Unicode ✅
-THAT MAN-
အတန်းထဲကသူတွေရဲ့ တိုးတိုးစကားသံတွေကြောင့် သူစာလုပ်ရာကနေ အခန်းထဲသို့ ဝေ့ကြည့်မိသည်။ နောက်တော့ မိန်းကလေး အများစုဟာ အခန်းအပြင်ဘက်သို့ ကြည့်နေရင်း စကားတွေများနေကြတာမို့ သူလည်း မိန်းကလေးတွေ ဝိုင်းကြည့်နေရာ အပြင်ဘက်သို့ အကြည့်ပို့လိုက်မိတော့ မထင်ထားသည့် မြင်ကွင်းအား မြင်လိုက်ရလေ၏။
ဤသည်မှာ အခန်း၏ အပြင်ဘက်၌ သူတို့၏ ကျောင်းအုပ်နှင့် စကားပြောနေသည့် လူသုံးယောက်အား တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုသုံးယောက်၌ တစ်ယောက်မှာ Ren Senpai ဖြစ်နေတာကြောင့် သူ့ရင်တွေခုန်လာသည်။
Ren Senpai ကသူ့ကို ကျောင်းမှာ နေ့တိုင်လာတွေ့တတ်ပေမဲ့ အခုလို ကျောင်းခန်းထဲထိ ရောက်လာတာမျိုးတော့ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးပေ။ ဒါကြောင့် သူစိတ်ဝင်စားသလို ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ သူ့အားလှမ်းကြည့်လာသည့် Ren Senpai နှင့်အကြည့်ချင်းဆုံလေ၏။
Ren တစ်ယောက် အခန်းထဲက Kane အား လှမ်းပြုံးပြကာ မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလာတာမို့ Kane အခန်းထဲ ဆူညံသံတွေ ထွက်ပေါ်လာသည်။ မိန်းကလေးတချို့မှာလည်း Kane အား စနောက်လာတာမို့ Kane မှာ ရှက်ရှက်နှင့် စာပွဲခုံပေါ်သို့ ခေါင်းငုံ့ချကာ အရှက်သည်းနေတော့၏။
ခဏကြာတော့ အတန်းချိန်လည်း ပြီးပြီမို့ နေ့လည်ထမင်းစားဆင်းချိန် ရောက်လို့လာလေပြီ။ ဒါကြောင့် အားလုံး အခန်းထဲက ထွက်သွားကြပေမဲ့ Kane ကတော့ စာပွဲခုံပေါ်ကနေ မျက်နှာမခွာသေးပေ။
“ရှက်နေရင် ကိုယ့်ရင်ခွင်ငှားပေးမယ်လေ ပုန်းနေမလား”
Kane အခန်းထဲ တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့တုန်း ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားသံကြောင့် ခေါင်းအား မော့ကြည့်လိုက်တော့ စာပွဲခုံထက် လက်ထောက်ကာ သူ့အား ငုံ့ကြည့်နေသည့် Ren နှင့် အကြည့်ချင်းဆုံသွားလေရဲ့။
“Ren Senpai”
“ကျောင်းဆင်းသွားတာကို ဘာလို့ အခန်းထဲကနေ ထွက်မလာတာလဲ ကိုယ်ကတော့ မင်းနဲ့ ထမင်းအတူတူစားဖို့ စောင့်နေတာ”
“အဲ့ဒါက...သူတို့က ဝိုင်းစနေတာကိုး...”
ခပ်တိုးတိုးပြန်ဖြေလာတဲ့ Kane စကားကြောင့် Ren ကခပ်ဟဟရယ်လေရဲ့။
“အခု သူတို့လည်း သွားပြီပဲ ဒါကြောင့် ကိုယ်နဲ့လိုက်ခဲ့ ကိုယ်မင်းကို ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်”
“စောနက လူနှစ်ယောက်လား”
“ဟုတ်တယ်”
ဒီလိုနဲ့ Kane တစ်ယောက် Ren ခေါ်ရာနောက်သို့ ပါသွားလေသည်။ နှစ်ယောက်သား အတူတူ ကျောင်းဝန်းထဲ ကပ်လျှောက်နေရင်းကနေ Ren သူ့ခြေလှမ်းတွေရပ်ပြစ်လိုက်ကာ သူ့ဘေး၌ ကပ်ရပ်ပါလာသည့် Kane အား တစ်ချက်လှည့်ကြည့်လေ၏။
“ဘာလို့ ဆက်မသွားတာလဲ Ren Senpai”
Kane အမေးကို Ren ဟာ ပြန်မဖြေဘဲ ရုတ်တရက်ဆိုသလို လူရှင်းနေသည့် ကျောင်းခန်း၏ ဘေးဘက်သို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ နောက်တော့ Kane အား နံရံထက်ကပ်ပြစ်ကာ အပေါ်စီးကနေ ငုံ့ကြည့်လေရဲ့။
“Ren Senpai....”
ရုတ်တရက်ဆန်သည့် Ren အပြုမှုအား Kane သည် အနည်းငယ် လန့်လို့နေရှာသည်။ ထို့အပြင် သူတို့အခုရှိနေသည်မှာ ကျောင်းဝန်းထဲ ဖြစ်သည်မို့ သူတို့နှစ်ဦးအား တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားမှာကိုလည်း Kane စိုးရိမ်လို့နေလေသည်။
Ren ကတော့ Kane အား ငုံ့ကြည့်နေရင်းမှပဲ ထွက်သွားဖို့ပြင်နေသည့် Kane ၏ ခါးတွေအား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ချလိုက်ကာ Kane ကျန်သည့် လက်တစ်ဖက်အား Kane မျက်နှာအား ဆွဲမော့လေသည်။ ပြီးသည်နှင့် ရဲတက်နေသည့် Kane ပါးပြင်လေးအား စိုက်ကြည့်ကာ မျက်လုံးတွေအား မှိတ်ချပြစ်လိုက်ပြီး ခပ်ဖွဖွ တစ်ချက် နမ်းလိုက်တော့၏။
Kane ပါးပြင်ထက် Ren နှုတ်ခမ်းပါး တိုးကပ်သွားသည်နှင့် Kane လက်တွေဟာ Ren အင်္ကျီထက် ခပ်ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ကိုင်လာလေရဲ့။ ခပ်ကြာကြာ နမ်းထားပြီးချိန်မှာတော့ Ren ဟာ Kane နားအနားသို့ကပ်လာကာ စကားတချို့ဆိုလာလေသည်။
“မင်းရှက်နေတဲ့အချိန်ဆို သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ”
Ren စကားကြောင့် Kane ပါးပြင်ဟာ ပိုလို့တောင် ရဲတက်လာသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို မြင်ရသည့် Ren မှာတော့ အသည်းတယားယားနှင့် ခပ်ဖွဖွပြုံးကာ Kane လက်အား ဆွဲလိုက်ပြီး ထိုနေရာကနေ ခေါ်ထုတ်သွားလေတော့၏။
ထို့နောက် ကျောင်းထဲက ဆိုင်သို့ နှစ်ယောက်သား ရောက်သွားကာ သူ့တို့အားစောင့်နေသည့် ဝိုင်းထက် ဝင်ထိုင်လေရဲ့။
“မင်းတို့က ကြာလိုက်တာကွာ”
“ဟုတ်လား ကြာသွားလား”
စပ်ဖြဲဖြဲမျက်နှာနှင့် ပြန်မေးလာသည့် Ren ပါလေ။
“မင်းတို့ကို မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ် ဒါငါ့ကောင်လေး Ugh!”
