Genç kız nerede olduğunu bilmiyordu. Bir boşluğa sıkışmıştı ve kaçacak yeri yoktu. Korkuyordu. Delicesine korkuyordu. Burada ne yapıyordu? Kimse yok muydu?
"Anne! Baba!"
Cevap alamayınca yine seslendi. "Anne! Baba! Nerdesiniz?"
Yine cevap yoktu. O an Usagi anladı burada yapayalnızdı... Tek başınaydı.
Rüyalar aleminde sıkışmıştı sanki. Hepsi o seraya gittikten sonra olmuştu. O gün rüya görmeye başlamıştı ve hepsi ona göre anlamsızdı. Birinde bir broş gördü yine. Diğerinde krallık... En son ve sonrakiler de gördüğü şey ise bir
prens olmuştu. Yakışıklı ama mutsuz bir prens... Simsiyah saçlar ve derin mavi gözler... Öpülesi dudaklar...
Kimdi bu adam? Ne istiyordu ondan?
O sırada çalan kapıyla düşüncelerinden sıyrıldı Usagi. Kapıya doğru "Evet, gel." dedi. Kapı yavaşça açılıp içeri annesi girince güldü. Annesi de ona gülerken konuşmaya başladı. "Naru geldi hayatım. Bugün okula gitmeyince seni merak etmiş. " Dedi.
"Ben hemen hazırlanayım."
"Olmaz!"
"Neden Anne? Ben iyiyim gerçekten."
"Bu odadan dışarı çıkılmayacak! Kararım kesin ve değiştirilemez."
Usagi annesinin bu tavrıyla tırsarken "Tamam "dedi. Bunun üzerine İkuko memnun bir şekilde "İşte böyle. Sen şimdi uzan. Ben Naru'yu yukarı yollarım. Hem sana ay çöreği de yaptım. Seversin."
"Anne! Seni çok seviyorum."
"Ben de tatlım. Hadi sen uzan."
"Tamam. "
10 dakika sonra odanın kapısı yine açılmış ve içeri bu sefer elinde tepsiyle Naru girmişti. Naru çok şeker ve sevecen bir kızdı. Her zaman gülen karşısındakine huzur veren bir dosttu. Naru, Usagi'nin en yakın arkadaşıydı... Gözünün önünde bir el hissedince kendine geldi.
"Hey! Nerelere gittin?"
"Naru."
"Evet, tatlım benim. Başkasını bekliyorsan ben gideyim."
Usagi onun bu sözleriyle şaşırırken "Ne?" diye sormuştu.
Naru onun bu haline gülüp "Çörek?" derken Usagi "Naru!" diye bağırmıştı.
Naru da kızgınca "Ne var ya? Beni unutan sen kızanda sen! Ben anlamadım bu işi." Dedi.
Usagi onun haklı olduğunu kabul edip başını salladı. Sonra konuşmaya başladı.
"Üzgünüm. Bu ara kafam çok karışık."
"Sorun değil ama neden kafan karışık?"
"Gel otur şöyle. Her şeyi anlatayım."
Naru merakla "Tamam" dedi.
"Hani biz geçen gün hayvanat bahçesine gidecektik ya gitmedik. "
"Ne demek gitmedik?"
"Gitmedik işte. İptal olmuş program. Annem de beni başka bir yere götürdü."
"Nereye?"
"Seraya."
"Sera mı? Hani şu her çiçeğin olduğu yer mi? Gerçekten çok fazla çiçek var mı?"
"Evet, Naru. Hem de bir düzine çiçek var."
"Eee sorun ne? Çiçekler güzel değil miydi?"
"Evet, güzeldi ama bana orada bir
şey oldu."
"Ne oldu?"
"O gün ben bir çiçeğe baktım ve merak ettim. Anneme sordum. Lotus Çiçeği dedi. Tıpkı bir kristale benziyordu. Sonra içim bir anda kötü oldu. Ben biraz kötüleştim."
Naru telaşla "Nasıl? Şimdi iyi misin?
O yüzden okula gelmedin! Peki, ne gördün?" diye sordu.
"Evet, o çiçeği bir kristal olarak gördüm. Broş şeklinde." derken Naru "Broş mu? Hani şu çizgi film ya da animelerde savaşçıların dönüşmek için kullandığı eşyalar gibi mi?" dedi.
"Aynen öyle ama bu daha farklı. Daha güzel."
"Hımm... Sonra ne oldu?"
"Sonra eve geldik. Ben hemen yattım ama yine rüya gördüm."
"Yine mi?"
"Evet."
"Yine aynı şeyi mi gördün?"
"Hem evet hem hayır."
"O da ne demek?"
"Bir rüya gördüm yine broş vardı. Sonra bir krallık. Çok güzel, etrafı güllerle çevrili. Buraya kadar normal. Sonrasındaki tüm rüyalarda bir prens gördüm."
"Prens mi?"
"Evet, sen de şaşırdın dimi. Çok yalnızdı Naru. Mutsuzdu."
"Şaşırdım evet ama bir sebebi olmalı."
"Ama ne?"
"Prens nasıldı?"
"Ne?"
"Yani yakışıklı mı değil mi?"
"Bu gerçekten önemli mi? Sen dış görünüşe o kadar takmazsın."
"Öyle ama merak ettim."
"Etme."
"Neden?"
