"ဝိုး!...ကော အရမ်းချောနေပါလား..."
"အာ..အဲ့လောက်လဲ မဟုတ်ပါဘူးကွာ"
ကောသည် sweaterအကျီ ပန်းရောင်လေးအာ long pant အနက်ရောင်လေးနှင့် တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသည်။ ဆံပင်ညိုလေးတွေအာ အပြောင်သိမ်းလေ့ရှိသော ကောသည် အခုတော့ခပ်အုပ်အုပ် ဖွတာတာလေး ချထားသည်။ လက်ရှိ ကောပုံစံလေးသည် အထက်တန်း ကျောင်းသားတွေလိုပင်...
"ဟုတ်တယ် ကောရ...ကျွန်တော်တို့တောင် ကောရဲ့နုပျိုမှုေတွကို အရှုံးပေးရမှာ.."
သူတို့လို အထက်တန်းကျောင်းသားတွေထက်ပင် နုပျိုနေသော ကောဟာ အမှန်တကယ် လူချောလေးပင်။
"အာ...jackကို ကောတော့ မုန့်ဝယ်ကျွေးရအုန်းမှာပဲ.."
ဟော လူကြီးရှက်တော့ ရီတဲ့ သူတို့ကောကတော့ မျက်နှာလေး နီရဲနေတာ ပန်းသီးလေးအတိုင်းပင်။ရယ်မောရင်းနဲ့ သူတို့အာ မုန့်ဝယ်ေကျွးမည့်အကြောင်း ပြောလာလေသည်။ သူတို့အား မုန့်မေကျွးရင်တောင် ကောသည် အမှန်တကယ် လှသည်။ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ကို ဒီလိုပြောလျှင် ကောတစ်ယောက် jack အာ ဆူမလားမသိဘူး။
"ကော...ကျွန်တော်ကိုရော.."
"Dream ကိုလည်း ဝယ်ေကျွးများပေါ့"
"ဟိတ်ကောင်တွေ ကောအလုပ်နောက်ကျအုန်းမယ်"
ရှက်လွန်း၍ လည်ပင်းအာပွတ်နေသော ကောသည် ဂုတ်သားေလးများပင် နီရဲစပြု လာေလသည်။ ဒီကောဟာ အသားအရေက အစမွေးကင်းစ ကလေးတွေလို နူးနူးညံ့ညံ့နဲ့ပင်။
"Konပြောမှပဲ ကော lunch timeမတိုင်ခင် တစ်နာရီကြိုရောက်ရမှာ။ ကော သွားပြီနော် အပြန်မုန့်ဝယ်ခဲ့မယ်"
ကောကိုရတဲ့ လူကတော့ ကံကောင်းတာပဲ။ ရုပ်ကလည်းချော၊ဟင်းကလည်းချက်တတ်၊အသုံးအဖြုန်းကလည်း လိုတာထပ်ပိုမသုံးတတ်။သူတို့လို တစိမ်းတွေကိုတောင် ညီအရင်းတွေလို ဂရုတစိုက်ဆက်ဆံတာ ကောင်မလေးကိုဆိုရင်ေတာ့ ငုံထားမလားပဲ။ေကာလိုလူမျိုးက အခုခေတ်မှာ ရှားမှရှားပဲ...
