De donkere kamer is koud. Een kille wind streelt haar handen en gezicht. Behalve zijn moeizame ademhaling is er geen geluid.
Hebzucht was behoorlijk trots op zichzelf. Hij verraste Alana. Ha! Haar gezicht. Ze had nooit verwacht dat er een demon in de eetkamer rond zou dwalen. Alana daarentegen voelde zich dom en schaamde zich. De dom uitziende demon verraste haar. En er was niemand anders dan zijzelf die de schuld kon krijgen. Ze was zo dichtbij... Ze had bijna haar grote ontsnapping. Maar ze heeft het zelf verpest. Waarom kan ze niets goed doen?!
Luid snikkend jankt Alana. "Hebzucht alsjeblieft, ik smeek je", vraagt ze nogmaals. Maar uiteraard komt er geen antwoord. Hoe dom kan zij ook zijn. Ze probeert te onderhandelen met een demon. Een gemeen monster, net als Haat. "Het is onmogelijk dat Haat alle mooie meisjes voor zichzelf kan houden", zei hij terwijl hij haar de kamer in trok. "Ik wil ook iets", zei hij. Langzaam trekt alle kleur uit Alana haar gezicht. Haar hele lichaam trilt als ze voelt dat haar angsten de overhand krijgen. 'Ik heb nog nooit zo graag iemand gewild', hoort ze weer in haar hoofd. Op zijn kaak prijkt een lange rode kras. Alana vocht terug. Maar ze was natuurlijk geen partij voor de goed getrainde demon.
"Alsjeblieft, stop hebzucht", roept ze wanhopig. "Ik ben net begonnen lieverd", gromt hij diep tussen zijn tanden. Hij duwt haar verder op de tafel. De greep om haar polsen wordt strakker. Ze voelt haar botten kraken. Keer op keer duwt hij zichzelf dieper terwijl hij kreunend ademhaalt. Er gaat een vurige pijn door haar maag. Nog een laatste keer stort hij zich zo hard als hij nodig heeft in haar terwijl hij luid kreunt. "Nee" roept Alana angstig uit terwijl hij in haar klaarkomt. "Awh" roept ze. De rode tanden op haar pols gloeien onheilspellend in het donker terwijl een verwoestende pijn door haar organen raast.
"Je bent van mij" blaft Hebzucht en trekt haar overeind. 'Nee,' roept Alana. Grinnikend veegt hij de tranen van haar kaken. "Oh ja, je bent van mij. Je bent van mij. En je kunt er maar beter van houden. Want ik weet zeker dat ik dat doe. Als ik je naar mijn kamer breng, doe je alles wat ik je zeg. Als je het leuk vindt of niet." 'Ik zal het nooit doen', sneert ze. "Dat zullen we nog wel eens zien", grinnikt hij.
Met een snelle beweging trekt hij haar voor zich uit. Nooit eerder heeft Alana zich zo kwetsbaarder gevoeld. Ze probeerde weg te komen van de gekke demon, maar in plaats daarvan kwam ze vast te zitten met de maniakale demon. Ze weet niet zeker wat erger is. Sinds ze met Mauger naar bed ging, heeft niemand haar meer zo aangeraakt. Nu maakte deze smerige demon misbruik van haar. Het maakt haar ziek tot in haar kern.
"Ahh" schreeuwt ze terwijl Hebzucht brutaal in haar nek bijt. Hij strijkt met zijn vingers over haar lichaam. Van haar borsten tot haar heupen terwijl hij al haar bloed zuigt.
"Hebzucht", zegt ze. Haar benen beginnen te bezwijken. Haar hoofd bonkt hevig. Haar ogen worden zwaar. Hebzucht blijft haar bloed zuigen. Zijn lichaam trilt weer. Even zweert ze dat ze hem zachtjes kan horen kreunen. En even wenst ze. Ze hoopt dat hij haar zal vermoorden. Hier. Direct.
