A week after I start working in the Montenegro Corporation, still, I'm not getting any progress with my right for my child. Inisip kong kumuha ng attorney ngunit alam kong matatalo lang din naman ako. Isang Montenegro ang kalaban ko kaya alam ko ng wala kong pag-asa manalo.
Zephyr is still cold towards me. Tatawagin lang ako nito pag may iuutos siya tungkol sa trabaho at pagtapos non ay wala na. Minsan isang beses lang niya ko tinatawag sa isang araw at minsan wala pa nga.
Kasalukuyan akong nasa cafeteria ng kompanya para mag-lunch. Mag-isa lang ako sa table at pinagmamasdan ko lang ang mga empleyado na bumili sa mga stalls dito.
"Good afternoon VP."
"Kain po, VP."
Napalingon ako nang may pumasok na lalake sa canteen at halos lahat ng empleyado ay binabati to. He smiled widely at the employees and waved at them. Tila para tong nangangampanya bilang Presidente kung maka-kaway. Hindi ko na lang to pinansin dahil hindi ko din naman siya kilala.
"Can I share a seat?" Usal ng isang boses. Umangat ang tingin ko at nakatitig sa'kin ang mala-tsokolateng mata nito. Ang mapulang labi niya ay naka-ngiti dahilan para lalong sumingkit ang mata niya.
"Ahm, okay?"
"Cool, thanks." Saad nito tsaka nilapag ang tray na hawak niya, "I'm Allein Chua."
"Isabela." Pakilala ko at tinanggap ang pakikipagkamay niya.
"Bago ka lang, no? Ngayon lang kasi kita nakita dito."
"Mm-mm. Kakaumpisa ko lang last week." Sagot ko. Muli itong ngumiti sa'kin.
"Same here. I started working here six months ago. Saang department ka pala?"
"Ahm, secretary ako ni Mr. Montenegro."
"Really?" Tumango ako, "Swerte." Bulong pa niya kaya kumunot ang noo ko, "Gusto mong lumipat bilang secretary ko?"
"Ha?"
"Just kidding. Pero baka gusto mo lang naman. I badly need one. Matanda na kasi si Mrs. Perez tsaka malapit na 'yun mag-retire."
"N-Nako, hindi ko alam eh." Saad ko. Ngumiti naman to sa'kin, "Anong department ka ba?"
"I'm the Vice President of Montenegro Corporation." Ngumiti ito sa'kin kaya nanlaki ang mata ko.
"Hala Sir, sorry po. Hindi ko alam. Naging friendly pa ko VP ka pala, Sir." Napatayo ako.
"No, no, it's okay Isabela. We can be friends." Sagot niya, "Please, umupo ka ulit."
"Sir—"
"Allein. I want you to call me Allein." Seryosong tugon niya. Wala naman akong nagawa kundi tumango kaya muli itong ngumiti.
"Okay lang ba maging friends tayo?" Tanong ko. Wala din akong kilala dito, eh. At least kung papayag siya may isa na kong kaibigan.
"Of course. Bakit naman hindi?" Sagot nito pero hindi ako umimik, "Well? Ayaw bang makipag-kaibigan sa'yo ni Mr. CEO?"
"No, it's not like that. Ahm, syempre siya ''yung boss dito. Hindi naman siya makikipag-kaibigan sa secretary niya." Kahit na mas higit pa sa pagkakaibigan ang nangyari sa'min noon. Dugtong ko na lang sa isip ko.
"I can be your friend." Ngumiti ito na kina-ngiti ko na din. Lumagpas ang tingin ko kay Allein nang mahagip ng mata ko si Zephyr na nakatayo sa entrance ng cafeteria. Nawala ang ngiti sa labi ko dahil masama ang tingin niya sa'kin bago ito umalis. Hindi pa naman tapos ang break time ko. Anong problema niya?
