မထီမဲ့ျမင္အၿပဳံးျဖင့္ ေျပာလာသည့္ရစ္ေၾကာင့္ ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳး၏ မ်က္ႏွာႀကီးသည္ ၿပိဳေတာ့မည့္ မိုးအလား မဲ့က်သြားေတာ့သည္။သူအၿမဲတမ္း ေၾကာက္လန႔္ေနခဲ့ရေသာ အိမ္မက္ဆိုးႀကီးသည္ သူ႔ေရွ႕တြင္ ေပၚလာေနၿပီျဖစ္၏။ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳးသာမက သူ႔၏သား ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္ပါ ေျပာင္းလဲသြားသည့္ ရစ္ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသား။
"မင္းဘာလာလုပ္တာလဲ ဆူးမာန္ရစ္ေခြ"
"သူေဌးႀကီးေတာ္ဝင္မ်ိဳးရဲ႕ Hotelဖြင့္ပြဲကို လာခ်င္လြန္းလို႔ေလ က်ဳံးေကာ္ကအလုပ္ေတြကိုေတာင္ ပစ္ထားခဲ့လိုက္တာ ခုလိုႀကီးႀကိဳဆိုတာကေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး"
"မင္းေစာက္ပိုေတြ ေျပာမေနနဲ႔...ဒီပြဲကမင္းနဲ႔မဆိုင္ဘူး ခုထြက္သြား"
ရစ္ကို ေျပးထိုးရန္ ျပင္ေနေသာ ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳးအား ေဘးကသူေဌးမ်ားအတင္းဆြဲေနရသည္။မီဒီယာသမားမ်ား ရွိေနသည္ေၾကာင့္ ျပႆနာမျဖစ္ေစခ်င္တာလည္းပါ၏။
"အိုးဟိုး...စိတ္ကလည္းႀကီးလိုက္တာဗ်ာ...ဘာလဲ ငယ္ငယ္ကလို ၾကာပြတ္နဲ႔႐ိုက္ဦးမလို႔လား...ဟား...ဟား"
ရစ္ သူ႔၏ခႏၲာကိုယ္အား ႏွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳး၏ မ်က္ႏွာတည့္တည့္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး အားရပါးရ ရယ္ခ်ပစ္လိုက္တာျဖစ္သည္။ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳး၏ မ်က္ႏွာႀကီးသည္ ေပါက္ကြဲေတာ့မည့္ဗုံးတစ္လုံးလို ျဖစ္လာၿပီး သူ႔အား ဆြဲထားသည့္ လူမ်ားကို တြန္းဖယ္ပစ္ကာ ရစ္၏မ်က္ႏွာအား လက္သီးျဖင့္ ထိုးလိုက္သည္။သို႔ေသာ္ ရစ္က ေလအလွ်င္ကဲ့သို႔ ထိုလူ႔၏ လက္အားေရွာင္လိုက္ၿပီး နားရင္းအား ခပ္ျပင္းျပင္း႐ိုက္ခ်လိုက္၏။႐ိုက္လိုက္သည့္အရွိန္က အလြန္မ်ားသည္မို႔ ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳး ေျမျပင္ေပၚသို႔ေမွာက္ရက္ထိုး လဲက်သြားသည္။
"ဆူးမာန္ရစ္ေခြ...မင္းလူႀကီးကို ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ"
ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္လည္း ရစ္၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ရွိသမွ်အားျဖင့္တြန္းဖယ္ၿပီး လဲက်ေနသည့္သူ႔အေဖအား ထူလိုက္၏။ရစ္ မ်က္ခုံးတစ္ခ်က္ပင့္ကာ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္အား ၾကည့္ၿပီး မီဒီယာေတြရွိရာဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူလိုက္သည္။
