Unicode;
Hoseok;“စာကြည့်တိုက်သွားရအောင်...”
ထမင်းစားပြီးသောက်ပြီးတော့ အဆုံးအစမရှိစွာဖြင့် ဟိုဆော့ကပြောလာသည်.... စာကြည့်တိုက်ဆိုလို့ ဆော့ဂျင် ကင်မ်ချီတွေကို စိုက်ကြည့်ရင်း တွေးနေရာမှ ဟိုဆော့ကိုမျက်လုံးလှန်ကြည့်လိုက်သည်....
“အမလေး... မင်းပါးစပ်က စာစကားထွက်တာထူးဆန်းတယ်ရော်...~”
ရည်းစားနဲ့တွေ့ပြီး ဘယ်ကနေဘယ်လိုပြန်လာမှန်းမသိတဲ့
Jimin ကလည်း ဟိုဆော့ကို မျက်စောင်းထိုးရင်း ခပ်စစပြောလာသည်....
“ငါစာလုပ်တော့မှာ...စာမေးပွဲက ကပ်နေပြီ...
Library မှာ knowledge လေးဘာလေးတစ်ခုစနှစ်ခုစသွားယူမှဖြစ်တော့မယ်..”
Seokjin;“အေးပါကွာ...သွားကြတာပေါ့...
Jimin မင်းလည်းလိုက်မယ်မလား..?”
“ပြီးမှ ငါလိုက်လာခဲ့မယ်... ငါထယ်နဲ့ စကားပြောမို့...ဟီး”
Seokjin;“မင်းတို့အတွဲပဲကောင်း...
သွားမယ် Hoba...!”
Seokjin သူ့ကိစ္စတွေတွေးမနေတော့ဘဲ ခပ်ပါ့ပေါ့သာနေလိုက်တော့သည်....မဟုတ်ရင် စဉ်းစားတွေးခေါ်ရလွန်းလို့စိတ်ပင်ပန်းနေပြီ...
~~~~~~
စာမေးပွဲအတွက် ဗဟုသုတရအောင်စာဖတ်ဖို့လာပေမယ့် တကယ်တမ်းသူရောဟိုဆော့ရောက ကားတွန်းစာအုပ်တွေဆီ ခြေလှမ်းတွေဦးတည်နေသည်....တကယ်တက်ညီလက်ညီပင်...~
ကျယ်ဝန်းလှသည့် သူတို့ကျောင်းရဲ့ Library Room ကြီးတစ်ခုလုံးက စာအုပ်တွေနှင့်လှလှပပရယ်...~
“ငါဟိုဘက် Role ခဏသွားအုံးမယ်...”
Seokjin;“အင်း...”
ဟိုဆော့ကို ဆော့ဂျင်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး သူလည်း စာအုပ်တွေလိုက်ကြည့်နေမိသည်...
“အစ်ကို ကျွန်တော့်ကို ဟိုးအပေါ်ဆုံးက အပြာနုရောင် စာအုပ်လေးယူပေးပါလားခင်ဗျ...ကျွန်တော်ယူဖို့ကအရပ်မမှီလို့ ဟီး...”
Seokjin;“အင်း ညီလေး အစ်ကိုယူပေးမယ်...”
ထိုကောင်လေးလက်ညိုးထိုးပြသည့် စာအုပ်လေးက အမြင့်တန်းအဆင့်လေးမှာရှိနေတာကြောင့် သူလက်လှမ်းယူစဉ်....
“အမလေး..အစ်ကိုယူနေ.?”
ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပင် သူ့ရဲ့ခါးအားအနောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်တာကြောင့် လန့်သွားမိလို့ အနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကိုမှင်သေသေကြည့်နေသည့် Jeon Jungkook ကြောင့် မျက်လုံးတွေပင်ပြူးကျယ်သွားရသည်...
“ရား...ဖယ်...”
သူ့ခါးပေါ်က Jeon Jungkook လက်ရှည်ရှည်တွေကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်ပေမယ့် တစ်စက်ကလေးမှ မရွေ့....
“ငြိမ်ငြိမ်နေ...!”
“မနေဘူး..”
