Είμαι...
Είμαι η Κλεοπάτρα...
Βρίσκομαι φυλακισμένη στις Σάρδεις της Λυδίας, στον οίκο του στρατηγού Αντίγονου του Μονόφθαλμου, καταραμένος να 'ναι απ' τους θεούς, τιμητική αιχμαλωσία την ονόμασε αυτή του την πράξη...
Οι μέρες περνούν αργά, βασανιστικά, ούτε θυμάμαι πότε μπήκα σ' αυτή τη φυλακή, πρέπει να είναι χρόνια, πολλά, δέκα ή έντεκα...
Θα είμαι τώρα κοντά σαράντα έξι ετών, τα μαλλιά μου ήδη πήραν να γκριζάρουν...
Γερνάω χήρα δυο φορές εδώ μέσα, μακριά απ' τα δυο παιδιά μου, την πρωτότοκη Καδμεία μου και τον μικρό μου Νεοπτόλεμο, που θα 'χουνε γίνει πια από καιρό άντρας και γυναίκα...
Κι όμως...
Εγώ, η αιχμάλωτη, που μου φέρονται χειρότερα από σκλάβα, ήμουνα κάποτε πριγκίπισσα...
Πατρίδα μου η Μακεδονία, πατέρας μου ο ξακουστός βασιλιάς Φίλιππος, μάνα μου η περιβόητη βασίλισσα Ολυμπιάδα από την Ήπειρο, και αδελφός μου μεγαλύτερος, ομοθαλής κι αγαπημένος ο βασιλιάς Αλέξανδρος, ο Μέγας, ο στρατηλάτης, που κατέκτησε την Ασία...
... κάποτε, θυμάμαι, υπήρξα κι εγώ βασίλισσα, των Μολοσσών, στον τόπο της μητέρας μας, γυναίκα στανική του θείου μου και επίτροπος του γιου μου μετά τον θάνατό του, και παρά λίγο να γινόμουν κυρία του απέραντου κράτους που έφτιαξε ο αδελφός μου, αν δεν έχανα η δύστυχη τον δεύτερό μου άντρα, αυτόν που πόθησε από παρθένα κόρη η καρδιά μου...
Είμαι η Κλεοπάτρα η Μακεδόνισσα, κι αυτή είναι η ιστορία μου...
Ως ώριμη Κλεοπάτρα, η κυρία Νεκταρία Γιαννουδάκη