"အားလုံးပဲကြၽန္ေတာ္အသိေပးခ်င္တာကေတာ့ ဒီHotelတည္ရွိေနတဲ့ ေျမယာဟာ ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ေျမယာျဖစ္ပါတယ္...ဒီမွာ သက္ေသခံစာခ်ဳပ္ပါ"
ရစ္သည္ လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ စာခ်ဳပ္အား မီဒီယာေတြေရွ႕ေျမႇာက္ျပၿပီး တစ္တိုင္းျပည္လုံးသိေအာင္ ေၾကညာလိုက္သည္။ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဴးအား ေအာင္ႏိုင္သူအၿပဳံးလွည့္ၿပဳံးျပဖို႔ကိုလည္းသူမေမ့။
"မင္း...မင္း...မျဖစ္ႏိုင္တာမေျပာနဲ႔"
"ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳးက စာမတတ္ဘူးထင္တယ္ေနာ္...မဖတ္တတ္ဘူးလား"
"မျဖစ္ႏိုင္ဘူး"
"မျဖစ္ႏိုင္လဲျဖစ္ၿပီးေနၿပီ...က်ဳပ္ရဲ႕ေျမယာေပၚမွာ ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ Hotelလာေဆာက္တဲ့အတြက္ အဖမ္းခံမလား၊Hotelကို ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲထည့္လိုက္မလား ႀကိဳက္ရာသာေ႐ြး"
"မင္း...မင္း"
"hão de အဲ့တာဆိုရင္ ဒီHotelကို က်ဳပ္အပိုင္အျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္ၿပီ"
"ဆူးမာန္ရစ္ေခြမင္းလြန္မလာနဲ႔ေနာ္"
"ဟက္...မသိရင္ဝင္မပါနဲ႔ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္...ဒါနဲ႔ခင္ဗ်ားအရမ္းလွလာတယ္"
ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္ လက္သီးအား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားလိုက္မိသည္။သူ႔ကို ေလွာင္သလိုေျပာလိုက္တာမွန္း ရစ္၏မ်က္ဝန္းမ်ားအား ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သိႏိုင္သည္။ႏႈတ္ခမ္းမ်ား တစ္စက္စက္တုန္ေနသည္အထိ ေဒါသထြက္ေနသူ၏ မ်က္ႏွာအား အရသာခံၾကည့္ၿပီး အားရေတာ့မွ ပြဲထဲကေန ထြက္လာလိုက္သည္။
"ေဇာ္လုံး...ဒီေျမကြက္ လိမ္ေရာင္းခဲ့တဲ့ေကာင္ကို ေတြ႕ေအာင္ရွာလာခဲ့စမ္း"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး"
ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳးသည္ လူၾကားထဲတြင္ အရွက္ခြဲခံလိုက္ရသည္ေၾကာင့္ ဝူးရႉးဝါးရွားေတြျဖစ္ၿပီး ေတြ႕သမွ်ကန္ေၾကာက္ကာ ေပါက္ကြဲေနေတာ့သည္။ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္လည္း သူ႔အေဖအား မရမက ဆြဲေနရေတာ့သည္။ထိုေန႔သည္ ဆူးမာန္ရစ္ေခြ၏ တိုက္ပြဲစေခၚေသာေန႔ပင္ျဖစ္ခဲ့ေလ၏။
.........
