GECE'den...
Bu anları seviyorum. Hani şu güneşin yerini aya bıraktığı, gecenin karanlığının tüm kötülükleri sakladığı, insanın kendi benliğini en iyi anladığı o saatleri. Size bir sır vereyim mi? Bu saatte aldığım kararlar çoğu zaman sabah beni güldürmüştür. Normalde cesaret edemeyeceğim her şey için cesaret buluyorum çoğu gece. Sabahında o cesaret beni terk etmiş oluyor. Daha duygusal oluyorum galiba tam da bu saatlerde. İnsan ismini yaşar derlerdi de inanmazdım. Acaba ismimin de geceyi sevmemde bir payı var mı? Öyle olsa Mavi de maviyi mi sevmeli? Yine başladı benim kendi kendine düşünme mesaisi. Hem Mavi ne alaka? Kurtuluş yok şu kızdan. Kafamı gereğinden fazla meşgul ediyor.
Evimdeki L koltuğa uzanmış otururken bana bakan gözler rahatsız ediyor ve düşünce dünyamdan çıkmamı sağlıyor. Su ve Emir merakla beni süzerken elimde bulunduğunu yeni fark ettiğim kadehten yudumladım.
S: Gece! Böyle taksit taksit mi anlatacaksın hep?
G: Ne anlatıyordum ki ben?
E: Ohoo gitmiş bunun kafa! Hangi alemdesin kim bilir yine?
S: Şirketi büyütmenin gerginliği mi?
G: Öyle de denebilir. Büyükannem çok istekli. Biliyorsunuz eğer şirket işinde başarılı olamazsam zorla evlendirecek o soytarıyla.
Evet doğru duydunuz! Kusursuz... Büyükannem için tek olanak bu. Kusursuz olmamızı bekliyor hep. Belki de ablalarım onu bu yüzden terk etmiştir. Ben de nerde o cesaret? Bu şirket büyümeli. Başarıdan başka seçeneğim yok benim.
E: Güzel bir reklam yapılmalı.
G: Reklam için çalışanlar var ama sende o iş yine de Emir. Bu konuda kimseye güvenemem.
S: Peki napacaksın? Var mı planın?
G: Mavi'nin projesini denemeyi düşünüyorum.
S: Mavi mi? O kim?
G: Çalışanım.
Emir ve Su büyük bakışlarını üzerime sabitlerken gözlerini bir an bile kaçırmadılar üzerimden. Şaşkınlıkları belliydi ama neyeydi bu şaşkınlık?
E: Sen az önce çalışanının ismini mi söyledin?
G: Evet ne olmuş?
S: Sen hiçbir çalışanının adını bilmezsin ki...
G: Abartmayın canım siz de. İyice kötü patron yaptınız beni.
E: Öyle mi? Söyle bakalım o zaman! Her gün girişte seni karşılayan o görevlinin adı ne?
G: Hangisi?
E: Sadece bir tane öyle çalışanın var zaten Gece.
G: Bilmiyorum.
S: Demiştim bak. Ne zamandır çalışıyor bu kız?
G: Birkaç gün oldu.
E: Ne yani sen yıllardır yanında olan çalışanını bilme ama 3 gündür olan kişiyi ezberle. Bir de projesini böyle önemli bir konuda kabul et!
Doğru bir tespit yapmaları o an işime hiç de gelmedi. Aklıma gelen ilk cevabı verdim.
G: Dik kafalı biraz. Ondan aklımda kalmış olmalı.
S: Dik kafalı mı? Kime benziyor acaba?
E: Dik kafalı ve sen hala kovmadın öyle mi?
G: Tamam artık ana konuya odaklanır mısınız? Ayrıca ben kötü patron değilim. Sadece sınırını koruyan biriyim. Konu kapanmıştır.
Elimdeki kadehi kafama dikip bardağın sonunu görene kadar içtim. Kadehimi bırakmak üzere ayrıldım yanlarından. Mutfağa gitmek bir kaçıştı o an benim için. En azından o an öyle sandım. Yanılmışım! Peşimden geldiler.
S: Gece yarın senin şirkete gelelim diyoruz.
Tabii kii akıllarındakini çok iyi anlamıştım. Ama hayır! Buna izin veremezdim. Açık açık soruşturma yapacaklardı kendi çaplarında.
G: Yarın kapalıyız.
E: Nesin sen esnaf lokantası mı?
G: Aklıma neden yemek sokup beni acıktırıyorsun?
S: Konuyu değiştirme. Geliyoruz yarınn.
Kaçışımın olmadığını bir kez daha anlamıştım. Bu hallerinden hoşlanmıyordum. Bu yüzden onlar evlerine dağıldıklarında derin bir iç çektim. Telefonumu alıp yatağa uzandığımda bildirimlerime baktım. Evet! Mesaj vardı. Mavi'den...
