မကြိုက်သင့်သောတီချယ်🫀
အပိုင်း(၁၉)
စကားတပြောပြောနဲ့အချိန်တွေဘယ်လို့ကုန်သွားမှန်းတောင်မသိကြသည့်သူတို့နှစ်ယောက်။ညနေစောင်းဘက်တွင်ငယ်၏ဖုန်းမြည်လာသည်။
"ဟယ်လို"
".............."
"ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် ဒါဆိုသူကိုကျွန်မဘဲခေါ်ထားလိုက်မယ်နော်"
"............."
"ဟုတ်ကဲ့ ဒါပဲနော်"
"တီချယ် ဘယ်သူလဲ"
"မတော်ရသေးတဲ့ ယောက္ခထီး"
"ကိုယ်ပါးပါးလား"
"ဟုတ်တယ်"
စားပွဲပေါ်တွင်ရှိသည့်လက်ဖက်သုပ်ပန်းကန်ကိုလှမ်းယူနေရင်ဖြေလိုက်သည်။
"ပါးပါးကဘာလို့ဖုန်းဆက်တာလဲ"
"ရှင်ပါးပါးကနယ်မှာရှိတဲ့ ရှင်အဖွားကမေ့လဲသွားလို့ဆိုပြီ နယ်ခဏပြန်သွားတယ် သူသမီးဖြစ်တဲ့ရှင်လေးကိုလာမခေါ်အားတော့တာနဲ့ ကျွန်မအိမ်မှာဘဲတစ်ညသိပ်လို့ရလားတဲ့"
"ဒါဆိုကိုယ်က တီချယ်နဲ့အိပ်ရမှာပေါ့"
လူယုတ်မှာအပြုံးနဲ့နွေး။
"တို့နဲ့အိပ်ရမယ်လို့ ဘယ်သူပြောလဲ"
စားနေတဲ့လက်ဖက်သုပ်ပန်းကန်ကိုစားပွဲပြန်တင်လိုက်သည်။
"မေတ္တာနွေးဆိုတဲ့ကျွန်မကပြောတာ"
ငယ်ရဲ့လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
"ကဲ...လွှတ် လွှတ်လို့ဆိုနေ"
"မလွှတ်တော့ဘာဖြစ်ချင်လဲ"
"လူမြင်ကွင်းကြီးမှာဘယ်လို့ဖြစ်နေတာလဲ"
"လူမြင်ကွင်းကြီးမှာချစ်နေကြတာလေ"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ငယ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းသားနီနီလေးကိုနမ်းလိုက်သည်။
"ဟာ..ကလေးငယ်!"
"ရှင် မာနလေးရဲ့"
"တော်ပြီကွာ တို့ဟင်းသွားချက်တော့မယ်"
"ဘာကူပေးရဦးမလဲ"
"အမယ်လေး တော်ပါပြီ ဟိုတစ်ခါကလို့ထပ်ဖြစ်မှာဖြင့်..."
"ထပ်ဖြစ်ရင်ကောင်းတာပေါ့ ထပ်ဖြစ်ရင်တီချယ်ဂရုစိုက်တာခံရမှာ"
"အခုကရောဂရုမစိုက်နေလို့လား"
"မသိဘူးလေ"
"သိရမယ်"
"မသိဘူး"
"မင်းကအဲလို့လား"
"ဟုတ်တယ် သားကအဲလို့ဗျ"
"ကောင်းပြီလေ"
ငယ်သည်နွေးကိုသူပေါင်ပေါ်သို့ဆွဲတင်လိုက်ကာ နှင်းဆီရောင်နှုတ်ခမ်းလေးကိုအဆက်မပြတ်နမ်းနေတော့သည်။နွေးသည်လည်းလိုလိုလားလားနဲ့ပြန်နမ်းနေသည်။ချိုမြိန်နေတဲ့အနမ်းလေးကိုအချိန်အတော်ကြာအဆက်မပြတ်ပေးပြီနောက်နမ်းတာကိုရပ်လိုက်သည်။ နမ်းတာကိုရပ်လိုက်တော့ တစ်ယောက်မျက်မှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာရယ်မိကြသည်။
"တီချယ်လူဆိုးကောင်"
'ဟုတ်တယ် တို့ကလူဆိုး မင်းလေးကိုဆိုးမယ့်လူဆိုးပေါ့"
