ပျိုကျွန်မကိုစိတ်ကုန်သွားဟန်တူတယ်။ကျွန်မ
မျက်စိရှေ့မှာပေါ်မလာတာပင်ရက်ပေါင်းနှစ်ဆယ်ကြာလေပြီ။
ထိုဒင်းကလေးရဲ့ရင်ငွေ့နွေးနွေးများကိုလွမ်းချင်
သလိုလိုရှိသည့်စိတ်ကြောင့်မလုံမလဲလည်းဖြစ်ရ
သေး၏။
အို ... တော်စမ်းပါ။
အသိနဲ့သတိကပ်ပြီးလုပ်လက်စအလုပ်ကိုပြီးမြောက်စေရန်ကိုပဲအားစိုက်လိုက်ပါ၏။
"အန်တီ ပြီးပြီလား"
"ပြီးတော့မယ် လာလေ"
နုနန္ဒာကကျွန်မအိပ်ယာပေါ်ကနေကျွန်မအလှပြင် နေတာကိုလှမ်းကြည့်နေလေ၏။အရင်တစ်ခေါက်ကသူမအကူကြောင့်ဆယ်သိန်းဝင်ထားခဲ့လေတော့ယခုတစ်ခါအတွက်သူမပင်များများမလှုံ့ဆော်လိုက်ရအောင်ကိုကျွန်မစိတ်တွေတက်ကြွကာနေ၏။
"အန်တီငယ်ငယ်က သိပ်လှခဲ့မှာပဲ"
"လှခဲ့တာပေါ့ကွ .. ပန်းချီငိုပဲ"
"ဟင်"
"ခစ်ခစ် လှလွန်းလို့ပန်းချီဆရာတောင်မဆွဲနိုင်ဘဲ
ငိုသွားခဲ့တာလေ"
"ဟားဟား"
"ကဲ ပြင်ပြီးပြီ ဘယ်လိုနေလဲ"
"အင် .. ခဏနော် "
နုနန္ဒာဟာကျွန်မနှုတ်ခမ်းတွေကိုလက်ချောင်းတွေဖြင့်ထိတွေ့လာသောကြောင့်ကျွန်မအနဲငယ်တွန့်သွားရ၏။
"အင်း ပေနေလို့ .. ရပြီ"
ခဏတာအို့တို့အန်းတန်းအခြေအနေရောက်သွားရပြီးကျွန်မစိတ်ကဒီလိုအပြုအမူတွေကြုံရင်ပျို့ကိုလှမ်းလှမ်းပြီးသတိရနေမိတာကိုကျွန်မသိပ်တော့လည်းဘဝင်မကျ။
ထုံးစံအတိုင်း Texi သမားနဲ့နုနန္ဒာဟာစကား
တပြောပြာရှိကြ၏။သို့သော်ကျွန်မတို့သွားနေသည့်နေရာကတော့အရင်ကနေရာမဟုတ်တော့ပေ။
"KTV မဟုတ်တော့ဘူးလား"
"ဟိုတယ်ကခဏပဲဝင်မှာ .. ဒါဒါ့အဘိုးကြီးက
သူ့ဆီကိုပဲလာခဲ့တဲ့"
"ဟုတ်လို့လား တော်ကြာဟိုတယ်ကနေမပြန်
ရရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"အဟားဟား အန်တီကလည်းတွေးပူနေပြန်ပြီ"
တွေးပူတာမဟုတ်။သွေးတွေပါပူနေတော့၏။
ကျွန်မစိတ်ထဲမကောင်းတဲ့ခံစားချက်ကြီးရနေမိ၏။မအုန်းမေတို့ပြောလိုက်တဲ့အတင်းစကားကကျွန်မနားထဲသို့ Auto ဝင်ရောက်လာ၏။
"ဒီပုံစံအတိုင်းဆို ×ြက်ဖြစ်မဲ့ကိန်းမြင်ယောင်သေး"ဆိုတဲ့စကားဖြစ်၏။ယခုကျွန်မလျှောက်နေတဲ့လမ်းဟာသူတို့ဆိုလိုရင်းရဲ့တည်ရာနှင့်နီးစပ်လွန်းနေပြီမဟုတ်ပါလား။
"ဗေဒါပျံ"ကိုစိတ်ထဲကညည်းရင်းအားယူရတာ
လည်းအခါခါပါပဲ။
ဟိုတယ်ထဲကိုရောက်တော့နုနန္ဒာက Lobby Lounge မှာသူ့ကိုထိုင်စောင့်နေဖို့မှာပြန်၏။
တစ်ယောက်တည်းတစ်ငုပ်တုပ်တုပ်ဖြစ်နေတဲ့
ကျွန်မဟာယောင်လည်လည်နဲ့ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းတစ်ကယ်မသိ။ဖြတ်သွားဖြတ်လာလူတွေကိုကြောင်တောင်တောင်နဲ့ငေးရင်းက -
"ဟင် .."