Ren ရွှတ်နောက်နောက် စကားကြောင့် ခုံအောက်ကနေ သူ့ခြေထောက်အား ကန်ချလိုက်တဲ့ သူ့ဟာလေးကြောင့် သူ့မှဆက်မစရဲတော့။
“စတာ စတာ ဒါကငါပြောနေကြ Kane ဆိုတဲ့ ချာတိတ်ပဲ”
“မင်းတို့နှစ်ယောက် ဒီလောက်ထိ အဆင်ပြေသွားကြမယ်လို့ ထင်တောင်မထင်ထားဘူး Hey ကောင်လေး မင်းငါ့ကို မှတ်မိတယ်မလား”
Suga အမေးကြောင့် Kane တစ်ယောက် သူမှတ်မိဟန်နှင့် ခေါင်းညိတ်ပြလေရဲ့။
“ငါ့နာမည် Suga သူက စုံထောက် နာမည်က ပတ်ခ်ဂျီမင်တဲ့”
Suga မိတ်ဆက်ပေးမှုကြောင့် Kane တစ်ယောက် ဂျီမင်အား ခပ်ဖွဖွပြုံးပြလေရဲ့။ ဒီလိုနှင့် နေ့လည်စာ အတူတူစားကြကာ လေးယောက်သာ စကားကောင်းနေကြလေရဲ့။
“Hey ကောင်လေး မင်းလည်း ကျောင်းမှာ သတိထားပြီးနေဦး စုံထောက်ပတ်ခ် ပြောပုံအရဆိုရင် ဒီအမှုရဲ့တရားခံက မင်းတို့ကျောင်းသားတွေထဲကပဲ”
Suga အပြောကြောင့် Kane ကခပ်စစတွေးတောလေသည်။ သူတို့ကျောင်းမှာ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လူသတ်မှု ဖြစ်နေတာတောင် ဘာကြောင့် သတင်းလေး နည်းနည်းတောင်မှ မထွက်ရသလဲ သူစဉ်းစားလို့တောင်မရပေ။ နာမည်ကြီး ကျောင်းသူ/သားတွေ သူဌေးသားသမီးတွေသာ တက်ရောက်သည့် ကျောင်းဆိုသည့်အတိုင်း ကျောင်းနာမည်မပျက်အောင် ဒီအမှုအား ဝိုင်းဖုံးထားကြသည့်ပုံပါပင်။
“Kane တစ်ခုခုဆို အစ်ကိုတို့ဆီ အကူညီတောင်းနိုင်တယ်နော် အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် မင်းအစ်ကိုနဲ့ အခုလို တစ်ဝိုင်းထဲ ထိုင်နေရတာတောင် မင်းအတွက် အန္တာရာယ်များလှပြီ”
ဂျီမင်ပြောသည်မှာလည်း မှန်လှသည်။ ဂျီမင်လို နာမည်ကြီး စုံထောက် တစ်ယောက်က အခုလို ကျောင်းကို ရောက်ချလာပြီး Kane နှင့် တစ်ဝိုင်းနှင့် ထိုင်နေသည်မှာ Kane အတွက် အန္တရာယ်များလှသည်။
“ကျွန်တော်အတွက် စိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်တော် ဂရုစိုက်ပါ့မယ်”
“စိတ်မပူလို့မရပါဘူး ဒီတစ်ယောက်လေး ရှိတဲ့ဟာကို အဖြေတောင် ရသေးတာမဟုတ်ဘူး”
“Ren Senpai....”
ဘေးကနေ လိုက်စနေသည့် Ren ကြောင့် Kane တစ်ယောက် ရှက်နေသည်။ သူတို့အား ဘေးကနေ ကြည့်နေသည့် ဂျီမင်တို့မှာလည်း စနောက်တက်သည့် Ren ကြောင့် ခပ်ပြုံးပြုံးဖြစ်လို့နေ၏။
ဒီလိုနှင့် Ren တို့သုံးယောက်လည်း ပြန်သွားကာ Kane လည်း အတန်းချိန် ပြန်တက်လေသည်။ ညနေကျောင်းဆင်းချိန် လာကြိုမည်ဟု ပြောသွားသည့် Ren ကြောင့် Kane တစ်ယောက် စာသင်ခန်းထဲတွင် နာရီတစ်ကြည့်ကြည့်ဖြင့် ကျောင်းဆင်းမည့်အချိန်အား မျှော်လို့နေလေ၏။
.
.
.
“Little Park”
အိမ်ထဲသို့မဝင်ခင် ခေါ်လာသည့် Suga ကြောင့် ဂျီမင်လှည့်ကြည့်လေသည်။ ပြောဆိုသည့်ဟန်နှင့် မေးငေါ့ပြလေတော့ Suga တစ်ယောက် လည်ပင်းအား ခပ်ဖွဖွပွတ်သတ်ကာ ဂျီမင်အနား လျှောက်လာလေရဲ့။
“ဟို...ကိုယ်ဒီည မင်းဆီမှာ အိပ်လို့ရမလား”
Suga အပြောကြောင့် ဂျီမင်က မျက်မှောင်ကြုတ်သွားကာ ။
“ဘာလို့လဲ လူကြီးမင်းမှာ အိမ်မရှိဘူးလား”
ထုံစံအတိုင်း ဘုနှင့်ဘောက် ပြန်ပြောလာသည့် ဂျီမင်ကြောင့် Suga မှာ ဘာပြန်ပြောရမလဲမသိ။ ဆက်ပြောဖို့တောင် အားမရှိတော့ချေ။
“ကိုယ့်အိမ်မှာ ကိုယ့်ဘော်ဒါရောက်နေတယ် ပြီးတော့ သူ့ရည်းစားပါခေါ်လာတာဆိုတော့ ကိုယ့်ကို ဒီည အိမ်ပြန်မအိပ်ဖို့ တောင်းဆိုထားတယ်”
Suga ဆိုလိုချက်ကို ဂျီမင် ကောင်းကောင်းနားလည်သည်။ ကြည့်ရတာ ဟိုအတွဲမှာ နှစ်ယောက်သား အေးဆေး တစ်ညတာ ဖြတ်သန်းချင်ပုံပါပင်။
“ဒါဆိုလည်း လူကြီးမင်း Hotel မှာ သွားအိပ်ပေါ့”
သူ့အား နည်းနည်းလေးမှ အလွတ်မခံ။ ပတ်ခနဲ ပတ်ခနဲ ပြန်ပြောလာတဲ့ ဂျီမင်ကြောင့် Suga မျက်နှာ ဆူပုတ်သွားသည်။ သူ့မှာ ဘော်ဒါကိုလည်း ကူညီရာရောက် သူလည်း ချစ်ရသူလေးနဲ့ အတူတူအိပ်ရပြီဟု တွေးထားသော်လည်း လက်တွေ့မှာ ကွဲလွဲနေတာမို့ စိတ်ညစ်ရလေပြီ။
“ကိုယ်မှ Hotel မှာ မအိပ်ချင်တာ”
“ကျွန်တော်ကတော့ လူကြီးမင်းကို အိပ်မှာခေါ်မထားနိုင်ပါဘူး”
ဂျီမင်က ခပ်ပြတ်ပြတ်ငြင်းလွှတ်တော့ Suga တစ်ယောက် ဘာမှဆက်မပြောနိုင်တော့ပေ။ သူအရမ်းကြီး ပူဆာပြန်ရင်လည်း ဂျီမင် သူ့ကြောင့် စိတ်ရှုပ်သွားမှာကိုလည်း မလိုချင်တာကြောင့် ဆူပုတ်ပုတ် မျက်နှာလေးဖြင့် ဆိုင်ကယ်ပေါ် ပြန်တက်သွားလေ၏။
ထို့နောက် မောင်းထွက်ဖို့ ပြင်လိုက်ချိန်မှာ ။
“လူကြီးမင်း”
“ဟမ် ခေါ်လိုက်တာလား”
Suga အမေးကြောင့် ဂျီမင်က ခပ်ဖွဖွပြုံးကာ လက်အားပိုက်လို့ ။
“ကော်ဖီ ဖျော်တိုက်မယ်ဆိုရင် အိပ်ခွင့်ပေးမယ်”
သူပြောချင်ရာပြောပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားသည့် ဂျီမင်ကြောင့် ကျန်ခဲ့သူကြီးမှာတော့ သွားသေးသေးလေးတွေ ပေါ်သည်အထိ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးလို့နေသည်။ ပြီးသည်နှင့် ဆိုင်ကယ်အား ခြံထဲ၌ ထားခဲ့ကာ အိမ်ထဲသို့လိုက်ဝင်လေ၏။
ဒီလိုနှင့် Suga တစ်ယောက် စိတ်ကူးထားသည့်အတိုင်း ဖြစ်လာလေရဲ့။
နှစ်ယောက်သား ရေမိုးချိုကာ အိပ်ယာမဝင်ခင် Suga ဖျော်တိုက်သည့် ကော်ဖီအား အတူတူသောက်ရင်း ရုပ်ရှင်အတူတူ ကြည့်ဖြစ်ကြသေးသည်။ ဂျီမင်ဘဝ နေထိုင်မှုပုံစံက အရင်က တစ်ယောက်တည်း ဖြတ်သန်းရသည်မို့ ငြီးငွေ့စရာ ကောင်းပေမဲ့ Suga သူ့ဘဝထဲ ရောက်လာသည့် အချိန်မှာတော့ သူ့ဘဝဟာ နွေးထွေးလုံခြုံလာခဲ့လေသည်။
“ကိုယ်ကတော့ Ren ရဲ့ ကလေးကို စိတ်ပူတယ်”
ရုတ်တရက်ကြီး ဆိုလာတဲ့ Suga စကားကြောင့် ဂျီမင်က Suga ကို လှည့်ကြည့်လေသည်။
“သူကအရွယ်ရောက်ပြီးသား လူငယ်တစ်ယောက်ပဲ ကျွန်တော်တို့ အရမ်းကြီး စိတ်ပူဖို့ မလိုပါဘူး”
“အဲ့ဒီ ကလေးအကြောင်း မင်းမသိလို့ သူ့ကို ကိုယ်တို့ စတွေ့တုန်းက အနိုင်ကျင့်ခံနေရတာ အဲ့ဒီကလေးပုံစံကလည်း မင်းလည်းမြင်မှာပါ တစ်ခုခုဆို ပြန်ခုခံနိုင်တဲ့ အင်အားလည်း ရှိမဲ့ပုံမပေါ်ဘူး”
“ဒါဆိုလည်း စိတ်မပူပါနဲ့ သူ့ကို Ren ကာကွယ်ပေးလိမ့်မယ် အဲ့ဒါကိုမှ လူကြီးမင်း ကာကွယ်ပေးချင်သေးတယ်ဆိုလည်း လူကြီးမင်း ကြိုက်တာလုပ်”
ပုံမှန်အသံနှင့်မဟုတ်ဘဲ ခပ်မာမာအသံလေးနဲ့ တုံ့ပြန်စကားဆိုလာသည့် ဂျီမင်ကြောင့် Suga က ဂျီမင်ကို လှည့်ကြည့်လေသည်။ ဂျီမင် မျက်နှာမှာတော့ အရှေ့တည့်တည့်က TV ကိုသာ ခပ်တည်တည် စိုက်ကြည့်နေတာကြောင့် Suga တစ်ခုခုကို သတိထားမိသွားပုံပါပင်။
“Haa...”
