ថ្ងៃថ្មី តាមទម្លាប់ដូចរាល់ដងហ្វីលីកដើរទៅរៀនដោយស្នាមញញឹមឆ្លាក់លើផ្ទៃមុខមិនរលុប នាយតូចដើរចូលក្នុងសាលាដោយក្នុងដៃមានកាន់ប្រអប់អាហារមកជាមួយ មិនបាច់ប្រាប់ក៏ដឹងដែរថាយកឲ្យអ្នកណានោះ។ រាងតូចដើរចូលដល់ពាក់កណ្តាលទីធ្លាសាលាក៏មានសំឡេងមួយស្រែកហៅពីក្រោយ
"ហ្វីលីកចាំផង"ឮហើយហ្វីលីកក៏ងាកទៅមើលក៏ឃើញបុមឃ្យូកំពុងរត់មករកគេ
"ម៉េចថ្ងៃនេះឯងមកម្នាក់ឯង?"ហ្វីលីកឃើញមិត្តមកតឬឯងក៏សួរ ព្រោះរាល់ថ្ងៃឃើញមកជាមួយយ៉ុនជុនរហូត
"ក៏ចង់មកតែឯងហ្នឹងហើយ អេ!!!របស់សិស្សច្បងមែនទេ?"បុមឃ្យូតបនឹងមិត្តហើយក៏ក្រឡេកឃើញប្រអប់អាហារនៅនឹងដៃគេក៏សួរ
"អឹម មែនហើយ"ហ្វីលីកតបដោយមិនស្ទាក់ស្ទើឡើយ ព្រោះមិត្តគេបានដឹងអស់ទៅហើយ
"មិញនេះស៊ុននូផ្ញើរសារមកថាគេចាំនៅកុងទីន ពួកយើងឆាប់ទៅៗ"និយាយហើយបុមឃ្យូក៏ដឹកដៃហ្វីលីកទៅកុងទីន
.......
"ពួកឯងខាងនេះ"រាងតូចទាំងពីរដើរមកដល់ ក៏ឮស៊ុននូស្រែកហៅពួកគេទើបពួកគេដើរទៅរក
"អេ!!!ម៉េចក៏អង្គុយម្នាក់ឯងចឹង?"ហ្វីលីកសួរទៅស៊ុននូទាំងងាក.ក.រកមើលស៊ុងហ៊ុន
"បើមកតែឯងមិនឲ្យអង្គុយម្នាក់ឯង"ស៊ុននូតបទាំងមុខស្អុយ ព្រោះយប់មិញនេះងក់ងរដែលលោកតាលោកយាយប៉ាធំនិងអាប់ប៉ាមិនកាន់ជើង ហើយនៅខឹងនឹងស៊ុងហ៊ុនទៀតតែគេអត់លួងទើបព្រឹកឡើងមិនឲ្យគេមកយកសុខចិត្តដើរមករៀនខ្លួនឯង
"ចុះសង្សារឯងនោះ? នែ៎!!កុំប្រាប់ថាឈ្លោះគ្នាណា"បុមឃ្យូសួរថែមទាំងលើកដៃចង្អុលមុខស៊ុននូរេចុះរេឡើងថែមទៀត
"គ្មានទេ ញាំបាយទៅយើងឃ្លាន អ្ហ៎កណេះបាយពួកឯង"ស៊ុននូប្រញាប់បង្វែរឿងព្រោះមិនចង់ឲ្យពួកគេដេញដោលហើយហុចចានបាយឲ្យម្នាក់មួយ
"ហីយ៉ា!!!! មកញាំបាយមិនហៅបងសោះ"សំឡេងរបស់ស៊ុងហ៊ុនបន្លឺក្បែររាងតូចធ្វើឲ្យគេងាកទៅមើលយ៉ាងលឿន ហើយក៏ងាកមកវិញលឿនដូចគ្នាតែមិននិយាយអីមួយម៉ាត់
"អេ!!!ម៉េចមិននិយាយជាមួយបង?"ស៊ុនហ៊ុនមិនសុខចោត្តពេលគេមិននិយាយជាមួយខ្លួនបែបនេះ