>>>
busကားစီးနေရင်း ပတ်ဝန်းကျင်မြင်ကွင်းများအာ ငေးမောနေမိသည်။ သူတောင် အပြင်မထွက်တာ တော်တော်ကြာပြီပဲ။ ဆောင်းဉီးရဲ့ နေ့လယ်ခင်းသည် ထင်သလောက်မအေးပေမဲ့ ကားပေါ်ရှိ air-conကြောင့် လူကချမ်းစိမ့်စိမ့်နဲ့...sweaterဝတ်လာတာ မှန်သွားတယ်။
သူဟာ မိဘမဲ့တစ်ယောက်ပင်။ လော့ယန် ဆမန်သာမိဘမဲ့ကျောင်းက မာသာကြီးတို့က သူ့အာ ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တာ။ အသက်အရွယ်တစ်ခုအထိ သူဟာထိုကျောင်းမှာပဲ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးခဲ့သည်။ မနှစ်ကနွေမှာတော့ မာသာဟာ အပြင်းအထန် နေမကောင်းဖြစ်ခဲ့တယ်။ မာသာသည် ကင်ဆာနောက်ဆုံးအဆင့်ကို ခံစားနေရပေမဲ့ သူကေတာ့ဘာမှမလုပ်ပေးနိုင်ခဲ့ပေ။ မာသာသည် သူ့အာ ဒီကျောင်းလေးမှထွက်လို့ အသိပညာ၊အတတ်ပညာအသစ်တို့ကို ရှာဖွေစေချင်ခဲ့သည်။
တကယ်ေတာ့မာသာသည် သူ့အာလော့ယန်မြို့လေးများပဲ သူ့ဘဝကို မကုန်ဆုံးစေချင်။ မာသာသည် အမေရိကန်သူဖြစ်သည်။ သူမသည် သူ့အာ leoလေးက အနာဂတ်မှာ ထွန်းပေါက်မဲ့ကလေးလို့ အမြဲပြော
ေလ့ရှိသည်။ မာသာဆုံးပြီးချိန်တွင် သူသည်စုဆောင်းထားသော
ေငွကြေးအချို့နှင့် ေဘကျင်းကို တက်လာခဲ့ရသည်။ အသိမိတ်ဆွေမရှိသဖြင့် ဒုက္ခ ရောက်ခဲ့ရပေမဲ့ konတို့မားမားနှင့်တွေ့ခဲ့၍ သူ့ဘဝသည်အဆင်ပြေ ချောမွေ့လာခဲ့သည်။
.
.
.
The marigold Hotel ကြီးသည် နေရောင်အောက်က မနည်းပင်မျှော်ကြည့်နေရသည်။ ဒီလောက် နာမည်ကြီးမားသော hotelလက်အောက်တွင် အလုပ်ရမည်ဟု သူအမှန်တကယ်ပင် မထင်ထားမိခဲ့ေပ။
"ဝါး..!"
Hotelအတွင်းသို့ ဝင်ဝင်ချင်းတွင် reception တွင် အနီနှင့်အပြာကို ရောစပ်ဝတ်ထားသော အမျိုးသမီးများဟာ ပျူငှာစွာကြိုဆိုနေသည်။Front office managerသည်လည်း ယဉ်ကျေးစွာဖြင့် ဧည့်သည်သိလိုသည်များကို ဂရုတစိုက်ရှင်းပြနေလေ၏။
Clientများတွင်လည်း ထိပ်တန်းမင်းသား၊မင်းသမီးများပင် ပါနေသေးသည်။ဟိုတယ်၏ ကြမ်းခင်းရှိ ပန်းကနုတ်သဏ္ဌာန် ကြွေပြားများသည်လည်း ပြောင်ချောနေ၍ ဖုန်မှုန့်ပင်တစ်စက်မျှမရှိေပ။ မျက်နှာကျက်တွင်လည်း ကြီးမား လှသောမီးဆိုင်းကြီးက တည်တည်ဝါဝါပင်။ အပေါ်ထပ်သို့ထပ်ရန် အမြွှာလေးကားနှစ်ဖက်တွင်လည်း လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ကောဇောနီကြီးများကို ခင်းကျင်းထားကြသည်။
အေပါ်မျက်နှာကျက်တစ်လျှောက်တွင်လည်း ရောမပန်းချီကားချပ်များကို အပြည့်ကပ်ထားလေသည်။ယင်းအပြင်အဆင်များအရ ဟိုတယ်၏ တစ်ညတာငှားရန်ခသည်လည်း နည်းမည်မဟုတ်ပေ။ ထိုဟိုတယ်ကြီးနှင့်ယှဉ်လျှင် သူသည်အနည်းငယ် ဒီနေရာနှင့်ကွာခြားနေဟန် ။ သူ့ပုံစံသည်တောသား မြို့တက်လေးလိုပင် ကျီးကန်းတောင်းမောက် ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့။
"ဒီက မောင်လေး ဘယ်သူကိုလာရှာတာလဲ"
"အာ..ကျွန်တော်က lunch chef ပါဗျာ့"
ထိုအမသည် အံသွသွားသယောင်ပင်။ သို့သော် သူ့အာအမေးစကားမဆိုဘဲ kitchen roomဘက်ကိုလိုက်ပို့ပေးလေသည်။
"Lacusရေ Executive chief ရော..."