"So, do you have a boyfriend?" Bumalik ang tingin ko kay VP nang mag-tanong siya. He was staring at me while he's playing with the straw between his lips.
"Wala." Sagot ko. Nagliwanag ang mukha niya na pinagtaka ko.
"Okay. Pano kung may manligaw sa'yo? Papayagan mo ba?"
"Hmm, interview ba to?" Pagbibiro ko na kinatawa niya. His carefree laugh made me laugh too.
"Sort of. So? Anong sagot mo?"
"Kung anong plano ni God para sa love life ko, edi 'yun ang susundin ko."
"Nice answer." He nod and stared at me. ''yung titig na hindi nakaka-ilang kaya nginitian ko siya. Napa-tingin ako sa wrist watch ko nang makitang five minutes na lang ay matatapos na ang break ko.
"Nako, una na ko Allein ha? Magta-time na ko."
"Hatid na kita Isabela."
"Sige, ikaw bahala."
Sabay kaming nag-lakad ni Allein papuntang elevator. Nalaman kong thirty years old na to at single. Hindi naman siya mukhang trenta anyos dahil baby face siya. Siguro dahil na din sa pala-ngiti siya kaya nagmu-mukha siyang bata. Ang daddy daw niya ang VP noon at nang mag-retire to ay si Zephyr mismo ang pumili sa kanya para maging VP ng kompanya.
"The Montenegros are friends with our family eversince. Ang lolo ko na si Fred Santamonel ay kaibigan ng lolo ni Zephyr kaya a'yun. They really trust our family."
"Hindi ba't politicians ang mga Santamonel?" Tanong ko.
"Yes. My uncles are into politics but our family is into business because my dad is a Chinese and my mom is a Santamonel. Pero ayaw ni mommy tumakbo bilang politician kaya housewife na lang to ngayon."
"I see."
"Matagal ko nang kilala si Zephyr. Medyo nagulat nga ko dahil bigla siyang nag-bago. He used to be a happy-go-lucky guy, lagi nasa clubs and parties tapos biglang nag-stop tapos a'yun, naging cold. I wonder what happened."
"Baka problema lang." Saad ko kahit alam ko naman kung bakit ito nag-bago.
"Maybe." He said and shrugged his shoulders. Pagdating ng elavator sa twenty sixth floor ay nagpaalam na din si Allein dahil dito ang opisina niya. Ako naman ay dumiretso sa thirtieth floor at pagdating ko don ay naabutan ko si Zephyr na naka-salampak sa sofa ng opisina niya at pinapa-ikot ang yelo sa loob ng hawak niyang baso na may alak.
Bumaling ang tingin nito sa'kin ngunit iniwas ko lang ang tingin ko sa kanya at bumalik ako sa trabaho ko. Tahimik ang buong opisina hanggang sa lumapit ito sa'kin.
"Do you need anything, Sir?" I asked.
"You like him?" Sagot niya na pinagtaka ko.
"Ano?"
"Wala." Nagbuga ito ng hangin at nilapag sa mesa ko ang hawak niyang alak, "Cancel all my appointments and meetings today. Wala ko sa mood mag-trabaho."
Pagkasabi niya non ay dire-diretso siyang lumabas ng opisina at nagulat pa ko nang ibalibag niya ang pinto. Anong problema niya?
Kinabukasan ay hindi pa din pumapasok si Zephyr. Tinatawagan na ko ng mga ka-meeting niya dahil pina-cancel nito sa'kin lahat ng meeting at appointment niya nga''yung araw. Napapagod na binaba ko ang phone kung saan muling tumawag ang ka-meeting niya.
Isang katok ang nakapagpabalik sa'kin. Bumukas ang pinto at nakita kong sumilip na parang bata ang isang lalake na nakilala kong si Allein pala.
"Hey." Bati nito at pumasok sa loob ng opisina tsaka ito sumilip silip ito sa lamesa ni Zephyr, "Wala si Mr. Montenegro?"