Zijn rechterarm om haar lichaam duwt alle zuurstof die ze nog had naar buiten. Zijn linkerarm streelt haar intiem.
Alana wordt slap in zijn armen. Als ze op het punt staat toe te geven, klinkt er een luid gebrul in haar oren.
Haar huid scheurt als de demon van haar lichaam wordt gerukt. Roerloos valt ze op de koude vloer.
Alana, zich niet bewust van het wrede gevecht tussen haar, opent verdwaast haar ogen. De kamer draait voor haar ogen.
Jaloezie duwt zijn bebloede pols tussen haar lippen. "Zuigen" beveelt hij met zachte stem. Een mengsel van grommen en metaal op metaal vult haar oren. Mannen roepen dingen die zij niet kan horen.
Wonder boven wonder verdwijnen haar verwondingen als sneeuw voor de zon. Het demonenbloed neemt haar pijn en gekwelde gevoelens weg, maar niet haar schaamte. Haar schuldgevoel, haar mentale angst.
Voorzichtig tilt Jaloezie haar in zijn armen, weg van het gevecht tussen Hebzucht en zijn meester.
Haat blokkeert de sterke middenslag van Hebzucht. Woede is op zijn gezicht te zien terwijl hij aanvalt met een bovenstoot. Razernij flikkert door Hebzucht ogen. Er worden vier bovenslagen toegekend. Steeds harder, sneller en meedogenlozer.
Een krachtige bovenslag laat Hebzucht op zijn rechterknie vallen. Maar daar stopt de jonge demon niet. Hij geeft een klap van onderen, draait zich om en duwt Haat met een diagonale klap van bovenaf tegen de grond.
Haat ontwijkt haastig de aanval van de demon. Sneller dan de lichtsnelheid springt hij op, valt opnieuw aan en duwt Hebzucht terug. Hebzucht gromt diep en blokkeert verticaal zijn volgende aanval. Opnieuw belandt de demon op zijn knieën. Gevoed door woede schopt Haat de demon in het gezicht.
Hebzucht valt terug en maakt zoveel lawaai dat in een oogwenk alle demonen hen omsingelen. Niemand durft zich ermee te bemoeien. Of het nu ernstig is of niet. Ze wisten allemaal dat wanneer Haat aanviel, dit zijn redenen had. En als je je ermee bemoeit, word jij de volgende.
Zweet en bloed parelen over Hebzucht zijn gezicht.
In een oogwenk blokkeert hij een nieuwe aanval van Haat. Hun zwaarden blijven een paar seconden aan elkaar plakken. Maar voor iedereen om hen heen voelt het als minuten. Beiden grommen diep. "Je denkt dat je mij kunt beheersen" brult Hebzucht. "Dat kon je nooit doen!" Haat knarsetandt. Hij duwt zijn wapen weg van hebzucht en slaat met zijn vuist op zijn neus. Hebzucht brult diep en gooit zijn vuist naar Haat. Goed getrainde Haat kan dat uiteraard voorkomen. Hebzucht grijpt Haat bij de nek. Een ogenblik worstelen de demonen met elkaar. Vechten om controle. Dan breekt Haat eindelijk los en schopt Hebzucht door de kamer. "Je bent een teleurstelling" beledigt hij. Diep hoestend kruipt Hebzucht naar boven. Bloed druppelt uit zijn neus en lippen.
Haat valt opnieuw aan met een rechte slag, niet zo gemakkelijk geblokkeerd door Hebzucht met zijn bovenarm. Zijn maliënkolder rinkelt luid.
Hebzucht zijn lippen trillen als hij opnieuw aanvalt. Hij geeft Haat een klap op de schouder. Een hoog, doordringend geluid ontsnapt uit zijn maliënkolder. Grommend duwt Haat zijn ellenboog in Hebzucht zijn maag en valt opnieuw aan met zijn zwaard.