ခပ်တိုးတိုးတစ်ချက်ရယ်ကာ ခပ်တည်တည်နှင့် Tv အား ကြည့်နေသည့် ဂျီမင်အား ရုတ်တရက်ဆန်စွာ ပေါင်ပေါ်ကောက်တင်လိုက်တာကြောင့် ဂျီမင်မှာလန့်သွားဟန် Suga အား မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေနှင့် မော့ကြည့်လေ၏။
“ဘာလုပ်တာလဲ လူကြီးမင်း”
“သဝန်တိုနေတဲ့ ကောင်လေးကို ကိုယ်ဘာလုပ်ရမလဲ”
Suga အပြောကြောင့် ဂျီမင်တစ်ယောက် သူခိုးလူမိသွားဟန် ပါးပြင်တွေ ရဲတက်လာလေရဲ့။
“ဘယ်..ဘယ်သူကလဲ”
အထစ်ထစ်ငေါ့ဖြင့် ပြန်မေးလာတဲ့ ဂျီမင် အမေးအား ချက်ချင်းပြန်မဖြေဘဲ လက်တွေအားဆွဲယူကာ သူ့ပုံခေါ်ထက် တင်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် သူ့လက်တွေကိုလည်း ဂျီမင်ခါး၌ ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဖက်ထားတာမို့ ဂျီမင်ခင်မျာ နေရခက်နေရှာ၏။
“ကိုယ့်ကိုယ်ကြည့် Little Park”
ကြည့်ဆိုတော့လည်း မကျေနပ်သည့် မျက်နှာလေးဖြင့် သူ့အား မော့ကြည့်လာသည်။ ကြည့်ရတာ သူ့ဟာလေးက သူ့အပေါ် နားလည်မှု လွဲသွားသည့်ပုံပါပင်။
“စိတ်ဆိုးသွားတာလား ဒါမှမဟုတ် အထင်လွဲနေတာလား”
“လူကြီးမင်းက အဲ့ဒီကလေးကို အရမ်းစိတ်ပူနေတာမဟုတ်လား”
ပြန်မေးလာသည့်ပုံလေးမှာ ခပ်ဂျစ်ဂျစ်။ မျက်နှာသည်လည်း အနည်းငယ် ဆူပုတ်နေပုံမှာ ချစ်စရာအတိပင်။
“ကိုယ် အဲ့ဒီကလေးကို စိတ်ပူတယ်”
သူ့အဖြေကြောင့် သူ့အားတစ်ချက်မော့ကြည့် ချက်ချင်း အကြည့်လွှဲသွားပြီး ကိုယ်ပေါ်ကနေ ဆင်းဖို့ရုန်းလာသည့် ဂျစ်တူးလေးပါလေ။
“ကိုယ်ပြောတာ ဆုံးအောင် နားထောင်ပေးဦးလေ”
“တော်ပါပြီ အချိန်ပုတ်တယ်”
ပြန်ဖြေလာတဲ့ပုံစံမှာ ဘယ်လောက်တောင် ချစ်စရာကောင်းနေလိုက်သလဲ။ အကယ်၍ သူတို့နှစ်ယောက်သာ ရည်းစားဖြစ်နေပြီဆိုရင် ဒီညဒီဟာလေးကို မွေ့ယာပေါ်မှာ တစ်ညလုံးငိုအောင် သူလုပ်မိမှာ အသေချာပါပဲ။
“အရမ်းချစ်စရာကောင်းအောင် မနေပါနဲ့လား ကိုယ်စိတ်က မင်းနဲ့ဆိုရင် အမြဲ ယိမ်းယိုင်ချင်နောတာလား ဒီကောင် လူယုတ်မာကြီးဖြစ်အောင် မလုပ်ချင်ပါနဲ့ Little Park”
“လူကြီးမင်း ခင်ဗျား!”
ရှက်သွားဟန် ချက်ချင်း ကိုယ်ပေါ်က အတင်းရုန်းလာပြန်တဲ့ သူ့ဟာလေးကြောင့် သူ့မှာခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားရပြန်ရဲ့။
“ဆက်ရုန်းနေမယ်ဆိုရင် ကိုယ်မင်းကို အတည်ယုတ်မာတော့မှာ”
ခြိမ်းခြောက်သလို ဆိုလိုက်တော့လည်း ကြောက်သွားပုံပါပဲ။ ချက်ချင်းငြိမ်သွားပြန်ရော။
“ကိုယ့်ကိုယ်ကြည့် ကိုယ်ရှင်းပြမယ် ကိုယ် ဟိုကောင်ကြီးရဲ့ကလေးကို စိတ်ပူတယ်ဆိုတာက မင်းထင်နေသလို မရိုးသားတဲ့ စိတ်နဲ့မဟုတ်ဘူး ကိုယ်ရဲ့ညီလေးတစ်ယောက်လို ကိုယ်စိတ်ပူတာ နောက်တစ်ခုက အဲ့ဒီကလေးကို ကိုယ့်ကောင်ကြီးက သိပ်ချစ်တာမို့ အဲ့ဒီကလေး တစ်ခုခုဖြစ်ရင် ကိုယ့်ကောင်ကြီး သေလိမ့်မယ် ဒါကြောင့် ကိုယ်က အစ်ကိုတစ်ယောက်လို ကာကွယ်ပေးချင်ရုံပဲ ဒီထက်မပိုဘူး”
သူရှင်းပြလိုက်တော့ လက်ခံသွားသလို ခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ပြကာ သူ့အားမော့ကြည့်လေရဲ့။
“ဒါဆို ကိုယ့်ကိုယုံလား”
သူထပ်မေးတော့ သူ့မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်ကာ ချက်ချင်း အကြည့်လွှဲသွားပြီး ။
“စောင့်ကြည့်ဦးမယ်”
ဘာတဲ့။ စောင့်ကြည့်ဦးမယ်တဲ့။ စုံထောက် ဆိုတဲ့အတိုင်းပဲ သူဒီလောက် ရှင်းပြတာတောင် လက်မခံချင်သေးတဲ့ပုံပဲ။ ဒီလိုဆိုတော့လည်း သူသက်သေပြရုံပဲပေါ့။
“အင့်!”