"Hindi pumasok eh. May kailangan ka ba? Ipapasabi ko na lang."
"No. I'm just asking." Sagot niya tsaka ngumiti bago naupo sa harap ng mesa ko, "Lunch tayo Isabela."
"Wala pang twelve."
"Busy ka ba? Wala ka naman na atang gagawin. Don't worry sagot kita pag pinagalitan ka." Aniya at bumungisngis.
"Sagot mo din ba pag tinanggal kita sa trabaho mo?" Singit ng isang boses na pareho namin kinalingon ni Allein. Seryosong mukha ni Zephyr ang nakatingin sa'min dalawa.
"Mr. Montenegro." Bulong ni Allein dito.
"I think you entered the wrong office Allein. Bakit ka nandito?" Tanong ni Zephyr tsaka masamang tumingin sa'kin. Bakit siya nandito? Akala ko ba hindi siya papasok?
"O-Oh! I'm just going to ask you for some files about the Montenegro Hotel Makati branch. May kailangan kasi akong tignan."
"You can ask your secretary to do that. Hindi ''yung basta-basta ka na lang pumupunta dito." Humalukipkip ito.
"Sorry, Mr. Montenegro but my secretary filed a resignation letter already. I'm actually looking for a new one." Ani Allein at lumingon sa'kin tsaka ngumiti.
"Mukha bang HR Department ang opisina ko at dito ka naghahanap?" Masungit pang saad ni Zephyr. Highblood lang?
"No, Sir. But I found an interesting secretary to replace mine." Allein answered. Bago pa makasagot si Zephyr ay nilapitan ako ni Allein, "Isabela, sabay tayo mag-lunch ah? Antayin kita sa lobby."
"Lobby?"
"Yeah." Kumindat ito, "Excuse me, I'll take my leave."
Nang makaalis si Allein ay napatingin ako kay Zephyr na nanatiling nakatayo sa may pinto. Kita ko ang pag-igting ng panga nito habang nakatingin sa pinaglabasan ni Allein. Bago pa magtama ang mata namin ay binalik ko na ang tingin ko sa ginagawa ko.
Naramdaman ko tong lumakad papunta sa office table niya at may hinalungkat don. Nagulat ako nang mag-simula itong mag-dabog. Binabagsak niya ang bawat mahawakan niya at pabarang na sinasara ang mga cabinet na binubuksan niya. Nagsi-hulugan na ang mga papel dahil sa padabog niyang pagbubukas ng mga folder sa mesa niya.
Tumayo ako at nilapitan siya, "Sir anong hinahanap—"
"Shut up!" Galit na sigaw nito at sinipa ang swivel chair niya. Pinagmasdan ko tong magpalakad lakad sa harap ng glass wall bago siya lumakad papunta sa sofa at padabog na naupo don.
"Anong bang hinahanap mo, Sir? May kailangan ka ba?" Mahinahon kong tanong. Kung ano man ang problema niya ay wala akong pakialam don. Pero hindi ako papayag na magkalat siya dito lalo na't ako ang nagliligpit ng mga papeles niya. Madadagdagan ang trabaho ko pag nagkataon.
Nang hindi sumagot si Zephyr ay bumalik ako sa lamesa ko. Parang ganito lang din noon si Magnus. Pag galit ay kung ano-ano ang pinagbubuntungan ng inis. Nagbabasag ng kung ano-ano at nangbubulyaw ng mga empleyado.
Napa-ngiti ako nang maalala si Magnus. Kamusta na kaya ang baliw na 'yun? Kahit papaano ay naging kaibigan ko din to. Kung di dahil sa kanya siguro wala na ko sa mundong to ngayon.
"Get me a drink." Utos ni Zephyr.
"What drink, Sir?"
