Sahee's POV
KUMAKAIN ako ngayon nang matiwasay, nang mapansin kong wala pa si Papa sa hapagkainan. Bakit kaya? Naalala ko, lumalabas lang siya sa kuwarto niya kapag napapasigaw ako sa mga nagagawang kaburaraan ko o kaya naman sa ipis na lumilitaw.
Ma-try nga.
"KYAAAAAHHH!"
Sinubukan kong sumigaw hanggang sa maya-maya ay dumating na si Papa papunta sa mesa habang nakadukdok sa laptop niya.
Nga-nga akong nakatitig sa kaniya.
I was his alarm clock all along in the morning!
Kapag pala hindi ako titili, magdamag siyang magkukulong sa kuwarto niya. Next time, 'di na ako sisigaw.
Habang ngumunguya ako, nakita kong kakapa-kapa ang kamay niya na naghahanap ng pagkain dahil hindi niya maialis ang paningin niya sa screen. Inusog ko ng kaunti ang tinapay para makuha niya iyon. Nadampot niya iyon at sinimulang kumain. Bakit naging ganito si Papa? He's not like this before simula nung nawala si Mama sa puder namin. My Mom leave us without a clue when I didn't reached the first place in high school, third year.
My curiosity hit me.
I stood up and tried to went on at his back to see what he was doing in his laptop. Baka nga naglalaro lang ito ng Counter Strike o kaya Plants Vs. Zombies e. I took a glimpse of his laptop. Nakita kong may binabasa siyang article sa local news patungkol sa isang issue.
'The Canileo Family emotionally grieved and relentlessly receiving condolences for the passed reigning Queen of Beach Resorts, Mrs. Osienta Canileo yesterday evening. Additionally, Canileo welcomed another side part of the family. Mrs. Ferrin Antonio will be taking the throne beside Mr. Orlando.'
"Canileo?! 'Di ba kapamilya nila Jab-jab iyan sa labas?" Bulalas ko at napatakip ng bibig. Masyado akong padalos-dalos magsalita. Pinagalitan na ako ni Papa dati na huwag akong masyadong mabunganga baka ano raw masabi ko.
According to Ehseng Labuga (2015) in our research tsismis and approved by my other loka-lokang friends, anak daw sa labas si Jab-jab. Nabuntis kasi ni Mr. Orlando si Mrs. Ferrin dahil malumbit daw ito at binayaran ng pera para hindi mag-iskandalo at magtangkang siraan ang magandang apilyedo ng pamilya nila. Dahil dito, ang kabayaran sa pagkakasala ni Mr. Orlando sa nanay ni Jabitots ay ang pagpaslang sa pamilya niya. Lahat ng naninirahan sa Canileo Beach Resorts pati ang mga kamag-anak nila ay isa-isang namamatay. Kaya wala ng nagtatangkang mag-reserve sa mga rooms nila dahil sa takot na madamay pa sila sa sumpa na dala ng mga Canileo.
"The owned curse of Canileo kills their Queen."
Nagulat ako kay Papa nang magsalita siya.
"Totoo ba, Pa, na may sumpa ang mga Canileo?"
"No, they are the ones behind those massacre killing against their family. Pumapatay sila ng kadugo nila upang mapasakamay nila ang huling pamana ni Mr. Orlando. Their life is like a chess. If they remove the reigning queen on the platform, everything will go easy. But then, there's a catch. They replaced another Queen piece and it was Mrs. Ferrin and added its pawn, si Jabba. From what I saw to their graphical investment rate, the investors has degraded on its peak as a cliff due to the tragic crime they inflicted last night."
"Ibig sabihin si Jab-jab ang natitirang anak ni Mr. Orlando?"
"Yes, and that is not the only thing we must know."
"Ano-ano pa ba ang dapat nating malaman sa kanila?" Intriga kong sagot.
"Under Mr. Orlando custody, Jabba and Mrs. Ferrin will now owned the minor properties and businesses in our provincial economy as they take the responsibility of the deceased former queen. As I see them from afar, they are now billionaires as elites who has the power to starve us by stopping the major managerial logistics of Zambales."
"Wow." 'Yun na lang ang nasambit ko.
Nanliit tuloy ako sa sarili ko, ni piso nga hindi ko maipundar, wantawsan bilyon dalars pa kaya. Naalala ko tuloy ang ginawa kong kapilyuhan kay Jab-jab noon. Itinapon ko sa basurahan ang complete written notebook niya para hindi niya ako mahabol sa first place last year. Nakakahiya! Pero okay lang. At least, hindi niya ako nakitang nagtapon nun, hehe.