Hij snijdt in Hebzucht zijn onderbeen. De demon valt op de grond. "Arrghh" brult hij. Hij gooit zijn dolk naar Haat. De demon ontwijkt gemakkelijk, maar valt op zijn knieën.
De twee demonen kijken elkaar in de ogen. Als twee boze leeuwen die vechten om een bot. Haat geeft Hebzucht een harde klap op de borst met zijn linkervoet, waardoor de demon op zijn rug wordt gegooid. Het zwaard van Hebzucht stuitert weg.
De twee demonen staan op en kijken elkaar aan. Hebzucht en Haat hun blik kruist elkaar. Hebzucht kijkt een paar seconden naar zijn wapen. Haat grijnst kwaadaardig. "Je weet wat er gaat komen. Er zijn genoeg hoeren in het kasteel. Maar die... Niemand raakt haar aan." Alana knabbelt aan haar onderlip. Waarom is hij tegelijkertijd zo beschermend en zo gemeen?
Haat gooit zijn zwaard weg.
Al snel ontstaat er een oogverblindend vuistgevecht. Zo nu en dan trappen de demonen elkaar.
Haat grijnst zegevierend terwijl Hebzucht op zijn buik valt.
Hij hoest en spuugt bloed uit. Hij draait zich langzaam op zijn rug. "Haat, hij heeft genoeg", zegt Jaloezie stoutmoedig. Haat kijkt naar jaloezie. Jaloezie zucht diep.
Hebzucht kruipt langzaam omhoog. Haat loopt naar hem toe, klaar om de genadeslag uit te delen.
Hebzucht pakt haastig zijn zwaard en snijdt het over Haat zijn kaak. Haat pauzeert even, veegt het bloed van zijn wang en gromt. Een dunne rode lijn siert zijn gezicht. "Ah, het spijt me... Meester" grapt Hebzucht en maakt een diepe buiging.
Hij springt op net voordat Haat opnieuw aanvalt. Er worden zeven bovenslagen toegekend. Nog een trap van Haat. Vier middenslagen.
Het gevecht lijkt nooit te eindigen.
Hebzucht is uitgeput. Maar hij wil niet toegeven.
De mannen draaien zich om terwijl het gevecht steeds agressiever wordt. Hebzucht grinnikt als Haat op zijn rug valt. Hij trapt Hebzucht in de ballen en springt op. Het zweet druppelt van hun voorhoofd.
Haat slaat zijn zwaard tegen het al hevig bloedende hoofd van Hebzucht. Grommend valt hebzucht op zijn rug. Hij brult luid terwijl Haat zijn zwaard door zijn bovenarm steekt.
"Je kende de regels" zegt Haat. "Alsjeblieft nee" smeekt Hebzucht. "Het spijt me," schreeuwt hij.
"Het spijt mij niet" zegt Haat. "Kijk weg" fluistert Jaloezie, terwijl hij haar tegen zijn borst draait.
Alana rilt en sluit haar ogen. Jaloezie legt zijn handen op haar oren.
Haat steekt zijn zwaard in de borst van Hebzucht. De jonge demon hoest en gromt. Zijn adem stokt. Zijn mond en ogen gaan wijd open. Alles doet pijn. Maar bovenal wordt alles zwart.
Hebzucht, de jonge demon had een dodelijke fout gemaakt. En zo werd zijn einde bezegeld.
Tranen bungelen over Alana's gezicht. Dit was haar schuld. Zij was hiervoor verantwoordelijk.
Haat gromt diep en valt op zijn knieën. Er schijnt een licht door het katoenen shirt.
Wat is er verdomme aan de hand? "Haat" gromt Wraak. Hij en Woede steunen hun meester. "Haat" vraagt Woede bevestigend, terwijl hij zijn gesloten oogleden opheft. Hijgend opent Haat zijn ogen. "Godverdomme man, doe dat niet" vloekt Wraak. "Wat ter wereld?" vraagt Jaloezie. Haat gaat rechtop zitten. "Doe dat nooit meer" vervloekt Vengeance en overhandigt hem zijn zwaard. Zonder een woord te zeggen krabt Haat als een gek op zijn schouder. Hij strompelt door de gang naar de kelders. "Haat" schreeuwt jaloezie, maar de demonenmeester reageert niet. "Laat hem een tijdje met rust, als je wilt leven," beveelt Wraak.