"''yung matapang. ''yung kaya ko ipaglaban." Anito. Natigilan ako at napatingin sa kanya dahil para siyang wala sa sarili. Imbes na sumunod ay bigla kong natawa kaya napatingin siya sa'kin, "What's funny?"
"Wala! Gosh, di ko alam na marunong ka pala humugot." Ngingisi ngising sagot ko bago pumunta sa pantry at kumuha ng alak. Pagbalik ko ay nilapag ko 'yun sa center table, "Whiskey para sa pusong puno ng jealousy." Banat ko.
"What? Hindi ako nagseselos!" Sigaw niya na kinagulat ko.
"Hindi ko naman sinabing nagseselos ka ah. Maganda kasi pakinggan kaya hinugot ko." Ngumisi ulit ako bago tumingin sa orasan, "Lunch na ko."
"Wait." Humawak ito sa braso ko kaya napatingin ako dun bago ko nilipat ang tingin ko sa kanya. Parang napapasong binitawan niya ko.
"Bakit?"
"Magla-lunch ka na?" Tanong nito. Tumango ako at tinaas ang kilay ko, "Sinong kasama mo?"
"Si Allein." Sagot ko. Napatiim bagang ito kaya tumalikod na ko dahil mukha namang wala siyang sasabihin.
"I'm going to have a lunch with Zach. You want to come?" Tanong niya na kinalingon ko.
"Of course!" I immediately answered and his lips formed a success grin.
"Okay." Sumeryoso ito, "Ngayon lang."
"Sasabihan ko lang si Allein—"
"Kung pupuntahan mo pa siya ay iiwanan na kita dito."
"Fine." Pagsuko ko. Ite-text ko sana si Allein pero naalala kong hindi ko alam ang number niya.
Sumakay kami ni Zephyr ng elevator at bumaba sa parking lot. We ride on his Porsche SUV and he drive to a familiar subdivision. Tumigil kami sa isang malaking mans'yun na kulay brown at puti. Malaki ang bakuran nito at madaming bulaklak. Namangha ako sa pond na may mga Koi fish at fountain.
"Sumunod ka." Anito. Pumasok kami sa front door at mas maganda ang loob ng bahay kesa sa labas. May malaking staircase at chandelier sa gitna ng living room.
"Dad!" Isang batang tumatakbo pababa ng hagdan ang sumalubong kay Zephyr at yumakap sa binti nito, "Aren't you going to work? Are you gonna play with me? Are you going to eat with me? Can you sleep with me later?"
"Yes, son, yes." Sagot ni Zephyr at sa unang pagkakataon mula nang muli kaming magkita at ngumiti ito. Kinarga niya si Zach na tuwang-tuwa.
"H-Hi Zach." Alanganin kong bati. Lumingon ito sa'kin at agad sumimangot.
"Why is she here dad?"
"I need her for work, son. That's why she's here."
"Okay. Will she leave after your work with her?"
"Of course."
"Cool! Because I want to play with you all day." Yumakap ito kay Zephyr habang naka-tingin sa'kin. Sumunod naman ako nang sumenyas si Zephyr hanggang sa kusina. May mga pagkain nang naka-handa doon at inupo ni Zephyr si Zach sa tabi nito.
"How are you, Zach?" Tanong ko.
"I'm good."
"That's good to hear. Do you speak tagalog?" I asked. Umiling ito tsaka pinaglaruan ang pagkain gamit ang kamay niya.
"I only speak english." Saad nito tsaka ko binato ng gulay. Tawa naman siya ng tawa habang sinasaway siya ni Zephyr.
"Zach, that's a bad manner. You can't throw food at people." Pangaral ko dito ngunit ngumisi lang siya.
"Boo! You're a loser!"
"Zacharias!" Sigaw ni Zephyr kaya natahimik si Zach, "Keep quiet and eat your food!"
"Yes dad."
"Zephyr, wag mong sigawan ang bata."
