Şarkı-Kaybettiklerimi Geri Ver~Sena Şener
Başka bir kitapla gine buradayım. Titreyen ellerimle yazıyorum bu bölümü.
Önce ki kitabımı okumak isterseniz ismi "Ölüm Oyunları"
Aslında size bir şey itiraf edeceğim. Adal yani bu kitabın ana karakterü ve Lilith önceki kitabımın ana karakteriydi.
Adal ve Lilith benim.
Yaşadıkları şeyler hayal ürünü evet ama bazı anlar hariç.
Onların pisikolojik sorunları bana ait. Onların meslekleri benim hayallerime ait. Onların aileleri benim ailemin uyarlanmış hâli.
Lilith'in sinir sorunları bana ait mesela.
Adal'ın güven problemleri bana ait mesela.
Onların bedenen yaşadıkları kurgu evet ama zihinsel olarak yaşadıkları bana ait. Benim yaşadığım şeyler.
Onların bütün pisikolojik sorunları bende de var. Ve aslında Lilith ve Adal'ın yaptıkları ben hayallerim.
Buna adam öldürmede dahil.
Neyse sizleri tutmayayım.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın
İyi okumalar canım okurlarım.
~Hiçbir zaman mutluluğu doğru dürüst yaşayamayan Adal. Zaman her şeyin ilacı derler. Fakat ilacı değildir. Bunu öğrenmek için çok gençsiz ama çok yorgunsun. Bu yüzden öğrenmelisin...
Yerde gördüğüm beden dizlerimin üzerine düşmeme sebep oldu.
"O-orkun..." dedim titrek bir sesle.
"Adal ne oluyor?" abim durdu. Yerde yatan cesede ve bana baktı.
Bana döndü. Hüzünle bana baktı.
Kafamı olumsuz anlamda salladım.
"Hayır, hayır, hayır. Olamaz. Hayır ölemez o. Ö-ölmedi. Ölmedi değil mi? Ş-şaka bu. Bana şaka yapıyorsunuz değil mi? ABİ DOĞRUYU SÖYLE! ÖLMEDİ DE!" Oğuz abim yanıma eğildi. Beni sakinleştirmek için bir şeyler yapmaya başladı.
Ölmüştü.
Abim ölmüştü.
Bana babalık yapan adam ölmüştü.
Benim hayatım ölmüştü.
Öldürülmüştü...
Avazım çıktığı kadar bağırdım. Boğazım ağrıyana, kargalar uçuşmaya başlayana dek bağırdım.
"Adal!" herkes başımda toplandı. Beni oradan uzaklaştırdılar. Onlar biliyorlardı ama bana şimdi söylediler.
"Tamam, sakin ol. Sakin ol." Deniz abim elindeki sakinleştiriciyi Oğuz abime uzattı. Oğuz abim iğneyi koluma sapladı.
🕓
Uzun sürenin ardından sakinleşmiştim ya da öyle zannediyorum.
"Daha iyi misin güzelim? İstediğim bir şey var mı?" dedi Oğuz abim.
"Uzun süredir yemek yemedin. Ne yemek istiyorsun?" cevap vermedim. Tavanı izlemeye devam ettim.
Abim yüzümü okşadı.
"Biliyorum, bunu sana daha önce söylemeliydik. Ama biliyorduk ve korktuk. Senin kendine zarar vermenden korktuk. Özür dileriz güzelim."
"Ne zaman oldu?"
"2 hafta." abim öleli 2 hafta olmuştu ama ben şimdi öğreniyordum. Uzandığım yerden kalkıp, oturdum.
"Gidin burdan."
"Adal güzelim yapma böyle. Lütfen yapma. Sen bize annemin emanetisin. Tamam acı çekiyorsun, farkındayım. Orkun'u çok seviyo-"
"Ben onu sevmiyordum! O benim babam olmuştu! Babamdı, sevgilimdi, abimdi o benim her şeyimdi! Ben onun için kendimi defalarca tehlikeye attım. O beni bırakıp, gitti! O beni burada bırakıp, gitti! BENİ BU BOKTAN DÜNYADA BİR BAŞIMA BIRAKTI! NASIL SAKİN OLABİLİRİM! CANIMDI O BENİM! O BENİM YAŞAMA SEBEBİMDİ!"ağlıyordum. Canım çok yanıyordu.
"Adal'ım..."
"Beni de öldürün. Ben de onunla gitmek istiyorum. Yapamam abi ben. O olmadan yapamam ben. Yalvarırım öldür beni." abim acıyla bana baktı.
"Hadi bak bana. Lütfen yapma."
"Yalvarırım abi. Bırak gideyim onunla. O olmazsa ben yaşayamam, yaşamamalıyım." ağlamaktan nefes alamıyorum. Kalbim sıkışıyor. Canım çok acıyor.