Jungkook;"ဘာလဲ..? ခင်ဗျားကိုဖက်ထားတဲ့ကောင်က ကျုပ်ဖြစ်နေလို့လား..!?"
"မင်းကိုဖယ်လို့ငါကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြောနေတယ်နော်...! ရာ့...."
သူ့ခါးကို လွှတ်မပေးသည့်အပြင် သူ့ကိုယ်လုံးသည်လည်း တစ်ပတ်လှည့်ခံလိုက်ရပြီး သူ့ကျောပြင်နှင့် စာကြည့်စင်ထိကပ်သွားရသည်... သူနဲ့ Jeon Jungkook ကအခုမျက်နှာချင်းဆိုင် တည့်တည့်ကြီး... Jeon Jungkook က သူ့ပခုံးတွေကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းချုပ်ထားရင်း သူ့ကိုတည့်တည့်မတ်မတ်စူးစိုက်ကြည့်နေသည်.... Jeon Jungkook ရဲ့အသက်ရှူငွေ့ကသူ့မျက်နှာကိုရိုက်ခတ်နေသည်အထိ သူတို့နှစ်ယောက်မျက်နှာက တကယ့်ကိုနီးနီးကပ်ကပ်ပင်...
“အွန့်...!”
သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ Jeon Jungkook နှုတ်ခမ်းက ထိကပ်သွားပြီး Jeon Jungkook ကသူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်ယူလာသည်....
သူနှုတ်ခမ်းကိုမရမကစေ့ထားပေမယ့် Jeon Jungkook ကိုက်တာပါခံလိုက်ရသည်...
တဖြည်းဖြည်းမြန်ဆန်လာတဲ့ စုပ်ယူမှုတွေကိုသူမတုံ့ပြန်မိဘဲ ခေါင်းတွေသာခါရမ်းနေမိသည်.... သူနှုတ်ခမ်းတွေထူပူလာပြီး အသက်ရှူပါမဝတော့.... သူဒီလိုအနမ်းမျိုးမရဖူးတော့ လန့်မိသွားသည်... Jeon Jungkook ကသူ့ကို အမဲဖျက်သလို တရပ်စပ်နမ်းနေသည်.... သူရုန်းကန်တွန်းဖယ်နေပေမယ့် သူ့မှာလွှတ်လမ်းကိုမရှိပေ....
Seokjin;“မင်းထွက်သွား..!!!”
သူနှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်နှင့် ဆော့ဂျင်အသားကုန်အော်လိုက်သည်...သူတို့ကို ဘေးနားမှာမသိမသာရော သိသိသာသာရောလာကြည့်တဲ့သူတွေရှိတာမို့ သူပိုရှက်လာသည်... သူထွက်ပြေးဖို့ Jeon Jungkook လက်ထဲက ရုန်းထွက်ပေမယ့် Jeon Jungkook လက်တွေရဲ့ ဖျစ်ညစ်ချုပ်ထားခြင်းကိုသာခံလိုက်ရသည်...
“Hk..! ဒီကျောင်းကကျုပ်အပိုင်... ဒီစာကြည့်တိုက်ကလည်းကျုပ်ဟာ... ခင်ဗျားကဘာကိစ္စထွက်သွားခိုင်းနေရတာလဲ ? ခင်ဗျားစိတ်ကို ကျုပ်တကယ်နားမလည်ဘူး...”
Seokjin;“ဟုတ်တယ် ငါပြောတာမှားသွားတယ် မင်းဖယ် ငါသွားမယ်...”
“လောလိုက်တာ... မနက်က ခင်ဗျားကောင်ကိုကာပေးနေတုန်းကတော့ အေးအေးဆေးဆေး စိတ်ရှည်လက်ရှည်ပါပဲ... ဘာလဲ.. ကျုပ်ကအဲ့ကောင်မဟုတ်တော့ ခင်ဗျားကစိတ်မရှည်တော့ဘူးလား...!?”
Seokjin;“မင်းထင်ချင်သလိုထင်...! မင်းနဲ့ငါနဲ့ကဘာမှပတ်သက်တာလည်းမဟုတ်ဘူး...ငါဘယ်ကောင်နဲ့ပတ်သက်ပတ်သက် မင်းအပူတစ်စက်မှလည်းမပါဘူး...”