ပျို။ပျိုဟာနောက်ပါအခြွေအရံတွေနဲ့လူနှစ်ဆယ်
ခန့်လောက်ရှိမည့်လူအုပ်ကိုဦးဆောင်လျှောက်လှမ်း၍ suits အနက်ရောင်ကိုစတိုင်လ်ကျကျဝတ်ဆင်ထား၏။ပျို့ခြေလှမ်းတွေဟာတက်ကြွနေပြီးဂုတ်ပေါ်ဆင်းကျဝဲနေတဲ့ပျို့ဆံပင်တွေဟာပျော့ပျောင်း၍အရုပ်တစ်ရုပ်ကိုအသက်သွင်းထားသကဲ့သို့သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေ၏။
တစ်ချိန်ကကျွန်မသိကျွမ်းခဲ့ဖူးတဲ့ပျိုကဗျာနဲ့အများကြီးကွာခြားသွားပြီ။Smart ကျလွန်းတဲ့အရုပ်မလေးက Lobby မှာငုတ်တုပ်ထိုင်ပြီးသူမကိုငေးနေတဲ့သနားစရာအဒေါ်ကြီးကိုသတိထားမိသွားပြီ။
ကျွန်မဆီကိုသွယ်လျတဲ့ခြေတံရှည်များအသံုးပြု၍လျှောက်လှမ်းလာတော့၏။ရှက်ဖို့ကောင်းလွန်းလို့ကျွန်မမျက်နှာကိုဖျောက်ထားလိုက်ချင်
မိ၏။သို့သော်လည်း -
"ဒီမှာ ဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ"
စိတ်ညစ်လိုက်တာ။ဒီအချိန်မှာအဖြစ်ချင်ဆုံးဆန္ဒကပျို့လူတွေဝိုင်းကြည့်နေတဲ့ကြားမှာအငွေ့ကလေးအဖြစ်ပျောက်ကွယ်သွားချင်ရုံလေးပါပဲ။
မထိရောက်သောကာကွယ်နည်းတစ်ခုကိုသုံး၍
ကျွန်မမျက်နှာကိုသတင်းစာနဲ့ကာထား၏။
ပျို့လက်ချောင်းရှည်လေးများကကျွန်မမျက်နှာ
ရှေ့ခုန်ပေါက်ရောက်လာ၍သတင်းစာကိုအောက်
သို့ဆွဲချလိုက်၏။
ခါးကိုကိုင်းညွှန့်ထားသဖြင့်ပျို့မျက်နှာနုနုက
ကျွန်မမျက်နှာနဲ့နီးကပ်လွန်း၍မမြင်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ထိုမျက်နှာလေးကိုအနီးကပ်မြင်တွေ့လိုက်ခြင်းဟာဦးနှောက်ကအသိပေးပို့ချက်နှင့်အတူနှလုံးသားကိုပြာယာခက်စေ၏။
ဒုတ်! ဒုတ်! ဒုတ်! ဒုတ်! မြည်နေသောရင်ဘတ်ကို
မလုံမလဲဖြင့်လက်နဲ့တိုးလို့အသာဖိထားရသေး၏။ပျိုကြားသွားမှာစိုးတယ်။ကျွန်မရှက်တယ်။
"အန်တီ"
နုနန္ဒာပါလား။
ထိုခေါ်သံလာရာဆီသို့ပျို့ဦးခေါင်းကလှည့်ကာ
ကြည့်လိုက်၏။ထို့နောက် -
"တောက် ! ခင်ဗျား ! "
ပြင်းလွန်းပြီးကျယ်လောင်တဲ့ပျို့ရဲ့တောက်ခေါက်သံကပျို့နောက်လိုက်နောက်ပါတွေကိုတုန်သွားစေတဲ့အထိဖြစ်စေ၏။
"လာ! လိုက်ခဲ့!"