သူချက်ချင်း သူ့ဟာလေးအား ပိုမိုတင်းကျပ်စွာ ဖက်လိုက်တော့ အင့်ခနဲ အသံပိစိလေး ထွက်လာပါရော။
“ဒီကောင်စိတ်ထဲမှာ မင်းပဲရှိတယ် ဒါကိုတောင် မယုံဘူးဆိုရင် သက်သေပြရတာပေါ့”
သူ့စကားကို နားမလည်ဟန်။ မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေနှင့် မော့ကြည့်နေသည့် သူ့ဟားလေးကိုကြည့်ရင်း သူခပ်ထေးထေး ပြုံးလိုက်မိသည်။ ပြီးသည်နှင့် သူ့လက်တွေအား ပေါင်ပေါ်သို့ တက်ထိုင်နေသည့် ခပ်တင်းတင်း သူ့ဟားလေး Hip ထက် နေရာချလိုက်လေတော့ သူ့ဟာလေးမှာ မျက်ဝန်းတွေဝိုင်းစက်ကုန်ပြီး လန့်သွားသည့်ပုံပါပင်။
“ဘာ..ဘာလုပ်တာလဲ လူ..လူကြီးမင်း”
“မင်းခက်ခဲနေတာကို ကူညီပေးရင်း မင်းကို ဒီကောင်ချစ်ကြောင်း သက်သေပြမလို့လေ”
သူ့စကားကြောင့် သူ့ဟာလေးက သူ့အောက်ပိုင်းသူငုံ့ကြည့်ကာ အတော်လေး ရှက်သွားသည်ထင်။ ချက်ချင်း သူ့ရင်ဘတ်ထဲ မျက်နှာအပ်လာကာ စကားတွေ ဗလုံးဗထွေး ဆိုတော့၏။
“အဲ့ဒါက ဟင့်အင်း ကျွန်တော် မသိဘူး”
“ဘယ်တုန်းကတည်းကလဲ ဟင် Little Park”
“Nghh~! လူ..လူကြီးမင်း”
သူ့ပုခုံးအား သိုင်းဖက်ထားကာ မျက်နှာကိုလည်း သူ့လည်တိုင်းထက် အပ်ထားသည့် သူ့ဟာလေး ခန္ဓာကိုယ်ဟာ အပူရှိန်မြင့်တက်လို့နေလေသည်။ သူ့လက်တွေမှာလည်း သူ့ဟာလေး Hip အား ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေ ဆွဲညှစ်နေတာမို့ သူ့ဟာလေးဟာ သူ့အား ပိုတိုးလို့ ဖက်တွယ်လာလေ၏။
“ကိုယ်ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်ရုံနဲ့ မင်းစိတ်မင်း မထိန်းနိုင်ခဲ့ဘူးလား Little Park ဟင် ဖြေပါဦး”
မေးလည်းမေး သူ့လက်တွေအား စုံထောက်ပတ်ခ်၏ ဘောင်းဘီအား အောက်သို့ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲချလိုက်ကာ ထွက်ပေါ်လာသည့် ဖွေးဖွေးဥဥ အသားစိုင်းတို့အား လက်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သတ် ဆော့ကစားနေမိတော့သည်။
“Haa Nghh Haa”
“ဘာလို့ အဲ့ဒီလောက်ထိ နူးညံ့နေရတာလဲ”
သူ့အမေးကြောင့် သူ့ဟာလေး၏ အရှေ့ကပစ္စည်းမှာ ပို၍ တင်းမာလာသလို သူ့ဟာလေး ခန္ဓာမှာလည်း ချွေးစတွေစို့လာကာ အတော်လေး ခံစားရခက်နေပုံပင်။
ဒါကြောင့် ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့ဟာလေးအား ဆိုဖာထက်ထိုင်စေကာ သူကတော့ ကြမ်းပြင်ထက် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် သူဟာလေး၏ ဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်ဖို့ပြင်လိုက်တော့ လက်သေးသေးလေးတွေမှာ သူ့အားဆက်မလုပ်ဖို့ ဟန့်တားလေသည်။
“ကိုယ်လုပ်ပေးမယ်”
“ဟင့်အင်း”
“Little Park ကိုယ့်စကားနားထောင်”
ခပ်တည်တည်ပြောလိုက်တော့ လက်သေးသေးလေးတွေမှာ ဖယ်သွားပြီး ရဲတက်နေသည့် မျက်နှာလေးမှာလည်း တစ်ဖက်သို့ အကြည့်လွှဲသွားလေရဲ့။
သူကတော့ သူလုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်ကာ သူ့ဟာလေး၏ ဘောင်းဘီတွေအား အကုန်ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အောက်ပိုင်း အဝတ်စကင်းစင်သွားသည့် သူ့ဟာလေးဟာ ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတွေ ထွက်ပေါ်လာကာ လှချင်တိုင်းကို လှနေတော့၏။
“သိပ်လှတာပဲ...”
မြင်နေရသည့် ပေါင်တံဖွေးဖွေးလေးအား အသာအယာတစ်ချက်နမ်းကာ သူဆိုလေတော့ သူ့ဟာလေးက လန့်သွားသလို မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေဖြင့် ကြည့်လာလေရဲ့။
“လူကြီးမင်း လက်..လက်နဲ့ပဲ...”
“လက်နဲ့ပဲလား ကိုယ်က အဲ့ဒီထက်ပိုပြီး လုပ်ပေးချင်တာ ဆိုရင်ရော”
သူ့အမေးကြောင့် မျက်ဝန်းလေးတွေဟာ မငြိမ်မသက်ဖြစ်လာပြီး ခေါင်းလုံးလုံးလေး ဇွတ်ခါတော့သည်။
“ဟင့်အင်း အဲ့ဒါက မသင့်တော် Nghh! Haa လူ..လူကြီးမင်း ဟင့်..အင်း”
ဂျီမင်ဟန့်တားလို့ပင် မဆုံးသေး။ သူ့ဟာအား ပါးစပ်ထဲ နေရာယူလိုက်ကာ စတင်ပြီး လှုပ်ရှားလာတဲ့ Suga အပြုမှုကြောင့် ဂျီမင် ခါးတွေကော့တက်ကုန်ကာ ခေါင်းမော့ရင်း ညည်းတော့သည်။
“Nghh Haa Haa Nghh”
ဘယ်လောက်ပဲ မလိုချင်ပါဘူး မသင့်တော်ပါဘူးပြောပြော။ Suga အပြုမှုတွေအား ဂျီမင် ခန္ဓာက သူ့အလိုလို တုံ့ပြန်နေသည်။ ထို့အပြင် Suga လုပ်ပေးနေသည့် အပြုစုတွေအောက် ဂျီမင် ခံစားချက်တွေဟာ တစ်ခါမှမဖြစ်ဖူးတဲ့ ထူးဆန်းသည့် ခံစားချက်များ ဖြစ်ပေါ်နေပြီး ထိန်းထားလို့ မရအောင်ပင် ထိုခံစားချက်အား သူကိုယ်တိုင် လိုချင်တက်မက်လာလေ၏။
“Nhhh Haa Haaa Nghh”
Suga ဘက်ကလှုပ်ရှားလေ သူ့ခန္ဓာဟာ ပိုလို့ပင် လိုချင်လာလေမို့ ဂျီမင်ဟာ သူ့ကိုယ်သူ သတိမထားမိအောင်ပင် Suga ပါးစပ်ထဲကသူ့အရာအား သူကိုယ်တိုင် လှုပ်ရှားနေမိလေရဲ့။
“Nghh Haa Nghh Haa Haa”
Suga သည်မှာလည်း သူ့အပြုစုအောက် ခေါင်းမော့ကာ ခံစားနေသည့် ဂျီမင်အား ပို၍ပင် ခံစားလို့ကောင်းအောင် လုပ်ပေးလေရဲ့။
“Haa Nghh လူကြီးမင်း Haa ကျွန်တော် ပြီး ပြီးတော့မယ် Haa”
ပိုပြီးတင်းမာလာသည့် အနေအထားနှင့်အတူ သူဆံနွယ်တွေထက် နေရာယူလာသည့် သူ့ဟာလေးဟာ ပြီးခါနီးတောင် သူ့အား အလွတ်မပေးချင်သည့် ပုံပါပင်။ ဒါကြောင့် သူမြန်မြန်လေး လှုပ်ရှားလိုက်တော့ သူ့ဟာလေး အသံတွေအား အခန်းထဲ ပို၍ နေရာယူလာလေသည်။
“Nghh Haa Haa”
“Haa More Haa Nghh”
“Haa Haa Ngh Haa Ughhh...Haa.....”
ပါးစပ်တစ်ခုလုံး ပူနွေးသွားပြီး ပြီးမြှောက်သွားတဲ့ သူ့ဟာလေးကြောင့် သူ့အောက်ကနေ ကြည့်နမိသည်။ သူ့ဟာလေးကတော့ ခန္တတာ အမောဖြနေကာ နောက်တော့ ချက်ချင်းဆိုသလို ခေါင်းထောင်လာကာ ကြမ်းပြင်ကသူ့အား မျက်ဝန်းဝိုင်းတွေ ငုံ့ကြည့်လာ၏။
သူကတော့ ပါးစပ်ထက် ပေကျန်နေသည့် အရာများအား လက်ဖြင့်ဖိသုတ်ကာ ခပ်ထေးထေးပြုံးပြလိုက်တော့ သူ့ဟာလေး မျက်နှာဟာ ခပ်သေးသေးလေး ဖြစ်လို့လာသည်။ ထို့နောက် သူ့အား ဘာစကားမှမဆိုဘဲ စိုက်ကြည့်နေရင်းကနေ မျက်နှာလေးဟာ တဖြေးဖြေးမဲ့ကျလာပြီး နောက်တော့ သူမထင်ထားတာ လုပ်ချလာသည်။
ဤသည်မှာ ။
“ဟင့်...ဟင့်...”