“ခင်ဗျားကအခုငြင်းတောင်မငြင်းတော့ဘူးပေါ့..ဟမ့်..!!”
Jeon Jungkook ရဲ့အရွဲ့အစောင်းခနဲ့ သံတွေကိုဆော့ဂျင် ထပ်မကြားချင်တော့...
“မင်းမရှက်ဘူးလားဟမ်... မင်းနဲ့ငါဘာမှမပတ်သက်ဘူးလို့ ပြောနေတာကို နားမလည်တာလား မသိတာလား...ငါဘာပဲလုပ်လုပ် ဘယ်သူနဲ့ပတ်သက်ပတ်သက် မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး Jeon Jungkook!”
“ဆော့ဂျင်...!”
စာအုပ်တွေတစ်ပွေ့တစ်ပိုက်နှင့် ဟိုဆော့ကသူ့ကိုအော်ခေါ်လာသည်...
“ဒီလောက်ဆိုဖယ်သင့်ပြီမလား... ငါကောင်းကောင်းပြောနေတုန်းဖယ်ပေး... Jeon Jungkook..”
ဗုန်း...
Jeon Jungkook ကသူ့ဘေးက စာအုပ်တွေကို လက်သီးနှင့်တစ်ချက်ထိုးချလိုက်သည်....
စာအုပ်တွေလည်းပြုတ်ကျပြန့်ကျဲကုန်ပြီး သူတို့ကိုလာကြည့်တဲ့သူတွေပိုများလာသည်...
“တောက်...!!
ခင်ဗျားမသေမချင်းမှတ်ထား ကျုပ်ခင်ဗျားကိုဘယ်တော့မှလမ်းခွဲပေးမှာမဟုတ်ဘူး... တစ်နေ့ခင်ဗျား ယောင်္ကျားတော်ရမယ့်ကောင်ကလည်းကျုပ်ပဲ...မြဲမြဲမှတ်ထား!!”
သူ့ကိုလက်ညိုးငေါက်ငေါက်ထိုးကာ ပြော၍ စိတ်တိုတိုနဲ့ထွက်သွားသည့် Jeon Jungkook က သူမြင်ဖူးသမျှ Jeon Jungkook ရဲ့စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံစံထဲအပြင်းဆုံးပင်... Jeon Jungkook ပြောသွားတဲ့စကားတွေကသူ့နားထဲမှာထပ်တလဲလဲကြားနေရသည်....လန့်တာရော နှုတ်ခမ်းသားတွေနာနေတာရောကြောင့် သူ့မှာဒေါသထွက်ဖို့ကိုပင်မေ့နေခဲ့သည်....
“ဆော့ဂျင်..အဆင်ပြေလား..?”
Seokjin;“အင်း..ရတယ်..သွားကြမယ်..”
“တကယ်ရရဲ့လား?မင်းတအားလန့်နေသလိုပဲ...မင်းတို့အသံငါကြားလို့ လာခဲ့တာ.... မင်းကို Jeon Jungkook တစ်ခုခုလုပ်တာလား... နှုတ်ခမ်းက..?”
“အ့....”
နှုတ်ခမ်းဆိုမှ ဆော့ဂျင်နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့အသာတို့ကြည့်လိုက်တော့စပ်ဖြင်းဖြင်းတောင်ဖြစ်သွားသည်.... ခုနကသူအနမ်းခံလိုက်ရတာမဟုတ်ဘဲ အကိုက်ခံလိုက်ရတာ...
Hoseok;“ဆော့ဂျင်... သူမင်းကိုထိုးသွားတာလား...?”
“ဟင့်အင်း...သွားမယ် ငါဒီမှာမနေချင်တော့ဘူး...”