Haat strompelt de trap af. Het bloed druppelt langs zijn been. "Stomme hebzucht," vloekt hij. Hij legt zijn vingers onder zijn wapenrok. Rood bloed siert zijn hand. De maliënkolder op zijn schouder rinkelt bij elke stap die hij zet. Grommend baant hij zich langzaam een weg door de koude hal van de dood.
Zijn sleutels rinkelen luid als hij de deur opent. "Jij" blaft hij en leunt tegen de deur.
Katara kijkt op naar de demon die haar gevangen houdt. "Mijn oh mijn, heb je gekregen wat je verdient?" vraagt ze lachend. "Hou je mond en neuk me," blaft hij. Katara snuift geamuseerd. "Je maakt een grapje," spot ze. Haat strompelt naar voren. "Doe ik dat ooit?" Hij gromt en pakt haar stevig vast. "Haat, durf het niet" vloekt ze. Ze probeert haar krachten te gebruiken, maar de ijzeren kettingen om haar polsen blokkeren elk magisch bot in haar lichaam. "Haat genoeg" schreeuwt ze. Opnieuw bevindt ze zich in de strijd tegen de sterke ridder. En opnieuw merkt ze dat ze... de strijd verliest om hem uit haar te houden.
Terwijl hij haar nogal ruw penetreert, bijt hij haar huid open. "Haat" schreeuwt ze luid. Zijn wonden verdwijnen langzaam terwijl haar bloed hem voedt. Hij gromt en duwt haar tegen de muur. Katara kreunt zachtjes terwijl hij ruw in haar stort.
Een ijskoude gure wind verspreidt zich door de donkere kamer. Een koele bries streelt haar wangen. Op zijn moeizame ademhaling na was er geen enkel geluid te horen. Hebzucht was behoorlijk tevreden met zichzelf. Hij had Alana verrast. Ha! Haar uitdrukking. Ze had geen idee dat er een demon door de eetkamer zou dwalen.
Alana daarentegen schaamden zich enorm. Ze had zich nog nooit zo storm gevoeld. De dom ogende demon had haar verrast. En de schuld lag enkel bij haar. Ze was zo dichtbij. Ze was bijna succesvol in haar spectaculaire ontsnapping. Maar uiteraard had ze het weer verpest. Waarom kon ze niets juist doen? Waarom ging alles zo fout?
"Hebzucht" schreeuwt Alana luid. "Alstublieft stop" smeekt ze opnieuw. Uiteraard kwam er geen reactie van het wezen. Wat had ze ook gedacht? Ze probeerden met een demon te onderhandelen. Een emotieloos wezen, net als Haat. Egoïstisch en moordlustig.
"Het is onmogelijk dat Haat alle mooie meisjes voor zichzelf kan houden" zei hij.
"Ik wil ook iets" had hij gezegd.
Alana haar gezicht verliest langzaam alle kleur. Haar hele lichaam beeft.
"Ik heb nog nooit zo graag iemand gewild" had Hebzucht gezegd. Een grote rode kras siert zijn wang. Alana had teruggevochten maar ze was geen partij voor het getrainde monster. "Alstublieft Hebzucht, stop" smeekt ze.
"Ik ben nog maar net begonnen lieverd" kreunt hij. Hebzucht duwt haar harder op de tafel. Zijn greep om haar polsen verstevigd. Ze voelt haar botten kraken. Nog even en hij breekt ze. Luid kreunend drijft hij zichzelf dieper en dieper in haar. Een vurige pijn raast door haar onderbuik. Nog één laatste keer stort hij zich zo diep als hij nodig acht in haar onderbuik. Luid schreeuwend onderdrukt Alana de pijn. "Oh Alana" kreunt hij luid terwijl hij klaarkomt.