"Boss ခေါ်လို့သွားတယ် လီယာ။ ကြည့်ရတာ ဝန်ကြီးေရှာင်ညစာစားပွဲအတွက်ထင်တယ်.."
"ဒါက lunch chef တဲ့.. နာမည်က..."
"ဝမ်ရိပေါ်ပါဗျာ့.."
"ဒါနဲ့ အသက်ဘယ်လောက်လဲဟင်?.."
Lucus ဆိုတဲ့ကောသည် သူ့အသက်အာ မေးလာေလသည်။
"21ပါဗျာ့.."
"တော်သေးတာပေါ့..ေမာင်လေးကိုကြည့် အရမ်းနုတော့ အသက်မပြည့်သေးဘူးထင်နေတာ။ အခုအမက အလုပ်ရှိသေးလို့ အရင်သွားနှင့်မယ်။ Lucus...E-chiefလာရင် ကူညီပေးလိုက်အုန်းနော်"
ထိုအမသည် ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် roomထဲမှထွက်သွားလေသည်။ သူကတော့E-chief room sofaမှာ ထိုင်၍ ဝါရင့်စားဖိုမှူး ပြန်အလာကိုစောင့်နေရသည်။မှန်အပြင်ဘက်မှမြင်ရသော kitchen roomတွင် စားဖိုမှူး ဆယ်ယောက်ရှိသည်။ အကူကတော့ တော်တော်များသည်။
Sea-food များကို ရေခဲရိုက်ထားသည် မဟုတ်ဘဲ မွေးမြူထားများကိုသာ သုံးသည်ထင်၏။ K-roomထဲတွင် ရေခဲသေတ္တာကြီး သုံးခုရှိသည်။ ထို့အပြင် အခန်းငယ်တစ်ခုလည်း ပါဝင်သည်။ ထိုအခန်းတွင် ပါဝင်ပစ္စည်းများကို သိုလှောင်ထားသည်ထင်၏။ပြောရလျှင် ထိုနေရာသည် အသေးစား Marketတစ်ခုလိုပင်။
အတန်ကြာတော့ အခန်းထဲသို့ အသက်50အရွယ် စာဖိုမှူးတစ်ဉီးဝင်လာသည်။ ကြည့်ရတာ E-chiefထင်သည်။ ထိုသူသည် မိမိအရှေ့က sofaကိုဝင်ထိုင်ကာ..
"မင်းက lunch chef လား "
"ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ့.."
"နာမည်က.."
"ဝမ်ရိပေါ်ပါ.."
"ဒီမှာက foreigners တွေများတယ်။ မင်းမှာ eng nameရှိလား? Engလိုရောပြောတတ်ရဲ့လား.."