သူတော်တော်ရှက်စိတ်ဝင်မိသည်... ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ဖြစ်ပါလျှက်နဲ့ အလိုမတူဘဲအနမ်းခံခဲ့ရတာကို သူ့မှာတွန်းဖယ်နိုင်တာမျိုးမရှိခဲ့ဘူး... သူနဲ့ Jeon Jungkook ချစ်သူရည်းစားဖြစ်တုန်းက နမ်းခဲ့လိုရှိရင် ရှက်တာက ရင်ခုန်လို့ဖြစ်ပေမယ့် အခုက သူ့ကိုယ်သူသိမ်ငယ်မိလို့ရှက်နေတာ.... လူတွေလည်းသူတို့အဖြစ်ကိုမြင်သွားကြသည့်မို့ ဆော့ဂျင်ရှက်စိတ်နှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံးလည်းထူပူနေပြီ....
~~~~~~
ဆော့ဂျင်အတန်းထဲရောက်တော့ သူ့ကိုကြည့်ကာ တီးတိုးပြောနေသလိုခံစားလိုက်ရသည်.... စာကြည့်တိုက်မှာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စကိုသိလို့ပြောနေကြတာတော့မဟုတ်လောက်ဘူးထင်တယ်... အဲ့အကြောင်းသာပေါက်ကြားသွားရင် သူဒီကျောင်းကနေပါထွက်ပြေးမိမယ်ထင်တယ်.... သူ့ရဲ့မာနရော သိက္ခာရောထိခိုက်ခံလိုက်ရတာ...
“ရား မင်းနဲ့ဟိုဆော့ကလည်း စာကြည့်တိုက်သွားမယ်ဆိုပြီးဘယ်ရောက်... ဟင်...မင်း နှုတ်ခမ်းဘာဖြစ်တာလဲ...?”
“ဘာမှမဖြစ်ဘူး...”
“ရန်ဖြစ်လာတာလား ဆော့ဂျင်... ဘယ်ကောင်လုပ်တာလဲ ပြော... ငါသွားဗြဲပေးမယ်...”
ဘေးမှာအဆက်မပြတ်ပြောနေတဲ့ ဂျီမင်းကြောင့် ဆော့ဂျင်သူ့အဖြစ်သူတွေးမိပြီးရှက်စိတ်ဝင်လာသည်....
Seokjin;“ရန်ဖြစ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး...!!"
“ဆော့ဂျင် ငါကစိတ်ပူလို့ပြောတာလေ ဘာလို့လာအော်တာလဲ...?”
“Sorry Jimin...”
Seokjin ထိုစကားတစ်ခွန်းသာပြောပြီး ခုံပေါ်မှောက်အိပ်နေလိုက်သည်... ဒီနှုတ်ခမ်းအခြေအနေနဲ့အိမ်ပြန်ရင် Appa နဲ့ Omma ရဲ့မေးခွန်းပေါင်းများစွာတွေကိုကြားရအုံးမည်...
~~~~
“သူငယ်ချင်းတို့...! လုပ်ကြပါအုံး...! အတန်းခေါင်းဆောင် ခေါင်းမိုးထပ်ကပြုတ်ကြလို့တဲ့..!!”
ဆော့ဂျင် စားပွဲပေါ်ခေါင်းမှောက်နေရာမှ ငေါက်ကနဲထမိသည်....
“ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ... Suicide တော့မဟုတ်ဘူးမလား..? အတန်းခေါင်းဆောင်ကအကုန်ပြည့်စုံတယ်လေ...”
“အဲ့တာအသာထား... အခုရော အတန်းခေါင်းဆောင် ဘယ်လိုလဲ... ဟို သေသွားပြီလား...”
“ကံကောင်းစွာနဲ့မြက်ခင်းပေါ်ပြုတ်ကျတာဆိုတော့ သတိမေ့နေတဲ့အခြေအနေလို့ကြားတယ်...”
“ဘာမှမဖြစ်ဘူး ငါတို့တွေဆုတောင်းကြရအောင်... သူငယ်ချင်းတို့...”
အတန်းထဲကသူတွေရဲ့တစ်ယောက်တစ်ပေါက်စကားတွေကြားမှာ ဆော့ဂျင်ခေါင်းထဲ၌
ကော်ရှင်မတ်တွေသာတန်းစီ၍ပေါ်နေသည်....
Zawgyi;
Hoseok;“စာၾကည့္တိုက္သြားရေအာင္...”