Een verpletterende pijn raast door haar ingewanden. De tandafdruk op haar pols gloeit onheilspellend in het donker.
"Je bent van mij hoer" roept Hebzucht terwijl hij haar omhoog sleurt.
"Nee" jammer Alana. Lachend veegt hij de tranen van haar ogen.
"Oh jawel, je bent van mij. En je kunt er maar beter van genieten want als ik je naar mijn kamer breng, zal je alles doen wat ik zeg. Of je het nu leuk vindt of niet."
"Dat zal ik nooit doen" sist Alana.
"Dat zien we dan wel" lacht Hebzucht. Gemeen sleept hij haar voor hem.
Nog nooit eerder heeft Alana haarzelf zo kwetsbaar gevoeld. Hopeloos probeert ze het gekke monster te ontsnappen maar het brengt haar alleen maar dichter bij hem. Niemand had haar aangeraakt op deze manier sinds Mauger. Het maakt haar misselijk tot in haar diepste kern.
"Ah" jammert ze wanneer Hebzucht haar hals openbijt. Zijn vingertoppen strelen haar lichaam. Kreunend zuigt hij het bloed van haar slagader.
"Hebzucht" jammert ze. Haar hoofd bonkt woest. Haar pupillen verkleinen. Haar lichaam huivert. Langzaam verliest hij de kracht in haar benen. Haar lichaam wordt slap in zijn greep. Verloren hoopt ze dat hij haar zal doden. Hier en nu.
Zijn sterke rechterarm zit stevig rondt haar torso gewikkeld. Het duwt alle resterende zuurstof weg. Zijn linkerhand wrijft zwoel over haar borst.
Net als ze haar ogen sluit weergalmt een oorverdovende schreeuw in haar oren. Een sterke kracht rukt de demon van haar lichaam. Haar huid scheurt open. Roerloos valt ze neer op de koude grond. Alana is zich onbewust van het agressieve conflict rondt haar. De kamer danst voor haar ogen.
"Alana" fluistert Jaloezie. "Zuig" beveelt hij waarop hij zijn bebloede pols tegen haar lippen drukt.
Het oorverdovende kabaal van metaal tegen metaal vult haar oren. Grommende mannenstemmen brullen dingen die ze niet kan verstaan. Jaloezie zijn bloedt laar haar verwondingen als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Het demonenbloed verlicht haar pijn maar niet haar vernedering. Haar mentale kwelling, haar wroeging. Voorzichtig trekt Jaloezie haar in zijn armen, weg van Hebzucht die een agressieve strijdt voert met zijn meester.
Hebzucht zijn krachtige middenslag wordt geblokkeerd door Haat. Zijn gezicht is rood uitgeslagen van woede. De razernij is te voelen in zijn bovenslag. Hebzucht zijn ogen fonkelen met razernij. Vier bovenslagen worden uitgedeeld. Telkens harder, sneller en brutaler. Een verwoestende bovenslag dwingt Hebzucht op zijn knie. Echter stopt dit de jonge demon niet. Hij geeft een harde onderslag, draait zich om en kapt zijn zwaard naar Haat zijn hoofd.
Sneller dan verwacht rolt Haat over de grond weg. Hebzucht vloekt wanneer hij nog sneller rechtstaat en hem aanvalt. Diep grommend blokkeert Hebzucht hem maar het duurt niet lang alvorens hij opnieuw op zijn knieën belandt. Haat, opgejut door woede, schopt het monster tegen zijn neusbeen. Luid brullend trekt Hebzucht hem terug. Het kabaal eist de aandacht van alle resterende demonen. Geen één van hen durft zich echter te bemoeien. Ze waren zich er allemaal van bewust dat als Haat aalvalt, hij dat met een goede reden doet. Ertussen komen zou je gewoon de volgende maken.