ရုတ်တရက်ကြီး ကလေးတစ်ယောက်လို အော်ငိုလာတာပင်။
TBC ✓
ရှက်လို့ ငိုချလာတာပါ ဟီးဟီး
ပြီးတော့မယ်နော် ><
_________________________________________
Zawgyi ✅
-THAT MAN-
အတန္းထဲကသူေတြရဲ႕ တိုးတိုးစကားသံေတြေၾကာင့္ သူစာလုပ္ရာကေန အခန္းထဲသို႔ ေဝ့ၾကည့္မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ မိန္းကေလး အမ်ားစုဟာ အခန္းအျပင္ဘက္သို႔ ၾကည့္ေနရင္း စကားေတြမ်ားေနၾကတာမို႔ သူလည္း မိန္းကေလးေတြ ဝိုင္းၾကည့္ေနရာ အျပင္ဘက္သို႔ အၾကည့္ပို႔လိုက္မိေတာ့ မထင္ထားသည့္ ျမင္ကြင္းအား ျမင္လိုက္ရေလ၏။
ဤသည္မွာ အခန္း၏ အျပင္ဘက္၌ သူတို႔၏ ေက်ာင္းအုပ္ႏွင့္ စကားေျပာေနသည့္ လူသုံးေယာက္အား ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ထိုသုံးေယာက္၌ တစ္ေယာက္မွာ Ren Senpai ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔ရင္ေတြခုန္လာသည္။
Ren Senpai ကသူ႔ကို ေက်ာင္းမွာ ေန႔တိုင္လာေတြ႕တတ္ေပမဲ့ အခုလို ေက်ာင္းခန္းထဲထိ ေရာက္လာတာမ်ိဳးေတာ့ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးေပ။ ဒါေၾကာင့္ သူစိတ္ဝင္စားသလို ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ သူ႔အားလွမ္းၾကည့္လာသည့္ Ren Senpai ႏွင့္အၾကည့္ခ်င္းဆုံေလ၏။
Ren တစ္ေယာက္ အခန္းထဲက Kane အား လွမ္းၿပဳံးျပကာ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပလာတာမို႔ Kane အခန္းထဲ ဆူညံသံေတြ ထြက္ေပၚလာသည္။ မိန္းကေလးတခ်ိဳ႕မွာလည္း Kane အား စေနာက္လာတာမို႔ Kane မွာ ရွက္ရွက္ႏွင့္ စာပြဲခုံေပၚသို႔ ေခါင္းငုံ႔ခ်ကာ အရွက္သည္းေနေတာ့၏။
ခဏၾကာေတာ့ အတန္းခ်ိန္လည္း ၿပီးၿပီမို႔ ေန႔လည္ထမင္းစားဆင္းခ်ိန္ ေရာက္လို႔လာေလၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အားလုံး အခန္းထဲက ထြက္သြားၾကေပမဲ့ Kane ကေတာ့ စာပြဲခုံေပၚကေန မ်က္ႏွာမခြာေသးေပ။
“ရွက္ေနရင္ ကိုယ့္ရင္ခြင္ငွားေပးမယ္ေလ ပုန္းေနမလား”
Kane အခန္းထဲ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တုန္း ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားသံေၾကာင့္ ေခါင္းအား ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာပြဲခုံထက္ လက္ေထာက္ကာ သူ႔အား ငုံ႔ၾကည့္ေနသည့္ Ren ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားေလရဲ႕။
“Ren Senpai”
“ေက်ာင္းဆင္းသြားတာကို ဘာလို႔ အခန္းထဲကေန ထြက္မလာတာလဲ ကိုယ္ကေတာ့ မင္းနဲ႔ ထမင္းအတူတူစားဖို႔ ေစာင့္ေနတာ”
“အဲ့ဒါက...သူတို႔က ဝိုင္းစေနတာကိုး...”
ခပ္တိုးတိုးျပန္ေျဖလာတဲ့ Kane စကားေၾကာင့္ Ren ကခပ္ဟဟရယ္ေလရဲ႕။
“အခု သူတို႔လည္း သြားၿပီပဲ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္နဲ႔လိုက္ခဲ့ ကိုယ္မင္းကို ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္”
“ေစာနက လူႏွစ္ေယာက္လား”
“ဟုတ္တယ္”
ဒီလိုနဲ႔ Kane တစ္ေယာက္ Ren ေခၚရာေနာက္သို႔ ပါသြားေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အတူတူ ေက်ာင္းဝန္းထဲ ကပ္ေလွ်ာက္ေနရင္းကေန Ren သူ႔ေျခလွမ္းေတြရပ္ျပစ္လိုက္ကာ သူ႔ေဘး၌ ကပ္ရပ္ပါလာသည့္ Kane အား တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ေလ၏။
“ဘာလို႔ ဆက္မသြားတာလဲ Ren Senpai”
Kane အေမးကို Ren ဟာ ျပန္မေျဖဘဲ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို လူရွင္းေနသည့္ ေက်ာင္းခန္း၏ ေဘးဘက္သို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ Kane အား နံရံထက္ကပ္ျပစ္ကာ အေပၚစီးကေန ငုံ႔ၾကည့္ေလရဲ႕။
“Ren Senpai....”
႐ုတ္တရက္ဆန္သည့္ Ren အျပဳမႈအား Kane သည္ အနည္းငယ္ လန႔္လို႔ေနရွာသည္။ ထို႔အျပင္ သူတို႔အခုရွိေနသည္မွာ ေက်ာင္းဝန္းထဲ ျဖစ္သည္မို႔ သူတို႔ႏွစ္ဦးအား တစ္ေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားမွာကိုလည္း Kane စိုးရိမ္လို႔ေနေလသည္။
Ren ကေတာ့ Kane အား ငုံ႔ၾကည့္ေနရင္းမွပဲ ထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနသည့္ Kane ၏ ခါးေတြအား ခပ္တင္းတင္း ဖက္ခ်လိုက္ကာ Kane က်န္သည့္ လက္တစ္ဖက္အား Kane မ်က္ႏွာအား ဆြဲေမာ့ေလသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ရဲတက္ေနသည့္ Kane ပါးျပင္ေလးအား စိုက္ၾကည့္ကာ မ်က္လုံးေတြအား မွိတ္ခ်ျပစ္လိုက္ၿပီး ခပ္ဖြဖြ တစ္ခ်က္ နမ္းလိုက္ေတာ့၏။
Kane ပါးျပင္ထက္ Ren ႏႈတ္ခမ္းပါး တိုးကပ္သြားသည္ႏွင့္ Kane လက္ေတြဟာ Ren အက်ႌထက္ ခပ္က်စ္က်စ္ ဆုပ္ကိုင္လာေလရဲ႕။ ခပ္ၾကာၾကာ နမ္းထားၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ Ren ဟာ Kane နားအနားသို႔ကပ္လာကာ စကားတခ်ိဳ႕ဆိုလာေလသည္။
“မင္းရွက္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆို သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ”
Ren စကားေၾကာင့္ Kane ပါးျပင္ဟာ ပိုလို႔ေတာင္ ရဲတက္လာသည္။ ထိုျမင္ကြင္းကို ျမင္ရသည့္ Ren မွာေတာ့ အသည္းတယားယားႏွင့္ ခပ္ဖြဖြၿပဳံးကာ Kane လက္အား ဆြဲလိုက္ၿပီး ထိုေနရာကေန ေခၚထုတ္သြားေလေတာ့၏။
ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းထဲက ဆိုင္သို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေရာက္သြားကာ သူ႔တို႔အားေစာင့္ေနသည့္ ဝိုင္းထက္ ဝင္ထိုင္ေလရဲ႕။
“မင္းတို႔က ၾကာလိုက္တာကြာ”
“ဟုတ္လား ၾကာသြားလား”
စပ္ၿဖဲၿဖဲမ်က္ႏွာႏွင့္ ျပန္ေမးလာသည့္ Ren ပါေလ။
“မင္းတို႔ကို မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္ ဒါငါ့ေကာင္ေလး Ugh!”