ထမင္းစားၿပီးေသာက္ၿပီးေတာ့ အဆုံးအစမရွိစြာျဖင့္ ဟိုေဆာ့ကေျပာလာသည္.... စာၾကည့္တိုက္ဆိုလို႔ ေဆာ့ဂ်င္ ကင္မ္ခ်ီေတြကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ေတြးေနရာမွ ဟိုေဆာ့ကိုမ်က္လုံးလွန္ၾကည့္လိုက္သည္....
“အမေလး... မင္းပါးစပ္က စာစကားထြက္တာထူးဆန္းတယ္ေရာ္...~”
Jimin က ဟိုေဆာ့ကို မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ခပ္စစေျပာလာသည္....
“ငါစာလုပ္ေတာ့မွာ...စာေမးပြဲက ကပ္ေနၿပီ...
Library မွာ knowledge ေလးဘာေလးတစ္ခုစႏွစ္ခုစသြားယူမွျဖစ္ေတာ့မယ္..”
Seokjin;“ေအးပါကြာ...သြားၾကတာေပါ့...
Jimin မင္းလည္းလိုက္မယ္မလား..?”
“ၿပီးမွ ငါလိုက္လာခဲ့မယ္... ငါထယ္နဲ႔ စကားေျပာမို႔...ဟီး”
Seokjin;“မင္းတို႔အတြဲပဲေကာင္း...
သြားမယ္ Hoba...!”
Seokjin သူ႔ကိစၥေတြေတြးမေနေတာ့ဘဲ ခပ္ပါ့ေပါ့သာေနလိုက္ေတာ့သည္....မဟုတ္ရင္ စဥ္းစားေတြးေခၚရလြန္းလို႔စိတ္ပင္ပန္းေနၿပီ...
~~~~~~
စာေမးပြဲအတြက္ ဗဟုသုတရေအာင္စာဖတ္ဖို႔လာေပမယ့္ တကယ္တမ္းသူေရာဟိုေဆာ့ေရာက ကားတြန္းစာအုပ္ေတြဆီ ေျခလွမ္းေတြဦးတည္ေနသည္....တကယ္တက္ညီလက္ညီပင္...~
က်ယ္ဝန္းလွသည့္ သူတို႔ေက်ာင္းရဲ႕ Library Room ႀကီးတစ္ခုလုံးက စာအုပ္ေတြႏွင့္လွလွပပရယ္...~
“ငါဟိုဘက္ Role ခဏသြားအုံးမယ္...”
Seokjin;“အင္း...”
ဟိုေဆာ့ကို ေဆာ့ဂ်င္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး သူလည္း စာအုပ္ေတြလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္...
“အစ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ကို ဟိုးအေပၚဆုံးက အျပာႏုေရာင္ စာအုပ္ေလးယူေပးပါလားခင္ဗ်...ကြၽန္ေတာ္ယူဖို႔ကအရပ္မမွီလို႔ ဟီး...”
Seokjin;“အင္း ညီေလး အစ္ကိုယူေပးမယ္...”
ထိုေကာင္ေလးလက္ညိဳးထိုးျပသည့္ စာအုပ္ေလးက အျမင့္တန္းအဆင့္ေလးမွာရွိေနတာေၾကာင့္ သူလက္လွမ္းယူစဥ္....
“အမေလး..အစ္ကိုယူေန.?”
႐ုတ္တရက္ဆိုသလိုပင္ သူ႔ရဲ႕ခါးအားအေနာက္မွ သိုင္းဖက္လိုက္တာေၾကာင့္ လန႔္သြားမိလို႔ အေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုမွင္ေသေသၾကည့္ေနသည့္ Jeon Jungkook ေၾကာင့္ မ်က္လုံးေတြပင္ျပဴးက်ယ္သြားရသည္...
“ရား...ဖယ္...”
သူ႔ခါးေပၚက Jeon Jungkook လက္ရွည္ရွည္ေတြကို ဆြဲျဖဳတ္ပစ္ေပမယ့္ တစ္စက္ကေလးမွ မေ႐ြ႕....
“ၿငိမ္ၿငိမ္ေန...!”
“မေနဘူး..”
Jungkook;"ဘာလဲ..? ခင္ဗ်ားကိုဖက္ထားတဲ့ေကာင္က က်ဳပ္ျဖစ္ေနလို႔လား..!?"