Zweet en bloed doordrenken Hebzucht zijn gezicht. In een oogwenk blokkeert hij een nieuwe aanval. De zwaarden blijven enkele seconden vastgeplakt aan elkaar, maar voor iedere omstaander voelt het als minuten.
"Je denkt dat je mij kunt beheersen maar dat heb je nooit kunnen doen" brult Hebzucht. Haat klemt zijn tanden op elkaar. Boos tikt hij Hebzucht zijn zwaard weg en slaat hem op de neus. Razend doet Hebzucht een tegenaanval. Maar Haat is beter getraind dan Hebzucht. Moeiteloos kan hij diens vuistslag vermijden. Hebzucht neemt gebruik van zijn afleiding en grijpt Haat bij de keel.
Grommend vechten de demonen met elkaar. Ze vechten om dominantie tot Haat zijn woede explodeert.
Agressief schopt hij hebzucht door de kamer.
"Je bent een teleurstelling" zegt hij minachtend. Hevig hoestend sluipt Hebzucht omhoog. Bloed druipt van zijn lippen en neus. Opnieuw kapt Haat naar Hebzucht toe maar Hebzucht kan de aanval gemakkelijk pareren met zijn beschermde bovenarm. Zijn maliënkolder rinkelt luidkeels. Hebzucht zijn lippen trillen bij zijn nieuwe aanval.
Haat zijn maliënkolder weergalmt een hoog, doordringend geluid. "Eikel" gromt Haat en stompt zijn ellenboog in de buik van Hebzucht.
"Rotzak" scheldt Hebzucht en ontwijkt een aanval van Haat. Helaas was Hebzucht te traag. Het demonische zwaard van Haat snijdt door Hebzucht zijn onderbeen.
"Arghh" brult Hebzucht gekweld. Hij doet een hopeloze poging om zijn dolk naar Haat te werpen.
De demonenmeester valt neer op zijn knieën terwijl hij het wapen ontwijkt.
Razend als twee leeuwen die vechten over een bot, slaat Hebzucht zijn linkervoet in Haat zijn borst. De demon slaat steenhard tegen de grond waarop zijn zwaard luidkeels wegschuift. Afwachtend kijken beide demonen elkaar aan. Hebzucht fronst wanneer Wraak Haat zijn zwaard naar hem toe stampt.
"Je weet wat er gaat gebeuren" spot Haat terwijl hij rechtstaat. "Er zijn meerdere hoeren in het kasteel, je kan altijd één van hun uitkiezen maar Alana raakt niemand aan" sist hij.
Verbaasd kijkt Alana op. Waarom is hij zo wreed en toch zo beschermend?
Voor ze het beseft ontstaat er een spectaculair vuistgevecht. Nu en dan trappen de demonen elkaar. Triomfantelijk grijnst Haat wanneer Hebzucht op zijn buik landt. Kuchend spuwt Hebzucht bloed op de marmeren vloer. "Haat hij heeft genoeg gehad" eist Jaloezie nadrukkelijk. Huiverend voor Haat zijn brandende blik wendt Jaloezie zijn gezicht af. Geleidelijk sluipt Hebzucht achteruit. Een gemene glimlach verschijnt op Haat zijn lippen. Langzaam nadert hij Hebzucht. Sluw glijdt Hebzucht zijn dolk langs Haat zijn kaak. Grommend pauzeert Haat even. Hij veegt het bloed van de lange snede. "Ettertje" sist hij. Een diepe rode lijn decoreert Haat zijn wang.
"Ah het spijt me... meester" spot Hebzucht. Spottend maakt hij een diepe buiging.