နိုင်ငံခြားသားများသည် တရုတ်နာမည်များကိုခေါ်ရာ၌ အသံထွက်ပီပီမရှိပေ။ မာသာသည်လည်း သူ့အာ ရိပေါ်အစား အိပေါ်လို့ ခေါ်ဖူးသည်။
"အနည်းငယ်တော့ပြောတတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို Leoလို့ခေါ်နိုင်ပါတယ်"
မာသာ၏ သင်ကြားမှုအောက်တွင် သူ၏engအပြောသည် အကောင်းကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ အဆိုးကြီးလည်းမဟုတ်ဘူး။ အပြန်အလှန်ပြောဆိုရာတွင် အဆင်ပြေလောက်သည့် level တွင်ရှိသည်။
သို့သော်ဘယ်ကိစ္စမဆို အပြောထက် အလုပ်နဲ့သက်သေပြသည်က ပိုကောင်းသည်။ သူသည် ကြွားဝါခြင်းကို မုန်းသည်။ ထို့ကြောင့် သာမန်လောက်ဟု ေြပာလိုက်ခြင်းသာဖြစ်သည်။
"ဒါနဲ့ သင်တန်းတက်ဖူးလား? ဘယ်အပိုင်းကို အထူးပြုယူထားတာလဲ..."
"ဟုတ်ကဲ့ တက်ဖူးပါတယ်။ China foodနဲ့ cakeအပိုင်းကို အထူးပြုယူထားပါတယ်။တခြား အပိုင်းတွေလည်းချက်တတ်ပါတယ်။ Coffee အပိုင်းကိုလည်း အနည်းငယ်တတ်ပါတယ်"
သူတို့ hotelတွင် အများအားဖြင့် တရုတ်အစားအစာသည် လူကြိုက်များသည်။ထို့အပြင် ရိုးရာအစားအသောက်ကို တခြားအစားအစာထက် ပိုအလေးပေးသည်။ ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ အရည်အချင်းကောင်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားတာပဲ..
21/6/2023
9:00pm
___________
Zawgyi
"ဝိုး!...ေကာ အရမ္းေခ်ာေနပါလား..."
"အာ..အဲ့ေလာက္လဲ မဟုတ္ပါဘူးကွာ"
ေကာသည္ sweaterအက်ီ ပန္းေရာင္ေလးအာ long pant အနက္ေရာင္ေလးႏွင့္ တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားသည္။ ဆံပင္ညိဳေလးေတြအာ အေျပာင္သိမ္းေလ့ရွိေသာ ေကာသည္ အခုေတာ့ခပ္အုပ္အုပ္ ဖြတာတာေလး ခ်ထားသည္။ လက္ရွိ ေကာပုံစံေလးသည္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေတြလိုပင္...
"ဟုတ္တယ္ ေကာရ...ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတာင္ ေကာရဲ႕ႏုပ်ိဳမႈေတွကို အရႈံးေပးရမွာ.."
သူတို႔လို အထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြထက္ပင္ ႏုပ်ိဳေနေသာ ေကာဟာ အမွန္တကယ္ လူေခ်ာေလးပင္။
"အာ...jackကို ေကာေတာ့ မုန္႔ဝယ္ေကြၽးရအုန္းမွာပဲ.."
ေဟာ လူႀကီးရွက္ေတာ့ ရီတဲ့ သူတို႔ေကာကေတာ့ မ်က္ႏွာေလး နီရဲေနတာ ပန္းသီးေလးအတိုင္းပင္။ရယ္ေမာလ်က္နဲ႔ သူတို႔အာ မုန္႔ဝယ္ေၾကႇးမည်႕အေကြာင်း ေျပာလာေလသည္။ သူတို႔အား မုန္႔မေၾကႇးရင်ေတာင် ေကာသည္ အမွန္တကယ္ လွသည္။ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ကို ဒီလိုေျပာရင္ ေကာတစ္ေယာက္ jack အာ ဆူမလားမသိဘူး။
"ေကာ...ကြၽန္ေတာ္ကိုေရာ.."