"Wag kang makialam." Matalim na sagot nito sa'kin. I gritted my teeth in anger as I stare back at him. Now I understand why Zach is acting this way. Siguro ay sobrang busy ni Zephyr at wala na siyang oras para dito. The way he ask him earlier made me realize that Zephyr doesn't have time for him to do those things. Kaya ganito ang ugali niya para mapansin siya ni Zephyr.
I sighed and stared at the food. Hindi ako makakain dahil pakiramdam ko may dapat akong gawin para sa anak ko. Pero hindi ko 'yun magawa lalo na't may pader sa gitna namin at pilit kaming pinaglalayo. Ano bang dapat kong gawin? Hindi ganito ang gusto kong makasanayan na ugali ng anak ko. I don't want him to be a rotten asshole when he grow up. Ano bang ginagawa ni Zephyr?
Nang matapos kumain ay agad inaya ni Zach si Zephyr na maglaro. Ako naman ay pinagmamasdan lang to habang kinukuha ang soccer ball niya na nakatambak lang sa gilid. I want to cry because of sadness. Ang anak ko, buong araw lang siyang mag-isa sa bahay na to. Sinong hindi malulungkot don lalo na't busy ang nagiisang magulang niya?
"Ihahatid na kita pabalik sa opisina." Saad ni Zephyr pero umiling ako.
"Makipaglaro ka na lang sa anak ko." Tugon ko at nilingon si Zach na nakatingin sa'min, "Zephyr...kailangan ka ng anak mo. I can see how badly he wants to be with you. Please bigyan mo siya ng oras."
"Wag mo kong pangaralan—"
"Gago!" Sigaw ko sa kanya kaya napatitig ito sa'kin, "Wag pangaralan? Ano bang klaseng sagot yan Zephyr? This is not about you or me! This is about your son! Hindi mo ba nakikita sa mata niya kung gaano niya kagusto na kasama ka? Nagbubulag-bulagan ka ba? Akala ko bingi ka lang, bulag ka din pala!"
"Hindi kita dinala dito para pakialaman ang buhay ko! I know how to raise my own child without ever'yune telling me!"
"Alam mo? Talagang alam mo? Hindi 'yun ang nakikita ko Zephyr. Ano bang pinagkakaabalahan mo sa America at naging ganyan ang ugali niya? Concern ako sa anak ko Zephyr kaya kita pinapakialaman! Magulang ako! Anak ko ang anak mo kaya wag mong masabi sabi sa'kin na wag kong pakialaman ang pagpapalaki mo sa kanya!"
"Get out of here!" Sigaw niya. Nanggigil na kinuyom ko ang kamao ko. I want to hurt him so bad pero nakatingin sa'min si Zach. Gusto kong maiyak sa galit pero hindi man lang ako maluha. Nagagalit ako. Naiinis ako sa sarili ko. Kung bakit ba naman kasi iniwan ko pa si Zach noon? Bakit pinairal ko ang galit ko? Bakit ang tanga tanga ko?!
"Intense!"
"Shut up."
"Wait, manununtok na."
Napalingon kami pareho ni Zephyr nang may tatlong boses na nagsalita. Nakita ko ang tatlong pares ng mata na nakatingin sa'min mula sa front door. Bigla kong nahimasmasan nang magsimula silang lumapit.
"What are you doing here?" Tanong ni Zephyr.
"Dadalawin sana namin si Zach, kuya. Pero may shooting pala kayo ni ate Bela." Natatawang saad ni Jupiter at umakbay sa katabi nitong nakilala kong si Sandro. Ang haba kasi ng buhok nito at kung di lang dahil sa berde niyang mata ay di ko to maaalala.
"Sino nga siya ulit?" Lumingon ako sa isa pang lalaki. May berde din itong mata, "Oh I remember! She's the one that I want to add in my whore house!"
"Shut up Regan."
"Aalis na ko." Paalam ko ngunit biglang umakbay si Regan sa'kin.
