***
Berbat geçen bir günün ardından berbat bir gece geçiriyordum. Saat üç olmuştu fakat ben hala uykuya dalamamıştım. Kardeşimi bulma telaşı, kafamda dolanan soru işaretleri, Emir'in hareketleri.. hepsi birbirinden garip ve can sıkıcıydı.
Yaşadığımız son tartışmadan sonra ikimizde hiç konuşmadan gelmiştik eve. Bahçeden girdiğimize yüzüme bile bakmadan evine geçmişti. Bende aynı şekilde önce eve geçmiş Fatma teyze ile görüşmüştüm. Akşam yemeğine kalmadan ilaçlarını yanına getirip kendi odama geçmiştim.
Yanan ışık gözlerimi alırken memnuniyetsiz bir şekilde soluma döndüm. Şu işlerimi düzene koyup kızları ziyarete gitsem çok güzel olacaktı. Hem biraz kendime gelirdim hem de onları içine düştükleri meraktan kurtarmış olurdum.
Gecenin şu ıssız saatinde beynimden farklı fikirler geçerken kapı açılma ve ardından hemen kapanma sesi duydum. Refleksle sıçrayıp yatakta oturur pozisyona geçtiğimde odamın kapısı öyle bir şiddetle açıldı ki kalbimin gümlemesi dışardan duyulacak kadar yüksek çıktı.
Elinde siyah bir pitbull ile odama dalan Emir yüzünde galibiyetini belli eden bir ifade takınırken ben kendimi olabildiğince yatakta geriye atmış çığlık atmıştım. Bana doğru gelmeye çalışan köpeğin ipi Emir'in ellerindeydi. Köpek saldırmaktan çok oyun oynamak istiyor gibi görünüyordu ama hem kocamandı hemde ben dokunamazdım.
Şu hayatta beni bağırtan nadir şeylerden biri olan bu köpek karşısında çığlık çığlığa bağırırken kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Elim yüzüm uyuşmuş ve titremeye başlamıştım.
"Çıkar şunu!" diye bağırdığımda Emir'in sırıttığını gördüm.
"Sana yaparım dedim mi? Dedim." dediğinde yüzünde içinde bulunduğumuz durumdan aldığı zevki belli eden bir ifade vardı. "Bir şey yapmaz. Sadece sevmeni istiyor."
"Çıkar şunu burdan!" diye tekrar bağırdığımda sesim ince bir çığlık gibi çıkmıştı.
Karşımda aç bırakılmış gibi duran bir köpek vardı ve beni yiyecek gibi görüyordu. Emir ise sevmeni istiyor diyordu. Kafayı yemek üzereydim.
"Bu telefonu alacaksın!" dedi bastıra bastıra ve boşta olan eliyle cebinden çıkardığı telefonu yaklaşmadan yatağa fırlattı. "Bundan sonra sana ait ve hiçbir şekilde itiraz etmeyeceksin." dediğinde umursamayıp "Çıkar dedim sana!" diye bağırdım.
"Bana bey deyip benim canımı sıkmayacaksın." dediğinde de umursamayıp tekrar bağırdım "Emir çıkar!" diyerek.
Boğazım yırtılmış gibi acırken yüzümün yanışı kulaklarıma vurmuştu.
"Tamam de bana." diye bağırdı elindeki köpeğin ipini biraz sallarken. "Tamam de çıkartayım." dediğinde yanan yüzümü titreyen ellerimle tuttum.
"Sıçayım senin isteklerine Emir çıkar şunu!" diye bağırdığımda başımda uyuşmaya başlamıştı. Sanırım bayılmak üzereydim.
"Tamam de." dedi tok sesi ile ciddi bir tonda.
"Tamam Allah'ın cezası tamam!" diye orta yükseklikte bağırdım. Çığlık atmaktan boğazlarım acımış ve gücüm tükenmişti. "Çıkar şunu bayılacağım." derken dizlerimi kendime doğru çekip kulaklarımı kapayarak köpeğin sesini duymamak için iyice bastırdım.
Soğuk soğuk terlediğimi ellerime gelen ıslaklıktan anlayabiliyordum. Bir süre etrafımda ki sesleri duymadım fakat Emir'in köpeği odadan çıkardığını gördüm. Olayın şoku üzerimdeyken bedenimin titremesinin önüne geçemiyordum ve bu durum gebermek isteyecek kadar canımı sıkıyordu.
Birkaç dakikanın ardından tekrar yanıma gelen Emir'e başımı kaldırıp bakmadım. Bakamadım.
"Balkız.." dediğinde sesinde alay ya da bir ima yoktu. Aksine kulaklarım beni yanıltmıyorsa şefkatli bir ton vardı. "Çok mu korktun?" diye sorarken yatağımın kenarına oturmuş bana doğru eğilmeye başlamıştı. Eli yüzüme yaklaşırken eline hızla bir tane geçirdim. Dalga mı geçiyordu benimle? Korkacağımı adı kadar biliyordu. Bu şakalaşma malzemesi olarak kullanılmamalıydı.
İsterse yine öfkesini kontrol edemeyip bana tepki gösterebilirdi fakat umrumda değildi.