"Dream ကိုလည္း ဝယ္ေၾကႇးျမားေပါ့"
"ဟိတ္ေကာင္ေတြ ေကာအလုပ္ေနာက္က်အုန္းမယ္"
ရွက္လြန္း၍ လည္ပင္းအာပြတ္ေနေသာ ေကာသည္ ဂုတ္သားေလးျမားပင် နီရဲစျပဳ လာေလသည်။ ဒီေကာဟာ အသားအေရက အစေမြးကင္းစ ကေလးေတြလို ႏူးႏူးညံ့ညံ့နဲ႔ပင္။
"Konေျပာမွပဲ ေကာ lunch timeမတိုင္ခင္ တစ္နာရီႀကိဳေရာက္ရမွာ။ ေကာ သြားၿပီးေနာ္ အျပန္မုန္႔ဝယ္ခဲ့မယ္"
ေကာကိုရတဲ့ လူကေတာ့ ကံေကာင္းတာပဲ။ ႐ုပ္ကလည္းေခ်ာ၊ဟင္းကလည္းခ်က္တတ္၊အသုံးအျဖဳန္းကလည္း လိုတာထပ္ပိုမသုံးတတ္။သူတို႔လို တစိမ္းေတြကိုေတာင္ ညီအရင္းေတြလို ဂ႐ုတစိုက္ဆက္ဆံတာ ေကာင္မေလးကိုဆိုရင္ေတာ့ ငုံထားမလားပဲ။ေကာလိုလူၿမိဳးက အခုေခတ္မွာ ရွားမွရွားပဲ...
>>>
busကားစီးေနရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ျမင္ကြင္းမ်ားအာ ေငးေမာေနမိသည္။ သူေတာင္ အျပင္မထြက္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီပဲ။ ေဆာင္းဉီးရဲ႕ ေန႔လယ္ခင္းသည္ ထင္သေလာက္မေအးေပမဲ့ ကားေပၚရွိ air-conေၾကာင့္ လူကခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႔...sweaterဝတ္လာတာ မွန္သြားတယ္။
သူဟာ မိဘမဲ့တစ္ေယာက္ပင္။ ေလာ့ယန္ ဆမန္သာမိဘမဲ့ေက်ာင္းက မာသာႀကီးတို႔က သူ႔အာ ေကြၽးေမြးေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တာ။ အသက္အ႐ြယ္တစ္ခုအထိ သူဟာထိုေက်ာင္းမွာပဲ ဝိုင္းကူလုပ္ေပးခဲ့သည္။ မႏွစ္ကေႏြမွာေတာ့ မာသာဟာ အျပင္းအထန္ ေနမေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ မာသာသည္ ကင္ဆာေနာက္ဆုံးအဆင့္ကို ခံစားေနရေပမဲ့ သူကေတာ့ဘာမွမလုပ်ေပးႏိုင်ခဲ့ေပ။ မာသာသည္ သူ႔အာ ဒီေက်ာင္းေလးမွထြက္လို႔ အသိပညာ၊အတတ္ပညာအသစ္တို႔ကို ရွာေဖြေစခ်င္ခဲ့သည္။
တကယ္ေတာ့မာသာသည် သူ႔အာေလာ့ယန္ၿမိဳ႕ေလးမ်ားပဲ သူ႔ဘဝကို မကုန္ဆုံးေစခ်င္။ မာသာသည္ အေမရိကန္သူျဖစ္သည္။ သူမသည္ သူ႔အာ leoေလးက အနာဂတ္မွာ ထြန္းေပါက္မဲ့ကေလးလို႔ အၿမဲေျပာ
ေလ့ရွိသည်။ မာသာဆုံးၿပီးခ်ိန္တြင္ သူသည္စုေဆာင္းထားေသာ
ေငွေကြးအၿခိဳ႕ႏွင်႕ ေဘကျင်းကို တက္လာခဲ့ရသည္။ အသိမိတ္ေဆြမရွိသျဖင့္ ဒုကၡ ေရာက္ခဲ့ရေပမဲ့ konတို႔မားမားႏွင့္ေတြ႕ခဲ့၍ သူ႔ဘဝသည္အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕လာခဲ့သည္။
.
.
.