"မင္းကိုဖယ္လို႔ငါေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာေနတယ္ေနာ္...! ရာ့...."
သူ႔ခါးကို လႊတ္မေပးသည့္အျပင္ သူ႔ကိုယ္လုံးသည္လည္း တစ္ပတ္လွည့္ခံလိုက္ရၿပီး သူ႔ေက်ာျပင္ႏွင့္ စာၾကည့္စင္ထိကပ္သြားရသည္... သူနဲ႔ Jeon Jungkook ကအခုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တည့္တည့္ႀကီး... Jeon Jungkook က သူ႔ပခုံးေတြကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္း သူ႔ကိုတည့္တည့္မတ္မတ္စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္.... Jeon Jungkook ရဲ႕အသက္ရႉေငြ႕ကသူ႔မ်က္ႏွာကို႐ိုက္ခတ္ေနသည္အထိ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာက တကယ့္ကိုနီးနီးကပ္ကပ္ပင္...
“အြန႔္...!”
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ Jeon Jungkook ႏႈတ္ခမ္းက ထိကပ္သြားၿပီး Jeon Jungkook ကသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုစုပ္ယူလာသည္....
သူႏႈတ္ခမ္းကိုမရမကေစ့ထားေပမယ့္ Jeon Jungkook ကိုက္တာပါခံလိုက္ရသည္...
တျဖည္းျဖည္းျမန္ဆန္လာတဲ့ စုပ္ယူမႈေတြကိုသူမတုံ႔ျပန္မိဘဲ ေခါင္းေတြသာခါရမ္းေနမိသည္.... သူႏႈတ္ခမ္းေတြထူပူလာၿပီး အသက္ရႉပါမဝေတာ့.... သူဒီလိုအနမ္းမ်ိဳးမရဖူးေတာ့ လန႔္မိသြားသည္... Jeon Jungkook ကသူ႔ကို အမဲဖ်က္သလို တရပ္စပ္နမ္းေနသည္.... သူ႐ုန္းကန္တြန္းဖယ္ေနေပမယ့္ သူ႔မွာလႊတ္လမ္းကိုမရွိေပ....
Seokjin;“မင္းထြက္သြား..!!!”
သူႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ေဆာ့ဂ်င္အသားကုန္ေအာ္လိုက္သည္...သူတို႔ကို ေဘးနားမွာမသိမသာေရာ သိသိသာသာေရာလာၾကည့္တဲ့သူေတြရွိတာမို႔ သူပိုရွက္လာသည္... သူထြက္ေျပးဖို႔ Jeon Jungkook လက္ထဲက ႐ုန္းထြက္ေပမယ့္ Jeon Jungkook လက္ေတြရဲ႕ ဖ်စ္ညစ္ခ်ဳပ္ထားျခင္းကိုသာခံလိုက္ရသည္...
“Hk..! ဒီေက်ာင္းကက်ဳပ္အပိုင္... ဒီစာၾကည့္တိုက္ကလည္းက်ဳပ္ဟာ... ခင္ဗ်ားကဘာကိစၥထြက္သြားခိုင္းေနရတာလဲ ? ခင္ဗ်ားစိတ္ကို က်ဳပ္တကယ္နားမလည္ဘူး...”
Seokjin;“ဟုတ္တယ္ ငါေျပာတာမွားသြားတယ္ မင္းဖယ္ ငါသြားမယ္...”
“ေလာလိုက္တာ... မနက္က ခင္ဗ်ားေကာင္ကိုကာေပးေနတုန္းကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ပါပဲ... ဘာလဲ.. က်ဳပ္ကအဲ့ေကာင္မဟုတ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားကစိတ္မရွည္ေတာ့ဘူးလား...!?”
Seokjin;“မင္းထင္ခ်င္သလိုထင္...! မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ကဘာမွပတ္သက္တာလည္းမဟုတ္ဘူး...ငါဘယ္ေကာင္နဲ႔ပတ္သက္ပတ္သက္ မင္းအပူတစ္စက္မွလည္းမပါဘူး...”