"ပါးပါးနဲ႔မားမားအတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမေျခလွမ္းကို စတင္လိုက္ၿပီ တမလြန္ကေန ဝမ္းေျမာက္ၾကမယ္လို႔ထင္ပါတယ္"
အုပ္ဂူျဖဴႀကီးႏွစ္ခုေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္အ႐ိုအေသေပးကာ ဝမ္းသာအားရ ေျပာျပေနသည့္ သခင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ္ရံေတာ္ႀကီး ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"ဘာလို႔ၿပဳံးေနတာလဲ...ဦးေလးရန္"
ရစ္သည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္သြားကတည္းက သူ႔မိဘမ်ား၏လူယုံကိုယ္ရံေတာ္ႀကီးအား သူ႔၏ေသြးသားရင္းခ်ာပမာ အားကိုးခဲ့ရသည္မို႔ ကိုယ္ရံေတာ္ႀကီးအား ဦးေလးရန္ဟုသာ ေခၚေဝၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
"သခင္ေလး စံအိမ္မွာ ေျမကြက္ေရာင္းခဲ့တဲ့ လူေရာက္ေနတယ္လို႔ အေၾကာင္းၾကားလာပါတယ္"
"hão de"
(ေကာင္းၿပီ)
ရစ္လည္း ေျမကြက္ေရာင္းသူရွိရာ စံအိမ္ေပၚသို႔တက္သြားေလသည္။ရစ္ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေျမကြက္ေရာင္းခဲ့သူလည္း ကႏၲာရထဲတြင္ေရကန္ႀကီးတစ္ခုအား ေတြ႕လိုက္ရသလို ရစ္ဆီသို႔ အူယားဖားယား ေျပးလာလိုက္ၿပီး ရစ္၏လက္ေမာင္းအား ဆုပ္ကိုင္ရန္ ျပင္လိုက္တာေၾကာင့္ ရစ္ေရွာင္လိုက္ေလသည္။သူ႔အသားအား တစ္ျခားလူလာထိလွ်င္ နည္းနည္းေလးမွ် မႀကိဳက္သည္မို႔။
"ေအးေဆးထိုင္ၿပီးေျပာပါ"
"သခင္ေလးရယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္ပါဦး...ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳးရဲ႕လူေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို လိုက္ရွာေနၾကၿပီ"
"လိုခ်င္တာကိုဒဲ့ေျပာ"
ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ၿပီး ေငြထပ္ေတာင္းခ်င္ေနတာ သိသာေနသည္မို႔ ရစ္ဒဲ့သာေမးလိုက္၏။ထိုေတာ့မွ အဆိုပါလူလည္း သူလိုခ်င္ေသာပမာဏအား အမွန္အတိုင္း ထုတ္ေျပာလာသည္။
"ေရာ့...က်ဳပ္နဲ႔ခင္ဗ်ားဒီမွာတင္ ကိစၥၿပီးၿပီ"
ခ်က္လက္မွတ္တစ္ခုအား ထုတ္ေပးၿပီး ေျပာလာတာေၾကာင့္ ေျမကြက္ေရာင္းသူလည္း ေက်းဇူးတင္စကား တစ္ဖြဖြေျပာၿပီး ခ်က္လက္မွတ္အားယူကာ ရစ္တို႔၏ စံအိမ္ထဲမွ ထြက္သြားေလသည္။
"ဦးေလးရန္"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး"
"ေနာက္တစ္ခါ အဲ့လူက်ဳပ္ဆီလာၿပီး ေငြထပ္ေတာင္းတယ္ဆို တစ္ခါတည္းသတ္ျပစ္လိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး"
ရစ္၏ ႏွလုံးစိတ္ဝမ္းတစ္ခုလုံးသည္ ေက်ာက္သားပမာ မာေက်ာေအးစက္ေန၏။အခ်စ္ဆိုတာသူႏွင့္ မသက္ဆိုင္သည့္အရာႀကီးတစ္ခုလိုပင္ျဖစ္လာၿပီး ယခုခ်ိန္ထိ ခ်စ္ရသူမရွိေသးေပ။သူ႔ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးသည္ နာက်ည္းစိတ္၊ကလဲ့စားေခ်ခ်င္စိတ္ေတြႏွင့္ပင္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။
ရစ္သည္ သူ႔၏ကိုယ္ရံေတာ္မ်ား အတိုက္အခိုက္ေလ့က်င့္ေနသည္ကို စစ္ေဆးခ်င္တာေၾကာင့္ ေျမေအာက္ခန္းထဲသို႔ ထြက္လာလိုက္သည္။လြန္ခဲ့သည့္သုံးႏွစ္လုံးလုံး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္သာ ေနထိုင္ခဲ့ရသည္မို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ မည္သည့္ကိစၥကိုမဆို ဦးေလးရန္ႏွင့္သာ လႊဲထားျဖစ္၏။
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ သခင္ႀကီး"
ရစ္ေျမေအာက္ခန္းထဲသို႔ ဝင္လာသည္ႏွင့္ ေလ့က်င့္ေနၾကသူမ်ားသည္ လုပ္လက္စမ်ားကိုရပ္ၿပီး သတိအေနအထားျဖင့္ ရစ္အား အေလးျပဳၾက၏။
"Wǒ yě hěn gāoxìng...မင္းတို႔ဆက္ေလ့က်င့္"
(ငါလည္းအရမ္းဝမ္းသာပါတယ္)
ရစ္ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားသည္ ျပန္လည္ၿပီး ေလ့က်င့္ေနၾကသည္။တိုက္ကြက္ဖ်က္လက္ျမန္ဆန္မႈ၊လွ်င္ျမန္စြာေရွာင္တိမ္းႏိုင္မႈတို႔ကို ေတြ႕ေတာ့ ရစ္ ေက်နပ္အားရဟန္ တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္၏။ဦးေလးရန္က သူ႔ကိုစိတ္မပ်က္ေစဘူးပဲ။
........
ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္တို႔၏ စံအိမ္တြင္ေတာ့ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းသံမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေလသည္။အေၾကာင္းမွာ ေျမကြက္ေရာင္းခဲ့သည့္လူအား အခုခ်ိန္ထိရွာမေတြ႕ႏိုင္ေသးသည္ေၾကာင့္ျဖစ္၏။ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳး၏ လူမ်ားသည္လည္း မ်က္ႏွာမ်ားဖူးေယာင္သည္အထိ အထိုးႀကိတ္ခံထားရသည္။သူတို႔လည္း ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးေနရသည္ကို အလြန္ပင္စိတ္ညစ္ေနၾကေလၿပီ။
"ဒယ္ဒီ...စိတ္ေလွ်ာ့ပါ သူတို႔လည္းအတက္ႏိုင္ဆုံး ရွာေပးေနတာပဲေလ"
"ေတာက္...မင္းမသိရင္ဝင္မပါနဲ႔ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္ ငါ့ေဒါသေတြမင္းေပၚပုံက်ကုန္လိမ့္မယ္ေနာ္...သြား မင္းသြားခ်င္တဲ့ေနရာကိုသာ သြားေနလိုက္"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ဒယ္ဒီ"
ငယ္စဥ္ကတည္းက ဖခင္ျဖစ္သူထံမွ ေအာ္ေငါက္ျခင္းကိုအၿမဲခံခဲ့ရသည့္ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္အဖို႔ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္းျဖစ္မေနေတာ့ေပ။ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳးသည္ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္အား ငယ္စဥ္ကတည္းကေန ယခုအခ်ိန္ထိ မ်က္ႏွာသာေပးခဲ့ဖူးသည္ဟူ၍ မရွိေခ်။သူ႔၏ဖခင္က သူ႔ကိုေရာ ခ်စ္ရဲ႕လားဟု တစ္ခါတေလ သံသရဝင္မိသည္အထိ။စိတ္ထိခိုက္စရာေတြအားဆက္ေတြးမေနေတာ့ပဲ ကိုယ့္အခန္းကိုသာ ျပန္လာလိုက္ေတာ့သည္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဆြဲလက္စ diamond hand chain designတစ္ခုအား အၿပီးသတ္ဆြဲရန္ drawing tableတြင္ ဝင္ထိုင္ၿပီး စဆြဲရန္ ျပင္ေတာ့၏။ဆြဲေနရင္း ဈာန္ဝင္ေနတုန္း ဖုန္းဝင္လာသည္ေၾကာင့္ Penအားခ်ကာ ဖုန္းကိုင္လိုက္၏။
"ဟယ္လို...ဖိုးဖိုး"
"ေျမးေလးအခုဘယ္မွာလဲ"
"မနက္ျဖန္လုပ္မယ့္ ေလလံတင္ပြဲမွာ ျပဖို႔အတြက္ designဆြဲေနတာ ဖိုးဖိုးရဲ႕"
"ေကာင္းပါ့ဗ်ာ...ဒါနဲ႔ ေျမးေလးရဲ႕စိန္ဆိုင္ေရာ အဆင္ေျပေနတယ္မလား"
"ဟုတ္အရမ္းေျပတယ္ဖိုးဖိုး...customerေတြက သားဖန္တီးတဲ့ designေတြကို အရမ္းသေဘာက်
ေနၾကတာေလ"
"ဟား...ဟား...ဒါမွဖိုးဖိုးရဲ႕ေျမးကြ အဲ့တာဆိုဒါပဲေနာ္... ေျမးဒယ္ဒီရဲ႕ဖုန္းဝင္လာလို႔"
"ဟုတ္ဖိုးဖိုး"
