Przebudził mnie okropny ból głowy i czyiś głos
-Wstajemy królewno-po chwili dotarło do mnie, że jej właścicielka to Adel
-Nie idę już więcej z tobą na żadną imprezę-chciałam podnieść powieki, ale gdy tylko to usiłowałam zrobić słońce mnie oślepiało
-Czemu?-zapytała, miałam wrażenie, że rozbawionym głosem
-Głowa mi pęka, a do tego miałam tak realistyczny sen, że myślałam niektórymi chwilami, że to serio się dzieje-wymamrotałam ciężko wzdychając
-O czym był ten sen?-zainteresowała się
-Całowałam się z twoim bratem, a potem po prostu poszliśmy spać-rzuciłam w skrócie
Wtedy wybuchnęła śmiechem. Po dłuższej chwili dopiero się uspokoiła
-Co cię tak bawi?-spytałam poprawiając się, przez co poczułam czyjąś rękę, która mnie oplata
-Odwróć się-ponownie się zaśmiała
Otworzyłam powieki, przez co musiałam kilkukrotnie zamrugać. Obróciłam się i zobaczyłam Domenica, który obejmuje mnie ramionami, w dalszym ciągu śpiąc
-O cholera-wymsknęło mi się, na co dziewczyna ponownie się zaśmiała, zwijając się w pół
-Dobra, mogę już ją?-zwróciła się do bruneta
-Nie-warknął krótko, nie podnosząc nawet powiek
Przewróciła zirytowana oczyma
-Niestety ale jak widzisz nie mogę cię stąd uratować, wybacz-posłała mi pocieszający uśmiech wychodząc
Mój wzrok na chwilę się zatrzymał na drzwiach, za którymi ta znikła
-Wybacz za nią, mówiłem, żeby cię nie budziła-usłyszałam jego cichy głos z seksowną chrypką
-Przepraszam, ja... muszę do łazienki-wydusiłam z siebie cała czerwona, czując ciepło jego ciała, cholernie seksownego ciała
Usłyszałam ciche westchnięcie, zanim zostałam uwolniona z jego silnych ramion. Szybkim krokiem niemal pobiegłam do swojego pokoju. Zaraz po zamknięciu drzwi, oparłam się o nie plecami.
Matko co ja narobiłam? Całowałam się po pijaku z własnym szefem! W dodatku miałam na sobie jego koszulkę.
Czułam się totalnie zmieszana i żałosna. Jeszcze do tego wszystkiego ten dupek. Jego akurat brakowało mi najmniej. Z całego przejęcia zapomniałam o bólu głowy.
Ruszyłam do łazienki, od razu wchodząc pod prysznic. Wzięłam dłuższą kąpiel, pozwalając sobie na chwilę relaksu. Po wyjściu od razu ubrałam szare, dresowe spodnie i zostawiłam na sobie czarny t-shirt mężczyzny. Włosy związałam w niechlujnego koka.
Następnie udałam się do pomieszczenia Lilian. Okazało się, że właśnie się przebudziła
-Chodź tu skarbie-mruknęłam wyciągając ją z łóżeczka
Zaspana wtuliła się we mnie. W kuchni zobaczyłam już ojca małej i jego siostrę
-Jedz, tabletki ci uszykowałam-z głupim uśmiechem odezwała się dziewczyna-I mleko dla Lilian-wskazała na owsiankę z owocami i butelkę z mlekiem
-Dzięki-mruknęłam siadając obok blondynki
Po posiłku i nakarmieniu małej pierwsza podniosła się Adel
-Dobra, zbieram się, bo muszę się jeszcze spakować-oznajmiła podchodząc do mnie
Wzięła na ręce dziewczynkę
-Ciocia się zbiera, niedługo wpadnie misiu-cmoknęła ją w policzek
Następnie oddała mi ją
-Odezwę się do ciebie, mam twój numer, więc już nie uciekniesz-obie cicho się zaśmiałyśmy-Do następnego Mel
-Do zobaczenia-odparłam
-Na razie gburze-rzuciła do swojego brata wychodząc
-Pa-wymamrotał
Zostaliśmy sami. Tabletki zaczynały działać, więc czułam się lepiej. Niemal od razu telefon mężczyzny zaczął dzwonić, za co byłam wdzięczna bogu. Naprawdę nie chciałam rozmawiać z nim, przynajmniej teraz.
Czułam się tak zażenowana, że nie potrafiłam spojrzeć mu w te jego hipnotyzujące, ciemna oczy. Brunet zniknął na piętrze podczas gdy ja z dziewczynką udałyśmy się do ogrodu.
Gdy koło południa mała zasnęła, udałam się do kuchni, chcąc zrobić coś na obiad, ze względu na nieobecność Marii. Zwijałam tortille, z kolei w tle leciała jakaś muzyka, w rytm której kołysałam biodrami. W pewnym momencie usłyszałam chrząknięcie.
