Matapos ko siyang sundan sa kwarto ay nag paalam siyang maliligo siya kaya lumabas na muna ako...
Gusto ko rin sanang sumabay kaso ay kakatapos ko lang maligo kaya siguro sa susunod nalang.....
Matapos ang lahat ng nangyare samin sa buong araw na ito ay tila ang gaan ng pakiramdam ko...
Ibamg iba ang mood ko ngayon kesa sa mga nag daang taon....
Pakiramdam ko may nabuo sa pag katao ko ...
Kahit hindi ko siya nakikita at naaalala ay kilalang kilala siya ng puso ko.....
"Bro stop smiling will you?"basag ni Sy sakin dahil hindi ko rin naman namamalayan na nakangiti pala ako....
"It's just that.....it's hard to explain bro!I can't see her and i dont have any single memory about her! but why i have this felling na kilalang kilala ko siya"
"Totoo ang sabi nila bro,nakakalimot man ang isip pero hindi kailanman ang puso"ani naman ni Vy...
"Wait bro,bakit naman umiscore ka agad eh ikaw na nga mismo ang nag sabi na hindi mo siya natatandaan at nakikita?"tanong naman ni Rhay..
"I don't know,hindi ko na napigilan nag sarili ko nong nahawakan at naamoy ko siya,may nagtulak nalang sakin na halikan siya so i did and boom"masayang ani ko naman...
"Pano pala pag hindi siya si Dane o di ano ka ngayon sana?!"sermon naman ni love pero naiintindihan ko naman siya....
"You know me L,hindi ako basta basta nagtitiwala lalo na sa unang beses kong maramdaman,pero iba talaga siya eh"
"Pasalamat nalang tayo at siya talaga si Dane,pero napansin niyo ba?Anlaki ng pinagbago niya"nagtatakang asik ni Sy...
Natahimik naman ako dahil wala naman akong idea kung ano siya dati.....
"Napansin ko rin yun,naging parang sobrang mailap niya,kung dati mataray at maingay siya pero ngayon hindi ko na siya mabasa"ani naman ni L...
"Siguro dahil sa ilang taon narin naman nag lumipas,hindi natin alam kung ano ano ang mga pinagdaanan niya...."seryusong ani Vy...
"Sa loob ng mahigit limang taon na lumipas sa tingin ko,ikabibigla natin pag nalaman natin ang pinagdaanan niya"
Alam kong napatingin silang lahat kay Sane.....
Siya kase yung tipo ng tao na tahimik lang pero pag nag salita ay siguradong tama.....
Napaisip tuloy ako dahil sa sinabi ni Sane..
"Walang taong nagbabago ng walang dahilan"dugtong pa neto.....
"What do i need to do then?Bro wala naman akong naaalala tungkol samin"sagot ko naman..
Kahit anong gustuhin ko siyang kausapin paano?
I don't have any idea on how to deal with her...
On bed yeah....
Pero yung lahat ng nangyare samin noon?hindi ko na alam.....
"Bro i think it's better if magsimula kayo ulit....baka sakaling makatulong yun para bumalik yung alaala mo"
"She's here"sabay sabay kaming natahimik at alam kong napalingon silang lahat sa pinto....
Matagal na katahimikan ang namutawe ng sandaling iyon.....
"She's very different"rinig kong bulong pa ni L...
Tumikhim si Sy bago ito nagsalita...
"Dane we need to talk"pormal na tanong niya...
"Sige,marami din akong itatanong at gustong linawin"mahinang sagot naman niya....
"But first of all,how did you get here? I mean here in Hacienda Vientes?Napakalayo neto sa City at hindi namin akalain na mapupunta ka dito..."si Syrous
"Sinama kami ni Lola Mercedes dito"mahinang aniya..
"Kung hindi ako nag kakamali ay ang lolang tinutukoy mo ay ang katulong dati ng lolo mo na si Mr. Gray Sy Zenon right?"tanong ni L
"Oo"matipid na sagot niya....
"Dane alam kong tandang tanda mo pa yung huling gabi na nag kausap kayo ni Vale...
After that what happend?"tanong ullit ni L
Alam kong nakatingin siya sa akin.....
"Nag hintay ako.."
Natahimik ang lahat.....
Bakit kahit sa simpleng tatlong katagang iyon ay parang may kumirot sa puso ko..
"Nag hintay ako...baka sakaling bumalik siya.....N-nag hintay ako b-baka mag bago ang isip niya"dama ko ang lungkot sa bawat katagang sinasabi niya...
"Pinanghawakan ko yung huling sinabi niyang babalikan niya ko sa tamang panahon"nginginig na ang boses niya at damang dama ko ang sakit sa mga salitang iyon...
Hindi ko alam bakit ko ginawa yun....
Bakit ko nagawa ang ganoong klaseng desissyon....
"Kahit pa alam niyang buntis ako pero iniwan parin niya kami......kami ng anak niya"
Doon tuluyang nayanig ang mundo ko......
"Pero kahit ganoon ang nangyare hindi ako sumuko at pinagpatuloy ang buhay...
Mahirap......sobrang hirap...Ni hindi ako marunong mag luto ng kanin noon,ang mag pakaina pa kaya...
Ni wala akong alam sa kung paano kargahin ang isang baby...paano ko aalagaan ang anak ko kong pati sarili ko ay inaasa ko pa noon sa ibang tao.....
Pero dahil sa tulong nila lolo at lola Mercedes ay natuto akong maging ina kahit papano....
Akala ko noon tuluyan ng magiging maayos ang lahat...
Kase kaya ko na eh.......
Pero may nag hihintay pa palang malaking panganib samin....."tuluyan na siyang napaiyak habang nag kwekwento ng pinagdaanan niya...
Habang ako ay parang dinudurog ang puso ko sa bawat salitang lumalabas sa bibig niya...
Dahil tingin ko ako ang dahilan kung bakit dinanas niya lahat ng yun....
"Hanggang sa nagising nalang ako na nakatali at may busal sa bibig"tuluyan na siyang napahikbi...."Pero ang mas masakit ay yung makita mong pati ang dalawang taong gulang palang na anak mo ay nakagapos din habang hindi matigil sa pag iyak pero wala kang magawa......"
Di ko namamalayan na tumutulo na ang mga luha ko.....
God forgive me.....
What have i done.....
Naging patalim ang lahat ng aking narinig at tumama iyon lahat sa akin.....
Wala akong maalala pero bakit ganoon nalang ang epikto sakin ng lahat ng narinig ko....
"Pinatay nila si lolo sa harap ko mismo....
Habang may nakatutok na baril sa ulo ng anak ko....
Hindi ko alam ang gagawin ko noon....
Wala akong ibang hiniling ng panahon na iyon kundi sana may dumating....sana dumating ka..."humihikbing aniya
Ramdam ko ang hinanakit niya sakin dahil sa emosyon na nararamdaman ko sa kanya...
"Pero wala...hindi ka dumating...."
"I-I'm s-sorry"iyon lang ang tanging lumabas sa bibig ko.....
Hindi ko lubos akalain na pinagdaanan niya ang ganoong klaseng hirap at sakit......
Ang sama ko pala talaga.......