အဘိုးျဖစ္သူ၏ ဖုန္းcallအား ခ်လိုက္ၿပီး ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ကမာၻေပၚတြင္ သူ႔အေပၚအေကာင္းဆုံးလူအား လက္ညႇိဳးထိုးျပပါဆိုလွ်င္ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္သူ႔၏ အဖိုးအား လက္ညႇိဳးထိုးျပမိမည္မွာေသခ်ာေပါက္ပင္။ဖခင္ဆီမွမရခဲ့သည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ားကို အဘိုးျဖစ္သူထံမွ ရရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္သည္ အဘိုးခ်စ္ေျမးေလးျဖစ္ေနေတာ့၏။
.......
"သခင္ေလး ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳးရဲ႕ လူယုံေတာ္ေဇာ္လုံးက သခင္ေလးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါတဲ့...ဘယ္ေနရာမွာခ်ိန္းလိုက္ရမလဲ"
"ဟက္...စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္းျဖစ္လာေနတာပဲ... Diamond Supermarketမွာ ၿခိမ္းလိုက္"
"ေကာင္းပါၿပီ"
ဦးေလးရန္ျပန္သြားသည္ႏွင့္ ရစ္လည္း ေသနပ္ေမာင္းအားတင္ၿပီး ေဇာ္လုံးဟုေရးထားေသာ ပစ္မွတ္တိုင္၏ အလယ္ခ်က္တည့္တည့္ကို က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္ ပစ္သြင္းလိုက္သည္။ေဇာ္လုံးဆိုေသာလူသည္ ေတာ္ဝင္မ်ိဳး၏ အားအကိုးရဆုံး လူယုံျဖစ္သည္မို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေသြးကြဲသြားေအာင္ ရစ္အကြက္က်က် စီစဥ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။သစၥာေဖာက္ခံရသည့္ ခံစားခ်က္ႀကီးကို ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳးအား အရသာခံခိုင္းေပဦးမည္။
ရစ္ ကားပါကင္တြင္ အစီအရီရပ္ထားေသာ ကားမ်ားထဲမွ အနက္ေရာင္ေျပာင္လက္ေနေသာ ကားတစ္စီးေပၚတက္ကာ Supermarketဆီသို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ေမာင္းႏွင္သြားလိုက္သည္။ထို Supermarketသည္ ရစ္ပိုင္ဆိုင္မႈထဲက တစ္ခုျဖစ္သည္မို႔ ေဇာ္လုံးႏွင့္ေတြ႕ရန္ ခ်ိန္းလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ယခုရစ္ စီးေနသည့္ကားသည္လည္း ရစ္ပိုင္ဆိုင္ေသာ ကား Companyမွ ရစ္အတြက္သာ သီးသန႔္ထုတ္ေပးထားေသာ Limited editionျဖစ္သည္။
ရစ္ Supermarketထဲေရာက္ေတာ့ cakeဆိုင္တစ္ခုတြင္ ထိုင္ေနေသာ ေဇာ္လုံးက လက္ျပလာသည္မို႔ ထိုဆိုင္ထဲသာ တန္းဝင္လိုက္သည္။
"က်ဳပ္နဲ႔ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းတာဘာကိစၥလဲ"