"Etme işte. "
"Bu tavrından çok yakışıklı olduğunu çıkarıyorum ve kıskanmana gerek yok."
"Ne kıskanması ya? Saçmalama Naru."
"Niye ya belki karşına çıkar?"
"İmkânsız.!"
"Büyük konuşma. İmkânsız diye bir şey yok."
"Naru!"
"Gerçekler bu Usagi. Hala söylemeyecek misin?"
"Neyi?"
"Şu yakışıklı prensi..."
"Naru! Bilerek mi yapıyorsun? Beni çıldırtmak mı niyetin, o zaman söyleyeyim başardın! Evet, yakışıklı tamam mı? Oldu mu?"
"Oldu hem de çok güzel oldu." derken Naru kahkaha atıyordu. Usagi onun bu haline kızıp "Gülme!" Dedi.
"Tamam tamam. " Dedi ama gülmesini durduramadı.
"Naru ya."
"Tamam tamam. Sustum. Hadi şu çörekleri yiyelim. Çok güzel görünüyorlar. Ve tabii şu içecekleri de içelim. Ağzım dilim kurudu ya."
Usagi onun bu haline gülüp "Anlatan ben yorulan sen. Ödülü alan sen. Ben anlamadım bu işten bir şey."
"Ben akıllıyım. Naru Osaka bir dahi."
"Ha ve ha... Egosu şişmiş arkadaşım."
"Evet, öyleyim. Sende benim gibi olsan hiç fena olmaz." dedi gülerek Naru.
Usagi onun bu haline daha fazla dayanamayıp kahkaha atınca Naru da ona katıldı. İki kız eğlenip gülerken yalnız bir prens rüyalarında sıkışıp kalmıştı.
"Yardım edin. Anne! Baba!"
"..."
"Kimse yok mu?"
"..."
"Anne! Baba! Herena."
"Mamoru korkma."
"Herena sen misin?"
"Hayır ben Herena değilim."
"Değil misin?"
"Değilim."
Mamoru şaşırıp "Kimsin o zaman?" dedi merakla.
"Bunu şimdi söyleyemem."
"Neden?"
"Zamanı gelince öğreneceksin!"
"Ne zaman?"
"Sabırlı ol Mamoru."
"Tamam. Seni görebilir miyim?"
"Neden?"
"Görmek istiyorum."
"Tamam ama biraz göstereceğim kendimi."
"Tamam " dedi heyecanla Mamoru.
Karanlıkların arkasındaki kız kendini biraz gösterecince Mamoru ilk önce o upuzun sarı saçları gördü. Fark etmeden ona yaklaşırken kızın sesini duydu." Yaklaşma! Dur!"
Mamoru onun sesiyle kendine gelirken kıza ne kadar da yaklaştığını şimdi fark ediyordu. Sesi bile güzeldi ya. Bembeyaz elbisesinin içinde bir prenses gibiydi. Biraz daha yaklaşınca kız karanlığa gizlendi. Sonra kızıp "Sana yaklaşma demiştim. Ama sen bunu dinlemedin!" dedi genç kız.
Mamoru mahcupça "Ben.. Şey.. Özür dilerim. İsteyerek olmadı. Sadece kendime engel olamadım." dedi.
"Neden?"
"Sen çok güzelsin... Prenses gibisin..."
Genç kız bu cevapla afallarken hemen kendini topladı. "Çok teşekkür ederim." dedi.
Mamoru onun bu cevabıyla rahatlayınca başka bir soru sordu. "Adın ne?"
"Şimdilik öğrenmen yasak."
"Bu gizem neden?"
"Asıl gizemli olan sensin."
"Ben mi? Bunu Herena da söylemişti."
"Aklın yolu bir."
"Peki, ben geçmişi nasıl hatırlayacağım?"
"Gümüş Kristal'i bul."
"Gümüş Kristal mi?"
"Evet,o kristali bulursan geçmişini de geri kazanacaksın!"
Mamoru bu sözlerle şaşırırken aklından geçeni dile getirdi. "Peki,o geçmişte sen var mısın?"
Genç kız gülümseyip "Kim bilir. " Dedi
Kız tam giderken Mamoru onu dudurdu."Hey! Dur! Bekle!"
Genç kız yavaşlayıp arkasına dönerken dolu dolu gözlerle karşılaşmayı beklemiyordu. Onun bu haline üzülüp "Evet." derken Mamoru "Gözlerini görmeme izin ver." dedi.
Genç kız şaşırıp "Gözlerimi mi?" diye sorunca Mamoru "Evet, onları görmem lazım." dedi.
"Ama neden?"
"Çünkü o gözler benim umudum olacak."
Genç kız bu sözle karanlıktan çıktı. Mamoru işte şimdi onu tamamen görüyordu ve o gözler çok güzeldi. Kendi gözlerinden farklı deniz gözler... Kendisinin aksine sıcak bakan gözler... Ona yaklaşacakken kız elini kaldırdı. Mamoru uyarıyı anlayıp "Tamam," dedi. Sonra devam etti "Gözlerin çok güzel. Çok sıcak. Onları sevdim. " Dedi.
Genç kız ise bu sözlere gülüp ortadan kayboldu. Kız kaybolduğu an Mamoru kabusundan uyandı ve yeni hayatında bilmeden ilk adımı attı.