Grommend slaat Haat opnieuw toe. Zeven boven slagen worden opnieuw uitgedeeld. Hebzucht gromt wanneer Haat opnieuw toeslaat met vier middenslagen. De strijdt lijkt niet te eindigen. Hebzucht is uitgeput en heeft pijn maar hij weigert het toe te geven. De strijdt wordt enkel heviger. Dreigend cirkelen de mannen rondt elkaar. Lachend viert Hebzucht zodra Haat op zijn rug valt. Maar Haat geeft niet op. Hij trapt Hebzucht in zijn ballen. Zweet druppelt van hun voorhoofden. Schreeuwend springt Hebzucht op wanneer Haat zijn dolk in diens maag plant. Kreunend valt Hebzucht op zijn rug. "Nee" smeekt hij wanneer Haat het mes opnieuw in dienst bovenarm plant.
"Je kende de regels" zegt Haat Kalm.
"Alstublieft Haat, neen, het spijt me" roept hij luidkeels.
"Mij niet" antwoordt Haat koel.
"Kijk weg" fluistert Jaloezie gehaast. Hij drukt haar gezicht tegen zijn borst. Snel drukt hij zijn handen op haar oren.
Haat zijn zwaard plant zich diep in Hebzucht zijn borst. Hoestend kreunt de jonge demon. Zijn ademhaling is moeizaam. Zijn lippen en ogen openen wijd. Alles doet pijn en bovenal wordt alles donker. Hebzucht, de jeugdige demon had een fatale fout gemaakt. Zijn lot was bezegeld hierdoor. Tranen vullen Alana haar ogen. Het was allemaal haar fout.
Diep grommend valt Alana neer op haar knieën. Een helder licht schijnt door zijn katoenen hemd. Wat in vredesnaam is er aan de hand?
"Haat" gromt Wraak. Angst knielt neer naast haar meester. Voorzichtig tilt ze Haat zijn gesloten oogleden op. "Haat" vraagt Wraak nogmaals. Angst schudt haar hoofd.
"Haat" vraagt ze voorzichtig. Grommend opent Haat zijn ogen. Hijgend recht hij zijn bovenlichaam.
"Verdomme man, doe dat nooit meer" gromt Wraak boos. "Wat in hemelsnaam" mompelt Woede. Grommend gaat Haat zitten. Als een gekke krabt hij aan zijn schouder.
"Haat" vraagt Jaloezie wanneer de demonen meester recht staat. Wankelend op zijn benen stapt hij de gang op.
"Laat hem, als je leven je lief is" beveelt Wraak die gehaast Jaloezie tegenhoudt.
Struikelend stapt Haat de trap af. Bloed druipt langs zijn onderbeen. "Verdomde Hebzucht" klaagt hij. Rood bloed spat over zijn wapenrok. De losse ringen op zijn maliënkolder rinkelen luid.
Grommend baant hij zich een weg door de ijzige gang van het onheil. Luidkeels rinkelen de sleutels wanneer hij een celdeur opent. "Jij" blaft hij en leunt tegen de deur.
Katara kijkt verbaasd op naar het monster dat haar hier gevangen houdt.
"Oh mijn Godin, heb je eindelijk gekregen wat je verdient" lacht ze spottend.
"Hou je mondt en neuk me" gromt hij. Geamuseerd snuift Katara.
"Je moet een grapje maken".
"Doe ik dat ooit" antwoord hij terwijl hij verder wankelt. Stevig grijpt hij haar in zijn armen.
"Haat, denk er niet aan" roept ze verontwaardigd. Wantrouwend reikt ze naar haar magie maar de ijzeren boeien rond haar polsen blokkeren elk magisch bot in haar lichaam.
"Haat genoeg" roept ze. Haat reageert niet. Nogmaals probeert ze de krachtige ridder van haar lichaam te weren. Maar nogmaals verliest ze. "Haat" brult ze boos wanneer hij haar lichaam penetreert. Zijn wonden genezen als sneeuw voor de zon terwijl hij haar bloed opzuigt. Grommend duwt hij haar tegen de muur.
"Haat" jammert ze opnieuw.