#1ថ្ងៃត្រង់
ជេគនឹងរីគីកំពុងនិយាយគ្នានៅលើគ្រែពេទ្យ ពេលនេះរីគីបានដឹងខ្លួនហើយ។ នាយមើលទៅស្លេកស្លាំងខ្លាំងណាស់ មនុស្សកំពុងសស្រាប់ផងមកស្លេកស្លាំងដោយសារខ្វះឈាមទៀតនោះ ចង់សជាងថ្នាំលាបផ្ទះពណ៌សទៅទៀត។ រីគីកំពុងតែតូចចិត្ត ខឹងខ្លួន មិចបានមិនឃើញពូរបស់គេមកយ៉ាងចឹង? ទៅណា? ក្មួយទាំងមួលមកត្រូវដេកពេទ្យបែរមិនឃើញមកអើត.
"ឯងញ៊ាំអីទេ?" ជេគសួរទៅកាន់អ្នកជំងឺ
"អត់ចង់ញ៊ាំអី-"
"បងភ្លេចថាពេទ្យមិនទាន់ឲឯងញ៊ាំអីបានទេព្រោះទើបនឹងវះកាត់ ប្រហែលជាទ្រាំអត់អាហារ2-3ថ្ងៃសិនដើម្បីឲរបួសជាសះ"ជេគ
"តែខ្ញុំឃ្លាន!".
"បងមិនអាចឲញ៊ាំបានទេ!"
"អៅ~~~~"
"អឺ! ភ្លេចឈឹង! បងភ្លេចខលប្រាប់ពូរបស់ឯងថាឯងដឹងខ្លួនហើយ! "
"មិនបាច់ខលទៅទេ! បើគាត់មិនមកក៏អត់ទៅ!គាត់ប្រហែលចាំហែរសពខ្ញុំតែម្ដងហើយមើលទៅ" រីគីនិយាយទាំងអន់ចិត្ត
"កុំនិយាយចឹង គាត់ប្រាប់បងឲខលទៅគាត់ពេលឯងដឹងខ្លួន! "
"ឆឹស! " រីគីងាកបែរទៅម្ខាង ក្មេងនេះពូកែងក់ងរមិនធម្មតាដែរនឹងណា
តែសម្លេងទ្វាបើកឡើងបានធ្វើឲកាយតូចក្រលែកទៅមាត់ទ្វាក៏ឃើញមនុស្សដែលគេស្អប់ដើរចូលមកល្មម
" ដឹងខ្លួនហើយមែនទេ? "
"អត់ទេ! នៅសន្លប់នៅឡើយ~" រីគីតបជាមួយទឹកមុខក្រមិចក្រមើមធ្វើឲជេយ៍សឹងហក់ទៅចាប់ញីមុខទេ
"កុំឌឺពេក នេះមកដេកពេទ្យហើយនៅមានកម្លាំងឌឺពូទៀតហេស៎?" ជេយ៍សួរស្របមកជាមួយទឹកមុខញញឹមឌឺ
"ចេញទៅ!"រីគីដេញ
"យ៉ាងមិចហើយមុខរបួសឈឺខ្លាំងឬអត់?"ជេយ៍សួរស្របពេលដែលជេគដើរចេញពីទីនោះ
"អត់ឈឺអីតិច! "
"ឯងដឹងទេថាលោកយាយបារម្ភពីឯងរហូតចូលមន្ទីពេទ្យ!"
"ហើយមិច?"
"បានហើយពូមិនចង់និយាយទេ! "
"ចឹងកុំខំនិយាយ! "
ជេយ៍មិនបានតបអ្វីងាកទៅសម្លក់អ្នកដែលគេងលើគ្រែពេទ្យថ្លែរ មិនដឹងជាមនុស្សនឹងគេឬអត់ទេ! គេបា2គ្រាប់ចូលបន្ទប់វៈកាត់ ប៉ុណ្ណឹងហើយនៅមានកម្លាំងឈ្លោះទៀត
"មិនឈឺមុខរបួសទេមែនទេបានជាមានកម្លាំងមកតមាត់ជាមួយពូ? "
" និយាយតែមាត់តើមិនពាក់ពាន់នឹងមុខរបួសរឿងអ្វីត្រូវឈឺ! "
"ឌឺសម្បើមណាស់យើងនឹង!"ជេយ៍ញញឹមយកដៃទៅញីក្បាលអ្នកដែលគេងលើគ្រែ
'ទ្រាំអាជេយ៍ទ្រាំ! នេះជារីគីមិនមែនជាអាហ៊ូនទេ!ទ្រាំជេយ៍ទ្រាំ' ជេយ៍បិទភ្នែកគិតក្នុងចិត្ត
នេះណាជាបណ្ដូលចិត្តគេមួយទាំងមូលមិនអាចខឹងផ្ដេសផ្ដាសបានទេ។ តែបើសិនជាអាហ៊ូនមិត្តរបស់គេវិញធានាថានឹងបែកមាត់មិនខាន
"មិចបានជាមិនមកមើលខ្ញុំ?"