"That is the reason why you should gather up and build your own name. Let yourself be the highest student among higher classes, otherwise don't let me take an action to do it for you." Pangangaral ni Papa.
"You're just being envy to some smart child of the other upper classes. We are not like them!"
"Although your father is in a low-income class as a regular college teacher, I am doing this for your own good! I don't wanna see you ending up something I may not like. Just like your mother did."
Natigilan ako nang dinamay niya pa si Mama sa usapan. May ginawa ba si Mama para mawalay siya sa amin? Gusto ko pa sanang sumabat pero baka hindi niya na magugustuhan ang susunod ko pang sasabihin. He often shut up my mouth kapag nagiging mausisa o mareklamo ako.
May tumatawag sa cellphone ko kaya hinampas ko muna ito sa pader para matanggap ang tawag.
"Oh, anong ganap?" Tanong ko kay Bhea.
[ Baligtad na naman ang flag! ]
"Eh, ano ngayon?"
[ It's happening again-! ]
Magsasalita pa sana siya pero naputol ang linya niya. Bad trip siya 'yun! May gana pa siyang babaan ako. Winalang bahala ko na lang ang sinabi niya at inayos ko na ang mga gamit ko para makabyahe na ako.
__(=_=)__
NAKASAKAY na ako sa victory bus habang nakatingin sa bintana at nagsa-sound trip. Hindi ko alintana ang mga ilang bagay dahil feeling ko ngayon nasa music video ako.
"Bumaba na kayo, mga pulang araw!" Sabi ng konduktor at tumayo ang mga nakapulang uniporme rito. Inalis ko agad ang earbuds ko dahil sa ingay nung kundoktor at mga estudyante rito.
"Tayo ba 'yong sinabihan nung kundoktor na mga pulang araw?" Sabi nung isang ZSU student sa kasama niya.
"Oo, beh. Hindi mo ba alam na binansagan na tayong ganun dahil mukha tayong komunistang nagrerebelde at nagraralista sa daan."
Nagsimula silang lahat na bumaba. Bakit sila bumababa? Eh hindi pa nga kami nakararating sa tapat ng school. Ano bang nangyayari? Bumaba na rin ako at nakita ang dagsaan ng mga ZSU students dito sa gitna ng kalsada. Medyo na-trauma ako nang makita ang mga mapupulang pigura sa paligid.
"May enrollment war part 2 ba?!" Bulalas ko.
Ba't hindi ako na-informed?!
Ayaw ko pang mamatay!
Ilang beses kong pinupokpok ang cellphone ko para mag-on pero dead batt na siya. Hindi ko na siya ma-revive. Nasaan na kaya sila Bhea? Paano ko ba sila mahahanap sa dami ng tao rito? Ang liit ko kumpara sa katangkaran nila para matingalaan ko.
A bulb light arose to my head.
I started searching for a light to my surroundings. To my confirmation, I saw a source of light coming from the bus-stop sign. Pumunta ako roon at sumuot sa kumpulan ng mga tao. Maraming nagrereklamo nang sumiksik ako kesyo mataba raw ako at singitera pero wala akong pakielam sa kanila. Binubunggo ko sila ng bilbil ko. Nang makalapit ako sa nagnining-ning na ilaw, hindi ako nagkamali sa aking akala.
Noo talaga ito ni Ehseng.
I jumped onto them like a swim diver and gave them a hug.
"Ay, boynas ka, dzai! Isang kaban ang timbang mo! Muntik na akong matumba dahil sa'yo!" Daing ni Ehseng.
"Binigti mo kami, bes! Gagi ka. Hindi ako nakahinga sa yakap mo." Daing ni Bhea.
"Get away from me, bitch! I don't hug piggies, just daddies." Daing ni Lando.
"Geez, gurl! We're not a trampoline for you to talon-talon like that!" Daing ni Yshie.
"Ang tanga mo, Sahee. Muntik na akong mabalian ng buto oh. Sumpain kita dyan eh!" Daing ni Khrina.
"Shibal! Sino ba 'tong tabachoy na 'to? Army rin ba siya?" Daing nitong babae na hindi ko alam ang pangalan at kasa-kasama ni Khrina.
"Hello, guys! Sa wakas nakita ko na rin kayo!" Masaya kong bati. "Ano bang nangyayari?" Natanong ko bigla.