“ခင္ဗ်ားကအခုျငင္းေတာင္မျငင္းေတာ့ဘူးေပါ့..ဟမ့္..!!”
Jeon Jungkook ရဲ႕အ႐ြဲ႕အေစာင္းခနဲ႔ သံေတြကိုေဆာ့ဂ်င္ ထပ္မၾကားခ်င္ေတာ့...
“မင္းမရွက္ဘူးလားဟမ္... မင္းနဲ႔ငါဘာမွမပတ္သက္ဘူးလို႔ ေျပာေနတာကို နားမလည္တာလား မသိတာလား...ငါဘာပဲလုပ္လုပ္ ဘယ္သူနဲ႔ပတ္သက္ပတ္သက္ မင္းနဲ႔မဆိုင္ဘူး Jeon Jungkook!”
“ေဆာ့ဂ်င္...!”
စာအုပ္ေတြတစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္ႏွင့္ ဟိုေဆာ့ကသူ႔ကိုေအာ္ေခၚလာသည္...
“ဒီေလာက္ဆိုဖယ္သင့္ၿပီမလား... ငါေကာင္းေကာင္းေျပာေနတုန္းဖယ္ေပး... Jeon Jungkook..”
ဗုန္း...
Jeon Jungkook ကသူ႔ေဘးက စာအုပ္ေတြကို လက္သီးႏွင့္တစ္ခ်က္ထိုးခ်လိုက္သည္....
စာအုပ္ေတြလည္းျပဳတ္က်ျပန္႔က်ဲကုန္ၿပီး သူတို႔ကိုလာၾကည့္တဲ့သူေတြပိုမ်ားလာသည္...
“ေတာက္...!!
ခင္ဗ်ားမေသမခ်င္းမွတ္ထား က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကိုဘယ္ေတာ့မွလမ္းခြဲေပးမွာမဟုတ္ဘူး... တစ္ေန႔ခင္ဗ်ား ေယာက်ၤားေတာ္ရမယ့္ေကာင္ကလည္းက်ဳပ္ပဲ...ၿမဲၿမဲမွတ္ထား!!”
သူ႔ကိုလက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးကာ ေျပာ၍ စိတ္တိုတိုနဲ႔ထြက္သြားသည့္ Jeon Jungkook က သူျမင္ဖူးသမွ် Jeon Jungkook ရဲ႕စိတ္ဆိုးတဲ့ပုံစံထဲအျပင္းဆုံးပင္... Jeon Jungkook ေျပာသြားတဲ့စကားေတြကသူ႔နားထဲမွာထပ္တလဲလဲၾကားေနရသည္....လန႔္တာေရာ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနာေနတာေရာေၾကာင့္ သူ႔မွာေဒါသထြက္ဖို႔ကိုပင္ေမ့ေနခဲ့သည္....
“ေဆာ့ဂ်င္..အဆင္ေျပလား..?”
Seokjin;“အင္း..ရတယ္..သြားၾကမယ္..”
“တကယ္ရရဲ႕လား?မင္းတအားလန႔္ေနသလိုပဲ...မင္းတို႔အသံငါၾကားလို႔ လာခဲ့တာ.... မင္းကို Jeon Jungkook တစ္ခုခုလုပ္တာလား... ႏႈတ္ခမ္းက..?”
“အ့....”
ႏႈတ္ခမ္းဆိုမွ ေဆာ့ဂ်င္ႏႈတ္ခမ္းကို လွ်ာနဲ႔အသာတို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့စပ္ျဖင္းျဖင္းေတာင္ျဖစ္သြားသည္.... ခုနကသူအနမ္းခံလိုက္ရတာမဟုတ္ဘဲ အကိုက္ခံလိုက္ရတာ...
Hoseok;“ေဆာ့ဂ်င္... သူမင္းကိုထိုးသြားတာလား...?”
“ဟင့္အင္း...သြားမယ္ ငါဒီမွာမေနခ်င္ေတာ့ဘူး...”