"အို .. မလိုက်ဘူး"
ပျို့လက်ထဲမှာပါတဲ့စာရွက်စာတမ်းများကိုအနောက်ကလူရဲ့လက်ထဲသို့ထည့်လိုက်၏။
ထိုလူဟာ -
"ဟင် .. အေးမူ"
အေးမူဟာသရဲခြောက်ခံလိုက်ရသလိုဖြစ်သွားတဲ့
ကျွန်မမျက်နှာကိုတည့်တည့်ကြည့်ပြီးတစ်ချက်ပြုံးပြကာထိုအပြုံးဟာအသက်မဲ့လွန်းလှ၏။
"ပျို .. တို့ကိုလွှတ်"
ကျွန်မလက်ကောက်ဝတ်ကိုဆွဲထားပြန်တဲ့ပျို့လက်တွင်းကနေကျွန်မရုန်းထွက်ကြည့်၏။
"မလွှတ်နိုင်ဘူး ဒေါ်ကျူးရင့်ခြယ်! လိုက်ခဲ့"
"ပျို အစည်းအဝေးကရော"
အေးမူကဟန့်တားသည်။
"နင်ပဲကြည့်လုပ်လိုက်တော့ ငါ့မှာအစည်းအဝေး
ထက်အရေးကြီးလုပ်စရာပေါ်လာလို့"
ကျွန်မကိုမေးငေါ့၍စောင်းပြော၏။
"အန်တီ့ !"
"နုနန္ဒာ"
"တစ်လက်စထဲ အဲ့တစ်ယောက်ကိုပါ
ကြည့်လုပ်လိုက်တော့ .. အေးမူ"
"အို"
"ခင်ဗျား လာခဲ့"
"လွှတ်စမ်း .. ပျိုကဗျာ မင်း ဘာလုပ်ပြန်ပြီလဲ"
ညင်သာမှုတစ်စက်ကလေးမှမရှိလေသောထိုဒင်း
ကလေးရဲ့ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲပြီးခေါ်သွားခံနေရတဲ့
ကျွန်မကိုမည်သူတစ်ဦးမှဝင်ဆွဲခြင်းမရှိကြ။
"အာ့ .. နာတယ် ! လွှတ်စမ်း"
ကားပေါ်ရောက်သည်အထိကျွန်မပျို့ကိုမျက်စောင်းကြီးကြီးခဲထား၏။သို့သော်လည်းပျိုက
လုံးဝဂရုမစိုက်။ကျွန်မကိုဖက်ပြီးခါးပတ်ပတ်ပေး
နေပြန်၏။
"အင့် ဟယ်"
"အာားး ဘာလုပ်တာလဲ"
ပျို့လက်မောင်းကိုကိုက်လိုက်သောကြောင့် -
"ဘာဖြစ်လဲ ကောင်မစုတ်လေး"
"ဟာ ဆဲတယ်"
"အေး ဆဲတယ် ဘာဖြစ်လဲဟင်"
"ဒါဖြစ်တာပေါ့"
"အွန့်"
ကျွန်မထင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ပျို့နိုင်ကွက်ဟာဒါလား။
တစ်ဆိတ်ရှိကျွန်မနှုတ်ခမ်းကိုခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ယူ
တာလေ။သူကျွန်မကိုလက်စားချေလိုစိတ်ပြင်းထန်လာရင်ကျွန်မကိုအတင်းနမ်းမယ်။သူ့စိတ်တိုင်းမကျတော့ရင်ကျွန်မကိုအတင်းနမ်းမယ်။သူစိတ်ပါပြန်ရင်လည်းကျွန်မကိုအတင်းနမ်းမယ်။