Ren ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ စကားေၾကာင့္ ခုံေအာက္ကေန သူ႔ေျခေထာက္အား ကန္ခ်လိုက္တဲ့ သူ႔ဟာေလးေၾကာင့္ သူ႔မွဆက္မစရဲေတာ့။
“စတာ စတာ ဒါကငါေျပာေနၾက Kane ဆိုတဲ့ ခ်ာတိတ္ပဲ”
“မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီေလာက္ထိ အဆင္ေျပသြားၾကမယ္လို႔ ထင္ေတာင္မထင္ထားဘူး Hey ေကာင္ေလး မင္းငါ့ကို မွတ္မိတယ္မလား”
Suga အေမးေၾကာင့္ Kane တစ္ေယာက္ သူမွတ္မိဟန္ႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပေလရဲ႕။
“ငါ့နာမည္ Suga သူက စုံေထာက္ နာမည္က ပတ္ခ္ဂ်ီမင္တဲ့”
Suga မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင့္ Kane တစ္ေယာက္ ဂ်ီမင္အား ခပ္ဖြဖြၿပဳံးျပေလရဲ႕။ ဒီလိုႏွင့္ ေန႔လည္စာ အတူတူစားၾကကာ ေလးေယာက္သာ စကားေကာင္းေနၾကေလရဲ႕။
“Hey ေကာင္ေလး မင္းလည္း ေက်ာင္းမွာ သတိထားၿပီးေနဦး စုံေထာက္ပတ္ခ္ ေျပာပုံအရဆိုရင္ ဒီအမႈရဲ႕တရားခံက မင္းတို႔ေက်ာင္းသားေတြထဲကပဲ”
Suga အေျပာေၾကာင့္ Kane ကခပ္စစေတြးေတာေလသည္။ သူတို႔ေက်ာင္းမွာ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ လူသတ္မႈ ျဖစ္ေနတာေတာင္ ဘာေၾကာင့္ သတင္းေလး နည္းနည္းေတာင္မွ မထြက္ရသလဲ သူစဥ္းစားလို႔ေတာင္မရေပ။ နာမည္ႀကီး ေက်ာင္းသူ/သားေတြ သူေဌးသားသမီးေတြသာ တက္ေရာက္သည့္ ေက်ာင္းဆိုသည့္အတိုင္း ေက်ာင္းနာမည္မပ်က္ေအာင္ ဒီအမႈအား ဝိုင္းဖုံးထားၾကသည့္ပုံပါပင္။
“Kane တစ္ခုခုဆို အစ္ကိုတို႔ဆီ အကူညီေတာင္းႏိုင္တယ္ေနာ္ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ မင္းအစ္ကိုနဲ႔ အခုလို တစ္ဝိုင္းထဲ ထိုင္ေနရတာေတာင္ မင္းအတြက္ အႏၲာရာယ္မ်ားလွၿပီ”
ဂ်ီမင္ေျပာသည္မွာလည္း မွန္လွသည္။ ဂ်ီမင္လို နာမည္ႀကီး စုံေထာက္ တစ္ေယာက္က အခုလို ေက်ာင္းကို ေရာက္ခ်လာၿပီး Kane ႏွင့္ တစ္ဝိုင္းႏွင့္ ထိုင္ေနသည္မွာ Kane အတြက္ အႏၲရာယ္မ်ားလွသည္။
“ကြၽန္ေတာ္အတြက္ စိတ္မပူပါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဂ႐ုစိုက္ပါ့မယ္”
“စိတ္မပူလို႔မရပါဘူး ဒီတစ္ေယာက္ေလး ရွိတဲ့ဟာကို အေျဖေတာင္ ရေသးတာမဟုတ္ဘူး”
“Ren Senpai....”
ေဘးကေန လိုက္စေနသည့္ Ren ေၾကာင့္ Kane တစ္ေယာက္ ရွက္ေနသည္။ သူတို႔အား ေဘးကေန ၾကည့္ေနသည့္ ဂ်ီမင္တို႔မွာလည္း စေနာက္တက္သည့္ Ren ေၾကာင့္ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးျဖစ္လို႔ေန၏။
ဒီလိုႏွင့္ Ren တို႔သုံးေယာက္လည္း ျပန္သြားကာ Kane လည္း အတန္းခ်ိန္ ျပန္တက္ေလသည္။ ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ လာႀကိဳမည္ဟု ေျပာသြားသည့္ Ren ေၾကာင့္ Kane တစ္ေယာက္ စာသင္ခန္းထဲတြင္ နာရီတစ္ၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ ေက်ာင္းဆင္းမည့္အခ်ိန္အား ေမွ်ာ္လို႔ေနေလ၏။
.
.
.
“Little Park”
အိမ္ထဲသို႔မဝင္ခင္ ေခၚလာသည့္ Suga ေၾကာင့္ ဂ်ီမင္လွည့္ၾကည့္ေလသည္။ ေျပာဆိုသည့္ဟန္ႏွင့္ ေမးေငါ့ျပေလေတာ့ Suga တစ္ေယာက္ လည္ပင္းအား ခပ္ဖြဖြပြတ္သတ္ကာ ဂ်ီမင္အနား ေလွ်ာက္လာေလရဲ႕။
“ဟို...ကိုယ္ဒီည မင္းဆီမွာ အိပ္လို႔ရမလား”
Suga အေျပာေၾကာင့္ ဂ်ီမင္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားကာ ။
“ဘာလို႔လဲ လူႀကီးမင္းမွာ အိမ္မရွိဘူးလား”
ထုံစံအတိုင္း ဘုႏွင့္ေဘာက္ ျပန္ေျပာလာသည့္ ဂ်ီမင္ေၾကာင့္ Suga မွာ ဘာျပန္ေျပာရမလဲမသိ။ ဆက္ေျပာဖို႔ေတာင္ အားမရွိေတာ့ေခ်။
“ကိုယ့္အိမ္မွာ ကိုယ့္ေဘာ္ဒါေရာက္ေနတယ္ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရည္းစားပါေခၚလာတာဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကို ဒီည အိမ္ျပန္မအိပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုထားတယ္”
Suga ဆိုလိုခ်က္ကို ဂ်ီမင္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္သည္။ ၾကည့္ရတာ ဟိုအတြဲမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ေအးေဆး တစ္ညတာ ျဖတ္သန္းခ်င္ပုံပါပင္။
“ဒါဆိုလည္း လူႀကီးမင္း Hotel မွာ သြားအိပ္ေပါ့”
သူ႔အား နည္းနည္းေလးမွ အလြတ္မခံ။ ပတ္ခနဲ ပတ္ခနဲ ျပန္ေျပာလာတဲ့ ဂ်ီမင္ေၾကာင့္ Suga မ်က္ႏွာ ဆူပုတ္သြားသည္။ သူ႔မွာ ေဘာ္ဒါကိုလည္း ကူညီရာေရာက္ သူလည္း ခ်စ္ရသူေလးနဲ႔ အတူတူအိပ္ရၿပီဟု ေတြးထားေသာ္လည္း လက္ေတြ႕မွာ ကြဲလြဲေနတာမို႔ စိတ္ညစ္ရေလၿပီ။
“ကိုယ္မွ Hotel မွာ မအိပ္ခ်င္တာ”
“ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ လူႀကီးမင္းကို အိပ္မွာေခၚမထားႏိုင္ပါဘူး”
ဂ်ီမင္က ခပ္ျပတ္ျပတ္ျငင္းလႊတ္ေတာ့ Suga တစ္ေယာက္ ဘာမွဆက္မေျပာႏိုင္ေတာ့ေပ။ သူအရမ္းႀကီး ပူဆာျပန္ရင္လည္း ဂ်ီမင္ သူ႔ေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္သြားမွာကိုလည္း မလိုခ်င္တာေၾကာင့္ ဆူပုတ္ပုတ္ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ဆိုင္ကယ္ေပၚ ျပန္တက္သြားေလ၏။
ထို႔ေနာက္ ေမာင္းထြက္ဖို႔ ျပင္လိုက္ခ်ိန္မွာ ။
“လူႀကီးမင္း”
“ဟမ္ ေခၚလိုက္တာလား”
Suga အေမးေၾကာင့္ ဂ်ီမင္က ခပ္ဖြဖြၿပဳံးကာ လက္အားပိုက္လို႔ ။
“ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္တိုက္မယ္ဆိုရင္ အိပ္ခြင့္ေပးမယ္”
သူေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး အိမ္ထဲဝင္သြားသည့္ ဂ်ီမင္ေၾကာင့္ က်န္ခဲ့သူႀကီးမွာေတာ့ သြားေသးေသးေလးေတြ ေပၚသည္အထိ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ၿပဳံးလို႔ေနသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ဆိုင္ကယ္အား ၿခံထဲ၌ ထားခဲ့ကာ အိမ္ထဲသို႔လိုက္ဝင္ေလ၏။
ဒီလိုႏွင့္ Suga တစ္ေယာက္ စိတ္ကူးထားသည့္အတိုင္း ျဖစ္လာေလရဲ႕။
ႏွစ္ေယာက္သား ေရမိုးခ်ိဳကာ အိပ္ယာမဝင္ခင္ Suga ေဖ်ာ္တိုက္သည့္ ေကာ္ဖီအား အတူတူေသာက္ရင္း ႐ုပ္ရွင္အတူတူ ၾကည့္ျဖစ္ၾကေသးသည္။ ဂ်ီမင္ဘဝ ေနထိုင္မႈပုံစံက အရင္က တစ္ေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းရသည္မို႔ ၿငီးေငြ႕စရာ ေကာင္းေပမဲ့ Suga သူ႔ဘဝထဲ ေရာက္လာသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ဘဝဟာ ေႏြးေထြးလုံၿခဳံလာခဲ့ေလသည္။
“ကိုယ္ကေတာ့ Ren ရဲ႕ ကေလးကို စိတ္ပူတယ္”
႐ုတ္တရက္ႀကီး ဆိုလာတဲ့ Suga စကားေၾကာင့္ ဂ်ီမင္က Suga ကို လွည့္ၾကည့္ေလသည္။
“သူကအ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသား လူငယ္တစ္ေယာက္ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အရမ္းႀကီး စိတ္ပူဖို႔ မလိုပါဘူး”
“အဲ့ဒီ ကေလးအေၾကာင္း မင္းမသိလို႔ သူ႔ကို ကိုယ္တို႔ စေတြ႕တုန္းက အႏိုင္က်င့္ခံေနရတာ အဲ့ဒီကေလးပုံစံကလည္း မင္းလည္းျမင္မွာပါ တစ္ခုခုဆို ျပန္ခုခံႏိုင္တဲ့ အင္အားလည္း ရွိမဲ့ပုံမေပၚဘူး”
“ဒါဆိုလည္း စိတ္မပူပါနဲ႔ သူ႔ကို Ren ကာကြယ္ေပးလိမ့္မယ္ အဲ့ဒါကိုမွ လူႀကီးမင္း ကာကြယ္ေပးခ်င္ေသးတယ္ဆိုလည္း လူႀကီးမင္း ႀကိဳက္တာလုပ္”
ပုံမွန္အသံႏွင့္မဟုတ္ဘဲ ခပ္မာမာအသံေလးနဲ႔ တုံ႔ျပန္စကားဆိုလာသည့္ ဂ်ီမင္ေၾကာင့္ Suga က ဂ်ီမင္ကို လွည့္ၾကည့္ေလသည္။ ဂ်ီမင္ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ အေရွ႕တည့္တည့္က TV ကိုသာ ခပ္တည္တည္ စိုက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ Suga တစ္ခုခုကို သတိထားမိသြားပုံပါပင္။
“Haa...”