"သခင္ႀကီးဆီမွာ သစၥာခံခ်င္လို႔ပါ"
"ဘယ္လိုယုံရမွာလဲ"
"ဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳးဆီက informationေတြအကုန္ သခင္ႀကီးဆီပို႔ေပးပါ့မယ္...သူလွ်ိဳလိုပုံစံမ်ိဳးေပါ့"
"ေကာင္းၿပီေလ...မင္းဆုံးျဖတ္ခ်က္မမွားေစရဘူးလို႔ ငါအာမခံတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ယုံၾကည္ပါတယ္ သခင္ႀကီး"
ေဇာ္လုံးႏွင့္ သေဘာတူညီခ်က္ရၿပီးသည္ႏွင့္ ရစ္တစ္ေယာက္ ကုန္တိုက္ထဲကေန ထြက္လာလိုက္သည္။ကားပါကင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ မိမိကား အဖုံးေပၚတြင္ တက္ထိုင္ေနသည့္ လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ရစ္ ေဒါသေထာင္းကနဲထြက္သြားရသည္။ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြျဖင့္ ထိုလူ႔ဆီသြားလိုက္သည္။အနီးေရာက္မွ သိလိုက္ရသည္က ထိုလူသည္ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္ျဖစ္ေနျခင္းပင္။
"ငါ့ကားေပၚကဆင္းစမ္း"
"မင္းကဘာမွန္ေနလို႔ လာၿပီး ေဒါသထြက္ျပေနရတာလဲ ကားပါကင္မထိုးတတ္ဘူးလား...ငါ့ကားေရွ႕ မင္းကားက ပိတ္ရပ္ေနေတာ့ ငါ့ကဘယ္လိုကားထဲဝင္ရေတာ့မွာလဲ...ငါကဦးေတာ္ဝင္မ်ိဳးရဲ႕သား ငါ့ကိုလာထိရင္ ငါ့အေဖနဲ႔ၿငိသြားလိမ့္မယ္"
ရစ္က maskေရာ ဦးထုပ္ေရာပါ ဝတ္ဆင္ထားတာေၾကာင့္ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္သူ႔ကို မမွတ္မိျခင္းျဖစ္သည္။တတြတ္တြတ္ ေျပာသြားလိုက္တာဆိုတာ မေမာသည့္အတိုင္း။အေဖနဲ႔ေတာင္ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ေသးသည္။ဒီလူ ခႏၲာကိုယ္ပဲထြားလာၿပီး ညဏ္ရည္ကဆယ့္ရွစ္ႏွစ္မွာ ရပ္က်န္ေနခဲ့တာေနမယ္။
"အခုခ်ိန္ထိ အေဖအားကိုးၿပီး ေလက်ယ္ေနတုန္းပဲေနာ္...ဒါနဲ႔ ခင္မ်ားက ဆယ္ႏွစ္သားလား ျပႆနာျဖစ္တိုင္း အေဖနဲ႔တိုင္မယ္ခ်ည္းေျပာေနရေအာင္"
ဦးထုပ္အားဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ေပၚထြက္လာသည့္ ေငြျဖဴေရာင္ ဆံသားမ်ားေၾကာင့္ ရစ္မွန္းတတ္အပ္သိလိုက္ေလၿပီ။Maskကိုဝတ္ဆင္ထားေသးသည္မို႔ ပိုမိုထင္းေနဟန္ရွိေသာ သူ႔၏မ်က္ဝန္းစူးစူးတို႔ေၾကာင့္ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္ ရင္ထဲလန႔္သြားရသည္။အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ေတာ္ဝန္ပန္းမာန္သည္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ရစ္၏ အၾကည့္စူးစူးမ်ားကို ေၾကာက္ခဲ့ရျခင္းပင္။သူ႔ကားေရွ႕အဖုံးေပၚကေန ဆင္းလိုက္ၿပီး ဆူးမာန္ရစ္ေခြအား ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"ဆူးမာန္ရစ္ေခြ"