"Regan!" Sigaw ni Zephyr sa kanya. Natawa ang lalaking naka-akbay sa'kin at nagulat ako nang amuyin niya ang buhok ko, "Fuck you!"
"What's wrong with you?" Regan asked him and his hand slide to my waist, "So, you're Bela right?"
"Yeah." Naiilang kong tugon.
"I'm Regan. I'm Sixteen. Pumapatol ka ba sa minor?"
"Hindi." Diretso kong sagot at tinanggal ang braso niya sa bewang ko. Agad naman tumawa si Jupiter na nangaasar.
"Okay. Pag twenty na ba ko papatulan mo na ko?" Anito at pinaglaruan ang buhok ko sa daliri niya. Pinaikot-ikot nito ang buhok ko tsaka inamoy ang dulo non, "Damn, you smelled like a sweet morning apple and fresh strawberry juice. No wonder bakit baliw na baliw si Zephyr sa'yo. Just by smelling you makes my cock hard as fuck, baby."
"Excuse me?" I raise my brow at him. His lips formed a grinned at nagulat ako nang halikan niya ko sa gilid ng labi ko.
"Regan! Fuck you! I'm going to kill you asshole!" Nanggagalaiti na sigaw ni Zephyr tsaka ko hinila palayo dito. Tawa naman ng tawa si Regan bago tinaas ang middle finger nito.
Nakatulala lang ako dito dahil sa kabastusan ng bibig nito. Sa kabilang banda naman ay ramdam na ramdam ko ang panginginig ni Zephyr dahil sa galit. Nakakuyom ang mga kamao nito habang nakatingin kay Regan na palabas na ng front door.
Agad akong lumayo kay Zephyr kaya bumaling ang tingin nito sa'kin. Umirap ako at lumakad papuntang front door para makaalis na. Gusto ko sanang magpaalam pa kay Zach ngunit ayaw naman ako nitong kausapin. Sinulyapan ko na lang to tsaka tuluyang lumabas ng bahay.
"Want me to give you a ride?" Napatingin ako kay Regan na nakasandal sa isang itim na Lamborghini. Hindi ko to pinansin at nagtuloy-tuloy sa paglalakad palabas ng gate ngunit nakasunod lang to sa'kin, "Come on, baby!"
"Can you leave me alone?" I stopped and face him, "Napakabata mo pa Regan! Tigilan mo nga ko! I'm really pissed right now! Baka sa'yo ko mabaling ang galit ko!"
"Woah! Chill, okay?! Mas nagiging hot ka, baby."
Nang hindi ko to pinansin ay tinigilan na din niya ko. Naglalakad ako palabas ng subdivision nang isang SUV ang huminto sa gilid ko at bumaba ang salamin non.
"Sakay." Utos nito.
"No thanks." I answered him.
"Sasakay ka o hihilahin kita para sumakay ka?"
"Ano bang pakialam mo?" Inis kong tugon kay Zephyr. Hininto nito ang sasakyan niya at bumaba sa driver's seat tsaka ko kinaladkad papasok sa passenger's seat. Nagpupumiglas naman ako ngunit mas malakas siya sa'kin kaya wala kong nagawa.
Pag sakay niya sa driver's seat ay mabilis niya tong pinaharurot kaya agad kong nahila ang seat belt at kinabit to. Naiinis na tinignan ko siya pero seryoso lang ang tingin niya sa daan.
"I-baba mo ko sa sakayan."
"No."
"Please, hayaan mo na ko."
"I said, no."
"Zephyr!" Sigaw ko at napatili ako nang ihinto niya ang sasakyan sa gitna ng kalsada tsaka ko mabilis na hinalikan. Nanlaki ang mata ko habang nakatingin sa malapit niyang mukha at nang maghiwalay ang labi namin ay masama ang tingin nito sa'kin.
"Fuck you, Bela. Fuck you for making my life hard." He said and for the first time, he called my name.