"Hindi rin namin alam kung bakit nasa labas tayo ng school! Gumagawa na naman sila ng mga panibagong tsismis!" Sabi ni Ehseng at napahawak siya sa noo dahil sa stress. Na-i-stress din pala 'yung noo niya.
May bumulagtang babae malapit sa amin at nawalan ng malay. Nagkagulo tuloy sa gawi namin.
"KYAAAAAHHH! OH MY GOSH!"
"She's not breathing! Somebody please help me!"
"Call an ambulance, quick!"
Naalarma tuloy kami sa nangyayari. Puno ng trahedya ang sinasapit namin dito. Ano na namang pakulo ito?
Humarap sa amin si Bhea.
"Mga bes, I think we need to split up. Bilisan na natin. Kailangan na nating maghanap ng source. Nagkakagulo na tayo rito." Pag-aalalang sabi niya.
"Bhea is right, we need to look for a tea as soon as possible. The narrrative is changing. Nababago kasi 'yung real issue the way they pronounced it. We need to make sigurado na legit at branded ang matsi-chika nila sa atin." Panayam ni Yshie.
"Ako na rito sa kabilang side ng daan." Saad ko.
"Sa kabilang kalye tayo, Yshie." Sabi ni Bhea.
"Kami na ni Yuniah sa unahan ng gate para magtanong-tanong." Suwestyon ni Khrina kasama ang kaniyang kaklase na si Yuniah pala ang pangalan.
"Ikaw Lando. Sa'n ka?" Tanong ko.
"Ako na bahala makichika sa mga boys."
"Boyset ka! Amparamag ka ot." Mura ni Ehseng at inismiran naman siya ng huli.
Nag-set na kami ng calling time para rito kami magkikita-kita sa bus stop sign.
"Mauna na kami ni Khrina. Fighting!" Sabi ni Yuniah at may gesture na pahilang kamay at nagpaalam na sila sa amin.
Pumaroon na kaming lahat sa aming destinasyon.
__(=_=)__
MAKALIPAS ang mga ilang minuto ay bumalik na kami sa bus stop sign.
"Guys, anong nahagilap ninyo?!" Tanong ko sa kanila.
"Sabi nila, dzai-!"
"Ano raw kasi, sis, eh-!"
"May nangyari raw, gurl-!"
"Ganito kasi 'yan, bes-!"
"Uy, bitch. May naano ako-!"
"Punyemas kayong lahat! Isa-isa lang kasi! Mahina ang kalaban, maghunos dili kayo!" Pagpapatahimik ko sa kanila.
"Ako na ang mauna, dzai." Pangunguna ni Ehseng.
I cued her to proceed.
"So eto na nga, may nagsabi sa akin galing sa reliable source na wala raw tayong pasok ngayon kaya pala hindi na sila nagpapapasok ng mga estudyante sa loob at nagsisiuwian na 'yung mga iba. Kaya umuwi na rin tayo, mga dzai. Tapos na ang chikahan!" Aabante na sana siya sa pag-uwi pero hinarangan siya ni Yshie.
"Not so fast, Ehseng. Just to make it linaw to your tsismis. Ang sabi raw nila, hindi tayo pinapapasok sa school, pero hindi sinabing there's no pasok." Pagtatama ni Yshie.
"Ganon din ang nakalap ko, bes. Ayon sa napagtanungan ko, na-expired na raw 'yung vouchers natin. Nagulat nga ako dahil papaano ma-eexpired 'yon kung hindi naman 'yun napapanis. Tapos sabi pa nila, naubos na raw scholarship natin. Eh, papaano mauubos ang perang 'yon kung nakakadalawang araw pa lang tayo sa school at hindi pa natin masyado nagagamit iyon nitong first semester. Ganon ba kamahal ang hangin nila? Hindi ko pa nga nararanasan makalanghap ng aircon ng private school eh!" Lintanya ni Bhea.
Hayok talaga 'to sa aircon.
Sumabat naman ako.
"Sa tingin ko, nawala lahat ng perang nailikom sa atin dahil may naganap na sunog noong enrollment. Naaalala niyo 'yun di ba? Nasunog lahat ng buildings maliban sa GAS department building at nagkaroon ng school lockdown. At dahil doon, ginamit pala nila ang vouchers natin para maisaayos ang nasirang properties at buildings sa campus."
Na-shock sila sa pahayag ko.
"Mali kayo, mga sis!" Singit ni Yuniah.
Napabaling kami sa kaniya.
"Anong maiaambag mo sa amin, Yuniah, bukod sa dalawang naglalakihang siopao mo?!" Asar ni Ehseng sa kaniya at pinisil ang pisngi niya.