The marigold Hotel ႀကီးသည္ ေနေရာင္ေအာက္က မနည္းပင္ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနရသည္။ ဒီေလာက္ နာမည္ႀကီးမားေသာ hotelလက္ေအာက္တြင္ အလုပ္ရမည္ဟု သူအမွန္တကယ္ပင္ မထင္ထားမိခဲ့ေပ။
"ဝါး..!"
Hotelအတြင္းသို႔ ဝင္ဝင္ခ်င္းတြင္ reception တြင္ အနီႏွင့္အျပာကို ေရာစပ္ဝတ္ထားေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ပ်ဴငွာစြာႀကိဳဆိုေနသည္။Front office managerသည္လည္း ယဥ္ေက်းစြာျဖင့္ ဧည့္သည္သိလိုသည္မ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္ရွင္းျပေနေလ၏။
Clientမ်ားတြင္လည္း ထိပ္တန္းမင္းသား၊မင္းသမီးမ်ားပင္ ပါေနေသးသည္။ဟိုတယ္၏ ၾကမ္းခင္းရွိ ပန္းကႏုတ္သဏၭာန္ ေႂကြျပားမ်ားသည္လည္း ေျပာင္ေခ်ာေန၍ ဖုန္မႈန္တစ္စက္ပင္မရွိေပ။ မ်က္ႏွာက်က္တြင္လည္း ႀကီးမား လွေသာမီးဆိုင္းႀကီးက တည္တည္ဝါဝါပင္။ အေပၚထပ္သို႔ထပ္ရန္ အႁမႊာေလးကားႏွစ္ဖက္တြင္လည္း လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေကာေဇာနီႀကီးမ်ားကို ခင္းက်င္းထားၾကသည္။
အေပါ်မၾက်ႏွာကၾက်တဈေၾလႇာက်တွင်လည်း ေရာမပန္းခ်ီကားခ်ပ္မ်ားကို အျပည့္ကပ္ထားေလသည္။ယင္းအျပင္အဆင္မ်ားအရ ဟိုတယ္၏ တစ္ညတာငွားရန္ခသည္လည္း နည္းမည္မဟုတ္ေပ။ ထိုဟိုတယ္ႀကီးႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ သူသည္အနည္းငယ္ ဒီေနရာႏွင့္ကြာျခားေနဟန္ ။ သူ႔ပုံစံသည္ေတာသား ၿမိဳ႕တက္ေလးလိုပင္ က်ီးကန္းေတာင္းေမာက္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔။
"ဒီက ေမာင္ေလး ဘယ္သူကိုလာရွာတာလဲ"
"အာ..ကြၽန္ေတာ္က lunch chef ပါဗ်ာ့"
ထိုအမသည္ အံသြသြားသေယာင္ပင္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အာအေမးစကားမဆိုဘဲ kitchen roomဘက္ကိုလိုက္ပို႔ေပးေလသည္။
"Lacusေရ Executive chief ေရာ..."
"Boss ေခၚလို႔သြားတယ္ လီယာ။ ၾကည့္ရတာ ဝန္ႀကီးေရွာင်ညစာစားပွဲအတွက်ထင်တယ်.."
"ဒါက lunch chef တဲ့.. နာမည္က..."
"ဝမ္ရိေပၚပါဗ်ာ့.."
"ဒါနဲ႔ အသက္ဘယ္ေလာက္လဲဟင္?.."
Lucus ဆိုတဲ့ေကာသည္ သူ႔အသက္အာ ေမးလာေလသည်။
"21ပါဗ်ာ့.."