"ဟာ..တီချယ်နော်"
"ချစ်စရာလေး မွမွ"
"တော်ပြီလေ ..... ကိုယ်ရေချိုးချင်လာပြီ"
"ဟုတ်ပါပြီ"
နွေးကိုပေါင်ပေါ်ကနေဆိုဖာပါ်ပြန်ပြောင်းထိုင်စေသည်။
"ချိုးတာတော့ဟုတ်ပါပြီကိုယ်ကချိုးပြီရင်ဘာ၀တ်ရမှာလဲ"
"စိတ်မပူနဲ့ တီချယ်အိမ်၂အိမ်ကျော်ကအ၀တ်ထည်ရောင်းတဲ့အိမ်...အခုသွား၀ယ်မယ် လာ"
"ဟုတ်ကဲ့"
အ၀တ်ဆိုင်ရောက်တော့ငယ်ကနွေးလိုချင်ယူခိုင်းပြီးနွေးကိုစောင့်နေပေးသည်။နွေးလည်း အမဲရောင်တီရှပ်နဲ့JJဘောင်းဘီကို၀ယ်လိုက်သည်။ထို့နောက် မဖြစ်မနေ၀ယ်ရမည့်အတွင်းခံတွေကိုလည်း၀ယ်ရသေးသည်။ ငယ်ကတော့နွေး၀ယ်နေတာကိုပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေသည်။နွေး၀ယ်သမျှလည်းရှင်းပေးမည်ပုံပေါ်တာကြောင့်နွေးသည်ဈေးသိပ်မများတာတွေဘဲယူသည်။ နွေးထင်သည့်အတိုင်းနွေး၀ယ်ပြီတော့ငယ်ကရှင်းပေးသည်။
လိုအပ်တာတွေ၀ယ်ပေးတော့နှစ်ယောက်သားလက်တွဲ၍အိမ်သို့ပြန်ခဲ့သည်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့နွေးကအရင်ရေချိုးပြီးငယ်ကတော့မီးဖိုချောင်မှာထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်နေခဲ့သည်။နွေးရေချိုးပြီးဧည့်ခန်းဘက်ကိုထွက်လာတော့ငယ်မိဘတွေကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
"အန်တီ"
"သမီးက ငယ်လေးတပည့်မလား"
"ဟုတ်ပါတယ် အန်တီကသမီးကိုမှတ်မိတာလား"
"မှတ်မိတာပေါ့ ဒီလို့အချောလေးကိုအန်တီကမမှတ်မိစရာလား"
"အန်တီရယ်... မြှောက်လွန်းနေပါပြီ"
"အန်တီကတကယ်ပြောတာ"
"သမီးချောတာကအန်တီချောတာကိုမမှီပါဘူးနော်"
"အခုခေတ်ကလေးတွေများစကားတတ်ချက်"
"ဟီး...အန်တီသမီးကိုသွားကူလိုက်ဦးမယ်နော်"
"အေအေ အန်တီလည်းသွားနားလိုက်ဦးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
________
"တီချယ်"
"ရှင်"
"ဟော....ထူးတာလေးကချစ်စရာလေး"
"ဘာပြောမလို့လဲ ကလေးရဲ့"
"ဘာကူပေးရမလဲလို့"
"အေးဆေးနေပါ အိမ်ရှင်ဖြစ်နဲ့ကျွန်မဘဲလုပ်မယ် ရှင်ကငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေ"
"မထိုင်ချင်ဘူး ကူပေးချင်တယ်"
"တို့ပြောစကားနားမထောင်းဘူးလား"
"အယ်...ဟုတ် ထိုင်နေပါ့မယ်"
"ဒီလို့မှပေါ့"
ဆရာမတစ်ယောက်မို့ထင်တယ် တစ်ခွန်းလေးပြောလိုက်တာနဲ့ချက်ချင်းနာခံမိတယ်။ထိုဆရာမရဲ့အမိန့်ပေးသံကိုတကယ်သဘောကျမိပြီးကြောက်ရသား။
