AYA
It's been more than a week mula ng huli kong makita si Gab. Hindi ko alam pero parang nakakalungkot na hindi siya makita. Nag focus nalang ako sa trabaho ko. Pumunta ako sa HR office para kunin ang mga forms na kailangan kong ibigay sa mga new agents na hahawakan ko.
Naglolog in ako sa entrans at nagulat ako sa nagsalita.
"Look who's here." Narinig kong sabi ng isang pamilyar na babae. Narinig ko palang ang boses tila nag init na ang ulo ko. "Small world isn't it?"
"Look Aine I don't have time for your carzyness I have lots of things to do. So if you wont mind, I'll excuse myself." Kalmado kong sabi kahit gusto ko na siyang sampalin.
"So this is your work place? Don't you know that I'll be an owner of this company soon?" pagmamayabang niya.
"So?" sarcastic kong sagot.
"I will make you miserable." Sabi niya.
"I don't know whats with you but this company needs me more than they need you. We'll yeah I work in this company but the client I work with don't care who you are Aine." Nakita ko ang pagsimangot. "And one thing, imposibleng maging sayo to, It will cost you hundreds of millions and with that attitude baka ikalugi ng companya pa. Baka nga nag aaply ka lang ng accountant dito?Pumasaka ka nab a sa board?"
"How dare you!" Oh ganyan nanaman ba sasabihin mo? Awayin mo nalang ako pag kaya mo na ha. Ill go ahead my agents needs me." Sagot ko at umalis pagtalikod ko halos magdilim ang paningin ko sa galit. May nabunggo pa ako. Nagsorry siya pero di ko pinansin dalidali akong pumunta sa HR office. Wait HR office baka andito si Gab? Pero walang anino niya ang nakita ko baka busy o kaya nasa ibang floor siya.
Nang makuha ko yong mga kailangan ko natuwa ako ng makitang wala na ang demonyita. Back to work na uli ako.
GAB
Paglabas ko ng office ko nakita ko si Aya ang bilis ng tibok ng puso ko pero kitang kita ko sa mukha niya na galit nag alit siya. Ano kaya ang nangyari. Binati ko siya pero nagkabungguan lang kami. Nagsorry ako pero dirediretso lang siya.
"Is she pretending she didn't see me?" malungkot kong sabi.
"Baka busy lang sir. Nagmamadali eh." Sabi ni Mark.
"Kausapin ko kaya?" tanong ko.
"Sir diba office hours niya baka naman mainis pa sayo yan. Workaholic siya dba?"
Umalis nalang kami ni Mark at bumalik sa main office kasama si Aine. Nakita ko rin na tila ang init ng ulo niya at hindi kumikibo. Nong nasa opisina na ay tila okay na siya. Sumabay pa saming maglunch kahit na nakakailang.
Nang alas dos na nagmadali akong umalis ng office para mapuntahan si Aya. Sana sakto dating ko. Nakita ko siya kasama si Joana at lumapit ako.
"Aya, its been a while. Hi joana." Bati ko sa kanila.
"Hi Gab. Sige bessy alis na ako byebye. Bye Gab kaw na bahala sa bessy ko." Sabi niya at umalis.
"Ingat." Tipid kong sabi.
"Uuwi ka na ba?" tanong ko. At tumungo lang siya. "Bakit ang init ng ulo mo kanina nung nagkabanggan tayo? Hindi mo pa ako pinansin?"
"Ha ikaw ba yon? Sorry busy lang talaga ako dami kasing ginagawa."
"Okay lang. Kahit pala Saturday busy ka?" tanong ko.
"Oo kasi syempre last day kailangan tapusin para makapag rest ng mamayos." Simpleng sagot nya at tila hindi makatingin sakin.
"Talaga edi free ka na ngayon?" agad kong tanong.
"Huh?"
"Namiss kasi kita Aya." Simple kong sagot.
"Ano kasi Gab wag tayo dito sa lobby baka makita tayo." Agad niyang sabi.
"Halika." Agad kong hinawakan ang kamay niya at pinasakay sa kotse. Dinala ko siya sa Starbucks kung saan pwede kaming mag usap. Sa starbucks na malapit na sa kanila para kung sakali man na ayaw nya magpahatid din a siya mahihirapan.
"Have you decided?" tanong ko.
"Ano kasi eh.." halos di niya malaman sasabihin.
"Its not that you will forget her kung liligawan man kita. Part na siya ng buhay mo at wala akong problema doon. Hindi yon unfair sa kanya o unfair sakin, that's part of being able to love. Give me a chance Aya." Hinawakan ko ang kamay niya at nakita ko na namumula siya.
"Gab honestly naguguluhan ako.. Hindi ko alam... hindi ko pa kayang sagutin. Aaminin ko sayo you do makes me happy at sino naman ang babaeng di magkakagusto sayo pero mag kaiba tayo.. Hindi ako bagay sa tulad mo.. you are.." putol niyang sabi nang hawakan ko mukha niya.
"I love you Aya..." sincere kong sabi sa kanya. Nakita ko na naluha siya.
"Bakit ba pareho kayo! They way you look at me. The way you say those words? Hindi ko alam. Gab ayaw kong maging unfair sayo lalo na sa kanya. Pero bakit ganon ang sakit. Ang bilis ng puso ko kapag nandiyan ka. Pero hindi ko masagot. I need to think first Gab. Im sorry." Nagmadali siyang umalis pero hinabol.
"Aya! Huwag kang patuloy na tumakbo! Nararamdaman ko na kahit papaano mahalaga ako sayo. Okay lang na mahalin mo siya. Hindi ko kukuwesyunin yon. Tanggapin mo lang ako Aya. Gagawin ko lahat para sayo." Sabi ko sa kanya at niyakap siya.
"Pero mali ito eh! Gusto kong maging masaya. Pero naguguluhan ako. Aaminin ko natatakot ako. Natatakot akong masaktan uli. Natatakot ako!"
"I will protect you Aya. Hindi ko kaya na makita kang nasasaktan, malungkot..please Aya."
"Nakikita ko siya sayo. Baka masaktan lang kita Gab. Please hayaan mo muna ako." Nasasaktan ako sa pag iwas niya pero mas nanatakot ako na mawala siya.
"Pero Aya....Sige kung yan ang gusto mo. Magpapaalam muna ako. Pupunta ako ng japan next week. Gusto ko sana kasama ka dahil 1 buwan yon. Pero sana ang sandaling yon sana ay maging sapat para makapag isip ka. Aya I will wait for you."
"TAMA NA GAB! Hwag mo akong susundan haayaan mo akong mag isip please. Kunting oras pa." sabi niya at tumakbo. Kahit gusto ko syang habulin pinigil ko ang sarili ko. Masakit din ang nararamdaman ko. Sumakay ako ng kotse at umuwi na muna.