ថ្ងៃបន្ទាប់~ធ្មេចបើកៗក៏ដល់ថ្ងៃដែលត្រូវទៅប៉ារីសហើយ ពេលនេះផងដែរគ្រួសារមីន គ្រួសារចននិងស៊ុងហ៊ូនកំពុងនៅប្រលានយន្ដហោះ ដោយមានហ្វីលីកមកជូនដំណើរចំណែកហ្យុនជីនមិនបានមកនោះទេ
"មិនទៅពិតមែនហេសឯង?"ស៊ុននូនិយាយទាំងពេបមាត់សួរមិត្ត
"អត់ទេ ពួកឯងដើរលេងឲ្យសប្បាយណា"ហ្វីលីកក្រវីក្បាលញញឹមតិចៗដាក់មិត្តទាំងពីរ
"តែយើងចង់ឲ្យឯងទៅជាមួយណា"បុមឃ្យូនិយាយទាំងងរង៉ក់ដាក់គេ
"នែ៎!!កូនកូនក្មេងចឹង ឆាប់ទៅៗចាស់ៗកំពុងចាំពួកឯង"ហ្វីលីកតឿនឲ្យពួកគេឆាប់ទៅព្រោះជិតដល់ពេលចេញដំណើរហើយ
"មើលថែខ្លួនណាឯង ប្រយ័ត្ននាងព្រាយនោះធ្វើបាបទៀត"ស៊ុននូក៏ផ្ដែផ្ដាំឲ្យមិត្តថែមើលខ្លួន
"ដឹងហើយ បើនាងហ៊ានយើងនឹងកាច់បំបាក់ឆ្អឹងនាងហើយថតផ្ញើឲ្យពួកឯងមើល"ហ្វីលីកនិយាយផងកាយវិការផងធ្វើឲ្យមិត្តទាំងពីរសឹងតែទប់សើចមិនបាន
"ល្អៗបែបនេះទើបសមជាមិត្តយើង"បុមឃ្យូលើកដៃកៀកកមិត្តព្រមទាំងញាក់ចិញ្ចើមដាក់គេទៀត
"បានហើយៗឆាប់ទៅៗប្រយ័ត្នយន្ដហោះចេញចោល"
"យើងទៅហើយណាឯង"ពួកគេទាំងបីក៏ចូលអោបគ្នាមិនបន្តិចស៊ុននូនិងបុមឃ្យូក៏ដើរទៅរកចាស់ៗនិងស៊ុងហ៊ូន
"ដើរលេងឲ្យសប្បាយណា"ហ្វីលីកស្រែកពីចម្ងាយហើយលើកដៃក្រវីស៊ុននូនិងបុមឃ្យូក៏ញញឹមដាក់គេហើយទើបបែរខ្នងដើរឡើងយន្តហោះព្រោះដល់ពេលហោះហើរហើយ។ បន្ទាប់ពីជូនដំណើរមិត្តហើយហ្វីលីកក៏ត្រឡប់មកសាលារៀនវិញ
__កុងទីន
ដោយសារតែគេចំណាយពេលទៅជូនដំណើរមិត្តទើបគេត្រូវខកម៉ោងដំបូង ទើបគេមកញាំបាយនៅកុងទីនទៅ
"ហីយ៉ា!!ឮថាមិត្តរបស់ឯងទៅប៉ារីសមែនទេម៉េចមិនទៅជាមួយ?"កញ្ញាអ៊ុនចូនិងមិត្តភក្ដិ ដែលទំនេរគ្មានអ្វីធ្វើក៏ដើរមកសួរនាំរាងតូចដែលឈ្ងោកមុខញាំបាយ
"មិនមែនជារឿងនាងទេ"ហ្វីលីកតបហីៗហើយញាំបាយបន្ត
"ហឹស!!!សំដីបានណាស់ចាំមើលគ្មានមិត្តរបស់ឯងនៅចាំជួយយើងនឹងធ្វើបែបណាចំពោះឯង??"អ៊ុនចូនិយាយទាំងខឹងនឹងរាងតូចដែលមាសំដីក្រអឺតក្រទមដាក់នាង
"តើនាងអាចធ្វើអីយើងបាននោះ?"រាងតូចក៏សួរឌឺទៅវិញ
"ពួកឯងចាប់វា"នាងក៏ឲ្យមិត្តទាំងពីរចាប់រាងតូច ពួកនាងក៏ចូលមកចាប់គេជាប់