"ေတာ္ေသးတာေပါ့..ေမာင်ေလးကိုကြည်႕ အရမ္းႏုေတာ့ အသက္မျပည့္ေသးဘူးထင္ေနတာ။ အခုအမက အလုပ္ရွိေသးလို႔ အရင္သြားႏွင့္မယ္။ Lucus...E-chiefလာရင္ ကူညီေပးလိုက္အုန္းေနာ္"
ထိုအမသည္ ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ roomထဲမွထြက္သြားေလသည္။ သူကေတာ့E-chief room sofaမွာ ထိုင္၍ ဝါရင့္စားဖိုမႉး ျပန္အလာကိုေစာင့္ေနရသည္။မွန္အျပင္ဘက္မွျမင္ရေသာ kitchen roomတြင္ စားဖိုမႉး ဆယ္ေယာက္ရွိသည္။ အကူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။
Sea-food မ်ားကို ေရခဲ႐ိုက္ထားသည္ မဟုတ္ဘဲ ေမြးျမဴထားမ်ားကိုသာ သုံးသည္ထင္၏။ K-roomထဲတြင္ ေရခဲေသတၱာႀကီး သုံးခုရွိသည္။ ထိုအျပင္ အခန္းငယ္တစ္ခုလည္း ပါဝင္သည္။ ထိုအခန္းတြင္ ပါဝင္ပစၥည္းမ်ားကို သိုေလွာင္ထားသည္ထင္၏။ထိုေနရာသည္ အေသးစား Marketတစ္ခုလိုပင္။
အတန္ၾကာေတာ့ အခန္းထဲသို႔ အသက္50အ႐ြယ္ စာဖိုမႉးတစ္ဉီးဝင္လာသည္။ ၾကည့္ရတာ E-chiefထင္သည္။ ထိုသူသည္ မိမိအေရွ႕က sofaကိုဝင္ထိုင္ကာ..
"မင္းက lunch chef လား "
"ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ့.."
"နာမည္က.."
"ဝမ္ရိေပၚပါ.."
"ဒီမွာက foreigners ေတြမ်ားတယ္။ မင္းမွာ eng nameရွိလား? Engလိုေရာေျပာတတ္ရဲ႕လား.."
ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားသည္ တ႐ုတ္နာမည္မ်ားကိုေခၚရာ၌ အသံထြက္ပီပီမရွိေပ။ မာသာသည္လည္း သူ႔အာ ရိေပၚအစား အိေပၚလို႔ ေခၚဖူးသည္။
"အနည္းငယ္ေတာ့ေျပာတတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို Leoလို႔ေခၚႏိုင္ပါတယ္"
မာသာ၏ သင္ၾကားမႈေအာက္တြင္ သူ၏engအေျပာသည္ အေကာင္းႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ အဆိုးႀကီးလည္းမဟုတ္ဘူး။ အျပန္အလွန္ေျပာဆိုရာတြင္ အဆင္ေျပေလာက္သည့္ level တြင္ရွိသည္။
သို႔ေသာ္ဘယ္ကိစၥမဆို အေျပာထက္ အလုပ္နဲ႔သက္ေသျပသည္က ပိုေကာင္းသည္။ သူသည္ႂကြားဝါျခင္းကိုမုန္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သာမန္ေလာက္ ဟုသာေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဒါနဲ႔ သင္တန္းတက္ဖူးလား? ဘယ္အပိုင္းကို အထူးျပဳယူထားတာလဲ..."
"ဟုတ္ကဲ့ တက္ဖူးပါတယ္။ China foodနဲ႔ cakeအပိုင္းကို အထူးျပဳယူထားပါတယ္။တျခား အပိုင္းေတြလည္းခ်က္တတ္ပါတယ္။ Coffee အပိုင္းကိုလည္း အနည္းငယ္တတ္ပါတယ္"
သူတို႔ hotelတြင္ အမ်ားအားျဖင့္ တ႐ုတ္အစားအစာသည္ လူႀကိဳက္မ်ားသည္။ထို႔အျပင္ ႐ိုးရာအစားအေသာက္ကို တျခားအစားအစာထက္ ပိုအေလးေပးသည္။ ဒီအသက္အ႐ြယ္နဲ႔ အရည္အခ်င္းေကာင္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာပဲ..
21/6/2023
9:00pm