"ဟုတ္တယ္က်ဳပ္ပဲ"
"မင္းရဲ႕ကားကိုဖယ္ေပး"
"မဖယ္ေပးႏိုင္ဘူး"
တစ္လုံးခ်င္းစီထြက္လာသည့္ ရစ္၏ ျငင္းဆိုစကားေၾကာင့္ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္ စိတ္တိုလာရသည္။မွားတာကသူမလား အဲ့တာကို ဘာလို႔ အေၾကာႀကီးနဲ႔ လာဆက္ဆံေနရတာလဲ။
"ဖယ္ေပးလို႔ေျပာေနတယ္ေလ"
"မဖယ္ေပးေတာ့ ခင္ဗ်ားက ဘာလုပ္ခ်င္လဲ"
"မင္း...လာခဲ့ လာ"
ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္ ရစ္၏လက္အား ဆြဲၿပီး ကားထဲအတင္းထိုးထည့္ရန္ စိတ္ကူးလိုက္ေသာ္လည္း စိတ္ကူးႏွင့္လက္ေတြ႕ တစ္ထပ္တည္း မက်လိုက္ေပ။အေၾကာင္းမွာ ရစ္၏လက္အား သူဘယ္ေလာက္ ဆြဲေခၚေခၚ တစ္စက္ကေလးမွ် ေ႐ြ႕မလာသည့္ ရစ္၏ ခႏၲာကိုယ္ႀကီးေၾကာင့္ပင္။
"ဆြဲလို႔ရလား"
"ဟင့္အင္း"
အံ့ဩဟန္ျဖင့္ ေခါင္းခါရမ္းျပလာသူေၾကာင့္ ရစ္ Maskေအာက္တြင္ ႏႈတ္ခမ္းတြန႔္႐ုံ ၿပဳံးလိုက္မိ၏။ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္၏ အမူအရာကို သေဘာက်လို႔ေတာ့မဟုတ္။သူဆြဲလို႔မရႏိုင္တဲ့ထိ ေတာင့္တင္းသန္မာေနေသာ မိမိ၏ခႏၲာကိုယ္အား သေဘာက်မိ၍ပင္။
"ဖယ္ေပးေစခ်င္လား တန္ရာတန္ေၾကးေပးရမယ္"
"ဘယ္ေလာက္ေပးရမွာလဲ...အာ့"
တန္ရာတန္ေၾကးဟူေသာ စကားေၾကာင့္ ပိုက္ဆံေပးရမည္ထင္ၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္အား ထုတ္ေနတုန္း နား႐ြက္ဖ်ားဆီမွ နာက်င္ျခင္းကို ခံစားလိုက္ရသည္မို႔ ေတာ္ဝန္းပန္းမာန္ ေအာ္လိုက္မိ၏။ရစ္က ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္၏ နား႐ြက္ဖ်ားကို ခပ္စပ္စပ္ကိုက္လိုက္တာျဖစ္၏။ၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်နပ္သြားဟန္ အားရပါးရရယ္လိုက္ၿပီး ကားေပၚတက္ကာ ကုန္တိုက္ထဲမွ ထြက္လာလိုက္သည္။အကိုက္ခံရသူကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား တုန္ရီသည္အထိ ေဒါသထြက္ကာက်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
ရစ္သည္ ေတာ္ဝင္ပန္းမာန္အား နာက်င္၊ေဒါသထြက္ကာ မခံမရပ္ျဖစ္ေစခ်င္႐ုံသာ ရည္႐ြယ္ၿပီး ကိုက္လိုက္တာျဖစ္သည္။တစ္ျခားမည္သည့္စိတ္၊မည္သည့္ခံစားခ်က္မွ် ပါဝင္ေနခဲ့ျခင္းမရွိ။
_______________________________________
#Date-6.10.2023