"ខ្ចិលហៅ"ពីរម៉ាត់របស់រាងតូចធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនជ្រួញចិញ្ចើម កើតអីទៀតហើយបានជាឆ្លើយមកបែបនេះ។
"អូនកើតអីហា៎?"នាយចាប់ស្មារាងតូចឲ្យបែរបងរកគេ
"កុំមកសួរ ធ្វើអីដឹងខ្លួនឯងហើយ"រាងតូចចាប់ដៃនាយចេញ
"ខឹងបងរឿងយប់មិញមែនទេ បងសុំទោស"
"ហឹស!!!!"រាងតូចអោបដៃបែរមុខចេញ ចរឹកឡើងខ្មើត
"អេ!!!សិស្សច្បងអង្គុយមក"ហ្វីលីកចាប់ដៃហ្យុនជីនឲ្យចូលអង្គុយ
"ណេះ សម្រាប់សិស្សច្បង"រាងតូចហុចប្រអប់បាយឲ្យនាយ
"ឯងទំនេរហេស?ទើបធ្វើឲ្យយើងរហូតចឹង?"នាយលើចិញ្ចើមសួរទាំងមិនយល់
"ក៏ទំនេរទើបធ្វើឲ្យនឹង"នាយតួចតបវិញហើយញាក់ស្មាបន្តិច
ពីរគូនេះកំពុងសាសងគ្នាចំណែកឯបុមឃ្យូកំពុងអង្គុយស្ងៀមភ្នែករេសម្លឹងរកមនុស្សម្នាក់ ហើយម្នាក់នោះក៏គ្មានអ្នកណាឆ្ងាយដែរ គឺ ឆយ យ៉ុនជុនយើងហ្នឹងឯង យូរហើយមិនឃើញគេមកសោះរាងតូចក៏ទម្លាក់ទឹកមុខចុះឈ្ងោកមុខញាំបាយ ហ្វីលីកសង្កេតឃើញក៏កេះស៊ុននូឲ្យមើលគេ
"អេ!!សិស្សច្បងចុះសិស្សច្បងយ៉ុនជុនទៅណាទើបមិនមក?"ហ្វីលីកក៏ងាកទៅសួរនាយក្រាស់ព្រោះដឹងថាមិត្តគេក៏ចង់ដឹងដែរ
"វាទៅញូវយ៉ក"
"គាត់ទៅធ្វើអី?"ស៊ុននូ
"ទៅមើលម៉ាក់វា លោកយាយវាចលមកប្រាប់ថាគាត់ឈឺ វាឡើងយន្តហោះតាំងពីម៉ោង12យប់មិញ"ស៊ុងហ៊ុនក៏និយាយប្រាប់ពួកគេ បុមឃ្យូឮហើយក៏ទម្លាក់ទឹកមុខមួយតង់ទៀតហើយនឹកគិតសំដីរាងក្រាស់កាលពីយប់មិញ
~ត្រឡប់ទៅកាលពីយប់មិញ
ឡានសេរីទំនើបបានឈប់ពីមុខភូមិគ្រឹះមីន រាងតូចអរគុណនាយក្រាស់ហើយរៀបនឹងបើកទ្វារចុះតែយ៉ុនជុនចាប់ដៃជាប់
"លោក???"បុមឃ្យូងាកមើលមុខគេទាំងឆ្ងល់
"បងមានរឿងមួយចង់ប្រាប់"នាយបានប្ដូរការនិយាយពីខ្ញុំមកជាបង ដោយយកលេសថានាយជាសិស្សច្បងរាងតូចក៏មិនថាអី
"រឿងអី?"
"គឺ...គឺថា...បង-បងស្រលាញ់បុមឃ្យូ"គ្រាន់តែឮនាយនិយាយបែបនេះរាងតូចងាកមកមើលមុខគេយ៉ងលឿន
"លោកនិយាយអី?"