ခပ္တိုးတိုးတစ္ခ်က္ရယ္ကာ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ Tv အား ၾကည့္ေနသည့္ ဂ်ီမင္အား ႐ုတ္တရက္ဆန္စြာ ေပါင္ေပၚေကာက္တင္လိုက္တာေၾကာင့္ ဂ်ီမင္မွာလန႔္သြားဟန္ Suga အား မ်က္ဝန္းဝိုင္းေလးေတြႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္ေလ၏။
“ဘာလုပ္တာလဲ လူႀကီးမင္း”
“သဝန္တိုေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို ကိုယ္ဘာလုပ္ရမလဲ”
Suga အေျပာေၾကာင့္ ဂ်ီမင္တစ္ေယာက္ သူခိုးလူမိသြားဟန္ ပါးျပင္ေတြ ရဲတက္လာေလရဲ႕။
“ဘယ္..ဘယ္သူကလဲ”
အထစ္ထစ္ေငါ့ျဖင့္ ျပန္ေမးလာတဲ့ ဂ်ီမင္ အေမးအား ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖဘဲ လက္ေတြအားဆြဲယူကာ သူ႔ပုံေခၚထက္ တင္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔လက္ေတြကိုလည္း ဂ်ီမင္ခါး၌ ခပ္တင္းတင္း ဆြဲဖက္ထားတာမို႔ ဂ်ီမင္ခင္မ်ာ ေနရခက္ေနရွာ၏။
“ကိုယ့္ကိုယ္ၾကည့္ Little Park”
ၾကည့္ဆိုေတာ့လည္း မေက်နပ္သည့္ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ သူ႔အား ေမာ့ၾကည့္လာသည္။ ၾကည့္ရတာ သူ႔ဟာေလးက သူ႔အေပၚ နားလည္မႈ လြဲသြားသည့္ပုံပါပင္။
“စိတ္ဆိုးသြားတာလား ဒါမွမဟုတ္ အထင္လြဲေနတာလား”
“လူႀကီးမင္းက အဲ့ဒီကေလးကို အရမ္းစိတ္ပူေနတာမဟုတ္လား”
ျပန္ေမးလာသည့္ပုံေလးမွာ ခပ္ဂ်စ္ဂ်စ္။ မ်က္ႏွာသည္လည္း အနည္းငယ္ ဆူပုတ္ေနပုံမွာ ခ်စ္စရာအတိပင္။
“ကိုယ္ အဲ့ဒီကေလးကို စိတ္ပူတယ္”
သူ႔အေျဖေၾကာင့္ သူ႔အားတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ ခ်က္ခ်င္း အၾကည့္လႊဲသြားၿပီး ကိုယ္ေပၚကေန ဆင္းဖို႔႐ုန္းလာသည့္ ဂ်စ္တူးေလးပါေလ။
“ကိုယ္ေျပာတာ ဆုံးေအာင္ နားေထာင္ေပးဦးေလ”
“ေတာ္ပါၿပီ အခ်ိန္ပုတ္တယ္”
ျပန္ေျဖလာတဲ့ပုံစံမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနလိုက္သလဲ။ အကယ္၍ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာ ရည္းစားျဖစ္ေနၿပီဆိုရင္ ဒီညဒီဟာေလးကို ေမြ႕ယာေပၚမွာ တစ္ညလုံးငိုေအာင္ သူလုပ္မိမွာ အေသခ်ာပါပဲ။
“အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ မေနပါနဲ႔လား ကိုယ္စိတ္က မင္းနဲ႔ဆိုရင္ အၿမဲ ယိမ္းယိုင္ခ်င္ေနာတာလား ဒီေကာင္ လူယုတ္မာႀကီးျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ခ်င္ပါနဲ႔ Little Park”
“လူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ား!”
ရွက္သြားဟန္ ခ်က္ခ်င္း ကိုယ္ေပၚက အတင္း႐ုန္းလာျပန္တဲ့ သူ႔ဟာေလးေၾကာင့္ သူ႔မွာခပ္တင္းတင္း ဖက္ထားရျပန္ရဲ႕။
“ဆက္႐ုန္းေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္မင္းကို အတည္ယုတ္မာေတာ့မွာ”
ၿခိမ္းေျခာက္သလို ဆိုလိုက္ေတာ့လည္း ေၾကာက္သြားပုံပါပဲ။ ခ်က္ခ်င္းၿငိမ္သြားျပန္ေရာ။
“ကိုယ့္ကိုယ္ၾကည့္ ကိုယ္ရွင္းျပမယ္ ကိုယ္ ဟိုေကာင္ႀကီးရဲ႕ကေလးကို စိတ္ပူတယ္ဆိုတာက မင္းထင္ေနသလို မ႐ိုးသားတဲ့ စိတ္နဲ႔မဟုတ္ဘူး ကိုယ္ရဲ႕ညီေလးတစ္ေယာက္လို ကိုယ္စိတ္ပူတာ ေနာက္တစ္ခုက အဲ့ဒီကေလးကို ကိုယ့္ေကာင္ႀကီးက သိပ္ခ်စ္တာမို႔ အဲ့ဒီကေလး တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ကိုယ့္ေကာင္ႀကီး ေသလိမ့္မယ္ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္က အစ္ကိုတစ္ေယာက္လို ကာကြယ္ေပးခ်င္႐ုံပဲ ဒီထက္မပိုဘူး”
သူရွင္းျပလိုက္ေတာ့ လက္ခံသြားသလို ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပကာ သူ႔အားေမာ့ၾကည့္ေလရဲ႕။
“ဒါဆို ကိုယ့္ကိုယုံလား”
သူထပ္ေမးေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာအား စိုက္ၾကည့္ကာ ခ်က္ခ်င္း အၾကည့္လႊဲသြားၿပီး ။
“ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္”
ဘာတဲ့။ ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္တဲ့။ စုံေထာက္ ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ သူဒီေလာက္ ရွင္းျပတာေတာင္ လက္မခံခ်င္ေသးတဲ့ပုံပဲ။ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း သူသက္ေသျပ႐ုံပဲေပါ့။
“အင့္!”