"Ö-özür dilerim. Koruyamadık onu güzelim özür dilerim." herkes bana acıyarak bakmaya başladı.
"Aldılar onu benden. Ailemi aldılar. Her şeyimi aldılar benden abi. Benide alsınlar. Ben niye burayım ki? Beni de alsından."halim kalmadı. Çok yorgunum ölmeyi o kadar istiyorum ki kelimeler yetmez.
Gine bir sakinleştirici yaptılar bana. Oğuz abim yanıma oturdu. Kafamı göğüsüne yasladı. Saçlarımı okşadı.
🕓
Ben Adal. Adal Soylun. 6 abim ve ikizim vardı artık 5 abim ve ikizim var. 25 yaşındayım. 15 yaşına kadar öz babamdan şiddet gördüm. Abim, Orkun abim babalık yaptı bana. Kimse yanımda yokken o vardı.
Bebeğimi aldılar benden. Doğmamış masum bir çocuğu aldılar benden. Annemi aldılar benden. Genç yaşta anne olan annemi aldılar benden. Sevdiğim adamı aldılar benden. Abimi de aldılar bu gün benden.
Ben babasının bile sevmediği bir kadınım. Hiçbir zaman gülmedi hayat bana. Hep ağladım ben. Benden tüm sevdiklerimi aldılar.
Beni de alsınlar. Lütfen ben yaşamak istemiyorum. Çok yoruldum. Sevdiğim herkes tek tek gidiyor. Ben daha fazlasına dayanamam. Lütfen benimde canımı alın. Bende öleyim. Ölmek için çok gencim ama bir o kadar da yorgunum.
Sayısız adam öldürdüm. Belki de onların cezasıdır bu yaşadıklarım.
Avazım çıktığı kadar bağırdım. Bir uçurum kenarında kafama bir silah dayamış bir şekilde duruyorum. Omuzlarımdaki yükler beni aşağıya itiyor.
"ADAL!"
Bu nasıl anlatılır bilmiyorum. Ama benim canımı öldürdüler. Canımı aldılar benden.
"Adal! Yapma! Hadi ver o silahı bana. Yalvarırım güzelim. Yapma hadi lütfen."
"Neden abi neden?"
"Lütfen Adal." silah elimden kayıp, uçurumdan aşağıya düştü.
"Bebeğimi aldılar benden 1 ay önce abi. Doğmamış masum bir çocuğu öldürdüler. Canımdı o benim. Benim canımı öldürdüler. Abim var dedim yanım da. O bana her şeyi unutturacak dedim. Onu da aldılar benden. Ben yaşamak için çok yorgunum abi. İstemiyorum yaşamak. Yalvarırım git buradan öleyim."abim bana sarılmak için bana yaklaştığında geriye gittim.
1,2 adım daha atarsam uçurumdan düşeceğim.
"Adal!" Arden koşarak, geldi. Sarı saçları dağınıktı. Yeşil gözleri telaşlıydı. Ah canım ikizim. Yakışıklı ama acıyla dolu yüzüne baktım.
"Adal h-hayır. Y-yapma. Yapamazsın. Annem yaptı sen yapma. Yalvarırım yapma!" Annem de bebeğimle aynı gün ölmüştü. İntihar etmişti.
"Özür dilerim sizden. Ama buna mecburum. Ben ölmek için çok geciktim."kendimi geriye bıraktım.
Çığlık sesleri, denizin güzel sesi, kuş sesleri hepsi birlikteydi. Sonrası ise karanlıktı.
Gine ben ve gine pisikolojik sorunları olan ve abisi öldürülen bir kadın.
Bu bende bir gelenek olmaya başladı.
Bu kitabı yazana dek onlarca kitap yazmayı denedim ama hiçbiri içime sinmedi. Sanırım bu kitabı yazmaya devam edeceğim.
Adal'ım senden de özür diliyorum. Yaşadıkların ve yaşayacakların için. Ama kitap bu aşkım yani sen de ana karaktersin ölüp, dirileceksin.
Adal hakkında bir kaç bilgi vermek istiyorum. Sonra yazmayı unutabilirim b12 eksikliğim sağ olsun.
Adal 25 yaşında bir kadın bunu kendisi de söylemişti zaten. Kendisi savcı.
Annesi bir gün bir adamla evlenmek zorunda kalıyor. Adal'ın %100 kan bağı olan tek kardeşi Arden yani ikizi.
Diğer abileriyle anneleri farklı.
Anneleri Adal ve Ardeni doğurduğunda 18 yaşındaymış. Anneleri dedeleri tarafından babalarına satılmış.
Adal aslında bipolar hastası ve kişilik bozukluğu var.
Sizi uyarmak isterim.
Adal'ın sözlerine, hâl ve hareketlerine asla inanmayın.
Çünkü Adal gerçek değil.
Bu kadar Spoi yeterli bence. Gelecek bölümlerde umarım görüşürüz. Muahh