"Aray! Nahiya naman ako sa noo mong lakas makasalamin!" Balo ni Yuniah at hinampas ang malapad nitong noo na gustong basagin. Inawat ko sila.
"Ano ba 'yung nabalitaan niyong dalawa sa harap ng gate ni Khrina?" Tanong ko.
"Ganito kasi 'yan. Hindi ba kayo nagtataka kung bakit nasa labas lahat ng mga public students at wala ang mga privates?" Panimula ni Yuniah.
Hinagilap namin ang buong paligid at totoo ngang wala kaming nakitang logo sa mga damit nila. Nakapagtataka. Kami lang mga publics ang nandirito maliban kay Yuniah na nag-iisang private students.
"Kasama ko si Khrina na pumunta paakyat sa front gate. Nakita na lang naming nasa loob na pala silang lahat sa campus at hindi nila tayo pinapapasok. If I'm not wrong, it looks like... ZSU totally abandoned all public students." Konklusiyon niya.
Napasinghap kami sa sinabi niya.
"Nakakabuwesit sila! Abangan kaya natin sila gate at resbakan!" Galit na suwestiyon ni Ehseng at pinapakintab ang noo.
"Those bitchy privates has the nerve to hit on us this early morning! I think they need a makeup artist who can give them a heavy red blush on their f*cking faces!" Daing ni Lando.
"Nagkakamali kayong lahat."
Napatingin kami kay Khrina at pinilantik niya ang kaniyang cute short hair. "Guess what? I have the real tea again, mga tea drinkers." Natawa siya.
"Ano bang cup of tea ang meron ka? Alak ba 'yan? Shot puno? Patira naman." Kantyaw ni Bhea.
"Alam niyo naman na kilala ko lahat ng mga taong nandirito, hindi ba?" Pangbibida niya. She always quoted that phrase. May mga times na kahit sino, kakilala niya.
"Anong alam mo sa nangyayari?" Tanong namin.
"Alam niyo bang nandito na ang USG?" Panimula niya na kinunotan namin. "Nandoon sila sa harapan para bantayan ang mga estudyante na magtangkang papasok. May patakaran kasi rito sa paaralan na 7:30 sharp time. Kung late kang pumasok, hindi ka na makakapasok sa school hanggang sa matapos ang morning class. At sa tingin ko, ngayon lang sila umaksyon matapos ang first day at hindi nila sinabi sa atin ang ganitong regulation. Sa mga privates lang nila ito ipinagsabi."
"So ibig sabihin, they discriminated the public students?" Tanong kong nagtatamang hinala.
"Precisely." Khrina nodded as we gasped and overly reacted.
"Paano na tayo nito?! Mamayang tanghali pa tayo makakapasok!"
"Ayaw kong mag-wait here sa labas. It's so init na kaya. I think I'm going to impaled!" Arte ni Yshie.
"True, bitch! I thought my virgin face was sun-kissed by Vitamin D. Ba't parang feeling ko nilalaplap na ako ng araw?! How rude of him to molested me!" Arte ni Lando.
"Sabi ko sa inyo eh, lipat na tayo sa CIF! Wala tayong mapapala rito sa ZSU, puro lang sila kaartehan sa patakaran nila. Kahit sobrang late ka sa CIF, no hassle and worries kang papasok, plus, may palamig ka pang hawak niyan sa kamay at chichirya. Asan ka pa?!" Patol ni Bhea.
Sumang-ayon din kami.
"Ngayon ko lang na-realized na ang ganda pala mag-aral sa CIF kaysa rito sa ZSU na kesyo sosyal daw. Puro hirap at gulo lang ang na-feel ko rito eh. I'm so irita na here." Sabat ni Yshie.
"Paano na tayo niyan? Ganito na lang ba ang mararanasan natin araw-araw?" Ani ko.
Sa kabila ng aming reklamo, nagsalita si Khrina.
"Gusto niyo bang makapasok ngayon sa campus na walang kahirap-hirap? I know a way." Nakangiting suwestyon niya at ipinilantik ang split ends niya. Kaya pala hindi ito nag-iingay, may alam pala siyang solusyon sa bungo niya.
"Paano, dzai?!"
"You mean, mag-o-over the bakod tayo like trespassers?! Ang bad talaga ng ugali mo, Khrina! 'Buti hindi ka namin friends." Real-talk kuno ni Yshie.
"Tanga, hindi noh!" Deny niya.
"Ano pala?!"
She smirked.
"I know a guy who can help us."