သူေတာ္ေတာ္ရွက္စိတ္ဝင္မိသည္... ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါလွ်က္နဲ႔ အလိုမတူဘဲအနမ္းခံခဲ့ရတာကို သူ႔မွာတြန္းဖယ္ႏိုင္တာမ်ိဳးမရွိခဲ့ဘူး... သူနဲ႔ Jeon Jungkook ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္တုန္းက နမ္းခဲ့လိုရွိရင္ ရွက္တာက ရင္ခုန္လို႔ျဖစ္ေပမယ့္ အခုက သူ႔ကိုယ္သူသိမ္ငယ္မိလို႔ရွက္ေနတာ.... လူေတြလည္းသူတို႔အျဖစ္ကိုျမင္သြားၾကသည့္မို႔ ေဆာ့ဂ်င္ရွက္စိတ္ႏွင့္အတူ တစ္ကိုယ္လုံးလည္းထူပူေနၿပီ....
~~~~~~
ေဆာ့ဂ်င္အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူ႔ကိုၾကည့္ကာ တီးတိုးေျပာေနသလိုခံစားလိုက္ရသည္.... စာၾကည့္တိုက္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥကိုသိလို႔ေျပာေနၾကတာေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္တယ္... အဲ့အေၾကာင္းသာေပါက္ၾကားသြားရင္ သူဒီေက်ာင္းကေနပါထြက္ေျပးမိမယ္ထင္တယ္.... သူ႔ရဲ႕မာနေရာ သိကၡာေရာထိခိုက္ခံလိုက္ရတာ...
“ရား မင္းနဲ႔ဟိုေဆာ့ကလည္း စာၾကည့္တိုက္သြားမယ္ဆိုၿပီးဘယ္ေရာက္... ဟင္...မင္း ႏႈတ္ခမ္းဘာျဖစ္တာလဲ...?”
“ဘာမွမျဖစ္ဘူး...”
“ရန္ျဖစ္လာတာလား ေဆာ့ဂ်င္... ဘယ္ေကာင္လုပ္တာလဲ ေျပာ... ငါသြားၿဗဲေပးမယ္...”
ေဘးမွာအဆက္မျပတ္ေျပာေနတဲ့ ဂ်ီမင္းေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္သူ႔အျဖစ္သူေတြးမိၿပီးရွက္စိတ္ဝင္လာသည္....
Seokjin;“ရန္ျဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး...!!"
“ေဆာ့ဂ်င္ ငါကစိတ္ပူလို႔ေျပာတာေလ ဘာလို႔လာေအာ္တာလဲ...?”
“Sorry Jimin...”
Seokjin ထိုစကားတစ္ခြန္းသာေျပာၿပီး ခုံေပၚေမွာက္အိပ္ေနလိုက္သည္... ဒီႏႈတ္ခမ္းအေျခအေနနဲ႔အိမ္ျပန္ရင္ Appa နဲ႔ Omma ရဲ႕ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာေတြကိုၾကားရအုံးမည္...
~~~~
“သူငယ္ခ်င္းတို႔...! လုပ္ၾကပါအုံး...! အတန္းေခါင္းေဆာင္ ေခါင္းမိုးထပ္ကျပဳတ္ၾကလို႔တဲ့..!!”
ေဆာ့ဂ်င္ စားပြဲေပၚေခါင္းေမွာက္ေနရာမွ ေငါက္ကနဲထမိသည္....
“ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ... Suicide ေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား..? အတန္းေခါင္းေဆာင္ကအကုန္ျပည့္စုံတယ္ေလ...”
“အဲ့တာအသာထား... အခုေရာ အတန္းေခါင္းေဆာင္ ဘယ္လိုလဲ... ဟို ေသသြားၿပီလား...”
“ကံေကာင္းစြာနဲ႔ျမက္ခင္းေပၚျပဳတ္က်တာဆိုေတာ့ သတိေမ့ေနတဲ့အေျခအေနလို႔ၾကားတယ္...”
“ဘာမွမျဖစ္ဘူး ငါတို႔ေတြဆုေတာင္းၾကရေအာင္... သူငယ္ခ်င္းတို႔...”
အတန္းထဲကသူေတြရဲ႕တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္စကားေတြၾကားမွာ ေဆာ့ဂ်င္ေခါင္းထဲ၌
ေကာ္ရွင္မတ္ေတြသာတန္းစီ၍ေပၚေနသည္....