယ္တို႔ ခင္သြားၾကၿပီေပါ့"
ျပည္သာရဲထက္က ေမာ္ကြန္းကို ၾကည့္ၿပီး တစ္ခုခုကို သေဘာေပါက္သြားရသည္။
"ကိုၿဖိဳးက စင္ကာပူမွာေနတာ ကိုေမာ္ကြန္းရဲ႕"
"ဟင္"
မႈိင္က်သြားဟန္ ေမာ္ကြန္းေၾကာင့္ ျပည္သာက စကားဆက္ေပးလိုက္ရသည္။
"ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာ အၿပီးလာေနေတာ့မွာေလ... ရန္ကုန္ကို သိပ္မကြၽမ္းေသးဘူး... ကိုေမာ္ကြန္းအားတယ္ဆိုရင္ ကိုၿဖိဳးကို ရန္ကုန္နဲ႔ ရင္းနီးေအာင္လုပ္ေပးဖို႔အတြက္ အကူညီေတာင္းလို႔ရမလား"
ျပည္သာ၏ စကားတို႔ေၾကာင့္ ေမာ္ကြန္း၏ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားက အေရာင္တလက္လက္။ အခ်စ္နဲ႔ ထိေတြ႕ရလွ်င္ အရာရာဟာ လွပတတ္သည္လား။
"အာ.. ရတာေပါ့... ကိုယ္ကူညီေပးပါ့မယ္.. ျပည္သာ"
"ဒါဆိုရင္ ကိုၿဖိဳးကို ကိုေမာ္ကြန္းဆီ အပ္ပါရေစ"
"စိတ္ခ်ပါဗ်ာ.."
ဤအရာက ေမာ္ကြန္းႏွလုံးသားတို႔ ျပန္လည္ ႏိုးထခဲ့ရာ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ဆိုပါလွ်င္....
............................................................................
ကန္ေတာ္ႀကီး တံတားေပၚတြင္ ေလွ်ာက္ေနသည့္ ရွိန္းႏွင့္ ျပည္သာ။ ျပည္သာက ရွိန္း၏ လက္ေမာင္းကို တြယ္ခ်ိတ္ထားၿပီး ျဖည္းျဖည္းစီေလွ်ာက္ေနသည္။
"ကိုကို.. ကေလးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲ"
"ဘယ္ေလာက္လဲဆိုတာ ေျပာျပလိုက္ရင္ နည္းသြားမွာစိုးလို႔ အတိုင္းအဆကို ေျပာလို႔မရဘူး ကေလးရယ္"
"ကိုကိုက စကားတတ္လိုက္တာ.."
"အဟင္းးး... သာလိကာအေမႊစိန္ ျပည္သာေလးနဲ႔အတူေနရေတာ့ ကိုကိုလည္း စကားတတ္လာတာျဖစ္မယ္"
"အဟီး... ခ်စ္တယ္ေနာ္ကိုကို..."
"ကိုကိုက ပိုလို႔.. ပိုလို႔ခ်စ္ရပါတယ္ကေလးရယ္.."
ကန္ေတာ္ႀကီးေရျပင္ေနာက္ခံႏွင့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္တို႔၏ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကေတာ့ ထပ္တူက်လွ်က္။ ေနဝင္ဆည္းဆာအလွက ျပည္သာရဲထက္၏ အလွနဲ႔ တန္းမယွဥ္ႏိုင္သည့္အတြက္ ေရာင္စဥ္မ်ားကို သိမ္းကာ အေနာက္အရပ္ဆီ ငုပ္လွ်ိဳးသြားေတာ့၏။
(ဒီအပိုင္းေလးမွာေတာ့ ေမာ္ကြန္းအတြက္ ၾကင္ယာေလးရွာေပးလိုက္ပါၿပီ။ ေမာ္ကြန္းတစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္မွာစိုးတို႔ စာဖတ္သူေလးေတြ ဝမ္းမနည္းနဲ႔ေတာ့ေနာ္။ ရွိန္းနဲ႔ ျပည္သာ ၁၈+ေလးထည့္လိုက္ပါတယ္။ သေဘာက်ရဲ႕လား။ ရွိန္းနဲ႔ ျပည္သာတို႔ကို ခ်စ္ေပးၾကလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။)
Collab with Author Nion.
Mahuyar
30.10.2023