"Yarın işe biraz geç gelsem olur mu?"
Cümleyi iki defa okudum. İşi büyütmek için çok çalışmamız gerekirken bir de işe geç gelmeyi düşünüyordu. Başka biri olsa çoktan kovmuştum. Eski rakibimin yeğeni olduğundan gurur mu yaptım? Yoksa bana benziyor diye ona tahammül mü ediyorum? En azından nedenini şuan ben de bilmiyorum. İkisi de olabilir. Nedenini öğrenmek için yazdım ona.
"Önemli bir durum mu var?"
"Hayır ama bizimkilere artık her sabah işe gitmemi açıklayamaz hale geldim."
"Burnun da uzadı mı peki pinokyo?"
"Galiba ilk kez pinokyo olduğumu kabul ediyorum."
"Tamam geç gelmende bir sorun yok. Ama bu işin benim için ne kadar önemli olduğunu iyi biliyorsun. Üzerinde çalışırsan sevinirim."
"Merak etmeyin. Teşekkür ederim anlayışınız için"
Mavi'nin yarın geç gelmesi hem iyi hem kötü oldu. Su ve Emir ile karşılaşmayacağı için iyi olduğunu söylebilirim. Kötü olmasının sebebi ise... Yok. Uyumalıyım artık.
___________________________
MAVİ'den...
Gerçekten yorgun geçiyor artık günler. Şu şehri bir türlü sevemedim. Sevmeye ne kadar çalışsam da bu karışıklık içinde kaybolup gidiyorum ben. Gece'ye yarın geç geleceğimi yazdım evet ama geç de olsa çıkmak yine zordu artık. Nereye gittiğime bunca zaman karışmayan ailem sanki ağız birliği yapmış gibi şimdi şirketin başında olmam için yükleniyordu bana. Bu durumu sevmedim. Diken üzerindeydim zaten hep. Uyku da uyuyamıyordum şuan.
Aldım elime kağıt kalemi... Çalışmaya başladım. Gece hanım da bunu istemişti zaten. Doğru ya sadece işini düzgün yapması gereken bir çalışanım orda. Başarım da işimi düzgün yapmam mı olacak? Ailemden bağımsız evet. Ne kadar karalarsam karalayım seçtiğimiz temaya uyumlu bir şarkı gelmiyordu aklıma. Gelse bile giysi tasarlarken çizimini yapamıyordum. İçime de sinmiyordu zaten. Kaç kağıt karalayıp yere fırlattım hatırlamıyorum bile. Gecenin sonunda odamda buruşturulup atılan o kağıtları toplarken buldum kendimi. Yine de o kadar çalışmama rağmen hiçbir şey çıkmadı ortaya. Stresim iyice arttı sadece.
Sabah kahvaltıya bilerek geç kalktım. Hem gece uyumadığımdan uyanamadım hem de amcamı görmek pek de işime gelmiyordu açıkçası. Üzerime sabahlığımı geçirip de aşağı indiğimde kahvaltı masası toplanıyordu.
M: Günaydın.
Ö: Kızım ne günaydını. Az daha uyusaydın tekrar gece olacaktı zaten.
M: Ne? Gece mi geldi?
Bana bakan şaşkın gözlerin kısılarak kahkaha atılmasından akşam olan geceden bahsettiklerini anlamam uzun sürmedi. Anlaşılan daha uyanamadım...
M: Gece uyuyamadım da biraz anne.
Ö: Noldu sen hasta falan mısın?
M: Yok ya öyle kaçtı uykum işte.
Ö: Hadi otur sofraya da bir şeyler ye. Sana tabak hazırlamıştım.
M: Sağol anne. Amcam ve Can çıktı dimi?
Ö: Çıktı onlar. Bu saate kalmazlar ki.
M: Arabam peki? Can halledicem diyordu. Alt tarafı teker. Yapılmıştır şimdiye.
Ö: Hazır hazır. Söyledi sabah. Getireceklermiş bugün.
M: İyi bari.
Annemin getirdiği tabaktan yemeye başladım. Akşam da yememiştim zaten. Bu yüzden iştahım yerinde olsa da işe gidemediğim için pek de mutlu değildim.
K: Kızım ne o surat? Karadenizde gemilerin mi battı?
M: İyi uyuyamadım dedim ya babannem.
K: Bu gece erken yat da dinlen. Al uykunu. Yarın ilk iş günün. Yorgun gitme.
M: İlk iş günün derken?
K: Amcan sabah söyledi. Sen uyuyordun. Odan hazırlanmış şirkette. Yarın başlayacaksın.
Ne yani ben hem Gece ile çalışırken hem de rakip mi olacağım ona?