The Girl Who Lost Everything...

Per _jjkrxf_

30.2K 560 29

Gaia Leyn Velasco is a sweet and beautiful girl. She has everything. Looks, money, brain, and more. But there... Més

Prologue
1
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
Epilogue
A/N

2

1.5K 42 0
Per _jjkrxf_

GAIA'S POV

Kasama ko si Raden ngayon at kumakain kami ng ice cream sa favorite place namin. Ang park. Dito kasi kami nag kakilala kaya favorite place namin ito.

Nagulat ako ng pahidan ako ng ica cream ni Raden sa ilong. "Raden!" Tawa lang ito ng tawa kaya naisipan ko itong gantihan hanggang sa magpahidan at maghabulan na kami.

Everytime I'm with him i really feel happy and loved. He always made me feel happy and loved everytime my family neglected me.


Biglang bumuhos ang ulan at patuloy kaming nagkulitan kahit maulan na. He tickled me that made me laugh. Halos humiga ako sa kalsada dahil sa tawa. Wala kaming ginawa kundi mag habulan na parang bata.


Inihatid nya ako sa bahay namin at siniguradong nakapasok ako ng ligtas. Nang makita ko syang umalis na ay nakayuko kong hinarap ang mga magulang ko.


"Uwi ba ito ng matinong babae ha?! Wala ka ba talagang delekadeza! Puro ka landi! Bakit hindi mo gayahin si Ella at mga kapatid mo!" Puro masasakit na salita na naman ang ibinabato nya sa akin. Bakit....hindi nya ako magawang mahalin? Dahil parin ba sa nangyari?

Malutong na sampal ang natamo ko dito. "Ma!" Rinig kong sigaw ni kuya Gelo. "Wag mo akong pigilan Gelo! Kailangan matuto ng malandi na ito!" Napahiga ako sa sahig ng maramdaman kong hinahampas na naman ako ng lubid. Makapal at mahaba ang lubid. Ito ang ginagamit nila sa aking pang latay. Wala akong magawa kundi umiyak at protektahan ang ulo. "Ma! Tama na!" Rinig ko ang pag piligil ni kuya Gelo kay mommy. "Tama na po" iyak ko.

"Gusto mo akong tumigil pero hindi ka nag titino! Walang kwenta!" Patuloy ako nitong hinampas gamit ang lubid. Nagdudugo na ang ibang parte ng katawan ko na tinatamaan ng lubid.


Alam kong wala pa syang balak tumigil kung hindi nya lang narinig ang boses ni Ella.


"Mommy? What's happening here?" Lahat sila ay tumungo Kay Ella at sinamahan ito sa taas upang patulugin ulit.


"Gaia! Ayos ka lang ba? Shit! Ang init mo!" Agad akong binuhat ni kuya at itinakbo sa taas. Naramdaman ko na lang na inihiga ako sa kama. Napaigik ako ng lumapad ang likod ko sa kama. Mahapdi ito.


Hindi ko na alam ang susunod na nangyari ng tuluyan na akong mawalan ng malay.


Nagising ako ng masakit ang buong katawan. Wala si kuya kaya agad akong bumaba. Kailangan kong maglinis ng bahay at ipagluto sila bago pa sila magalit ulit sa akin.


Nilinis ko muna ang sala at dumaretyo sa pagluluto. Habang nag luluto ay may naramdaman akong prisensya sa likod ko kaya napalingon ako. Si kuya Gael.


"Kuya." Malamig ako nitong tinignan. Kitang kita ko sa mata nito ang galit. "Wag na wag mo akong tatawaging kuya. Nakakadiri eh. Galing ba naman sa mamamatay tao." Lumapit ito sa akin na ikina kaba ko. Alam ko ang tinutukoy nya. At never ko itong makakalimutan, dahil hanggang ngayon ay binabangungot parin ako ng nakaraan.


"Alam mo ang bagay sa mga mamamatay tao? Tinotorture hanggang sa mamatay."


"Bakit nga ba hindi ka na lang mamatay?"


Ang mga salita nito ay dinudurog ako ng paunti unti. Alam ko naman na may galit sya sa akin. Ganun ba talaga kahirap sa kanya na patawarin ako sa kasalanang hindi ko naman ginusto?


"Let me tell you a secret" lumapit pa ito ng husto sa akin. Nagulat ako ng sakmalin ako nito. Kinuha nya ang niluluto ko na itlog. Kumukulo pa ang mantika nito ng ibinuhos nya sa akin ito.


"Ahhh!" Napahiyaw ako sa sakit. Unti unting tumutulo ang luha ko. "Alam mo ba kung bakit galit na galit sayo si mommy? Bukod sa mamamatay tao ka na. Bunga ka pa ng pagkakamali. Anak ka lang naman ng isang rapist na gumahasa kay mommy" Hindi maproseso ng utak ko ang mga sinasabi nya. Alam kong hindi ito totoo. Hindi nga ba?


"H-hindi totoo yan!" Binigay ko ang buong lakas ko at tinulak ito. Humalakhak ito at tinignan ako ng kaawa awa. "Aww, bakit naman hindi? Do you think she really love you? No. Kaya lang naman hindi ka nya ipinalaglag noon ay dahil hindi sya pinayagan ni daddy."


Tuluyan ng bumuhos ang luha ko. H-hindi. "Bakit? B-bakit mo ako ginaganito? Bakit hindi mo ako magawang mapatawad sa kasalanang hindi ko naman ginawa! I was a child when that thing happened! I'm still innocent!"