"បងនិយាយពិតមែន បងស្រលាញ់ឯងតាំងពីដឹងថាជាប្អូនអាហ៊ុនមកម្ល៉េះ"
"អ្នកណាជឿព្រាននារីដូចលោកនោះ"
"អូនអាចមិនជឿ តែត្រង់នេះ..."នាយចាប់ដៃរាងតូចមកដាក់លើទ្រូងខាងឆ្វេងទើបនិយាយបន្ត"វាប្រាប់ថាត្រូវការអូន អូនតែម្នាក់" រាងតូចមិននិយាយបានត្រឹមសម្លឹងមុខគេភ្លឹសៗ
"ពេលនេះអូនមិនទាន់ផ្ដល់ចម្លើយឲ្យបងក៏បាន បងនឹងធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីបញ្ជាក់ឲ្យអូនឃើញ សុំត្រឹមតែជឿបងនិងផ្ដល់ឱកាសឲ្យបងបានបង្ហាញវាចេញមក"
"ក៏បាន ខ្ញុំនឹងចាំមើលបើលោកអាចធ្វើឲ្យខ្ញុំទុកចិត្តខ្ញនឹងគិតម្ដងទៀត"
"អូខេៗ តទៅនេះមិនថាមានរភងអ្វីទេបងនឹងប្រាប់អូនមុនគេ ហើយក៏ជាមនុស្សដំបូងគេដែលបងនឹកឃើញ"នាយនិយាយហើយក៏អោនមុខយឺតៗទៅរកបបូរមាត់ក្រហមព្រឿងៗរបស់រាងតូច រៀបនឹងប៉ះគ្នាទៅហើយតែ...
"អេ!!!បុមឃ្យូឯងកើតអីម៉េចក៏ភ្លឹកចឹង?"សំឡេងរបស់ស៊ុននូបានដាស់រាងតូចចេញពីការគិត
"អឺ...អឺគ្មានអីទេ យើងឆ្អែតហើយទៅថ្នាក់មុនហើយ"ថាហើយក៏ក្រោកដើរចេញទៅបាត់មិនទុកពេលឲ្យស៊ុននូសួរទាន់ឡើយ
ប្មមឃ្យូដើរមកដល់មុខថ្នាក់ក៏ជួបជាមួយក្រុមកញ្ញាអ៊ុនចូ តែគេមិនខ្វល់ដើរចូលថ្នាក់ធ្វើមិមឃើញទាំងមុខមិនរីក គេដើរមកដល់ក្នុងតុក៏មានអ្នកខលមកគេក៏ទាញមកមើលឃើញថាជាលេខយ៉ុនជុនគេក៏បិទហើយទុកទូរស័ព្អតែទូរស័ព្ទគេក៏រោទ៍ម្ដងទៀត គេក៏បិទចោលទៀត ដោយខលមិនលើកអ្នកខាងនោះក៏ផ្ញើរសារមកម្ដង
~~ទឺង
ក្នុងសារ
*បុមឃ្យូម៉េចមិនលើកទូរស័ព្ទបង?*
*ខឹងបងមែនទេហា៎?*
រាងតូចឃើញហើយតែគេមិនតបក៏ទុកទូរស័ព្ទចោល យ៉ុនជុនក៏ខលមកម្ដងទៀត លើកនេះគេក៏ទទួលតែមិននិយាយអីទេ
(បុមឃ្យូហា៎ បងសុំទោសដែលមិនបានប្រាប់អូនព្រោះតែបងប្រញាប់ពេកណាមួយយប់ហើយបងមិនចង់រំខានអូន អូនកុំខឹងនឹងបងអីណាបងសុំទោស)អ្នកខាងនៅលើកហើយតែមិននិយាយអីរាងក្រាស់ក៏រៀបរាប់យ៉ាងវែងមកកាន់គេ
"មិនអីទេ វាជារឿងរបស់លោកមិនទាក់ទងនឹងខ្ញុំ"
(អា៎...អូនកុំបែបនេះបានទេ? បងសុំទោសលើកក្រោយមិនធ្វើបែបនេះទៀតទេ)
"ខ្ញុំជឿយ៉ាងម៉េចបាន គ្រាន់តែថ្ងៃទីមួយលោកធ្វើមិនបានផង"
(បងសុំទោសណាៗៗៗ កុំខឹងអីណាបងសន្យាមិនឲ្យមានលើកក្រោយទេ)
"បានហើយខ្ញុំត្រូវចូលរៀនហើយ" អ្នកខាងនោះខំអង្វរយ៉ាងវែងអន្លាយតែអ្នកខាងនេះធ្វើដូចមិនបានឮថែមទាំងបិទទូរស័ព្ទចោលទៀត
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
To be continue
Enjoy your reading ☺️❤️
ជួយvote&cmtឲ្យច្រើនដើម្បីឲ្យអ្នកសរសេរមានកម្លាំងចិត្តសរសេរបន្ត☺️
អូ!!!មួយទៀតខ្ញុំបានបង្កើត group fbមួយផងដែរសម្រាប់ផុសភាគខ្លីៗបើចង់ចូលអ្នកUnavailableគ្រាន់តែ request join ទៅបានហើយ