ဒါဟာသူကိုယ်သူသတ်မှတ်ထားတဲ့ကျွန်မကိုနိုင်စားနည်းပါပေါ့။ပျိုမသိတာဟာတစ်ကယ်နိုင်စားသူကကျွန်မကျူးရင့်ခြယ်ဆိုတာကိုပဲ။
"အင့်ဟင်း"
ခြေမျက်စိထိဖုံးထားသည့်ကျွန်မထဘီဟာပေါင်ရင်းထိလန်သည့်အခြေအနေကိုရောက်နေလေပြီ။ပျို့လက်တွေဟာစုထားသည့်ကျွန်မပေါင်တံတွေကိုမရမကလိုက်ခွဲနေသေးတဲ့အပြင်ပေါင်သားများကိုပွတ်သပ်ကာတစ်ခါတစ်ခါဆုပ်ကိုင်ပြန်သလို -
"ဖြန်း!"
"အာ့!"
တစ်ခါတစ်ခါကျရိုက်ပြန်၏။
ကျွန်မတွက်တာမှားပြီ။ဒီပွဲမှာကျွန်မဟာပျို့ကို
နိုင်စားသူတစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်လိမ့်မည်မထင်။
ကျွန်မလက်တွေကပျို့လက်ချောင်းတွေကိုတွန်းချ၏။သို့သော်လည်းမရ -
"ဟွန့်ဟွန်းး"
လောဘကြီးတဲ့ပျိုဟာနှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်ထား
တာကိုလည်းအလွတ်မပေးသေး။ကျွန်မနှုတ်က
ပျို့ကိုမကြားစေချင်တဲ့အသံလေးများပင်တစ်ချက်တစ်ချက်ရှက်စရာကောင်းအောင်ပေါ်ထွက်လာသေး၏။
"အားး မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့ပျိုရယ်နော် လွှတ်ပါ"
"ဒီနေရာမှာပဲ ပြီးလိုက်မလား"
"အို .."
ကျွန်မမျက်နှာဟာနီရဲနေမှာမလွဲမသွေ။
"နောက်တစ်ခါဆဲကြည့် ဘာဖြစ်လဲဆိုတော့
ဒါပဲဖြစ်မှာ"
"အင်း မဆဲတော့ဘူးနော် .. နော်"
အသနားခံသည့်မျက်ရည်ရစ်ဝိုင်းနေသည့်မျက်ဝန်းကအကြည့်များကအလုပ်ဖြစ်၏။လန်နေသောကျွန်မထဘီစကိုပျိုဟာဆွဲဖုံးပေးလေတယ်။
"ခဏ"
"အို့"
ပျို့လက်တွေကထဘီစကိုတစ်ဖန်လှန်လာပြန်၏။
"အင့် အို့"
ကျွန်မလက်တွေကလည်းတားနေမိ၏။
ပျိုကလည်းဇွတ်တိုး၏။
"အင်းး ဟင့် ဟင့်အင်း မလုပ်နဲ့"
ပျိုဟာသဘောခွေ့နေသောမျက်နှာထားဖြင့်
နှုတ်ခမ်းများကိုတောင်လျှာနဲ့သပ်နေသေး၏။
"အားးး ဟာ့!"