သူခ်က္ခ်င္း သူ႔ဟာေလးအား ပိုမိုတင္းက်ပ္စြာ ဖက္လိုက္ေတာ့ အင့္ခနဲ အသံပိစိေလး ထြက္လာပါေရာ။
“ဒီေကာင္စိတ္ထဲမွာ မင္းပဲရွိတယ္ ဒါကိုေတာင္ မယုံဘူးဆိုရင္ သက္ေသျပရတာေပါ့”
သူ႔စကားကို နားမလည္ဟန္။ မ်က္ဝန္းဝိုင္းေလးေတြႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္ေနသည့္ သူ႔ဟားေလးကိုၾကည့္ရင္း သူခပ္ေထးေထး ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ သူ႔လက္ေတြအား ေပါင္ေပၚသို႔ တက္ထိုင္ေနသည့္ ခပ္တင္းတင္း သူ႔ဟားေလး Hip ထက္ ေနရာခ်လိုက္ေလေတာ့ သူ႔ဟာေလးမွာ မ်က္ဝန္းေတြဝိုင္းစက္ကုန္ၿပီး လန႔္သြားသည့္ပုံပါပင္။
“ဘာ..ဘာလုပ္တာလဲ လူ..လူႀကီးမင္း”
“မင္းခက္ခဲေနတာကို ကူညီေပးရင္း မင္းကို ဒီေကာင္ခ်စ္ေၾကာင္း သက္ေသျပမလို႔ေလ”
သူ႔စကားေၾကာင့္ သူ႔ဟာေလးက သူ႔ေအာက္ပိုင္းသူငုံ႔ၾကည့္ကာ အေတာ္ေလး ရွက္သြားသည္ထင္။ ခ်က္ခ်င္း သူ႔ရင္ဘတ္ထဲ မ်က္ႏွာအပ္လာကာ စကားေတြ ဗလုံးဗေထြး ဆိုေတာ့၏။
“အဲ့ဒါက ဟင့္အင္း ကြၽန္ေတာ္ မသိဘူး”
“ဘယ္တုန္းကတည္းကလဲ ဟင္ Little Park”
“Nghh~! လူ..လူႀကီးမင္း”
သူ႔ပုခုံးအား သိုင္းဖက္ထားကာ မ်က္ႏွာကိုလည္း သူ႔လည္တိုင္းထက္ အပ္ထားသည့္ သူ႔ဟာေလး ခႏၶာကိုယ္ဟာ အပူရွိန္ျမင့္တက္လို႔ေနေလသည္။ သူ႔လက္ေတြမွာလည္း သူ႔ဟာေလး Hip အား ေဘာင္းဘီအေပၚကေန ဆြဲညႇစ္ေနတာမို႔ သူ႔ဟာေလးဟာ သူ႔အား ပိုတိုးလို႔ ဖက္တြယ္လာေလ၏။
“ကိုယ္ေပါင္ေပၚ တက္ထိုင္႐ုံနဲ႔ မင္းစိတ္မင္း မထိန္းႏိုင္ခဲ့ဘူးလား Little Park ဟင္ ေျဖပါဦး”
ေမးလည္းေမး သူ႔လက္ေတြအား စုံေထာက္ပတ္ခ္၏ ေဘာင္းဘီအား ေအာက္သို႔ေျဖးေျဖးခ်င္း ဆြဲခ်လိုက္ကာ ထြက္ေပၚလာသည့္ ေဖြးေဖြးဥဥ အသားစိုင္းတို႔အား လက္ျဖင့္ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သတ္ ေဆာ့ကစားေနမိေတာ့သည္။
“Haa Nghh Haa”
“ဘာလို႔ အဲ့ဒီေလာက္ထိ ႏူးညံ့ေနရတာလဲ”
သူ႔အေမးေၾကာင့္ သူ႔ဟာေလး၏ အေရွ႕ကပစၥည္းမွာ ပို၍ တင္းမာလာသလို သူ႔ဟာေလး ခႏၶာမွာလည္း ေခြၽးစေတြစို႔လာကာ အေတာ္ေလး ခံစားရခက္ေနပုံပင္။
ဒါေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သူ႔ဟာေလးအား ဆိုဖာထက္ထိုင္ေစကာ သူကေတာ့ ၾကမ္းျပင္ထက္ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ သူဟာေလး၏ ေဘာင္းဘီအား ဆြဲခြၽတ္ဖို႔ျပင္လိုက္ေတာ့ လက္ေသးေသးေလးေတြမွာ သူ႔အားဆက္မလုပ္ဖို႔ ဟန႔္တားေလသည္။
“ကိုယ္လုပ္ေပးမယ္”
“ဟင့္အင္း”
“Little Park ကိုယ့္စကားနားေထာင္”
ခပ္တည္တည္ေျပာလိုက္ေတာ့ လက္ေသးေသးေလးေတြမွာ ဖယ္သြားၿပီး ရဲတက္ေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးမွာလည္း တစ္ဖက္သို႔ အၾကည့္လႊဲသြားေလရဲ႕။
သူကေတာ့ သူလုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္ကာ သူ႔ဟာေလး၏ ေဘာင္းဘီေတြအား အကုန္ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ေအာက္ပိုင္း အဝတ္စကင္းစင္သြားသည့္ သူ႔ဟာေလးဟာ ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလးေတြ ထြက္ေပၚလာကာ လွခ်င္တိုင္းကို လွေနေတာ့၏။
“သိပ္လွတာပဲ...”
ျမင္ေနရသည့္ ေပါင္တံေဖြးေဖြးေလးအား အသာအယာတစ္ခ်က္နမ္းကာ သူဆိုေလေတာ့ သူ႔ဟာေလးက လန႔္သြားသလို မ်က္ဝန္းဝိုင္းေလးေတြျဖင့္ ၾကည့္လာေလရဲ႕။
“လူႀကီးမင္း လက္..လက္နဲ႔ပဲ...”
“လက္နဲ႔ပဲလား ကိုယ္က အဲ့ဒီထက္ပိုၿပီး လုပ္ေပးခ်င္တာ ဆိုရင္ေရာ”
သူ႔အေမးေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းေလးေတြဟာ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္လာၿပီး ေခါင္းလုံးလုံးေလး ဇြတ္ခါေတာ့သည္။
“ဟင့္အင္း အဲ့ဒါက မသင့္ေတာ္ Nghh! Haa လူ..လူႀကီးမင္း ဟင့္..အင္း”
ဂ်ီမင္ဟန႔္တားလို႔ပင္ မဆုံးေသး။ သူ႔ဟာအား ပါးစပ္ထဲ ေနရာယူလိုက္ကာ စတင္ၿပီး လႈပ္ရွားလာတဲ့ Suga အျပဳမႈေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ ခါးေတြေကာ့တက္ကုန္ကာ ေခါင္းေမာ့ရင္း ညည္းေတာ့သည္။
“Nghh Haa Haa Nghh”
ဘယ္ေလာက္ပဲ မလိုခ်င္ပါဘူး မသင့္ေတာ္ပါဘူးေျပာေျပာ။ Suga အျပဳမႈေတြအား ဂ်ီမင္ ခႏၶာက သူ႔အလိုလို တုံ႔ျပန္ေနသည္။ ထို႔အျပင္ Suga လုပ္ေပးေနသည့္ အျပဳစုေတြေအာက္ ဂ်ီမင္ ခံစားခ်က္ေတြဟာ တစ္ခါမွမျဖစ္ဖူးတဲ့ ထူးဆန္းသည့္ ခံစားခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနၿပီး ထိန္းထားလို႔ မရေအာင္ပင္ ထိုခံစားခ်က္အား သူကိုယ္တိုင္ လိုခ်င္တက္မက္လာေလ၏။
“Nhhh Haa Haaa Nghh”
Suga ဘက္ကလႈပ္ရွားေလ သူ႔ခႏၶာဟာ ပိုလို႔ပင္ လိုခ်င္လာေလမို႔ ဂ်ီမင္ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ သတိမထားမိေအာင္ပင္ Suga ပါးစပ္ထဲကသူ႔အရာအား သူကိုယ္တိုင္ လႈပ္ရွားေနမိေလရဲ႕။
“Nghh Haa Nghh Haa Haa”
Suga သည္မွာလည္း သူ႔အျပဳစုေအာက္ ေခါင္းေမာ့ကာ ခံစားေနသည့္ ဂ်ီမင္အား ပို၍ပင္ ခံစားလို႔ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးေလရဲ႕။
“Haa Nghh လူႀကီးမင္း Haa ကြၽန္ေတာ္ ၿပီး ၿပီးေတာ့မယ္ Haa”
ပိုၿပီးတင္းမာလာသည့္ အေနအထားႏွင့္အတူ သူဆံႏြယ္ေတြထက္ ေနရာယူလာသည့္ သူ႔ဟာေလးဟာ ၿပီးခါနီးေတာင္ သူ႔အား အလြတ္မေပးခ်င္သည့္ ပုံပါပင္။ ဒါေၾကာင့္ သူျမန္ျမန္ေလး လႈပ္ရွားလိုက္ေတာ့ သူ႔ဟာေလး အသံေတြအား အခန္းထဲ ပို၍ ေနရာယူလာေလသည္။
“Nghh Haa Haa”
“Haa More Haa Nghh”
“Haa Haa Ngh Haa Ughhh...Haa.....”
ပါးစပ္တစ္ခုလုံး ပူေႏြးသြားၿပီး ၿပီးေျမႇာက္သြားတဲ့ သူ႔ဟာေလးေၾကာင့္ သူ႔ေအာက္ကေန ၾကည့္နမိသည္။ သူ႔ဟာေလးကေတာ့ ခႏၲတာ အေမာျဖေနကာ ေနာက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေခါင္းေထာင္လာကာ ၾကမ္းျပင္ကသူ႔အား မ်က္ဝန္းဝိုင္းေတြ ငုံ႔ၾကည့္လာ၏။
သူကေတာ့ ပါးစပ္ထက္ ေပက်န္ေနသည့္ အရာမ်ားအား လက္ျဖင့္ဖိသုတ္ကာ ခပ္ေထးေထးၿပဳံးျပလိုက္ေတာ့ သူ႔ဟာေလး မ်က္ႏွာဟာ ခပ္ေသးေသးေလး ျဖစ္လို႔လာသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔အား ဘာစကားမွမဆိုဘဲ စိုက္ၾကည့္ေနရင္းကေန မ်က္ႏွာေလးဟာ တေျဖးေျဖးမဲ့က်လာၿပီး ေနာက္ေတာ့ သူမထင္ထားတာ လုပ္ခ်လာသည္။
ဤသည္မွာ ။
“ဟင့္...ဟင့္...”
႐ုတ္တရက္ႀကီး ကေလးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ငိုလာတာပင္။
TBC ✓
ရွက္လို႔ ငိုခ်လာတာပါ ဟီးဟီး
ၿပီးေတာ့မယ္ေနာ္ ><