Savaştan öncesi;
Eee tamam şu kalemi de buraya koyarsak tamamdır .
İşte oldu.
Bu tür fotoğrafları hesabımda paylaşmayı seviyorum çünkü 2 yıl işsiz kaldıktan sonra yeni işimi sözde dostlarımın gözüne sokmuş olucam .
Evet 2 yıl işsizlikten ve 10 bin liralık kredi borcundan sonra zar zor bir iş bulmuştum. İnsanlık için çok çok ama çok önemli olan bir sektördeyim yani insanlık adına hizmet eden önemli biriyim. Evet bu sektör gıda sektörü ve yeni bulduğum işimden kovulmak istemiyorsam muhasebe personelinin odasından çıkıp karşılama hostesi olarak görevime devam edebilirim . Sonuçta arkadaşlarım bursada ve bende izmirdeyim buda demek oluyor ki çalıştığım yere gelip beni göremezler.
Ayrica ben yalancı değilim ne olmuş muhasebe alanında çalışıyor gibi davranıyorsam sonuçta blöf ,yalan sayılmıyor değil mi ?
Evet 10 saatlik ve aldığım 255 TL lik bahşişle geçen bir günün daha sonuna geldik. Merhaba hosgeldiniz efendim diyip yüzüme bile bakmaya tenezzül etmeyen zengin züppelerinden sonra kanepeme uzanıp TV izlemek iyi gelecek.
1 haftalık çalışma süremden sonra sanki 10 yıl çalışmış gibi hissediyordum . Televizyonu açıp kafamın dağılmasını umdum ama sadece kayıpları bulan programlar, yemek programı adı altında birbirini haşlayıp rezil olan insanlar ımmm evet saçma saçma bunu da geç
Cidden 2 yıl boyunca her sabah bu programlara nasil dayandım ben .
Kendimi tebrik ettikten sonra telefonu elime aldım;
Hikayeler kısmında yeşil olan story dikkatimi çekti. Teoman şarkısıyla sevgilini paylaşan eski lise arkadaşım beni yakın arkadaşlar listesine eklemiş buarada kendisiyle 2 laf etmisligimiz yoktur .
Ana sayfayı birazdaha kaydırınca şuan aramizin limoni olduğu arkadaşımı görmem uzun sürmedi. Ne yapmış bu kiz böyle kendine kocaman dudakları, parlayan teni ,pörtlek gözleri... daha 3 hafta önce yani küsmeden önce görüntülü konuşmamızda hiç de böyle değildi zaman insanları değiştiriyor desem bu değişim değil bayağı evrim zira dudağın yanında ki beni de biraz kaymış ahh tabi ya efekt. Tamam kusur kapatmak için efekt kullanmaya varım ama annenin babanın tanımayacağı hale gelmekte ne bileyim.
Her neyse banane giyip yatağıma yattım saat 12 olmuştu bile ve benim 7 de evden çıkmam gerekiyordu.
Yastığa başımı koyduğumda hiç gerçek arkadaşımın kalmadığını hatta hiç gerçek hayatimin olmadığını fark ettim insanlar sahte fotoğraflar çekip sahte arkadaşlarını kandırıp çatlatmaya çalışıyordu. Sahi kimi hangi amaçla kandırıyorduk , belki de en başta kendimizi kandırmaya çalışıyoruzdur.
Sabah 6 alarmının 7. defa çalmasıyla zar zor uyanabildim. Sahi alarm olmadan önce insanlar nasıl uyanabiliyorlardi acaba ?
Horoz sayesinde diyorsanız eğer , benim başıma horoz çiftliği kursanız yine uyanmam.
İşimden dolayı şık giyinmem gerekiyordu ahşap renkli gömme dolabımı açıp kiyafetlerime göz gezdirdim kırmızı bluz altına da onunla uyumlu beyaz kumaş altın kemer detaylı pantolon giydim . Ayakkabı olarak da bayramda aldığım kırmızı topuklularimi giydim . Ellerimde 1 haftadır kırmızı oje duruyordu zaten. Bayağı uyumlu oldum bence . Makyajı da ise geç kalmamak için restoranın tuvaletinde yapıyordum.
Ve artık hazırım.
İşe gitmek için tıkış pıkış olan otobüse hınca hınç bir şekilde binebilmiştim . Tren gibi sallanan otobüse kıyasla sanki çok rahat bir yolculukmuş gibi herkes elinde telefon bir şeyler yapıyorlardı. Telefon olmasa neyle meşgul olacaklardı acaba . Sonunda işe geldiğimde saat 8:10 geçiyordu.
Saat öğleyi geçince iki yakın arkadaş geldi
- hoşgeldiniz efendim , dedim.
- hoşbulduk , dedi uzun esmer olan kız.
Ve devam etti
Manzarası güzel olan yani arkasında ağacı felan gözüken masanız hangisi ?
Dedi.
Tabiki fotoğraf çekilmeye gelmişlerdi istediği türden masayı gösterdim ve tekrardan hosgeldiniz dedim.
Şaşırmayacağım üzere siparişi verdikten sonra iki arkadaş telefonları eline alıp ekranlara daldılar.
İşten dönüş vakti gelmişti. Çıkış imzasını attıktan sonra yola koyuldum otobüs durağına yürürken kulak çınlatacak bir ses duydum ve sonrası koca bir karanlıktı.