ကျွန်မနှုတ်ကဘာသံတွေထွက်နေမှန်းမသိတော့။
ပျိုဟာသူသိပ်သိချင်နေသောအရာကိုသိရှိသွားပုံမျိုးနှင့်ကျေနပ်သည့်အမူအယာမျိုးဖြင့်ပြုံး၏။
"အန်တီ စိုနေတယ်"
အား!။သေလိုက်ပါတော့!။အဲ့လိုစကားမျိုးကို
ကျိန်းသေထုတ်ပြောမှဖြစ်မှာလား။ပြီးတော့လည်းလက်တွေ့စမ်းသပ်ပြီးကာမှ။
"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ .. Lesbian ရုပ်ရှင်ကိုဟား
တိုက်လှောင်ပြီး အဲ့ဒါမျိုးဆိုသိပ်ရွံတာဆိုတဲ့
မိန်းမကြီးက"
ဪ .. မိန်းမကြီးဆိုပဲ။
"ထဘီစကိုလှန်ရုံပဲရှိသေး .. စိုနေတာတော့
အဟဟား .. ဆောရီး ရယ်ချင်တာမရတော့လို့"
ထိုမျက်နှာလှလှအားကျွန်မလက်သည်းချွန်ချွန်
များနဲ့ကုတ်ဖဲ့ပစ်လိုက်ချင်တာမှလွန်ရော။
ဟုတ်ပါတယ်။မင်းနိုင်ပါတယ်ပျိုရယ်။မင်းတို့ကို
အရှက်ခွဲလိုက်နိုင်ပါတယ်။တို့ကလည်းမင်းအပေါ်အရှက်ကွဲခံမိလိုက်ပါတယ်။ကောင်းကောင်းကြီးအရှက်ကွဲသွားခဲ့ပါတယ်ပျို။
ကျွန်မထဘီကိုပြန်ဖုံးလိုက်၏။
"အေး မင်းကျေနပ်လို့ရှိရင်လည်းမောင်းတော့"
"ဩ .. စောစောကကျ .. လွှတ် မလိုက်ဘူး
မလိုက်ဘူး .. ဆို .. ခုကျမောင်းတော့တဲ့"
ကျွန်မအမှန်တကယ်ကိုသေချင်နေပါပြီရှင်။
"မသိတော့ဘူးဟယ်"
"အဟာ .. ဟားဟား"
ဘယ်ကိုသွားနေမှန်းမသိတဲ့လမ်းတစ်လျှောက်လုံးကျွန်မမျက်နှာဟာရှက်စိတ်ဖြင့်သိမ်ငယ်နေရှာ၏။ပျိုကတော့အင်မတန်လန်းဆန်းပုံပါပဲ။
လမ်းဘေးက mini mart တစ်ခုမှာကားကိုရပ်
လိုက်ပြန်၏။ကားတံခါးကိုဖွင့်ဖို့ပြင်တုန်း-
"ဒါက ဘယ်ကိုလဲ"
"တို့လည်းလိုက်မလို့လေ"
"ဒီမှာပဲနေခဲ့ရမယ် .. စိတ်မချဘူး"
"ဘာ .."
ကျွန်မထွက်ပြေးမယ်ဆိုရင်တောင်ယခုရောက်
နေတဲ့နေရာဟာဘယ်နေရာမှန်းမသိတာအမှန်။
"ဝုန်း!"
ပြောနေရင်းကကားတံခါးကိုဆောင့်ပိတ်ပြီး
ထိုဒင်းကလေးထွက်သွားလေပြီ။
ခဏအကြာ -
"ရော့ ! "
"အမေ့ ! "
လေဖောင်း snacks အထုပ်များ၊အာလူးကြော်နဲ့
သောက်စရာများထည့်ထားသည့်အထုပ်ကိုကျွန်မကိုပစ်ပေး၏။
"ရော့"
"ဘာလဲ"
"သောက်စရာလေ"
သူမသောက်ပြီးသားဟန်ရှိသည့်ဖောက်ပြီးသား
အချိုရည်ကိုပါကျွန်မကိုတိုက်နေ၏။
"မသောက်ဘူး"
"သောက်ရမယ်"
"မ သောက် ဘူး !"