"ពូរវល់ការងារនៅក្រុមហ៊ុន! ក៏ពឹងឲជេគជួយមើល!"
"អ៎! នេះទៅត្រូវគ្នាជាមួយបងជេគហើយមែនទេបានជាឲគាត់មកមើលថែខ្ញុំ".
"ក៏ព្រោះពេលព្រឹកមិញនឹងជេគគេមកចំពេលដែលពូចេញទៅចឹងក៏ពឹងពាក់ជេគតែម្ដងទៅ! ហើយណាមួយជេគជាសង្សាឯងមិនចឹង?"
"អ្នកណាប្រាប់ថាសង្សា? "
"ជេគអ្នកប្រាប់! "
"ឆឹស! ពូចំមើលចុះ! ចាំមើលខ្ញុំជាពីឈឺខ្ញុំលែងនិយាយរកពូហើយ! "
"អៅ! នេះងក់ងរនឹងពូហើយមែនទេ? "
"អ្នកណាខ្ញុំងរនឹងពូ! គ្មានរឿងអីត្រូវមកអង្គុយងរទេ! "
"ប្រាកដទេថាមិនបានងរនឹងពូ? "
" ប្រាកដ100% "
"ចឹងក៏គេងទៅ! កុំនិយាយច្រើនពេកនាំតែអស់កម្លាំង! យើងនឹងខ្វះឈាមផង! "
"បើពូមកអង្គុយមើលមុខខ្ញុំនឹងខ្ញុំគេងលក់បានហេស៎? "
"ចុះចង់ឲពូធ្វើយ៉ាងមិច? "
" សាឡុងមានទៅអង្គុយលើសាឡុងទៅ! "
"okok ទៅក៏បាន! គេងទៅ " ជេយ៍ដើរចេញពីកៅអីទៅអង្គុយលើសាឡុង
#4ម៉ោងក្រោយមក
ជេយ៍កំពុងអង្គុយស្ងាបបណ្ដើរសម្លឹងមើលក្មេងដែលកំពុងគេងលង់លក់បណ្ដើររយៈពេល4ម៉ោងនេះគេអង្គុយមើលក្មេងម្នាក់នេះគេងធ្វើឲគេចង់ងងុយដែលទៅហើយ។ ចឹងបើមិនរកអ្វីធ្វើនឹងគេងលក់មិនខានទេ។ នាយដើរចេញពីបន្ទប់ភ្លាមក៏ស្រាប់តែបុកទៅនឹងនរណាម្នាក់មួយទំហឹង ធ្វើឲនាយសឹងដួលផ្ងាកក្រោយតែក៏ទប់លំនឹងខ្លួនជាប់
"លោកប្រុស????" ក្រោយពីជេយ៍សម្លឹងមើលមុខគាត់ហើយក៏ភ្ងាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង
"មិនបាច់ហៅយើងបែបនឹងនោះទេ!"
"លោកមកធ្វើអ្វីដែរ?"
"មកមើលរីគី ឥឡូវគេយ៉ាងមិចហើយ?"
"គេគេងលក់បាត់ទៅហើយ មុខមាត់និងសាច់មើលទៅស្លេកខ្លាំងណាស់តែថានៅមានកម្លាំងឈ្លោះជាមួយខ្ញុំធម្មតា!"
"អឺ! យើងទៅវិញហើយ! ព្រោះគេគេងលក់បាត់ទៅហើយ!"
"បាទ! "
ជួបឪក្មេកហើយតើប្រូ😏