ငယ်ကတော့ဟင်းချက်နေရင်နဲ့ချစ်စရာကြောင်ပေါက်လေးတစ်ကောင်ရဲ့ကြည့်ခြင်းကိုခံနေရတော့သည်။ကြောင်ပေါက်လေးကတော့ချစ်ရသူလေးကိုအားရပါးရတစ်၀ကြီးငမ်းနေလေရဲ့။ကြာလာတော့ငယ်လည်းမနေတတ်တော့တာနဲ့နွေးကိုမေးလိုက်တော့သည်။
"ဟိတ် ဘာလို့အဲလောက်ကြီးကြည့်နေရတာလဲ"
"ချစ်စရာကောင်းပြီဟင်းချက်နေပုံကမိုက်လို့"
"ရှယ်မြှောက်နေပါလား"
"မမြှောက်ပါဘူး အမှန်တကယ်ပြောတဲ့စကားတွေ"
"အမယ်လေး..မယုံရဲပါဘူး"
"ယုံလိုက်ပါ တီချယ်ရာ... တီချယ်သာကိုယ်ကိုယုံမယ်ဆိုရင်တီချယ်တစ်ဘ၀လုံးစာတာ၀န်ယူမယ့်ကောင်မလေးပါ"
"အသက်တောင်မပြည့်သေးတဲ့ပေါက်စကကျွန်မကိုတာ၀န်ယူပေးမယ်တဲ့လား"
"ကိုယ်ကိုအသက်မပြည့်သေးမှန်းသိလို့တော်သေး...ခုနကနမ်းတာများ... မပြောချင်ဘူး ဟွန့်"
"အို...အဲဒါကအဲဒါလေ.. ကျွန်မကရှင်ကိုအပေါ်ကနေတက်ခွပြီးလုပ်သွားတာမှမဟုတ်တာ နမ်းရုံလေးပဲ"
"တီချယ်! ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"ဘာလဲ...ရှက်သွားတာလား"
"မဟုတ်ပါဘူး"
"မဟုတ်ဘူးသာပြောနေတာကလေးငယ်ရဲ့မျက်နှာက ခရမ်းချဉ်သီးလေးနဲ့တောင်တူနေပြီ"
"ဟာ...မသိဘူးကွာ ....တီချယ်ဟင်းကိုသာဂရုစိုက်ချက်"
"ဟုတ်ပါပြီ ခရမ်းချဉ်သီးလေးရာ"
"တီချယ်နော် သူများသမီးကိုလည်းနမ်းသေးတယ် သူများကိုလည်းစသေးတယ်...."
"သူများသမီးမဟုတ်ဘူး ကျွန်မအနာဂတ်မိန်းမ"
"တီချယ်ကသာကိုယ်မိန်းမပါနော်"
"မင်းလို့လူပုလေးက အပေါ်ကတက်ခွဖို့စဉ်းစားနေတာလား ကလေးရဲ့"
"အခုမှ၁၂နှစ်ပဲရှိသေးတာလေဗျာ အသက်ကြီးလာရင်အရပ်ရှည်လာမှာပေါ့ အသက်ပြည့်ပြီဆိုတာနဲ့တီချယ်ကိုတက်ခွမှာ"
"လူကြီးကိုမလေးမစားနဲ့"
"လူကြီးမဟုတ်ဘူး ကိုယ်ဇနီးလောင်း"
"အယ်...."
ကိုယ်ရှုးကိုယ်ပြန်ပတ်မိသလို့ဖြစ်သွားတော့ငယ်ခဗျာဘာမှမပြောနိုင်တော့ဘဲဟင်းကိုဂရုတစိုက်ချက်ပြုတ်နေတော့သည်။ပြောစရာပျောက်သွားတဲ့ငယ်က်ိုကြည့်ပြီးနွေးကသဘောကျစွာဖြင့်အပြုံးလေးတစ်ပွင့်နဲ့ငယ်ကိုကြည့်နေမိသည်။တီချယ်လည်တိုင်မှာမှဲ့၃ခုရှိသည်။ဆိုလိုခြင်းတာကတော့နွေးနမ်းရမှာကအနမ်း၃ပွင့်ပေါ့။ငယ်ရဲ့မျက်နှာလေးကိုသေချာကြည့်ပြီးအနမ်းဘယ်နှပွင့်ပေးရမလဲဆိုတာကြည့်နေမိသည်။
သိပ်မကြာခင်မှာဘဲငယ်ရဲ့မိဘတွေလည်းမီးဖိုချောင်ကိုဘက်ကိုရောက်လာခဲ့သည်။ သူတို့ရောက်လာသည့်အချိန်နှင့်ငယ်ချက်ပြုတ်ပြီးချိန်ကကွက်တိမို့တစ်ခါထဲစားလိုက်ကြသည်။ငယ်မိဘတွေကနွေးကိုမြေးလေးတစ်ယောက်လိုဂရုစိုက်ပြီးချစ်ရှာသည်။