"သောက် ကို သောက် ရ မယ် !"
"အင့် .. အင့် မ သောက်"
ငြင်းကန်နေသည့်ကြားဇွတ်အတင်းပါးစပ်ကိုညှစ်
၍ဖြဲတိုက်သည့်လုပ်ရပ်ကြောင့်ကျွန်မရင်ဘတ်ဟာအချိုရည်များစိုသွား၏။
"ဒီခွေးမလေး"
မကြားတစ်ကြားလေးပဲကျိန်ဆဲလိုက်တော့ -
"ဘာ"
"သိပ်မုန်းတာပဲ"
"ောက်ဂရုမစိုက်ဘူး"
"ဟွန့်"
မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီးလက်ကိုပိုက်ချ၍ကားထိုင်ခုံနောက်ကိုဆောင့်မှီလိုက်ပြီးကျွန်မမျက်နှာကိုတစ်ဖက်လွှဲနေလိုက်တော့၏။
ထိုလွှဲနေသောတစ်ဖက်တွင်အနီရောင်လွှမ်းသော
ဒုဌဝတီရဲ့အလှတရားရဲ့တွေ့၏။
ထို့နောက် -
[ Rose Camping ]
ဟူသောသစ်သားဆိုင်းဘုတ်လေးအားတွေ့ရ၏။
ပျိုဟာဂိတ်ကကောင်မလေးကိုဝင်ကြေးပေးပြီး
သူမကားကိုအထဲသို့ကွေ့ဝင်လာ၏။
ကားလမ်း၏ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်၌နှင်းဆီအနီ
တွေအများကြီးပွင့်နေတာတွေ့ရ၏။ဒါပေမယ့်
လည်းထိုနှင်းဆီများကိုဝအောင်မငေးနိုင်တော့ဘဲ
ကျွန်မမျက်လုံးများဟာမှုန်ဝါး၍လာတော့၏။
"ဟင်းးး"
ကျွန်မ၏မျက်ခွံတို့ပိတ်ကျသွားတော့၏။
- - - -
"ဟင် ပျို!"
"နိုးပြီလား"
"အို .. မင်း မင်း ငါ့ကိုဘာလုပ်လိုက်လဲ"
"အဟ .. ဟက်ဟက်"
ပျိုအားရပါးရပဲလက်ခုပ်လက်ဝါးတီး၍ရယ်လိုက်တယ်။ကြယ်သီးနှစ်လုံးဖြုတ်ထား၍ဟနေတဲ့
ရင်ဘတ်ကအင်္ကျီအစကိုသူမဟာဆွဲဖုံးလိုက်၏။
အိပ်ယာပေါ်ကအလူးအလဲကုန်းထ၍သူမခန္ဓာကိုယ်ကိုသူမပြန်စမ်းနေကြည့်နေ၏။ပျိုမရယ်ဘဲလုံးဝမနေနိုင်တော့။
"ဘာတွေစမ်းနေတာလဲ"
"မင်း .. မင်း ငါ့ကိုမဟုတ်တာလုပ်လိုက်တာလား"
"အဟားဟား .. အိုး အန်တီရယ်"
ဝါးလုံးလေးများဖြင့်အသင့်ဆောက်ထားပြီးသား
Tent ရဲ့အစွန်မှာထိုင်နေသောပျိုလည်းသူမအနားသို့ထသွားလိုက်၏။
"ဒီနေရာက ချစ်ရာလေးမလား"
ပျိုတို့ Tent ရဲ့ဘေးပတ်ပတ်လည်ဟာအုန်းပင်နှင့်အခြားအပင်များအုပ်နေသဖြင့်အေးစိမ့်ပြီးအေးချမ်းလှ၏။သို့သော်ညဖြစ်နေ၏။
သူမဟာမဲမှောင်နေတဲ့အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်ပြီးနဖူးကြောရှုံ့ကာနေ၏။
"ဒီလိုချစ်စရာကောင်းတဲ့နေရာလေးမှာ ..