"ឆាប់លែងយើងភ្លាម!!លែង!!"រាងតូចប្រឹងរើយ៉ាងខ្លាំងតែរើមិនរួច ពេលនេះគ្មានអ្នកណាអាចជួយគេបានទេព្រោះសិស្សផ្សេងៗកំពុងតែរៀន
"ហឹស!! ផាច់***"អ៊ុនចូទះរាងតូចមួយកំផ្លៀងធ្វើឲ្យផ្ទៃមុខដ៏ស្រស់ស្អាតត្រូវងាកទៅម្ខងតាមកម្លាំងទះនោះ
"នាងហ៊ានទះយើងផង?"ហ្វីលីកងាកមកវិញសួរនាងដោយសង្កត់សំឡេងធ្ងន់ហើយរើចេញពីដៃនាងទាំងពីរនោះ រួចក៏ទះនាងម្នាក់មួយដៃ
ផាច់~~ផាច់~~~ពួកនាងទាំងពីរក៏ដួលទៅលើដី ហ្វីលីកងាកចេញពីពួកនាងហើយដើរយឺតៗមករកអ៊ុនចូ
"ហឹស!!នេះ*ផាច់~~ផាច់~~"នាយតូចលើកដៃទះនាងពីរកំផ្លៀងផ្ទួនគ្នាធ្វើឲ្យនាងទប់ជំហរមិនជាប់ដួលទៅលើដីភ្លាមៗ
"អ៊ុនចូ!! យ៉ាងម៉េចហើយ?"មិត្តទាំងពីររបស់នាងក៏មកជួយលើកនាងឡើង
"អាយយយ!!!!!! ឯង!!!!!!"អ៊ុនចូកញ្ច្រោលស្ទុះទៅទះរាងតូចវិញតែគេគេចទាន់
ផាច់~~រាងតូចទះនាងមួយកំផ្លៀងទៀតយ៉ាងពេញទំហឹងធ្វើឲ្យនាងត្រូវដួលម្ដងទៀត
"ពីរមុននាងអាចធ្វើបាបយើងបានតែពេលនេះនាងគ្មានថ្ងៃធ្វើបាបយើងបានទៀតទេ"ហ្វីលីកចាប់សក់នាងទៅក្រោយឲ្យងើយមុខមើលមកគេ។ រាងតូចលើកដៃបម្រុងទះនាងម្ដងទៀតតែមានអ្នកមកចាប់ដៃគេជាប់
"ឈប់ភ្លាម!!! ហ្វីលីកឯងចង់ធ្វើស្អី?"ហ្យុនជីនស្រែកគំហកដាក់គេយ៉ាងខ្លាំងពេលឃើញគេចង់វាយអ៊ុនចូ
"សិស្ស-សិស្សច្បង..."ពេលឮសំឡេងអ្នកខាងនោះហ្វីលីកក៏ប្រលែងសក់នាងវិញ ហើយងាកមកហៅគេទាំងញ័របបូរមាត់តិចៗព្រោះទឹកមុខគេពេលនេះគួឲ្យខ្លាចណាស់
"ខ្ញុំសួរថាឯងចង់ធ្វើស្អីមិញនេះ?"នាយគំហកម្ដងទៀត
"គឺ..គឺខ្ញុំ.."រាងតូចញីញ័រឆ្លើយមិនចេញធ្វើអីមិនត្រូវព្រោះតែភ័យ
"អ្ហឹក..អ្នកសិស្សច្បងគឺគេធ្វើបាបខ្ញុំ"អ៊ុនចូក៏សម្ដែងជាតួកំសត់ភ្លាមតែម្ដង
"មិនពិត ពួកនាងធ្វើបាបយើងមុន"នាយតូចប្រញាប់ប្រកែកពេលត្រូវគេចោទប្រកាន់
"ឯងកុហក មិញនេះសិស្សច្បងក៏ឃើញថាឯងចង់ទះអ៊ុនចូ"ជូនអុីដែលជាមិត្តរបស់អ៊ុនចូក៏លូកមាត់
"នេះម៉េចក៏ឯងធ្វើបែបនេះ?"ហ្យយនជីនសម្លឹងមុខរាងតូចដោយកែវភ្នែកនឹងធឹងហាក់គ្មានមនោសញ្ចេតនាដូចមុនឡើយ
"មិន-មិនដូចអ្វីដែលសិស្សច្បងឃើញទេ"ហ្វីលីកប្រកែកទាំងរលីងរលោងទឹកភ្នែក