"သမီးနွေးကဒီညအဖေတို့အိမ်မှာအိပ်မှာဆိုတော့အခန်းပြင်ပြီးပြီလား သမီး"
ငယ်အဖေကငယ်ကိုမေးလိုက်သည်။
"သူကိုသမီးအခန်းထဲမှာဘဲအိပ်ခိုင်းလိုက်မယ်လေ"
"အဟွတ်...ဟွတ်"
ရေသောက်နေသည့်နွေးခဗျာထိုစကားကိုကြားပြီးရေသည်းသွားသည်။နွေးကိုငယ်အခန်းထဲမှာအိပ်ခိုင်းမယ်လို့နွေးကိုယ်တိုင်မထင်ထားပါ။နွေးတော့ဒီညအိပ်ပျော်ပါ့မလားမသိ။
"သမီး အဆင်ပြေရဲ့လား"
" ပြေပါတယ် အန်တီ"
"သမီးနွေးရောငယ်အခန်းမှာလိုက်အိပ်ဖို့အဆင်ပြေလား"
"အာ...ဟုတ် ပြေပါတယ်"
"ဒါဆိုသမီးအခန်းထဲမှာဘဲခေါ်သိပ်လိုက်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့ အဖေ"
စားသောက်ပြီးတော့ငယ်ကရေချိုးသန့်စင်ပြီးတော့
ငယ်နဲ့ နွေးကငယ်အခန်းကိုသွားသည်။ငယ်ကနွေးအတွက်စောင်နဲ့ ခေါင်းအုံးပေးသည်။နွေးလည်းငယ်အိပ်ရာပေါ်မှာအိပ်ရမှာဆိုတော့ကြောက်ပြီတော့ပျော်ရွှင်နေသည်။
(ဘာလို့ပျော်လဲမမေးနဲ့)
ရုတ်တရက်ငယ်ကအိပ်ရာပေါ်မှာဖက်လုံးကိုအလယ်ကနေထားပြီးစည်းတားလိုက်သည်။
"တီချယ်ဘာလုပ်တာလဲ"
"စည်းတားတာလေ"
"ဟာ...ဘာလို့လဲ"
"ရှင်ကသိပ်ယုံရတာမှမဟုတ်တာ"
"တီချယ်လို့နှာဘူးမှတ်နေလား"
"ကလေးငယ်နော်"
"ကိုယ်ကိုတစ်ခါလေးဘဲခွင့်ပြုပါလား"
"တို့အချစ်ကိုဘဲရမယ် ခန္ဓာကိုယ်ကိုတော့မရဘူး"
"ဟင်...လွဲနေသလားလို့"
"ကျုပ်ကရှင်ကိုချစ်ဘဲချစ်တာလေ ခန္ဓာကိုယ်တော့မပေးချင်ဘူး"
"ကိုယ်ပြောတဲ့ခွင့်ပြုပေးဆိုတာ ဖက်လုံးနဲ့စည်းမတားထားဘဲတစ်ခါလောက်အိပ်ခွင့်ပြုလို့ပြောတာ.... တီချယ်ကဘာတွေထင်နေတာလဲ"
"မသိဘူး.... ဘုရားရှိခိုးလိုက်ဦးမယ် "
"ဘုရားခန်းမှာလား"
"အေးပေါ့"
"အော်ဟုတ် "
ငယ်ဘုရားရှိခိုးဖို့ထွက်သွားတော့နွေးကကျောင်းကပေးလိုက်တဲ့အိမ်စာတွေကိုလုပ်နေသည်။ငယ်ဘုရားရှိခိုးပြီးပြန်လာတော့နွေးကအိမ်စာလုပ်လို့မပြီသေး။ငယ်လည်းအခန်းထဲကိုတိတ်တိတ်လေး၀င်သွားပြီနွေးစာအလုပ်ပြီကိုစောင့်နေလိုက်သည်။စာအပေါ်အာရုံရောက်နေတဲ့ထိုကလေးမကသူရောက်နေမှန်းမသိသေးပါ။ကလေးငယ်ကတစ်ခုခုအပေါ်အာရုံစိုက်လုပ်တဲ့အခါတိုင်းပတ်၀န်းကျင်ကိုမေ့ပြီးလုပ်တတ်တာကကလေးငယ်၏အကျင့်ဖြစ်သည်။
သူစာလုပ်ပြီးသွားမှငယ်ရောက်နေမှန်းသိတော့သည်။
"ဟင်...တီချယ် ဘယ်တုန်းကရောက်နေတာလဲ"
"ရောက်နေတာမိနစ်၂၀လောက်တော့ရှိပြီ"