ချစ်ချင်စရာကောင်းတဲ့မိန်းမတစ်ဦးလည်းရှိနေ
သေးတယ်"
"ဘာ"
"ချစ်စရာကောင်းတဲ့နေရာလေးမှာချစ်ချင်စရာကောင်းတဲ့မိန်းမနဲ့အတူချစ်လိုက်ရရင်တော့"
"အရူးမ"
"အဟင်းဟင်း"
"မင်းတို့ကို စော်ကားလိုက်တာလား"
"အဟားဟား ဘယ်လိုကြီးလဲ"
သူမ၏ရယ်စရာကောင်းတဲ့မေးခွန်းကပျို့စိတ်ကို
ဘောင်ဘင်လာခတ်၏။
"မစော်ကားရသေးပါဘူး"
"ဘာ"
"စော်ကားဖို့သတိကိုမရတာ .. ဒါမဲ့ကျေးဇူးပဲ"
"ဘာ"
"အခုစော်ကားမယ်"
"အင့် ! "
လက်တစ်တောင်လောက်ထိအမြင့်ရှိသောမွေ့ယာကြီး၏အဖြူရောင်အိပ်ယာခင်းပေါ်သို့သူမပုခုံးကိုကိုင်၍လုံးဝညင်သာမှုမရှိစေဘဲပျိုဆောင့်တွန်းချလိုက်လေ၏။
ထို့နောက်သူမပေါ်ပေါ်သို့မဆိုင်းမတွတက်ခွလိုက်လေတော့၏။
"အို .. ဖယ် .. ကောင်မစုတ် မယုတ်မာနဲ့"
"အိုး အန်တီရယ် .. သနားစရာလေး"
မမှီမကမ်းလှမ်းထုနေသည့်လက်များကိုပျိုဖမ်းကာထိန်းချုပ်လိုက်၏။
"အချိုရည်ထဲမှာဘာတွေထည့်ထားတာလဲ"
"မေ့ဆေးထည့်ထားတာ စော်ကားမလို့"
"အား .. အရူးမပဲ"
"ဒါမဲ့ အိပ်နေတုန်းစော်ကားရင်
ဘာမှမသိလိုက်မှာစိုးလို့"
"ဘာ .. အရူးမ"
"အင်းဟုတ်တယ် .. တစ်ယောက်ထဲအရူးမလိုကြီးဖြစ်နေမှာပေါ့ .. ခင်ဗျားကမေ့နေတော့"
"အယုတ်တမာ"
"အဟီးဟီး .. ဆဲတာလေးကချစ်စရာလေး"
"အဟင့် ဖယ် .."
"ခင်ဗျားနိုးလာတဲ့အထိ အကြာကြီးစောင့်လိုက်
ရတာပဲ .. အပြင်ကိုကြည့်ဦးမှောင်နေတာ
အထဲမှာပဲမှောင်ဖို့လိုတော့တယ်"
"ဖယ်လို့ပြောနေတယ်"
"မဖယ်ချင်ဘူး အန်တီ .. ပျိုအန်တီ့ကိုဖျက်စီးမှာ"
"မုဒိန်းမှုနဲ့တရားစွဲမယ်"
"အဟက်ဟားဟားဟား .. အဲ့လိုရယ်စရာတွေပြောနေတာရပ်ပေးလို့ရမလား .. ပျိုအားကုန်သွားမှာစိုးလို့ .."