"Çek elini!" dedim titreyen sesimle. Dilim dolanmış gibi sesim garip çıkıyordu.
"Şii.." dedi Emir bu kez tepkime aldırmayarak. Yatağın ortasına kadar gelip yanımda durduğunda "Geçti.. Bu kadar korkacağını tahmin edemedim." dedi pişman gibi çıkan sesiyle.
Cevap vermedim ve kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Hala titriyordum. Bir süre sessizce bana baktıktan sonra dizlerinin üzerinde hareket etti ve kollarını arkamdan etrafıma doladı. Kolları bedenimi sıkıca sararken yüzünü bana yaklaştırdı ve çenesini omzuma koyup "Geçti balkız.. geçti.." diyerek beni sakinleştirmeye çalıştı.
Bu hareketi vücudumda anlamsızca bir sakinlik etkisi yaratırken derin derin nefes alıp kendimi kontrol etmeye çalıştım. "Aptal kız.." diye fısıldadı kulağıma. Ses tonu o kadar çekiciydi ki karnımda ufak karıncalanmalara sebep olmuştu. "Nasıl sıcaklanmışsın.." dediğinde daha sıkı sardı beni.
Tepkisizce sakinleşmeye çalışıyordum. "Özür dilerim." dedi beni şaşırtarak. "Bu kadar korkacağını inan tahmin edemedim." çenesini biraz daha bastırdı ve yüzünü boynuma doğru çevirdi. "Sadece seni daha az merak edelim ve annem rahat etsin diye o telefonu almanı istedim. Fazla inatçı olman biraz elimi kolumu bağlıyor. Nasıl tepki vereceğimi şaşırıyorum."
Burnu boynuma değince içimde fırtınalar kopuyor gibi bir his oluştu ve karnımdan kalbime minik kelebekler uçuştu.
"Kokun.." dedi mırıldanır bir tonda. "Huzur verici.." dediğinde kalbim tekledi bu kez. Nefesim yeni düzene girmişken sözleri karşısında çaresizce kesik kesik ciğerlerime girip çıkmaya başladı.
Bir süre daha sessizce öyle bekledikten sonra "İyisin değil mi?" diye sorduğunda kuvvetli bir nefes alıp kendimi toparladım. Huysuzca kıpırdanırken kollarını çekmesini umut ettim. Oda huysuzluğumdan anlamış olacak ki kollarını gevşetip geri çekildi. Bana sarılması beni sakinleştirmişti.
"İyiyim." dedim soğuk bir sesle. Sonra yüzüne bakıp "Sen ruh hastasısın." dedim kısık ve tok çıkan bir tonda.
"Beni mecbur bıraktın." dedi yataktan kalkarken. "Eğer kabul etseydin buna gerek kalmayacaktı."
"Ettim işte. Mutlu musun?" diye sorduğumda yüzünde buruk bir ifade belirdi.
"Bak ben bu kadar korkacağını bilemedim." dediğinde "Önemi yok." diyerek lafını kestim. Sonra yorganı biraz düzeltip içine girerek ona arkamı döndüm.
Bir süre sessizlik olduktan sonra ayak seslerini işittim. Gözlerimi sıkıca yumup çıkması bekledim. Sertçe verdiği nefesi kulaklarıma gelirken kapı açıldı.
"Güzel uyu balkız.." Kulağıma gelen sesi samimiyet dolu olsa da az önce yaptığı davranış kabul edilebilirdi değildi. Öfkem sabaha kadar geçmeyecekti.
Cevap vermedim.
"İyi geceler.." dediğinde ışığın kapanma sesi gelince yine refleksle doğruldum ve "Işığı kapama." diye bağırdım. Anında ışık geri açılırken kapıyı kapamak üzere olan Emir tek kaşını kaldırmış bana bakarken "Korkuyor musun?" diye sordu. Sesinde alay yoktu. İlgi ile yönelttiği bir soruydu.
"Ha-hayır. Sadece tuvalete kalkıcam zaten. Ben kapatırım." dediğimde yüzüne bakmadan konuşmuştum.
"Kekeliyorsun balkız." dedi düşüncesinden emin gibi konuşarak. "Pekala kapatmıyorum ışığı."
Cevap vermeyerek geri yattım. Gitsin istiyordum. Gitsin ve şu duygu karmaşam bitsin.
"Ben şurdaki koltuklarda yatacağım bu gece." dedi onu dinlediğimi biliyormuş gibi. İçim heyecan dolarken gözlerimi daha sıkı yumdum.
"Korkmuyorum Emir. Git." dedim kendimi sıkarak. Hayır gitme.
"Tabi ki korkmuyorsun." dedi kısık çıkan sesiyle. "Ben sadece eve gitmeye üşendim." dediğinde içimi bir sevinç dalgası kapladı.
"Sen bilirsin." dedim umursamıyor gibi. Tısladığını işitmiştim Emir'in.
"İyi geceler balkız.." dedi yine içtenlikle.
Cevap vermedim.
İyi geceler gök mavisi bakışlı adam.
▪
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum 🤗