"စောင့်နေကြာနေပြီပဲ .....ကိုယ်ကိုခေါ်လိုက်သင့်တာကို"
"ကလေးလေးကစာလုပ်နေတယ်ဆိုတော့အနှောင့်ယှက်ဖြစ်မှာဆိုလို့မခေါ်တော့တာပါရှင့်"
"ဟုတ်ပါပြီ အိပ်တော့မလား တီချယ်"
"အင်း အိပ်မယ်လေ"
"ဟုတ်"
မီးပိတ်ပြီးအိပ်ရာ၀င်လိုက်ကြသည်။နွေးကတော့တော်ရုံနဲ့အိပ်မပျော်ပါ။ငယ်ကတော့အိပ်ရာပေါ်မှာခေါင်းချပြီး၁၀မိနစ်လောက်နေတာနဲ့အိပ်ပျော်သွားသည်။ပင်ပန်းနေတာကြောင့်မြန်မြန်လေးအိပ်နိုင်သွားခြင်းဖြစ်သည်။နွေးကအချိန်အတော်ကြာမှအိပ်ပျော်သည်။
ညသန်းခေါင်ချိန်တွင်-
"ကိုကို....ပြန်လာခဲ့ပါနော် ကိုကို...ကိုကို ဟင့် ကို...ဟင့်"
ကိုကိုဆိုပြီးတမ်းတကာငိုယိုနေတဲနွေးအသံကြောင့်ငယ်နိုးလာသည်။
"ကလေးငယ် အဆင်ပြေရဲ့လား"
"ကိုကို ဟင့်.... ဟင့်"
"တိတ်တော့ လာ တို့ရင်ခွင်ထဲကို"
ဖက်လုံးကိုဖယ်ပြီးတီချယ်ရင်ခွင်ထဲကိုရောက်သွားသူနွေး။တီချယ်ရဲ့ရင်ခွင်နွေးနွေးကြောင့်အိပ်မက်ဆိုးတွေကိုခဏလောက်မေ့နိုင်ခဲ့သည်။တီချယ်ရဲ့ချော့သိပ်သံကြောင့် နွေးငိုရင်းနဲ့ဘဲပြန်အိပ်ပျော်သွားသည်။
"ကလေးရယ် ဘယ်လို့တွေများကြုံတွေ့ခဲ့ရတာလဲ အရွယ်လေးနဲ့မှမလိုက်ကွာ"
အိပ်စက်အနားယူနေတဲ့ရင်ခွင်ထဲက ကလေးငယ်ကိုကြည့်ကာဂရုဏတက်မိသည်။နွေးကိုခေါင်းအုံးပေါ်အသာအယာပြန်ချပေးပြီး ငယ်လည်းဘေးနားမှာ၀င်အိပ်လိုက်သည်။
မနက်မိုးလင်းတော့နွေးကတီချယ်ရင်ခွင်ထဲကိုရောက်နေလေသည်။နွေးကတော့သူကိုဖက်ထားတဲ့ငယ်ကိုကြည့်ပြီးပြုံးမိသည်။ငယ်လည်းတဖြည်းဖြည်းမျက်စိပွင့်လာပြီးနွေးကိုကြည့်မိသည်။နွေးသည်ငယ်မျက်စိပွင့်လာတာမြင်တာတောင်ငယ်ကိုအငမ်းမပျက်ဘဲငမ်းနေမိသည်။
"ဟိတ်...ကြည့်လို့၀ပြီလား"
"ကြည့်လို့တော့၀ပြီ နမ်းလို့တော့မ၀သေးဘူး မွမွ"
ငယ်ပါးကိုနမ်းလိုက်သည့်နွေး။
"သွားမတိုက်ရသေးတာကို လာနမ်းနေသေးတယ် "
"ဟားဟား....နမ်းတော့ဘာဖြစ်လဲ"
"ပြန်နမ်းမှာပေါ့ မွမွ"
"တော်ပြီလေ "
"မွမွ"
"တော်ပြီ.... သွားတိုက်ရဦးမယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ မြန်မြန်လုပ်နော်"
"စောင့်နေရင်ကြာမှာ ....တူတူလုပ်မယ် လာခဲ့"
"ဟမ်...အာ...အိုခေလေ"
ဒီလို့နဲ့နှစ်ယောက်သားသွားအတူတိုက်ဖြစ်သွားကြပြီး နွေးအတွက်ဘယ်တော့မှမေ့မရနိုင်တဲ့အမှတ်တရလေးတစ်ခုအဖြစ်ကျန်ရစ်မှာသေချာသည်။
_________
ဒီတလောခရီးသွားတာနဲ့သတင်းဆိုးတွေကြောင့်စာမရေးနိုင်ခဲ့တာပါ အခုမှupနိုင်တဲ့အတွက်ဆောရီးပါ