Odwróciłam się dostrzegając jakiegoś nieznanego mi mężczyznę. Był wysoki i widocznie umięśniony co mimo koszuli i ciemnych spodni było zauważalne. Jego jasnoniebieskie, roześmiane oczy spoglądały wprost we mnie
-Kim jesteś i co tu robisz?-wydusiłam z siebie
-Przyszedłem do Domenico-oznajmił, następnie wyciągnął do mnie dłoń z figlarnym uśmiechem-Jestem Fabio
-Melody-uścisnęłam jego większą rękę, którą następnie przeczesał swoje jasnobrązowe włosy, które miał gładko zaczesane do tyłu-Powinien być w swoim gabinecie, trafisz?-spytałam
Zanim ten zdążył się odezwać dotarł do mnie głos De Luci
-Nie będzie musiał-wtrącił
-W takim razie świetnie trafiłeś, bo właśnie skończyłam tortille. Zjecie, póki Lili śpi?-zaproponowałam
-Jasne, że tak-od razu odezwał się szatyn z jeszcze szerszym uśmiechem
-Siadajcie-wskazałam na wyspę kuchenną, stawiając na niej spory talerz pełen jedzenia
Uszykowałam każdemu talerz, sztućce i szklanki, sięgając jeszcze sok. Fabio niemal od razu zaczął pochłaniać tortille
-Dawno nie jadłem tak zajebistego żarcia-oznajmił z pełnymi ustami
Cicho się zaśmiałam, z kolei Domenico uderzył go lekko w potylice
-Zacznij się może zachowywać-warknął cicho
-Nic się nie stało, nie krępuj się-wymamrotałam sama zabierając się za posiłek
Mężczyźni zdążyli zjeść po dwie tortille, gdy sama kończyłam pierwszą. Usłyszałam wtedy płacz córki jednego z nich. Od razu się podniosłam, ruszając do jej pokoju. Wróciłam po chwili z nią na rękach
-Potrzymam ją a ty spokojnie zjedz-zwrócił się do mnie jej ojciec
Stanęłam obok niego, pozwalając by sam chwycił dziewczynkę
-Jesteś brudny-mruknęłam ścierając resztkę sosu z jego kącika ust
-Dziękuje-szepnął przytulając Lilian
Szybko skończyłam jeść, następnie wkładając wszystkie naczynia do zmywarki oraz uruchamiając ją. Podeszłam do De Luci
-Chodź tu kochanie-wymamrotałam zabierając ją ponownie
-No niestety ale muszę ci porwać twojego przystojniaka, wiesz interesy wzywają-zwrócił się do mnie sympatycznym głosem Fabio
-Jest cały twój, ja porywam Lili-rzuciłam mimowolnie czując rumieńce na twarzy
-Świetnie, do zobaczenia dziewczyny-pomachał do nas, na co mała się uśmiechnęła
-Wrócę jak najszybciej do was-oznajmił Domenico wstając
Miał na sobie ciemne, garniturowe oraz jasnobłękitną koszulę, której rękawy miał podwinięte do łokci a kilka pierwszych guzików rozpięte. Wyglądał bardzo dobrze i chcąc, nie chcąc zlustrowałam go wzrokiem.
Wyszli, więc zostałam w domu sama z Lilian
-Twój tata ma na mnie chyba zły wpływ-wymamrotałam do niej
Popołudnie i wieczór minęło nam zaskakująco spokojnie. Gdy kładłam małą do spania jej ojca nadal nie było.
Ze snu wybudził mnie po raz już drugi płacz dochodzący z elektrycznej niani. Podniosłam się idąc wprost do pokoju obok. Dopiero pół godziny później Lili ponownie zasnęła. Następnie udałam się w kierunku schodów.
W salonie zobaczyłam włączony telewizor, co raczej do normalnych nie należało. Stanęłam obok kanapy dostrzegając na niej bruneta
-Dlaczego jeszcze nie śpisz?-jego niski głos wyrwał mnie z zamyślenia
Dłuższą chwilę już mi się przyglądał. Miał na sobie już szare dresowe spodnie i granatowy t-shirt
-Przed chwilą po prostu byłam u Lili-mruknęłam zajmując miejsce niedaleko niego, stawiając nianię na blacie szklanej ławy-A ty kiedy wróciłeś i czemu tu koczujesz?-zapytałam
-Dobre półgodziny temu, nie mogę zasnąć, więc włączyłem jakiś denny horror-wzruszył ramionami
-Mogę?-wskazałam na szklankę z wodą
-Jasne-przytaknął
Upiłam spory łyk odkładając ją z powrotem
-O czym jest ten film?-usiadłam się wygodniej, splatając ramiona, na których pojawiła się gęsia skórka
-Jakaś nastolatka zgineła i jej przyjaciele próbują się z nią skontaktować przez tablicę ouija-opowiedział z grubsza zarzucając na moje ramiona koc
-Dziękuje-szepnęłam patrząc na ekran
Właśnie wtedy jakaś dziewczyna spojrzała przez to szkiełko we wskaźniku i w pewnym momencie znikąd przed nią pojawia się duch kilkuletniej dziewczynki z zamglonymi oczyma i zaszytymi ustami. Niemal podskoczyłam wystraszona, przykładając sobie dłoń do serca
-Wszystko okej?-spytał brunet obejmując mnie w nieco opiekuńczym geście-Mogę to wyłączyć jeśli chcesz-dodał od razu
-Nie, przepraszam, po prostu mój mózg jeszcze nie zdążył zacząć działać-cicho się zaśmiałam
Kwadrans później siedziałam opierając głowę o jego ramię, podczas gdy ono obejmowało mnie tak, żebym była blisko. Zrobiło mi się znacznie cieplej, za co byłam mu wdzięczna, ponieważ jego skóra była wręcz gorąca, w porównaniu z moją.
Sama nie wiem kiedy ale w pewnym momencie po prostu odpłynęłam w objęcia Morfeusza
*~~~*
Film, z którego pochodzi ta scena nazywa się Diabelska Plansza Ouija