"No. No you're not. You're a killer. You killed him! Maybe. Maybe I'll forgive you if you will kill yourself" Sigaw nito. "Kuya, bakit kinalumutan mo na ako? You told me I'm your princess. You told me you'll protect me? Bakit? Bakit ikaw mismo ang nananakit sa akin?" Iyak ko dito. I miss my partner in crime. I miss my kuya Gael who treats me like a real princess.


Hindi ko alam kung nagmamalik mata lang ba ako pero nakita kong lumambot ang tingin ni kuya Gael ngunit agad rin itong bumalik sa matang puno ng galit. "I told you stop calling me 'kuya'! Wala akong kapatid na mamamatay tao!" Sigaw nito at agad na umalis.


Halos hindi ko maramdaman ang kaliwang braso ko dahil sa hapdi. Paniguradong magiiwan ito ng peklat. Ngunit nananaig parin ang sakit ng nararamdaman ko. Mas lalo na namang nadurog ang puso ko sa nalaman at sa mga sinabi nito. He want me dead. He hates me. He wishes na sana si Ella na lang ang kapatid nya at hindi ako. All his words go through my mind and heart. It keeps repeating in my mind.


Bumalik ako sa kwarto pag katapos mag luto kahit na mahapdi ang kaliwa kong braso. Binuksan ko ang drawer at uminom ng pain killer.


Wala akong halos ginawa sa buong magdamag. Nagkulong lang ako sa kwarto.


Gabi na at hindi pa ako kumakain simula kaninang umaga. Nagsuot ako ng jacket. Balak kong pumunta ulit sa dalampasigan. Tinignan ko muna kung tulog na ba sila ngunit hindi pa. Rinig ko ang ingay at tawanan nila na nanggagaling sa dating kwarto ko. Lumakad ako papalapit at sumilip sa nakaawang na pinto.


Doon ay nag tatawanang sila mommy at mga kapatid ko ang makikita. Tuwang tuwa sila sa kung ano mang ikwinekwento ni Ella. Ako dapat yun eh. Ako dapat yung nag papangiti sa inyo. Ako dapat yung itinuturing nyong prinsesa. Aminin ko man o hindi malaki ang inggit ko kay Ella. Ngunit kahit kailanman ay hindi ako nakaramdam ng galit dito.


Hindi ko kinaya ang inggit kaya naisipan kong umalis na. Ginamit ko ulit ang sasakyan ko at nag drive sa paboritong dalampasigan ko.


Nakaupo lang ako habang pinagmamasdan ang karagatan. Nag mumuni muni at dinidibdib ang sinabi kanina ni kuya Gael na hindi na naalis sa utak ko.


"Pwede bang maki upo?" Nagulat ako ng biglang may nag salita sa gilid ko. Isang lalaki. Malaki ang ngiti nito dahilan para lumabas ang malalim nitong dimple. Tumango ako at ibinalik ang tingin sa dalampasigan.


"Gabi na ah? Bakit nandito ka pa? Babae ka pa naman baka mapagtripan ka." Tinignan ko ito at nginitian. Nakakahawa kasi ang ngiti nito eh.


"Wala lang nagmumuni muni lang ganon. Ikaw? Bakit nandito ka pa?" Sagot ko. "Lumayas ako sa bahay. Nagkasagutan kami ng parents ko eh. Hindi kasi ganoon kaganda ang pagsasama namin. They always fight. They always pressure me. Oy, pasensya na ayos lang ba? Naparant ako bigla eh."


"It's ok. Same problem but not situation."


"Mag kwento ka rin para hindi lang ako. My ears are all yours. Promise! You know mas nakakagingawa daw sa pakiramdam kapag nag sasabi ng problema sa ibang tao." Napatawa ako dahil sa kadaldalan nito.


"Well, they hate me."


"Grabe naman yun! Anak ka nila bakit naman ayaw nila sayo! Ang ganda mo kaya" ulit ay mahina akong napatawa.


"Bunga ako ng rape. That's why they hate me. They whishes me gone. And i hope na mawala nalang talaga ako. I'm really tired of the pain they're giving me."


Napatahimik ito saglit. Nagulat ako ng yakapin ako nito. I don't know why but i feel safe. Umiinit ang sulok ng mata ko. No one ever hugged me. At wala ni isang nakinig sa akin, tanging sya lang. Taong hindi ko kilala.


"It's not your fault. Hindi mo naman ginustong maging bunga ng rape. You're innocent. They shouldn't blame you. And you shouldn't blame yourself. Gaya nga ng sabi mo bunga ka. Wala kang alam. Hindi naman ikaw ang gumawa nun. And i know that you really don't want to be gone. Instead you want to be found."


Tuluyan na akong napahagulgol. Maybe i just really want to be found. To be seen. And to be loved.


That night was the best. We talked and rant to each other. It feels good to be accompanied by someone. A complete strager. It's just funny.


Two young damaged people, trying to heal and accompany each other.



A/N: PLEASE DON'T FORGET TO VOTE, COMMENT, AND FOLLOW ME! HAPPY READING!

Continua llegint

You'll Also Like

15.9K 30 6
This is a work of fiction. Not suitable for young readers below 18. Read at your own risk and please do not report🔞
46.6K 119 15
SPG
825K 40K 60
Dominique Selenophile * Mikaela Rielle
Her Rock Per Cheyanne

Novel·la juvenil

3M 63.9K 36
Ella Mae Emerson, the girl who stays hidden at all costs, the girl who likes to be alone with eyes glued to the floor, words coming out as stutters...