"ចុះវាបែបណា? មិញនេះខ្ញុំឃើញឯងចង់វាយអ៊ុនចូច្បាស់ណាស់"
"ពួកនាងជាអ្នកវាយខ្ញុំមុនទេ សូមសិស្សច្បងជឿខ្ញុំទៅ"រាងតូច ខំបកស្រាយទាំងញ័រមាត់គេមិនបានទៅវាយពួកនាងមុនទេ ម៉េចក៏មកបន្ទោសគេទៅវិញ
"ជឿឯង? ជឿមនុស្សចូលចិត្តតែហិង្សាដូចឯងហ្នឹងមែនទេ?"នាយសម្លុតរាងតូចខ្លាំងៗធ្វើឲ្យទឹកភ្នែកគេហូរមកសស្រាក់ ចំណែកកញ្ញាម្សៅហោះនោះវិញកំពុងអោបដៃរាងក្រាស់ទាំងលួចញញឹមសមចិត្ត
"អ្ហឹក..អ្ហឹក សិស្សច្បងខ្ញុំមិនបានទៅធ្វើបាបគេមុនទេ"ហ្វីលីកនៅតែអះអាងថាខ្លួនមិនបានធ្វើបាបគេទាំងទឹកភ្នែកហូរឥតដាច់
"ឃើញច្បាស់នឹងភ្នែកហើយថាឯងធ្វើបាបយើងឯងនៅប្រកែកទៀត?"អ៊ុនចូនិយាយទាំងលើកដៃមកស្ទាបថ្ពាល់ខ្លួនឯង
"មកពីនាងមករករឿងមុន"រាងតូចស្រែកថាឲ្យនាងវិញ
"បានហើយ ឯងខុសហើយនៅមកថាឲ្យគេទៀត ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅកុំឲ្យខ្ញុំឃើញមុខឯងទៀត ខ្ញុំមិនចង់ជួបមនុស្សដូចជាឯងទេ"ហ្យុនជីនថាឲ្យរាងតូចហើយក៏ងាកមកមើលមុខអ៊ុនចូស្ទាបថ្ពាល់នាងថ្នមៗសួរនាំដូចជាបារម្ភណាស់ ធ្វើឲ្យរាងតូចដែលឈរមើលនោះឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង នាយក៏បណ្ដើរនាងចេញទៅមិនងាកក្រោយសូម្បីបន្តិច។ ហ្បីលីកដោយឈឺចាប់ខ្លាំងពេកក៏រត់ទៅថ្នាក់យកកាតាបហើយត្រឡប់ទៅខុនដូវិញទាំងទ្រូងខាងឆ្វេងឈឺដូចគេចាប់ហែក
"ហេតុអ្វីសិស្សច្បងមិនជឿខ្ញុំ? គេធ្វើបាបខ្ញុំមុនទេ ហឹក..ហឹក"ដើរបណ្ដើររៀបរាប់ទាំងទឹកភ្នែកបណ្ដើរ
"ទង្វើល្អកន្លងមករបស់ខ្ញុំចំពោះសិស្សច្បងមិនបានធ្វើឲ្យសិស្សច្បងជឿជាក់សូម្បីបន្តិចមែនទេ?"
"ហឹក..ហឹក...ខ្ញុំដឹងហើយថាខ្ញុំមិនអាចយកឈ្នះចិត្តសិស្សច្បងបានទេ សូម្បីតែការទុកចិត្តរបស់សិស្សច្បងខ្ញុំធ្វើមិនបានផង"
"ខ្ញុំគួរតែដកខ្លួនហើយមែនទេ? ខ្ញុំនឹងមិនឲ្យសិស្សច្បងឃើញមុខខ្ញុំទៀតនោះទេអ្ហឹក...អ្ហឹក"រាងតូចដើររៀបរាប់តែម្នាក់ឯងតាមដងផ្លូវ ទឹកភ្នែកក៏ហូរមិនឈប់មើលទៅពិតជាគួរឲ្យអាណិតណាស់
______________________________________________________
Vote ឲ្យផងប'យ័ត្នរត់ចោល😚