"တရားစွဲမှာလို့ပြောနေတယ်လေ မဖယ်ဘူးလား"
"စွဲလေ .. သူသေကိုယ်သေပေါ့ ပျို့ကိုသတ်ခဲ့တာရယ် .. ဦးစိန်ဖေကိုသတ်ခဲ့တာရယ် .. ပေါ်သွား
ချင်ရင် .. စွဲလိုက်အဲ့တရားကို"
"အဟင့်ဟင့် .. ယုတ်မာလိုက်တာ"
"အား တစ်ကယ် မရတော့ဘူး ချစ်ချင်လာပြီ"
"ပြွတ်စ်စ်စ်စ်စ်စ် ပြွတ်စ်"
"ဟွန်း !"
နှုတ်ခမ်းတွေကိုတစ်မိနစ်ကျော်စုပ်ယူပြီးနောက်
ပျိုလက်တွေကသူမအင်္ကျီရဲ့ကြယ်သီးများကို
တစ်လုံးချင်း .. ယုယုယယ ..ဖြုတ်မနေပါ။
"ဗျီ!!"
ဆွဲဖြဲလိုက်၏။
"ပျို .."
ထိုအသံလေးဟာအလွန်တိုးလျတုန်ခါ၏။
ထိုအသံကြောင့်ပျို့စိတ်ဟာပိုပြီးထကြွလာသလို။
သူမထဘီကိုစကိုဖြေဖို့ကြိုးစားလိုက်ပြီးခါးအနောက်ဘက်ထိထိုးထည့်ထားသည့်ထဘီစကို
လက်တစ်ဖက်ဖြင့်မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲဆွဲထုတ်၏။
ကျန်လက်တစ်ဖက်ကသူမရင်သားတွေကို
ဖျစ်ညစ်ကိုင်တွယ်၏။
သူမပျို့လက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်လာကာ -
"အန်တီ .."
"ဟွန် .."
"အန်တီလေ .."
"အွန်း"
သူမဘာလို့မှန်းမသိမျက်လုံးတွေကိုစုံမှိတ်ချလိုက်သလိုလက်သီးကိုကျစ်နေအောင်ဆုပ်ထား၏။
"တို့ .. Menstruation ဖြစ်နေတယ်"
"ဟမ်!!!"
ပျို့ခေါင်းဟာသာမာန်ထက်အဆတစ်ရာကြီးထွားသွားရတော့၏။
"ဟုတ်လို့လား"
"အင်း .. စောနကနိုးလာတော့"
"အာကွာ"
သူမ၏ပါးပြင်ဟာနီရဲနေတော့၏။
"တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး"
ပျိုသူမကိုယ်ပေါ်ကဆင်းလိုက်လိုက်ပြီးဘေးသို့
ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချလိုက်တော့၏။
"အား ကွား .. သုံးရက်ကြီးတောင်စောင့်ရတော့
မှာပေါ့ .. အားးး"
သူမလည်းငုတ်တုပ်လေးထထိုင်ပြီးခေါင်းကိုသာ
တွင်တွင်ကုပ်နေတော့၏။
"ခင်ဗျားကွာ .. "
ပျိုသူမကိုမျက်စောင်းတစ်ရာလှည့်ထိုးလိုက်၏။
"ကျွတ် ! အဲ့ဒါဆိုလည်း အာဘွားပေး"
"ပြွတ်!"
"နောက်ထပ်"
"ပြွတ်!"
"နောက်ထပ်"
"ပြွတ်!"
"နောက်ထပ်"
"ဟို .. ပျို .. "
"ဘာတုန်း .."
"ပျို့မှာ pads ပါလားဟင်"
ပျို့မျက်လုံးဟာစွေသွား၏။ထိုမျက်လုံးစွေဖြင့်သူမကိုကြည့်လိုက်၏။သူမဟာစိတ်မပါဘဲသွားကိုအနဲငယ်ဖြီးထားလေတော့သည်။
_________
စာရေးသူကိုနှာဘူးမလို့မမြင်ကြေး .. 😝♡